Ουφ πεσατε να με φάτε! Άντε και να δούμε ποιος θα φορολογήσει ποτέ την εκκλησία!

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 01, 2008

Aγιατολάχ

Δεν πάμε καλά λέμε!!!

Πέθανε ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αν το μάθατε. Δηλαδή και τυφλός/κουφός το μάθαινε. Έχουν γράψει πολλοί την γνώμη τους, αλλά θα σκάσω αν δεν γράψω κάτι και εγώ.

Παραθέτω αρχικά μερικά από τα ποστ που διάβασα με τα οποία και εν πολλοίς είμαι σύμφωνος.

O Στάθης, έκανε μια πολύ καλή ανάλυση. Ειδικά στέκομαι στην φράση " Ο Χριστόδουλος, πιστεύω, κάλυψε αυτός το κενό και όπως - πολύ σωστά - είπε και ο Μανδραβέλας στις ειδήσεις του ΣΚΑΙ, μίλησε στον απλό Έλληνα για τις φοβίες που τον απασχολούν μέσα από ένα ζοφερό για αυτόν μέλλον. Εκεί πιστεύω ήταν και το κλειδί της σχέσης του με αυτή την μεγάλη μερίδα του κόσμου. Ένα γνώριμο σημείο αναφοράς σε ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς και κρύβει αγωνίες και φόβο.."

Πολύ σωστή ήταν και η βιομηχανική μαργαρίτα η οποία και έπαθε την πλάκα της με την μανία που χτύπησε τα ΜΜΕ - και δικαίως (δικαίως τσαντίστηκε, για να μην μπερδευόμαστε).

Ο doctor πάλι σαν τεχνοκράτης που είναι τα πήρε στο κρανίο με το χρήμα που χάθηκε για να γίνει η κηδεία ενός ανθρώπου πανηγύρι - και αργία.

Μου άρεσε πάρα πολύ η ανακοίνωση που διάβασα στον simon και παραθέτω αυτούσια (με τις όποιες επιφυλάξεις περί γνησιότητας, που έχει και ο ίδιος ο simon) :

ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΑΧΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΥΠ’ ΑΡ. 5811/29-1-08 ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ:

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΛΟΓΟ ΑΡΓΙΑΣ.

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΑΧΩΝ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΤΙΣ 31-1-2008


Άσχετα με το αν το κείμενο είναι αυθεντικό ή όχι περιέχει πιστεύω το μέτρο της αλήθειας σχετικά με το τι έγινε.
Ο αρχιεπίσκοπος πέθανε. Ειναι ο ηγέτης του "κυρίαρχου" θρησκευτικού δόγματος εν Ελλάδι και αυτό ουδείς το ξεχνά. Ασχέτως του γεγονότος αν ήταν "καλός" ή "κακός" στην δουλειά του (κάτι που είναι πρώτα θέμα ιδεολογίας και γούστου) αυτό που μένει είναι πως "κυρίαρχη" ή όχι, η όποια θρησκεία είναι δόγμα σε μια χώρα που ανήκει στην ΕΕ και είναι -επίσημα- ανεξίθρησκη. Ένας θρησκευτικός ηγέτης ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κηδεύεται με τιμές αρχηγού κράτους σε μια ανεξίθρησκη χώρα, δεν πα να είναι και ο Θεός ο ίδιος. Και μην ακούσω για συγκρίσεις με τον πάπα, διότι ο πάπας είναι αρχηγός του δικού του κράτους και άμα γουσταρίζει του βάζει φωτιά και το καίει. Ξέρω πως οι ορθόδοξοι ποιμένες μας πολύ ζηλεύουν τον πάπα και το κράτος του, και θέλουν να γίνουν έτσι άμα μεγαλώσουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι πόθοι τους θα γίνουν και πραγματικότητα.


Μπορεί κάποιος να τον συμπαθούσε τον Χριστόδουλο, να τον αντιπαθούσε, να τον θεωρούσε εθνικό ηγέτη ή επικίνδυνο λαοπλανο, αλλά όποια και να είναι η γνώμη του οποιουδήποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει το παραμύθιασμα που φάγαμε τις τελευταίες μέρες.

