Ουφ πεσατε να με φάτε! Άντε και να δούμε ποιος θα φορολογήσει ποτέ την εκκλησία!

Τετάρτη, Ιουλίου 15, 2015

2 cents

Αν κάτι έγινε κατανοητό αυτούς τους έξι μήνες είναι ότι τελικά χαλάρωση της λιτότητας και παραμονή στο ευρώ από αυτήν την κυβέρνηση και σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να γίνει.

Απεναντίας αυτή η ΕΕ ήταν έτοιμη να στείλει αυτήν την χώρα και αυτην την κυβέρνηση από ΄κει που 'ρθε. Ίσως μάλιστα, τελειως θεωρητικά, μια πιο δεξιά κυβερνηση θα μπορούσε να ελπίζει σε καλύτερη αντιμετώπιση από αυτήν την ακροδεξιά και μισαλλόδοξη Ε.Ε. Το τελείως θεωρητικό του πράγματος έγκειται στο γεγονός ότι δεν είδαμε καμία ένδειξη χαλάρωσης απέναντι στην κυβέρνηση Σαμαρά, απεναντίας από ένα σημείο και μετά "αφέθηκε" τελείως μόνη της για να μην στιγματίσει η αποτυχία της το υπόλοιπο ΕΛΚ, ενω η κυβέρνηση Τσίπρα, θες με τις κινήσεις της, θες επειδή δεν την γουστάρανε, θες επειδή μερικοί εκεί πέρα είχαν πάρει τις αποφάσεις τους (που ειναι το πιο πιθανό) είχε την πλέον εχθρική αντιμετώπιση παρόλο που ήταν η πλέον αμέτοχη στην ευθύνη για το πως φτάσαμε έως εδω και η πλέον πιθανή να λύσει το πρόβλημα αν της δινόταν χρόνος και ευχέρεια κινήσεων, κάτι που δεν έγινε ποτέ.

Ακόμα και ο πλέον κακόπιστος οφείλει να ομολογήσει ότι κυβέρνηση Τσίπρα εξάντλησε όλα τα καλοπροαίρετα όρια διαπραγμάτευσης με την Ε.Ε. Μάθαμε βεβαιως ότι υπήρχαν και άλλα όρια να δοκιμαστούν, αλλά αυτά δεν ήταν πλέον καλοπροαίρετα (βλέπε τις προτάσεις Βαρουφάκη αμέσως μετά το κλείσιμο των τραπεζών. Δεν υπάρχει όμως εγγύηση ότι αυτά τα μέτρα που ήταν καθαρά επιθετικά, καίτοι λογικά σύμφωνα με τον γράφοντα, ότι είτε θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα, είτε θα εξασφάλιζαν μακροπρόθεσμα την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, είτε οτιδήποτε άλλο. Ήταν κινήσεις που θα έκανε διακυβέρνηση η οποία θα ξεκίναγε διαδικασίες ρήξης. Αν θα γινότανε ρήξη ή όχι αυτό είναι άλλο καπέλο αλλά ήταν καθαρά κινήσεις ρήξης, κόντρα επίθεση στην επίθεση της ΕΚΤ και μοιραία θα μας έβαζαν πιο πιθανά στην έξοδο αυξάνοντας τις πιθανότητές της. Ηταν (κατ εμε) κινήσεις που έπρεπε να έχουν γίνει πολύ νωρίτερα, και όχι στο παραπέντε, ήταν κινήσεις που θα ανταπέδιδαν την πίεση στους ευρωπαίους, κάτι το οποιο προφανώς ο Τσίπρας δίσταζε πλέον να κάνει μιας και είχε πάρει χαμπάρι πως πλέον τα πράγματα ήταν οριακά. Τελικά έγινε σαφές πως το δημοψήφισμα τον ισχυροποιησε και τον έκανε το μοναδικό αξιόπιστο στο εξωτερικό παίχτη στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και μόνο αυτό. Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε αν το αποτελεσμα της συμφωνίας θα ηταν διαφορετικά άν στο δημοψήφισμα ψηφιζαμε ΝΑΙ, τελικά η γνώμη μου ειναι πως.... όχι). Το αποτέλεσμα της προτεινόμενης συμφωνίας είχε προαποφασιστεί στο μεγαλύτερο ποσοστό του. Ο Τσίπρας προσπάθησε να το γλιτώσει και απέτυχε. Και είπαμε, για κάποιον που θέλει να μείνει στο ευρώ, εντός της ΕΕ και όχι ως ... "πειρατής" η επιβαλλόμενη λιτότητα αποδείχθηκε μονόδρομος.



Μια στάση εδώ. Όταν στο μέλλον στέλνουμε κάποιον για διαπραγμάτευση καλο ειναι να ξέρουμε τι σκατά θέλουμε:


εικόνα από εδώ


Ηταν λάθος (τελικά) του Σύριζα να ελπίζει σε μιαν άλλη Ευρώπη. Παρόλο που λογικά ο Σύριζα είχε δίκιο, η πραγματικότητα τον διέψευσε σκληρά.
Ήταν λάθος του Σύριζα να επενδύσει όπως και ο Σαμαράς νωρίτερα στην αντιμνημονιακή ρητορεία χωρίς να την συνδυάσει με την πλέον πιθανή της κατάληξη: πως είμαστε έτοιμοι, και με οργανωμένο σχέδιο, να αποχωρήσουμε απο την ΕΕ αν κρίνουμε πως δεν ειναι προς το συμφέρον μας πια. Το λάθος αυτό του Σύριζα προβλέπω να το πληρώνουμε για αρκετά χρόνια ακόμα. Έπεσε θύμα της μαλακίας του, αλλά και της προπαγάνδας των πολιτικών του αντιπάλων που έχουν βρει ιδεολογικό αποκούμπι σε ένα νόμισμα, γιατι με αυτό κρύβουν τα δικά τους ιδεολογικά κενά.



Ήταν προφανώς λάθος του Σύριζα να αφεθεί ο Τσίπρας να αλωνίζει στο πολιτικό και ιδεολογικό πεδίο μόνος του, επειδή "τράβαγε" καθώς όλοι οι άλλοι "υψηλα ιστάμενοι" είναι λιγότερο .... τηλεοπτικοί.
Ήταν λάθος που ακόμα και στα ζόρικα συνεχίστηκε η πολιτική καλού παιδιού προς την ΕΕ αντί να αρχίσουν να εξετάζονται επιθετικές κινήσεις όπως τα Capital Controls όσο οι τράπεζες είχαν ακόμα χρήμα μέσα, η έκδοση IOUs και η ιδιοποίηση της ΤτΕ απο το Ελληνικό κράτος, κινήσεις όμως που, το ξαναπα, θα μας έβαζαν σε τροχιά ρήξης. Το τελευταίο λάθος έχει ελαφρυντικά όμως. ΟΚ εγώ ήμουνα υπερ, εσύ ομως;

Το αθροιστικό βάρος των λαθών αυτών λογικά και αναμενόμενα θα συνθλίψει τον Σύριζα. Τα λάθη πληρώνονται και ο ποιών αυτά οφείλει να πληρώσει το τίμημα.


Μια στάση εδώ
Ειναι εύκολοι οι αφορισμοί. Μπορει ο Τσίπρας να ήταν λίγος, μπορεί να είχε πονηρό σχέδιο στο μυαλό, μπορει να έκανε λάθη, μπορεί να ήθελε Μνημόνιο εξαρχης και να το έπαιζε ιστορία. Μπορεί χίλια πράγματα.
Καταλαβαίνω όμως την θέση ενος ανθρώπου που εκβιάζεται και στον εκβιασμό πάνω πέφτουν 10 εκατομμύρια ζωές. Εγώ είχα εκπεφρασμένη θέση αλλά ήμουν υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό μου, την οικογενειά μου και την περιουσία μου. Το πρόσθετο βάρος θα με έκανε προφανώς περισσότερο "δειλο" και δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το αντέξω. Δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι αναίσθητα γομάρια σαν τον Σαμαρά μερικούς μερικούς. Η χυδαιότης δε μερικών που το παίζουν ζορό και έτσι και μάλιστα εκ του ασφαλούς ειναι εκνευριστική. Ετσι ειναι παιδια, ή ολοι να κερδίσουμε ή όλοι να πεθάνετε.


Συνεχίζουμε
Όταν κάθε φορά (εκλογές, ευρωεκλογές, ξαναεκλογές και Δημοψήφισμα) ο Σύριζα βγαίνει και ζητάει Εντολή για Διαπραγμάτευση Εντός Ευρώ (ΕΔΕΕ), συνεχώς και μετά μανίας, κόντρα μάλιστα σε όσους λένε πως η πολιτική του οδηγεί άτακτα εκτός ευρώ, και αφού αυτό που μας έφερε ειναι το αποτέλεσμα της ΕΔΕΕ, τότε πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του και να το στηρίξει. Κανείς δεν είπε πως η ΕΔΕΕ θα είχε καλύτερα αποτελέσματα από τα προηγούμενα μνημόνια έτσι δεν είναι; Πηγε λοιπον ο Τσίπρας και κατάφερε αυτά που κατάφερε. Ας αναγνωρίσουμε το αποτέλεσμα, διοτι σε μερικά ματς ρεβάνς δεν υπάρχουν. Δεν βγήκε η Βραζιλία να ζητήσει ρεβάνς από την Γερμανία για την ντροπιαστική της περσινή ήττα. Εγινε, έγραψε και άντε να το ξεγράψεις. Περιμένεις την επόμενη συνάντηση και την επόμενη συγκυρία για να ξαναδοκιμάσεις. Δεν μπορείς όμως να το κάνεις όντας διαλυμένος σε κομμάτια ή σταματώντας να ασχολείσαι με το άθλημα. Και αν ο Συριζα απέτυχε και αν διαλυθεί δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να δοκιμάσει ο επόμενος, αναγνωρίζοντας όμως τα λάθη του Σύριζα και μην προσπαθώντας να τα ξανακάνει.

Το κυριότερο λάθος ήταν καθαρά πολιτικό και μάλιστα εκεί που πιστεύαμε όλοι ότι ο Σύριζα είχε δίκιο. Ο Τσίπρας πήγε να διαπραγματευτεί κατά το τυπικό, ως ίσος μεταξύ ίσων. Και τον διέλυσαν. Αν δεν το βλέπαμε δεν θα το πιστεύαμε οπότε ειναι καλό για μας που ο Αλέξης το τράβηξε μέχρι εκεί.

Πρέπει ίσως να αντιληφθούμε ότι τελικά η Ελλάδα ήταν και παραμένει μια υποτελής πολιτεία της οποίας μεγάλο μέρος της εθνικής κυριαρχίας και του νομικού συστήματος υποκειται σε ασφυκτικό εξωτερικό έλεγχο και η ασφυξία μεγαλώνει όσο η Ελλάδα αδυνατεί να εκπληρώσει αυτά που υπέγραψε μιας και οι (δημοκρατικά εκλεγμένοι ας μην το ξεχνάμε) αρχηγοι των άλλων κρατών δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εξηγήσουν στους λαούς τους που χάνονται τα λεφτά που ρίχνονται στην Ελλάδα.


Παράξενο είναι ότι αυτή η υποτέλεια συνάδει θεωρητικά με την θέληση του ελληνικού λαού καθώς είναι τίμημα της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, την οποια, θεωρητικα τουλάχιστον, ο ελληνικός λαός θεωρεί, σε μεγάλη πλειοψηφία του, αδιαπραγμάτευτη.

Κακά τα ψέμματα, όσο η πλειοψηφία των πολιτών που στήριξαν τον Συριζα και τα άλλα κόμματα (πλην Λακεδαιμονίων ΚΚΕ και ΧΑ για διαφορετικούς λόγους, btw πως σας φαινεται τώρα κύριοι του ΚΚΕ που το παίζατε και έξυπνοι στο Δημοψήφισμα, που συμπλέετε με την ΧΑ; Καλά; Πάντα καλα!) εξακολουθεί να προτιμά το ευρώ και την ΕΕ από τον δρόμο της ρήξης, οι βουλευτές πρέπει να ξεγράψουν προγράμματα, συμφωνίες και τα λοιπά και να δώσουν στο λαό την Ευρώπη σε όλο της το μεγαλείο.

