Ουφ πεσατε να με φάτε! Άντε και να δούμε ποιος θα φορολογήσει ποτέ την εκκλησία!

Τετάρτη, Οκτωβρίου 29, 2008

Αναγκη για αίμα

Συνήθως είμαι επιφυλακτικός με αυτού του είδους τις δημοσιεύσεις. Πολλοί βρίσκουν ευκαιρία να κάνουν την πλάκα τους εκμεταλλευομενοι την δική μας ευαισθησία. Η τωρινή περίπτωση όμως δεν είναι τέτοια, μιας και ξέρω τους εμπλεκομενους προσωπικά. Όσοι μπορείτε να βοηθήσετε είστε ευπρόσδεκτοι:


Καλημέρα,
Η Αθηνά, η τριών ετών κόρη της κόρης μου, της Βέρας, χρειάζεται επειγόντως μεγάλες ποσότητες αίμα και κυρίως αιμοπετάλια.

Αν μπορείτε να δώσετε εσείς η κάποιος γνωστός σας, ανεξάρτητα από ομάδα αίματος, είναι ο σημαντικότερος και ίσως ο μόνος τρόπος να βοηθήσετε.

Οποιος μπορεί να δώσει, θα πρέπει πρώτα να πάρει τηλ. στο Τμήμα Αιμοδοσίας του νοσοκομείου Παίδων Αγλαία Κυριακού (2132009327) να δηλώσει το όνομα της μικρής (Αθηνά Μυλωνάκη) και να συνεννοηθεί τι, πως, που, πότε μπορεί να δώσει.


Ευχαριστώ θερμά.
Γιάννης Μαυρικάκης
j_mavrikakis@yahoo.com



Νεότερα επί του θέματος εάν και όταν ενημερωθώ και εγώ από τους συγγενείς του παιδιού.

Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2008

Δημοκρατία

Κυρίαρχο στοιχείο ενός "δημοκρατικού" πολιτεύματος είναι η διάκριση των εξουσιών (εκτελεστική, δικαστική, νομοθετική). Οι έχοντες την εξουσία αυτή, γενικά είναι αιρετοί. Τώρα, κατά πόσο ισχύει αυτό στην δικιά μας δημοκρατία, το ξέρετε.

Υπάρχει και μια άλλη εξουσία όμως, μη αιρετή, την οποία μπορεί (δυνητικά) να ασκήσει ο καθένας. Η 4η εξουσία, ο τύπος, ο οποίος και ελέγχει τις άλλες τρεις.
Για να εκτελέσει όμως τον ρόλο του σωστά, ο τυπος πρεπει να είναι ανεξάρτητος από τις ορέξεις των άλλων εξουσιών. Διάβασα το άρθρο του jim hellas σχετικά με το θέμα, και το μάτι μου έπεσε και εδώ. Το αναδημοσιεύω αυτούσιο:


Αμαρτωλός εναγκαλισμός κράτους - ΜΜΕ
Πιέζοντας την πολιτική εξουσία οι ιδιοκτήτες τους εξασφαλίζουν διαφήμιση, ενώ παράλληλα φοροδιαφεύγουν απροκάλυπτα

Του Βασιλη Νεδου

«Το πάρτι τελείωσε». Αυτές οι τρεις λέξεις έχουν ακουστεί τις τελευταίες εβδομάδες σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου με το ίδιο κατηγορηματικό ύφος. Στην Ελλάδα στο άκουσμα αυτής της φράσης έχουν τρομάξει αρκετοί επιχειρηματίες, οι οποίοι βλέπουν τις αναπτυξιακές δυνατότητες της οικονομίας να συρρικνώνονται και τον σχεδιασμό τους για το μέλλον να τινάζεται στον αέρα. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν αγχώθηκαν καθόλου. Οι περισσότεροι εξ αυτών εντοπίζονται σ’ ένα χώρο: τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οι ιδιοκτήτες τους έχουν εθιστεί στην προνομιακή μεταχείριση από το κράτος, το οποίο χωρίς κριτήριο μοιράζει παχυλή διαφήμιση και άλλες διευκολύνσεις. Πρόκειται για επιχειρήσεις οι οποίες φοροδιαφεύγουν, χρωστούν δεκάδες εκατομμύρια στις ελλειμματικές ΔΕΚΟ και κατά κανόνα δεν πληρώνουν τις απαιτούμενες εισφορές στα ασφαλιστικά Ταμεία. Οι ίδιες επιχειρήσεις επιτυγχάνουν την άντληση δανείων, τα οποία οι τράπεζες διαπραγματεύονται υπό όρους που επιχειρηματίες άλλων κλάδων δεν θα τολμούσαν ούτε να ονειρευτούν. Αυτή η κατάσταση έχει ως αποτέλεσμα τα ΜΜΕ να λειτουργούν σ’ ένα κλουβί προστασίας από τον πραγματικό ανταγωνισμό, παρά το γεγονός ότι πιέζουν ποικιλοτρόπως την πολιτική εξουσία προκειμένου να εξασφαλίσουν ζεστό κρατικό χρήμα. Ολη αυτήν την εκρηκτική κατάσταση κληρονομεί ο υπουργός Εσωτερικών κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος αναλαμβάνει τις αρμοδιότητες του παραιτηθέντος κ. Θεόδωρου Ρουσόπουλου.

Η μεταπολίτευση

Οι προϋποθέσεις για την αναρχία στο τοπίο των ΜΜΕ τέθηκαν σχεδόν αμέσως μετά το 1974, όταν λόγω και της πρόσφατης εμπειρίας της Δικτατορίας, το πρώτο στοίχημα ήταν εκείνο του εκδημοκρατισμού των Μέσων. Οι υπόγειες συναλλαγές ήταν παλιά συνήθεια, απλά με το ’74 διογκώθηκε. Ενας από τους πλέον περιγραφικούς διαλόγους της δεκαετίας του ’60 είναι εκείνος μεταξύ ενός εκδότη οικονομικού εντύπου και του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος στο γραφείο του. Ο πρώτος ρώτησε τον δεύτερο για ποιο λόγο στην εφημερίδα του δεν μπαίνουν ισολογισμοί. Ο διοικητής τού απάντησε ότι οι άλλοι είναι εκβιαστές για να λάβει την αποστομωτική απάντηση: «Δηλαδή εγώ τι είμαι; Γιατί με προσβάλλεις;».

Το 1981 η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία περιέπλεξε την κατάσταση. Οι «ημέτεροι» έγιναν απροκάλυπτα προστατευόμενοι του κράτους και σταδιακά πολλές εφημερίδες έπαιρναν τα ανταλλάγματά τους σε μια εποχή όπου η Επιτροπή Ανταγωνισμού υπήρχε μόνο ως ιδέα.

Ο Μαρούδας και το CNN

Χαρακτηριστικός της αντίληψης που επικρατούσε για την αγορά είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε ο πανίσχυρος (επί κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου) υφυπουργός Επικρατείας Δημήτρης Μαρούδας το ενδεχόμενο να εκπέμψει δορυφορικά στην Ελλάδα το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN. «Θα καταρρίψουμε τους δορυφόρους», είχε πει και εκείνη την εποχή δεν ήταν βέβαιο ότι όλοι οι συνομιλητές του καταλάβαιναν ότι η σκέψη και μόνο είναι αστεία. Πριν από πέντε χρόνια το ΣΔΟΕ (η σημερινή Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων) εντόπισε παραβάσεις σε εταιρεία σχετιζόμενη με τα ΜΜΕ, η οποία έκανε συναλλαγές με εικονικά τιμολόγια στην Ολλανδία. Ενδεικτική της ευνοϊκής μεταχείρισης της οποίας τυγχάνουν αυτές οι εταιρείες είναι ότι μόλις τον προηγούμενο Μάρτιο το υπουργείο Οικονομικών απάλλαξε την εταιρεία.

Αυτή η παρασκηνιακή συναλλαγή έγινε φανερή και πέρυσι, όταν διεφάνη ότι ένας εκ των τριών εκδοτών κυριακάτικης εφημερίδας επιχείρησε να ανταλλάξει πληροφορίες έναντι προνομιακής μεταχείρισης από τις ελεγκτικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών.

Η «κόλλα» που συνδέει με αυτόν τον στρεβλό τρόπο το Κράτος με τα ΜΜΕ είναι η κρατική διαφήμιση και ο τρόπος που αυτή μοιράζεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2007 πρώτη σε κρατική διαφήμιση (1,8 εκατομμύρια ευρώ) ήταν η «Χώρα της Κυριακής» με μέση εβδομαδιαία κυκλοφορία γύρω στα 5.000 φύλλα. Την ίδια στιγμή εφημερίδες όπως η «Καθημερινή», η «Ελευθεροτυπία» και το «Βήμα», με κυκλοφορίες (για το 2007) από 140.000 μέχρι και 200.000 φύλλα εβδομαδιαίως, λαμβάνουν από 500.000 μέχρι και 800.000 ευρώ λιγότερα. Είναι πασιφανές ότι η εφημερίδα των 5.000 φύλλων ουσιαστικά επιβιώνει χάρη στην κρατική επιχορήγηση, χωρίς να υπολογίζεται πώς και για ποιο λόγο το ελληνικό Δημόσιο αποφασίζει να δώσει τέτοιο «δεκανίκι» σε μια ελλειμματική επιχείρηση. Παρά τη δύσκολη δημοσιονομική συγκυρία, το κράτος εξακολουθεί να μοιράζει διαφήμιση. Τον Σεπτέμβριο του 2008, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας, 7,5 εκατομμύρια ευρώ έχουν σπαταληθεί για διαφήμιση από τρία υπουργεία: Οικονομικών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Υγείας.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ενωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, το 2007, η κρατική διαφημιστική δαπάνη ακολουθεί από το 2004 ανοδική πορεία. Από 36 εκατομμύρια το 2004, η δαπάνη ανήλθε το 2007 στα 65 εκατομμύρια ευρώ. Στον πίνακα του 2007 είναι πασιφανής η απόλυτη έλλειψη διαφάνειας με την οποία γίνεται η μοιρασιά της παχυλής πίτας. Οι εφημερίδες «Αρθρο» και «Χώρα», παρότι και οι δύο μαζί δεν πωλούν περισσότερα από 10.000 φύλλα κάθε Κυριακή, έλαβαν από τον κρατικό κορβανά 1,9 και 2,6 εκατομμύρια αντιστοίχως.

Η παρανομία, διότι δεν είναι απλή στρέβλωση να δίνεις κρατικό χρήμα με μοναδικό κριτήριο την επιβίωση μιας ζημιογόνου επιχείρησης, συνεχίζεται και στο τηλεοπτικό τοπίο. Δύο τηλεοπτικοί σταθμοί συγκεντρώνουν κάθε χρόνο από το 50% μέχρι και το 64% της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης, ενώ ο μέσος όρος τηλεθέασης κυμαίνεται περίπου στο 40%.

Το καθεστώς αδιαφάνειας στη διανομή κρατικής διαφήμισης στον Τύπο έχει απασχολήσει και την επίτροπο Ανταγωνισμού κ. Νίλι Κρόες, η οποία ήδη από το καλοκαίρι ανήγγειλε έρευνα από την Κομισιόν. Η κ. Κρόες ασχολήθηκε με το ζήτημα κατόπιν σχετικής ερώτησης από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ κ. Δημήτρη Παπαδημούλη. Στην απάντησή της η κ. Κρόες υπενθύμισε ότι η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία απαγορεύει τη χορήγηση κρατικών ενισχύσεων.

Ενα γνώριμο σε όλους παράδειγμα είναι οι Ολυμπιακές Αερογραμμές, για τις οποίες το Δημόσιο πλήρωνε κάθε ημέρα πρόστιμο ενός εκατομμυρίου ευρώ. Αν μάλιστα συνυπολογισθεί ότι ακόμη και εφημερίδες με υψηλή κυκλοφορία είναι ζημιογόνες, τότε η κυβέρνηση διαπράττει στην καλύτερη περίπτωση... αγαθοεργία. Από τη μελέτη των οικονομικών στοιχείων που αφορούν τις εισηγμένες εταιρείες του κλάδου στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών ελάχιστες έχουν κέρδη, ενώ παράλληλα παρουσιάζουν αξιοσημείωτα υψηλό τραπεζικό δανεισμό.

Ο νόμος για τις δαπάνες

Ενώ όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι χρηματοδοτούνται ζημιογόνες επιχειρήσεις, οι κρατικοί οργανισμοί αρνούνται να δημοσιεύσουν τις δαπάνες τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο παραιτηθείς υπουργός Επικρατείας είχε υπογράψει νόμο με τον οποίο υποχρεώνονται να τις δημοσιοποιούν. Την ίδια στιγμή τα ΜΜΕ αρνούνται ακόμη και να πληρώσουν το... τηλέφωνο. Χρωστούν σημαντικό μερίδιο από τα 200 εκατομμύρια ευρώ που μαζί με τα πανεπιστήμια έχουν «φέσι» στον ΟΤΕ, έναν από τους τρεις μεγαλύτερους χορηγούς κρατικής διαφήμισης.





Τα συμπεράσματα δικά σας.... εγώ θα πώ μόνο πως στο blog μου δεν παίρνω φράγκο από κανέναν, και αν είναι να πάρω φράγκα θα είναι από το adsense και τα φράγκα θα είναι ανάλογα της "πελατείας" μου

Τετάρτη, Οκτωβρίου 22, 2008

Βιογραφικαουα

Διαβάστε αυτό (πρόσκληση σε μπλογκοπαίχνιδο) και αυτό για να δείτε ποιος ο λόγος. Πιστεύω πως έχω ένα καλύτερο και πιο γοητευτικό από της συζύγου του κ. Internet, και σίγουρα γράφω καλύτερα από αυτόν - ακόμα και όταν κοιμάμαι.



Κανόνες:
Α. Διαβάστε πρώτα το Κάτω τα χέρια από το Βασιλάκο στης Ντίβας. Ακολουθήστε και το link για τα βιογραφικά
B. Πηγαίντε στο blog σας και γράψτε αντίστοιχης μορφής βιογραφικό.
Γ. Καλέστε κατά προτίμηση 5 άτομα να το κάνουν και αυτοί. (το 5 είναι συμβολικό, όσα και τα δάχτυλα της μούτζας)..

Υπερβιογραφικό των δεκαπέντε ηπείρων και των εικοσιεφτά θαλασσών:


Γεννήθηκα, ή μάλλον φύτρωσα από ένα λάχανο πριν περίπου τριάντα χρόνια. Πήγα σχολείο, πήγαινα και στο χουράφ' μιας και καλλιεργουσαμε εεεεε καλαμπόκι οικογενειακώς.

Από μικρός μου άρεσε η κρύα σοκολάτα (το ρόφημα ντε!) με πολύ πολυ σαντιγι. Ειναι γνωστό πως η μαμά μου με κηνυγούσε στο χωράφι με την σοκολάτα "Βιενουά" (και τον φρέντο καπουτσίνο αργότερα) ανα χείρας, όχι σαν μερικούς μερικούς που την ανακάλυψαν λίαν προσφάτως.

Πήγα σχολείο, έμαθα και γκομπιούτερες για να μπορεί ο πατέρας μου να βρίσκει πελάτες για το καλαμπόκι και στο εξωτερικό. Τώρα που το θυμάμαι δεν θυμάμαι να έχω φάει καλαμπόκι από το χωράφι μου ποτέ. Τώρα που το θυμάμαι καλυτερα δεν νομίζω να έχω δεν να φυτρώνει καν καλαμπόκι στις καλαμποκιές, και τώρα που το γράφω καλό είναι να ρωτήσω τι γίνεται με αυτό και πως τα βγάζουμε ρε παιδιά.

