Worst case scenario(s)

Στο προηγούμενο κατέθεσα την αποψη μου για το βέλτιστο μετεκλογικό σενάριο που μπορεί να βγάλουν αυτες οι εκλογές. Ειναι μα μίξη δεδομένων, αισιοδοξίας και ευσεβών πόθων η οποία έχει ικανες πιθανότητες πραγματοποιησης. Μολαταύτα δεν ειναι και το πλεον πιθανό, ούτε και το μοναδικό σενάριο μιας και αυτες οι εκλογές ειναι περίεργες, το εκλογικο σωμα ΓτΠ και η ενημέρωση μας κουλουβάχατο μιας και εχεις την εντυπωση πως ολοι, μα όλοι, καναλια, εταιρειες δημοσκοπησεων και πολιτευτες, πιο πολύ εκτελούν συμβολαια ή/και πουλανε υποχρεωση σε ομαδες/κομματα παρά λένε την γνώμη τους ή το προγραμμά τους αντίστοιχα.

Τελος παντων ας πάμε και στα δυσάρεστα σενάρια με αύξοντα βαθμό απιθανότητας:

* 1ος Συριζα χωρίς αυτοδυναμία, 2η και ισχυρή ΝΔ, 3η ΧΑ, ολοι οι αλλοι (Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, ΓΑΠ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ) εντος Βουλής. Αυτο που υπο κανονικές συνθήκες θα ήταν ο θρίαμβος της δημοκρατίας (8κομματική Βουλή, αναγκαστική κυβέρνηση συνεργασίας, 1ο κόμμα, ένα της αριστεράς) κρίνεται ως κακό σενάριο μιας και το επίπεδο όλων των κομμάτων ειναι πλεον ανησυχητικά χαμηλό. Παρόλα αυτά ειναι και το πλέον πιθανό σενάριο γενικώς. Αμα όμως δεν μπορουν τα κόμματα να παράξουν λόγο σε μια συζήτηση καφενείου, πως στο διάολο (και ποιοι με ποιους και με ποιον τρόπο) θα παραχθεί πολιτική; Και παλι, σε κανονικές συνθήκες θα ήταν ένα καλο σενάριο (και ακόμα καλύτερο αν δεν υπήρχε το bonus των 50 εδρων και το όριο του 3%), αλλα με τις ημερομηνίες να μας πιέζουν έτσι ασφυκτικά το πρόβλημα μένει. Τελος παντων το χειροτερο απ' όλα ειναι η defacto θεσμική αναβάθμιση της ΧΑ σε τρίτο πόλο.

** Υποσημείωση: Ο γραφων ηταν και παραμένει υπερ των κυβερνήσεων συνεργασίας no matter what. Στις εκλογες βγαζουμε βουλή και αυτη βγάζει κυβέρνηση. Αναλογα με τα αποτελέσματα και τους συσχετισμούς ισχύος τα εκλεγμένα κόμματα πρέπει να μπορούν να συνεννοηθούν βάζοντας νερό στο κρασί τους, ανάλογα με τα ποσοστά που πήραν. Ταυτα και συνεχίζω εντός πραγματικότητας:

* 1ος Συριζα χωρις αυτοδυναμία, παραπαίουσα ΝΔ όλα τα άλλα ίδια με το πιο πάνω σενάριο. Καλυτερο απο το προηγούμενο μιας και θα οδηγησει την ΝΔ σε ψυχοψάξιμο και πιθανά σε αφαίρεση των φασιστικών στοιχείων της. Το πρόβλημα ειναι πως η ΝΔ δειχνει να ειναι συγκοινωνούν δοχείο με την ΧΑ οποτε πτωση της πρώτης σημαίνει άνοδος της δεύτερης, εκτος και αν το Ποτάμι τραβήξει και τους ακροδεξιους ψηφοφόρους

* 1ος Συριζα χωρίς αυτοδυναμία, παραπαιουσα ΝΔ, τριτο κόμμα το Ποτάμι. Καλό σενάριο για τους λόγους που εξηγήθηκαν παραπάνω. Αναγκαστικος κυβερνητικός εταίρος του Συριζα το Ποτάμι με τον Λυκούδη και όλα τα σχετικά

* 1η ΝΔ, 2ος Συριζα. Εφιαλτικό σενάριο μιας και αν βγει πρώτη η ΝΔ θα κάνει κυβέρνηση με τον οποιονδήποτε (από ΓΑΠ μέχρι....ΧΑ) και αυτά που ξέρατε μέχρι τώρα θα μοιαζουν με όνειρο θερινής νυκτός. Θα γαμανε και θα δέρνουν έγχρωμα παιδάκια στους δρόμους, με τον μισθό δεν θα αγοράζεις ούτε ντομάτες, η ελευθερία του τύπου θα γίνει ρομαντική ανάμνηση, η ελευθερία έκφρασης θα γίνει έγκλημα σκέψης, θα βαράνε γενικώς οποιον δεν τους αρέσει φατσικά μέχρι τελικής πτώσεως και εν τέλει.... είτε θα γίνει η επανάσταση (που δεν....) είτε θα μας πάρει όλους ο διάολος και θα γίνουμε και επίσημα η πρώτη failed state εντός ΕΕ. Ειδικά και ιδιαίτερα αν είναι τριτο κόμμα η ΧΑ, την πουτσίσαμε. Οποιαδήποτε κυβέρνηση με αυτήν την ΝΔ μέσα θα ήταν καταστροφική. Όσον αφορά το πόσο καταστροφική:

** ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Δεν χορτάσατε; Μαυρα χαλια. ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

** ΝΔ - ΓΑΠ. Δεν περιγράφω άλλο

** ΝΔ - Ποτάμι. Στην ουσία ΝΔ- ΝΔ και τα ρέστα πακοτινια.

** ΝΔ σκετο (καλα, αυτό ούτε με σφαίρες). Χωρις άλλο σχολιασμό

* Worstest Case Scenario: Τελευταίο και έσχατο: Κυβέρνηση ΝΔ-ΧΑ. Βαλίτσες, διαβατήρια και γρήγορη έξοδος από την χώρα πριν σταλούμε στην Γυάρο για διακοπές. Το τελευταίο σενάριο θα ήταν το πλέον πιθανον αν ειμασταν εκτός Ευρώπης. Μόνο η ντροπή κρατάει το Σαμαρά από το να συνεργαστεί με τους πραγματικούς του ομοϊδεάτες, ίσως και γι αυτό έρχεται ο Μπαλτάκος με τις ΡΙΖΕΣ του, μιας και αυτοί ειναι φασίστες, αλλά του σαλονιού

Best case scenario

Μεχρι στιγμής,  με την εξαίρεση της εκλογης του ΠτΔ που μου έφαγε την προφητεία ένας Χαϊκάλης και η βλακεια των ΜΜΕ, τα παω καλα απο προφητειες.

Ο Συριζα ανεβαινει, το ΝΔΣΟΚ πεφτει, ο Ποταμης δεν πηρε τίποτα από Συριζα, απλα βουτάει από τα πτώματα ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και μαζευει και τα γκρουπουσκουλα των φιλελευθέρων, ούτε όμως και ο ΓΑΠ πήρε τίποτα από ΣΥΡΙΖΑ μεριά καθώς χαβαλεδιάζει με το ΠΑΣΟΚ παρά τις ελπιδες της εγκυρης πολιτικής αναλύτριας Ευας Καϊλη που μπορει μεν να ειναι τούμπανο αλλά ως πλείστα τούμπανα μπερδευει τα θέλω της με την πραγματικότητα, μαλλον διοτι λογω ομορφάδας ειναι συνηθισμένα να τους γίνονται όλα τα χατήρια.