Όπως έγραψα και στον οίκο αντοχής, το όλο πράγμα μου κάνει λίγο σε θεοκρατία:

"Τελικά το πόσο θεοκρατικό είναι ένα κράτος μπορεί να φανεί και από τις τιμές που επιφυλάσσει στους θανόντες θρησκευτικούς ηγέτες. Το πόσο νεκρολάγνοι και τηλεορασολάγνοι είναι οι κάτοικοι μπορεί να φανεί από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ένα πτώμα από τα ΜΜΕ. Το πόσο αμαθής και αμόρφωτος είναι ο πληθυσμός ενός κράτους μπορεί να φανεί από το ποσοστό αυτών που τρέχουν στις όποιες φιέστες και τα συναισθήματά τους κουρδίζονται αναλόγως....


Άρτος και θεάματα"

Αυτό που έχουμε εδώ είναι μια σπανίας ευφυίας κίνηση Καραμανλή. Μετά το χαμό που έγινε με τις μίζες, τα dvd, το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί ελευθέρως, τις διάφορες αποκαλύψεις για λαμογιές που πέφτουν βροχηδόν, την ιστορία με την siemens και άλλα πολλά, ο Κώτσος πόνταρε στην θρησκευτική χαζομάρα του νεοέλληνα μπας και ηρεμήσει μερικές μέρες. Και βεβαίως οι Πασόκοι έσπευσαν να πλειοδοτήσουν στοχεύοντας σε ψηφοθηρικά αποτελέσματα. Το σχέδιο πέτυχε σαφέστατα μιας και όλες οι μεριές κατέβασαν τους τόνους σε τρομακτικό επίπεδο. Μέχρι και ο Λαζό ματαίωσε την εκπομπή του (πενθούσε και ο Λάκης; Γιατί ρε ξαδέρφια ήσασταν; Άντε μην ....), όπως και ο Τριανταφυλλόπουλος σε ένδειξη πένθους. Πλάκα μας κάνετε ρε; Μήπως και να κλείσουμε τα ρολά στην χώρα για τριήμερον ή να κάψουμε το Μαξίμου και η κυβέρνηση να μεταφερθεί απευθείας στο κτίριο της αρχιεπισκοπής;

Αυτό που με εκνευρίζει είναι οι ανεξάρτητοι -μη χέσω- δημοσιογράφοι μας που είχαν όλοι μια μουτσούνα λες και τους σκότωσες την μάνα για τρεις μέρες. Το θεοτικό είχε πνίξει της οθόνες και ειδικά στα κρατικά κανάλια βαρέθηκα να βλέπω ράσα και μούσια. Μέχρι και Χριστόδουλος best έβγαλαν οι κρετίνοι! Η δε προσπάθεια (βεβιασμένη είναι αλήθεια, αλλά έπιασε μιας και ήταν κοινή) "αγιοποίησης" του θανόντος ήταν τόσο μα τόσο έντονη που σε χτύπαγε στα νεύρα. Προς τιμήν τους πολλοί bloggers κράτησαν χαρακτήρα και έγραψαν κομμάτια με μέτρο και σεβασμό στην πραγματικότητα (ασχέτως γούστου κάποια πράγματα είναι ενδεδειγμένα και κάποια όχι). Όταν οι ερασιτέχνες σέβονται την δεοντολογία πιο πολύ από τους επαγγελματίες, τότε οι επαγγελματίες μάλλον έχουν πρόβλημα.

Το δε πανηγύρι που έγινε με τον νεκρό δεν έχει ξαναγίνει. Απ' όσο ξέρω σε μια (ορθόδοξη) κηδεία, τον νεκρό τον πάνε στο νεκροταφείο με κλειστό φέρετρο και όχι με ανοιχτό λες και είναι θέαμα προς τέρψιν του κοινού. Και εδώ αυτό άλλαξε. Το είδε η μάνα μου στην τουβού και φρύαξε η γυναίκα λέγοντας πως αυτό που κάνουν είναι βεβήλωση νεκρού (κατά την γνώμη της). Τα πάντα στο βωμό της τηλεόρασης και του θεάματος.