Κάποτε τελείωσα το σχολείο, με απολύσανε δηλαδή (άκου έκφραση ρε παιδί μου.....), και πήγα πανεπιστήμιο. Έκανα και μάστερ μιας και ήμουνα από μικρός της διανόησης και της κουλτούρας. Θα έκανα και διδακτορικό αλλά βαριόμανε.
Παράλληλα παρακολούθησα τα εξής σεμινάρια:
* Η ερωτική ζωή της μεταναστευτικής σαρδέλας
* 184 πράγματα που σιχαίνεστε αλλά θέλετε να μάθετε γύρω από το σεξ
* Μη κατανοητός τρόπος γραφής
* Οι ΕΛ και η καταγωγή τους

Τα οποία πιστεύω πως με βοήθησαν πολύ καθώς με γέμισαν με πνευματικά εφόδια. Η διπλωματική μου εργασία είχε θέμα: "Αν σωπάσουν τα κανόνια θα λαλήσουν χελιδόνια" με τίτλο β' "Η πορτοκαλάδα παγώνει, το παγώνι δεν πορτοκαλάδα", ο οποίος νομίζω και αναδεικνύει το πολύπλοκον του θέματος.


Πήγα φαντάρος, και μάλιστα φύλαγα τα σύνορα μας εν Έβρω εν μέσω Ολυμπιακών αγώνων. Είμα υπεύθυνος (εν μέρει) για την αίσθηση ασφαλειας που είχατε τότε. Είχαμε τόσο καλά οπλισμένες σκούπες και σφουγγαρίστρες που δεν τόλμησε να κουνηθεί κανείς από Τουρκία μεριά. Είχαμε και κάτι όπλα, αλλά κατά μέσο όρο πηγαίναμε καλύτερα στην εκ του συνέγγυς μάχη με σκούπα παρά πυροβολώντας.

Χρησιμοποιώντας τις πολύτιμες σπουδές μου, καθώς και την εμπειρία μου από το στράτευμα βρήκα δουλειες που να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις μου.
Άμα τη απόλυση μου εργάστηκα σαν σκουπιδιάρης β' στα κεντρικά της ΝΑΣΑ και κατόπιν σαν καθαρίστρια (γινόντουσαν δεκτές μόνο γυναίκες οπότε ξυρίστικα και πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια) στο CERN.

Κατόπιν αγόρασα μια φάρμα, στην οποία και έτκρεφα ζώα ελευθέρας βοσκής, διότι είμεθα και οικολόγοι. Ειχαμε, ανάμεσα σε άλλα, 8 αγριογούρουνα, τον estarian, 2 κενταύρους, μια γοργονα, μια ζωντανή μεταλλαγμένη τυρόπιτα, 3 γκατζολόπτερα (τα είχα κονομήσει από την θητεία μου στον Έβρο), φίδια με μαλλί, το λουρί της μάνας και 5 σιδεροφάγες μύγες. Είχαμε και κουνούπια που έτρωγαν ατσάλι αλλά μια μέρα ο παππούς τα πήρε στο κυνήγι και δεν έμεινε ρουθούνι.


Από το 2007 μέχρι πρότινος εργαζόμουν ως χρηματοοικονομικός σύμβουλος της "Θέλω Να Γίνω Λαμόγιο" Ε.Π.Ε., με ικανοποιητικές απολαβές και αξιοπρόσεκτη επαγγελματική επιτυχία. Επίσης είμαι πρόεδρος της "Ένωσης Ελλήνων Αντιχριστιανών και άλλα καρυκεύματα" και τις ελεύθερες μου ώρες σκαρώνω στιχάκια. Στα σχέδια μου είναι να δημιουργήσω (και εννοείται να είμαι πρόεδρος) την "Ένωση Ελλήνω Χρηστών μαλακής μαλαπέρδας" και την "Ένωση Ελλήνων Φραπεδάκηδων/Ταβλάκηδων", με στόχο να δημιουργήσουμε ένα λομπι με απότερο στόχο την εισαγωγή του ταβλιού, ίσως και της πρεφας στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Άλλες ασχολίες:
* Μεταφραση: Έχω μεταφράσει στα ελληνικά τους υπότιτλους για τις εξής ταινίες:
1) Κωλάρες για χύσιμο 2&3
2) Lord of The Strings
3) Chicks with Dicks
4) Zombie Strippers (όσοι δεν το έχετε δει σπεύστε, μιλάμε για αριστούργημα!)
5) Το fuck or not to fuck
6) Mπούτια ορθάνοιχτα, μάτια μισάνοιχτα, μυαλό μεσάνυχτα

* Δημοσιογραφία: Κατα καιρούς έχω αρθρογραφήσει στα:
1) Διαβασε με
2) Διαβασέ με καλά
3) XXXXXXXXXXXX

Στην καρριέρα μου συμπεριλαμβάνονται
* 8 μηνύσεις (και καταδίκες), όταν δούλευα τα καλοκαίρια ως αυτοφωράκιας
* καθώς και τρεις αθωωσεις για προσβολή της δημοσίας αιδούς.


Πρόσφατα τα προσόντα μου αυτά αξιολογήθηκαν και τελικά έπιασα μια δημοσιογραφική θέση στην ΕΡΤ, όπου και έχω την επιμέλεια κειμένων για το ειδησεογραφικό τμήμα. Φιλοδοξώ μες στην χρονιά να γίνω και πρόεδρος της ΕΕΧΙ.




Παρακαλώ τους Hades (θελω σεντονι), Doctor, Σπιθα, Patsiouri και Ροδιά να καταθέσουν και αυτοί τον οβολό τους στο παρόν παίγνιον


Update. Mετά από σχετική ερώτηση του ημιξάδερφου polsemannen ρώτησα την προγιαγιά μου, (η οποία για μυστήριους λόγους μένει στο χωράφι με τα καλαμπόκια. Όταν την είχα ρωτήσει σχετικά κάτι έλεγε για κάτι φίλες της, τις αδερφές Τσίλια, που τις φύλαγε, τις οποίες όμως δεν έχω δει ποτέ) αν μπορούμε να κονομήσουμε κανένα καλαμπόκι για τους φίλοι. Η απάντηση της "Και που να το βρω παιδάκι μου;" μπορω να πω πως με προβλημάτισε

Δευτέρα, Οκτωβρίου 20, 2008

Αντίστροφη μέτρηση

Ή αλλιώς πως κάνεις μια τρομερή πολιτική ανάλυση σε ελάχιστο χώρο. Και πέφτεις και μέσα. Διαβάστε το παρακάτω κείμενο από τον Γιάννη Τριάντη, στο οποίο δεν θέλω να αλλάξω ούτε κόμμα:


Ευνοημένος από το φιάσκο του ψευδώνυμου «εκσυγχρονισμού», ο Καραμανλής πήρε το γκουβέρνο με ορισμένα απλά τρικ, από αυτά που συνηθίζουν να πλασάρουν τα φροντιστήρια κατάληψης της εξουσίας. Κήρυξε τον πόλεμο κατά της διαπλοκής, έστησε ένα πρόχειρο κατηχητικό για να δίνει μαθήματα ηθικής, βρήκε ένα σύνθημα-αντίπαλον δέος του μπατιρημένου «εκσυγχρονισμού» (Μεταρρύθμιση), προέβη σε μια φιλόδοξη και ηχηρή εξαγγελία (επανίδρυση του κράτους), έβαλε το ζιβάγκο του Ανδρέα Παπανδρέου κλείνοντας το μάτι στους προδομένους από τον Σημιτισμό οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, κράτησε μακριά τους εκπροσώπους του νεοφιλελευθερισμού (Ανδριανόπουλο, Μάνο, τους οποίους ούτως ή άλλως είχε υιοθετήσει η Χαριλάου Τρικούπη) και βγήκε στα μπαλκόνια του 2004 κερδισμένος από χέρι: ο υπερεκτιμημένος Σημίτης είχε φροντίσει να τον διευκολύνει ρίχνοντας στον λάκκο των λεόντων τον Γ. Παπανδρέου (δεν υπάρχει στα παγκόσμια χρονικά τέτοια ενέργεια αποκαλυπτική δειλίας και κουτοπονηριάς).

Τέλος πάντων, ο Καραμανλής πέρασε εύκολα την πρώτη τετραετία και ξαναπήρε τις εκλογές, παρ' ότι οι κάλπες εκείνου του Σεπτεμβρίου ήταν γεμάτες στάχτες, εντυπώσεις και ευθύνες για τις πρωτοφανείς πυρκαγιές και καταστροφές που προηγήθηκαν. Η εξήγηση εύκολη: ο κόσμος, εξοργισμένος από την απάτη του «εκσυγχρονισμού», δεν μπορούσε να ξεχάσει τη θηριωδία του χρηματιστηρίου, τα ποικίλα σκάνδαλα, την κακή κατάσταση της οικονομίας (πώς να ξεχάσεις κάτι όταν το βιώνεις;) και την «προδοσία» των σοσιαλιστών που ξεκίνησαν άφραγκοι και άμωμοι, ανιδιοτελείς και παθιασμένοι για αλλαγή και κατέληξαν φραγκάτοι, τοξινωμένοι, μεταλλαγμένοι και αγνώριστοι... Ο Καραμανλής, βλέποντας τον αναπόφευκτο μετεκλογικό σπαραγμό στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, νόμισε πως θα κάνει περίπατο και στη δεύτερη τετραετία και συνέχισε το ίδιο βιολί: πολλά λόγια, λίγη δουλειά, κανένας έλεγχος στα πεπραγμένα των υπουργών και μόνιμη επίκληση των ευθυνών του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Ομως τα άλλοθι είχαν ήδη τελειώσει: ο κόσμος υπέφερε από την (συνεχιζόμενη) προβληματική κατάσταση της οικονομίας, διαπίστωνε την ανυπαρξία του κράτους (αισχροκέρδεια, ακρίβεια, διαφθορά και γραφειοκρατία όπως παλιά -ποια μεταρρύθμιση δηλαδή;) και έβλεπε ότι ετούτοι ασκούνται στο ίδιο σπορ, όπως και οι προηγούμενοι -στα σκάνδαλα.

Ομως, ο Καραμανλής αγρόν ηγόραζε. Νόμιζε ότι οι δημοσκοπήσεις που, παρά ταύτα, έδειχναν πρώτη τη Ν.Δ. και τον ίδιο «καταλληλότερο», αποτύπωναν μια κατάσταση που δύσκολα θα άλλαζε. Διαψεύστηκε οικτρά: το ποτήρι είχε ξεχειλίσει και ο ίδιος δεν το είχε πάρει χαμπάρι. Γι' αυτό και πήγε στη Θεσσαλονίκη με τον αέρα του ηγέτη που μπορεί να δώσει εντολή και να σταματήσει ακόμη και ο ρους ενός ποταμού. Ομως το νερό τον είχε πάρει από τα πόδια: την ώρα που ο κόσμος άκουγε αλαφιασμένος τις πληροφορίες και τις φήμες για αύξηση της φορολογίας και για βαρύ οικονομικό χειμώνα, ο Καραμανλής έδινε άφεση στη φορο-παρακαμπτήρια οδό του Βουλγαράκη και στο ηχηρό σκάνδαλο του Βατοπεδίου που είχε τις ρίζες του στο Μαξίμου. Αυτό ήταν: η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Και αποτυπώνεται από τότε σε όλες τις μετρήσεις, αλλά προπάντων στη συνείδηση της κοινής γνώμης... Τώρα, τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Ο κόσμος έπαυσε να ασχολείται με τις ευθύνες του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ και άνοιξε λογαριασμούς με τους κυβερνώντες, που αποδείχτηκαν ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Σε όλα... Στην ανικανότητα, στη μετριότητα, στη διαφθορά, στις σχέσεις με τη διαπλοκή. Μοναδική, ευδιάκριτη διαφορά επισημαίνεται στην εξωτερική πολιτική (Ρωσία/αγωγός, FYROM/βέτο), η οποία όμως τείνει να ξεχαστεί, καθώς η ατμόσφαιρα κατακλύζεται από σκάνδαλα, μικροπολιτικές παρεμβάσεις και βαρειά σύννεφα στην οικονομία...

Ο Καραμανλής προσπάθησε με καινούργια τρικ να σώσει την παρτίδα («αιφνιδιαστικές» εξορμήσεις σε υπουργεία, επίδειξη πυγμής κ.λπ.) αλλά είναι προφανές ότι «έχει εμπλακεί στη μοίρα του». Η κυβέρνησή του μοιάζει με σπίτι που ερημώνει παρατημένο, το κόμμα του -στην κοινωνική του βάση- δείχνει απελπισμένο και θυμωμένο. Συνολικά η κατάσταση φαίνεται αυτή τη στιγμή μη αναστρέψιμη. Ολα δείχνουν ότι «τα φώτα ανάβουν για να αλλάξει το σκηνικό», αν και ο Καραμανλής νομίζει ακόμη ότι αυτός κρατάει τον γενικό διακόπτη... Αν δεν υπάρξει εκ μέρους του κάποιο εντυπωσιακό ξάφνιασμα ή αν δεν συμβεί κάτι απρόβλεπτα ανατρεπτικό, που θα διευκολύνει τον πρωθυπουργό και το χειμαζόμενο κόμμα που κυβερνά (π.χ. αστοχίες ή κακές επιλογές από το ΠΑΣΟΚ), ο Καραμανλής θα φύγει από το Μαξίμου βυθισμένος στα σκάνδαλα και στο τέλμα... Ο άνθρωπος που είχε τη φιλοδοξία να μείνει στην Ιστορία ως μεταρρυθμιστής, θα έχει την τύχη του προκατόχου του: θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα...

Παρασκευή, Οκτωβρίου 17, 2008

Διευκρινήσεις

Διαβάζοντας ένα άσχετο άρθρο έπεσα πάνω σε ένα εδάφιο, το οποίο και μας δείχνει εν ολίγης το όλον πρόβλημα του δογματισμού, κυρίως από την μεριά των σχολαστικών ΕΛ :)

Επίσης μας δείχνει και το πρόβλημα που έχει η επιστράτευση της Αριστοτέλειας "λογικής", όταν αυτή δεν κοιτάζει πρώτα την πραγματικότητα. Είναι δυστυχώς κοινή η άποψη/συμπεριφορά πως αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με την "λογική" μας, τότε τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Επίσης είναι λίαν χαριτωμένο :)


Τον 13ο και 14ο αιώνα, σε ολόκληρη τη Δυτική φιλοσοφία και θεολογία κυριαρχούσε η λεγόμενη Σχολαστική Σχολή με πνευματικό ηγέτη τον Θωμά τον Ακινάτη. «Φιλόσοφοι» και θεολόγοι είχαν ενθουσιαστεί τόσο πολύ από τον Αριστοτέλη, ώστε σχεδόν τον θεοποίησαν. Την εποχή εκείνη καθιερώθηκε και το Ipse Dixit (όπως είπε – ο μέγας Δάσκαλος). Σε ένα μοναστήρι Φραγκισκανών μοναχών, μετά το δείπνο, τέθηκε το ερώτημα «πόσα δόντια έχει το άλογο»; Αφού είδε ο ηγούμενος ότι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν, είπε σε έναν δόκιμο μοναχό να πάει στη βιβλιοθήκη και να φέρει τα βιβλία του Μέγα Δασκάλου(Αριστοτέλη) ώστε να σιγουρευτούν. Ο δόκιμος-μοναχός, αγνοώντας το κλίμα της μονής, έκανε την πιο απλή και λογική ερώτηση, που θα έκανε και ένα παιδί: «Αδερφοί, δεν είναι καλύτερα να φέρω ένα άλογο από το στάβλο που είναι δίπλα για να μετρήσουμε τα δόντια του από το να ανεβαίνω στον τρίτο όροφο της βιβλιοθήκης»; Και τότε (όπως γράφει ο ιστορικός) σηκώθηκαν οργισμένοι όλοι οι μοναχοί και ζήτησαν από τον ηγούμενο να τιμωρήσει παραδειγματικά τον βλάσφημο δόκιμο, που τόλμησε να αμφισβητήσει το Μέγα Δάσκαλο. (παρεμπιπτόντως και επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, ο Αριστοτέλης, παρότι παντρεύτηκε δύο φορές, πίστευε ότι οι γυναίκες έχουν λιγότερα δόντια από τους άντρες. Δεν έκανε ποτέ τον κόπο να τα μετρήσει).