Αν συνεχιστει αυτή η ροή, δηλαδή:

* Σταδιακή ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, αν και η δεξαμενή σώνεται γι αυτο και ο Αλέξης κάνει άνοιγμα στις γριες και στους μαλακες παπαδες  συντηρητικούς κεντρώους

* Αποσυσπείρωση της ΝΔ ή τουλάχιστον όχι και πολύ ενθουσιώδη συσπείρωση. Ακομα και απο εκεί παίρνει ο Συριζα

* Διαλυση του ΠΑΣΟΚ το οποιο μπαινει και δεν μπαίνει στην Βουλή

* Σταδιακή ενδυνάμωση του ΓΑΠ ο οποιος παίρνει αυστηρά και μόνο από ΠΑΣΟΚους του Βενιζελιστάν

* Διατηρηση (στην άρμη) του ΚΚΕ 

* Χαμηλές πτήσεις της ΧΑ που μάλλον δείχνει να ξεχνάει τα διψήφια νούμερα

* Περιορισμος των ΑΝΕΛ γύρω από το εκλογιμο όριο

* 1% για τον ηρωα των εξοπλισμών Καρατζαφέρη

(Να θυμόμαστε πως απο ΠΑΣΟΚ ο Συριζα δεν παιρνει πλεον, ενω παιρνει απο όλους τους αλλους, η ΝΔ εχει πλεον διαρροη προς Ποταμι, όπως και η ΧΑ (προς Ποταμι και προς ....ΣΥΡΙΖΑ), ΠΑΣΟΚ και ΓΑΠ τσακώνονται στα μαρμαρένια αλώνια, οι ΑΝΕΛ εχουν χασει (;) την αριστερή τους πτέρυγα, τα αυγά και τα πασχάλια, η ΧΑ μαζευεται διοτι μαλλον η ΝΔ εγινε ΧΑ στη θέση της, οι γριες αγαπάνε Καρατζαφέρη και το ΚΚΕ βαζει ενισχυμένο μπετό στους ψηφοφορους μην του φυγει κανεις και ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ)

τότε το καλύτερο δυνατό σενάριο για την χώρα θα ήταν το εξής:

* Αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ - για να μην υπαρχουν 2ες εκλογες, για να μην υπαρχει περιορισμος της ασκησης πολιτικής και βεβαίως για να μην υπάρχουν δικαιολογίες

* Συρρίκνωση της ΝΔ. Θα έδειχνει πως η νεα δεξια (Ποτάμι) ηρθε και ειναι ετοιμη, πως οι ακροδεξιές πρακτικές δεν αρκούν για να κυβερνήσεις και εντέλει θα έστελνε τους ΣαμαροΦαηλο ΜουρουτηδοΛαζαριδηδες σπίτια τους. Θα είχαμε δηλαδή ένα θετικό άδειασμα στελεχών στην δεξιά. Αν κατόπιν η ΝΔ αποφάσιζε να γίνει σοβαρο και ευρωπαϊκο κομμα θα μπορούσε να ελπισει σε comeback. Ενα ποσοστο γύρω στο 30% χωρίς όμως προοπτική εξουσίας και με εναν Θεοδωράκη πεινασμένο να το παίζει νέος και καθαρός θα οδηγούσε σε σταδιακή διάλυση της ΝΔ, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ στο πιο απότομο. Ισως ένα ποσοστό γύρω στο 20% να τους έκανε καλό αν αλλαζαν αρχηγο, πολιτική και μυαλά με πιο δύσκολο το τελευταίο.

* Ποτάμι 3ο κομμα. Ο Σταυρος ξερει πως η μοναδική του ελπιδα για να γίνει αυτο ειναι να φάει όλους τους απολιτικ κεντροους, δεξιους κτλ που στην παρούσα φάση ψηφίζουν ΝΔ και ολιγον ΠΑΣΟΚ. Γι αυτο πηρε τους Δρασίτες, γι αυτο και δεν πήρε την αδερφή τον Βαλλιανάτο, μην του τρομάξουν οι πατρις-θρησκεια-οικογένεια. Βεβαιως χανει τους αριστερους. Αλλά ποσοι αριστεροι υπάρχουν που εκτιμούν τον Λυκούδη; Αστειευεστε βεβαια. Γιατι θα ειναι καλο να ειναι 3ο κομμα το Ποτάμι; Γιατί δεν θα ειναι η ΧΑ ρε βλαμμένα, απο την οποία αντλεί ψήφος και το Ποτάμι.

* ΠΑΣΟΚ και ΚιΔηΣΟ εκτος Βουλής. Δύσκολο σενάριο, αλλά ευχαριστο στην αισθηση. Θα παιξει αρκετά αν πάμε σε 2ες εκλογές. Στην παρούσα φάση λογικά θα μείνει έξω ένας απο τους δύο και όλοι οι χιουμορίστες ελπίζουμε να ειναι το ΠΑΣΟΚ διοτι ετσι:

α) Ο Βενιζελος δεν θα ειναι κυβερνητικος εταιρος. Δεν θα ειναι εθνικος εταιρος. Δεν θα ειναι στην κυβέρνηση με τίποτα. Δεν θα ειναι στην Βουλή. Δεν θα εχει βουλευτική ασυλία

β) Θα δινει τετοιες αξεχαστες ομιλιες στην Βουλή ο Γιώργος που θα γελάνε και τα καθίσματα

* ΚΚΕ στα κυβικά του. Εκτος και αν πάμε σε δεύτερες οπου και θα πιεστει. Μπορει να συμφωνεις, μπορει να διαφωνείς, αλλά το κομμα καλο ειναι να ειναι στην Βουλή.

* ΑΝΕΛ εκτος. Μου ειναι αδιαφοροι. Πιο πολύ καλο θα κάνουν στην χωρα αν δεν βγουν (το"βγουν" σημαινει "μπαίνουν στην Βουλή") παρά αν βγουν μιας και λόγω του παναθλιου εκλογικου νομου, ο οποιος δινει στην ουσια μονοκομματική κυβέρνηση ή χάος, το ποσοστο κομμάτων που ειναι εκτος Βουλής κατεβάζει το ποσοστό αυτοδυναμίας (βλ. 1ο *)

Ακομα και έτσι μιλάμε για πεντακομματική Βουλή και η πολυφωνία δεν θα λείψει ούτε και ο αναμενόμενος χαβαλές.

Προφανώς το bestest case scenario βγάζει την ΧΑ εκτός Βουλής, πολιτικής και δημοσίου λόγου, αλλά δυστυχώς εδώ ειναι Ελλάδα και το βλέπω τόσο χλωμό που το καταθέτω μόνο σαν ελπίδα.

Επί της διαδικασίας...

Επειδη μας έχουν φλομώσει στην παπαρολογια, καλο ειναι να πετάξουμε μερικά πράγματα για να βρίσκονται

* Δεν υπάρχει κανένας τρόπος στο γνωστό σύμπαν να βγει μια χώρα από την ευρωζώνη αν δεν θέλει και αυτή να μείνει κατά τα άλλα ως είχε. Δεν υπάρχει τρόπος στο σύμπαν να βγάλουν μερικες χώρες μια άλλη απο την ευρωζώνη και αυτή να μείνει κατά τα άλλα ως είχε. Ο μονος τροπoς για το πρώτος είναι να φύγει και από την ΕΕ αλλα αυτό σημαίνει σίγουρα πως το θέλει. Ο μόνος τρόπος για να γίνει το δεύτερο ειναι να διαλυθει η ευρωζώνη και να ξανασυσταθει. Αλλιώς: ούτε με σφαίρες

* Προφανώς οι "προτενστάντες" κτλ ειναι υπερ της τηρήσεως των συμφωνιων και όλα τα σχετικά, αλλά πρέπει κάποτε να καταλάβουμε πως οι διεθνείς σχέσεις δεν βασίζονται στις διακρατικές συμφωνίες αλλά στη συσχέτιση ισχύος και στα συμφέροντα.