Ισως να πρέπει μάλιστα ο Συριζα να απολογηθεί κιολας(!) στα άλλα κόμματα για τις διάφορες κατηγορίες που εκτόξευαν άκριτα διάφορα στελέχη του, μερικά εκ των οποιων ακόμα έχουν την πεποίθηση πως αφού το ψηφίσαμε εμείς η Σουηδία λχ υποχρεούται να μας δανείσει. Αστειότητες.


Το σημαντικό ειναι να  καταλάβουμε τα εξής:
* Η Ελλάδα βρίσκεται υπό υποτέλεια. Όχι από τώρα, από το 2010. Απλά τώρα, θες το φιλότιμο των αριστερών, θες η διαπραγμάτευση που τράβηξε σε μάκρος, το πράγμα έχει φανεί σε όλο τον πλανήτη, κάτι που αναμένεται να είναι προς το συμφέρον μας μακροπρόθεσμα. Αν δεν θέλουμε το Μνημόνιο 4 να το υπογράψει η ....Ανταρσύα, πρέπει κάποτε να πάρουμε τα χαμπάρια μας.

* Μέρος των Μνημονίων ήταν και είναι σωστό και εύλογο. Μαντεψτε: το μεγαλύτερο μέρος αυτού του μερους δεν υλοποιήθηκε ποτέ για να μην στεναχωρηθούν τα πελατάκια μερικών.

* Η συνολική ανάλυση Βαρουφάκη για το ότι ΔΕΝ πρεπει να παίρνουμε άλλα δάνεια, πως το σύστημα δεν βγαίνει και πως η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπησει (με διάφορους τρόπους) εντος ευρώ παραμένει η πιο λογικη. Αντε όμως να πείσεις τον κάθε Βέμπερ γι αυτό.

* Η συμφωνία αυτή ΔΕΝ λύνει το πρόβλημα και δεν καθιστά το χρέος βιώσιμο. Μέχρι νεοτέρας τουλάχιστον. (Btw να το πουμε: ηταν πιο ευκολο να λυθεί με άλλο τρόπο το πρόβλημα το 2010, λιγοτερο εύκολο το 2012, πολύ δύσκολο το 2014 και πρακτικά αδύνατο σήμερα)

* Στο σημείο που φτάσαμε το πρόβλημα του χαοτικού grexit θα μας οδηγούσε σε καταστάσεις failed state. Κατανοώ πως μερικοί δυσκολεύονται να το κατανοήσουν, αλλα δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω. Μια έξοδος (από τώρα και μέχρι τις 20 Ιουλίου ας πούμε) θα οδηγούσε σε τέτοιο χάος που τα καζίκια των Μνημονίων θα μας φαινονταν παιδική χαρά. Θα μου πεις πως και τι να εξηγήσεις σε αυτόν:




* Απο το status της υποτέλειας φεύγεις μόνο με τέσσερις(θεωτηρικά) τρόπους:
- Με την επιτυχή ολοκλήρωση, έστω μερικώς, του όποιου προγράμματος, δηλαδή α) την επίτευξη σταθερών πλεονασμάτων και β) την επάρκεια σε τροφή και ενέργεια που σου επιτρέπουν είτε να συνεχίσεις εντος της ΕΕ είτε να φύγεις. Μειονέκτημα οι κοινωνικές επιπτώσεις των προγραμμάτων αλλά και το πολλές φορές ανέφικτο των στόχων τους. Κοινώς έχουμε πέσει σε άσχημη λουμπα. (δρόμος Β από εδώ). Πρεπει να καταλάβουμε πως όσο δεν βγαίνουμε μόνοι μας (ακομα απέχουμε απο αυτο) κάθε σκέψη για ρήξη θα πρέπει να ενέχει ως πιθανότερη συνέπεια το χαος.
- Με ....επανάσταση ή χαοτικό grexit το οποιο μόνο στα πλαισια της φαντασίας μας φτιάχνει οποια κοινωνια εχει ο καθεις στο κεφάλι του. Κοινωνία της 10ετίας του 1980, αταξική κομμουνιστική, failed state, νεοφεουδαρχία με το failed state να ειναι προφανώς φαβορί στον πραγματικό κόσμο.
- Με ελεγχόμενο ή χρονοπεριορισμένο grexit, που το πρότεινε ο Σόιμπλε, κάτι το οποιο μας κάνει να ανησυχούμε. Στην ουσία θα μας χάριζε καμια 50αρια δις (ψίχουλα) μέχρι να βρούμε χρόνο να τυπώσουμε δικό μας νομισμα, να το κυκλοφορήσουμε και η Παναγιά μαζί μας. Αν σας ακούγεται κάτι σαν το σχέδιο Λαφαζάνη, τι να σας πω, και μένα. Βολφγκανγκ σύντροφε!
- Με ρήξη ελεγχόμενη μεν, που ξεκινά από το εσωτερικό δε. Αγνωστο αν ο κόσμος το θέλει, μιας και τώρα αρχιζει να συνειδητοποιεί τι παίζει (δρόμος Α από εδώ)



Τι προτείνω
Εγώ πρότεινα τον δρόμο Α. Ρήξη, που ξεκινά απο το εσωτερικό, με ένα κόμμα αρραγές και την κοινωνία μαζί. Το κόμμα όμως δεν ειναι αρραγές και η κοινωνία δεν ειναι καθόλου σίγουρο πως θα είναι μαζί. Τα "τσαβικά απαιτούμενα ποσοστά" δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιβεβαιωθεί γιατί κανείς δεν τολμά (ακομα) να θέσει το ερώτημα της ρήξης σε όλη του την ολότητα. Οι δε καβάτζες μας δείχνουν να έχουν σωθεί ένεκα η καλοπαιδίστικη διαπραγμάτευση. Αλλά ακόμα και αν υπήρχαν αυτές οι συνθήκες το ερώτημα επιτυχίας παραμένει αβέβαιο μιας και δεν είμαι καθόλου σιγουρος πως η βασική μου επιφύλαξη έχει αρθεί.

Ο γραφων γέρνει (σήμερα) προς τα εδώ, με μοναδικό ερωτηματικό την ικανότητα, όχι μονο του Συριζα, αλλα του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνολικά να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα.


Αρα μας μένει ο δρόμος της αποδοχής του καθεστώτος υποτέλειας και το τι θα κάνουμε με αυτόν, δηλαδή ο δρόμος Β
(Ποιος μας εβαλε σε υποτέλεια; Ο ΓΑΠ. Ποιος εδωσε το έναυσμα; Ο Καραμανλης. Οι ευθυνες των υπολοιπων ειναι προφανώς μικρότερες και πρέπει να το καταλάβουμε, όσο και αν ο Σαμαράς μας γυρίζει τ΄άντερα)

Τι προτεινω λοιπον; Περα από αυτα που έγραψα στο προηγούμενο ποστ (10 φορές το έχω λινκάρει, δείτε το) πως πρέπει να κάνει ο Σύριζα, δηλ:
-Μπετονάρισμα κυβερνητικής πλειοψηφίας+
-Σαφή περιγραφή του τι ειναι το grexit, πέρα απο σαμαρειους αφορισμούς.
-Περιχαράκωση από την αντιπολίτευση και συνεχής καταγγελία των αποτυχιών της στην υλοποιηση των προηγούμενων μνημονίων αλλά και στην ενίσχυση του καθεστώτος διαφθοράς που παρέλαβε
-Προσπάθεια επιβολής "οσης αριστεράς γίνεται" σε αυτές τις δεδομένες και επιβαλλόμενες απ' έξω συνθήκες

η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα πρέπει να συμφωνήσουν τα εξης:
- Πως αφού τα απαιτούμενα μέτρα δίνονται σε μια υποτελή πολιτεία από επικυριάρχους, να αναγνωριστει ρητά πως η ψήφισή τους κατά κυριολεξία και κατά παραγγελία είναι καθήκον όλων και ταυτόχρονα παραδοχή της υποτέλειας. Όλων όσων θέλουν την παραμονή στην ΕΕ τουλάχιστον. Η απαίτηση διαχωρισμού της νομοθεσίας Μνημονιακών νόμων, από άλλων έπρεπε να έχει γίνει από το 2010 και να απαιτούνται κάθε φορά οι 180 ψήφοι της αυξημένης πλειοψηφίας. Οπως καταλαβαίνετε απαιτώ από το Σύριζα αλλά και απο το υπόλοιπο "φιλοευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα" να αυτοεξευτελιστεί.  Ξέρετε, στα τέσσερα. Γιατι αμα μας πρήζεις με την ΤΙΝΑ σου, δείξε μου πόσο ΤΙΝΑκος είσαι. Και απαιτώ επίσης ο Σύριζα σε αυτό να είναι αρραγής. Όπως αρραγής ήταν όταν μας έλεγε για ΕΔΕΕ, πως αλλαζουμε την Ευρώπη, πως η ελπιδα ερχεται και όλα τα σχετικά. Τον πιστεψαμε, το προσπαθήσαμε, το φάγαμε οπισθίως. Ε, το να γίνει τώρα ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για μια εκφρασμένη και στηριγμένη από όλους πολιτική θέση, μου φαίνεται ατιμία. Και αν "υπηρχε σχέδιο" και μας γελάσανε και τέτοια θα ήθελα να δω αποδείξεις του σχεδίου αυτού. Αν μας γελάσανε, καλα να πάθουμε, και ο γελασμένος ειναι συνυπεύθυνος, διότι η γελασμένη ψήφος παραμένει ψήφος.
- Να αρχίσει επιτέλους να σπάει το ταμπού της εξόδου, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής και να αρχίσουν μερικοί εγκέφαλοι να παράγουν συνεκτικά πλάνα.
-Οποτε είτε το πρόγραμμα ολοκληρώνεται επιτυχώς σε δόκιμο χρόνο και γινόμαστε ξανά κανονικό κράτος, είτε επιτέλους ο Έλληνας σιχαίνεται το ευρώ και αυτήν την Ευρώπη και αρχίζουμε πλέον να εξετάζουμε το θέμα της ρήξης σαν κοινωνική πλειοψηφία που απαιτεί πλέον πράγματα γνωρίζοντας όμως και τις συνέπειες των απαιτήσεών της. Και αν ο (μνημονιακός πλέον ε;) Σύριζα βουλιάξει και χαθεί, είναι μικρό το τιμημα μπροστά στην χειραφέτηση ενός έθνους. Αν τώρα καταφέρει και ολοκληρώσει επιτυχώς το Μνημόνιο (!), ε ας γίνει ο Αλέξης ο νέος Αντρέας και ας κυβερνά 200 χρόνια. Χαλάλι του.


Αν ο Σύριζα φανεί τώρα μικρός και διασπαστεί, και πάμε σε grexit ή πιο πιθανά σε ακόμα χειρότερη συμφωνία και σε συγκυβέρνηση με τους Ποταμίτες και τους ΝΔ επειδή μερικοί μπερδεύουν την τσουτσούνα τους με την πραγματικότητα, να το θυμάστε εκει έξω: μπορείτε να κερδίσετε μερικούς ποντους συμπάθειας σε μερικούς ψεκασμένους ψηφοφόρους αλλά μετά από μερικούς μήνες ο κόσμος και τελικά η ιστορία δεν θα σας συγχωρήσει ποτέ.




Τα καλά νέα:
-Η Συμφωνία αποκελείεται να μείνει ως έχει. Ο μεγαλύτερος γνώστης σε αυτα τα πράγματα ειναι το ΔΝΤ και όσο λέει πως αυτό το πράγμα δεν ειναι βιώσιμο, κανείς δεν θα βάλει τα λεφτά του μεσα. Οποτε ενδέχεται η συμφωνία θες σήμερα, θες αύριο να αλλάξει. Καλό ομως ειναι να μην υπάρχει τότε καμία αιτίαση ενάντια στην Ελληνική κυβέρνηση. Ας έχουμε μια κυβέρνηση που θα υλοποιεί ότι υπογράφει, έτσι για αλλαγή, για να δούμε πως είναι.
- Για να υποκύψει ο Τσίπρας χρειαστηκε να τον ξεφτυλίσει ολη η Ευρώπη, στην ουσία εξευτελίζοντας τον εαυτό της. Σε κανένα, πλην των κομπλεξικων ελλήνων μετωπολογικάριων της πούτσας, δεν άρεσε το θέαμα του βαλλόμενου πανταχόθεν Έλληνα πρωθυπουργού ή η επιβολή όρων που μόνο χυδαίους θα μπορούσες να τους πεις. Οι καιροί πιθανως να αλλάξουν (εκλογές στην Ισπανία, Δημοψήφισμα στην Αγγλία, η Ιταλία πνίγεται) και όταν αλλάξουν, θα αλλάξουν και για μας.

