Το ακόλουθο κείμενο είναι σχόλιο σε ένα από τα - εξαίρετα- κείμενα του
ροΐδη το οποίο και αναδημοσίευσε ως ποστ. Χωρίς να συμφωνώ απόλυτα το αναδημοσιεύω καθώς και είναι μια λογική και νηφάλια γνώμη που διαφωνεί με όλον αυτό τον χαμό που γίνεται τώρα τελευταία με το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤου δημοτικού.
Έχουμε γεμίσει τιμητές των πάντων, μανιακούς δημοκράτες(;), και δεν ξέρω εγώ τι άλλο που πατάνε στα αγνά αισθήματα του καθενός για καθαρά ιδιοτελείς σκοπούς. Μπορεί να μου αρέσει ή να μην μου αρέσει το νέο βιβλίο, αλλά βλέποντας ΠΟΙΟΙ το κατηγορούν, τί ζητάνε να γράφεται (κρυφό σχολείο, Αγ. Λαύρα και άλλες αρλούμπες) και με καθαρά μανιχαΐστικό τρόπο, αναγκάζομαι να ... πάω με τους άλλοι.
ΣΑΦΩΣ και το βιβλίο έχει παραλείψεις, σαφώς και έχει λάθη, σαφώς και δεν αναφέρει σημαντικά γεγονότα, αλλά ας μην ξεχνάμε πως αναφέρεται σε παιδιά δημοτικού και όχι γυμνασίου (που είναι υποχρεωμένα τα παιδιά από το νόμο να πάνε άρα όλο και κάτι νέο θα μάθουνε ΚΑΙ στην ιστορία). Πρέπει δηλαδή τα παιδιά από τα 12 τους να μάθουν να ΜΙΣΟΥΝ και μόνο;
"Έρχεται η στιγμή
για να αποφασίσεις
με ποιους θα πας
και ποιους θα αφήσεις" (Σαββόπουλος....παλιά)
Το κείμενο του Λασκαράτου:
Θέλω να ρωτήσω τους καλούς χριστιανούς και τους κατά δήλωσίν τους “αριστερούς” που ενοχλήθηκαν από την φράση του “συνωστισμού” των Ελλήνων θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας στην Σμύρνη. Θα δεχόντουσαν να παραθέσει-εγώ αυτό πιστεύω πως έπρεπε να γίνει-εκτός από τις πράξεις της τουρκικής βαρβαρότητας και τα προηγηθέντα; Εισβολή του ελληνικού στρατού, πυρπολήσεις, σφαγές αμάχων, βιασμούς, βασανιστήρια, λεηλασίες; (Διαβάστε λίγο το “Νούμερο 31323 του Βενέζη και τον Θανάση Βαλτινό και ρίξτε μια ματιά στις δυτικές εφημερίδες της εποχής). Ή πιστεύουν πως η ιστορία δεν είναι
εξιστόρηση αληθινών γεγονότων αλλά προπαγάνδα που εξυπηρετεί ανομολόγητες εθνικές σκοπιμότητες.
Να γράψουμε για τον Χρυσόστομο Σμύρνης αλλά και για τον Χότζα των Γιαννιτσών που τον γκρεμοτσάκισαν από τον μιναρέ του. Να γράψουμε για τον βασιλιά Κωνσταντίνο που ποδοπάτησε την τουρκική σημαία στη Σμύρνη, αλλά μετά ο Κεμάλ αρνήθηκε να κάνει τα ίδια στην ελληνική. (Βλέπε τις 2 βιογραφίες του Κεμάλ που κυκλοφόρησαν πέρυσι και φέτος στη χώρα μας).
Δεν είναι τυχαίο πως ο Βενιζέλος είχε προτείνει το 1930 τον μεγάλο αναμορφωτή και εκσυγχρονιστή της χώρας του Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης. Παρεκτός κι αν ο αφορισμένος από την Εκκλησία Βενιζέλος ήταν κι αυτός προδότης.
Αν η Ελλάδα δεν κάνει αυτοκριτική για τα λάθη και τις βαρβαρότητες που έχει διαπράξει και που τόσο σκληρά τις πλήρωσαν αθώοι Έλληνες μικρασιάτες αλλά και Τούρκοι Ελλαδίτες που κι αυτοί ξεσπιτώθηκαν, πως θα εξασφαλίσουμε ότι αυτά δεν θα επαναληφθούν; Το καραγκιοζιλίκι να κατηγορώ τους άλλους και να κρύβω τα δικά μου άπλυτα δεν ταιριάζει στο ελληνικό ήθος.
Ο πατριώτης θέλει να διορθώσει τη χώρα του κι όχι να ποτίσει το λαό της με μύθους και μίσος.
Εδώ είναι η χώρα που πριν μολυνθεί από τον ιό της βυζαντινής ορθοδοξίας, έγραψαν ιστορία, πραγματική ιστορία όχι ψευτοπατριωτικές κατινιές, μεγάλοι ιστορικοί (και όχι αυλοκόλακες έμμισθοι μυστικών κονδυλίων), όπως ο Θουκυδίδης, ο Ηρόδοτος αλλά και ποιητές όπως ο Ευρυπίδης που με τις Τρωάδες και την Εκάβη, πρόβαλε το δράμα των απέναντι. Αυτός είναι ο πραγματικός ελληνικός πολιτισμός που γεννήθηκε στη χώρα των φιλοσόφων και όχι οι υστερικές κραυγές μίσους των εγωπαθών μικρόνοων που βλέπουν το άχυρο στο μάτι του γείτονα και καμώνονται πως δεν βλέπουν το δοκάρι στο μάτι τους. Κι αυτό το τελευταίο χριστιανοί υποκριτές το είπε ο Χριστός που τόσο ανίερα καπηλευόσαστε και εμπορεύεστε. Κι ένα τελευταίο ερώτημα: Ποιός είναι Τούρκος πατριώτης ο Νομπελίστας Παμούκ που στηλίτευσε τις σφαγές Ελλήνων και Αρμενίων, ή οι Γκριζόλυκοι που σαν ελόγου σας κρύβουν τα εγκλήματα της πατρίδας τους κι ας τα έχει ο κόσμος τούμπανο;
ο Αναγνώστης Λασκαράτος.