Ουφ πεσατε να με φάτε! Άντε και να δούμε ποιος θα φορολογήσει ποτέ την εκκλησία!

Κυριακή, Απριλίου 26, 2009

Ιντερμεδιο

Σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω τις ευαγγελικές περικοπές, σαν κάτι αντίστοιχο της κυριακάτικης λειτουργίας του Ροϊδη. Επειδή λοιπόν εγώ είμαι ένας σκεπτικιστής, ανθέλληνας, άθεος ρεμπεσκές που δεν νογάει από υψηλά νοήματα περί αγάπης και σωτήρα και δεν συμμαζεύεται, παρακαλούνται οι μη σκεπτικισταί, ελληνοχριστιανοι και λοιπά και λοιπά να μου ερμηνεύσωσι το κατωθι απόσπασμα:



Και την επόμενη ημέρα, αφού βγήκαν από τη Βηθανία, πείνασε.

Και βλέποντας από μακριά μια συκιά να έχει φύλλα, ήρθε μη τυχόν βρει σ' αυτή κάτι· και μόλις ήρθε κοντά της, δεν βρήκε τίποτε, παρά μονάχα φύλλα· επειδή, δεν ήταν καιρός των σύκων.

Και ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε σ' αυτή: Κανένας πλέον, στον αιώνα, να μη φάει καρπό από σένα. Και το άκουγαν αυτό οι μαθητές του.

Και το πρωί, καθώς διάβαιναν, είδαν τη συκιά ξεραμένη από τη ρίζα.

Κι ο Πέτρος, καθώς το θυμήθηκε, του είπε: Ραββί, δες, η συκιά, που καταράστηκες, ξεράθηκε.

Και ο Ιησούς, απαντώντας, λέει σ' αυτούς: Έχετε πίστη Θεού.

(Mάρκος 11, 12-14 και 20-22)
Και όταν το πρωί γύριζε στην πόλη, πείνασε

και βλέποντας μια συκιά επάνω στον δρόμο, ήρθε κοντά της, και δεν βρήκε τίποτε επάνω της, παρά μονάχα φύλλα· και της λέει: Να μη γίνει πλέον καρπός από σένα στον αιώνα. Κι αμέσως η συκιά ξεράθηκε.

Και οι μαθητές βλέποντας θαύμασαν, λέγοντας: Πώς ξεράθηκε αμέσως η συκιά!
(Ματθαίος 21, 18-20)



Πηγή: Η Αγία Γραφή σε νεοελληνική μεταφορά, εκδόσεις Πέργαμος, Μετάφραση: Σπύρος Φίλος

Τρίτη, Απριλίου 14, 2009

Εκλογικεύσεις - Η ηθική μας

«Η μεγαλύτερη τραγωδία σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας ίσως να είναι ο σφετερισμός της ηθικής από τη θρησκεία.»
Arthur C. Clarke (Άρθουρ Κλάρκ) (1917-2008) Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας
(Το βρήκα στον Διαγόρα)

Ένα από τα θεωρούμενα μεγαλύτερα ατού της θρησκείας στον διάλογο είναι πως μας δίνει έναν τυφλοσούρτη του "τι είναι καλό". Είμαστε καλοί όταν ακολουθούμε τα ηθικά της διδαγματα ακόμα και όταν δεν είμαστε πιστοί του δόγματος. Από μικρός έβρισκα αυτήν την δικαιολογία κομματάκι ζαβή, μιας και είχα χόμπι να διαβάζω ιστορία ...από κούνια. Ούτε στην ιερά εξέταση έβρισκα κάτι το ηθικό, ούτε στο μισογυνισμό που έχουν όλες οι μεγάλες θρησκείες, ούτε και στον διαχωρισμό ανθρώπων σε πιστούς και απιστους. Παρόλ' αυτά κάθε θρησκεία εξακολουθεί να θεωρεί πως (πρέπει) να έχει τον πρώτο λόγο στο πως πρέπει να ζει κανείς και όχι μόνο αυτό, αλλά με το δικαίωμα της αλάθητης "θεοπνευστίας" έκαναν την όποια διαφωνούσα άποψη αυτόματα...κακή και καταδικαστέα.

Οι εκπρόσωποί της ηθικολογούν ασύστολα και χωρίς αιδώ παρόλο που πολλές φορές και οι ίδιοι δεν τηρούν αυτά που ευαγγελίζονται. Το θέμα όμως δεν είναι η όποια τιμιοτης μερικών ιερέων, αλλά με ποιο δικαίωμα θεωρούν πως μπορούν να μας κυρήττουν τον "ορθό λόγο", γιατί ο λόγος τους να θεωρείται έστω και δυνητικά ορθός. Αν δηλαδή όλοι οι ιερείς ήταν πανάγιοι και ενάρετοι σύμφωνα με τα στάνταρ τους έστω, θα είχαν κάποιο δικαίωμα παραπάνω στην γνώση του καλού και του κακού; Και που το βρήκαν; Μήπως η εκκλησιαστική ηθική, στην ιδεατή της μορφή είναι κατά κάτι "ανώτερη" από κάποια άλλη; Και που την βρήκαν την ηθική αυτή ρε παιδιά;

Σίγουρα όχι στις φιγούρες που αναφέρονται στην Παλαιά, στην Καινή Διαθήκη ή στο Κοράνι. Με τα δικά μας δεδομένα καμία από τις βιβλικές ή παραβιβλικές φιγούρες δεν φαντάζει ως απόλυτο ηθικό πρότυπο. Και πως να γίνει αυτό, όταν αυτές οι ιστορήσεις αναφέρονται σε άλλες κοινωνίες με άλλους θεσμούς και έθιμα. Το να προβάλλουμε την συμπεριφορά ενός αμόρφωτου βοσκού, νομαδα εκ πεποιθήσεως ή αναγκαιότητας, που έζησε πριν δύο και τρεις χιλιάδες χρόνια, σαν πρότυπο στην σημερινή βιομηχανοποιημένη κοινωνία είναι τουλάχιστον ανόητο. Και όμως αυτό γίνεται. (Προσοχή, ο γράφων δεν θεωρεί τα κείμενα αυτά ιστορικά με καμία δύναμη. Απλά αναφέρεται στα γεγονότα και στις φιγούρες, όπως θα αναφερόταν σε κάθε βιβλίο. Το πρόβλημα είναι πως μερικοί επιλέγουν να ζουν με τέτοιες αναφορές και μάλιστα ακολουθώντας τις κατα γράμμα)