Βραβείο ωμής παραδοχής της χυδαιότητας που αντιμετώπισε ο Τσίπρας και της αλληλεγγύης των εταίρων μας



Σας πήραμε χαμπάρι


- Ακόμα και αυτό το πρόγραμμα έχει κάποιους καλύτερους όρους από το Μνημονιο 2 μιας και, θεωρητικά τουλάχιστον, εξασφαλίζει σταθερότητα για 3 χρόνια. Καμια σοβαρή δουλειά δεν μπορεί να γίνει σε καθεστώς αβεβαιότητας. Γι αυτό και μόνο ο Ευκλείδης αξίζει τα συγχαρητήριά μας. Μικρή παρηγοριά, αλλά καθόλου ασήμαντη.
- Το κολπο δεν ήταν ποτέ η επιβολή Μνημονιών. Αν ήθελες ΕΕ θα είχες Μνημόνιο πάει και τελείωσε, απλά εμείς αργήσαμε να το καταλάβουμε. Το κολπο ήταν να πέσει μια κυβέρνηση που τους χαλάει το image, γιατί ακόμα και εντός Μνημονίου μπορείς να παίξεις μπάλα+.
- Η αποφαση στο Δημοψήφισμα ήταν και εντυπωσιακή και γενναία και κυρίως ταξική. Ας ηττήθηκε η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τα θηρία, κάτι όχι και περίεργο. Όταν το 60% πάει κόντρα σε μια μαούνα κόμματα και φορείς και μέσα σε καθεστώς τρομοκρατίας, τότε τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Ας είναι η κυβέρνηση πλεον κόντρα (;) στο λαό. Ο λαος έχει δηλωμένη θέση, δεν ψήφισε ο ίδιος την υποταγή του και δικαιούται νομιμότατα να αλλάξει κυβέρνηση αν θεωρήσει πως γελάστηκε ή πως η εντολή του δεν υλοποιήθηκε.
- Πάλι για το Δημοψήφισμα: Η ξεφτίλα της ΓΣΕΕ, των καναλιών, της ΠΑΣΕΓΕΣ και τα λοιπά θα είναι ένα χρήσιμο μάθημα για όλους μας. Να δω μαρή ΓΣΕΕ με τι αρχίδια θα τολμήσεις να κάνεις απεργία κόντρα στα Μνημονιακά μέτρα που ζήτησες. Καιρός ειναι ο συνδικαλισμός να φύγει από τα γραφεία επαγγελματιών παλαιοπασόκων και να επιστρεψει στον φυσικό του τόπο, στον τόπο εργασίας.


Επιμύθιο
Αυτό το ποστ γράφτηκε πριν ξεκινήσει η σχετική ψηφοφορία στην Βουλή, σχετικά άταχτα και με οίστρο. Ακούω πως ο Τσίπρας έθεσε (πολύ λογικά) θέμα εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Μπορεί να μπλοφάρει, μπορεί και όχι, αλλά ακόμα αντιπρόταση πέραν του ΚΚΕοειδούς ΟΧΙ δεν έχω ακούσει


+ Ακόμα και τώρα περιμένω από τον σ. Λαφαζάνη που διαφωνεί με την επάρατη ΤΙΝΑ να μας δώσει ένα πλαισιο-πρόταση για το πως θα γίνει η έξοδος, σε τι χρονοδιάγραμμα περίπου και κυρίως τι θα τρώμε και τι ρεύμα θα καίμε μέχρι να ισορροπήσει το πράγμα. Αν δεν το παρουσιάσει μέχρι την ψηφοφορία (είχε 10 μέρες από την Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα. Και τίποτα να μην είχε σκεφτεί πριν, παρόλο που το προπαγανδίζει τόσα χρόνια, κάτι θα έβγαζε. Εγώ θα είχα γράψει μισό βιβλίο) τότε καλειται να βγάλει το σκασμό και να κάνει την πάπια αναλαμβάνοντας και αυτός την συνευθύνη του για την πολιτική του Σύριζα μεχρι τώρα. Καλο ειναι να κάνουμε τους τζάμπα μαγκες, αλλά ακομα καλύτερο να αποδεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεων ή των μή πράξεών μας. Αν δε, υπάρχει κάποιος ρομαντικός ακόμα που επιμένει πως γίνεται να έχουμε ευρώ χωρίς λιτότητα και χωρίς Μνημόνια καλείται να εξηγήσει πως στο διάολο γίνεται αυτό. Σε αυτό το στρατόπεδο ήμουν και εγώ και αποδέχομαι και το λάθος μου και τις συνέπειες του.


Κυριακή, Ιουλίου 12, 2015

To νου σας ρεμάλια

Παμε για σεντοναρα στρατηγικου τυπου.

Λαμβανοντας υπόψη:
1. Τα αποτελεσματα του Δημοψηφίσματος, του οποιου το ανομολόγητο ερώτημα ήταν αν θέλουμε να ρίξουμε την κυβέρνηση ή οχι,
2. Την οξυτατη ταξική χροιά που απέκτησε το ΝΑΙ και το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα,
3. Τον πανικό που κατέλαβε κυβέρνηση και συνολικα το πολιτικό σύστημα μόλις πήραν χαμπάρι πως το ενδεχόμενο ενός grexit ειναι υπαρκτό και οι ταρζανιές ενθεν κακείθεν ενδέχεται να μην πιάνουν,
4. Την παντελή αποτυχία των προηγούμενων Μνημονίων, όχι μονο επειδη είχαν λάθος μέτρα, αλλά και επειδή πολλά απο αυτά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, με εξαίρεση τις "ισοδύναμες" οριζόντιες περικοπές,
5. Την διαφαινόμενη αποτυχία (;) της στρατηγικής του Σύριζα, κατ΄ομολογίαν τουλάχιστον του πρωθυπουργού, και την άτακτη υποχώρησή του, λογω του πανικού που λέγαμε στο νο3,
6. Την παρόλα αυτα επιτυχία της στρατηγικής Σύριζα να αναδείξει ως ευρωπαϊκό το ελληνικό πρόβλημα και να κοινωνήσει πετυχημένα τις αστοχίες των προηγούμενων (και πιθανώς των ερχόμενων) προγραμμάτων/Μνημονίων,
7. Την χαρά με την οποια περιμένουν οι ταξικοί εχθροί (βλ νο2) να συνταχθούν με την "κακια" κυβέρνηση, και να την καλωσορίσουν στους κόλπους της "λογικής", μπαίνοντας παράλληλα στην κυβερνητική πλειοψηφία και γαμώντας πατόκορφα την κοινωνική πλειοψηφία που στηρίζει (;) την κυβέρνηση, μέσω φινλανδοποιησης του Σύριζα,
8. Την μπουρδελοποιηση της ΕΕ, την εκφρασμένη θέληση οργανων της για ανατροπές νομίμων κυβερνήσεων εντός των κόλπων της, την άνοδο της ακροδεξιάς και ηλίθιας αντίληψης που εκπροσώπησε άξια ο Βέμπερ, την ηθελημένη προσπάθεια μετατροπής χωρών - εταίρων σε προτεκτοράτα ή/και failed states,
9. Την συνάθροιση ΝΔΣΟΚ,Ποταμιού στην ταξικά "απέναντι" όχθη, την νομιμοποιηση που τους έδωσε το ΚΚΕ κόντρα στην κυβέρνηση, αλλά και την υποταγή της ΝΔ (τελικά) στον Σύριζα μετά το Δημοψήφισμα και το ξήλωμα Σαμαρά,
10. Την οριακή κατάσταση στην οποια βρίσκεται (;) το ελληνικό τραπεζικό σύστημα,
11. Την κριση μεγαλομανίας που έχει πιάσει μερικούς στην Γερμανία και κυρίως,
12. Την εικόνα μπουρδέλου που παρουσίασε η κυβερνητική πλειοψηφία στην ψηφοφορία στηριξης της πρότασης Τσίπρα - Τσακαλώτου (η οποια προφανώς και συνιστά στρατηγική υποχώρηση, κωλοτούμπα και όλα τα σχετικά, αλλά ρε φίλε είστε κόμμα, δεν είστε παιδική χαρά):



Εχω να πω πως ως πολίτες, αριστερά, κυβέρνηση και χώρα έχουμε μπροστά μας δύο δρόμους, ακραία αντίθετους. Κατά τη γνώμη μου οποιαδήποτε ενδιαμεση κατάσταση θα επιφέρει πτώση της κυβέρνησης, μπαχαλοποιηση της πολιτικής ζωής, άνοδο της πιο ακραίας μορφης της ΝΔ, δηλαδή της Σαμαρικής-Γεωργιαδικής, αναβαθμιση του Ποταμιού σε σοβαρό πολιτικό παίχτη και παντοτινό εταίρο κάθε κυβέρνησης και οξύτατες ταξικές διαμάχες οι οποιες δεν εχω ιδέα που θα οδηγήσουν. Α, και άτακτο grexit.

(παρενθεση. Οι γραμμές αυτές γράφονται εν μέσω διαβουλεύσεων οι οποιες δεν ξερω που θα οδηγήσουν. Το γενικό κλιμα ομως είναι γάμησέ τα)

Ποιοι ειναι αυτοί; Λίγη υπομονη και έρχονται.

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση πρέπει τώρα, σήμερα, χτες μην σου πω να παρουσιάσει μια λίστα μέτρων που θα πρέπει να παρθούν άμεσα σε περίπτωση που πάμε για grexit. Προφανως αυτό δεν θα γίνει μεσα σε μια μέρα (θα χρειαστούν μήνες με Capital Controls, εκδοση ενδιαμέσως IOUs κτλ), αλλά οι συνέπειες θα φανούν άμεσα. Αν ο Σύριζας με τους 300 οικονομολόγους δεν μπορεί να παράξει μια τέτοια λιστα, ας ξεκινήσει πχ από εδώ. O κοσμος πρέπει έστω και κουτσά, έστω και καθυστερημένα, να πάρει μια εικόνα για το τι ειναι η άλλη επιλογή (παρένθεση νο 2. Ο γράφων, φανατικος ευρωπαϊστής και ευρωπαίος μέχρι μεδούλι, αρχιζει και θεωρεί πως εδώ που φτάσαμε και με αυτήν την ΕΕ που μπλέξαμε, το grexit ισως να ειναι πιο συμφέρον, διοτι θα ειναι κυρίως προσκαιρα ζόρικο, αντί για το πηγάδι χωρίς πάτο στο οποιο δείχνουμε να οδηγούμαστε για λόγους καθαρά εξουσιαστικούς/μικροπολιτικούς)

Σε κάθε περίπτωση ο Σύριζα δεν πρέπει να ταυτιστεί με τους ΝΔΣΟΚ-Ποτάμι. Πέρα από Μνημόνια κτλ η ξεφτίλα του να χρειαστεί να περάσει νόμους με ψήφους της αντιπολίτευσης (άλλο αν θα τους απαιτήσει και θα τους πάρει. Το ζήτημα ειναι να μην πέσεις στην ανάγκη τους) δεν θα παλεύεται με τίποτα. Πως θα τα βάλεις με τους ολιγάρχες και τα τοιαυτα φίλε Αλέξη αν εχεις ανάγκη αυτους που ξεφώνιζες ως αντιπροσώπους τους για να περάσεις έναν νόμο; Η δε συγκυβέρνηση με οποιονδήποτε από αυτούς ειναι μονόδρομος προς την καταστροφή.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους πως αριστερή πολιτική δεν ειναι οι διορισμοί ούτε η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Το εχω γραψει πολλές φορές. Αμα ήτανε να είμαστε αριστεροί μονο με πολλά λεφτα (άλλων), τότε θα ήταν εύκολο και θα ήταν αριστεροί όλοι. Αριστερός εισαι είτε με πολύ χρήμα είτε χωρίς. Αλλιώς εισαι Αντρέας.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να καταλάβουμε πως πολλά από τα μέτρα των Μνημονιων και σωστά ήταν και πρεπει να γίνουν και κακώς καθυστέρησαν.