Άντε και να βρούμε χρόνο να γράψουμε άλλη μια σεντονάρα περί επιστημονικής μεθοδολογίας, αν και μεταξύ μας ψιλοβαριέμαι.....

Τρίτη, Οκτωβρίου 14, 2008

Οι απαντήσεις ενός θολοκουλτουριάρη Vol 2

  1. Τον τελευταίο καιρό το έχω παρασοβαρέψει το blog, αλλά τι να κάνεις που αδυνατώ να χωνέψω τι πλασάρεται πολλές φορές σαν "σωστό" και με τι τρόπο . Ε, είχα δεν είχα νευρίασα πάλι! Έχουμε τα δικά μας , είχαμε το Zeitgeist, τους σκοταδισμούς, το παπαδαριό και τους τράγοι έχουμε όμως και τους "φωταδιστές" που γράφουν μαλακίες! Η μη αποδειξιμότητα και η απολυτότητα μέσω κάποιων "σοφών" και αλάνθαστων κειμένων, δίνει και παίρνει, ακόμα και από αυτούς που είναι "κατά" του Δογματισμού - στα λόγια. Γιατί ΟΚ φίλτατε να λέμε οι σκοταδιστές και οι εξουσιαστες και τα λοιπά αλλά να μην νομίζουμε πως η ασθένεια αυτή είναι μόνο σε ένα στρατόπεδο. Η μέθοδος δουλεύει και μονη της.

Ανάμεσα σε άλλα, τουλάχιστον πανέξυπνα (μετριoφροσύνη ε;), εδώ είχα γράψει:

"Να κάνω και μια αποσαφήνιση. Αν τα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων χρησιμοποιούνταν σήμερα ως θέσφατα και ως απόλυτος, αναλλοίωτος, αναντίρρητος και αλάνθαστος τρόπος να ζει κανείς θα είχαμε πρόβλημα. Θα είχαμε πρόβλημα αν ζούσαμε με τους νόμους του Λυκούργου ή του Σόλωνα γιατί είναι φτιαγμένοι για άλλες εποχές και άλλες κοινωνίες. Θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα αν κάποιος συμβουλευόταν τον Αριστοτέλη για να μου πει πότε θα κάνω σεξ, ή τον Όμηρο για το αν θα πρέπει να τιμωρηθεί κάποιος και με τι ποινή.
Αντιθέτως μπορώ άνετα να γράψω πως ο Αριστοτέλης περί βαρύτητας έγραφε κοτσάνες και πως οι ιδέες του Πλάτωνα μου φαίνονται μια μεταφυσική ελαφρά φασίζουσα ιδέα - από τα λίγα που διάβασα. Μπορούμε να κάνουμε φιλολογικές μελέτες, και να αποφανθούμε αν κάποιο από τα κείμενα που έχουμε είναι "διορθωμένο" ή έχει λάθη."

Είναι κρίμα, οι υπερασπιστές (χμμμμ) του Ορθού Λόγου, και του Αρχαίου Κόσμου να πέφτουν μέσα σε τέτοιες απολυταρχικές (αρ)λούμπες! Και μάλιστα, πολλές φορές, όταν οι "αρχαίοι" τα έλεγαν πιο προχωρημένα απ'΄ότι φτάνει το φτωχό μυαλό κάποιου, να χρησιμοποιείται το κλασικό κόλπο της θεολογίας: η "μεταφορά" και η "ποιητική αδεία" δηλ. πως "άλλο εννοούσε και άλλο έγραφε ο ποιητής".

Το ίδιο κόλπο, με έμφαση στις "έξυπνες" επιλογές κειμένων το έδειξε πως δουλεύει ο Νάσος στο εντυπωσιακότατο ποστ του περί του "Ιεροεξεταστή της Ιστορίας", το οποίο όσοι δεν διαβάσατε, χάσατε.

Θα μου πείτε, και τι μας τα λες ρε Καραμήτρε; Έλα ντε, απλά έπεσα σε ένα ποστ του φίλτατου Stardust30, το οποίο και είναι αναδημοσίευση από άρθρο του Δαυλού και όχι δικό του. Επειδή γενικά τα κείμενα που (ανα)δημοσιεύει έχουν ενδιαφέρον, του έριξα μια ματιά, άσε που είχε και ιντριγκαδόρικο τίτλο:

Η θεωρία της σχετικότητας όπως διατυπώνεται από την αρχαία ελληνική γραμματεία

Εντωμεταξύ, από τα λίγα που ξέρω από αρχαία ελληνική φιλοσοφία πίστεψα πως θα υπήρχε λίγο "ψωμί" έστω και τραβηγμένο από τα μαλλιά. Όσο όμως το διάβαζα τόσο εκνευριζόμουν. Σε σχετικό μου σχόλιο ο stardust, έγραψε:

"Όταν ξεκίνησα να αντιγράφω το συγκεκριμένο άρθρο ήθελα να δώσω ένα έναυσμα για να δω αν κάποιος -ειδικός στο αντικείμενο- μπορεί να το ξεκαθαρίσει, γιατί δεν σου κρύβω πως αν και δεν κατέχω γρι από φυσική εντούτοις και μένα μου φάνηκαν “περίεργα” (σκοπίμως λανθασμένα) κάποια στοιχεία του άρθρου."

Ειδικός είμαι μετρίως πάνω στο θέμα. Ούτε διδακτορικό στην θεωρητική φυσική ή αλλού έχω, ούτε και πολυασχολούμαι με την σύγχρονη φυσική, πέρα από το επίπεδο του "τι νέα ρε παιδιά;", αλλά μερικά πράγματα ρε γαμώτο τα κατέχω. Οποιοσδήποτε μετρίως μέτριος φυσικός στα πρώτα έτη τα κατέχει!

Επίσης γράφει o stardust: "Πιστεύω πως ένας άνθρωπος που δεν θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με φυσική θα ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άρθρο όχι γιατί έχει τεκμηριωμένες απόψεις αλλά γιατί δείχνει την σκέψη κάποιων φιλοσόφων στην αρχαιότητα."

Eδώ δεν θα συμφωνήσω, μιας και πολλές φορές εργαλειοποιεί ("ποιητική αδεία" κτλ) τα αρχαία κείμενα για να περάσει τα δικά του πιστεύω. (update για να μην μπερδευομαστε. Αναφέρομαι στο αρχικό άρθρο, και όχι στον stardust. Διαφωνώ με τον stardust στο "δείχνει", γιατί θεωρώ πως το άρθρο παραμορφώνει αρκετές φορές το νόημα των λεγομενων των αρχαιων ημων προγονοι. Δείτε το σχετικό ποστ-γίγαντα του hades για λεπτομέρειες). Δεν έχω προσβάσεις στα αυθεντικά (τα αρχαία δηλ) κείμενα, ούτε και όρεξη να ψάξω γι αυτό και θα θεωρήσω τις παραπομπές που δίνονται στο τέλος του άρθρου ως αληθείς. Η χρήση τους όμως είτε ως απόλυτη αρχή είτε ώς "ποιητική αδεία" είναι τουλάχιστον εκνευριστική. Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω, μπορεί να βοηθήσει. Εν τω μεταταξύ, πολλές φορές όντως οι αρχαίοι Έλληνες (τουλάχιστον απ' όσο το κόβω από τα κείμενα που παρατίθενται) το είχαν πιάσει το νόημα, τουλάχιστον στο φιλοσοφικό μέρος του πράγματος. Η "ερμηνεία" όμως έρχεται και τους πετσοκόβει! Ξεκίνησα να απαντάω δίκην χαβαλέ, αλλά όσο προχωρούσα τόσο εκνευριζόμουν. Μπορεί σε προηγούμενο ποστ να έριξα σιχτίριασμα στους χριστιανομανιακούς, αλλά αυτοί τουλάχιστον δικαιολογούνται. Τόσα ήξεραν (ΠΔ, ΚΔ) τόσα έλεγαν. Η επιστημονοφοβία κάποιου ο οποίος διαβάζει αρχαία ελληνική φιλοσοφία μου φαίνεται ελαφρώς παρανοϊκή.

Ακόμα και ο πολυαγαπημένος τους Πλατωνας το έλεγε ξεκάθαρα ο άνθρωπος : "Ουδείς αγεωμέτρητος εισείτω"

Αυτό που κάνει ο αρθρογράφος κατ' εμέ είναι πως κατά την προκρούστειαν-πλεύρειαν λογικήν επιλέγει εδάφια για να αποδείξει τα δικά του. Όταν και πάλι αυτά δεν υπάρχουν, τότε επιλέγεται η "ποιητική αδεία".

Σαφώς και οι αρχαίοι έλληνες δεν μπορούσαν να έχουν συλλάβει την Αϊνστάινεια σχετικοτητα, αλλά από αυτά που παρατίθενται, και από άλλα που έχω κατά καιρούς διαβάσει, μπορώ να πώ πως ήταν πιο κοντά από τον όποιο σχολακιστή σημερινό φιλολογο! Και πως αν ζούσαν σήμερα θα την έπιαναν με το πρώτο εν αντιθέσει με κάποιους άλλους...

Ρε φιλαράκι πες "δεν καταλαβαίνω" ή "δεν μου αρέσει" ή κάτι τέτοιο αλλά μην πιάνεις στο στόμα σου τον οποιο Πρωταγόρα για να δικαιολογήσεις την μαλακία που σε δέρνει!



Ας το δούμε ολοκληρο. Τα σχόλια μου παραμένουν με χρώμα διαβόλου, όπου νομίζω πως χρειάζεται!


“Την γέννηση των ημερών και των νυκτών και των ετών, τα οποία δεν υπήρχαν πριν γεννηθεί ο ουρανός, επινοεί μαζί με την κατασκευή του. Όλα δε αυτά είναι μέρη του χρόνου, το δε παρελθόν και το μέλλον αποτελούν χρονικά γεγονότα, τα οποία βέβαια είναι λάθος να τα αποδίδουμε στην αιώνια ουσία, αφού αγνοούμε τη φύση της. Διότι λέμε ότι “ήταν” και “θα είναι” ενώ στην πραγματικότητα προσήκει μόνο το “είναι”. Το “ήταν” και το “θα είναι” πρέπει να λέγονται για το γίγνεσθα που εκτυλίσσεται μέσα στον χρόνο, αφού και τα δύο αυτά συνιστούν κινήσεις. “Τιμαίος” - Πλάτων

Καλή εισαγωγή, ουδέν σχόλιον


Έστω πως κάποιος παρατηρητής στήνει το αστεροσκοπείο του έξω από τα όρια του σύμπαντος και επιχειρεί να αποτυπώσει κάποια δεδομένη στιγμή του κοσμικού γίγνεσθαι σε μια αστρονομική φωτογραφία. Ποιά εικόνα θα καταγράψει; Φυσικά (πολύ φυσικά το είπε για να είναι φυσικό) θα αντιληφθεί την συνολική εικόνα του σύμπαντος σε μία δεδομένη την παρούσα στιγμή. Μπορούμε να φανταστούμε μια αστρονομική φωτογραφία που θα αποτυπώνει το “συνολικό παρόν”.

Όχι, δεν μπορούμε. Δεν υπάρχει "έξω" από το σύμπαν, γιατί ο ορισμος του Σύμπαντος είναι "ότ,ι υπάρχει" (ελληνικά δεν ξέρουμε;). Όπου και να στήσεις μια κάμερα θα τραβήξεις μια φωτογραφία, με ότι αυτό συνεπάγεται, δηλ αυτά που λέτε παρακάτω. Αν υποθέσουμε πως υπάρχει ένα μέρος που δεν υπάρχει ύλη, αν υποθέσουμε πως υπάρχει ένα μέρος που δεν έχει φτάσει τπτ από το bing bang (ή από τα πολλά B.B, ή από....δεν θα τα χαλάσουμε) και πάλι οι περιορισμοί υπάρχουν. Εδώ ακόμα δεν ξέρουμε από τι αποτελείται το ορατό σύμπαν, εσείς θέλετε και φωτογραφία του όλου; Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, απλά είναι πολύ χαμαλίκι, είναι να βρούμε μέσω μετατόπισης Doppler την ταχύτητα από εμάς κάθε αστερισμου, και την απόστασή του, οπότε μπορούμε να δούμε που "θα είναι" λογικά σήμερα.

Ταυτόχρονα ας τοποθετήσουμε έναν αστρονόμο μέσα στο σύμπαν, κάπου στη Γη. Αν στρέψει το βλέμμα του προς τον ουρανό ποιά εικόνα θα σχηματίσει; Θα είναι σύμφωνη με την προηγούμενη εικόνα; Μα και βέβαια όχι! Αυτό που αντιλαμβάνεται τώρα είναι μόνον ένα μικρό μέρος του σύμπαντος και μάλιστα μόνο τον χώρο που περικλείει ο ουράνιος θόλος, ο οποίος βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του.

Σαφέστατα. Όπου είναι κάποιος βλέπει ό,τι είναι μπροστά του.

Η αστρονομική εικόνα που θα έχει μπροστά στα μάτια του δεν θα αποτυπώνει κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή του σύμπαντος, αλλά θα έχει μπροστά του ένα οπτικογράφημα, όπου η κάθε περιοχή ανάλογα με την απόστασή της από την γη θα απεικονίζει φάσεις από το παρελθόν. Με δεδομένο ότι η εικόνα που στέλνει η κάθε περιοχή κινείται με την ταχύτητα του φωτός, θα φτάνει τελικά σε διαφορετικό χρόνο στη γη από τις εικόνες άλλων περιοχών, αφού θα προέρχεται από διαφορετικό σημείο εκκίνησης. Έτσι οι περιοχές που βρίσκονται για παράδειγμα σε απόσταση ενός εκατομμυρίου ετών φωτός, θα αποτυπώνουν την φάση που βρίσκονταν εκείνες οι περιοχές πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, ενώ η εικόνα κάποιας άλλης, πιο απομακρυσμένης περιοχής, έστω σε απόσταση 20 εκατομμυρίων ετών φωτός, θα δείχνει την κατάσταση που βρισκόταν εκείνη την εποχή. Στην ουσία λοιπόν ολόκληρη η εικόνα που θα έχει μπροστά του θα είναι έν πλασματικό σκαρίφημα, που δεν έχει καμία σχέση με την παρούσα κατάσταση του κόσμου.

Τι είναι "παρούσα" κατάσταση του κόσμου; Αυτή που βλέπουμε. Αυτό που γίνεται ΤΩΡΑ σε έναν πλανήτη/ήλιο/κάτι που απέχει 5 έτη φωτός από εδώ ΔΕΝ μπορεί (εκτός αν γίνει κανένα κουλό στυλ σκουληκότρυπας) να μας επηρεάσει αν δεν περάσουν (τουλάχιστον) 5 χρόνια!

Ακόμα όμως και αν υπάρχουν οι σκουληκότρυπες, ακόμα και αν κάποτε μπορέσουμε να τις χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν, αυτό με τίποτε δεν θα διαφωνεί με την σημερινή θεώρηση του χωροχρόνου μέσα από την Σχετικότητα. Απλά θα την συμπληρώνει.