Καμία τέτοια φιγούρα, όσο "αξιοσέβαστη" και να είναι δεν μπορεί να θεωρηθεί πρότυπο ηθικής. Ο Αβραάμ με την Σάρρα ήταν ετεροθαλή αδέλφια και δύο φορές o Aβρααμ της έκανε το νταβατζή για να κονομήσει ο ίδιος. Ο Ιακώβ κορόιδεψε αναίσχυντα τον πατέρα του για να φάει όλη την οικογενειακή περιουσία και να αφήσει τον αδελφό του στην απόξω. Οι βασιλιάδες του Ισραήλ τιμωρούνταν όταν δεν έσφαζαν αρκετούς εχθρούς. Ο Μωάμεθ σήμερα θα ήταν μπουζουριασμένος σε ένα κελί ως παιδεραστής. Ακόμα και η "άμωμη" φιγούρα του Ιησού έχει κάμποσα στίγματα, αν έχει όρεξη να ψάξει κανείς (αν ενδιαφέρεστε μπορεί να αφιερώσω ενα ποστ στο θέμα). Ακόμα και η "θυσία" στον σταυρό δεν έχει τίποτε παραπάνω από αυτήν την πράξη:


απεναντίας χάνει κιόλας, γιατί ο Ιησούς αναφέρεται πως δείλιασε προς στιγμήν, ενώ ο μοναχός που καίγεται ζωντανός δεν έπαιξε ούτε βλέφαρο.
Δεν επεκτείνομαι παραπέρα, παρόλο που υπάρχει κάμποση βιβλιογραφία γύρω από την "ηθική" αυτών των βιβλίων.

Το ζήτημα είναι πως η ηθική μας ΔΕΝ προέρχεται από τα βιβλία αυτά. Ακόμα και οι "εκπρόσωποι" αυτών ΔΕΝ ακολουθούν κατά γράμμα την ηθική που περιέχουν τα βιβλία, και ευτυχώς γιατί αν το έκαναν θα ζούσαμε σε ένα νέο Μεσαίωνα, ο οποίος μπορεί και να είναι στο δρόμο.
(δεν άντεξα στον πειρασμό. Στην συνέχεια του ποστ παραθέτω μερικά εδάφια σαν συμπλήρωμα. Σας παρακαλώ, εξηγήστε μου που στο καλό είναι σωστά και χρήσιμα σήμερα!)

10 Εντολές: Version 1: (οι πρώτες με τα "ου", "τίμα" κτλ. Δεν ηταν μόνο 10 και δεν τις έγραψε ο Θεός αλλά ο Μωυσής "κατ' υπαγόρευσιν")
  • ουκ αναβηση εν αναβαθμισιν επι το θυσιαστηριον μου οπως αν μη αποκαλυψης την ασχημοσυνην σου επ αυτου (Έξοδος 20, 26)
  • Όστις συνευρεθή με κτήνος, θέλει εξάπαντος θανατωθή. (Έξοδος 21, 18)
  • Εάν βους κερατίση άνδρα ή γυναίκα, και αποθάνη, τότε ο βους θέλει λιθοβοληθή με λίθους και δεν θέλει τρώγεσθαι το κρέας αυτού· ο κύριος δε του βοός θέλει είσθαι αθώος. Εάν όμως ο βους ήτο κερατιστής από πρότερον, και έγεινε διαμαρτυρία εις τον κύριον αυτού και δεν εφύλαξεν αυτόν, εάν θανατώση άνδρα ή γυναίκα, ο βους θέλει λιθοβοληθή και ακόμη ο κύριος αυτού θέλει θανατωθή.
    (Έξοδος 21,28-29)
Αργότερα γίνεται το επεισόδιο με το χρυσό μοσχάρι κτλ. O Μωυσής σπάει τις original πλάκες με τα πιο πάνω σοφά και προστάζει:
  • και λεγει αυτοις ταδε λεγει κυριος ο θεος ισραηλ θεσθε εκαστος την εαυτου ρομφαιαν επι τον μηρον και διελθατε και ανακαμψατε απο πυλης επι πυλην δια της παρεμβολης και αποκτεινατε εκαστος τον αδελφον αυτου και εκαστος τον πλησιον αυτου και εκαστος τον εγγιστα αυτου και εποιησαν οι υιοι λευι καθα ελαλησεν αυτοις μωυσης και επεσαν εκ του λαου εν εκεινη τη ημερα εις τρισχιλιους ανδρας (Έξοδος 32, 27-28. Και μετά λέμε τους Ταλιμπαν βάρβαρους ε;)
Ακολουθεί update. 10 Εντολές: Version 1.1
  • προσεχε συ παντα οσα εγω εντελλομαι σοι ιδου εγω εκβαλλω προ προσωπου υμων τον αμορραιον και χαναναιον και χετταιον και φερεζαιον και ευαιον και γεργεσαιον και ιεβουσαιον (σ. του z.: κοίτα ρε παιδί μου πόσο εύκολα γράφεται η γενοκτονία..."εκβάλλω" και καθάρισες!)
    προσεχε σεαυτω μηποτε θης διαθηκην τοις εγκαθημενοις επι της γης εις ην εισπορευη εις αυτην μη σοι γενηται προσκομμα εν υμιν
    τους βωμους αυτων καθελειτε και τας στηλας αυτων συντριψετε και τα αλση αυτων εκκοψετε και τα γλυπτα των θεων αυτων κατακαυσετε εν πυρι
    ου γαρ μη προσκυνησητε θεω ετερω ο γαρ κυριος ο θεος ζηλωτον ονομα θεος ζηλωτης εστιν
    μηποτε θης διαθηκην τοις εγκαθημενοις προς αλλοφυλους επι της γης και εκπορνευσωσιν οπισω των θεων αυτων και θυσωσι τοις θεοις αυτων και καλεσωσιν σε και φαγης των θυματων αυτων
    και λαβης των θυγατερων αυτων τοις υιοις σου και των θυγατερων σου δως τοις υιοις αυτων και εκπορνευσωσιν αι θυγατερες σου οπισω των θεων αυτων και εκπορνευσωσιν τους υιους σου οπισω των θεων αυτων (Έξοδος 34, 11-16)
Έψαξα και βρήκα τον τελικό (και μοναδικό για την Π. Διαθήκη) Δεκάλογο σε περιληπτική μορφή από τον Π (έχει και εδώ ένα ωραίο μάζεμα περί του "ου φονεύσεις" ):
(Έξ.34:12-26):