* Η υπογραφη λοιπών μερικών διακρατικών συμφωνιών δεν ειναι το παν διότι αν ήταν έτσι γινόταν ποτέ η εθνική αντίσταση λχ. Θα τηρούσαμε τις συμφωνίες του Τσολάκογλου. Δεν θα έφευγε ο  Καραμανλής απο το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, θα τηρούσε τα προηγούμενα. Δεν θα έκανε πραξικόπημα στην Κύπρο ο Ιωαννίδης. κτλ κτλ. Οι διακρατικές συμφωνίες ειναι ακριβώς αυτό που είναι: συμφωνίες για την πραγματικότητα που ίσχυε τότε. Η ρουφιάνα η πραγματικότητα αλλάζει και οι έξυπνες κυβερνήσεις κάνουν νέες συμφωνίες ανάλογα με τα συμφέροντα της στιγμής.

* Προφανώς καμία χώρα, πόσο μάλλον μια χώρα 10 εκατομμυρίων, δεν μπορεί να κάνει τον Γκιουλέκα σε μια Ευρώπη 200+ εκατομμυρίων. Ρε ούτε η Γερμανία

* Προφανώς καμία χώρα που χρωστάει τον κώλο της στις άλλες δεν μπορεί να κάνει τον Γκιουλέκα επίσης - ακόμα και αν είχε συγκυβέρνηση ΚΚΕ-Καζάκη. Μονο ένας μαλάκας απομονώνει παντελώς την χώρα του οικειοθελώς σε ένα διεθνές περιβάλλον που γίνεται της καριόλας.

* Προφανώς επίσης η Ελλαδα δεν έχει την ισχύ που θα μπορούσε να έχει (όσο μικρή και αν ήταν αυτή) καθώς έχει διαχρονικά απωλέσει πολλά συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Η υπογραφή του Δουβλίνου 2 ήταν μια τέτοια απώλεια. Η υπογραφή των Μνημονίων και η κηδεμόνευση της οικονομικής της πολιτικής ήταν ένα ακόμα. Η ελάχιστη εσωτερική νομιμοποιηση που απαιτείται για οτιδήποτε είναι υποθηκευμένη σε μια κοινωνία με 30% ανεργία, to say the least.

* Προφανώς και χρωστάμε πιο πολλά λεφτά σε χώρες απ ότι σε ιδιώτες. Αυτο το ξέρει και η κουτσή Μαρία. Ειναι λάθος να λέμε πως δεν μπορουν οι χώρες και τα κοινοβούλια να περικόψουν το χρέος αυτό. Γι αυτό λεγονται χώρες και κοινοβούλια, διοτι με μια νομοθετική πράξη μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. Αυτο δεν σημαίνει βεβαίως πως θα το κάνουν, σημαίνει πως μπορούν να το κάνουν.

* Πρέπει να θυμόμαστε πως πρωτευοντως η ευρωζώνη και η ΕΕ ειναι αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης και όχι οικονομικών όρων οι οποίοι έχουν ξεσκιστεί στην παραβίαση και απ΄όλους. Αν ήτανε να τηρούμε τους οικονομικούς όρους της ευρωζώνης,  ρε ούτε η Γαλλία δεν θα ήταν μέσα. Αυτο δεν σημαίνει βεβαίως πως ειναι η γκόμενα σου που σου κάνει όλα τα κόλπα - και χωρίς ουρές.

* Πρεπει να θυμόμαστε πως οι υπόλοιπες χώρες μας θελουν εντος ΕΕ και ευρωζώνης. Και μάλιστα κολασμένα. Ακόμα και όσοι δεν μας θέλουν, στην πράξη αγνοούν το συμφέρον τους. Περα απο το κακο προηγούμενο που θα δημιουργήσει μια έξοδος, πόσο μάλλον ηρωική, υπάρχουν πρακτικά ζητήματα (με πολίτες ξένων χωρών που ζουν εδώ αλλα και Ελλήνων έξω, άλλες διακρατικές συμφωνίες άσχετες με το μνημονιο κ.α.) τα οποία αξίζουν για την κάθε Γερμανία πολύ περισσότερο από τα δις που της χρωστάμε. Αν δεν το πιάνετε, θα πω το πλεον εύκολο: Φανταστείτε μια χώρα εκτος Ευρωζώνης, εντος Ευρωπης, διπλα στην Τουρκία και εκτός Δουβλίνου 2.

* Το ζήτημα κάθε πολιτικής είναι πέρα απο συσχετισμούς ισχύος να αντιλαμβάνεται το αμοιβαίο συμφέρον των συναλλασσόμενων και να το φέρνει στο προσκήνιο. Οχι να φοβερίσει όταν δεν μπορεί, αλλά ούτε και να υποτασεται όταν υπάρχουν και άλλοι ανεξερεύνητοι δρόμοι

* Ένα κράτος έχει πρακτικά απεριόριστη ελευθερία κινήσεων ακόμα και σε ασφυκτικό πλαίσιο εξωτερικού ελέγχου όταν έχει πάρει τις αποφάσεις του και έχει εσωτερική νομιμοποιηση.

* Πρέπει να πάρουμε χαμπάρι πως αν θέλουμε να είμαστε εντός ΕΕ, τότε πρέπει να βλέπουμε τα πραγματα πιο κοσμοπολίτικα και όχι ως αρχοντοχωριάτες, βλαχοδήμαρχοι ή φτωχοί συγγενείς.

* Last but not least. Μια περιφερειακή της ΕΕ οικονομία θα είχε περισσότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα εκτός ευρωζώνης παρά εντός, δηλαδή μετά την πρώτη αναμπουμπούλα.

* Eπι του πιεστηρίου: Το ελληνικό χρεος ως εχει δεν είναι βιώσιμο ούτε με χειροβομβίδες και αυτό το ξέρουν όλοι

Βρεχει ΠΑΣΟΚους

Κάποτε για να πετύχαινες ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με την γνωστή κινησιολογία, φρασεολογία και σημειολογία απύθμενης ευαρέσκειας, βλαχοδημαρχισμού, πολιτικού αμοραλισμου και κυνικού θράσους, το μόνο που έπρεπε να κάνεις ήταν να βγείς από το σπίτι και να πετάξεις μια πέτρα. Στην τύχη. Ενα - δυο στελεχάρες, συνδικαλιστάρες, γκομενάρες, αγωνιστάρες και κυρίως παπάρες θα πετύχαινες. Ακόμα και οι αριστεροί και καλά του ΠΑΣΟΚ (το ΠΑΣΟΚ για χρόνια και χρόνια έκανε διαρκή αφαίμαξη στελεχών της αριστεράς, τα οποία στελέχη πασοκοποιούνταν σε χρόνο dt. Το μόνο που έφερναν στο νέο κόμμα τους ήταν το και καλά τίμιο παρελθόν τους, και αυτό διοτι δεν είχαν καταφέρει να γίνουν άτιμοι (για να δωροδοκηθείς πρέπει να βρεθεί και κάποιος που θα θέλει να σε δωροδοκήσει). Αυτο βεβαίως θα άλλαζε πολύ σύντομα) πουθενά δεν διέφεραν από τους παλιούς του κινήματος. Ίσα ίσα, μερικές φορές ήταν και βασιλικότεροι του βασιλέως, θες το άγχος του νεοφώτιστου, θες η αγωνια να προλάβουν να φάνε από το μπεζαχτά όσα δεν είχαν προλάβει τα προηγούμενα χρόνια, θες που η γαμημένη η εξουσία αλλοτριώνει και δεν υπάρχει σωτηρία τελικά.