Σε κάθε περίπτωση οι γλυκούληδες αριστερούληδες τελείωσαν. Εισαγγελείς, προστίματα, φορολόγηση, κράξιμο του ΝΔΣΟΚ σε όλους τους τόνους, κόψιμο δημοσίου χρήματος σε κόμματα, ΜΜΕ, συνταξιούχους της πούτσας, ΜΚΟ και τα λοιπά, κυνηγητό φοροδιαφυγής και ελίτ γενικώς, ειδικώς, ορισμένως και αορίστως θα πέσουν χοντρά και ταχύτατα. Και οποιος δεν γουστάρει, τον πούλο.






Δρόμος Α. Ρήξη

Με τη λίστα μέτρων-grexit που λέγαμε πιο πάνω σαν σημαία, κόντρα στην λίστα μέτρων που ζητά η ΕΕ, και με σύνθημα το όχι στην επιβολή, την ετεροδικία που μας επιβάλλεται, το "ουαι τοις ηττημένοις" που απαιτούν μερικοί εκεί πέρα, τα γνωστά περι εθνικής υπερηφάνειας και τα τοιαύτα, ο Τσίπρας δηλώνει πως δεν μπορεί να το στηρίξει αυτό το Μνημονιακό πράγμα και απαιτεί το ίδιο απο κυβερνητική πλειοψηφία και αντιπολίτευση, με όπλο του την παλαιοτερη γκρινια της αντιπολίτευσης για διάφορα επιμέρους μέτρα, αλλά και την ανικανότητά της να υλοποιήσει τα προηγούμενα 2 Μνημόνια (το τι θα κάνει η αντιπολίτευση μας αφήνει αδιάφορους). Τα μέτρα που θα απαιτηθουν βραχυπρόθεσμα θα ειναι πολύ χοντρότερα από αυτά του Μνημονίου, αλλά μπορεί μια ικανή (;) και αποφασισμένη (διαβάστε το λινκ) κυβέρνηση να κάνει παπάδες, ειδικά όταν έχει(;) την στήριξη του απλού λαού ο οποιος αισθάνεται (;) πως θίγεται απο το σνομπάρισμα που έφαγε η θέση του στο Δημοψήφισμα (τα ερωτηματικά μπαινουν διοτι, ενώ ο γραφων εχει χαμπαριάσει πως χοντρό μερος του κόσμου έχει ριζοσπαστικοποιηθεί, δεν έχει χαμπαριάσει όμως αν αυτό το ποσοστό μπορεί να δώσει τα απαιτούμενα τσαβικά ποσοστά που χρειάζονται για να περάσει η δύσκολη πρώτη διετία)

Αν η κυβέρνηση καταφέρει να παλατζάρει γρήγορα το πράγμα (τουρισμος, εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, γεωργία και ο Λαφαζάνης ειναι στα συν) και καταφέρει να δώσει μια στοιχειώδη (μνημονιακου τυπου) σοβαρότητα στο κράτος χωρις να περικόψει τον κοινωνικό χαρακτήρα του (υγεία, παιδεία, ελαχιστο εγγυημένο επίπεδο διαβίωσης) τότε μπορεί να χαλαρώσει και να κάτσει στην γωνιά να απολαύσει το αναμενόμενο και ερχόμενο χαοτικό τέλος στο οποίο οδηγείται η ΕΕ λόγω της μαλακίας που έχει βαρέσει την Γερμανία (και όχι μόνο) κατακέφαλα. Το πλεονέκτημα του σεναρίου ειναι οτι μπορει να κόψει όλα τα ηλίθια μνημονιακά φορομπηχτικά μέτρα που κόβουν την όρεξη σε επενδυτές και να γεμίσουμε πετροδολλάρια από το πουθενά ή έστω να πάρει το ντόπιο κεφάλαιο τα χαμπάρια του και να γεμίσουμε ελληνικές βιομηχανίες μέσα σε έναν χρόνο.

Ο γραφων γέρνει (σήμερα) προς τα εδώ, με μοναδικό ερωτηματικό την ικανότητα, όχι μονο του Συριζα, αλλα του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνολικά να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα.


Στο σενάριο αυτό η κυβερνητική πλειοψηφία μασάει σίδερα, ποινες, φυλακίσεις και εξεταστικές πέφτουν σαν πολυβόλο, η χώρα περνά μια πολύ ζόρικη περίοδο ανασφάλειας, δελτίου στο ρεύμα, ελλείψεως αγαθών που θεωρούνταν ευκόλως προσβάσιμα κτλ και στο τέλος ανακάμπτει σαν Νότια Ισλανδία και σε πολύ πιο ευνοϊκό (κλιματικά, τουριστικά, γεωργικά, γεωπολιτικά) περιβάλλον. 

Προφανώς δάνεια σε ΕΕ, ESM, ΕΚΤ κτλ κουρεύονται είτε μονομερώς είτε κατόπιν διμερών συμφωνιών (αφου πλεον ειμαστε εκτος ΕΖ, μπορούμε να συνδιαλλαγούμε με την κάθε χώρα/θεσμό ξεχωριστά, ειδικά στην περίπτωση χωρών οι οποιες θα προτιμήσουν λογικά να πάρουν κανα φράγκο απο το να φάνε φέσι, διοτι και αυτοί θα πρέπει να εξηγήσουν την χασούρα στους ψηφοφόρους τους, ειδικά μετά την χτεσινή εικόνα που ακόμα και το κόψιμο του ποδιού του Τσακαλώτου δεν θα ήταν αρκετό για μερικούς ταλιμπανέζους στο eurogroup)
Προφανώς η πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ και της Ρωσίας (!!!) γίνεται όσο το δυνατόν πιο σφιχτή. Οι μεγαλοι και σοβαροί παίχτες (ΗΠΑ-Ρωσία) δεν εξετάζουν το κόμμα που είναι στην κυβέρνηση του κράτους-συμμάχου (ευφημισμος ε;) τους, αλλα το αν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους. Οι μαλάκες παίχτες ακούνε τον κάθε Βέμπερ και τον κάθε Σαμαρά.
Προφανώς δεν θα ειμαστε πλεον στο Δουβλίνο ΙΙ και στέλνουμε καραβιές μετανάστες στην Ιταλία, έτσι για το yolo και για να απολαύσουμε τον Ρέντσι να ρίχνει χριστοπαναγίες στον Βέμπερ.






Δρόμος Β. Ευρώ και Ευρώπη.

Ξανά ο Τσίπρας παρουσιάζει τη λίστα του grexit και την συγκρίνει με αυτήν της ΕΕ. Κρίνει πως το ευρώ ειναι uber alles και κάνει κάτι που δεν έκανε ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο ΓΑΠ, ούτε καν ο Παπαδήμος. Το παίρνει πάνω του το Μνημόνιο και το κάνει δικό του. Απαιτεί και παίρνει κεφάλια και παραιτήσεις διαφωνούντων (θυμηθείτε τις υπογραφές των υποψηφίων του Συριζα), φτιαχνει κυβερνητική πλειοψηφία μπετόν αρμέ και απαιτεί εξτρά τους ψήφους της αντιπολίτευσης σαν δείγμα υποταγής*. Απαιτει δηλαδή αυξημένη πλειοψηφία 180 εδρών τουλάχιστον στην Ψηφοφορία επί της αρχής (και οχι μόνο), χωρίς να υπολογίζει την ΧΑ σε καμία περίπτωση, αλλιώς δηλώνει αδυναμία και πάμε στον Δρόμο Α ο οποιος εξηγείται περιληπτικά.

 Στην συνέχεια δηλώνει πως το Μνημόνιο μας επιβλήθηκε λογω της μαλακίας των προηγούμενων αλλά και των δικών του λαθών, δηλωνει πως η χώρα εχει απωλέσει την εθνική της κυριαρχία και μεχρι να την ανακτήσει δεν μπορεί να ακολουθήσει το δικο του πρόγραμμα, ζητά αυστηρά δύο έως τρία χρόνια ακόμα υπομονή και μετά γαμεί την μάνα σε ότι τολμά να κινηθεί. Είπαμε, σε κάθε περίπτωση θα παίξουν εισαγγελείς, διώξεις, φυλακίσεις προηγούμενων κυβερνώντων και όχι μόνο.

Παράλληλα προσπαθεί εντός του ασφυκτικού πλαισιου ετεροδικίας που επιβάλλεται να εφαρμόσει όση αριστερά μπορεί. Το Μνημόνιο δεν σου απαγορεύει πχ να φορολογήσεις την εκκλησία. Δεν σου απαγορεύει να εκκοσμικεύσεις το κράτος. Δεν σου απαγορεύει να ανεβάσεις την εισπραξιμότητα του ΦΠΑ απο το ~60% στον πανευρωπαϊκο μέσο όρο του 80% και βάλε. Δεν σου απαγορεύει να κλείσεις άκυρες και άχρηστες δομές. Δεν σου απαγορεύει να μειώσεις παροχές σε κόμματα, σε ΜΜΕ κτλ κτλ. Και κυρίως δεν σου απαγορεύει τα παραπάνω λεφτά που θα βγάλεις με αυτές τις πολιτικές να τα κάνεις κοινωνικές παροχές. Να βελτιώσεις το σύστημα υγείας. Να ανεβάσεις τις κατώτατες συντάξεις. Να μπει το κράτος ως μέτοχος (που εισπράττει μέρισμα) σε επιχειρήσεις που έχουν θέμα ρευστότητας. Και κυρίως με κάθε τρόπο και κάθε κόστος υλοποιεί πλήρως το Πρόγραμμα και είτε αυτό βγει είτε δεν βγει δηλώνει το 2018 πως έκανε τα πάντα όλα και απαιτεί πλέον να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι ευρωπαίοι και να τον απαλλάξουν από τις συνέπειες των δικών τους (πλεον) λαθών.



Αυτα τα δυο σενάρια μπορούν να οδηγήσουν σε συνεκτικές λύσεις και να μας βγάλουν κάποτε απο το τούνελ. Βγάζουν την κυβέρνηση απο το πρόβλημα ταύτισης με τα αποκεί λαμόγια, περιθωριοποιούν για διαφορετικούς λόγους το ΚΚΕ και την ΧΑ (ειδικά αν η κυβέρνηση παράξει έργο γρήγορα) και της διατηρούν το ηθικό πλεονέκτημα του οτι εμεις δεν τακιμιάσαμε με την ολιγαρχία.
Κατ΄εμέ κάθε άλλο σενάριο (συγκυβέρνηση με Ποτάμι ή ΝΔΣΟΚ, σπάσιμο του Συριζα σε "αριστερου-αντιμνημονιακου" και "δεξιου-μνημονιακου", εκλογές πριν ξεκαθαρίσει η κατάσταση με την ΕΕ, διερευνητικές εντολές, συνέχιση της κυβερνητικής πολιτικής νιαουρισμάτων ως έχει) θα είναι καταστροφικό. Έχω την αίσθηση πως ο Γκυ Φερχοφσταντ, με τις παραινέσεις του περι του πως θέλει να μεινει στην Ιστορία, επηρέασε τον Τσίπρα παραπάνω απ΄ ότι και ο ίδιος περίμενε, γιατί τον βλέπω κομμάτια μεν, αποφασισμένο δε. Πολύς κόσμος έχει δαγκώσει τα σίδερα εδώ και καιρό. Όταν βλέπεις γριες να γιουχάρουν τον Άνθιμο, πρεπει να χαμπαριάσεις δυο-τρία πράγματα. Ο ίδιος εχει την λαϊκή εκτίμηση που είχε μόνο ο Αντρέας εως το 1985. Ο Σύριζα διατηρεί το "ηθικό πλεονέκτημα" (μην το γελάτε. Με αυτο ο Καραμανλής κέρδισε 2 εκλογές μην κάνοντας τίποτα). Αν όχι αυτός ποιος;
Αν δεν μπορει, αν δεν το 'χει, τότε καλύτερα να παραιτηθει γρήγορα και να πει κόψτε το λαιμό σας. Αλλά αυτό πλέον θα ειναι ριψασπιδισμός και η Ιστορία δύσκολα θα το συγχωρέσει (ακους Λαφαζάνη;). Οπως δεν νομίζω να συγχωρέσει το ΚΚΕ για τη στάση του στο δημοψήφισμα**.