A. Nα μην κάνετε ποτέ συνθήκη με λαούς στη γη των οποίων εισβάλλετε (σ. του z. Με τους γείτονες η προτροπή είναι να συνάψουν ειρήνη. Οι ντόπιοι της γης Χαναάν όμως πρεπει να εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης)
B. Nα καταστρέψετε τους βωμούς και όλα τα σχετικά άλλων θεών, γιατί ο Kύριος είναι θεός ζηλιάρης.
Γ. Ποτέ να μην παντρευτούν τα παιδιά σας με παιδιά αλλοφύλων.
Δ. Nα μη φτιάχνετε αγάλματα θεών.
E. Nα γιορτάζετε τα άζυμα.
ΣT. Nα μην παρουσιάζεστε μπροστά μου με άδεια χέρια: δικά μου όλα τα πρωτότοκα των ζώων.
Z. Aργία η εβδόμη ημέρα και ορισμένες άλλες γιορτές.
H. Nα παρουσιάζονται στον Kύριο όλοι οι άντρες τρεις φορές το χρόνο και ο Kύριος θα εκδιώξει τους άλλους λαούς.
Θ. Nα μη γίνεται θυσία αίματος μαζί με ζύμη.
I. Tα πρωτογεννήματα της γης να τα φέρνετε στον οίκο του Kυρίου και να μη μαγειρεύετε αρνί στο γάλα της μάνας του.


Δεν το κουράζω παραπέρα, καθώς έχω αναφερθεί και παλαιότερα και τα έχουν γράψει και άλλοι πολλοί. Η βιβλική νομοθεσία ήταν η νομοθεσία μιας κλίκας που είχε εξουσία και η οποία κουμάνταρε έναν κυνηγημένο, χωρίς πατρίδα και ελαφρώς αποκτηνωμένο λαό. Λογικό είναι. Κάτσε και συ στην έρημο πεντεξι χρόνια και τα ξαναλέμε. Οι πιο σοβαρές εντολές (πέρα των αυτονοήτων ου κλέψεις, ου φονεύσεις κτλ κτλ) είναι αυτές που αρχίζουν με την λέξη "τίμα". Κοινως υπάκουε.

Και ο "πατέρας" που οφείλουμε υπακοή δεν έχει την έννοια του σημερινού πατέρα αλλά αυτήν του αρχηγού της πατριάς - γενικευμένης και πολυμελούς οικογενειακής ομάδας. Όλες οι κοινωνίες των νομάδων της ερήμου σε τέτοιες πατριές ήταν βασισμένες (κάτι παρόμοιο έχουν σήμερα οι Αφγανοί (Ταλιμπανέζοι και μή) φύλαρχοι). Κοινώς, υπάκουε στην ανωθεν εξουσία, η οποία άνωθεν εξουσία είχε μεγαλώσει με μιαν άλφα ηθική και κοσμοθεωρία(τρέχα γύρευε τώρα) την οποία επιθυμούσε να διαιωνίσει μέσω των απογόνων της.

Η λογική ήταν πολύ απλή. Αφού (επι)ζήσαμε εμείς έτσι, το ίδιο θα δουλεύει και για τους απόγονους μας. Η βούληση των "πατερων" θα συνεχιστεί από τους απογόνους τους ακόμα και όταν αυτοί είναι στον τάφο. Θα ήταν ασέβεια προς το Θεό (δηλαδή την βούληση των προγόνων και των εξουσιαστικών γερόντων) η αλλαγή αυτών των νόμων. Αν δε οι παλαιότεροι έκαναν πράξεις αποτρόπαιες ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, η εκλογίκευση τις έκανε θεάρεστες και παράδειγμα προς μίμηση, οι δε απόγονοι γινόντουσαν συνένοχοι και συνεχιστες για να μπορέσουν μετά να βρούν μια λογικοφανή εξήγηση.

Το κόλπο είναι συμπαγές γενικά και μπορεί να δουλεψει εσαεί σε μια κοινωνία που δεν αλλάζει. Σε μια κοινωνία όμως όπως η δική μας, της οποίας η ηθική δέχεται σαρωτικές και όχι σταδιακές αλλαγές, μεσω της πληροφορίας και της επιστήμης, η ηθική της εποχής του χαλκού ή έστω της αρχαίας Ρώμης δεν μπορεί με τίποτα να έχει πολλά κοινα στοιχεία πέρα από τα ακόμα αυτονόητα (ού έτσι, ού αλλιώς) που και σε αυτά αμα λάχει βάζουμε μπόλικο νερό μέσα.
Αυτός ο τρόπος σκέψης εκφράζεται από τους θρησκευτικούς νόμους και σήμερα. Η ηθικολογία και η συντηρητική λογική των παππούδων. (Και) Γι αυτό σε καθε καινοτομία και νεοτερισμό, η θρησκεία ήταν είναι και θα είναι κόντρα. Οι φύλαρχοι νομάδες που έκαναν τους νόμους αυτούς τους έκαναν με τους εξής στόχους:

1. Την διαιώνιση της εξουσίας τους μέσω της μη αλλαγής της κοινωνίας. Ακόμα και όταν επρόκειτο να αλλάξουν κοινωνία (από νομάδες να ζήσουν στις κατακτημένες πόλεις) κάποιοι νόμοι παράμειναν ίδιοι, κατι το οποίο είναι ελαφρώς κουλό μεν αλλά ενδεικτικό της νοοτροπίας. Είναι λογικό πχ στην έρημο να μην τρως χοιρινό γιατί χαλάει εύκολα και μπορεί να δηλήτηριαστείς, αλλά είναι παράλογο να συνεχίζεις να το ζητάς από αστους.
2. Την εκμετάλευση των πιστων από την εξουσία ("και το λοιπον απο της θυσιας Ααρων και τοις υιοις αυτου αγιον των αγιων απο των θυσιων κυριου", Λευιτικόν 2,3 , "Και ο ιερέας θα καίει το λίπος επάνω στο θυσιαστήριο· το στήθος, όμως, θα είναι του Ααρών και των γιων του". Λευιτικον 7,31)
3. Την επιβίωση της ομάδας σε πολύ αντίξοες συνθήκες, κάτι που συνεπάγεται αυστηρούς, ενίοτε χαζούς και αναλυτικούς σε βαθμό αηδίας νόμους (πχ "ΚΑΙ ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, και στον Ααρών, λέγοντάς τους: Μιλήστε στους γιους Ισραήλ, λέγοντας: ΑΥΤΑ είναι τα ζώα, που θα τρώτε, από όλα τα κτήνη που είναι επάνω στη γη. Κάθε δίχηλο ανάμεσα στα κτήνη, που έχει πόδι σχισμένο, και αναμασάει, θα το τρώτε. Όμως, δεν θα τρώτε αυτά από εκείνα που αναμασούν ή από εκείνα που είναι δίχηλα· την καμήλα, επειδή αναμασάει μεν, όμως δεν είναι δίχηλη· είναι σε σας ακάθαρτη· και τον δασύποδα, επειδή, αναμασάει μεν, όμως δεν είναι δίχηλος· είναι σε σας ακάθαρτος· και τον λαγό, επειδή αναμασάει μεν, όμως δεν είναι δίχηλος· είναι σε σας ακάθαρτος· και το γουρούνι, επειδή, είναι μεν δίχηλο, και έχει το πόδι σχισμένο, όμως δεν αναμασάει· είναι σε σας ακάθαρτος· από το κρέας τους δεν θα τρώτε, και το ψοφίμι τους δεν θα το αγγίζετε· είναι σε σας ακάθαρτα." Λευιτικον 11, 1-8, και α δείτε και το Λευτικον 13, 1-59 καθώς και 14 , 1-57 (!) για οδηγίες πρόληψης και θεραπείας από λέπρα)

