Ουφ πεσατε να με φάτε! Άντε και να δούμε ποιος θα φορολογήσει ποτέ την εκκλησία!

Παρασκευή, Ιανουαρίου 09, 2015

Το θεμα μας δεν ειναι το Charlie Hebdo, δεν ειναι οι μουσουλμανοι, δεν ειναι οι χριστιανοι. Είναι ο φανατισμός.


Δεν με ενδιαφέρει αν η τάδε ή η μπήξε ή η δείξε θρησκεία ειναι πιο καλή, πιο κακή, πιο νόστιμη ή πιο light. Σε κάθε θρησκεία ενυπάρχει το γονίδιο του φανατισμού το οποίο γιγαντώνεται ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Στατιστικά πάντως τους πιο πολλούς φανατικούς σε ποσοστό του πληθυσμού παράγουν οι μονοθεϊστικές αβρααμικές θρησκείες. Λογικό μιας και βασίζονται στις ίδιες αρχές.

Οι χριστιανοί δεν έχουν να καμαρώνουν για πολλά πράγματα, εκτός από την αθέλητη βοήθειά τους στο σχηματισμό εθνών - κρατών, ενώ η σημαντικότερη συμβολή των μουσουλμάνων στον πολιτισμό παραμένει  η διάσωση των συγγραμάτων των αρχαίων συγγραφέων που έκαναν στο Μεσαίωνα και πέραν τουτου ουδέν. Το ότι ο καθολικισμος σήμερα ειναι πιο light δεν τον απαλάσσει απο τα ανομήματα του παρελθόνος. Ο πολιτισμός μας προχωρά και εξελίσσεται παρά και ενάντια στις θρησκείες παρά εξ΄αιτίας τους. Το ότι ο φανατισμός εμπεριέχεται στο γονίδιο της θρησκείας δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει και αλλού αλλά και εκεί τείνει να εκφράζεται με θρησκευτικούς όρους ("ΠΑΟ, θρησκεια, Θυρα 13", προσωπολατρεία σε πολιτικούς, αναφορές σε ιερά και όσια της φυλής, "εθνικού DNA", δηλ εκλεκτολαϊκισμού κτλ).

Οι δολοφόνοι των κομιστων του Charlie Hebdo ειναι απλά αυτό: φανατικοί δολοφόνοι και δρουν εκτός πολιτισμού, εκτος "δυτικού" (το δυτικό πλαίσιο δεν ειναι χριστιανικο βόιδαροι. Είναι κάργα αστικοδημοκρατικό, διαφωτιστικό και ότι αυτό συνεπάγεται) πλαισίου και εκτός της γαμημένης της λογικής. Το ότι μερικοί μαλάκες βρήκαν ευκαιρία να διαφημίσουν την μαλακία τους εξαιτίας του Charlie δεν κάνει την πράξη λιγότερο ή περισσότερο αποτρόπαια. Απλα τους κάνει αστείους. Το ότι το Charlie πέρα από αστείο (προφανώς περί τέχνης ο καθείς και η γνώμη του) ήταν και αντιφασιστικό, αριστερό και κατά της συντηρητικής πολιτικής των ιερών και οσίων γενικότερα, απλά τους κάνει πιο θλιβερούς.

Το πρόβλημα μας ειναι η θρησκεία σαν προαγωγός του φανατισμού. Για κάθε τζιχαντιστή υπάρχει ένας Τζόουνς, για κάθε μουλα ένας Άνθιμος και μόνο κάποιος ηλίθιος θα καθόταν να τους μετρήσει. Το ότι ο Ανθιμος δεν μπορεί να εκδηλωθεί όσο θα ήθελε έγκειται στην αποθρησκοποίηση (εν μέρει τουλάχιστον) του κρατους στο οποιο βρίσκεται και όχι στο ότι ο ίδιος δεν είναι κατάμαυρος μέχρι τα μύχια της ανύπαρκτης ψυχής του. Το πλεονέκτημα των ανεπτυγμένων χωρών δεν ειναι ο χριστιανισμός τους, αλλά το ότι έχουν κάπως ανεξαρτητοποιηθεί από αυτόν. 