* Μην ακουσω μαλακιες για δημοκρατιες και τέτοια. Απο που και ως που ηταν δημοκρατική η συμπεριφορά του κάθε Λαφαζάνη; Στα αριστερά κόμματα είθισται να ακολοθούμε την γραμμή της πλειοψηφίας ή αν διαφωνούμε να πηγαίνουμε στην Βάση. Ποια Βάση συμβουλεύτηκε ο Λαφαζάνης; Την παρέα του στο καφενείο; Ακομα  και στελέχη του Αριστερού Ρεύματος έμειναν παγωτά με το ΠΑΡΩΝ ή ΑΠΩΝ μερικών εκεί μέσα.
Γιατί δεν παραιτήθηκε ο Λαφαζάνης (που είχε δικιο τότε) όταν ο Σύριζα πήρε την απόφαση ευρώ uber alles; Γιατί ειναι ακόμα υπουργός;

ΟΚ, το προγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν περπατάει και δεν πρόκειται να υλοποιηθεί. Η παραδοχή του Συριζα ότι έσφαλλε πρέπει να θεωρείται αυτονόητη. Η χλεύη που θα υποστεί επίσης. Δεν θα ειναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, θυμηθείτε τα Ζάππεια. Ενα σοβαρό κόμμα μπορεί να το αντιπαρέλθει αυτό, αν μπορεί να παράξει έργο σε αυτες τις συνθήκες. Η ερώτηση ειναι τώρα τι κάνουμε, όχι τι θέλουμε να γίνει σε ένα ιδεατό σύμπαν το οποιο λίγο διαφέρει από αυτό του ΚΚΕ, και μεταξύ μας και η βάση των ψηφοφόρων σου ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ.


** Ο γραφων προτρέπει τους αντιΕΕ, αντιευρώ κτλ αριστερους να φύγουν τρέχοντας απο το ΚΚΕ και να ψηφίσουν το πιο τίμιο κόμμα σε αυτον τον χώρο, την Ανταρσύα. Γραφικοι μπορεί, μουρλοί ίσως, αλλά δεν είπανε  ποτέ "ασε Μάκη μου, θα τον αναλάβω εγώ" και όταν το οποιο κίνημα τους χρειάστηκε ήταν εκεί, μέσα στο κίνημα και όχι κόντρα σε αυτό. Ευχαριστώ.



Τρίτη, Ιουλίου 07, 2015

Κινήσεις Μπουκέτου VS Κινήσεις Μπαλέτου

Ειλικρινά δεν μπορώ να μαντέψω που πάμε απο εδώ και πέρα. Μπορώ να πω πως γλιτώσαμε την βέβαιη καταστροφή του ΝΑΙ, αλλά η καταστροφή μπορει να έρθει είτε έτσι είτε αλλιώς διοτι τα πράγματα ειναι όντως πολύ δύσκολα, και είναι έτσι εδώ και χρόνια. Εχω ξαναγράψει πως εν πολλοίς το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ίσως να είναι άλυτο, αλλα ας μείνουμε στο αισιοδοξο(;) συμπερασμα πως υπάρχουν λύσεις αλλά δεν είναι εύκολες.


Τελος πάντων, το παρον ποστ δεν το εξετάζει αυτο, απλά προσπαθεί να κάνει μιαν ανασκόπηση. Το τελευταίο τετράμηνο ο Συριζας είχε υιοθετήσει μια τακτική πεισματαρικου αλλά καλού παιδιού. Δεν μπορώ να  ερμηνεύσω αλλιώς το "κατσίκωμα" στο "δεν υπογράφω υφεσιακά μέτρα αλλά παράλληλα πληρώνω τους έξω". Και τελικά αναγκάστηκε (;) να πάει σε δημοψήφισμα μένοντας από επιλογές με την πλάτη  στον τοιχο, τις τράπεζες κλειστές, κύμα πανικού να διαρρέει απο τα ΜΜΕ και μια Ευρώπη να απειλεί ευθέως με grexit. Επειδή ειναι δύσκολο με 33 βαθμούς θερμοκρασία να φτιάξω συνεπές και συνεκτικό σεντόνι οι σκέψεις μου θα δωθούν με μορφή FAQ και βλέπουμε:)

Επειδη τα οικονομικά δεν ειναι και η ειδικότητα μου, το ομολογώ, το ομολογώ, και επειδή ακόμα και αυτοί που τα οικονομικά ειναι η ειδικότητα τους φάσκουν και αντιφάσκουν τοσο καιρό, αναγκαστικά όλα τα (μακρο)οικονομικά που θα πεσουν εδώ μέσα θα είναι εικασίες με βάση την κοινή λογική και τα δεδομένα που ξέρω. Τωρα αν αυτά φτάνουν.... θα σας γελάσω

* Ποιες ειναι οι επιπτώσεις της μη πληρωμής στο ΔΝΤ;
Πρακτικά; Ας το παμε αργα. Το ΔΝΤ κανονικά έπρεπε να μας δώσει μέχρι 3 δις ευρω. Παραβίασε/άλλαξε το καταστατικό του και μας έδωσε 30. Του χρωστάμε ακόμα καμια 15αριά, ίσως και παραπάνω. Εχει να μας δώσει λεφτά από πέρυσι λόγω μή τηρήσεως όρων από ελληνικής μεριάς. Η κυριοτερη νέα κύρωση ειναι πως δεν θα μας ξαναδανείσει. Ποιες ειναι λοιπόν οι επιπτώσεις; Αρχίδια

* Γιατί ο Συριζα πλήρωνε τις δόσεις τόσο καιρό;
Ελα ντε. Μάλλον για να μην μπορεί να του προσάψει κανείς πως είχε σκοπό την έξοδο.

* Πότε λήγει το ματς;
Το αργότερο 20 Ιουλίου, εκτός και αν: α) γίνει κανα θαύμα, β) πάμε σε μίνι συμφωνία μέχρι να έχουμε συμφωνία.


* Κατάλαβες τι στρατηγική είχε η ελληνική κυβέρνηση; (το κυρίως σεντόνι)

Χμμμ. Ο κυριοτερος "αντίπαλος" (τα εισαγωγικά ειναι απαραίτητα μιας και μιλάμε για συμμάχους σε μια περίπλοκη σκακιέρα) ήταν η Γερμανία. Ο Τσίπρας προεκλογικα ειχε πει πως η Γερμανία θα δεχόταν "οπωσδήποτε" την λύση που ο ίδιος θα πρότεινε. Γενικά η λογική του Τσίπρα ήταν αυτή του παραδοσιακού διπλωμάτη: Θα έδειχνε το κοινό συμφέρον στον "αντίπαλο" και αφού τα συμφέροντα όλων ταυτίζονται (κανέναν δεν συμφέρει η καταστροφή της Ελλάδας) είχε την λογική σκέψη πως ο αντίπαλος θα έβαζε νερό στο κρασί του προτιμώντας αυτό από το να σπάσει τις καράφες και να μην έχει ούτε νερό ούτε κρασί. Το λάθος του Τσίπρα (προφανώς και συνεχως όταν λέμε Τσίπρας εννοούμε όλη την ηγετική/διαπραγματευτική ομάδα του Σύριζα) ήταν πως:

α) Η  ΕΕ (δηλ οι Γερμανία και σία), είχε μεγάλη αντοχή σε λάθη και κακοτοπιές. Δηλαδή μπορούσε να αντέξει οικονομικά πιο πολύ από εμάς μιας και οι συσχετισμοί οικονομικής ισχύος ήταν εξαρχής συντριπτικοί.

β) Πάλι η Γερμανία έδειχνε (και δείχνει εδώ και χρόνια) μια ανικανότητα να σκεφτεί λογικά. Προτιμά να γαμηθεί το εξωσυνοριακό της σύμπαν παρά να δείξει πως "χάνει πρόσωπο". Η προσήλωση στις υπογραφές και να τηρείτε τις συμφωνίες και τέτοια της Γερμανίας, την στιγμή που ολόκληρη η ΕΕ έχει γίνει ένα μπάχαλο παρασπονδιών, παραβίασης οικονομικών όρων, χωρών στο κόκκινο, ωχαδερφισμού και δεν συμμαζεύεται δείχνει μια χώρα η οποία διστάζει να αναλάβει τις ευθύνες της και προτιμά να κρύβεται πίσω από όρους και συνθήκες. Κάπου είχα διαβάσει πως η Γερμανία ειναι ένα έθνος συνταξιούχων σε αναμονή οι οποίοι το μονο που θέλουν πια ειναι μια "rich retirement" και τίποτα παραπέρα. Η πιθανότητα δε να ζητά να βρει κάποιο εξιλαστήριο θύμα για όλα τα δεινά της Ευρωζώνης και αυτό το θύμα να θυσιαστεί τελετουργικά και φαντασμαγορικά προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, μάλλον υποτιμήθηκε.

γ) Εδειξε να υποτιμά την κόπωση πολλών Ευρωπαίων με το θέμα Ελλάδα.

δ) Νόμιζε πως αρκούσε η ανάδειξη του κοινού συμφέροντος για να πείσει, οταν η πολιτική ειναι και θέμα γοήτρου, και θέμα λαϊκισμού (τι θα πουλήσει ο κάθε Σλοβένος στους ψηφοφόρους του πχ) και θέμα απλά ξεροκεφαλιάς αδράνειας και επιμονής σε μια πρακτική/ρητορική που έδειχνε να δουλεύει στο παρελθόν.

ε) Υποτίμησε την συνεκτικότητα που παρατηρήθηκε μέσω του ΕΛΚ αλλά και των Σοσιαλιστών μιας και οι περισσότεροι τήρησαν κομματική και όχι εθνική γραμμή, ειδικά όσο το σενάριο της αριστερής παρένθεσης έδειχνε ακόμα ελπιδοφόρο.

στ) Υποτίμησε την πολιτική απατεωνιά μερικών μερικών εντός και εκτός. Το "ας προσέχατε" του Ντάισελμπλουμ ήταν ένα πολύ σκληρό μάθημα, το οποίο ειναι ένα ερώτημα αν έχει εμπεδωθεί.

ζ) Ειχαμε γράψει πως θα δεχθεί λυσσαλέα επίθεση σε όλα τα μέτωπα, και αμα το είχαμε δει εμείς θα το είχαν ψιλλιαστεί και οι συριζαίοι, τι σκατά, αλλά και πάλι φάνηκε να αιφνιδιάζεται από το μένος και την καθολικότητα των άλλων. Είτε αυτοί οι άλλοι ήταν τα ελληνικά ΜΜΕ, είτε οι πολιτικοί ταγοί των άλλων χωρών.


Τι εκτίμησε σωστά ο Συριζα;

α) Τον φόβο των Νοτίων χωρών πως θα έρθει η σειρά τους. Μπορεί να το αρνήθηκαν και να το έπαιξαν καθεστώς μιας και όλοι ειναι του ΕΛΚ, αλλά στα κρίσιμα σημεία ο φόβος τους εκδηλώθηκε. Επίσης πόνταρε στα αντικρουόμενα θέλω των δανειστών. Τα ανέδειξε, αλλά δεν καρπώθηκε κάτι. (Να μάθετε και κάτι: η Ιταλία ειναι πρακτικά σε κώμα (το αρθρο αυτό είναι σχετικά φτωχό στην περιγραφή του τι γίνεται) και διασωληνωμένη στην εντατική και αρκεί μια κίνηση για να την κάνει να τα τινάξει. Αυτό εξηγεί και την πρεμούρα του Ρέντσι αλλά και την προσκόλληση για ένα διάστημα στην Γερμανία)

β) Την αποστροφή που προκαλούσε ο Σαμαράς στο εσωτερικό κυρίως αλλά και στο εξωτερικό. Μια στάση εδώ. Οτι ο Σαμαράς θεωρήθηκε καμένο χαρτί από τις ευρωεκλογές και δώθε ισχύει. Το ότι ο ίδιος δεν το κατάλαβε ποτέ και προσπάθησε να πουλήσει "αριστερή παρένθεση" στο εξωτερικό, με καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη χώρα ισχύει ακόμα περισσότερο. Και γω στην θέση της Μέρκελ και της κάθε Μέρκελ θα προτιμούσα ένα ανίκανο ανδρείκελο παρά έναν ικανό (πιθανόν) αλλά ιδεολογικά και πολιτικά αντίπαλο στην θέση του Έλληνα πρωθυπουργού. Στο θέμα Σαμαρά θα επανέλθουμε.