Σιγά το πρωτότυπο. Όλοι οι κυβερνώντες τα ίδια προσπαθούν να κάνουν, οι συνθήκες αλλάζουν και αυτές δημιουργούν τις αποχρώσεις. Το κακό γίνεται όταν παγώνεις μια στιγμή της ιστορίας και έρχεσαι να την προβάλεις 3000 χρόνια μετά.

Άρα αναγκαστικά οι πιστεύοντες αλλάζουν το νόημα ή παραλείπουν φράσεις από τα Κείμενα αυτά, με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούν κάπως να εφαρμοστούν και σήμερα. Και με αυτόν τον τρόπο αυτοαναιρούνται γιατί αν θεωρείς κάποια πράγματα θεόπεμπτα, τα οποία όμως δεν έρχονται με λυσσάρι, και επιλέγεις ποιο από αυτά θα θέσεις σε ισχύ, τότε είναι ο άνθρωπος αυτός που καθορίζει την τρέχουσα ηθική και όχι ο Θεός. Αυτό βεβαίως δεν θα μας πείραζε αν τα "σοφά και αλάθητα" βιβλία μπορούσαν να τεντωθούν όσο χρειάζεται. Το γαμώτο όμως είναι πως αυτοι οι αμόρφωτοι νομάδες δεν είχαν προβλέψει ούτε σχετικότητες, ούτε ηλιοκεντρισμό, ούτε δημοκρατίες και τέτοια κουλά, ούτε αμβλώσεις, ούτε ισότητα αντρών-γυναικών, ούτε καν την πιθανότητα οι "άλλοι" να μην είναι "αλλόφυλοι" αλλά απλά..άλλοι άνθρωποι, οπότε η δυνατότητα παραχάραξης του αρχικού νοήματος είναι ελαφρώς περιορισμένη με αποτέλεσμα ως επί το πλείστον, η θρησκευτική ηθικολογία να ξεπέφτει εύκολα σε μια μπουρδολογία άνευ προηγουμένου για κάποιον σύγχρονο άνθρωπο.

Πώς αλλιώς εξηγείται ακόμα η αντίληψη της παπικής εκκλησίας για το προφυλακτικό; (Μην χαίρεστε και οι Ορθόδοξοι τα ίδια πιστεύουνε, αλλά πιο....διακριτικά)
Πως αλλιως εξηγείται ακόμα η πίστη σε μάγους και μάγισσες;
Πως αλλιώς ακόμα το προγαμιαίο σεξ θεωρείται βδέλυγμα σε πολλές κοινωνίες; (και μην πάμε στο ομοφυλοφιλικό γιατί θα πέσει το γέλιο της αρκούδας)
Πώς εξηγείται το κόλλημα των πολέμιων της έκτρωσης (οι γιατροί βαφτίζονται babykillers) στην "ψυχή" των "μωρών" (γονιμοποιημένων κυττάρων για να καταλαβαινόμαστε), την ίδια ώρα που πολλοί από αυτούς δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σκοτώσουν μερικούς τέτοιους γιατρους για το καλό των υποτιθέμενων "ψυχών" αυτών των γονιμοποιημένων κυττάρων.




Συμπέρασμα: Η ηθική μας ΔΕΝ απορρέει από κανένα ιερό ή μη βιβλιο αλλά είναι αποτέλεσμα διαφορων κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων (εύκολο πχ. αν η πληθυσμιακή αναλογία ανδρών-γυναικών δεν ήταν περίπου 1-1 αλλά 1-10 (ή ανάποδα) η μονογαμία δεν θα μπορούσε να σταθεί πουθενά). Τα ιερά βιβλία μεσα στις αντιφάσεις και την πολυλογία τους έχουν ψήγματα που μπορούν να σταθούν και σήμερα, αν τα απομονωσουμε από τα υπόλοιπα με κάποιο αυθαίρετο δικαίωμα επιλογής όσων ανταποκρίνονται μερικώς στα σημερινά πρότυπα, αλλα η ίδια η πίστη αφαιρεί το δικαίωμα επιλογής (που κάνουμε όμως!) μιας και το Βιβλίο είναι ΟΛΟ θεόπνευστο!!! Κοινως βραστα!


Αυτά με το δικαίωμα των ιερέων να ηθικολογούν και το δικαίωμα της όποιας εκκλησίας να το παίζει θεματοφύλακας των αξιών μας. Το επόμενο επιχείρημα είναι πως "αν δεν υπήρχε Θεός και θρησκεία δεν θα είχαμε λόγο να είμαστε καλοί στον άλλο". Εδώ όμως πρέπει να πιάσουμε χαρτί και μολύβι γιατί το θέμα είναι σοβαρό και η παρανόηση σοβαροτερη.