Βεβαίως δεν είναι όλες οι Δυτικές χώρες ακριβως το ίδιο, ε;


(Ενα πρόβλημα το οποίο επιστρέφει είναι ότι οι πλεον φανατικοί θρησκευτικοί τύποι είναι πλεον ευρωπαίοι ζηλωτες είτε χριστιανοι ειτε μουσουλμάνοι. Ή κάτι δεν πηγαίνει καλά με το δυτικό σύστημα, ή απλά το μιμίδιο ειναι δύσκολο να ξεριζωθεί)

Η διαφορά στην δίωξη Παστίτσιου με την επίθεση ενόπλων στο περιοδικό Charlie Hebdo είναι ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα δεν κάνουν έτσι ευκολα ενοπλες επιθέσεις σε γνωστές ανοικτες ομάδες. Η νοοτροπία όμως της εξάλειψης του διαφορετικού, του "ασεβούς" και τα λοιπα ειναι ακριβώς η ίδια. Αμα εχει ματσούκι βαράς με το ματσούκι. Αμα έχεις καλάσνικοφ βαράς με καλάσνικοφ.

Γράφτηκε κάπου πως ναι μεν κακως η επιθεση και τα λοιπά, αλλά οι Γαλλοι ειναι αποικιοκράτες, και κανουν επιθέσεις σε αμαχους και τα λοιπά. Κανεις δεν διαφωνεί με αυτό. Ούτε και στο Charlie θα διαφωνούσαν. Οποιος νομίζει ομως πως έγινε επίθεση κατά της αποικιοκρατίας στο Charlie ή πως αυτή ηταν μια υγιης αντίδραση καταπιεζόμενου ενάντια στον καταπιεστή του πλανάται πλάνην οικτράν.
* Κατά πρώτο οι επιτιθέμενοι ήταν ευρωπαίοι όσο και ο Ζιντάν. Απλα ήταν Ζηλωτές
* Συμβολα της αποικιοκρατίας υπάρχουν άφθονα. Υπάρχουν (ειδικά στο Παρίσι) μια μαούνα αποικιοκρατικά μνημεία. Υπάρχουν Δημαρχοι, αστυνομικοί, βουλευτές, υπουργοί κτλ. Δεν λεω πως ειναι "θεμιτοι" στοχοι, αλλα είναι ρε παιδί μου σύμβολα της Γαλλικής εξουσίας.

Οπότε καταλήγουμε στο συμπερασμα πως δεν εγινε επίθεση ενάντια στο καθεστώς, καθώς το Charlie μόνο καθεστώς δεν ήταν. Το γέλιο ήταν αυτό που τους πείραξε και όχι η καταπίεση. Έγινε επίθεση ενάντια στο γέλιο και στην ελεύθερη άποψη. Αμα δεν το νογάτε καλά να πάθετε.

Το να μετράμε ποια θρησκεία έχει περισσότερους δολοφόνους, ποια θρησκεια ειναι πιο κακή κτλ συνεχίζει να μου θυμίζει μικρά πιτσιρίκια που μετράνε το τσουτσούνι τους με χάρακα για να δουν ποιο το έχει μεγαλύτερο. Το θέμα είναι πως όλα έχουν τσουτσούνι και μερικές φορές δεν ειναι μονο το μέγεθος, δεν ειναι το πως το χρησιμοποιείς αλλά ειναι το ίδιο το γαμημένο.

Συνοψίζοντας:

Α, και εσείς που το παίζετε υπεράνω και οι βάρβαροι οι μουσουλμάνοι κετς, αναρωτηθήτε για πόσο καιρό θα επιζούσε ένα τέτοιο περιοδικό στην Ελλάδα.



Γιατί όλοι γελάνε με την καμπουρα του απέναντι αλλά κανένας με την δικιά του


Συνοψίζοντας:





Υ.Γ. Μάθετε να γελάτε με τις ιδέες σας. Κάνει καλό.


Y.Γ. 2. (Update) Από τον διευθυντή της Liberation



Σκότωσαν τον Cabu! Σκότωσαν τον Cabu... Τον ειρηνιστή, τον γενναιόδωρο, τον καλύτερο άνθρωπο στη γη. Τον καλύτερο σκιτσογράφο.

