Αααααχ Θεσσαλονίκη!

Τελικά είχα δίκιο που δήλωνα αισιόδοξος!

Ποτά: Τρέχα γύρευε
Τραγούδια: Η Σαλόνικα παίζει ρέγγε...
Ρητό: Οι νόμοι του Μέρφι...όλοι μαζί.

Είχα να πάω Θεσσαλονίκη απ' όταν ήμουν φαντάρος....ο κολλητός με είχε φάει 5 μήνες να ανέβω και όλο κάτι τύχαινε και το χάλαγε....Έλα όμως που έφευγε το αλάνι και μετά τρέχα γύρευε να βρεις κάβα σπίτι!
Ξεκινάω λοιπόν Παρασκευή βράδυ και Σάββατο αχάραγα είμαι εκεί. Κουβέντα και ύπνος και το άλλο πρωί, ή μάλλον μεσημέρι, καφεδάκι.

Και έρχεται το βράδυ...και πάμε για κρασά. Σε ένα οινομαγειρείο-μεζεδάδικο...η ωραία Ελλάς νομίζω αλλά δεν πολυθυμάμαι....Τρομερό σουτζούκι, καλό κρασί.
Και έχω να τα πω με τον κολλητό μήνες. Μετά το update όλη μέρα με δουλείες, γκόμενες και τρέξιμο αρχίζει η αμπελοφιλοσοφία....και δώσε κρασί...και να παρελαύνουν σε ρυθμό πολυβόλου ο Αλέξανδρος, ο Ναπολέων, ο Κορδάτος, ο Τζέι Σι, ο Γκάντι, ο Σωκράτης, ο Ιουλιανός και κάτι άλλοι διάσημοι και ωραίοι ή όχι και τόσο.

Και να αναλύουμε πολιτική, όχι και με πολύ καθαρή άρθρωση από ένα σημείο και μετά. Κάτι η ανάγνωση της villa incognito, κάτι η όρεξη που είχαμε καιρό να τα πούμε του αλλάξαμε τα φώτα!
Ωραίο θέαμα...ένας αξούριγος με μαλλί σαν πατημένο θάμνο με έναν ράστα με μούσια να αναλύουν τις ιδιότητες του Αλέξανδρου και του Χριστού με ολίγη εσάνς από Γκάντι. Όταν δεν μίλαγαν για γκόμενες και ξύδια …
Κάποια στιγμή ανακαλύπτω έκπληκτος πως το μαγαζί έχει ψιλοαδειάσει και τα μέλη μιας παρέας μας κόβουν συνέχεια. Ειδικά μια χαριτωμένη κοπελίτσα....Ψάχνομαι, λέω τον ράστα θα κοιτάζει, είναι και πιο ωραίος ο άτιμος αλλά όχι!!!!

Δεν ήμασταν ωραίοι.....
Δεν ήμασταν μοιραίοι....
Δεν ήμασταν εστέτ, μποέμ ή κάτι άλλο ποιητικό και ωραίο….
Δεν ήμασταν φιλόσοφοι και αναλυτές όπως νομίζαμε…..
Δεν ήμασταν καν μαλάκες που τους κοίταζε και γέλαγε....
Ήμασταν αξιοθέατο!!! Μας κοίταζε όλο φιλική απορία. Ούτε περιφρόνηση ούτε τίποτα σε συναίσθημα....απλά απορία. Αν δεν είχε δίπλα τον γκόμενο, που μπορεί να παρεξηγούσε, μπορεί να μας φωτογράφιζε κιόλας....Μπορεί να έψαχνε να βρει στο στήθος μας κανένα καρτελάκι…homo eksipnakious, polixerious η κάτι τέτοιο.
Αν δεν κάνω χοντρό λάθος η κοπέλα είχε πάθει πολιτισμικό σοκ! Άσε που φωνάζαμε γενικώς περί ανοησιών της Καινής Διαθήκης και περί Παυλιανισμού! Μάλλον θίξαμε το θρησκευτικό συναίσθημα. Τέλος, άλλη φορά θα αναλύω διαφορές Πετρέλη - Τσαλίκη μπας και εντυπωσιάσω, με την καλή έννοια, καμία γκόμενα! :-P