0. Θα το ξέχναγα! Οι περισσότεροι από τους "πιστούς" δεν έχουν κάν διαβάσει τα κείμενα τα οποία θεωρούν ως ιερά και απαυγασμα ηθικής! Οι λόγοι του κάθε τράγου και οι ταινίες γύρω από αυτά είναι αυτό που ξέρουν οι περισσότεροι. Οι Μωαμεθανοί που ομολογουμένως διαβάζουν το Κοράνι ισως και γι αυτό να έχουν μια παραπάνω ακραία τάση...
1. Έδειξα νομίζω αρκετά πειστηκά πως η "καλοσύνη" δεν ξεχειλίζει έτσι a priori σε καμία θρησκεία. Αν νομίζετε πως έβαλα εδάφια από την Π. Διαθήκη γιατί μόνο αυτά παίζουν κάνετε λάθος, απλά δεν θέλω να βγει το ποστ 300 σελίδες.
2. Σε κάθε θρησκεία, όπως και σε κάθε κοινωνία το "καλός" έχει να κάνει με την ημέτερη ομάδα και όχι γενικά. Αυτή είναι η έννοια του "πλησίον" και δεν πα να τραβάνε τα βυζιά τους όλοι οι θεολόγοι μαζί. Απλά ο Χριστός εμπλούτισε τον "πλησίον" από τον Εβραίο του κράτος της Ιερουσαλήμ στον Εβραίο και της Σαμάρειας (εδώ για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει ολόκληρη ιστορία από πίσω) και μέχρι εκεί. Ακόμα και ο διεθνιστής Παύλος ασχολούνταν με τους δικούς του και όχι με όλο το Σύμπαν (θυμηθείτε τον Μπους και την κάργα θεϊστική του ρητορική περί "άξονα του κακού", όπου κακό ήταν τελικά οι....άλλοι). Γι αυτό και οι πρώτοι βίαιοι εκχριστιανισμοί γίνονταν με απειλη θανάτου. Μόλις κάποιος "έμπαινε" στην ομάδα δεν υπήρχε λόγος να θανατωθεί. Όσοι αρνιούνταν τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Η πρωτοτυπία πως "όλοι" οι άνθρωποι αξίζουν και είναι ισότιμοι ΔΕΝ είναι χριστιανική αλλά μάλλον προϊον του Διαφωτισμού, ίσως και ακόμα αργότερα μιας και συμπαγείς πληθυσμιακές ομάδες όπως οι νέγροι ή οι Aboriginals θεωρήθηκαν....άνθρωποι πολύ πρόσφατα. Ακόμα και οι Έλληνες που ήταν πολλά χρόνια μπροστά από τους υπόλοιπους, μπορεί να θεωρούσαν ντροπή να έχουν δούλο Έλληνα, αλλά όχι βάρβαρο. Αυτό που έφερε τελικά την συνειδητοποίηση (σε όσους την έφερε) αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο συγχρωτισμός πολλών διαφορετικών ομάδων στο ίδιο χώρο για μεγάλο χρονικό διάστημα και η βελτίωση της παρεχόμενης πληροφόρησης. Όταν βλέπεις πως και ο άλλος κάνει πάνω κάτω τα ίδια με σένα, τότε το λογικό επακόλουθο είναι να τον θεωρείς ίδιο με σένα. Πριν 200 χρόνια αν σου έλεγε κάποιος να δώσεις λεφτά για να βοηθήσεις κάτι κίτρινους που τους έφαγε ένα μεγάλο κύμα θα τον έστελνες γραμμή στον γιατρό.
3 . Η ευκολία που έχουν οι ζηλωτές κάποιας θρησκείας να σκοτώσουν τον "άπιστο", τον "αλλόφυλο", τον "ξένο" ή να του φερθούν γενικότερα με "μή καλό" τρόπο δεν είναι νομίζω κάτι καινούργιο στον αναγνώστη. Και μην ακούσω τις παραδοσιακές πίπες πως "αυτοί δεν ήταν γνήσιοι" και τέτοια κουλά. Μια χαρά γνήσιοι ήταν και έκαναν ότι νόμιζαν σωστό. Οι πρώτοι αρχηγοί του Ισλάμ, οι σταυροφόροι, οι ιεροεξεταστές, οι μισοί τουλάχιστον Ρεπουμπλικάνοι εν Αμέρικα, οι Ταλιμπάν, οι έχοντες ακόμα το λιθοβολισμό ως ποινή σε βιασμένες κοπέλες(!), βαθιά μέσα τους ήταν και είναι πεισμένοι πως αυτό που κάνουν είναι το σωστό και πως θα επιβραβευτούν για την πράξη τους αυτή. Αλλιώς με καμία δύναμη ο άλλος, πχ φοιτητής στο Λονδίνο και μη έχων καμία σχέση με κατακτήσεις ,υποδουλους γονεις και τα τοιαυτα, δεν ζώνεται μια μαούνα εκρηκτικά και πάει να τιναχτεί στον αέρα μαζί με άλλους 50. Δεν ξέρω αν το έργο των πιστών αυτών είναι "θεάρεστο" αλλά ξέρω πως δεν μπορεί να θεωρηθεί "καλό" με τα δικά μας δεδομένα, αν και μπορεί να γίνει κατανοητό κάτω από μια καλή πολιτική/κοινωνική ανάλυση.
4. (Να πιάσουμε και το εξελικτικό του πράγματος). Γιατι είμαστε καλοί στον άλλο (όχι πάντα, αλλά λέμε τώρα); Και γιατί δεχόμαστε πολλές φορές να εκτεθούμε σε παράλογους κινδύνους είτε για χάρη κάποιων άλλων είτε έτσι (όπως πχ σε έναν πολεμο ή σε κάτι παντελώς ανούσιο όπως οι καβγάδες χουλιγκάνων); Αν παρατηρήσουμε τα ζώα που ζουν σε ομάδες ειναι εύκολο να δούμε πως έχουν καθορισμένους ρόλους μέσα στην ομάδα τους. Υπάρχουν κάποιοι που κινδυνεύουν πιο πολύ από τους άλλους καθώς στέκονται βιγλάτορες (άρα πρώτοι στόχοι) όταν τρώει η αγέλη. Η δε προσωπική έκθεση στον κίνδυνο γενικά εκτιμαται, όταν δεν γίνεται χωρίς λόγο (συνήθως οι εκτιθέμενοι σε περιττούς (δηλ χωρίς κάποιον λόγο) κινδύνους τελειώνουν γρήγορα μέσω της φυσικής επιλογής). Τα αρσενικά πχ συνήθως προσπαθούν να τραβήξουν τα θηλυκά με διάφορους τρόπους, οι οποίοι όμως μπορεί να είναι επικίνδυνοι (έως αυτοκτονικοί) για την επιβίωση τους όπως πχ εδώ:

Πολλά αρσενικά παγώνια έχουν τόσο μεγάλη ουρά που δεν μπορούν
να πετάξουν εύκολα με αποτέλεσμα να γίνονται ευκολότερη βορά στα αρπακτικά