γ) Πως θα λάβει κύματα συμπαράστασης από το εξωτερικό. Για την ακρίβεια έλαβε περισσότερη  συμπαράσταση από το εξωτερικό, παρά από το εσωτερικό. Κανένας δεν έκανε διαδήλωση ποτέ υπερ κανενός Σαμαρά, και ούτε και θα κάνει. Στα πλαίσια της καμπάνιας στο εξωτερικό, οφείλει κανείς να υποκλιθεί στον Υπουργό Γαματοσύνης (Minister of Awsome) Βαρουφάκη, ο οποίος πέρα από ακκισμούς, περίεργες προφορές, αντικρουόμενες δηλώσεις, χαβανέζικα πουκάμισα, τρολάρισμα άνευ ελέους και τα λοιπά πέρασε στο εξωτερικό τα εξής απλα πράγματα:
i) Δεν θέλουμε άλλα τοξικά δάνεια, δεν μας ενδιαφέρει ένα πρόγραμμα που συνεχίζει την ύφεση.
ii) Δεν είμαστε χώρα τεμπέληδων
iii) Τα μνημόνια έχουν αποτύχει καθώς φτωχοποιούν την χώρα και αυξάνουν το κοινωνικό πρόβλημα χωρίς να δίνουν λύση ούτε καν στα τεφτέρια. Μεχρι τότε αυτό ειδικά υπήρχε μόνο σε επιπεδο εσωτερικής μουρμούρας. Ο Βαρουφάκης το έκανε θέμα παγκόσμιας συζήτησης.
iv) Zητάμε βιώσιμη λύση και δεν μας ενδιαφέρουν συμφωνίες που παρατείνουν το πρόβλημα. Η λογική του "συμφωνάμε και τα βρίσκουμε αργοτερα" είχε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την τωρινή κατάσταση (πχ οι όροι δανεισμού του πρώτου Μνημονίου ήταν εξοντωτικοί και μέχρι αυτό να γίνει αντιληπτό είχαμε ξεφτιλιστεί ως χώρα)
v) Επίσης έπεισε (παρόλη την γκρίνια για τις "διαλέξεις" ή μάλλον ακριβώς γι αυτό το λόγο) πως νογάει περισσότερα οικονομικά απ΄όλους τους άλλους ΥπΟικ μαζεμένους. Τι να μας έλεγε δηλαδή ο κάθε γεωπονος, όταν ο Γιανης παρουσίαζε συστήματα επηρεασμένα από τις ΗΠΑ ή αλλαχου. Λες και τα ήξερε και απο χτες+. Αμφιβάλλω αν τα perpetual bonds πχ τα ειχε σκεφτει ποτέ ή αν έστω τα γνώριζε ο κάθε Ντάισελμπλουμ και τα λοιπα υπουργάκια. Και το ζήτημα δεν ειναι αν θα δούλευαν ή όχι (έτσι και αλλιώς όλα τα μνημόνια έχουν αποτύχει, μέχρι στιγμής ελάχιστα φοροεισπρακτικά μέτρα δουλεύουν όπως στις ασκήσεις επι χάρτου). Το ζήτημα ήταν πάντα το ίδιο όπως το έθετε ο Βαρουφάκης στους απέναντι: αυτό που προτείνετε ΔΕΝ είναι βιώσιμο, ας βρούμε τρόπους να γίνει. Ε, δεν δέχθηκαν καν την μή βιωσιμότητα αυτών που πρότειναν, και όχι μονο αυτοι.

δ) Εκτίμησε σωστά πως οι καθαυτό ευρωπαίοι γραφειοκράτες (Γιούνκερ) θα ήταν μαζί του όσο μπορούσαν. Όχι λόγω συμπάθειας και τέτοιες σαμαρικές αηδίες αλλά λόγω ορθολογικότητας, μιας και η αποδυνάμωση της ΕΕ, ενέχει τον κίνδυνο να βρεθούν ξαφνικά με λιγότερο φόρτο εργασίας αρα και μειωμένη χρησιμότητα. Το ότι ούτε ο Γιούνκερ δεν γούσταρε αριστερες κυβερνήσεις και τέτοια εξωτικά δεν παύει να τον κάνει (ακόμα και τώρα) τον ισχυρότερο σύμμαχο της χώρας εντός ΕΕ. Θα μου πεις παπάρια ισχύ έχει, θα σου πω ναί, αλλά αυτος ειναι τι να κάνουμε.



Ο τραχανάς

Αρχικά υιοθετήθηκε η έμμεση προσέγγιση. Ο Τσίπρας σνόμπαρε την Μέρκελ και  την απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι καθώς γύριζε γύρω γύρω της σαν την μελισσούλα συναντώμενος με όλους εκτός από αυτην προσπαθώντας θεωρητικά να αποσπάσει συμμάχους από την Γερμανία. Ταυτόχρονα ο Βαρουφάκης έκανε τα δικά του και οι Γερμανοι νευρίαζαν. Μάλλον λάθος στρατηγική, γι αυτό και άλλαξε γρήγορα και επιλέχθηκε η απευθείας αντιπαράθεση με το κέντρο βάρους του "αντιπάλου" που ήταν η Γερμανία, χωρίς όμως να υπάρξει κατά μέτωπο "μάχη", χωρίς δηλαδή να επιδιωχθεί η ρήξη, απλά η προσοχή δόθηκε στο κυρίως πιάτο και όχι στα ....ορεκτικά.

Όταν έχεις τόσο ισχυρό αντίπαλο ειναι αναμενόμενο οι υπόλοιποι μικροί να συνωστισθούν πίσω του και να μείνουν κουφοί σε ότι και αν τους πεις, έστω και αν ειναι προς το συμφέρον τους. Οπότε γρήγορα αλλάχτηκε η στρατηγική. Με τo BG και τις άμεσες επαφές διαφάνηκε σε όλους πως πλέον ο κύριος συνομιλητής/στόχος ήταν οι μεγάλοι και προτιμήθηκε (πολύ λογικά) η οδος της φθοράς, δηλαδή όχι η κατά μέτωπο αντιπαράθεση αλλά ο....ανταρτοπόλεμος. Η προσπάθεια ήταν να αναδειχθεί το κόστος που θα πληρώσει η ΕΕ, η Γερμανία και η Γαλλία σε περίπτωση αποτυχίας. Στην ουσία ο Σύριζα έκανε μάχη χαρακωμάτων προσπαθώντας είτε με τον ELA είτε με άλλους τρόπους να ανεβάσει το κόστος των δανειστών σε περίπτωση ενδεχόμενης αποτυχίας.


Μια ερώτηση που έχουμε να κάνουμε ειναι τί σκατά ήθελε ο καθένας.
- Ο Γιούνκερ ήθελε να μην του χαλάμε την ΕΕ του, αλλά ο Γιούνκερ δεν βάζει λεφτά, οποτε αναγκαστικά είχε δεύτερο ρόλο, άσε που ως καλός δεξιούλης δεν ήταν καθόλου φίλα προσκείμενος στην ελληνική κυβέρνηση.
- Οι υπόλοιποι Νότιοι ηθελαν να μην έρθει η σειρά τους.
- Το ΔΝΤ και η ΕΚΤ πολύ λογικά ήθελαν τα λεφτά τους.
- Το ΕΛΚ και οι Σοσιαλιστές θα προτιμούσαν μια πιο δικιά τους κυβέρνηση και δευτερευόντως θα κοιταζαν την συμφωνία. Οι πιο φυσιολογικοί  και φίλα προσκείμενοι (πέραν των αναμενώμενων Πρασίνων και της Αριστεράς) ήταν οι φιλελεύθεροι του Φερχοφσταντ, οι οποιοι διαχρονικά πνέουν μένεα ενάντια σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά από την μία ήταν λίγοι, από την άλλοι οι εδώ σύμμαχοι τους ειναι είτε ηλίθιοι, είτε πολιτικά απορρίματα είτε και τα δύο. Πιστεύω ειλικρινά πως ο μοναδικός σοβαρός φιλελεύθερος την Ελλάδα ειναι αυτός:)
- Η Γερμανία αντε να βρεις τι σκατά ήθελε. Και αυτή δεν ξέρει τι θέλει και τι ήθελε, άρα μένει στο τευτονικότατο "δεν υποχωρώ διοτι υποχώρηση σημαίνει αδυναμία και αν φανείς αδύναμος οι άλλοι δεν θα σε φοβούνται". Μοναδικό σημείο αυτοσυγκράτησης της Γερμανίας ήταν η απροθυμία της Μέρκελ να μπει το όνομα της στην ίδια πρόταση μαζί με αυτό του Χίτλερ, η οποια θα είχε περίπου το νόημα "ποιοι Γερμανοί ηγέτες έκαναν μπαχαλο την Ευρώπη"
- Και εμείς θέλαμε να φάμε όσο το δυνατόν λιγότερο πούτσο και ρόπαλο και να πάρουμε μια συμφωνία όσο γίνεται πιο βιώσιμη. Το πρωτοφανές για ελληνική εξωτερική πολιτική της μή επιδίωξης συμφωνίας με κάθε κόστος, αλλά της εστίασης στο τί συμφωνείται πρέπει να ξέρανε αρκετούς. Όπως και η κατανόηση πως το περιεχόμενο ειναι σημαντικότερο απο την ύπαρξη συμφωνίας όπως και το ότι ειναι προτιμότερο να μένεις εκτός συμφωνίας παρά να συναινείς σε καταστρεπτικές συμφωνίες οι οποίες, ειδικά στην περίπτωση της ΕΕ ειναι πολύ δύσκολο πρακτικά να αλλάξουν. Αν είχε κερδίσει ο Σύριζας το 2012 σήμερα θα μιλάγαμε με πολύ διαφορετικούς όρους, τώρα ίσως να είναι πολύ αργά.

Το θετικό λοιπόν ειναι πως η ελληνική ηγεσία ΔΕΝ πήγε με απεριόριστες επιδιώξεις. Δεν έκανε μονομερή διαγραφή χρέους, δεν βγήκε απο την ΕΕ, δεν.....πολέμησε τον παγκόσμιο καπιταλισμό και δεν έκανε επανάσταση των ξεβράκωτων. Update 13/07 και εν μέσω ταπεινωτικών συναντήσεων για την Ελλάδα με το  να ειναι world trend. Η μαλακία ειναι ότι ενώ η Ελλάδα ΔΕΝ πηγε με απεριόριστες επιδιώξεις, στο "επίσημο" επίπεδο φάνηκε πως έκανε ακριβώς αυτό. Τα "σκιζω τα μνημονια", η απαίτηση μια ΕΖ 18 άλλων χωρών να ακούσει τις εκλογές μίας (χωρις μάλιστα κάποιο ορισμένο προγραμμα), δεν ερμηνεύτηκαν ως κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά ως τακτικες. Η αποτυχία των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων και η αίσθηση πως αυτη η κυβέρνηση ήθελε να της φιλήσουν τα πόδια, μάλλον "θύμωσε" τους λαϊκιστές έξω κάπως παραπάνω από το αναμενόμενο. Στην ουσία οι περιορισμενες ελληνικές επιδιώξεις περάστηκαν ως απεριόριστες, κάτι που δεν βοήθησε την κατάσταση. Τέλος update. Σε αυτό το πλαίσιο μάλλον υιοθετήθηκε η στρατηγική του πείσμωνος αλλά καλού παιδιού. Η Ελλάδα πλήρωνε τις δόσεις της, χρήμα ΔΕΝ έπαιρνε, ο ELA τάιζε (ακριβά) τις τράπεζες και ο Βαρουφάκης στήλωνε τα ποδια όποτε του πρότειναν κάτι με την ίδια απάντηση: Δεν ειναι βιώσιμο, δεν ειναι κοινωνικά δίκαιο. Και ξανά από την αρχή.

Το κόλπο έδειχνε να τελειώνει με την πρόταση Συριζα στις 25/6. Έδινε "αίμα" στους δανειστες, δηλαδή ο Σύριζα λέρωνε τα χέρια του χανοντας παράλληλα πολιτικό κεφάλαιο και μέρος του "ηθικού πλεονεκτήματος", έδινε (πιθανον) βιωσιμότητα, ξέσκιζε στους φόρους αλλά προσπαθούσε κιολας να μοιράσει καπως καλύτερα την πίτα. Γι αυτό και αρχικά έγινε δεκτό ευμενώς. Η μή αποδοχή του σχεδίου αυτού (έστω με μερικές διορθώσεις) από τους εταίρους ήταν στρατηγικό λάθος ολκης. Update 13/7. Στρατηγικό λάθος, όχι απο την άποψη πως η Ελλάδα θα κέρδιζε κάτι από αυτό, αλλά απο την άποψη πως έβαλε την ΕΖ και την ΕΕ σε μια ατελείωτη μανούρα από την οποια αποκλείεται να βγει αλώβητη. Τέλος Update.