Ας το κάνουμε απλούστερο. Ας υποθέσουμε πως "τώρα" κάποιος "πατάει" ένα κουμπι και σβύνει τον ήλιο. Αποκλείεται να το πάρουμε πρέφα με οποιονδήποτε τρόπο (γνωστό μέχρι τώρα τουλάχιστον) πριν περάσουν 7-8 λεπτά, διότι κάπου τόσο κάνουν τα "νέα" να φτάσουν από εκεί μέχρι εδώ. Ακόμα και αν υπάρξει τρόπος να το μάθουμε (δηλ αν βρούμε κόλπο να ξεπεράσουμε την ταχύτητα του φωτός) αυτο δεν σημαίνει πως ο ήλιος θα σβύσει....γρηγορότερα. Και πάλι θα κάνουμε 7-8 λεπτά για να καταλάβουμε την απουσία του ήλιου (σαν φως στο πλανήτη κτλ)

Αυτό ακριβώς επιχειρεί να αποσαφηνίσει ο Πλάτων στο πιο πάνω αξίωμά του. Το “χθες” και το “αύριο” δεν αποτελούν παρά κάποιες φάσεις του κοσμικού γίγνεσθαι, αφού και τα δύο συνιστούν κινήσεις μέσα στον χρόνο. Στην πραγματικότητα όμως η “αϊδιος ουσία” περιέχει μόνο παρούσες φάσεις του συνολικού κοσμικού γίγνεσθαι. Το “χθες” και το “αύριο” δεν αποτελούν παρά κάποια μέτρα και σταθμά, που αναφέρονται αποκλειστικά και μόνο σε συγκεκριμένες θέσεις στον χωροχρόνο.

Όχι δεν πάει να πει αυτό. Άντε να πάει να πει πως ο χρόνος είναι ψευδαίσθηση και εκεί άντε να συμφωνήσω, αλλά όχι με τον τρόπο που θέλετε!

Πάνω σ’αυτή την συλλογιστική του Πλάτωνος έρχεται ο Πρόκλος 800 χρόνια αργότερα να επεξηγήσει την πλατωνική σκέψη με τρεις αποσαφηνιστικές προτάσεις του:

  • “Παν συνεχές διαιρετόν έστιν εις αεί διαιρετά” *καμία σχέση με το εδάφιο του Πλάτωνα, όπως και καμία σχέση με την σύγχρονη φυσική θεώρηση του κόσμου. Ή έπεσε τσεκούρι στην μεταφορά ή ο αρθρογράφος είναι άσχετος ή εγώ μαλάκας είτε κάποιος συνδυασμός τελος πάντων.
  • “Πας χρόνος επ’ άπειρον διαιρείται και παν μέγεθος και πάσα κίνησις”
  • “Το νυν ταυτόν έστιν εν τω παρελθόντι και μέλλοντι χρόνω”

Ας δούμε πως ο Πρόκλος στην 15η παράγραφο του βιβλίου του αποδεικνύει την ταυτότητά παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος:

Έστω λέει ο Πρόκλος ότι έχουμε μια γραμμική απεικόνιση του χρόνου (ΑΒ), όπου το Α δηλώνει ένα συμβάν του παρελθόντος και το Β ένα άλλο που αναφέρεται στο μέλλον. Με δεδομένο το αξίωμα για την επ’ άπειρον διαίρεση του χρόνου, θεωρούμε ότι ένα έτερο συμβάν λαμβάνει χώρα μεταξύ Α και Β και ορίζουμε αυτό το συμβάν σαν Γ, ώστε το μεν Α να είναι παρελθόν ως προς αυτό, το Β μέλλον, ενώ το ίδιο το Γ αναφέρεται στο παρόν. Τί έχουμε εδώ; Παρατηρούμε ότι μέσα σε μία δεδομένη στιγμή συνυπάρχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον και μάλιστα σε ένα συγκεκριμένο συμβάν. Το Γ είναι ταυτόχρονα παρόν (ως προς τον εαυτό του) παρελθόν (ως προς Β) και μέλλον (ως προς το Α). Δηλαδή το Γ υπάρχει ταυτόχρονα και σαν παρόν και σαν παρελθόν και σαν μέλλον.

Σώωωωωωωωωπα! Και εγώ όταν είμαι σε ένα πεζοδρόμιο και περνάω απέναντι, το απέναντι αλλάζει πλευρά! Βλέπε "zaphodειος σχετικότητα του απέναντι"

Γι’αυτό το “παράδοξο” του πλατωνικού θεωρήματος, έτσι όπως το αναλύει ο Πρόκλος, έρχεται ο Αινησίδημος με δύο προτάσεις του:

  • “ενεστώς έσται και παρωχηκώς, και ο παρωχηκώς παραπλησίως μέλλον έσται και ενεστώς”
  • “είτα, επεί ουκ άνευ κινήσεως ή και μονής ο χρόνος υφεστάναι δοκεί, της κινήσεως αναιρουμένης, ομοίως δε και της μονής, αναιρείται ο χρόνος.”

Ο Ενεστώς δηλαδή είναι ταυτόχρονα και Παρατατικός και ο Παρατατικός είναι και παραπλήσιος με τον Μέλλοντα, ο οποίος επίσης είναι και Ενεστώς. Και στην δεύτερη πρότασή του ορίζει τον χρόνο σαν παράγωγο της κινήσεως και της στάσεως. Αναιρουμένης της κινήσεως και της στάσεως αναιρείται και ο χρόνος.

Τρια πουλάκια κάθονταν και κάνανε τσιγάρο. Για φιλολογία, άντε να είστε καλοί.

Ο Αϊνστάιν και η “θεωρία της σχετικότητας”

Μήπως τα παραπάνω μας θυμίζουν κάποια πρόσφατη κοσμοθεωρία; Μα και βέβαια μας θυμίζουν. Πρόκειται για την πολύκροτη θεωρία που διατύπωσε ο Άλμπερτ Αινστάιν. Την θεωρία της σχετικότητας.


Αν βρισκόμαστε μέσα σε μια σταματημένη άμαξα και δίπλα μας ξεκινήσει μια άλλη άμαξα, αντιλαμβανόμενοι την κίνηση δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε αν ξεκίνησε η δική μας άμαξα ή η άλλη. Αν όμως βρισκόμαστε έξω από την άμαξα, τότε η παρατήρηση είναι περισσότερο ακριβής (όχι δεν είναι. Δεν μπορούμε να ορίσουμε κάποιο προνομιακό σύστημα αναφοράς. Ο καθένας πιστεύει αυτά που βλέπει, και αυτά που βλέπει μπορούν να είναι μια χαρά αληθή). Η συντεταγμένη θέση κάθε σώματος μέσα στον χώρο είναι σχετική. Όχι επειδή το σώμα δεν βρίσκεται σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο, αλλά διότι η παρατήρησή του συναρτάται από την θέση αλλά και την κατεύθυνση του παρατηρητού.

Σωστό (δηλ.....τέλος πάντων...). Ονομάζεται (κλασική) σχετικότητα της κίνησης και η μαθηματική αντιμετώπιση αυτής, μέσω κατάλληλων μαθηματικών μετασχηματισμών υπάγεται (αν θυμάμαι καλά) στον Γαλιλαίο!

Η βασική θέση της θεωρίας της σχετικότητας βασίζεται σε ένα θεώρημα, το οποίο αντιλαμβάνεται την θέση κάθε σώματος μέσα στο σύμπαν όχι στις συντεταγμένες των τριών διαστάσεων (μήκος,πλάτος και ύψος) αλλά εισάγει και μια τέταρτη διάσταση (την ονομάζει χωροχρόνο), η οποία τέμνει τις άλλες τρεις σε ορθή γωνία.

Βέβαια δεν είναι και τόσο εύκολο σε κάποιον να αντιληφθεί στην πληρότητά της αυτή την θεωρία, είτε πρόκειται για απλούς ανθρώπους, είτε ακόμη και μεγάλη μερίδα ειδικών στο θέμα (αστρονόμοι, μαθηματικοί, φυσικοί κλπ ενώ εσύ μεγάλε την παίζεις...στα δάκτυλα!) δύσκολα μπορούν να κατανοήσουν όλους εκείνους τους παράξενους νόμους, που ορίζουν τη “νέα” θεωρία. Πώς άλλωστε θα μπορούσαμε να φανταστούμε την θέση μας μέσα σε έναν κόσμο τεσσάρων διαστάσεων, την στιγμή που όλες οι επιστήμες χρησιμοποιούν μόνο τις γνωστές τρεις διαστάσεις; (Έτσι σου είπανε; Καλά.....) Την στιγμή που η ίδια μας η υπόσταση, οι αισθήσεις μας, τα όργανά μας είναι ρυθμισμένα από την φύση στην ανάγνωση τρισδιάστατων σωμάτων και χώρων;

Εσύ ρε φιλαράκι δεν το καταλαβαίνεις πως περνάει η ώρα; Απλά είμαστε συνηθισμένοι να κινούμαστε αυτοβούλως στις 3 διαστάσεις ενώ η 4η μοιάζει να ρέει ασχέτως της δικής μας βούλησης.

Αλλά ακόμα και οι τρεις διαστάσεις είναι πιο περίεργες απ' ότι νομίζουμε. Αν δεν υπήρχε μάζα δεν θα υπήρχε τρόπος καν να οριστούν, ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος. Αυτά που ξέρουμε σήμερα είναι πως η παρουσία μάζας καμπυλώνει τον χωροχρονο και κάνει τα ρολόγια μας να τρέχουν δίνοντας μας παράλληλα την αίσθηση του χώρου.

Ο “Μύθος του Σπηλαίου” του Πλάτωνος

Μια πραγματικά φιλότιμη προσπάθεια εκλαϊκευσης του χωροχρονικού περιβάλλοντος επιχειρεί ο Πλάτων στο 7ο βιβλίο της “Πολιτείας” του με τον γνωστό “μύθο του σπηλαίου”. Κατανοώντας την εν γένει αδυναμία της τρισδιάστατης ανθρώπινης φύσης να αντιληφθεί την πραγματική “αΐδιον ουσίας”, και αφού οι αισθήσεις μας μπορούν να αντιληφθούν μόνο τρισδιάστατες παραστάσεις, μεταφέρει το πρόβλημα σε έναν φανταστικό κόσμο ενός σπηλαίου όπου οι άνθρωποι εκεί αντιλαμβάνονται μόνο δύο διαστάσεις: το μήκος και το πλάτος.

Εδώ δώστε βάση, γιατί είναι όντως πανέξυπνο:

Ας φανταστούμε λέει κάποιους φυλακισμένους μέσα σε μια σπηλιά αλυσοδεμένους από τα πόδια και τον λαιμό έτσι ώστε να μη τους επιτρέπεται να στρέψουν το βλέμμα τους αριστερά ή δεξιά για να δει ο ένας τον άλλο, αλλά ούτε και το φως που εισέρχεται ελεύθερα στο εσωτερικό του σπηλαίου από το υψηλότερο μέρος ενός φαρδιού ανοίγματος της οροφής. Η μοναδική επιτρεπή οπτική γωνία βρίσκεται μπροστά τους, σε κάποιον τοίχο καλυμμένο με ένα πανί, σαν κι αυτό που βάζουν στο θέατρο σκιών. Πίσω απ’αυτόν τον τοίχο υπάρχει ένας διάδρομος, όπου πηγαινοέρχονται διάφοροι άνθρωποι που συζητούν μεταξύ τους,ενώ στους ώμους τους κουβαλούν κάποια αγαλματίδια, με τρόπο ώστε μόνον αυτά να προεξέχουν πάνω από τον τοίχο. Πίσω από τον διάδρομο σε κάποια απόσταση υπάρχει αναμμένη μια εστία φωτιάς που φωτίζει τα αγαλματίδια ώστε να ρίχνουν την σκιά τους μέσα στην σπηλιά. Οι φυλακισμένοι φυσικά δεν βλέπουν τίποτ’ άλλο από εκείνες τις σκιές και δεν ακούν παρά τον αντίλαλο των φωνών που έρχονται πίσω από τον τοίχο. Η ζωή τους θα ανακυκλώνεται εκνευριστικά μέσα σ’εκείνο το περιβάλλον των δύο διαστάσεων του θεάτρου σκιών. Ένα πλαστό και πλασματικό περιβάλλον, το οποίο ωστόσο για τους ανθρώπους εκείνους απεικονίζει τον πραγματικό κόσμο.

Υποθέτουμε τώρα, συνεχίζει ο Πλάτων, ότι απελευθερώνεται ένας από τους φυλακισμένους ο οποίος καταφέρνει να ανασηκωθεί, να στρέψει το κεφάλι προς τη φωτιά και να αντικρύσει τα αγαλματίδια που περνούν πάνω από τον τοίχο. Μπορούμε αμέσως να φανταστούμε, σε ποιά ψυχολογική κατάσταση εισέρχεται. Η πρώτη εντύπωση που του προξενεί το “παράξενο” φαινόμενο είναι πως βλέπει κάποιο κακόγουστο όνειρο ή ότι παραλογίζεται. Οπότε αμέσως θα προσπαθήσει να συνεφέρει τον εαυτό του, στρέφοντας ξανά το βλέμμα του προς τον τοίχο. Το πρώτο του μέλημα είναι να επιστρέψει πάραυτα στην “πραγματικότητα” των σκιών.

Αυτό συμβαίνει συνεχίζει ο Πλάτων επειδή ο άνθρωπος έχει ανάγκη από μια βαθμιαία διαπαιδαγώγηση, για να βρει την όραση και την έννοια της πραγματικότητας. Θα τον συνηθίσουμε στη γλυκειά λάμψη των άστρων και της Σελήνης, και μονάχα όταν εξοικειωθή με το αληθινό φως, θα οτυ επιτρέψουμε να αντικρύσει τον Ήλιο, όχι πια πάνω στα αντικείμενα που τον αντικατοπτρίζουν αλλά τον ίδιο. Εκεί που είναι. Όπως είναι. Τότε θα αντιληφθεί ότι εκείνη η διάσταση είναι η αληθινή δύναμη που κυβερνά τον ορατό κόσμο. Ότι ακόμα και οι σκιές που μέχρις πρότινος θεωρούσε πραγματικότητα σ’όλη αυτή την διάσταση οφείλουν την ύπαρξή τους.

*Update. Η πλήρης ιστορία υπάρχει στο ποστ του hades. H παρούσα εκδοχή της, αλλοιώνει μερικώς το νόημά της, κατά την προκρούστειαν μέθοδο.*

To μήκος και η μάζα αποτελούν απόλυτα μεγέθη

Ας δούμε όμως την θεωρία της σχετικότητας, οπως αυτή εκφράζεται από τον Αϊνστάιν. Βασική αρχή της είναι πως “το μήκος ενός σώματος αποτελεί συνάρτηση της ταχύτητάς του ως προς τον παρατηρητή. Επίσης η μάζα του δεν έχει απόλυτο μέγεθος, παρά αυξάνει με την ταχύτητα του σώματος”.

Αν είναι δυνατόν! Τόσο το μήκος όσο και η μάζα ενός σώματος σαφέστατα αποτελούν απόλυτα μεγέθη (κόντρα σε 80 χρόνια πειραμάτων που διαφωνούν μαζί σας. Προσέξτε πως δεν λέει παρακάτω τπτ περί μάζας). Βεβαίως όταν ένα σώμα κινείται με μεγάλη ταχύτητα, φαίνεται στα μάτια μας, όπως και σε οποιοδήποτε μετρητικό όργανο, σαν πεπλατυσμένο. Όχι όμως επειδή πραγματικά μεγαλώνει (μικραίνει είναι το σωστό και από εδώ καταλαβαίνουμε πόσο πολύ παιδεύτηκε ο αρθρογράφος) λόγω της ταχύτητάς του, αλλά διότι λόγω ακριβώς αυτής της ταχύτητας ο παρατηρητής το αντιλαμβάνεται έτσι. Αιτία αυτής της οφθαλμαπάτης (διότι περί οφθαλμαπάτης πρόκειται) είναι η πεπερασμένη ικανότητα αντίληψης του παρατηρητού.