Η απάντηση είναι πως γενικά ο αλτρουισμός και το θάρρος, η αψήφιση του κινδυνου για κάποιο "στόχο" είναι υποπροϊοντα της εξέλιξης καθώς αποτελούν καλή γενετική διαφήμιση για τον έχοντα (αυτό το είχαμε και ως παιδικές παρέες. Το ποιος ήταν πιο μάγκας φαινόταν αν "κώλωνε" να κάνει μια χαζομάρα - εμπνευση της στιγμής, όπως πχ να πάει να βουτήξει παγωτά από το περίπτερο) και χρησίμευε σαν άμεση αναγνώριση της αξίας του από την αγέλη (=>και το παρόν ή μελλοντικό αντικείμενο του πόθου). Σε ανθρώπινες κοινωνίες το εύκολο παράδειγμα είναι οι ινδιάνικες, όπου ο αρχηγός τους κατά κανόνα ήταν ο φτωχότερος της ομάδας μιας και υποχρεούνταν να δίνει στον καθένα ό,τι του ζητούσε από τα πράγματά του (υποχρεωτικός αλτρουισμός της εξουσίας. Καθόλου κακή ιδέα). Σε σχεδόν όλες τις παλαιότερες κοινωνίες ο αρχηγός σχεδόν πάντα ήταν αρχηγός- πολεμιστής, στο πεδίο της μάχης και όχι στα μετόπισθεν

5. Γενικότερα το όλο πλαίσιο "φοβάμαι τις μεταθανάτιες συνέπειες γι αυτό είμαι καλός" μου κάνει λίγο υποκρισία. Κατά βάθος είσαι κακός αλλά είναι ο φόβος που σε συγκρατεί και όχι η καλοσύνη σου. Ο πιστός με αυτο το επιχείρημα γίνεται ένας μπαγαπόντης Χατζηαβάτης, ένας δειλός υποκριτής και όχι φορέας καλοσύνης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά αρνείται και στους υπόλοιπους το να είναι καλοί επειδή απλά έτσι θέλουν. Εκεί έρχεται και το αξίωμα των μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών πως οι άνθρωποι γεννιούνται "εκ φύσεως" αμαρτωλοί.

6. Η απάντηση κατ' εμέ είναι πολύ πιο απλη. Είμαστε, όταν είμαστε τέλος πάντων, καλοί με τους γύρω μας όχι από κάποια θεϊκή επιταγή αλλά επειδή έχουμε τέτοιο γενετικό hardware και κοινωνικό software. Όσα άτομα ή κοινωνίες/ομάδες δεν βασίστηκαν σε αυτά συνήθως εξαλείφθηκαν γρήγορα, πάλι μέσω της φυσικής επιλογής. Η ίδια η σύσταση μιας ομάδας-αγέλης απαιτεί κάποιο μίνιμουμ βαθμο συνεργατικότητας και αλτρουισμού για να λειτουργήσει, ακόμα και όταν υπάρχουν έντονες εξουσιαστικές δομές και τάσεις. Οι θρησκευτικοί νόμοι δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να ντύσουν με θεϊκό ένδυμα αυτά τα προφανή, γιατί πάντα και σε κάθε κοινωνία θα υπάρχει κάποιος που θα θέλει να υπερβεί τις υπάρχουσες δομές προς ιδίον όφελος. Ακόμα και στα ζώα ο εκάστοτε ωμέγα της αγέλης κοιτάζει πως και πως να αλλάξει κατηγορία. (ορίστε και ένα πολύ καλό εδάφιο για να μην λέτε πως γκρινιάζω συνέχεια: "Όταν θερίζεις τον θερισμό σου στο χωράφι σου, και λησμονήσεις κάποιο χειρόβολο στο χωράφι, δεν θα γυρίσεις για να το πάρεις· θα είναι για τον ξένο, για τον ορφανό και για τη χήρα· για να σε ευλογεί ο Κύριος ο Θεός σου σε όλα τα έργα των χεριών σου.", Δευτερονόμιον 24, 19. Παρόμοιο έθιμο είχαν και οι αρχαίοι Αθηναίοι. Μετα τους θεριστές, ό,τι έπεφτε ή έμενε το μάζευε η φτωχολογιά)




Η ερώτηση είναι αν τώρα χρειαζόμαστε όλο αυτό το παραμύθι, το οποίο δίνει υπερβολική δύναμη και εξουσία σε κάποιους, για να βαπτίσουμε τα προφανή με το όνομά τους.



love&kisses
zaphod

Υ.Γ. Α, στην γενική φιλοσοφική ερώτηση "τι είναι καλό" νομίζω πως τελικά η απάντηση είναι απλή. Αυτό που βοηθά συνολικά και μακροπρόθεσμα στην μακροημέρευση της όποιας ομάδας

Παρασκευή, Απριλίου 10, 2009

Εκλογικευσεις- Και γιατί έγιναν όλα αυτά κύριος;*

Το νέο tag "εκλογικεύσεις" αναφέρεται σε δικαιολογίες και προφάσεις που χρησιμοποιούν οι οπαδοί κάθε θρησκείας προκειμένου να αιτιολογίσουν τον θεϊσμό τους, και ακόμα καλύτερα να δικαιολογήσουν γιατί πρέπει να τους μιμηθούμε! Θα μπορούσα να βάλω tag κάτι πιο φανφαρώδες σαν "η λογική σαν δούρειος ίππος" αλλά και έτσι καλά είμαστε... Τα άρθρα αποτελούν συνέχεια των άρθρων μου περί σκοταδισμών.


Η απόδοση κάποιου σκοπού σε ό,τι υπάρχει/συμβαίνει γύρω μας ονομάζεται τελεολογία. Συνήθως το βλέπουμε σαν φαινόμενο της παιδικής συμπεριφοράς ή το δινουμε σαν ερμηνεία στα παιδιά οταν βαριόμαστε να εξηγήσουμε ή όταν οι εξηγήσεις είναι πιο σύνθετες απ' ότι το στάδιο ωριμότητας του παιδιού επιτρέπει(ή θεωρούμε ότι επιτρέπει) να κατανοήσει.

  • Γιατί υπάρχουν οι φραουλιές;
    Για να μας δίνουν φράουλες.
  • Γιατί υπάρχουν τα ζώα;
    Μα για να μας τρέφουν
    κτλ κτλ