Του το λέω του ψηλού και τον ρωτάω αν λέμε μαλακίες τόση ώρα.....Τί το ήθελα; η τελευταία ώρα κύλησε με ανάλυση της σημασιολογίας και της σημειολογίας της προηγούμενης κουβέντας, σύγκριση με γνωστούς μαλάκες και σύνθεση στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα πως τελικά είμαστε πανέμορφοι!!! Να είναι καλά η κοπέλα μας έδωσε νέο θέμα....
Και φεύγουμε όταν τα γκαρσόνια ήταν έτοιμα να πάρουν τις σκούπες και να μας διώξουν. Και ΒΡΕΧΕΙ. ΒΡΕΧΕΙ. ΒΡΕΧΕΙ. Ξεκωλιάστηκε να βρέχει....Τρέξιμο σε ρακάδικο....λαχάνιασα.
Μπαίνουμε μέσα βλέπω μαλλιά, μούσια και νυσταγμένες φάτσες. "Μέσα, φέρτε να πιούμε". Δεν υπάρχει τραπέζι όμως. Και να το θαύμα!!!
"Παιδιά αν γουστάρετε καθίστε παρέα", πετάει ένας τυπάς και χυνόμαστε. Να ναι καλά τα παιδιά γιατί από την βροχή ήμασταν σαν πατημένες πάπιες!
Απ' όσο θυμάμαι ονόματα...Γιώργος, Αριστέα, Μπίλις, Λεωνίδας και Ορέστης. Ωραίοι τύποι, ελαφρώς χυμικοί και ελαφρύτερα μεθυσμένοι. Ζήλεψα και χτύπησα 276 ρακές σε 2 μsec. Έγινα κουδούνι. Και δώστου κουβέντα...Και αρχίζει το μαγαζί και παίζει ρέγγε. Μια χαρά ήταν και τα παιδιά τα κατασυμπάθυσα. Η αισιοδοξία που έβγαζα στο προηγούμενο post ένιωθε δικαιωμένη!

Καλή η ρακή αλλά ήθελα μεξικάνικο νέκταρ! Εν τέλει τρέξαμε από εδώ, τρέξαμε από εκεί, βρεχόμασταν συνέχεια, πήγαμε σε ένα ρεγγάδικο (ως γνωστόν η Θεσσαλονίκη είναι επαρχία της Τζαμάικα!) και καταλήξαμε σε ένα ροκάδικο που μπορεί και να είχε τον χειρότερο DJ στο γνωστό σύμπαν! Ήταν τόσο κρετίνος που τελικά διασκεδάσαμε! Και δώσε τεκίλες…και πάρε και πέσε και τρέχα στην βροχή….Ξημερώματα σαντουιτσάκι σε φαστφουντάδικο που έπαιζε ρέγγε (…σαφώς…). Χρήστο μην φύγεις από αυτήν την πόλη ρεε!
Τρέξιμο για το σπίτι, μην ρωτήσει κανείς εννοείται πως έβρεχε, ταξί στη μέση του δρόμου. Ευτυχώς γιατί νύσταζα! Λιποθυμία πριν ακουμπήσω στο μαξιλάρι με ένα ηλίθιο χαμόγελο.
Χαιρετισμούς στο παντρεμένο ζεύγος που μας έκανε παρέα στο ροκόμπαρο και χαμογέλαγε όλο κατανόηση και συμπάθεια: α) όταν έπεσα πάνω τους β) όταν έπεσε ο άλλος γ) όταν έχυσα το ποτό της συζύγου! Τίποτα αυτοί, γίναμε κολλητάρια. Ακόμα τους χρωστάω ένα ποτό.
Χαιρετισμούς στον τεράστιο τυπά ο οποίος έπιανε το μισό μαγαζί και εν αντιθέσει με άλλους φουσκωτούς μαλάκες ήταν όλο χαμόγελα και καλή διάθεση.
Χαιρετισμούς στην θεϊκή γκαρσόνα που μου έβρισκε χαρτάκια όταν τα δικά μου έγιναν μούσκεμα! Της είχα τάξει πως εντός δεκαλέπτου θα της την πέσω αλλά… το ξέχασα! Σόρι κοπελιά :-).
Βεβαίως χαιρετισμούς στα παιδιά από το ρακάδικο και στην καλή τους διάθεση. Μετά την Πάτρα η πόλη του ‘χαλαρά’ ήταν μια καλή, πολύ καλή αλλαγή!

Όλα καλά ε; Μπα…κάτι η βροχή, κάτι το τρέξιμο, κάτι το επόμενο μεταμεσονύκτιο ταξίδι διατί είμεθα και εργαζόμενοι, είμαι πιασμένος και κομμάτια. Ο άλλος έχει πυρετό απ’ ότι μου είπε. Κουφάλα Μέρφι θα τα πούμε…
Απ’ ότι έμαθα όταν ήρθα σπίτι είναι πως έγινε της πουτάνας εκεί πάνω με τις βροχές, πλημμύρες κτλ. Εμ ανέβηκε ο γκαντεμόσαυρος να βρει τον γκαντεμογκαντέμη τι περιμένατε; Άνοιξαν οι ουρανοί!

Ερώτηση όλο απορία: Έχω γνωρίσει πολλούς Σαλονικιούς, και έχω ανέβει αρκετές φορές κατά κει, και είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς μαζί τους κατά κανόνα είναι ωραίοι τύποι. Ωραία, αν είναι έτσι ποιος ψηφίζει Ψωμιάδη;;; και γιατί; Εκτός και αν είναι η έμφυτη αίσθηση του χιούμορ και της αυτοπαρωδίας που γενικώς την έχω δει πανελληνίως και ενίοτε την εκτιμώ ιδιαίτερα!

Κάτι ήξερε ο Στέφανος που γκρίνιαζε όταν ήμασταν στην Πάτρα!