Ενώ φαντάζομαι, υπάρχει και άλλος τροπος μέτρησης από την παρατήρηση. Η ενόραση, η θεοπνευστία ή η προσφυγή σε φιλοσοφικές εργασίες ηλικίας 2500 ετών;

Όπως είναι γνωστό, το κάθε μετρητικό οπτικό όργανο αποτυπώνει πάντοτε παρούσες στιγμές.Κι αν ένα σώμα κινείται με εκπληκτικά μεγάλη ταχύτητα, που ξεπερνά την συμβατική αντίληψη του παρατηρητού, τότε αυτός (ο παρατηρητής) ακριβώς λόγω κεκτημένης ταχύτητας βλέπει “ταυτόχρονα” το ίδιο σημείο σε διαφορετικές θέσεις, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται την συνολική μάζα του παρατηρούμενου σώματος κάπως μεγαλύτερη. Όμως το παρατηρούμενο δεν είναι μεγαλύτερο. Απλώς έτσι το αντιλαμβανόμαστε εμείς. Είναι σαν να τραβάμε μια φωτογραφία και τρέμει το χέρι μας. Αυτή που θα βγει “κουνημένη” θα είναι η φωτογραφία και όχι το τοπίο που φωτογραφήσαμε.

Εδώ τα τρία πουλάκια κάθονται και παίζουν και μπιλιάρδο. Το φαινόμενο λέγεται συστολή μήκους και έχει να κάνει με το γεγονός πως η διάσταση (στην διευθυνση της κίνησης) φαίνεται στον άλλον μικρότερη. Βεβαίως ο "κινούμενος" δεν αντιλαμβάνεται στον εαυτό του καμία διαφορά. Βλέπει όμως μία από τις διαστάσεις του "ακίνητου" ομοίως χαλασμένη.

Πχ: Ένα διαστημόπλοιο έχει να διανύσει μια χ απόσταση. Ανάλογα με την ταχύτητά του σκάφους η απόσταση αυτή μπορεί να φαίνεται στον πιλοτο του σαν 9χ/10, χ/2 ή χ/10 κτλ. Εμείς απ΄έξω βλέπουμε το μήκος του διαστημοπλοίου ομοίως μικρότερο κατά έναν ανάλογο παράγοντα.

Το γεγονός αυτό είναι πιο θεμελιώδες από την όποια "ικανότητα παρατήρησης". Και τέλεια μετρικά όργανα να είχαμε όταν θα μετράγαμε την διάσταση στην φορά της κίνησης θα βρίσκαμε άλλο αποτέλεσμα από αυτό που θα έβρισκε ο κινούμενος παρατηρητής. Ποιος έχει δίκιο; Και οι δύο εννοείται. Όποιος εγκαταλείψει το συστημα αναφοράς του (φρενάρει δηλ ή γκαζώσει έτσι ώστε (α) να μην είναι αδρανειακό (δηλ κινούμενο με σταθερή ταχύτητα), έστω προς στιγμήν, το σύστημα αναφοράς του και (β) να αποκτήσει τελικά σχετική ταχύτητα μηδέν ως προς τον άλλο) και πάει στο άλλο θα δει έκπληκτος πως τελικά ο άλλος είχε δίκιο.

Ο Πρωταγόρας και το “ανθρώπινο αξίωμα”

Ο Πρωταγόρας βασικός υπέρμαχος της σχετικότητας, θεωρούσε ότι όλα εξαρτούν την φύση τους από τον παρατηρητή. Κι αφού στην περίπτωσή μας παρατηρητής είναι ο άνθρωπος ¨πάντων χρημάτων είναι μέτρον τον άνθρωπο”, για όλα μέτρο είναι ο άνθρωπος.

Ο Πρωταγόρας ο κακομοίρης καλά τα έλεγε....

Κατά τον Πρωταγόρα τίποτα δεν υπάρχει πριν το αντιληφθεί ο άνθρωπος, αφού μοναδικό κριτήριο εξακρίβωσης και έρευνας των όντων είναι ακριβώς αυτός (ο άνθρωπος). Όλα τα φαινόμενα έρχονται στο φως όταν γίνουν αντιληπτά από τον άνθρωπο και τίποτα δεν υπάρχει χωρίς την ανθρώπινη αντίληψη: “γίνεται τοινυν κατ’αυτόν των όντων κριτήριον ο άνθρωπος, πάντα γαρ τα φαινόμενα τοις άνθρωποις και εστίν, τα δε μηδενί των ανθρώπων φαινόμενα ουδέ έστιν“.

Προφανώς το “ανθρώπινο αξίωμα” είναι μια επιστημονική ερμηνεία για την δημιουργία του σύμπαντος και της ζωής και όχι μια μεταφυσική ερμηνεία ή ένα θεολογικό δόγμα, εμ βέβαια οι αρχαίοι ήταν πιο ξύπνιοι. Ο επιστημονικός κόσμος ως ένα βαθμό προβληματίζεται ασφαλώς με την άποψη του ανθρώπινου αξιώματος και φαίνεται ότι ορισμένοι επιστήμονες την έχουν αποδεχθεί.

Να το πω λίγο ορθότερα; Δεν ξέρουμε "τι είναι το σύμπαν". Ξέρουμε αυτό που βλέπουμε και που μπορούμε να μετρήσουμε. Τα μέσα ανιχνευσης μας βελτιώνονται και πλέον χρησιμοποιούμε και "μη αντιληπτά" πράγματα όμως τα ραδιοκύματα. Σε αυτό όντως το μέτρο της πραγματικότητας είναι ο άνθρωπος γιατί "ξέρει" μονο ότι "βλέπει". Μπορεί όλο το σύμπαν μας να είναι το δεξί ρουθούνι ενός τεράστιου όντος, αλλά αυτό ακόμα δεν μπορούμε να το πάρουμε χαμπάρι. Αν αποδειχθεί κάποτε, αυτό δεν σημαίνει πως θα αναιρέσει τους νόμους που έχουμε βρει, πως να το κάνει αφού ισχύουν;, αλλά πως θα τους συμπληρώσει έτσι ώστε να ισχύουν για μεγαλύτερα μεγέθη. Πχ οι εξισώσεις της σχετικότητας του Αϊνστάιν σε μικρες ταχύτητες ισοδυναμούν με αυτές του Γαλιλαίου.

Ο φυσικός David Bohm λόγου χάριν διακρίνει την φύση των υποατομικών σωματιδίων ως εξαρτωμένη από την κατάσταση (όχι από την κατάσταση. από την παρατήρηση την ίδια) του παρατηρητού: “Είναι μάταιο να ψάχνουμε για τις αληθινές ιδιότητες των σωματιδίων, όπως θα ήθελε ένας κλασικός επιστήμονας. Τα υποατομικά σωματίδια και τα δομικά στοιχεία της ύλης δεν υπάρχουν πριν κάποιος τα παρατηρήσει”. Δηλαδή αυτό που ποιητική αδεία εξέφρασε ο Πρωταγόρας κατά τον Bohm μετατράπηκε σε μια ενδεχόμενη πραγματικότητα. Αν είναι δυνατόν! Τα υποατομικά σωματίδια είναι εκεί. Υπάρχουν. Πάντοτε υπήρχαν. Ανεξάρτητα αν εμείς τα αντιλαμβανόμαστε ή όχι.


Θα θέλατε ε; Η "ύπαρξη" γενικά είναι το αποτέλεσμα μιας παρατήρησης. Αν κάτι είναι μπροστά μου και δεν το ακούω, βλέπω, μυρίζω, ακουμπάω κτλ και δεν μπορώ να το αντιληφθώ με κανέναν τρόπο, ούτε αυτό ούτε τις (ανύπαρκτες) επιπτώσεις του σε άλλα πράγματα τα οποία είναι επίσης αδύνατο να αντιληφθώ με οποιονδήποτε τρόπο, είναι το ίδιο για μένα σαν να μην υπάρχει.

Προσοχή δεν μιλάμε για αδυναμία παρατήρησης, αλλά για ένα υποθετικό "κάτι" που είναι εκ φύσεως αδύνατο να παρατηρηθεί.

Εγώ κάθομαι στην καρέκλα μου ακίνητος ως προς κάποιον που με κοιτάζει και είναι μεσα στο δωμάτιό μου, και αυτή είναι η ύπαρξη μου. Θέση=καρέκλα, ταχύτητα=μηδέν. Τα υποατομικά σωματίδια όποτε τα "κοιτάζεις" αποκτούν διαφορετική θέση και ταχύτητα. Όχι την άλλαξαν και μετά την είδες. Η ίδια σου η παρατήρηση τα έκανε να αλλάξουν κατάσταση! Μέχρι να τα "κοιτάξεις" η κατάσταση τους είναι μια κατανομή πιθανοτήτων σε έναν δεδομένο χώρο. Η διαδικασία της παρατήρησης πρακτικά σημαίνει πως "τα φωτίζουμε" και περιμένουμε να ανακλαστεί το φως που θα μας δώσει την πληροφορία. Η ενέργεια όμως ενός φωτονίου, όταν κουντράει σε ένα σωματίδιο, το κάνει να αλλάξει (εντός μιας κατανομής) κατάσταση! Αν το ξανακοιτάξουμε, ξαναλλάζει. Αν το κοιτάμε με τον ίδιο τρόπο συνέχεια (πχ ίδια φωτόνια) αυτό μπορεί να έρχεται σε διαφορετική κατάσταση κάθε φορά, χωρίς να υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί ποια. Το μόνο που υπάρχει είναι πιθανοτητα μετάβασης σε κάθε κατάσταση. Άρα η αιτιοκρατία του Αριστοτέλη (ίδιο αίτιο σε ίδια κατάσταση φέρνει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα) είναι απλά παρωχημένη... Άσε που υποατομικά σωματίδια μπορεί να δημιουργηθούν από το τίποτα και εκεί να επιστρέψουν σε πολύ μικρό διάστημα. Αυτά δεν είναι η γνώμη μου. Είναι παρατηρημένη πολλάκις διαδικασία.

Ο χρόνος και η δήθεν “σχετικότητά του”

Κατά την θεωρία της Σχετικότητας, χώρος και χρόνος ενοποιούνται στην έννοια του “χωροχρόνου” που έχει τέσσερις διαστάσεις. Δεν έχει νόημα λένε, να μιλάμε για τον χώρο ξεχωριστά απ’ τον χρόνο. Ο χρόνος παύει να ακολουθεί την γραμμική πορεία της κλασικής Φυσικής και γίνεται ελαστικός. Οι έννοιες και τα μεγέθη του χώρου και του χρόνου είναι σχετικά και εξαρτώνται απ’ τον εκάστοτε παρατηρητή. Ακριβώς!

Ε λοιπόν όχι! Ο χρόνος δεν είναι ελαστικός (πάμε στοίχημα;). Όπως επίσης δεν είναι ούτε γραμμικός όπως τον θέλει η κλασική Φυσική του 18ου αιώνος. Ο χρόνος είναι περιοδικός: “κόσμου περιστροφής χρόνος εστίν” έλεγε ο Ευκλείδης.

Δεν ξέρω τι σημαίνει για τον αρθρογράφο "περιοδικός" ή "γραμμικός" χρόνος. Έχω την υποψία πως ούτε και αυτός γνωρίζει. Αυτό που με εκνευρίζει είναι η χρήση του Ευκλείδη, με τον τρόπο που κάποιοι θα έλεγαν "το λέει και η Αγία Γραφή"!

Και βεβαίως έχει άρρηκτη σχέση με την μάζα του κινουμένου σώματος και τον χώρο (που κι αυτός αποτελεί ξεχωριστή διάσταση), μέσα στον οποίο φέρεται. Ανεξάρτητα αν υπάρχει ο άνθρωπος πάνω στη Γη, για να μετρήσει τον χρόνο περιφοράς της, η ίδια η Γη θα εξακολουθούσε να υπάρχει και θα συνέχιζε να καταγράφει την τροχιά της γύρω από τον Ήλιο. Και ο χρόνος περιφοράς θα εξακολουθούσε να είναι σταθερός, είτε εμείς υπάρχουμε σαν παρατηρητές είτε όχι. Οπότε οι έννοιες και τα μεγέθη του χώρου και του χρόνου αποτελούν σαφή σταθερά και απόλυτα μεγέθη. Ανεξάρτητα από την δική μας ικανότητα ή όχι να μετράμε τον χρόνο, ο ίδιος ο χρόνος παραμένει αμετάβλητος. Ακόμα κι αν το χρονόμετρό μας σταματήσει. Ουαί κι αλλίμονο αν δεχθούμε ότι σταμάτησε ο χρόνος!


Κάνετε λάθος. Αν ήσασταν στον....Σείριο και μετρούσατε την περιστροφή της Γης θα βρίσκατε άλλη τιμή. Μπορείτε όμως άνετα να βρείτε την "πραγματική" τιμή αν γνωρίζετε ποια είναι η σχετική ταχύτητα Σειρίου-Ήλιου, κάτι το οποίο μπορούμε πλέον να βρούμε. Ο χρόνος είναι συνάρτηση της ταχύτητας και της μάζας. Για ένα φωτόνιο, που δεν έχει μάζα (ηρεμίας), ο χρόνος δεν κυλάει ποτέ, δεν έχει καν έννοια. Ανέτως μπορεί να αποδειχθεί πως για το φωτόνιο ούτε η έννοια χώρος έχει νόημα. Για μας που έχουμε μάζα έχει. Για το φωτόνιο....βράστα. Το φωτόνιο είναι σε ένα διαρκές "τώρα" και "εδώ", αλλά ταξιδεύει (για μας), με ότι ταχύτητα και σε όποια διεύθυνση και αν κινούμαστε εμείς, με την ταχύτητα των 3*10^8 m/sec. Με αυτήν την έννοια και ο χώρος και ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση που έχουμε, επειδή έχουμε μάζα και ζούμε σε ένα συνεχές που ορίζεται από την πολύ μεγαλύτερη μάζα του Ήλιου, ο οποίος επηρεάζεται άμεσα από την μάζα του οικείου μας Γαλαξία κτλ κτλ. Ανάλογα με την ταχύτητα και την μάζα ενός συστήματος αναφοράς ρέει και ο χρόνος.
Πχ δυο ηλιακά συστήματα με διαφορετικές ταχύτητες έχουν διαφορετική ροή χρόνου το ένα από το άλλο. Στο καθένα ζείτε κατά μέσο όρο 70 χρόνια. 70 χρόνια όμως του ενός μπορεί να είναι 10 ή 120 στο άλλο. Την διαφορά αυτήν δεν μπορείτε να την αντιληφθείτε μιας και το βιολογικό σας ρολόι θα τρέχει κανονικά όπου και να είστε. Αν όμως φύγετε από το ένα, πάτε στο αλλο και επιστρέψετε θα δείτε έκπληκτοι πως ο ενώ ο χρόνος που πέρασε για σας ήταν πχ 10 χρόνια, για τους φίλους σας που περίμεναν μπορεί να ήταν 20 ή μια ολοκληρη ζωή (δεν έχει σημασία από ποιο από τα δύο ξεκινήσατε)

Μα θα μας πουν κάποιοι απολογητές αυτής της θεωρίας,η σχετικότητα των μεγεθών αυτών (μάζα, χώρος, χρόνος) έχει αποδειχθεί με αδιαφιλονίκητους μαθηματικούς τύπους. Ποιός είσαι εσύ που έρχεσαι σήμερα τόσο ξεδιάντροπα να την καταρρίψεις; Όμως εμείς δεν καταρρίπτουμε τίποτε. Πολύ απλά: σαν λογικά και σκεπτόμενα όντα οφείλουμε να αναλύουμε τα φυσικά φαινόμενα με την αριστοτέλεια λογική. Ο κόσμος είναι αιτιοκρατικός και φυσικά λογικός (ερ: γιατί; απ: γιατί έτσι). Και το μοναδικό κλειδί που επιτρέπει την εξήγησή του παραμένει εδώ και χιλιετίες η λογική.