Τέλος πάντων, το ένα ΠΑΣΟΚ της καρδιάς μας, αυτό με το αριστερο (βαθύ)παρελθόν και την σοσιαλιστική φρασεολογία πνέει τα λοίσθια. Το άλλο ΠΑΣΟΚ της καρδιάς μας, αυτό με το φιλοβασιλικο, φιλοχουντικό παρελθόν και εσχάτως με το τέρμα ρατσιστικό, μισαλλόδοξο και σκοταδιστικό παρόν (ΝΔ) μένει να υπερασπίζεται τις επάλξεις του παλαιού δικομματικού συστήματος ενω το εναπομείνον ΠΑΣΟΚ παραπαίει.

Το πόσο ίδια ειναι αυτά τα δύο κόμματα φάνηκε και κατά τη διάρκεια συγκυβέρνησής τους, όχι γιατί συγκυβέρνησαν, αλλά γιατί θα έπρεπε να είναι κάποιος πολύ ευφάνταστος για να βρει τις διαφορές ανάμεσα στην πολιτική Σαμαρά - Βενιζέλου. Θα έπρεπε να έχει πλούσια φαντασία για να σκεφτεί τι διαφορετικό θα έκανε μια μονοκομματικη κυβέρνηση Σαμαρά από την δικομματική που μας έπεσε στο κεφάλι. Αυτό ήταν και η κατάρα της ΔΗΜΑΡ. Το ότι μπήκε χωρίς λόγο σε μια κυβέρνηση ως μή απαραίτητο στοιχείο και πουθενά δεν κατάφερε να περάσει την όποια πολιτική της - αν υποθέσουμε ότι είχε.

Τελος πάντων το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ διαλύονται και νέοι σχηματισμοι παίρνουν τη θέση τους, οψόμεθα να γίνει το ίδιο με τη ΝΔ (να δεις που εκεί θα στοχεύσει τελικά το Ποτάμι, στο σχηματισμό μιας πιο ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς).

Το έγραψα και το ξαναγράφω. Η διάλυση του ΠΑΣΟΚ μπορεί να θεωρηθεί αρχή εθνικής κάθαρσης. Αλλά πως στο διάολο να κάνεις κάθαρση όταν το μιμίδιο ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να υπάρχει και να διαχέεται παντού; Το ιδανικό θα ήταν οι μεγαλοΠΑΣΟΚοι να πάνε σπίτια τους ή στην φυλακή. Αντιθέτως, διάφορες πασοκικές παραλλαγές (δείχνουν να) επιβιώνουν και μετακινούνται σε αλλους χώρους. Και μαζί μετακινειται και ο πολιτικός αμοραλισμός τους  - νυν υπερ πάντων η καρέκλα και έτσι.

Σε γενικό επιπεδο:

* Έχω ακούσει/μιλήσει με παμπολλους ΠΑΣΟΚους, του λεγόμενου βαθέως λαϊκού ΠΑΣΟΚ οι οποίοι, στην απογοήτευση τους διότι τελειωσαν τα βολέματα και οι διορισμοί, έχουν μετακομίσει μαζικά στην ΧΑ (σου λέει ο άλλος θα ψηφίσω τα καθίκια για να δείρουν την κυβέρνηση που δεν μου διόρισε το γιόκα). Και επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, πρεπει να το αναγνωρίσουμε ως γεγονός. Ο Μπούκουρας δεν είναι ο μόνος, όσο και αν ο Μπούκουρας δεν ειναι για να τον εμπιστεύεσαι σε αυτά που λεει. Και τέλος παντων μπορει ο Μπούκουρας να ήταν μικρός ΠΑΣΟΚ, μπορεί να μην ήταν, Μπουκουριστές όμως υπάρχουν πολλοί.

* Πολλοί έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα μπερδεύονται. Ακουσα το αμίμητο σε μια τοπική: "Εμείς στο ΠΑΣΟΚ δεν λειτουργούσαμε έτσι, πα να φύγω" και από γύρω να φωνάζουν "στο καλό και να μας γράφεις". Ή το ακόμα καλύτερο "τι μαλακίες για πολιτική ειναι αυτές, εδώ πρέπει να πάρουμε την κυβέρνηση" από κάποιον ο οποίος επίσης αποχώρησε επειδη..στο ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν έτσι. Τελος πάντων, από αυτούς που γραφτήκανε και μείνανε ως μέλη άλλοι προσπαθούν να ξεχάσουν το ΠΑΣΟΚ, αλλοι να κανουν το ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΣΟΚ και άλλοι να βρουν κομματάρχη να προσκολληθούν, κάτι αρκετά δύσκολο μιας και οι διαδικασίες ακόμα τους μπερδεύουν. Που να πάει τώρα ο κομματάρχης σε συνεδρίαση ΝΕ ή τοπικής ενώ μια ζωή ήξερε πως αυτός θα δίνει τη γραμμή σε απευθειας σύνδεση με τα "ανώτερα κλιμάκια"; Ακόμα και τώρα πολλοί πρωην πασόκοι (και όχι μόνο) αυτοπροτάθηκαν στα κεντρικά για βουλευτές και δεν καταλάβαιναν γιατί οι ΝΕ αρνούνταν.

* Παρα πολλοί έχουν πάει στην ΝΔ, ειδικά οι κυβερνητικοί, οι Σημιτόφρονες κτλ. Μα θα μου πεις πως γίνεται αυτό αφού η ΝΔ πέφτει σαν ποσοστό; Απλα δείτε τις συσπειρώσεις της ΝΔ που εχει πολλές απώλειες σε πιο δεξιά σχήματα, άσε που μερικοί της φεύγουν προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά. Τα δεξιά κομμάτια προσπαθεί να μαζέψει ο Αντώνης (αποφεύγοντας στην πράξη τα ανοίγματα προς τα πιο κεντρώα κομμάτια της κοινωνίας) και κοντεύει να γίνει χειρότερος και από τον Γκερινγκ.

* Ως νέο ΠΑΣΟΚ προβάλλεται το Ποτάμι και εκεί επίσης εχουν καταφύγει αρκετοί σοβαροφανείς πασόκοι. Μα θα μου πεις εσύ έλεγες πως το Ποτάμι θα γίνει η νέα ΝΔ. Ε και; Το νέο και άφθαρτο και δεν θέλουμε επαγγελματίες πολιτικούς Ποτάμι έχει γεμίσει με τον κατιμά του συστήματος. Αποτυχημένους πασόκους ή πασοκους wannabe.

Ήταν που δε θα έπαιρνε "επαγγελματίες" πολιτικούς το @ToPotami #ToPotami #To_Potami #ekloges2015 #ekloges #ekloges15 pic.twitter.com/SeF0F8bThO
— Αντιπαριώτης® (@apneagr) January 8, 2015

* Το μισό εναπομείνον ΠΑΣΟΚ έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και κορωνιδόν και ασκαρδαμυκτί πήγε στο νέο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ (κλιτς, κλατς, κλουτς) ο οποίος δηλώνει έτοιμος να φτιάξει κάτι νέο χρησιμποιώντας παλιά συνταγή, παλιά υλικά και παλιό μάγειρα. Αλλά άμα έχεις τον Καστανίδη για υποστηρικτή, μπορείς να φτιάξεις τα πάντα

* Οι Κατσέλη και σία έφυγαν νωρίς απο το ΠΑΣΟΚ, λόγω Μνημονίων και συνεπαγόμενης πολιτικής και πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα έδειξαν μια πολιτική συνέπεια μέχρι πρότινος. Το ότι τα μισά στελέχη της είναι από απαίσια έως χαμερπή είναι ένα πρόβλημα μιας και όλοι της οι υποψήφιοι για βουλευτές γειώθηκαν (αυτή ειναι η ερμηνεία μου για αυτό) από τις τοπικές και όχι χωρίς λόγο. Αυτος ειναι μάλλον και ο λόγος που ο Καστανίδης την κοπάνησε, αποκοινωνικοσυμφωνοποιήθηκε, αποσυριζοποιήθηκε και τώρα ΚιΔηΣοποιήθηκε.