Μια άλλη μαγική λέξη που θα βοηθούσε λίγο στην κατανόηση του πράγματος είναι η εκλογίκευση όχι με την έννοια της χρήσης της λογικής αλλά ως "η χρησιμοποίηση του ψεύδους για τη δικαιολόγηση μιας πράξης". Ψεύδος είναι κάτι το οποίο εμφανίζεται ως ισχύον και αληθές είτε γιατί ο φέρων τον ισχυρισμό το θεωρεί ως αληθές, λόγω έλλειψης στοιχείων, είτε γιατί θέλει να είναι αληθές, είτε γιατί τον συμφέρει να είναι αληθές. Ο άνθρωπος χωρις το μυαλό του δεν πάει πουθενα, αλλά η λογική είναι ένα σύστημα που δουλεύει πάνω σε κάποια αξιώματα, όπως όλα τα συστήματα. Αν ξεκινήσει κάποιος από το αξίωμα "υπάρχει Θεός και επεμβαίνει στις ανθρώπινες πράξεις", όλες οι περαιτέρω εκλογικεύσεις, γενικεύσεις και συμπεράσματα είναι συνήθως μονόδρομος, παρόλο που πολλές φορές αυτοαναιρούνται. Αν ξεκινήσει κάποιος κάτω από το αξίωμα "αδιάφορο αν υπάρχει Θεός η όχι για να προσπαθήσω να κατανοήσω τι γίνεται" καταλήγει σε άλλο σύστημα σκέψης με διαφορετικούς νόμους και συμπεράσματα, παρόλο που χρησιμοποίησε τις ίδιες λογικές διαδικασίες. Απλά στην πρώτη περίπτωση αυτές αυτοαναιρούνται μιας και η πίστη είναι πρακτικά αντίθετη της λογικής παρόλο που δεν είναι μια άλογη διεργασία (τέτοια γράφω και φτύνομαι! χμμ ίσως θα πρέπει να αλλάξω ορολογία. Να βαλω λογική=διατύπωση μιας σκέψης, ακόμα και κουλής και νόηση= διατύπωση μιας....σκέψης η οποία δεν στηρίζεται σε τόσες αυθαίρετες αρχές; Ή μήπως το ανάποδο;)

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έμαθε από νωρίς να αναγνωρίζει την αιτία κάποιων πραγμάτων προκειμένου να επιβιώσει (πχ αν ειναι κοντα μου ενα λιοντάρι και βρυχάται η αιτία είναι μαλλον πως πεινάει και πως με βλέπει σαν μεζέ. Δεν θα κάτσω να το εξετάσω, τρρρρέχουμε τώρα!), και του έμεινε η συνήθεια να αναζητά το αίτιο και το σκοπό, ακόμα και όταν αυτός δεν υπάρχει, ή συνηθέστερα όταν δεν είναι στο πεδίο αντίληψής του (φανταστείτε το λιοντάρι που λέγαμε να είχε ενα....αγκάθι στο πόδι και να παρακαλούσε τον άνθρωπο να το βοηθήσει :Ρ) και να προσπαθήσει να ερμηνεύσει την συμπεριφορά (ή την "συμπεριφορά", γιατί ο καιρός πχ δεν είναι ον για να έχει συμπεριφορά και επιθυμίες) με βάση κάποιο μοντέλο αιτίου - αιτιατού.


Και επειδή έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε με πρώτο και κύριο αίτιο της δικιά μας συμπεριφορά την ατομική μας επιβίωση δεν είναι τυχαίο πως η πρώτη μας ερμηνεία και αντίδραση (η ερμηνεία μας για το αίτιο δηλαδή) σε κάτι νέο είναι συνήθως ο φόβος και η επιθετικότητα. Και επίσης δεν είναι καθόλου περίεργο πως η πρώτη απόπειρα ερμηνείας που δίνουμε βασίζεται στον εαυτό μας, καθώς ακόμα και οι μεταβολές του καιρού πχ (μπορούμε ενδόμυχα να) θεωρούμε πως οφείλονται σε κάτι που κάναμε ή πως ο καιρός χάλασε ...εξαιτίας μας!

(<-παρένθεση.
Το παίρνω από τον φίλτατο Διαγόρα και το αναδημοσιεύω ανευ αδείας:

Και τι γίνεται με όλα τα άλλα καράβια που πλέουν αυτή τη στιγμή στο Αιγαίο πέλαγος και παλεύουν με τούτη την κακοκαιρία; λέτε στο καθένα απ’αυτά να επιβαίνει ο Διαγόρας ο Μήλιος;»

Διαγόρας ο Μήλιος (Diagoras of Melos) (5ος αιώνας π.Χ.) Έλληνας ποιητής και φιλόσοφος.

Ο Ρωμαίος ρήτορας Cicero (Κικαίρων) έγραψε τον 1ο αιώνα π.Χ. πως την απάντηση αυτή είχε δώσει ο Διαγόρας ο Μήλιος στους ναύτες πλοίου στο οποίο επέβαινε, όταν τους έπιασε κακοκαιρία, και θεωρώντας πως είχαν προκαλέσει την οργή των θεών δεχόμενοι να τον πάρουν σαν επιβάτη, ετοιμαζόντουσαν να τον πετάξουν στη θάλασσα.


Όσοι γελάτε με την ....απλοϊκότητα των τότε "ειδωλολατρών" μάλλον δεν ξεύρετε πόσες φορές έχει γίνει και γίνεται ακόμα κάτι αντίστοιχο και από χριστιανούς και από πιστούς άλλων δογμάτων, μόνο που τα όποια θύματα δεν είχαν την ευστροφία του Διαγόρα. κλεινει παρένθεση->)


(νέα παρένθεση. Ακόμα και σήμερα ο καιρός...θεωρεται πως έχει βούληση ή πως τον ...οδηγεί κάποια ανώτερη δύναμη. Δείτε το σχετικό άρθρο του cyrus)

Τα βήματα ήταν εύκολα μετά. Αποδόθηκαν, σωστά ή συνηθέστερα λανθασμένα, προθέσεις στα πάντα, από το αν γεννήθηκε ένα παιδί με περίεργη μύτη έως τις αλλαγές του καιρού και των εποχών. Και επειδή το ανθρώπινο μυαλό δουλεύει συνήθως με αναλογίες έκρινε πως κάτι μεγαλύτερο κρύβεται πίσω από τα όποια φαινόμενα, κάτι πιο μεγάλο από αυτόν, κάτι που "δεν μπορούσε να δει", αλλά που κινούσε τα νήματα με καθορισμένο σκοπό και στόχο ως "πρωταρχική αιτία" των πάντων. Το γεγονός πως δεν μπορούσαν να καταλάβουν το πως και το γιατί δεν τους εμπόδισε στην ερμηνεία αυτή, καθώς η αναλογία ήταν εύκολη. Ούτε τα μικρά παιδιά καταλάβαιναν γιατί και πως οι μεγάλοι έκαναν αυτά που έκαναν ή πως τους εξασφάλιζαν πχ τροφή. Ούτε και χρειαζόταν να εξηγηθεί στα παιδιά, μέχρι να φτάσουν τουλάχιστον στο στάδιο να πρέπει να εξασφαλίσουν την τροφή τους μόνα τους. Η αναλογία ηταν απλή. Κάποιος αόρατος "πατέρας" ή "πατέρες" τους φρόντιζε ή τους τιμωρούσε ανάλογα με την συμπεριφορά τους και δεν τους εξηγούσε το λόγο γιατί ακόμα δεν ήταν "έτοιμοι" γι αυτό (update: Διαβάστε και αυτό με το οποίο συμπέσαμε). Με τούτη την θεώρηση σαν αξιωματική αρχή άρχισε μετα η προσπάθεια εύρεσης της όποιας αιτίας. Κάποιες συμπεριφορές κρίθηκαν απαγορευμενες (ταμπού) ή ευνοϊκές και αν τιμωρούνταν ο "ένοχος" ή επιβραβευονταν ο "σωστός" και συνέβαινε η τυχαιότητα να αποβεί θετική (πχ να σταματήσει μια καταιγίδα) τότε η άποψη αυτή ήταν σωστή και έμενε στην κοινότητα.