Σαφέστατα. Πρώτο χαρακτηριστικό της λογικής είναι να αποδέχεται την πραγματικότητα και όχι να κολλάει σε ιδεοληψίες. Η σχετικότητα των μεγεθών δεν έχει αποδειχθεί μόνο με μαθηματικούς τύπους αλλά με επίμονα πειράματα που συνεχίζονται εδώ και χρόνια. Η αιτιοκρατία που ευαγγελίζεστε έχει πιο πολύ σχέση με την απόλυτη μονοθεϊστική τελεολογία παρά με το γίγνεσθαι του κόσμου αυτού. Αυτο δεν σημαίνει πως η αιτιοκρατία καταργείται, απλά σημαίνει πως δεν είναι τοσο απλή όσο θέλετε εσείς! Ο Ηράκλειτος θα σας είχε τραβήξει τα αυτιά πολύ άσχημα!

Όσον αφορά στους μαθηματικούς τύπους δεν έχουμε παρά να παραθέσουμε έναν, εκείνον που διατύπωσε ο Τσέχος μαθηματικός, καθηγητής της Σχολής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Ινδιάνας, Γιακλάβ Χλαβάτο, ο οποίος ασχολούμενος κι αυτός με τις λύσεις εξισώσεων που περιέχονται στην θεωρία του Αϊνστάιν, ανακάλυψε ότι είναι δυνατή η ύπαρξη βαρύτητος άνευ ύλης.

Αυτό δεν το ξέρω και δεν μπορώ να το κοροϊδέψω, άσε που βαριέμαι να μελετήσω τώρα! Αν όμως τον χρησιμοποίησαν όπως τον κακομοίρη τον Πρωταγόρα, ΟΚ το έπιασα το υπονοούμενο! Αν υπονοεί το κλασικό πως χωρίς μάζα αλλά με Ενέργεια μπορούμε να έχουμε βαρύτητα, ε τι να κάνουμε που και αυτό ισχύει....

Αν είναι δυνατόν να δεχθούμε κάτι τέτοιο! Τα μαθηματικά δεν καθορίζουν ούτε δημιουργούν τους νόμους του σύμπαντος. Τα μαθηματικά απλά επιχειρούν να ερμηνεύσουν και να αποτυπώσουν τους ήδη θεσπισμένους συμπαντικούς νόμους. Κι αν ένας μαθηματικός τύπος αντίκειται στους νόμους του σύμπαντος και διαστρέφει την κοινή λογική, τότε απλούστατα αυτός ο μαθηματικός τύπος είναι λάθος.

Αποκλείεται να είναι λάθος η κοινή (σου) λογική και η λογική άλλων να είναι η σωστή; Οι νόμοι του Σύμπαντος δεν είναι .....ψηφίσματα. Οι μαθηματικές εξισώσεις που έχουμε είναι περιγραφές. Ειναι αληθεις στο μέτρο που επαληθεύονται. Δεν θεωρούμε πως περιγράφουν (κατ΄ανάγκη) τον τρόπο του σύμπαντος, αλλά περιγράφουν αυτό που εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε. Οι μαθηματικές σχέσεις της αστρολογίας πχ δουλεύουν μια χαρά για να προβλέψουν τις κινήσεις των πλανητών γύρω από μια επίπεδη γη. Αυτό δεν τις κάνει και αληθείς όμως, σωστά;

Γενικά τις εξισώσεις αυτές τις δεχόμαστε ως τομές της πραγματικότητας, τομές που διαρκώς μεγαλώνουμε. Καμία μαθηματική πρόβλεψη δεν γίνεται δεκτή πριν πατήσει σε γεγονότα. Μέχρι να βρεθούν τα γεγονότα αυτά μιλάμε για "υποθέσεις" και όχι πως το ξέρουμε. Αυτό που κάνει ο αρθρογράφος ουσιαστικά είναι να αμφισβητεί γεγονότα και όχι υποθέσεις! Σαν να λέμε πως δεν μπορεί η γη πχ να είναι σφαιρική γιατί οι....αποκάτω θα έπεφταν!

Όσον αφορά στις εξισώσεις του Χλαβάτο, είναι σαν να λέμε 7-10=-3. Σαν αριθμητική πράξη είναι απόλυτα σωστή. Όμως η εφαρμογή της στην φύση θα είχε τραγελαφικό αποτέλεσμα.

Μπα; Έχεις έσοδα 7 ευρώ και έξοδα 10. Χρωστάς 3 ευρώ ρε χαμένε ναι ή ου;

Το ίδιο συμβαίνει και με τον ισχυρισμό του Χλαβάτο περί υπάρξεως βαρύτητας άνευ ύλης. Οι εξισώσεις του Αινστάιν (πολλές από τις οποίες βοήθησε και ο Έλληνας μαθηματικός Καραθεοδωρής εεεεε!!! και είχα ανησυχήσει! Θα το πετάξουν ή όχι;) δεν είναι λάθος. Αυτό όμως τί σημαίνει: Επειδή κάποιος όποιος κι αν είναι αυτός, διατυπώνει κάποιες θεωρίες και μας παρέχει και την μαθηματική “απόδειξη” εμείς πρέπει να τις δεχθούμε έστω κι αν αυτές καταργούν την κοινή λογική; Μα είναι πασίγνωστο (....;) πως βαρύτητα άνευ ύλης δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;

Ξέρω γω; Εσείς πως μπορείτε και το απορρίπτετε ασυζητητί;

Ο Αινησίδημος και η σχετικότητα της αντίληψης

Ας επανέλθουμε στην θεωρία του Αϊνστάιν. Το στοιχείο της σχετικότητας δεσπόζεις στις δοξασίες του Αινησίδημου, γεγονός που οδήγησε πολλούς ειδικούς σήμερα να τον αναφέρουν σαν πρόδρομο της θεωρίας της σχετικότητας. Όμως ο Αινησίδημος αφιερώνει την πραγματεία του κυρίως στην υποκειμενικότητα της αντίληψης παρά στη σχετικότητα του χωροχρόνου. Έλεγε για παράδειγμα ότι το μέλι δεν είναι απαραιτήτως γλυκό. Απλά έτσι το αντιλαμβάνονται τα γευστικά μας κύτταρα. Οι ικτερικοί λόγου χάριν πικραίνονται από τη γεύση του μελιού: “ουδείς γουν τολμήσαι αν ειπείν ότι το μέλι ου γλυκάζει τους υγιαίνοντας ή ότι τους ικτερικούς ου πικράζει“.

Πάνω σ’αυτήν την συλλογιστική ο Δημόκριτος έλεγε ότι το μέλι δεν είναι ούτε γλυκό ούτε πικρό: “από γαρ του τοις μεν γλυκύ φαίνεσθαι το μέλι τοις δε πικρόν Δημόκριτον επιλογίζεσθαι φασι το μήτε γλυκύ αυτό είναι μήτε πικρόν“, για να καταλήξει στο βασικό του συμπέρασμα ότι “φύσει δ’ουδέν είναι λευκόν ή μέλαν ή ξανθόν ή ερυθρόν ή γλυκύ ή πικρόν. Το γαρ δη νόμω ταυτόν βούλεται τω οίον νομιστί και προς ημάς, ου κατ’ αυτήν των πραγμάτων την φύσιν“.

Από αρχαία ελληνικά είμαι άσχετος. Αν κατάλαβα καλά όμως, και πάλι οι αρχαίοι είναι πιο ξύπνιοι από εσάς:

Με άλλα λόγια τον κόσμο τον αντιλαμβανόμαστε έτσι, διότι έτσι μας τον παρουσιάζουν οι αισθήσεις μας. Το ίδιο και ο χρόνος. Εκλαμβάνεται σχετικός διότι εξαρτάται από το μετρικό όργανο που τον μετρά. Ο ίδιος ο χρόνος όμως αποτελεί σταθερό και απόλυτο μέγεθος. Αυτό δεν το λένε οι άνθρωποι! Εσείς το βγάλατε από το πουθενά! Πουθενάδες, έ πουθενάδες! Ο χρόνος είναι άμεση συνάρτηση της μάζας και της ταχύτητας, άσε που η ίδια η μάζα είναι συνάρτηση της ταχύτητας, κοινως βράστα!

Ο Στράτων ο Φυσικός και ο Αινησίδημος λένε πάνω σ’αυτό ότι βασικο κριτήριο των φυσικών φαινομένων είναι η διάνοια. Κι αφού ο καθ’ένας αντιλαμβάνεται τον κόσμο ανάλογα με την δική του διάνοια, γι’αυτό και παρατηρούνται τόσες διαφωνίες σχετικά μ’αυτόν: “ουκ άρα κριτήριο εστί η διάνοια, πλείους τε είσιν αι διάνοιαι, πλείου δε ούσαι διάφωνοι καθεστάσι”.

Τα πιο πάνω σαφώς συνιστούν απόψεις για την σχετικότητα της αντίληψης. Και μόνο της αντίληψης! Απ’αυτό όμως μέχρι την εκπόνηση γενικών νόμων και κανόνων που σχετικοποιούν απόλυτα συμπαντικά μεγέθη, όπως είναι ο χρόνος και η μάζα υπάρχει τεράστιο χάσμα. Όπως επίσης και από την ταυτότητα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος (σε συμπαντικό επίπεδο), για την οποία μίλησε ο Πλάτων, μέχρι τον εξωφρενικό ισχυρισμό, ότι είναι δυνατόν ένα ταξίδι στον χρόνο, επίσης υπάρχει μεγάλη διαφορά. Στο παράδειγμα του Πρόκλου, όπου το Α δηλώνει το παρελθόν, το Β το μέλλον και το Γ το παρόν μπορεί το Γ να υπάρχει ταυτόχρονα και σαν παρόν και σαν παρελθόν και σαν μέλλον, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από το Γ. Ουαί κι αλίμονο αν δεχθούμε ότι μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο και να συναντήσουμε ας πούμε την μητέρα μας, πριν εκείνη μας γεννήση.

Δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο η Σχετικότητα.

Η κινηματογραφική ταινία “Back to the Future”, όπου ο πρωταγωνιστής γύρισε πίσω στον χρόνο, για να βοηθήσει να παντρευτούν οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί εκείνος, μπορεί να είναι έξυπνη σαν κινηματογραφικό σενάριο, όχι όμως και να καθίσταται ένα πιθανό σενάριο στην φύση. Δεν είναι δυνατό να καταργείται το 4ο βασικό αξίωμα του Αριστοτέλη περί αιτίας και αποτελέσματος. Αν είναι δυνατόν, το αποτέλεσμα να καθορίζει την αιτία.

Καλά η θεώρηση της φυσικής μέσω απο χολιγουντιανές ταινίες!!!!! Τι να πω αισθάνομαι συντετριμμένος από τα επιχειρήματα. Εντυπωσιακή ξανά η επαναφορά της αρχαίας "αλάνθαστης" αυθεντίας.

Όσες εξισώσεις του Αινστάιν κι αν ανασύρουν όσους μαθηματικούς τύπους κι αν επινοήσουν (! ναι ρε δεν έχουμε τι να κάνουμε και "σκαρώνουμε" εξισώσεις) το ενδεχόμενο διαχρονικού ταξιδιού στο παρελθόν παραμένει πάντοτε στα όρια της οργιώδους φαντασίας του εμπνευστού του. Σ’αυτά τα πλαίσια ο Godel ανακάλυψε το 1920 ένα σύνολο λύσεων των “εξισώσεων πεδίου”, που παρείχαν την δυνατότητα ενός τέτοιου διαχρονικού ταξιδιού. Οι λύσεις του Godel θεωρούντος δεδομένη την περιστροφή του σύμπαντος, εικάζουν ότι αν ακολουθούσαμε τις “δίνες” που σχηματίζει ο περιοδικός χρόνος, θα καταλήγαμε στο παρελθόν. Τελικά οι λύσεις του Godel απορρίφθηκαν. Όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά όπως λένε οι πολέμιοί του, διότι το σύμπαν δεν περιστρέφεται αλλά διαστέλλεται.

Βεβαια... η απόρριψη κάποιας εργασίας που γράφτηκε σχετικά πρόσφατα υπήρχε ηδη στον +προφήτη+ Αριστοτέλη!

Πράγματι οι λύσεις που προτείνει ο Godel είναι λάθος. Όχι επειδή το σύμπαν δεν περιστρέφεται, αλλά διότι απλούστατα λάθος είναι και οι εξισώσεις που ο Godel πραγματεύεται. Κι αυτό διότι το σύμπαν παρά την πλάνη των σύγχρονων αστροφυσικών όντως περιστρέφεται. Κι αυτή είναι η μοναδικη κίνησή του. Και αυτό το ξέρουμε διότι......;

Παραπομπές:

1. Πλάτων, “Τίμαιος”

2. Πρόκλος “Στοιχείωσις Φυσική”

3. Ευκλείδης “Φαινόμενα”

4. Γαληνός, “Περί των καθ’ Ιπποκράτη στοιχείων”

5. Σεξτος Εμπειρικός, “Προς λογικούς”

6. Σέξτος Εμπειρικός, “Πυρρωνείων Υποτυπώσεων”

________________________________________________________________________________-

[ πηγή: περιοδικό Δαυλός, τεύχος 268 , Γεώργιος Ιεροδιάκονος ]
(εντυπωσιακό το όνομα, και είχα μιαν απορία...)


Έξοδος (δικά μου, το άρθρο τελείωσε):
How is it that hardly any major religion has looked at science and concluded, 'This is better than we thought! The Universe is much bigger than our prophets said, grander, more subtle, more elegant?' Instead they say, 'No, no, no! My god is a little god, and I want him to stay that way.' A religion old or new, that stressed the magnificence of the universe as revealed by modern science, might be able to draw forth reserves of reverence and awe hardly tapped by the conventional faiths. Sooner or later, such a religion will emerge. (Carl Sagan)


Ημίν ανήκουσιν η ευγλωττία και αι τέχναι της Ελλάδος και η των Θεών αυτής λατρεία, υμέτερος δε κλήρος εστί η αμάθεια και η αγροικία και ουδέν πλέον. Αύτη εστίν η σοφία υμών (Ιουλιανός. Αφήστε τα περί θρησκείας και πιάστε τα ρέστα που έχουν και νόημα σήμερα)

Σάββατο, Οκτωβρίου 11, 2008

Οι απαντήσεις ενός θολοκουλτουριάρη


O μητροπολίτης Ιωαννίνων είναι ομολογουμένως ωραίος τύπος. Με τα πούρα του, με τον χαμηλών τόνων λόγο του, και το όλο ύφος του δείχνει πως διαφοροποιείται από τον "μέσο παπά" και προσεγγίζει έναν τύπο ιερωμένου "πιο κοντά στην εποχή μας". Αυτό όμως δεν τον κάνει και "σωστό", με βάση τουλάχιστον τα δικά μου "κοσμικά" κριτήρια. Και άλλο το "πιο κοντά στην εποχή μας" και άλλο το "στην εποχή μας". Πάντως παραμένει από τα πιο προοδευτικά δείγματα ιερωμένου, μακάρι να του μοιάσουν και άλλοι.

Είναι ένα καλό παράδειγμα όμως για το σημείο που μπορεί να φτάσει ένας "φωτισμένος" και "προοδευτικός" ιεράρχης. Παραπέρα υπάρχουν τα "από πάντα" γνωστά και είναι πολύ δύσκολη η μετακίνηση, αν και κάποιος με την προφανή νοημοσύνη του κ. Θεόκλητου, που καταλαβαίνει πως ο κόσμος αλλάζει συνέχεια, πως τίποτε δεν είναι στατικο και αιώνιο, αφήνει τον απαραίτητο "αέρα".

Διαβασα την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του εδώ, και θέλω να την αναδημοσιεύσω μαζί με μερικά δικά μου σχόλια ή απαντήσεις. Με bold είναι η ερώτηση, με κανονικά γράμματα η απάντηση και με κόκκινα (το χρώμα του διαβόλου :Ρ) οι δικές μου θολοκουρτουριάρικες χαζομάρες.