Σκότωσαν τον Wolin, τον Charb, τον Tignous, τον Bernard Maris και τους άλλους... Τον Wolinski, τον πιο αστείο και τρυφερό άνθρωπο στον κόσμο, με την απέραντη όρεξη για ζωή... Ο γεμάτος ψυχική δύναμη Charb, ο ευγενικός και ταπεινός Tignous, ο λόγιος Bernard, που εξέφραζε την κοινή γνώμη με τον πιο ζηλευτό τρόπο... Όλοι τους έφυγαν. Ο Philippe Lançon, δημοσιογράφος, συγγραφέας και λαμπρός κριτικός της Liberation τη γλίτωσε... Η Liberation θρηνεί για τον Charlie και την ομάδα του, τα ξαδέλφια μας. Κλαίμε κι εμείς μαζί με τους φίλους και τις οικογένειες τους.

Ο Charlie ήταν η αντίσταση σε μια τραγική πραγματικότητα, ένας σύγχρονος Βολτέρος, μια τρικλοποδιά στη δράση των φανατικών. Στα μολύβια και τα κραγιόνια επιτέθηκαν τα καλάσνικοφ. Μα πόση αδυναμία! Όταν δεν έχουμε επιχειρήματα, πυροβολούμε.
Σκότωσαν λοιπόν τον Charlie; Όχι. Άσκοποι ήταν οι πυροβολισμοί τους. Ο Charlie θα ζήσει χάρη στους συγγραφείς του. Το πνεύμα του Charlie θα ζήσει και θα μεταδίδεται για πάντα από όλους εμάς. Όλοι εμείς είμαστε ο Charlie. Δεν πέτυχαν τον στόχο τους. Σκοτώνοντας τους φίλους μας, μας πλήγωσαν ανεπανόρθωτα, όμως ταυτόχρονα μας κινητοποίησαν. Οι σκιτσογράφοι του Charlie, εδώ και μισό αιώνα περίπου, δείχνουν έμπρακτα τον λόγο ύπαρξης του Τύπου: γνώση και κριτική, ικανότητα και τόλμη να αντιστέκεσαι στις γελοιότητες και τις αδικίες, ικανότητα να γελάς κοροϊδευτικά και να μάχεσαι ενάντια στους γελοίους και ταυτόχρονα να μετριάζεις την ματαιοδοξία σου και την ματαιότητα του κόσμου. Οι σκιτσογράφοι του Charlie ήταν φωτεινά σύμβολα της γενιάς του 68', για την οποία έχουμε να πούμε συχνά πολλά κακά “πράγματα”, όμως οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε τον αγώνα για ελευθερία. Αντέστρεψε ταμπού, γελοιοποίησε δόγματα, τίμησε ανθρώπους που το άξιζαν και ήταν στο περιθώριο.
Ο Charlie κάθε εβδομάδα έδινε και ένα σαρκαστικό χτύπημα στο κεφάλι των ισχυρών, χάριζε μια οπτική της κοινωνίας καλύτερη από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Μια οπτική με λιγότερες προκαταλήψεις, λιγότερη λογοκρισία, περισσότερη αυτονομία, με ελευθερία στην έκφραση. Έδινε μια οπτική ζεστή και ανθρώπινη, μια οπτική για την οποία πλήρωσε με τη ζωή του. Κατά τη διάρκεια της μακράς πορείας του δεν απέκλινε ούτε μια στιγμή. Και αφορμές υπήρξαν πολλές. Όλοι οι σκοταδιστές, οι συντηρητικοί, οι “σημαντικοί” της Γαλλίας είχαν έναν λόγο να παραπονούνται για τον Charlie, που είχε πέσει στο παρελθόν θύμα του γκωλισμού -σκάνδαλο που ξεχάστηκε- αλλά τελικά δέχτηκε ισχυρό χτύπημα από τον ισλαμισμό. Αλλάξαν οι εποχές.
Άραγε είναι τυχαίο; Οι τρομοκράτες δεν επιτέθηκαν στους “ισλαμοφοβικούς”, στους εχθρούς των Μουσουλμάνων. Επιτέθηκαν στον Charlie. Δηλαδή στην ανοχή, στην άρνηση του φανατισμού, στην αποστροφή του δογματισμού. Τα έβαλαν με την ανοιχτή αριστερή ματιά, με τη λαϊκή, ειρηνική και ευγενική στάση, που προτιμούσε να κάνει πλάκα παρά να είναι κάθετη. Αυτοί οι φανατισμένοι δεν υπερασπίστηκαν τη θρησκεία τους, δεν υπερασπίστηκαν τους Μουσουλμάνους, που στην πλειοψηφία τους καταδίκασαν αυτή την εγκληματική πράξη. Αυτό που έκαναν ήταν ότι επιτέθηκαν στην... ελευθερία.
Η διαχωριστική γραμμή τραβήχτηκε. Γιια να αμυνθούμε πρέπει να τηρηθούν οι βασικές αρχές της ελευθερίας: να συλληφθούν οι εγκληματίες, να οδηγηθούν στις δικαστικές αρχές, να τιμωρηθούν όπως ορίζει ο νόμος, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Να ενωθούν όλοι οι υποστηρικτές της δημοκρατίας, να κινητοποιηθούν και να νικήσουν... όχι το Ισλάμ, αλλά την τρομοκρατία, όχι την πίστη, αλλά τον φανατισμό, όχι τους Μουσουλμάνους, αλλά τους εξτρεμιστές.
Όσο για μας, δημοσιογράφοι και φίλοι των δολοφονημένων δημοσιογράφων, θα συνεχίσουμε. Με λαβωμένη την καρδιά μεν, αλλά χωρίς αμφιβολία, με ισχυρότερο κίνητρο. Ξέρουμε ότι αυτό το επάγγελμα είναι μερικές φορές επικίνδυνο. Μέχρι πρότινος ήταν για τους ανταποκριτές που πήγαιναν στις εμπόλεμες ζώνες για να μας μεταδίδουν τις ειδήσεις. Πεθαίνουν δεκάδες κάθε χρόνο.
Τώρα μάθαμε ότι ο πόλεμος μπήκε και στις αίθουσες σύνταξης. Ε, λοιπόν δεν θα πολεμήσουμε εμείς. Δεν είμαστε στρατιώτες. Αντ' αυτού θα υπερασπιστούμε το επάγγελμα μας και την αποστολή μας να βοηθάμε τους αναγνώστες μας να αισθάνονται πολίτες. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό, αλλά είναι κάτι... Τουλάχιστον πλέον “φύτρωσε” μέσα μας μια πεποίθηση: τώρα γνωρίζουμε γιατί κάνουμε αυτό το επάγγελμα.