Κανείς δεν θα μάθει τι σκατά μεσολάβησε και η "καλή βάση" έγινε σαν παπαρούνα από τις διορθώσεις και τα κοκκινίσματα, ο Βαρουφάκης κόκκινο πανί, ο Τσίπρας τρομοκράτης ενάντια στο επιχειρείν (λες και τα προηγούμενα Μνημόνια βοηθούσαν οποιονδήποτε εκτός ίσως από πεντέξι ολιγάρχες) και τα κανάλια φανατικά εχθροί των προτεινώμενων (σκληρότατων) μέτρων. Τα ίδια κανάλια που μέχρι τότε κατηγορούσαν τον Συριζα για ατολμία στο θέμα επιβολής σκληρών μέτρων. Θεωρήθηκε πως δεν θα πέρναγε το πακέτο από την ΚΟ του Συριζα. Έχω γράψει και το ξαναγράφω μετα βεβαιότητας και λόγου γνώσης πως θα πέρναγε σούμπιτο μιας και υπήρχε η αριστερη πολιτική εκει μέσα. Περικοπές ναι, αλλά αριστερόστροφες και όχι μονόπλευρες, ήτοι είχαν και μια ηθική διάσταση, ήταν μια αριστερή ΤΙΝΑ.


Το μοναδικό συμπέρασμα που μπόρεσα να βγάλω ήταν πως είχαμε φτάσει στο σημείο που δεν παιζόταν πλεον η συμφωνία αλλά το ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα. Η ντόπια ολιγαρχία τα βρήκε με τους απέξω και έπαιξε τα ρέστα της να φάει την κυβέρνηση. Το ροκάνισμα Βαρουφάκη και Ζωής ήταν το ζέσταμα, τώρα πήγαιναν σε ολομέτωπη σύγκρουση με διακύβευμα την ίδια την διακυβέρνηση της χώρας. Όταν ο Τσίπρας ήταν στις Βρυξέλλες βρέθηκαν .....τυχαία και ο Σαμαράς και ο Θεοδωράκης βάζοντας από την μία θέμα δεδηλωμένης (!) και από την άλλη θέμα συγκυβέρνησης (!!) χωρίς να αποθαρρύνονται από κανέναν, αντίθετα μερικοί απέξω (Σουλτς) τους ενθάρρυναν ανοιχτά.

Οπότε ο Σύριζα βρεθηκε προ ανυπόφορου διλήμματος. Τα προτεινόμενα μέτρα πιθανον να μην τα δεχόταν ούτε η ΝΔ στην θέση του (νταξ, λέμε καμια μαλακία να περάσει η ώρα) και ταυτόχρονα τέθηκε σαφώς θέμα νομιμοποιησης της κυβέρνησης. Σίγουρα πάντως δεν θα πέρναγαν από το λαό και ακόμα σιγουρότερα δεν θα απέδιδαν. Το επιχείρημα ήταν πως δεν ειχε εντολή για ρήξη (δεν είχε) αλλά ούτε και εντολή για τέτοια συμφωνία (δεν είχε). Αρα, κατ' αυτούς, έπρεπε να πέσει και να αναλάβει μια συγκυβέρνηση (;) για να πάρει την συμφωνία (τώρα για ποιο λόγο αυτή η νέα συγκυβέρνηση θα είχε τέτοια εντολή, δεν κατάλαβε κανένας). Ο ίδιος ο Σουλτς καρφώθηκε παραπάνω από μια φορές προτείνοντας μια δοτή, "τεχνοκρατική" κυβέρνηση αντί της εκλεγμένης. Ίσως να εχει άγνοια του ελληνικού συστήματος διακυβέρνησης, γιατί τα μαθηματικά στην Βουλή δεν έβγαιναν, ίσως να ήθελε να διασπαστεί ο Σύριζα, ίσως να περίμενε ο νέος Παπαδήμος να είχε εξουσίες Καίσαρα και κανέναν κοινοβουλευτικό έλεγχο (!). 

Στην ουσία το επιχείρημα δεν ήταν καν επιχείρημα, ήταν μια απλή πρόταξη: Φύγε. Όταν τίθεται θέμα νομιμοποιησης σε τέτοιες συνθήκες είτε το αποφεύγεις υπογράφοντας τα πάντα (σας θυμίζει τίποτα;) και ξεφτιλίζεσαι ως κυβέρνηση και ως χώρα, είτε πας στο λαό, συνήθως με εκλογές. Στην περίπτωση μή αποδοχής και τήρησης στάσης αναμονής (αν υπήρχαν άλλα περιθώρια αναμονής) αλλά και στην περίπτωση αποδοχής θα είχαμε πιθανόν απόπειρες βελούδινου πραξικοπήματος, πορτοκαλί (ή άλλου χρώματος) επανάστασης και τέτοια χαριτωμένα. Το ίδιο θα γινόταν αν επιλεγόταν η οδός της ρήξης. Οι φωνάσκοντες υπερ του #MenoumeEvropi θελημένα ή άθελα ήταν μια πρόβα για το αν μπορεί αυτό το πράγμα να τσουλήσει. Γι αυτό και η υπερβολική προβολή τους από τα κανάλια. Είναι δύσκολο όμως να οργανώσεις τα πιο αντιδραστικά στοιχεία του πληθυσμού σου για λαϊκή κινητοποιηση και παρόλο το φούσκωμα και το σπρώξιμο το πράγμα δεν έδειχνε να τσουλάει.

Ο Τσίπρας επέλεξε την οδό του Δημοψηφίσματος σαν διέξοδο. Σαν ιδέα ήταν σχετικά καλή, αλλά φάνηκε πως και η ίδια η κυβέρνηση την απέφυγε όπως μπορούσε μέχρι που έμεινε απο επιλογες. Το κλείσιμο των τραπεζών ήταν αναμενόμενο όπως και η διακοπή της παροχής της ΕΚΤ ρευστότητας στις τράπεζες που το προκάλεσε++.

Απο εκεί και πέρα και όσο περνούσε ο καιρός μέχρι το δημοψήφισμα το πράγμα άρχισε να γκαρίζει. Η στοίχιση όλης της απερχόμενης πολιτικής ελίτ πίσω απο το ΝΑΙ, παρέα με φασίζοντα στοιχεία και μιντιακούς ολιγάρχες, η απροκάλυπτη στήριξή τους από το εξωτερικό, σε βαθμό που να εγείρονται χοντρά ζητήματα δεοντολογίας, η επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ποπολου απο τα ΜΜΕ, η συνεχής διασπορά φημών και η προσπάθεια πρόκλησης πανικού (μακαρόνια run, μιας και το bank run τελείωσε νωρίς με το κλείσιμο των Τραπεζών) όλα έδειχναν πως ο Τσίπρας είχε πατήσει χοντρή μπανανόφλουδα.

Περιγραφή όλης της κατάστασης μέσα σε ένα μόνο tweet. Μάλλον ένα απο τα πλεον επιτυχημένα όλων των εποχών



Το είχα πει και στο σχετικό ποστ για το δημοψήφισμα και το πως ψηφίζει ο καθένας
 Για την κυβέρνηση το ΟΧΙ ειναι ΝΑΙ στις διαπραγματευσεις με ατού το οτι ο λαος την εγκρίνει ως διαπραγματευτή και η 5η φάλαγγα στα μετόπισθεν αποδυναμώνεται - και να δεις που αυτός ειναι όλος ο καυγάς.

Update και διατύπωση β' του ιδίου σεναρίου από την eskarina:
Επίσης, για μένα είναι προφανές ότι η αντιπολίτευση, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, θα προσπαθήσει να ρίξει την κυβέρνηση. Η παρουσία της άλλωστε, σύσσωμη, στις Βρυξέλλες, πριν καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις, δείχνει ότι κατέθεσε τα διαπιστευτήρια της για την ύπαρξη εναλλακτικής πρότασης εξουσίας.
με την αναγκαία διόρθωση πως η αντιπολίτευση έπαιξε τα ρέστα της πριν το δημοψήφισμα και όχι μετά διοτι το αποτέλεσμα ήταν "εκτός υπολογισμού" και μετά αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν



Γιατί απέτυχε το ΝΑΙ ενώ είχε τόσα ατου  στα χέρια του; Εκκλησία, ΜΜΕ, όλες οι ευρωπαϊκές φωνές και σύσσωμο το μή κυβερνητικό σύστημα ήταν υπερ του.
(η άποψη του Μουνχάου εδώ)

- Γιατί το παράκαναν. Όταν τρομοκρατείς το σύμπαν όπως το έκανες το 2010, το 2012 και το 2015, ε ο άλλος ενδέχεται πλέον να αποκτήσει ανοσία. Η συνεχόμενη κινδυνολογία για να είναι αποδοτική πρέπει να είναι κλιμακούμενη. Έχοντας εξαντλήσει το ρεπερτόριο λογικών κινδύνων τα ΜΜΕ και οι Μουρουταίοι άρχισαν να παπαρολογούν ασύστολα (πχ απειλή τουρκικής εισβολής αν βγει το ΟΧΙ, συνεχόμενες αιτιάσεις για χουντικές συμπεριφορές από τους ίδιους που μας είχαν πρήξει στο "δεν εχετε ζήσει χούντα" οταν ο ΓΑΠ, ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς ξέσκιζαν το Σύνταγμα) με αποτέλεσμα να χάσουν όση αξιοπιστία τους είχε απομείνει

Παρτε δείγματα:







τα μπουφαν δεν τα ειδες ρε μαλακα καλοκαιριάτικα!!!!!!!

και: βραβείο απόλυτης μαλακίας-μπούμερανγκ:


- Η αδυναμία κατανόησης των επιπτώσεων των εφαρμοζόμενων πολιτικών στο λαό. Ακόμα και τώρα οι περισσότεροι ειναι απομονωμένοι απο την βάση και θεωρούν πως μπορούν να επηρεάσουν τον κόσμο με επικληση του κόκκινου κινδύνου ή της μή δυνατότητας χρήσης του Erasmus (ή της δυσκολίας του κατεβάσματος εφαρμογών στα smartphones).

- Έτσι η ψήφος πήρε ταξικά χαρακτηριστικά με δική τους υπαιτιότητα και πάρα την προσπάθεια τορπιλισμού της διαδικασίας απο το ΚΚΕ και την ΧΑ που έκαναν αντίθετα πράγματα από αυτά που ο κόσμος περίμενε απο αυτούς. Και τα δύο κατά "τυχαίο" τρόπο μπλόκαραν την μαζικότητα του ΟΧΙ, το ΚΚΕ συνειδητά και με το νόμο και η ΧΑ κυρίως σαν συσχέτιση των ΟΧΙ με τους φασίστες. Αν και.....



 Στην περίπτωση του ΚΚΕ η βάση αγνόησε την ηγεσία, κάτι πρωτοφανές κανείς δεν κατάλαβε τι και πώς έγινε στην ΧΑ αν και υποψίες υπάρχουν πολλές+++ (Updateκλατς για το ότι τελικά η ΧΑ δεν έγειρε την παλάντζα μιας και οι μή ΧΑτες ψηφοφόροι φτάνανε).

- Ο συνωστισμός αποτυχημένων φιγουρων του παρελθόντος, και μάλιστα φιγουρων που μαλλιοτραβιούνταν για το πάπλωμα στο παρελθόν (μα ΚΑΙ Σημίτης ΚΑΙ Καραμανλής; Και ΓΑΠ και Σαμαράς; Και Βενιζέλος και Θεοδωράκης; Και Λαλιώτης και Μουρούτης;) κατέδειξε, άθελα τους, πως τόσα χρόνια αυτοι ήταν από το ίδιο βαρέλι, τους ταύτισε στα μάτια του κόσμου, κάτι το οποίο υπήρχε μεν σε επίπεδο πολιτικής διαίσθησης, αλλά το έκαναν οι ίδιοι κραυγαλέο.