Εν κατακλείδι θα πω πως τέτοιες αντιδράσεις από το σύνολο της κοινωνίας μπορεί να είναι αναμενόμενες στο Ιράν ή σε κάποιο άλλο θεοκρατικό καθεστώς αλλά δεν συνάδουν με το καθεστώς, νομικό, πολιτικό και πολιτιστικό, ενός ευρωπαϊκού κράτους. Ή έτσι νόμιζα μέχρι πρότινος. Ο κυριότερος λόγος κατά την γνώμη μου είναι αυτός που αναφέρθηκα πιο πάνω, αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε την παλιά καλή ΕΛ χαζομάρα.

Και για να μην ξεχνιόμαστε:




Υ.Γ. Όταν πεθαίνει κάποιος καλό είναι να έχεις και κάτι καλό να πεις. Θα αναφέρω αυτό που είπε ο Νικήτας Κακλαμάνης : Πως στο '80 τόσο, όταν έσκασε το πρώτο κρούσμα aids στην Ελλάδα, μετά από ενημέρωση που είχε ο Χριστόδουλος (και εδώ είναι λίγο χου η δουλειά γιατί ο Νικήτας ανέφερε πως ήταν εθνική επιτροπή: γιατροί, υπουργοί, γραμματείς και....παπάδες!) από άμβωνος έλεγε κατόπιν πως "η εκκλησία δεν συμφωνεί με τις προγαμιαίες σχέσεις, αλλά αν τις κάνετε, τότε χρησιμοποιήστε προφυλακτικό". Μεγάλη μαγκιά για την εποχή (και για τώρα ακόμα) από εκπρόσωπο χριστιανικού δόγματος.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 31, 2008

Ποίηση

Ανταποκρινόμενος στη πρόσκληση του κολλητού Μέγα Αρχιερέα (Pontifex Maximus), Μέγα Σκεπτικιστή και Διανοητή της εποχής μας, El diablo cazador de hombres, Zaphod the Virus πάλεψα με το μυαλό το έστιψα και λόγω του οτι δε κατέχω πολλά από ποίηση (ό,τι κάναμε κυρίως στο Γυμνάσιο και ό,τι έχουμε ακούσει από τραγούδια) κατέληξα με δυσκολία να επιλέξω δύο ποιήματα τόσο διαφορετικής γλώσσας όσο και διαφορετικής νοοτροπίας. Ελπίζω να σας αρέσουν (με bold είναι οι πιό αγαπημένοι στίχοι από τα ποίηματα)

"Φοβάμαι" του Αντώνη Πανταζή

Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας,
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται,
βαλμένα στη σειρά...
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι,
ένας κουρασμένος σκοπός,χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις, ένα από τα φώτα,
για να κοιμηθείς, με κάποιον που μου μοιάζει...
'Ετσι που τα σίδερα του κλουβιού,
να χαθούν για μια στιγμή,μέσα στο σκοτάδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν,
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις,
τσέπες ξηλωμένες απ'τα κέρματα,
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία,
το κορμί μου μελανιασμένο,
μες στο κρύο σαν λάθος,
που δεν το παραδέχεται κανένας,
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα τσιμέντα σου καινούργια,
με έπιπλα λουστραρισμένα
και μάρμαρα λευκά,
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ'αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ'όλα εκεί μέσα,
σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο,
σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί,
εκτός από εμένα,που σε κρύπτη μυστική,
ψάχνω ακόμη να σε βρω να μ'αναστήσεις...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν,
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ'ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω,
το κορμί μου δρόμος,που εκτελούνται δημόσια έργα,
κομπρεσέρ μ'ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις,
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
και το μυαλό μου,αποθήκη,
για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε,
για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο,
το μέλλον μου, δώσαν αντιπαροχή...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

'Ελα έτσι ζω,προκαταβολικά,
το παρελθόν μου και με δυο,
γυμνά καλώδια,για χέρια,
αγκαλιάζω τα ψηλά σου βολτ,
για στερνή φορά...

Φοβάμαι...


"A red red rose" του Robert Burns

O, my luve's like a red, red rose,
That's newly sprung in June.
O, my luve's like the melodie,
That's sweetly play'd in tune.

As fair art thou, my bonie lass,
So deep in luve am I,
And I will luve thee still, my Dear,
Till a' the seas gang dry.

Till a' the seas gang dry, my Dear,
And the rocks melt wi' the sun!