11 σχόλια:

  1. καλή χρονιά. η προσπάθει ανάμεσα στον πατσίτσιο και τους τζιχαντιστές να συσχετιστούν είναι μια πράξη δυσνόητη για μένα...

    τες πάντων πως το έλεγε ο κυρ μάρξ.... το όιπιο των λαών αλλά και το αποκούμπ κάθε καταπιεσμένου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @akrat
    Κανενας συμψηφισμος. Το εγραψα και το επαναλαμβανω:
    Οι δολοφόνοι των κομιστων του Charlie Hebdo ειναι απλά αυτό: φανατικοί δολοφόνοι και δρουν εκτός πολιτισμού, εκτος "δυτικού" (το δυτικό πλαίσιο δεν ειναι χριστιανικο βόιδαροι. Είναι κάργα αστικοδημοκρατικό, διαφωτιστικό και ότι αυτό συνεπάγεται) πλαισίου και εκτός της γαμημένης της λογικής.

    Απλα η νοοτροπια τους ειναι ευκολα αναγνωρίσιμη

    @ανώνυμος
    Σεβαστο, αλλά από το πρίσμα που έριξα πιο πανω. Στα "χριστιανικά" κρατη δεν ειναι πλεον κυρίαρχο σημείο αναφοράς ο χριστιανισμός. Ακόμα και το Ισραηλ ειναι πολύ πιο κοσμικό κράτος από πολλά μουσουλμάνικα (και πολλά ευρωπαϊκά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9/1/15 21:30