Ταυτα και μένω. Ας δουμε λίγο μερικές τρανταχτές περιπτώσεις, περα από το μισό ΠΑΣΟΚ που έφυγε και πήγε στο ΓΑΠικό ΠΑΣΟΚ ΚιΔηΣο, οπου θα φανούν και τα του αμοραλισμού που λέγαμε παραπάνω, μην θιχτεί και κανας πασόκος και τρέχουμε. Το αστείο ειναι πως οι μεσαίοι πασόκοι, που δεν ειναι γνωστοι τοις πασοι, αλλά πασίγνωστοι στις τοπικές κοινωνίες, είναι ακόμα χειρότεροι και ψάχνουν (μεχρι χτες τουλάχιστον) κόμμα να τρουπώσουν ως υποψήφιοι χτυπώντας όλες τις ενδιάμεσες πόρτες από την ΝΔ μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ. Ρωτήστε, αν δεν ξέρετε σχετικά οι ίδιοι, κανα πασόκο συντοπίτη σας και γελάστε ελευθέρως.

* Γκερέκου. Σήμερα ειμαι ΠΑΣΟΚ διότι έχω αρχές. Αυριο είμαι ΝΔ διότι ....χμμμ ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα.

* Οικονομου. ΠΑΣΟΚ. Αρμα πολιτών. ΔΗΜΑΡ. Περιπου ΠΑΣΟΚ. Κουβέντες με ΓΑΠ. ΝΔ και στο Επικρατείας, μην τύχει και ζητήσει κανα σταυρό γιατί το μαύρο θα πήγαινε σύννεφο. Δεν περιγράφω άλλο

* Λυκούδης. Απο ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ και μετά Ποτάμι. Πιο ΠΑΣΟΚος απο τους εναπομείναντες, ειδικά στην εκφορά του λόγου.

* Μπόλαρης. Σχετικά πιο έντιμος, διωχθηκε απο το ΠΑΣΟΚ στο οποίο αναδείχθηκε πολιτικά, συνεπής έκτοτε. Μελανό σημείο η ανεκτικότητά του στην ρατσιστικη, κομπλεξική και φασιστική πρακτική Λοβέρδου (τότε με τις οροθετικές)

* Τζάκρη. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε ειδικά αυτήν. Εχει ψηφίσει τα πάντα (μνημονιακά). Χωρις να έχει αλλάξει η κατάσταση, άλλαξε αυτή, μάλλον επειδή είδε προς τα που γέρνει η βάρκα από νωρίς. Κανονικά έπρεπε να πάει σπίτι της και με τις ευχές μας

* Βουδούρης και Παραστατίδης: Ο Παραστατίδης εχει διαγραφει απο το ΠΑΣΟΚ  δύο φορές (!;), εχει γίνει ρομπα εσχάτως και μπήκε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ κόντρα στην βάση. Ο Βουδούρης ειναι επίσης πρωην ΠΑΣΟΚ, μετά ΔΗΜΑΡ μετά ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θυμάμαι αν έχει ψηφίσει κάποιο μνημόνιο. Έτερη μεγάλη ρόμπα προσφάτως, κατά το θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει. Απολαύστε:

"Ειδικά ο Βουδούρης είναι ένα σπάνιο πολιτικό είδος. Τον ανακάλυψε ο Γιώργος Παπανδρέου. Υπερασπίστηκε το πρώτο Μνημόνιο με πάθος και κατακεραύνωνε τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν δέχτηκε επιθέσεις από οπαδούς του στην Καλαμάτα. Όταν είδε ότι ο Παπανδρέου καταρρέει, εγκατέλειψε τον ευεργέτη του και την έκανε από το ΠΑΣΟΚ με ελαφρά πηδηματάκια. Βρήκε καταφύγιο στη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. Αλλά κι εκεί για λίγο. Στις περιφερειακές εκλογές ήταν υποψήφιος (του ΣΥΡΙΖΑ) στην Πελοπόννησο, αλλά συνετρίβη από τον «μνημονιακό» Πέτρο Τατούλη. Τώρα θέλει να είναι υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ."

* Φλωρίδης. Το ΠΑΣΟΚ ειναι κακό. Το ΠΑΣΟΚ ειναι χάλια. Ωπ, θεσούλα στο Ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ που πάντα αγαπούσα.

 Εχει και η ΝΔ τις περιπτωσάρες της οι οποίες αναφερεται ως πασοκοι διότι είπαμε πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ειναι απο το ίδιο βαρέλι. Ενδεικτικά:

* Ιατρίδη: .ΝΔ. ΑΝΕΛ, κουβέντες με ΣΥΡΙΖΑ(το ξέρατε;). Αποχυλωμένη από ΣΥΡΙΖΑ. ΝΔ τελικά αφού πριν είχε πει πως αν ειναι στο χέρι της να πέσει η κυβέρνηση, αυτή θα την ρίξει, μάλλον πουλώντας εκδούλευση στον ΣΥΡΙΖΑ η οποία και δεν ηγοράσθη.

* Γεωργιάδης. Ο Σαμαρας ειναι ο χειρότερος. Ο Σαμαράς ειναι ο καλύτερος. Ολοι οι άλλοι ειστε κομμούνια.

* Νικήτας Κακλαμάνης. Αντι ΝΔ. ΝΔ. Αντι ΝΔ. ΝΔ. Αντι ΝΔ. ΝΔ. Ζαλίστηκα και δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές έχει φύγει και ξανάλθει στην ΝΔ, ανάλογα με τα συμφέροντα της στιγμής.

Καπου εδώ να πω πως βαρέθηκα να γράφω για τους κυβερνητικούς βουλευτές μιας και το κόλπο "καταψηφίζω ενα Ν/Σ για να γίνω αρεστος στο κοινο μου, μετά διαγράφομαι, μετά υπερψηφίζω το επόμενο Ν/Σ, ειδικά αν αποτύχω ενδιάμεσα σε τίποτα δημοτικές ή περιφερειακές εκλογές, και ξανάρχομαι" εχει καταντήσει αηδία.

* Τατούλης. Ο Θεός μου. Έφυγε νωρίς απο την ΝΔ, της έφαγε μια περιφέρεια, στην επόμενη τον στήριξαν (ας έκαναν και αλλιώς) και τώρα του βάζουν και την κόρη στο ψηφοδέλτιο. Not bad at all.

Καπου εδώ να γράψουμε μια τελεία και να εξετάσουμε τα του ΣΥΡΙΖΑ που μας ενδιαφέρουν περισσότερο μιας και απο την μία η πολιτική θέση του blog δεν ειναι κάτι μυστικό και από την άλλη ετσι ή αλλιώς λογικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας.

Στην παρούσα φάση το πράγμα θα μπορούσε να είναι κάργα θετικό για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τη χώρα. Η γραμμή Λαφαζάνη (που δεν πέρασε) "Κανένας μνημονιακός στο Κόμμα" θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλη αποπασοκοποιηση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της χώρας γενικότερα. Όχι τόσο γιατί το Μνημόνιο ειναι το μοναδικό στοιχείο στην ατζέντα ή το πιο κρίσιμο, αλλά γιατί ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία ξεσκαρταρίσματος του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού της χώρας. Οι κομμένοι πασοκοι - wannabe Συριζαίοι θα πήγαιναν σε άλλα κόμματα (γιατι στο ΣΥΡΙΖΑ ήρθαν για την καρέκλα και όχι για τις πολιτικές θέσεις, ως γνήσιοι κομματάρχες του '60) και μοιραία θα αλληλοεξοντώνονταν, ενώ θα έφερναν μεν τις προσωπικές τους ψήφους, αλλά κατά κανόνα θα έδιωχναν πολλαπλάσιες ή έστω θα πήγαιναν σπίτια τους.