O I will luve thee still, my Dear,
While the sands o' life shall run.

And fare thee weel, my only Luve,
And fare thee weel a while!
And I will come again, my Luve,
Tho' it were ten thousand mile!

Φιλιά

Παρασκευή, Ιανουαρίου 25, 2008

Μικρά και καθημερινα συνηθειούλια

Δεν μπορώ να πω πως τώρα τελευταία μου βρίσκεται και πολύς χρόνος. Βράστα δηλαδή. Περί εμπνεύσεως δε ξαναβράστα, τουλάχιστον όσον αφορά τα του aeisixtir. Ευτυχώς βρίσκονται συνάδελφοι, συνάνθρωποι, συνbloggers που μου δίνουν έμπνευση με το ζόρι. Τα δύο (και ένα αυτό τρία!) τελευταία ποστ είναι αποτέλεσμα συμμετοχής μου σε διάφορα γοητευτικά αλυσοειδή bloggoπαίχνιδα.


Έτσι και τώρα, καλούμαι από την pastaflora, να αποκαλύψω 3 μικρές μου συνήθειες. Πάμε λοιπόν!

  1. Ότι ώρα και να ξυπνήσω ΔΕΝ ανοίγω το μάτι (και σίγουρα δεν πιάνω το τιμόνι να φύγω) αν δεν πιω έναν δύο αχτύπητους σκέτους φραπέδες. Συν 2-7 τσιγάρα. Αυτή τη ελαφρώς σιχαμερή και βλαβερή συνήθεια προσπαθώ ανεπιτυχώς να την κόψω την τελευταία 3ετία (πιο πριν μου άρεσε κιόλας :Ρ)
  2. Καινούργια συνήθεια και λίαν χαριτωμένη. Κατασκευή θρησκευτικών εικονοκλαστικών εικόνων, συνοδευόμενων από τρισχαριτωμένα κειμενα-μανιφέστα-ευαγγέλια προς δόξαν του Μέγιστου Σουβλακέα.
  3. Μπορώ να ακούω τον θείο Bobby, ή τον ξάδερφο Manu ή......πολλούς ανάλογους, με τις ωωωωωρες και να περιμένω πως και πως να ανοίξει λίγο ο καιρός για να είναι επι-καιρός! Αργεί το καλοκαίρι ρεεεεεεε;;;;;
Περί προσκλήσεων δεν σας κάνω την χάρη αυτή την φορά! Όποιος το διαβάσει και θέλει να συνεχίσει την αλυσιδούλα, του δίνω πρόσκληση από την σημαία!!!!

love&kisses
zaphod

Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2008

Aντισταθείτε

Μετά από πρόσκληση από την Ροδιά, πρέπει να παραθέσω κάποιο(α) αγαπημένο ποίημα. Το γαμώτο είναι πως από ποίηση είμαι περίπου άσχετος και το δηλώνω υπευθύνως. Από την άλλη το ποίημα πρέπει να έχει και νόημα, το οποίο να "κολλάει" και με τον τίτλο του ποστ, καθώς αντιστεκόμεθα στα σημεία των καιρών.

Μην βρίσκοντας λύση θα παραθεσω μελοποιημένη...ποίηση στην οποία είμαι καλύτερος.


Αρχίζουμε με ένα τραγούδι που έγραψε σε κρίση σοβαρότητας και προσωπικότητας ο βαδίζων θεός επί της γης, ή αλλιώς Lemmy:

I am the one Orgasmatron
the oustreched grasping hand
my image is of agony
my servants rape the land
obsequious and arrogance
clandestine and pain
two thousend years of misery
of torture in my name
hypocrisy made paramount
paranoia the law
my name is called religion
sadistic
sacred
whore

I twist the truth
I rule the world
my crown is called deceit
I am the emperor of lies
you grovel at my feet
I rob you and I slaughter you
your downfall is my gain
and still you play the sycophant
and rebel in your pain
and all my promises are lies
all my love is hate
I am the politician
and I decide your fate

I march before a martiant world
an army for the fight
I speak of great heroic days
of victory and might
I hold a banner drenched in blood
I urge you to be brave
I lead you to your destiny
I lead you to your grave
your bones will build my palaces
your eyes will stud my crown
for I am mars the god of war
and I will cut you down


Συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε με ένα...ποίημα γραμμένο από τον βουλευτή κ. Ψαριανό (αν θυμάμαι καλά) το οποίο και μελοποίησε ο μέγιστος ΈΛλην μουσουργός/ποιητής/ηθοποιός/συγγραφέας/ζωγράφος/χιουμορίστας/φιλόσοφος και σουβλακοφαγάς Τζιμάκος

Εκλογές, κόμματα
με φρου φρου κι αρώματα
Διαδηλώσεις, πτώματα
μ’ ανοιγμένα στόματα

Ψηφοδέλτια σταύρωνα
κι όλη νύχτα καύλωνα
Στης βουλής τα έδρανα
αχ κι εγώ να έκλανα

Υπουργεία τέρατα,
γαμημένα κέρατα
Φέξε μου και γλίστρησα
ως της γης τα πέρατα

Στα σχολεία γάματα
γράμματα σπουδάματα
Του Θεού τα πράματα
φτύσ’ τα τους κατάμουτρα

Πληρωμές, χαρτόσημα,
φόροι γραμματόσημα
Στο γαμήσι πρόστιμα,
μαγκιά, κλανιά κι απόστημα

Μπάτσοι, αύρες, ράμματα,
ξηγημένα πράματα
Τώρα στα γεράματα
μάθε γέρο γράμματα

Δεν μπορώ άλλο Θανάση,
Στα εικοσιπέντε έχω γεράσει
Δεν μπορώ άλλο Θανάση,
κάνε στάση


Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να συνεχίσει. Αν δεν ενδιαφέρεται κανείς θα με υποχρεώσουν οι:
Estarian
Humma ο προφητολόγος συγκάτοικος
Hades
Patsiouri
Industrial Daisies
_st_
Island
Slartibartfast
Polsemannen
Δείμος

Aν δεν είδατε το όνομά σας, αλλά θέλετε να παίξετε μπάλα, είστε ευπρόσδεκτοι...

Δευτέρα, Ιανουαρίου 21, 2008

AOE II The Conquerors


Μετά από πρόσκληση του Στάθη πρέπει να αναφέρω το αγαπημένο μου παιχνίδι. Μετά το ξύλο που έπαιξαν το Half life, το Diablo II, το Starcraft και το Baldur's Gate κερδίζει το Age μόνο και μόνο επειδή το έχω παίξει σε multiplayrer πιο πολύ ώρα από όσο όλα τα άλλα παιχνίδια μαζί. Βράδια ξημερωμένα και αξημέρωτα, φωνακλούδες πρώην και χαμένες εξεταστικές πήγαν παρέα με αυτό το παιχνίδι....




Παρ' όλο που τα παιχνίδια της Μικρομαλακής γενικά δεν μου αρέσουν (η υπόλοιπη σειρά των age είναι μετρίως μέτρια), το age II μπορεί με άνεση να χαρακτηριστεί ένα εκ των κορυφαίων strategy ever. Στο conquerors δε επιτυγχάθηκε (κατ εμέ) το βέλτιστο αποτέλέσμα: Ποικιλία μονάδων και λαών (χωρίς να γίνεται ο χαμός του χαμού), ιδιαίτερες ιδιαιτερότητες καθενός που σου επιτρέπουν να διαμορφώσεις προσωπικό στυλ μάχης, βολική λογιστική διαχείριση (το βαρετό μέρος...φάρμες, λεφτά, ξύλα κτλ) έτσι ώστε να μην σου τρώει πολύ ώρα +++ πολύ καλός έλεγχος των μονάδων σου. Σε πολλά παιχνίδια θυμάμαι που έδινες σε μια μονάδα μια εντολή και απλά προσευχόσουν....Το δε pop limit με οποιαδήποτε μονάδα=1 άτομο ήταν έξυπνο σε σχέση με την κοτσάνα που επικράτησε: Καλές μονάδες=15 άτομα (και εγώ που είμαι καλός και γρήγορος τι φταίω; ε; ε;)





Παρ' όλο που δεν έγινα ποτέ "πολύ καλός" παίχτης πάντα γούσταρα όταν έπαιζα, ειδικά όταν έχανα :)

Πέμπτη, Ιανουαρίου 17, 2008

aeisixtir