    Το Ισραήλ είναι μόνο κατ'όνομα κοσμικό. Ήδη προχωρά σε αφαίρεση της ιδιότητας του πολίτη από τους πολίτες του που δεν είναι ιουδαϊστές. Εδώ και δεκαετίες το κυβερνά η ακροδεξιά, η οποία γίνεται όλο και πιο σκληροπυρηνικά θρησκόληπτη. Βαδίζουν στα χνάρια των τρελομουλάδων κι αυτοί με τις τρελοκοτσιδούλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κακό είναι ότι μάλλον θα ξαναγίνει κάτι παρόμοιο. Αύριο μεθαύριο του χρόνου σε 5 χρόνια, δεν ξέρω, αλλά η ιστορία δείχνει ότι θα ξαναγίνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δύο μόνο παρατηρήσεις (στα κατά τα άλαλ εξαίσιο κείμενο)

    α) ο χριστιανισμός είναι η ισοπέδωση των εθνών και βεβαίως δεν έχει οηθήσει ποτέ (έστω και άθελά του) στη δημιουργία εθνών.
    β) Μου διαφεύγει ποιος μουσουλμάνος είχε πει "Αν τα αρχαία κείμενα συμφωνούν με το κοράνι δεν υπάρχει λόγος ύπαρξής τους, αφού τα ίδια λέει και το κοράνι. Αν πάλι διαφωνούν γιατί να υπάρχουν;". Το ότι οι μουσουλμάνοι διέσωσαν κάποια ελάχιστα (και αυτό από τύχη) κείμενα δεν τους κάνει βεβαίως και διασώστες των αρχαίων συγγραμάτων.

    Κατά τα άλλα χριστιανισμός, μουσουλμανισμός, εβραϊσμός και γενικώς μονοθεϊσμός, είναι τα ίδια σκατά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ανώνυμος
    Δεν έχω εικόνα απο τωρινες εξελιξεις. Ξέρω αυτά που διάβασα παλια. Το οτι ακροδεξιοι κυβερνουν το Ισραηλ το ξερουμε, αλλα ξερουμε πως πολλοι Εβραιοι ειναι τερμα αθεοι και η λειτουργια του κρατους γενικά χαρακτηρίζεται κοσμικοι

    @Προεδρος ΑΠΙ
    Συνέχεια γίνονται φίλτατε τέτοια. Η προσπάθεια ειναι διαρκης

    @Panos Konstantinidis
    α) Οχι.Στον ύστερο μεσαίωνα η σταδιακη υπαγωγη των φεουδαρχων στον Βασιλια-αποστολο του Θεου κτλ εγινε και μεσω της εκκλησίας. Αυτη ηταν και η απαρχη των εθνων στην Ευρωπη, η κεντρικη διοικηση, παρόλο που έχεις τα δικια σου μιας και το εθνος (σε αντιπαραβολή με το .."γενος") στην ουσία αποκρυσταλλώθηκε σαν αντίδραση στην διοικηση του βασιλια κ της εκκλησίας

    β) Απο τέτοια θα βρεις πολλά σε όλες τις θρησκείες. Οι Άραβες κράτησαν λχ τα μαθηματικά. Οι Βυζαντινοι τα αφόρισαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ChrisMrSly10/1/15 19:35

    Μερικές σκόρπιες παρατηρήσεις:

    α) Μου έκανε εντύπωση πόσο καλοί ήταν οι τύποι, καθαρά σε θέμα εκπαίδευσης και προετοιμασίας. Τα γραφεία είχαν αστυνομική προστασία και οι τύποι το ήξεραν, γι' αυτό και (αν θυμάμαι καλά) ξεκίνησαν από αυτούς με αιφνιδιασμό.

    β) Ένας από τους νεκρούς αστυνομικούς ήταν ο ίδιος μουσουλμάνος. Ακούω πως οι μουσουλμάνοι και καλά "δεν αφομοιώνονται" στις δυτικές κοινωνίες. Μαλακίες. Έχουν αφομοιωθεί αρκετά για να πεθαίνουν υπερασπιζόμενοι αυτούς που κοροϊδεύουν τα θρησκευτικά τους πιστεύω, κάτι που κάνει τον Αχμέτ Μεραβέτ απευθείας πνευματικό απόγονο του Βολταίρου.