Η Εκκλησία στη σημερινή εποχή. Σύγχρονος ή ξεπερασμένος θεσμός;

Θα μου επιτραπεί όπως είναι διατυπωμένο το ερώτημα να παρατηρήσω ότι υπάρχει κάποια παρεξήγηση σε ό,τι αφορά την Εκκλησία. Η Εκκλησία υφίσταται στον κόσμο από τη στιγμή που ο Θεός εισήλθε στην Ιστορία, όμως δεν είναι κοσμικός θεσμός ούτε «κόσμος». Συνηθίζεται να την ονομάζουμε θεσμό, όρος ο οποίος ποιητική αδεία ευρίσκεται και στην υμνογραφία Της, όμως διαφέρει παντελώς κάθε κοσμικού θεσμού. Εικονίζει τη Βασιλεία του Θεού στον κόσμο, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η σχέση του ανθρώπου - προσώπου και της κοινωνίας του με τον Τριαδικό Θεό εθιζομένη και ευτρεπιζομένη οσημέραι στην κοινωνία της Αγάπης των προσώπων της Αγίας Τριάδος σπουδάζουσα την τάξη και τη σχέση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος ώστε να εφαρμοσθή και στον κόσμο η αυτή τάξις και να πληρωθή το αίτημα της Κυριακής προσευχής «...γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης...». Είναι άρα ένα βιούμενο γεγονός, το οποίο μη ευρισκόμενον στο χώρο του παρελθόντος αλλά στο παρόν, είναι αιωνίως νέο, δηλαδή καινό. Δεν θα αρνηθώ ότι η βιωτή των προσώπων δεν είναι συμβατή με ό,τι πιο πάνω καθορίσαμε και επομένως υπάρχει θέμα μαρτυρίας, αλλά αυτό μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι η Εκκλησία ως βιωματικό γεγονός δεν μπορεί να μεταβάλλεται όπως κάθε κοσμικός θεσμός, αλλά τα πρόσωπα τα οποία βιώνουν το Μυστήριό Της πρέπει να πετύχουν να μαρτυρούν την εν Χριστώ αλλοίωσή τους.

Δεν κατάλαβα τίποτα. Μου θυμίζει τους λόγους του Sir Humphrey στον Minister όταν ήθελε να "περάσει" κατι.




Είναι η εκκλησία εγκόσμιος θεσμός (άντε να βάλουμε: και εγκόσμιος θεσμός) ναι ή όχι; Αν όχι τότε γιατί έχει περιουσία, 'εξουσία', τυπικό, ταμείο και έμμισθους υπαλλήλους; Αν είναι θεμα κοινωνίας ανθρώπου-Θεού τότε εσένα τί σε θέλουμε;


Η νέα εποχή (Αρχιεπισκοπία Ιερωνύμου) είναι ευκαιρία για υπερβάσεις;
Επειδή στην Ιστορία το γεγονός της Εκκλησίας μαρτυρείται από τα βιούντα Αυτήν πρόσωπα είναι συγγνωστό να ομιλούμε για εποχή, όχι όμως της Εκκλησίας, η οποία απ' αρχής έως εσχάτων είναι η Αυτή, αλλά για εποχή μαρτυρίας της Εκκλησίας και υπ' αυτήν την έννοια μπορούμε να μιλήσουμε για ευκαιρία υπέρβασης.

! Θεωρώ πως απάντησε ...... εγώ θα έλεγα "ναι" αλλά με επιφυλάξεις :)


Σας απέδωσαν εμμέσως την ειρήνη στις σχέσεις της Εκκλησίας με το Φανάρι. Εκλεισαν οι πληγές;

Ημουν ένα μέλος της αποστολής και οι συζητήσεις ήταν συλλογικές, επομένως δεν πιστεύω ότι είναι δικαία η εμφανιζομένη εκτίμησις. Για το αν έκλεισαν οι πληγές ή όχι θα το δείξει ο χρόνος. Δυστυχώς τον 19ο αιώνα στο χώρο των Βαλκανίων έπεσε ο σπόρος των αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ο οποίος μάλιστα οδήγησε σε ολισθηρότερο δρόμο, το δρόμο των κρατικών Εκκλησιών. Το γεγονός αυτό ανήρεσε την οντολογική ενότητα της Εκκλησίας και όδευσε προς την ιδεολογική ενότητα η οποία και κρύβει πλείστα όσα μελανά στοιχεία επαπειλούντα την οντολογική Της ενότητα. Εάν αυτά δεν θεραπευτούν, φοβάμαι ότι συνεχώς θα υφίσταται ο φόβος νέων πληγών η εμφάνισις των οποίων καραδοκεί συνεχώς με επακόλουθο την καλλιέργεια αναξιοπιστίας στο πνεύμα και το σκοπό της Εκκλησίας.

Γιατί "πρέπει" να είμαστε φίλοι με το "Φανάρι;" Αν θυμάμαι καλά ο (κατά τα άλλα συμπαθής) Πατριάρχης Κων/λης πληρώνεται από το Τουρκικό κράτος. Εϊναι δηλ. κρατικός υπάλληλος ενός άλλου κράτους (πως αλλιώς λέμε κάποιον που πληρώνεται από κάποιον άλλο; Νομίζω πως η λέξη υπάλληλος είναι μια χαρά). Οι υπαγόμενες μονές και οι υπαγόμενοι ναοί στην Κων/λη εκεί δίνουν τα κέρδη τους κατά το μεσαιωνικό μοντέλο της επικυριαρχίας. Ο καυγάς που είχε γίνει ήταν για τα φράγκα αλλά και για το γενικό κουμάντο στους Χ.Ο. ναούς εν Ελλάδι. Εδώ (παραδόξως και για δικούς του λόγους) ο Χριστόδουλος μου φαίνεται πιο σωστός.

Προαιρετικό ή υποχρεωτικό το μάθημα των θρησκευτικών;
Για τους βαπτισμένους είναι ηθικά αλλά και συνταγματικά υποχρεωτικό. Εχω όμως πει και άλλοτε ότι οι ραγδαίες μεταβολές στον πολιτικό, κοινωνικό και νομικό πολιτισμό δημιουργούν νέες προϋποθέσεις και νέους όρους συμβατότητος σε πολλούς τομείς των ανθρώπινων σχέσεων. Δίχως φοβίες, με πληρότητα επίγνωσης του μαθησιακού αντικειμένου, η Πολιτεία, η Εκκλησία, η επιστημονική κοινότητα και οι εκπαιδευτικοί πρέπει με σοφία και σύνεση, μακριά από ακρότητες, να ανοίξουμε ένα διάλογο διορατικής προόδου για το μέλλον. Νομίζω ότι είμαστε αρκετά επαρκείς και νηφάλιοι ώστε, δίχως μιμητισμούς και αντιγραφές συστημάτων, να χαράξουμε το δικό μας δρόμο. Τότε νομίζω ότι η κοινωνία θα αγκαλιάσει και θα εμπιστευθεί όλους όσοι δηλώνουμε ότι θέλουμε το κοινό καλό. Νομίζω ότι μπορούμε, μένει να αποδειχθεί πόσο τολμηροί είμαστε.

Νομίζω πως το πάει καλά, αλλά δεν τολμά να το προχωρήσει. Το μαθημα των θρησκευτικών γενικώς πρέπει να απαγορευτεί. Κατηχητικό υπάρχει για όποιον ενδιαφέρεται να πάει. Δηλ πρέπει να κάνουμε τα αντίστοιχα θρησκευτικά και στους μουσουλμάνους, κόπτες, ευαγγελιστές κτλ (ισονομια έχουμε, τι να κάνεις;); Α, και τωρα που το θυμήθηκα καλό είναι να απαγορευτεί και η μύηση οποιουδήποτε νηπίου σε κάποια θρησκεία ως κατάφωρη παραβίαση ανθρωπινων δικαιωμάτων. Αν κλείσει τα 18 και γίνει ώριμος (;) ενήλικας είναι ελεύθερος να πάει όπου θέλει. Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα κολλήματα των γονιών μας! (Μην βρίζετε πολύ !!!) Πόσοι από εμάς θα ήμασταν σήμερα Χ.Ο. ή σε κάποιο άλλο δόγμα αν δεν μας πιπίλαγαν τα κεφάλια όταν ήμασταν πιτσιρίκια; Άσε που αν οι ιερείς έχουν τόση πίστη στο "μήνυμα" τους δεν θα έχουν πρόβλημα. Έτσι και αλλιώς οι πρώτοι χριστιανοί δεν είχαν βαπτιστεί νήπια, αλλά σε ώριμη ηλικία.


Και η "επικρατούσα"; θα ρωτήσετε. Η επικρατούσα, επικρατεί. Το κράτος όμως κυβερνά τους πάντες και με ισονομία. Ή θρησκευτικά για όλους (για την θρησκεία του καθενός δηλ) ή καθόλου. Αν δεν διδάσκονται θρησκευτικά η επικρατούσα δεν παθαίνει και τίποτε. Αν ο μονος λόγος διδασκαλίας των θρησκευτικών είναι η κατήχηση και όχι η κριτική (θρησκειολογία δηλ), τότε αυτή να γίνεται από ιερωμένο σε χώρο κατήχησης. Το σχολείο είναι χώρος μάθησης και όχι κατήχησης.

Οι ισορροπίες είναι λεπτές όταν ένα κράτος χάνει έστω και μέρος της κοσμικότητας του. Διαβάστε και αυτό πάνω στο θέμα

Εχει θέση σήμερα η εθναρχούσα Εκκλησία;
Η Εκκλησία δεν μπορεί εκ της θέσεώς Της να εθναρχή. Δικαιολογείται μόνο σε περίπτωση σκλαβιάς του λαού Της να συντηρεί και να υπηρετεί την εθνική του υπόσταση, δώρο κατά παραχώρηση του Θεού στον αδύναμο άνθρωπο, αφού το θέλημά Του είναι να γίνει ο κόσμος «μία ποίμνη υπό έναν ποιμένα».

Πολύ καλός.

Αποτελεί η Ε.Ε. απειλή για την ταυτότητά μας;
Το ερώτημά σας μου γεννά αυθόρμητα ένα ρητορικό ερώτημα: Εχουμε ταυτότητα και ποια είναι αυτή; Κάποιος που έχει ταυτότητα δεν είναι δυνατόν να την απολέσει εάν ξέρει ποιος είναι και πού πορεύεται. Με πολλή περίσκεψη θα ομολογήσω ότι ο σύγχρονος Ελληνας ούτε ελληνική ταυτότητα διατηρεί ούτε ευρωπαϊκή. Και το λέω αυτό γιατί η πραγματική ταυτότητα του Ελληνα ήταν συνυφασμένη με την αναζήτηση της οντολογίας των πραγμάτων και όχι με την επιφανειακή περιγραφή των φαινομένων. Ετσι, οδηγούσε τον εαυτό του απέναντι στα πράγματα γνωρίζοντάς τα σε βάθος και τα διέκρινε σε χρηστά και άχρηστα. Σήμερα με την περιγραφική αυτών προσπέλαση τα διακρίνει σε χρήσιμα και ωφέλιμα και οδηγείται στο ρευστό δρόμο ενός είδους ωφελιμιστικού καταναλωτικού ευδαιμονισμού. Εάν εντάξει την ταυτότητά του σ' αυτήν τη διαδικασία, σίγουρα θα την απολέσει γιατί το ωφέλιμο και το χρήσιμο είναι ρευστό και επομένως επιρρεπές εις απόρριψη.
Θα ήταν επεξηγηματικό εδώ να θυμηθούμε ότι το γένος των Ελλήνων στο παρελθόν διήλθε από διάφορες υποδουλώσεις, ρωμαϊκή, βυζαντινή, οθωμανική. Οσο διατηρούσε την πολιτιστική γενετική του ταυτότητα, όχι μόνο δεν την απώλεσε αλλά και την επέβαλε εν πολλοίς επί των κατακτητών του, ουδέ των Οθωμανών εξαιρουμένων. Και μόνο όταν απηλευθερώθη από τους Οθωμανούς συνήρεσε την ταυτότητά του με τη δυτική νοοτροπία και έκτοτε έγινε απολύτως ευάλωτος.

Πάρα πολύ καλός. Είτε συμφωνείς είτε όχι, ο άνθρωπος είναι "προχώ".

Πρέπει να έχει λόγο και να διεκδικεί ρόλο στα πολιτικά η Εκκλησία;
Με όσα σας είπα στην πρώτη ερώτηση και με τη βάση ότι πολιτική είναι η τέχνη που μορφοποιεί τις σχέσεις της ανθρώπινης κοινωνίας, η Εκκλησία είναι πολιτική, μόνον που επιδιωκόμενο Αυτής τέλος δεν είναι να μορφοποιήσει ανθρώπινες κοινωνίες αλλά να εφαρμοσθεί το θέλημα του Θεού, με την ελεύθερη συγκατάθεση του ανθρώπου για να καταστεί ο κόσμος «ουρανός». Με βάση αυτά δεν μπορεί να διεκδικεί θέση στην κοινωνική πολιτική, δικαιούται μόνον να παρέχει μαρτυρία του εσχατολογικού μεταμορφωτικού γεγονότος κάνοντας στο «νυν» τον κόσμο Βασιλεία του Θεού, εικονίζοντας δηλαδή τη Βασιλεία του Θεού εδώ και τώρα.

Για μένα μπορεί να έχει λόγο μόλις φύγει από την αγκαλιά του κράτους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι όταν πάνε για βουλευτές πρέπει να παραιτηθούν, εκτός και αν ο αντίστοιχος νόμος καταργήθηκε. Η διαπλοκή της εκκλησίας με το κράτος, είναι που της αφαιρεί (κατ εμέ) το δικαίωμα του λόγου και όχι η όποια "πνευματικότητα". Και αυτοί εδώ είναι και αν βλέπουν κάτι στραβό έχουν δικαίωμα να το πουν. Όχι να το επιβάλλουν, αλά Χριστόδουλος, αλλά να το πουν βρε αδερφε. Δεν μου αρέσει να απαγορεύω σε κανέναν το δικαίωμα του λόγου, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο.

Θα δούμε κάποτε στην Ελλάδα κληρικούς χωρίς ράσα ή εγγάμους μητροπολίτες;
Δεν μπορώ να απαντήσω επί της ουσίας γιατί δεν το θεωρώ πρωτεύον. Οσο βιώνεται το μυστήριο της Εκκλησίας πιο ουσιαστικά, τότε ούτε τα ράσα κάνουν και δεν έκαναν ποτέ τον παπά ούτε η ενδυμασία φόβιζε ή παρέμενε στάσιμη. Φοβάμαι όμως ότι εμφορούμεθα από το φόβο του κενού από το καινό!

Πάρα πολύ καλός!

Εικόνες, προσκυνήματα, «θαύματα» ενέχουν στοιχεία ειδωλολατρίας;
Με λίγες λέξεις ας πούμε, με σαφήνεια, την αλήθεια. Η διδασκαλία της Εκκλησίας για τις εικόνες είναι διατυπωμένη με απόλυτο τρόπο στις αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου. Δηλαδή τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος μόνο προσκυνούμε, τους δε Αγίους τιμούμε. Η προσκύνηση και η τιμή μεταβαίνουν στο πρωτότυπο, δεν παραμένουν στην εικόνα, γίνεται διά των εικόνων η μετάβαση στα εικονιζόμενα πρόσωπα. Η ιδιαίτερη αναφορά σε συγκεκριμένες εικόνες είναι μια τάση εκδήλωσης της ευσέβειας του λαού, η οποία μπορεί εύκολα να μεταλλαχθεί σε ειδωλολατρία και αρκετές φορές να γίνει εύκολα μέσο αγυρτείας. Ιδιαίτερα ιστορικά γεγονότα ή λαϊκές παραδόσεις έκαναν μερικές εικόνες θαυματουργικά προσκυνήματα. Ο Θεός μάς έχει δώσει και μυαλό και κρίση, ας μην τα αφήνουμε αδρανή. Τώρα όσον αφορά τα θαύματα. Στο έργο του Φ. Ντοστογέφσκι «Αδελφοί Καραμαζώφ» και στο κεφάλαιο «Ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής» ο Χριστός αρνήθηκε, κατά προτροπή του Σατανά, να κάνει θαύματα, αναφέρει μάλιστα η Βίβλος και τον τρόπο που το απέφυγε λέγοντας «ύπαγε οπίσω μου Σατανά».