Δεν έχει εμπεδωθεί ακόμα στη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως οι κομματάρχες πλέον διώχνουν περισσότερους ψήφους απ΄ όσους παίρνουν. Και ναι μεν, μπορει η ηγεσία να έκανε χ συμφωνίες αλλά δεν είχε το δικαιωμα να τις κάνει ερήμην της βάσης - και αυτό λέγεται απόπειρα πασοκοποίησης, η αλλαγή της νοοτροπίας του κόμματος δηλαδή, και όχι η είσοδος νέων οι οποίο, έστω και θεωρητικά, μπορεί απλά να άλλαξαν γνώμη. Από την άλλη δεν έχει εμπεδωθεί στις τοπικές πως πρέπει να αναδειχθούν νέα στελέχη, μεσα από την κοινωνία αμα ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ να μαζικοποιηθει. Σε πολλες περιπτώσεις λοιπον τα ψηφοδέλτια ήταν αποτέλεσμα συγκερασμων ανάμεσα στο θέλω της ηγεσίας (το οποίο ειναι αρκετά ανεκτικό σε παλαιούς κομματάρχες) και στο θελω των τοπικών που έβαλαν πρώτη την κομματική επετηρίδα, κάτι πιο θεμιτό αλλά που μοιραία μπορεί να οδηγήσει σε αποκοπή του κόμματος από τις κοινωνικές εξελίξεις.

Η δικια μου θεση ειναι πως αμα εναι για να γίνει κυβέρνηση ο κάθε ΣΥΡΙΖΑς να χρειαστεί να γίνει ίδιος με αυτούς που αντικαθιστά, ε ποτέ να μην γίνει. Διευρυνση χρειάζεται, αλλά προς τα ζωντανά κινήματα, όχι προς παλαιούς καρεκλοκένταυρους.

Δεν σημαίνει αυτό πως ολοι οι Μνημονιακοι ειναι σωνει και καλά Δαιμονες ή πως οι αντιμνημονιακοι ειναι Θεοί, σωτήρες και όλα τα σχετικά. Σημαίνει αυτό ακριβώς που έγραψα και επαναλαμβάνω:  ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία ξεσκαρταρίσματος του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού της χώρας. Τωρα, αν με τον υπόλοιπο κατιμά καίγονταν και μερικά χλωρά, ε τι να κάνεις, so be it, που θα έλεγε και ο Tyler Durden.  Ασε που στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι και δεν νομίζω πως θα είχαμε πρόβλημα ως χώρα αν η Τζάκρη πήγαινε να κάνει κανα μπότοξ αντί να είναι στην Βουλή ή αν ο Οικονόμου έπλεκε κάλτσες μαζί με τον Βουδούρη. Το κυριότερο πρόβλημα των περιφερόμενων Πασόκων ειναι πως η πολυετής θητεία τους στην εξουσία τους έχει διαφθείρει κατά κανόνα μέχρι το κόκκαλο. Η συνέπεια που θα έχουν ως βουλευτές - υποστηρικτές μιας κυβέρνησης καμικάζι που θα βάλλεται (θεωρητικά) από παντού και συνεχώς, το καλύτερο που μπορούμε να πούμε ειναι πως ελέγχεται για να μην πω πως ειμαι σίγουρος πως θα την κάνουν γυριστή με την πρώτη ευκαιρία. Αυτή ειναι και η αιτία άλλωστε που γειώθηκε απο το ΣΥΡΙΖΑ η ΔΗΜΑΡ, η οποία και μεταξύ μας ζήταγε τον ουρανό με τ΄άστρα. Παρεμπιπτόντως: οτι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΔΗΜΑΡ το έκανε το Ποτάμι με την Δράση αλλά εκεί δεν άκουσα τα ΜΜΕ να κλαίγονται

Γιατί ο μέσος αριστερός ή και κεντρώος πολιτης να τρεξει στις εκλογές για να βγει η κάθε Τζάκρη και ο κάθε Βουδούρης; Ποσο καλά θα πάει το ΠΑΣΟΚ με σημαία τον Φλωρίδη; Γιατί να λέει το ΚΚΕ - και να έχει δίκιο - πως:

Σωστη η παρατηρηση στελεχους ΚΚΕ στο ΣΚΑΙ.Οι υπουργοι που εφεραν το ΔΝΤ στην Ελλαδα εχουν στασιδι σε ολα τα κομματα μηδε ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμενου
— N.Χριστοδουλόπουλος (@NikosXrist) January 10, 2015

Και μια τελευταία κουβέντα για τη Ραχήλ Μακρή. Η Rachel ειναι πιο γραφική και από ηλιοβασίλεμα στην Οια, με 29 C υπό σκιαν, μέτρια υγρασια και καθόλου συννεφιά. Παραπέρα όμως οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε πολιτική σταθερότητα και τσαγανό. Το ότι έφυγε από τους ΑΝΕΛ, από μόνο του δεν ειναι κακο, κακό ειναι που πήγε. Σαν βουλευτική ψήφο την εμπιστεύομαι πιο πολύ απ΄όσο 17 Βουδούρηδες, 45Τζάκρηδες και 168 Οικονόμου. (το ότι ανέστια πανηγύριζε την διάλυση της Βουλης και την πτώση της κυβέρνησης, χωρίς η ίδια να έχει "κλεισει" στον ΣΥΡΙΖΑ της δίνει μπόνους και πολιτικής συνέπειας και αφέλειας και χαριτωμενιάς. Το ότι λεγόταν πως μετά το ΣΥΡΙΖΑ μίλαγε με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την κάνει κατά βάθος συντροφάκι που έμπλεξε με κακές παρέες)

Έτσι και αλλιώς από γραφικότητες αυτή η Βουλή δεν μας έχει στερήσει. Γεωργιάδης, Ντινόπουλος, Μιχελογιαννάκης, Γιακουμάτος, Βούλτεψη, Κεδίκογλου, Παπαμιμίκος, Κωνσταντινόπουλος, Hondor Στρατούλης είναι άνθρωποι που πλεον τους βλέπεις και απορεις με τον ψυχισμό αυτών που τους ψήφισαν. Και προτιμώ χίλιες φορες την γραφικότητα από τον γραβατωμένο και αδίστακτο κυνισμό του κάθε Λοβέρδου. Προφανώς θα προτιμούσα να κάτσει μια τετραετία στον πάγκο και να ψηθεί αντί να την βάλει στα ψηφοδέλτια του ο ΣΥΡΙΖΑς από τώρα (κάτι που θα το πρότεινα για όλους τους παλιους-νέους σωτηρες μας), αλλά είπαμε, κάνει και η ηγεσία τις μαλακίες της.

Τέλος πάντων, από την βροχή πασόκων που έπεσε, τολμώ να πω πως ο ΣΥΡΙΖΑ γλίτωσε τα χειρότερα (πχ Δημητρουλόπουλος βλ. εδώ για αντιδράσεις), τα οποία απορρόφησε το ΚιΔηΣο και το Ποτάμι, ενώ η ΝΔ τσίμπησε από τον αφρό - με την εξαίρεση της Τζάκρη για τον ΣΥΡΙΖΑ και του Οικονόμου για τη ΝΔ. Ε, και τι να γίνει, κάποιοι πήγαν και σπίτι τους.