    γ) Το τελευταίο καρτούν του Τσάρλι ήταν απολύτως επίκαιρο: ένας μαχητής του ISIS να αποκεφαλίζει τον Μωάμεθ. Τα πιστεύω και οι πράξεις των εξτρεμιστών είναι τόσο εκτός γραμμής σε σχέση με την υπόλοιπη θρησκεία τους, που οι κύριοι εχθροί τους δεν είναι καν αλλόθρησκοι. Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι για τους φανατικούς, πρέπει να προσεγγίσουμε τα νορμάλ άτομα και όχι να σκληρύνουμε τη στάση μας απέναντί τους (μαλάκα Σαμαρά κ.ά.). Θα μου πεις τα νορμάλ άτομα είναι κι αυτοί συντηρητικοί μισαλλόδοξοι σκοταδισταί και ουά ουά ουά, αλλά δεν παίζουν Κολοντιούτι στα αλήθεια και αυτό είναι σημαντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. α) Οντως
    β) Ναι αλλά ο μπάτσος δεν εχει ιδεολογία. Την δουλειά του κάνει. Απλα να πουμε πως η Γαλλια τα πήγαινε πολύ καλά όσον αφορά την ενσωμάτωση μουλτικουλτι στοιχείων
    γ) Οι κυριοι εχθροι ειναι ομοθρησκοι διοτι εκει εγκειται και ο μεγαλύτερος κίνδυνος απομυθοποιησης τους (βλ. και τη σχέση σκέψης και μελών κόμματος στο 1984. Οι προλετάριοι αφήνονταν να πιστευουν οτι να ναι. Για τα μελη του κόμματος όμως οποιαδήποτε παρέκκλιση ήταν απαράδεκτη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ChrisMrSly11/1/15 19:34

    β) Ο μπάτσος είναι τρομερά σημαντικός, ειδικά αν σκεφτείς πως κανείς δεν τον θυμάται (εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον). Δε νομίζω πως ο ΑΝΤ1 τυχαία δε θυμάται το μπάτσο και επίσης τυχαία το δελτίο τους είναι σκέτη τρομολαγνεία. Αυτό για την ενσωμάτωση ισχύει, μέχρι ενός σημείου: ανεργία, εγκληματικότητα, γκετοποίηση και τέτοια εξακολουθούν να σκίζουν. Σίγουρα είναι καλύτερα από την Ελλάδα, αλλά φυσικά είναι καλύτερα από μια χώρα που η μισή αστυνομία στηρίζει ναζήδες.*

    γ) Θα έλεγα ότι οι κύριοι αντίπαλοι είναι ομόθρησκοι γιατί αυτοί βρίσκονται πιο κοντά. Υποτίθεται πάντα πως ο Άσαντ και ο Μαλίκι είναι σιίτες άρα αλλόθρησκοι, αλλά η ISIS δεν πολυσκοτίστηκε ποιους σκοτώνει και πού. Κυρίως θέλουν να έχουν την εξουσία, και το επακόλουθο δικαίωμα να σκοτώνουν όποιον θέλουν για ό,τι θέλουν.


    *Άσχετο, αλλά η λεκτική επαλήθευση έλεγε 1943. Αχαχαχα μεγάλε Στάλιν πόσους ναζήδες έφαγες στο Κουρσκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. β) Ακριβως!
    γ) Μπα, μενω στη θεση μου, συν αυτο που έγραψα στο ποστ. Το γελιο, απο μόνο του, τους ενοχλει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Περι ομοθρήσκων αντιπαλων κτλ με καλύπτει ο Χριστόπουλος εδω
    ( https://enthemata.wordpress.com/2015/01/11/charlie-hebdo/ )
    "Διότι ας μην ξεχνάμε πως ο πρώτος εχθρός της ισλαμικής Άκρας Δεξιάς είναι οτιδήποτε εντός Ισλάμ την αμφισβητεί. Όπως κάθε Άκρα Δεξιά, τα βάζει με όσους βρίσκονται έξω από την κοινότητα, αλλά στην πράξη στοχεύει τους μέσα στην κοινότητα, εκείνους που θεωρεί «εσωτερικούς εχθρούς»."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

aeisixtir