Οι πειρασμοί του Χριστού στην έρημο ήταν να γίνει θαυματοποιός, να δουλώσει την ελευθερία του ανθρώπου, κυριεύοντάς του το στομάχι, ανταλλάσσοντας την ελευθερία με ψωμί, να αναιρέσει στη συνέχεια τους φυσικούς νόμους και έτσι να επιβληθεί. Στο Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι ο Ιησούς Χριστός έκαμε πολλά «σημεία». Λανθασμένα τα σημεία μεταφράστηκαν σε θαύματα. Το σημείο δηλώνει σχέση, κοινωνία, συνσωμάτωση, συνενύπαρξη, εμπιστοσύνη, αγιασμό, απελευθέρωση της ελευθερίας από κάθε ύπουλη και ψυχαναγκαστική επιβουλή. Το «σημείο» δηλώνει πληρότητα σχέσης, δηλαδή αγιασμό. Ο νοών νοείτω.

Πολύ καλός πολιτικός. Ξέρει το σωστό, ξέρει και την επίσημη θέση οπότε καταφεύγει σε δικαιολογίες που έχουν χρησιμοποιηθεί πολλάκις στο παρελθόν. Η απάντηση είναι ΝΑΙ, αλλά αφου ειναι κερδοφόρο και το "θέλει" και το "πλήρωμα" τι να κάνουμε;

Εκκλησιαστική περιουσία: μύθος ή πραγματικότητα;
Η Εκκλησία ως γεγονός ζει δύο χιλιάδες χρόνια. Το πλήθος των μελών Της, μέγα και απροσδιόριστο, ακολουθώντας το παράδειγμα της αποστολικής ομάδος, εφρόντιζε κατά καιρούς το γλωσσόκομο της Εκκλησίας, γιατί ζώντας στον κόσμο είχε και κοσμικές ανάγκες. Ετσι, ως Εκκλησία βρεθήκαμε σήμερα με μια διαπιστευμένη περιουσία για την εξυπηρέτηση των κοσμικών αναγκών, πράγμα που έγινε πέτρα του σκανδάλου και έκανε να ακούγονται πολλές φωνές, οι περισσότερες ανενημέρωτες. Εν τω μεταξύ εδώ και εκατό χρόνια απέλιπε ο σεβασμός προς το λεγόμενο βακούφικο και σήμερα βρίσκεται η Εκκλησία μ' ένα μύθο να την ακολουθεί χωρίς αντίκρισμα.

Ευτυχώς ολοκληρώνεται η κτηματογράφησις του ελλαδικού χώρου και θα μπορέσει και η Εκκλησία να πιστοποιήσει την εις Αυτήν ανήκουσα περιουσία και να μπορέσει να την κάνει παραγωγική για να υπηρετήσει αυτές τις ανάγκες, αλλά δυστυχώς επικρατεί περισσότερο ο ψόγος και ολιγότερο η αναγνώριση των κοινωνικών αναγκών που υπηρετεί.

Θα σταματούσα ως εδώ αλλά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μού δημιουργούν την ανάγκη να προσθέσω κάποια λόγια ακόμα. Η ανήκουσα στην Εκκλησία περιουσία δεν είναι ατομική αλλά συλλογική και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται. Τον τρόπο που συνάχθηκε ήδη τον αναφέραμε και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, ακόμα και συλλογικής, είναι αναφαίρετο αρκεί να έχει προέλευση.
Ετσι ή κάποιο χρυσόβουλο ή κάποια δωρεά την προσέφερε, αυτό θα πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστό. Εξάλλου κατά την αποδεκτή άποψη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, στο οποίο προσέφυγαν Ιερές Μονές μετά το νόμο 1811/81, η Εκκλησία έχει δικαιώματα προγενέστερα της Ελληνικής Πολιτείας ως προϋπάρχουσα αυτής. Ομως ο τρόπος της διαχείρισης πρέπει να είναι απόλυτα διαφανής και σύμφωνος με το Αποστολικό και Πατερικό Πνεύμα της Εκκλησίας.
Μία φράση ακόμα για την ιστορία του πράγματος. Η Ελληνική Πολιτεία στη διαδρομή του ελεύθερου βίου της προέβη τρεις φορές σε απαλλοτριώσεις - δημεύσεις της εκκλησιαστικής περιουσίας, λαμβάνοντας εκάστοτε δι' εαυτήν τα 4/5 της περιουσίας και αφήνοντας στην Εκκλησίαν το 1/5, για όποιον γνωρίζει λίγο τους αριθμούς να αντιληφθή ότι η εναπομείνασα σήμερα περιουσία στην Εκκλησία είναι πολύ μικρότερη του 1/25 της αρχικής. Παρά ταύτα και η ελαχίστη εναπομείνασα οφείλει να διαχειρίζεται κατά τρόπο μη επιτρέποντα σκανδαλισμούς και σχόλια.

α) Αν έχει μείνει το 1/25 δεν τολμώ καν να φανταστώ τι είχανε παλαιότερα!

β) Έχει και τα δίκια του ο άνθρωπος καθώς πολλά κτίρια Δ.Χ. τα έχει βουτήξει το κράτος από την εκκλησια, ή έστω τα νοικιάζει σε τιμές-ξεφτίλα.

γ) Από την άλλη όμως δεν έχει δίκιο διότι η εκκλησία Α.Ε. έχει αφορολόγητα υπερκέρδη και μισθοδοτείται από το κράτος. Αμα είναι έτσι θα κάνουμε και μεις τον Σουβλακέα Ε.Π.Ε, θα ζητάμε μισθό από το κράτος με αντάλλαγμα ένα χωράφι με ελιές που έχω, και οι προσφορές από το +παγκάρι+ θα είναι αφορολόγητες! Λογικό; Μπαααα

Πρέπει να έχει η Εκκλησία επιχειρήσεις;
Εάν λάβουμε υπ' όψιν ότι η εκκλησιαστική περιουσία είναι εμπεπίστευμα από δύο χιλιάδων ετών και ότι η Εκκλησία έχει ως αποστολή να υπηρετεί διηνεκώς το λαό του Θεού, τότε είναι υποχρεωμένη να την διαφυλάττει και να την αξιοποιεί προς χάριν του σκοπού Της. Μέσα σ' αυτήν την έννοια είναι και η επιχειρηματική αξιοποίησή της, γιατί έτσι αυξάνει και τη δυνατότητα προσφοράς Της.

Δυστυχώς έχει δίκιο.... Όσο για τα της "προσφοράς" δυστυχώς γι αυτόν διαψεύδεται καθημερινά...

Και το Βατοπαίδιο;Επί του παρόντος δεν θα ήθελα να πάρω θέση στα όσα συμβαίνουν στη Μονή.

Γιατί;

Ο ρόλος του Πατριαρχείου στα Βαλκάνια;
Ο ρόλος του Πατριαρχείου δεν νομίζω ότι περιορίζεται μόνο στα Βαλκάνια αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, διότι συν τοις άλλοις είναι και ο πρόεδρος της Οικουμενικής Συνόδου. Ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου είναι προσδιορισμένος με περισσή σαφήνεια από τις Οικουμενικές Συνόδους, τη μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας και εξίσου σαφής από την προκύπτουσα ιστορική μαρτυρία Του. Εκείνο που μπορώ επίσης να πω είναι ότι παραμένει ο θεματοφύλαξ της παραδόσεως της Εκκλησίας, η εγγύηση της ενότητας και η Μήτηρ όλων των ονομαζομένων αυτοκεφάλων Εκκλησιών, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την ιδικήν Του κένωσιν και τελούν υπό έγκρισιν της μελλούσης να συνέλθη Οικουμενικής Συνόδου. Διαφυλάττει την οικουμενικότητα της Εκκλησίας και μαρτυρεί την Καθολικότητα της πίστεώς Της. Δεν έχουμε τίποτα σημαντικότερο από το Πατριαρχείο μας, ως Γένος, στην Οικουμένη. Ας προσέχουμε λοιπόν τι λέμε κάθε φορά και τι αμφισβητούμε.

Άρα αν έχουμε παράπονα να πηγαίνουμε εκεί;

Εχουν θέση σήμερα στην κοινωνία μας οι εκκλησιαστικές οργανώσεις;
Είναι ένα θέμα το οποίο δεν κατανόησα ποτέ, αρχής γενομένης από τα φοιτητικά μου χρόνια. Αφού η Εκκλησία είναι οργανωμένη σε ενορίες στις οποίες προβλέπεται η συγκέντρωσις των μελών της γύρω από το θυσιαστήριο, εκεί όπου όλοι ομού λειτουργούν το γεγονός της Εκκλησίας, δεν μπορώ να κατανοήσω την οργάνωση παρά μόνο εδραιωμένη στον ανθρώπινο εγωισμό και την απόρριψη της ετερότητας των προσώπων.

Άψογος.

Παγκοσμιοποίηση και Εκκλησία.
Είναι ένας όρος που ενεφανίσθη δειλά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τελευταία έχει γίνει πολύ της μόδας. Παγκοσμιοποίηση επαγγέλλεται και η Εκκλησία με το του Ευαγγελίου «γενήσεται μία ποίμνη υπό ένα ποιμένα», όμως στην επαγγελία της Εκκλησίας υφίσταται μια ουσιώδης διαφορά: ότι η παγκοσμιοποίηση της Εκκλησίας προσβλέπει σε μια κοινή ύπαρξη με κέντρο τον ουρανό, ενώ η επαγγελλομένη παγκοσμιοποίηση της μόδας επιθυμεί την ενότητα με ένα κέντρο στη Γη.
Αποδέχομαι τον όρο ως εκφράζοντα την ελπίδα της Εκκλησίας και του ανθρώπου, αλλά απορρίπτω το κέντρο της στη Γη και το προσδοκώ στον ουρανό.

Εγώ προσδοκώ ένωση στην γή, με απώτερο στόχο να μην υπάρχουν πολεμοι, πείνα και φτώχια εδώ και όσο γίνεται τώρα. Τον ουρανό σας τον χαρίζω να τον χαίρεστε. Άσε που δεν μας δίνουν και την μεγαλύτερη εγγύηση πως έχετε δίκιο τα λόγια σας. Αν έχει δίκιο το Ισλαμ; Θα υπενθυμίσω όμως πως ο κυριοτερος λόγος που οι άνθρωποι παραμένουν χωρισμένοι είναι η θρησκεία ή μάλλον οι θρησκείες. Η επίσημη δικαιολογία για πολλούς πολεμους παραμένει η θρησκεία, ή μάλλον η θρησκεία του "άλλου" γενικά. Αυτό δεν σημαίνει πως η "παγκοσμιοποίηση" που επιχειρείται είναι σαν αυτή που θέλω εγώ, ΟΚ;


Αυτή είναι η γνώμη μου όσον αφορά την συνέντευξη του κ. Θεόκλητου, ο οποίος επαναλαμβάνω θεωρείται από τους προοδευτικούς ιεράρχες. Θεωρώ πάντως πως δεν τον στρίμωξαν καθόλου. Εγώ θα ρώταγα:
* Γιατί να έχει φοροαπαλλαγές η εκκλησία; Off shore εταιρεία είναι;
* Γιατί πληρώνεστε από το δημόσιο; (Αλήθεια πληρώνονται και οι ιερείς των άλλων δογμάτων; Και εγώ που είμαι μη-πιστός που κολλάω ρε; Αμα είναι έτσι να πληρώνουμε χαράτσι υπέρ της βαζελάρας - ομαδάρας μπας και πάρουμε κανένα αμυντικό της προκοπής)
* Γιατί σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής (εγκοσμιότητα δηλ) κρίνεται απαραίτητη η παρουσία ενός ιερέα; Είμαστε κοσμικό κράτος ή όχι; Μεταξύ χριστιανού και Έλληνα πολίτη ποια ιδιότητα προτιμάμε; (hint: o Ρισελιέ έλεγε "καλύτερα προτεστάντης και Γάλλος, παρά καθολικός και ξένος"). Τώρα που ο Έλληνας σιγά σιγά θα γίνει Ευρωπαίος ποια η θέση μας επί του θέματος;
* Προς τι η αντίθεση στο σύμφωνο συμβίωσης, στο γάμο ομοφυλόφιλων κτλ; Βεβαίως θα πρόσθετα πως δικαίωμα της εκκλησίας είναι να κοινωνεί ή όχι όποιους γουστάρει, όχι όμως και να τους επιβάλλει πως θα φέρονται. Πχ μπορώ να καταλάβω τον ιερέα που αρνείται να βαφτίσει παιδιά με γονείς που παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο. Για την πίστη του τα τέκνα αυτά είναι προιον μοιχείας /πορνείας και επίσης για την πίστη του η αμαρτία (η....πορνεία των γονέων) κληρονομείται μέσω του σπέρματος (δεν είναι δικά μου αυτά, χριστιανικά είναι). Οπότε τυπικά (πιθανόν και ουσιαστικά) είναι σωστός, άσχετα αν για μας φαίνεται να είναι ένας εκδικητικός γάιδαρος.
* Τελικά ο έχων 2 χιτώνες (χωράφια, κινητά, ακίνητα, αυτοκίνητα κτλ) να δίνει τον ένα ή όχι; Έχετε νομίζω έτσι και αλλιώς πολύ παραπάνω από 2 χιτώνες. Κρατώντας τα αυτά για μελλοντική χρήση παραβιάζετε τις θεϊκές εντολές ναι ή ου; Δεν θυμάμαι ο Ι.Χ. να έλεγε "ο έχων (εικοσι) δύο χιτώνες κάνει εταιρεία και με μέρος των κερδών της δίνει έναν"
* Τελικά ο θρησκευτικός όρκος είναι σύμφωνος με το πνεύμα του Χριστιανισμού ή όχι; Αν είναι (γιατί έχω ακούσει και άλλες απόψεις) πρέπει να χρησιμοποιείται στα δικαστήρια; Αν ο δικαστής και ο δικαζόμενος είναι διαφορετικού θρησκεύματος ή αν ο ένας από τους δύο είναι άθεος δεν υπάρχει περιπτωση να προκαταληφθεί ο δικαστής; Σκεφτείτε το, θα σας άρεσε να σας δικάσει ένας μουσουλμάνος δικαστής, με αντίδικο σας μουσουλμάνο και σας να ορκίζεστε είτε στο Ευαγγέλιο είτε στο "λόγο σας" ενώ ο αντίδικος στο Κοράνι; Η θα απαγορεύσουμε στους μουσουλμάνους να γίνονται δικαστές;
* Όταν κάνω σεξ με την κοπέλα μου θεωρούμαι πόρνος τελικά; Γιατί έχουμε και μιαν ανησυχία ....


Ταυτα και μένω

love&kisses
zaphod

Υ.Γ. Δεν έχω κάνει καμια σοβαρή έρευνα για τις ερωτήσεις/απαντήσεις που γράφω, άρα μπορεί να έχω κάνει και λάθη. Ευπρόσδεκτες οι διορθώσεις/παρατηρήσεις.
Υ.Γ. 2 Ισχύει ακόμα το νομικό πλαίσιο για μια νέα θρησκεία, δηλ το γεγονός πως πρέπει να πάρει άδεια από την Ιερά Σύνοδο για να αρχίσει να λειτουργεί νόμιμα; Γιατί ο Σουβλακισμός αρχίζει και το σκέφτεται σοβαρα....:)

aeisixtir