- Ο Σαμαράς, σημαιοφόρος του cunning plan της αριστερής παρενθεσης και βασικός υπέρμαχος του ΝΑΙ, απλά εξαφανίστηκε από την τηλοψία όσο το πράγμα ζόριζε. Γιατί; Γιατί απλούστατα οι εσωτερικοί δημοσκόποι προειδοποιησαν: ο Σαμαράς διώχνει κόσμο. Ενδεικτικά θυμίζουμε ότι ο Σαμαράς είχε ζητήσει debate με τον Τσίπρα, ο Τσίπρας το αποδέχθηκε live στον Χαρίτο, ο Χαρίτος κάλεσε τα κόμματα και το πράγμα τελειωσε εκεί. Όλοι θυμήθηκαν πως και στις εκλογές ο Σαμαράς δεν ήθελε debate. Όλοι είδαν πως και τώρα κώλωσε. Το κουπί αναγκάστηκε να τραβήξει ο Καμίνης (!μα ο Καμίνης;), βάζοντας το κεφάλι του στον ντορβά μιας και ήξερε (;) πως οι ψηφοφόροι του ήταν στην απέναντι μεριά ++++. Όσο συμπαθής ομως και να ειναι ήταν ο Καμίνης δεν είχε ούτε τα κότσια, ούτε το πολιτικό ανάστημα, ούτε την φιγούρα που θα μπορούσε να κοντράρει τον Τσίπρα, ο οποίος το πήρε ολοφάνερα πάνω του, και με τα αρχίδια του και μόνο και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις γέμισε το Σύνταγμα, τόσο που μερικοί παλαιοί είπανε πως δεν το είχε κάνει ούτε ο Αντρέας (!).

- Ξέχασαν ότι (παρόλα τα λαθη της κυβέρνησης) ο Έλληνας δίνει χρόνο συνήθως στις κυβερνήσεις και όσο και αν γκρινιάζει δεν τις αλλάζει εύκολα. Οι περισσότεροι πρωθυπουργοι προ Μνημονιων έμεναν για δύο θητείες. Ο πολίτης δε, έχει καταλάβει πως ο Συριζα χρειάζεται πίστωση χρόνου μιας και τα πράγματα ειναι δύσκολα έτσι και αλλιώς και λόγω της καθεστωτικής νοοτροπίας του μηχανισμού που κληρονόμησαν. Η μανία τους να αλλάξουμε κυβέρνηση πριν καν κλείσει χρόνο, ε ρε παιδί μου δεν έκατσε καλά στα αυτιά του κόσμου, ειδικά όταν πήρε χαμπάρι πως και απο το εξωτερικό ζητάν να μας ορίσουν άλλη κυβέρνηση. Είδα πολλους παραδοσιακούς νεοδημοκράτες να ψηφίζουν ΟΧΙ γιατί τα είχαν πάρει στο κρανίο.

- Οι τωρινοί διαφωνούντες ξέσκισαν την πρότερη επιχειρηματολογία τους υπερ σταθερότητας και μή εκλογών όταν ζήτησαν στα ίσια να αλλάξει η κυβέρνηση. Ο Τσίπρας μεσες άκρες το αποδέχθηκε (ποτε δεν θα μαθουμε τι θα έκανε σε περίπτωση ήττας) και ο πολίτης προτίμησε να κρατήσει την κυβέρνηση που έχει απο το να την ξαναδώσει στον Σαμαρά, άσε που όλοι βλέπανε πως αν γινόντουσαν εκλογές πάλι ο Σύριζα θα τις κέρδιζε και θα είχαμε χάσει και 30-40 μέρες στην διαδικασία για να ξανάρθουμε ακριβώς ίδια. Το σύνθημα Κυριακή ψηφίζουμε - Δευτέρα φεύγουν χρησιμοποιήθηκε για λίγο, αλλά αποσύρθηκε γρήγορα μιας και αυτό έδιωχνε κόσμο.

- Το δίλημμα που τέθηκε από τους μέσα ναιναικους (sic) ως "ψηφίζουμε ευρώ ή δραχμή" και τέθηκε και απέξω δεν πέρασε στον κόσμο ως τέτοιο και αυτό φάνηκε όταν διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες (Ντάισελμπλουμ, Σόιμπλε, Ολάντ κ.α.) ξεκαθάρισαν πως δεν τιθεται ως τέτοιο, λογικά όταν έμαθαν τις "εσωτερικές" δημοσκοπήσεις που εμείς δεν μάθαμε ποτέ, πως δηλαδή μάλλον το ΟΧΙ πήγαινε για επικράτηση. Δεν ειναι τυχαίο που αμέσως μετά την οριστικοποιηση των αποτελεσμάτων όλοι, ρε ακόμα και ο Σαμαράς, ξόρκισαν το grexit το οποίο είχαν προσδιορίσει ως "περίπου υποχρεωτική επιλογή" που απορρέει απο το ΟΧΙ.

- Ειδική μνεία να γίνει ξανά στην παντοτινή ξεφτίλα του ΚΚΕ

- Για το προτεινόμενο πρόγραμμα προς ψήφιση δεν μιλήσαμε. Τι να πούμε αφού:
α) ηταν εκπρόθεσμο,
β) αποσυρθέν και κυρίως
γ) ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΤΕΛΕΙΩΣ. Γι αυτο και οι υποστηρικτές του ΝΑΙ δεν το υποστήριζαν και έβαζαν αλλού την ατζέντα, στο ΕΥΡΩ/Δραχμή δηλαδή, κάτι που τελικά δεν στέκει. Αν είναι να βγούμε απο το ευρώ βγαίναμε είτε με ΝΑΙ είτε με ΌΧΙ διοτι τα πράγματα ήταν, και παραμένουν δηλαδή, πολύ ζόρικα και μπλεγμένα.



Τελος πάντων έγινε το δημοψήφισμα και έβγαλε ότι έβγαλε. Μετά;
Τώρα αρχίζουμε. Καταρχάς επιτρέψτε μου

εικόνα από εδώ. Εχει και άλλα :)







Ε, μετά από αυτό τα πραγματα θα πάνε καλύτερα μιας και η πορτοκαλομπλε (;) επανάσταση παίρνει τα αρχίδια μας, ο Αντώνης τον πούλο και το "μετωπο" της πούτσας ΝΔΣΟΚ+Ποτάμι=LFE που νομίζει πως κάτι έκανε παίρνοντας 40% σε συνθήκες που ήταν ακραία υπερ του. Οποιος νομίσει πως μπορεί να πάρει 40% αν κατέβουν όλοι αυτοί μαζί σε εκλογές είναι (στην παρούσα φάση  τουλάχιστον) χοντρά γελασμενος.

Η χειραφέτηση συμπαγών ομάδων πληθυσμού από κανάλια, εκκλησία, κόμματα και εργοδοτικές απειλές (δεν ειναι ράδιο αρβύλα, έχω στοιχεία) ήταν αναμφισβήτητα μια θετική εξέλιξη. Στην παρούσα φάση ο Σύριζα ως κυβέρνηση ειναι πανίσχυρος, αλλά χωρίς αλάθητο μιας και ο χειραφετημένος πολίτης δύσκολα αλλάζει απλά ηγεμόνα για να κάτσει σούζα στον επόμενο, άρα θα στέκει (λογικά) κριτικά στις όποιες συριζικές μαλακίες. Στα θετικά του γεγονότος οτι ο κόσμος επέλεξε το ΟΧΙ παρόλο που όλοι του το ζωγράφιζαν μαύρο και ο Σύριζα έκανε την πάπια για το τι μέλλει γενέσθαι. Αυτο σημαίνει πως πολλοί, πάρα πολλοί είχαν πάρει τις αποφάσεις τους και θα τις στηρίξουν. Στην παρούσα φάση ο κόσμος ειναι πιθανόν πιο ριζοσπαστικοποιημένος απο την κυβέρνηση.

Η παραίτηση Βαρουφάκη την επόμενη μέρα ήταν μια κίνηση καλής θέλησης την οποια στοιχηματίζω πως ο ίδιος ο Βαρουφάκης απόλαυσε, όπως και τα μούτρα των αντιπάλων του όταν ανακάλυψαν πως και ο Τσακαλώτος μια χαρά αριστερός ειναι. Στο προφανές και αναμενόμενο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών ο Τσίπρας απαίτησε και πήρε Γη και Ύδωρ, όπως και αν το βαφτισαν οι υπόλοιποι, κάτι που θα αντιστρεφόταν αν η απάντηση στο δημοψήφισμα ήταν ΝΑΙ. 

Το σχέδιο δεν ήταν ποτέ έτσι και αλλιώς η "Μεγάλη Εθνική Συνεννόηση" και τέτοιες σαμαρικές πίπες αλλά να συρθεί ο Συριζα στις επιταγές του ΕΛΚ μέσω Σαμαρά. Το ότι οι πολιτικοί αρχηγοί τελικά υπέγραψαν ένα κείμενο με τις βασικές θέσεις που είχε ο Σύριζα πριν το δημοψήφισμα λέει πολλά. Πλεον δεν θα ξαναυπάρξει θέμα δεδηλωμένης, νομιμοποιησης, λαϊκής εντολής και τέτοιων και οι σφυρίχτρες θα μπουν στο ντουλάπι μαζί με τις επαναστατικές σημαίες και θα πάνε και οι #MenoumeEvropi στην Μύκονοοοοο επιτέλους.


Last But Not Least
Προσοχή: Ούτε συμφωνία θα κλεισει αναγκαστικά, ούτε τα πράγματα είναι εύκολα, ούτε θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Τα πράγματα ειναι ζόρικα και η συμφωνία αν και όταν έρθει θα ειναι αγγουράκι και μάλιστα σεβαστό.

Ταυτα και μενω και αναμένω και 'γω τις εξελίξεις
Ζαφοντ

Υ.Γ. Το κείμενο αυτό ξεκίνησε να γράφεται με διακοπές από την Δευτέρα βράδυ μέχρι το απόγευμα της Τρίτης. Κάποιες εξελίξεις ενδέχεται να το κάνουν ήδη ξεπερασμένο, αλλα εγω κουράστηκα να το γράψω και δεν με νοιάζει :ΡΡ



+ Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ηταν γελοία η πρόταση συμμετοχής πολιτών (ή τουριστών) στο τσίμπημα φοροαποφυγής αλλά ήταν θεμιτή η συμμετοχή τους στο "κάρφωμα" υπόπτων για τρομοκρατία, με καταγγελίες σε hot lines και τέτοια

++ Ειναι μεγάλος καυγάς για το αν η ελληνικη κυβέρνηση έπρεπε να κλεισει τις τράπεζες (update: με την έννοια της επιβολής ορίου αναλήψεων και capital controls για το τί βγαίνει έξω) νωρίτερα και ασχετα με το δημοψήφισμα σταματώντας ταυτόχρονα να πληρώνει τις δόσεις της. Το επιχείρημα υπερ ειναι πως θα είχε μείνει περισσότερο ρευστό μέσα στις τράπεζες και θα δυνάμωνε την τακτική φθοράς των απέξω. Το επιχείρημα κατά είναι πως με τον ELA στα 90 δις υπάρχει περισσότερο ρευστό στην χώρα και ας ειναι σε μαξιλάρια και σεντούκια. Επίσης φαίνεται πως στον κόσμο πέρασε πως τις τράπεζες τις έκλεισαν οι έξω, κάτι σωστό τεχνικά αλλά όχι κυριολεκτικά. Προκρίθηκε και εδώ η τακτική του καλού αλλά πεισματάρικου παιδιού. Κοινώς οι τράπεζες έκλεισαν όταν ήταν υποχρεωτικό το κλείσιμό τους και όχι νωρίτερα. Επίσης υπάρχει η ερώτηση γιατί η κυβέρνηση δεν προέβει σε δημοψήφισμα νωρίτερα αλλά εδώ η απάντηση ειναι πιο απλή:
α) δεν ήθελε
β) δεν είχε καμία πρόταση στα χέρια της. Πέντε χρόνια (και πέντε μήνες) όλες οι διαπραγματεύσεις (μάθαμε ότι) γίνονται σε μπακαλοτέφτερα και κανείς δεν υπογράφει τίποτα σαν πρόταση μέχρι τις τελικές συμφωνίες. Όλα ειναι drafts, non paper, διαρροές και άλλα τέτοια εξωτικά και παντελώς ανεπίσημα. Δημοψήφισμα λοιπόν επί ποιων προτάσεων των δανειστών να έκανε;

+++ Ενδεικτικό ειναι οτι το προπύργιο της ΧΑ, ο Δημος Ανατολικής Μάνης ήταν από τους ελάχιστους που πλειοψήφησε το ΝΑΙ.

++++ Ο Καμίνης ειχε ψηφιστεί για να μην βγει τότε ο Κακλαμάνης και απλα πήρε και άλλη ευκαιρία στα πλαίσια της λογικής των ψηφοφόρων που δίνουν και δεύτερη ευκαιρία.



aeisixtir