Το θεμα μας δεν ειναι το Charlie Hebdo, δεν ειναι οι μουσουλμανοι, δεν ειναι οι χριστιανοι. Είναι ο φανατισμός.

Δεν με ενδιαφέρει αν η τάδε ή η μπήξε ή η δείξε θρησκεία ειναι πιο καλή, πιο κακή, πιο νόστιμη ή πιο light. Σε κάθε θρησκεία ενυπάρχει το γονίδιο του φανατισμού το οποίο γιγαντώνεται ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. Στατιστικά πάντως τους πιο πολλούς φανατικούς σε ποσοστό του πληθυσμού παράγουν οι μονοθεϊστικές αβρααμικές θρησκείες. Λογικό μιας και βασίζονται στις ίδιες αρχές.

Οι χριστιανοί δεν έχουν να καμαρώνουν για πολλά πράγματα, εκτός από την αθέλητη βοήθειά τους στο σχηματισμό εθνών - κρατών, ενώ η σημαντικότερη συμβολή των μουσουλμάνων στον πολιτισμό παραμένει  η διάσωση των συγγραμάτων των αρχαίων συγγραφέων που έκαναν στο Μεσαίωνα και πέραν τουτου ουδέν. Το ότι ο καθολικισμος σήμερα ειναι πιο light δεν τον απαλάσσει απο τα ανομήματα του παρελθόνος. Ο πολιτισμός μας προχωρά και εξελίσσεται παρά και ενάντια στις θρησκείες παρά εξ΄αιτίας τους. Το ότι ο φανατισμός εμπεριέχεται στο γονίδιο της θρησκείας δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει και αλλού αλλά και εκεί τείνει να εκφράζεται με θρησκευτικούς όρους ("ΠΑΟ, θρησκεια, Θυρα 13", προσωπολατρεία σε πολιτικούς, αναφορές σε ιερά και όσια της φυλής, "εθνικού DNA", δηλ εκλεκτολαϊκισμού κτλ).

Οι δολοφόνοι των κομιστων του Charlie Hebdo ειναι απλά αυτό: φανατικοί δολοφόνοι και δρουν εκτός πολιτισμού, εκτος "δυτικού" (το δυτικό πλαίσιο δεν ειναι χριστιανικο βόιδαροι. Είναι κάργα αστικοδημοκρατικό, διαφωτιστικό και ότι αυτό συνεπάγεται) πλαισίου και εκτός της γαμημένης της λογικής. Το ότι μερικοί μαλάκες βρήκαν ευκαιρία να διαφημίσουν την μαλακία τους εξαιτίας του Charlie δεν κάνει την πράξη λιγότερο ή περισσότερο αποτρόπαια. Απλα τους κάνει αστείους. Το ότι το Charlie πέρα από αστείο (προφανώς περί τέχνης ο καθείς και η γνώμη του) ήταν και αντιφασιστικό, αριστερό και κατά της συντηρητικής πολιτικής των ιερών και οσίων γενικότερα, απλά τους κάνει πιο θλιβερούς.

Το πρόβλημα μας ειναι η θρησκεία σαν προαγωγός του φανατισμού. Για κάθε τζιχαντιστή υπάρχει ένας Τζόουνς, για κάθε μουλα ένας Άνθιμος και μόνο κάποιος ηλίθιος θα καθόταν να τους μετρήσει. Το ότι ο Ανθιμος δεν μπορεί να εκδηλωθεί όσο θα ήθελε έγκειται στην αποθρησκοποίηση (εν μέρει τουλάχιστον) του κρατους στο οποιο βρίσκεται και όχι στο ότι ο ίδιος δεν είναι κατάμαυρος μέχρι τα μύχια της ανύπαρκτης ψυχής του. Το πλεονέκτημα των ανεπτυγμένων χωρών δεν ειναι ο χριστιανισμός τους, αλλά το ότι έχουν κάπως ανεξαρτητοποιηθεί από αυτόν. 

Βεβαίως δεν είναι όλες οι Δυτικές χώρες ακριβως το ίδιο, ε;

Με τη βοήθεια του θεού γινόμαστε μια κανονική χώρα #lemetinalithia pic.twitter.com/RAgmJ1pxVJ

— ο Αντώνης ο Αλήθειας (@LemeTinAlithia) January 9, 2015

(Ενα πρόβλημα το οποίο επιστρέφει είναι ότι οι πλεον φανατικοί θρησκευτικοί τύποι είναι πλεον ευρωπαίοι ζηλωτες είτε χριστιανοι ειτε μουσουλμάνοι. Ή κάτι δεν πηγαίνει καλά με το δυτικό σύστημα, ή απλά το μιμίδιο ειναι δύσκολο να ξεριζωθεί)

Η διαφορά στην δίωξη Παστίτσιου με την επίθεση ενόπλων στο περιοδικό Charlie Hebdo είναι ότι τα δημοκρατικά καθεστώτα δεν κάνουν έτσι ευκολα ενοπλες επιθέσεις σε γνωστές ανοικτες ομάδες. Η νοοτροπία όμως της εξάλειψης του διαφορετικού, του "ασεβούς" και τα λοιπα ειναι ακριβώς η ίδια. Αμα εχει ματσούκι βαράς με το ματσούκι. Αμα έχεις καλάσνικοφ βαράς με καλάσνικοφ.

Γράφτηκε κάπου πως ναι μεν κακως η επιθεση και τα λοιπά, αλλά οι Γαλλοι ειναι αποικιοκράτες, και κανουν επιθέσεις σε αμαχους και τα λοιπά. Κανεις δεν διαφωνεί με αυτό. Ούτε και στο Charlie θα διαφωνούσαν. Οποιος νομίζει ομως πως έγινε επίθεση κατά της αποικιοκρατίας στο Charlie ή πως αυτή ηταν μια υγιης αντίδραση καταπιεζόμενου ενάντια στον καταπιεστή του πλανάται πλάνην οικτράν.
* Κατά πρώτο οι επιτιθέμενοι ήταν ευρωπαίοι όσο και ο Ζιντάν. Απλα ήταν Ζηλωτές
* Συμβολα της αποικιοκρατίας υπάρχουν άφθονα. Υπάρχουν (ειδικά στο Παρίσι) μια μαούνα αποικιοκρατικά μνημεία. Υπάρχουν Δημαρχοι, αστυνομικοί, βουλευτές, υπουργοί κτλ. Δεν λεω πως ειναι "θεμιτοι" στοχοι, αλλα είναι ρε παιδί μου σύμβολα της Γαλλικής εξουσίας.

Οπότε καταλήγουμε στο συμπερασμα πως δεν εγινε επίθεση ενάντια στο καθεστώς, καθώς το Charlie μόνο καθεστώς δεν ήταν. Το γέλιο ήταν αυτό που τους πείραξε και όχι η καταπίεση. Έγινε επίθεση ενάντια στο γέλιο και στην ελεύθερη άποψη. Αμα δεν το νογάτε καλά να πάθετε.

Το να μετράμε ποια θρησκεία έχει περισσότερους δολοφόνους, ποια θρησκεια ειναι πιο κακή κτλ συνεχίζει να μου θυμίζει μικρά πιτσιρίκια που μετράνε το τσουτσούνι τους με χάρακα για να δουν ποιο το έχει μεγαλύτερο. Το θέμα είναι πως όλα έχουν τσουτσούνι και μερικές φορές δεν ειναι μονο το μέγεθος, δεν ειναι το πως το χρησιμοποιείς αλλά ειναι το ίδιο το γαμημένο.

Συνοψίζοντας:

Α, και εσείς που το παίζετε υπεράνω και οι βάρβαροι οι μουσουλμάνοι κετς, αναρωτηθήτε για πόσο καιρό θα επιζούσε ένα τέτοιο περιοδικό στην Ελλάδα.

