Προ μερικών ετώνε, εν Ιωαννίνοις ήμανε καλεσμένος σε ένα γάμο. Το γαμήλιο τραπέζι ήταν κάπου στο διαόλου τη μάνα. Εκει που ρωτάγαμε λοιπον πως και που στο διάολο πάμε να φάμε τελικά, άκουσα έναν κυριούλη να ρωτάει τα ίδια έναν θειο μου (πασόκο btw). Και στήσαμε και μεις αυτι να μάθουμε. Ε ρε γλέντια!!
- Συγνώμη ξέρετε πως πάμε στο τραπέζι;
- Βεβαίως. Ακούστε. Θα πάρετε την οδο *****, θα περάσετε από την Πλατεία ***** που φτιάχτηκε ξανα το ετος ταδε υπό δημαρχίας του ταδε, πίσω από το μαγαζί που είχε ο έτσι και εκεί ψώνιζα νέος πράγματα διότι......... (χαμος από info dumping) στο στενο δεξια. ΔΕΝ θα στρίψετε εκει αλλα θα συνεχίσετε ευθεία. Θα περάσετε κάτω από τη γέφυρα της Εγνατίας, που πλεον λειτουργεί και πάμε εύκολα Θεσσαλονίκη χωρις κοπο. Δεν ξερω αν το ξέρατε αλλά πλέον λειτουργεί ολόκληρη, έχει και περιφερειακό που περνάει γύρω από τα Γιάννενα. μετά την γέφυρα είναι η παράκαμψη για την Εγνατία προς Θεσσαλονίκη, που πλέον το ταξίδι ειναι γύρω στις 3 ώρες αντί για 6-7 που ήτανε. ΔΕΝ θα στρίψετε στην παράκαμψη της εναντίας αλλά θα συνεχίσετε ευθεία. Κατόπιν στο δεξί σας χέρι θα δείτε την ταμπέλα με το ιστορικό μερος ***** οπου έγινε η μεγάλη μάχη το έτος ***** οπου και ...... (μπλα μπλα μπλα), αλλά ΔΕΝ θα στρίψετε ούτε εκεί αλλά θα συνεχίσετε ευθεία (!). Κατόπιν .... (ακολουθεί το ίδιο 5 λεπτά με το ρολόι). Μετά ειναι μια στροφή αριστερά και ...ε κάπου εκεί θα το βρείτε!!!!!
Μιλάμε κοίταζα τον κυριούλη που λέγαμε και τον λυπόμουνα γιατί ήτανε έτοιμος να βάλει τα κλάματα!Στο τέλος, κόβω τον θείο μου και λέω του ανθρώπου: Κεντρική λεωφόρος, όλο ευθεία, 15 χιλιόμετρα, μετά στροφή αριστερα στην ταμπέλα που γράφει ****. Ο άνθρωπος μου είπε ευχαριστώ και εξαφανίστηκε στα γρήγορα γιατί είδε τον θείο μου να παίρνει βαθιά ανάσα!