Γιατί όλοι γελάνε με την καμπουρα του απέναντι αλλά κανένας με την δικιά του

Συνοψίζοντας:

Επικό εξώφυλλο pic.twitter.com/hcFjQ3ZCzM
— Γιώργος_ο_Γκαθ (@Gath___) January 7, 2015

Υ.Γ. Μάθετε να γελάτε με τις ιδέες σας. Κάνει καλό.


Y.Γ. 2. (Update) Από τον διευθυντή της Liberation

Σκότωσαν τον Cabu! Σκότωσαν τον Cabu... Τον ειρηνιστή, τον γενναιόδωρο, τον καλύτερο άνθρωπο στη γη. Τον καλύτερο σκιτσογράφο.

Σκότωσαν τον Wolin, τον Charb, τον Tignous, τον Bernard Maris και τους άλλους... Τον Wolinski, τον πιο αστείο και τρυφερό άνθρωπο στον κόσμο, με την απέραντη όρεξη για ζωή... Ο γεμάτος ψυχική δύναμη Charb, ο ευγενικός και ταπεινός Tignous, ο λόγιος Bernard, που εξέφραζε την κοινή γνώμη με τον πιο ζηλευτό τρόπο... Όλοι τους έφυγαν. Ο Philippe Lançon, δημοσιογράφος, συγγραφέας και λαμπρός κριτικός της Liberation τη γλίτωσε... Η Liberation θρηνεί για τον Charlie και την ομάδα του, τα ξαδέλφια μας. Κλαίμε κι εμείς μαζί με τους φίλους και τις οικογένειες τους.

Ο Charlie ήταν η αντίσταση σε μια τραγική πραγματικότητα, ένας σύγχρονος Βολτέρος, μια τρικλοποδιά στη δράση των φανατικών. Στα μολύβια και τα κραγιόνια επιτέθηκαν τα καλάσνικοφ. Μα πόση αδυναμία! Όταν δεν έχουμε επιχειρήματα, πυροβολούμε.
Σκότωσαν λοιπόν τον Charlie; Όχι. Άσκοποι ήταν οι πυροβολισμοί τους. Ο Charlie θα ζήσει χάρη στους συγγραφείς του. Το πνεύμα του Charlie θα ζήσει και θα μεταδίδεται για πάντα από όλους εμάς. Όλοι εμείς είμαστε ο Charlie. Δεν πέτυχαν τον στόχο τους. Σκοτώνοντας τους φίλους μας, μας πλήγωσαν ανεπανόρθωτα, όμως ταυτόχρονα μας κινητοποίησαν. Οι σκιτσογράφοι του Charlie, εδώ και μισό αιώνα περίπου, δείχνουν έμπρακτα τον λόγο ύπαρξης του Τύπου: γνώση και κριτική, ικανότητα και τόλμη να αντιστέκεσαι στις γελοιότητες και τις αδικίες, ικανότητα να γελάς κοροϊδευτικά και να μάχεσαι ενάντια στους γελοίους και ταυτόχρονα να μετριάζεις την ματαιοδοξία σου και την ματαιότητα του κόσμου. Οι σκιτσογράφοι του Charlie ήταν φωτεινά σύμβολα της γενιάς του 68', για την οποία έχουμε να πούμε συχνά πολλά κακά “πράγματα”, όμως οφείλουμε να της αναγνωρίσουμε τον αγώνα για ελευθερία. Αντέστρεψε ταμπού, γελοιοποίησε δόγματα, τίμησε ανθρώπους που το άξιζαν και ήταν στο περιθώριο.

Ο Charlie κάθε εβδομάδα έδινε και ένα σαρκαστικό χτύπημα στο κεφάλι των ισχυρών, χάριζε μια οπτική της κοινωνίας καλύτερη από αυτό που έχουμε συνηθίσει. Μια οπτική με λιγότερες προκαταλήψεις, λιγότερη λογοκρισία, περισσότερη αυτονομία, με ελευθερία στην έκφραση. Έδινε μια οπτική ζεστή και ανθρώπινη, μια οπτική για την οποία πλήρωσε με τη ζωή του. Κατά τη διάρκεια της μακράς πορείας του δεν απέκλινε ούτε μια στιγμή. Και αφορμές υπήρξαν πολλές. Όλοι οι σκοταδιστές, οι συντηρητικοί, οι “σημαντικοί” της Γαλλίας είχαν έναν λόγο να παραπονούνται για τον Charlie, που είχε πέσει στο παρελθόν θύμα του γκωλισμού -σκάνδαλο που ξεχάστηκε- αλλά τελικά δέχτηκε ισχυρό χτύπημα από τον ισλαμισμό. Αλλάξαν οι εποχές.
Άραγε είναι τυχαίο; Οι τρομοκράτες δεν επιτέθηκαν στους “ισλαμοφοβικούς”, στους εχθρούς των Μουσουλμάνων. Επιτέθηκαν στον Charlie. Δηλαδή στην ανοχή, στην άρνηση του φανατισμού, στην αποστροφή του δογματισμού. Τα έβαλαν με την ανοιχτή αριστερή ματιά, με τη λαϊκή, ειρηνική και ευγενική στάση, που προτιμούσε να κάνει πλάκα παρά να είναι κάθετη. Αυτοί οι φανατισμένοι δεν υπερασπίστηκαν τη θρησκεία τους, δεν υπερασπίστηκαν τους Μουσουλμάνους, που στην πλειοψηφία τους καταδίκασαν αυτή την εγκληματική πράξη. Αυτό που έκαναν ήταν ότι επιτέθηκαν στην... ελευθερία.
Η διαχωριστική γραμμή τραβήχτηκε. Γιια να αμυνθούμε πρέπει να τηρηθούν οι βασικές αρχές της ελευθερίας: να συλληφθούν οι εγκληματίες, να οδηγηθούν στις δικαστικές αρχές, να τιμωρηθούν όπως ορίζει ο νόμος, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Να ενωθούν όλοι οι υποστηρικτές της δημοκρατίας, να κινητοποιηθούν και να νικήσουν... όχι το Ισλάμ, αλλά την τρομοκρατία, όχι την πίστη, αλλά τον φανατισμό, όχι τους Μουσουλμάνους, αλλά τους εξτρεμιστές.
Όσο για μας, δημοσιογράφοι και φίλοι των δολοφονημένων δημοσιογράφων, θα συνεχίσουμε. Με λαβωμένη την καρδιά μεν, αλλά χωρίς αμφιβολία, με ισχυρότερο κίνητρο. Ξέρουμε ότι αυτό το επάγγελμα είναι μερικές φορές επικίνδυνο. Μέχρι πρότινος ήταν για τους ανταποκριτές που πήγαιναν στις εμπόλεμες ζώνες για να μας μεταδίδουν τις ειδήσεις. Πεθαίνουν δεκάδες κάθε χρόνο.
Τώρα μάθαμε ότι ο πόλεμος μπήκε και στις αίθουσες σύνταξης. Ε, λοιπόν δεν θα πολεμήσουμε εμείς. Δεν είμαστε στρατιώτες. Αντ' αυτού θα υπερασπιστούμε το επάγγελμα μας και την αποστολή μας να βοηθάμε τους αναγνώστες μας να αισθάνονται πολίτες. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό, αλλά είναι κάτι... Τουλάχιστον πλέον “φύτρωσε” μέσα μας μια πεποίθηση: τώρα γνωρίζουμε γιατί κάνουμε αυτό το επάγγελμα.

Μαύρο

Σαν το μαύρο της ψυχής σας μισανθρωποι.

Αρνησίζωα κτήνη, αμόρφωτοι ταλιμπανέζοι κάθε θρησκείας

Y.Γ. Γιατί μια εικόνα είναι 1000 λέξεις