(παρένθεση: οι πρώτες θρησκείες του κόσμου ήταν κυρίως προγονολατρικές ή ανιμιστικές καθώς η έννοια ενός ανώτερου όντος δεν είχε εμφανιστεί ακόμα στις πρωτόγονες κοινότητες. Απλά αντικαταστήστε την έννοια του "ανώτερου πατέρα" με αυτήν του πατέρα της προηγούμενης γενεάς ή στην περίπτωση του ανιμισμού (που θεωρείται πρότερος όλων) η αιτία αναζητάται στην ψυχή κάθε οντος-αντικείμενου ξεχωριστά). Επίσης, όπως ακριβώς τα παιδιά κάνουν στους γονείς τους, έκριναν πως αν "καλόπιαναν" τον αόρατο "πατέρα" με προσφορές ή με ....νάζια και γλύκες τότε αυτός θα "μαλάκωνε" και θα τους έκανε την χάρη (εδώ κολλάει η λέξη προσευχή ως "αίτημα αναστολής των νόμων της φύσης για λογαριασμό ενός κατ’ιδίαν ομολογία ανάξιου αιτούντα." The Devils Dictionary, Ambrose Bierce)



Ως παράγωγο αυτής της σκέψης εμφανίστηκε και η εκλογίκευση πολλών γενετικών ανωμαλιών (ή "ανωμαλιών" όπως πχ το διαφορετικό χρώμα επιδερμίδας), ως κληρονομιά "άνομων πράξεων" των γονέων (ή των γονέων των γονέων ή των γονέων των γονέων των γονέων και πάει λέγοντας) αυτών που είχαν το όποιο κουσούρι ή ως ένδειξη φυλετικής κατωτερότητας. Επίσημα στο χριστιανικό δόγμα είχαμε κληρονομήσει όλοι το "προπατορικό αμάρτημα" από τον....Αδάμ μέσω του σπέρματος των πατεράδων μας... είπατε τίποτα;

"Φιλοσοφική" θεώρηση της τελεολογίας αυτής μπορούμε να βρούμε από την Γέννεση, όπου αποδόθηκε σκοπός ύπαρξης όλων των όντων να είναι υπό το κουμάντο του ανθρώπου μέσω της θεϊκής "πρώτης αιτίας" και επειδή αυτή η εξήγηση ηταν πολυ μα πολύ βολικη μας έμεινε ως χούι παρόλο που δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να την στηρίζει. H ιδια η δημιουργία του κόσμου έγινε χάρις σε μια αρχική αιτία, που είχε ένα σκοπό, τον οποίο όμως δεν μπορούμε να κατανοήσουμε.

Με τούτα και με κείνα φτάνουμε στον Ιουδαϊσμο-Χριστιανισμό-Ισλαμισμό όπου μαζί με τα προηγούμενα, η ευμάρεια και η φτώχεια, η υποδούλωση και η ελευθερία ολόκληρων λαών είναι συναρτήσεις της πίστης ή όχι που έχουν στον όποιο Θεό. Ο σκοπός της υποδούλωσης πχ των Εβραίων στους Βαβυλώνιους ήταν να τιμωρηθούν για την έλλειψη πίστης τους στον Γιαχβε. Μόλις "η πίστη τους αποκαταστάθηκε" βρήκαν την ελευθερία τους. Ακόμα και σήμερα κάποιος θρήσκος που "δοκιμάζεται" θα εκφράσει με άνεση την άποψη πως αυτά του γίνονται ως τιμωρία από το Θεό για κάποιο πραγματικό ή φανταστικό "αμάρτημα".


To κατάλοιπο αυτό της παιδιάστικης τελεολογίας εκμεταλλεύεται στο έπακρο η θρησκεία. Όταν γίνεται κάτι θετικό σε κάποιον από εμάς τότε "ο Θεός έκανε το θαύμα του", "μας πρόσεξε", "οι προσευχές μας εισακούστηκαν" ή αν δεν προσευχόμαστε πρέπει να τρέξουμε να προσευχηθούμε για να....πούμε και ένα ευχαριστώ** ρε αδερφέ!

Όταν συμβαίνει κατι αρνητικό σε κάποιον από εμάς είτε "ο Θεός μας τιμώρησε"΄για κάτι που κάναμε ή δεν κάναμε, είτε μας δοκιμάζει σαν τον Ιώβ είτε τελος πάντων "έχει ένα σχέδιο" και "he moves in mysterious ways" που λένε και τα αμερικανάκια.
(παρατηρούμε πως ό,τι και να γίνει, για τις θρησκευτικές απόψεις είναι μια win-win situation μιας και δεν χάνουν σε καμία περίπτωση. Στον πρόσφατο σεισμό στην Ιταλία το είδαμε που όσοι σώθηκαν, σώθηκαν "από θαύμα" και ευχαριστούσαν τον Θεό. Για αυτούς που δεν σώθηκαν και καταπλακώθηκαν, περί Θεού και καλοσύνης του κουβέντα)

Η περίπτωση κάποια πράγματα απλά να συμβαίνουν χωρίς αιτία ή σκοπό δεν φαίνεται να έχει περάσει από το μυαλό του μέσου πιστού, ή η περίπτωση πως αν υπάρχει αιτία και σκοπός δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι η ικανοποίηση ή όχι των δικών μας επιθυμιών, αλλά κάποια άλλη αιτία τελείως άσχετη με το τι νομίζουμε πως συμβαίνει.

Ο Douglas Adams διακωμωδει πολύ επιτυχημένα αυτήν την αντίληψη στο τέλος του τρίτου βιβλίου (από τα πέντε) της υπερτριλογίας "Γυρίστε", το οποίο και σας το κερνάω στα αγγλικά***. (Θυμίζει λίγο το αλήστου μνήμης "τριμελής επιτροπή από πεντέξι άτομα", σωστά; Ε
, εδω έχουμε μια τριλογία από πέντε βιβλία)

One night, he said, a spaceship appeared in the sky of a planet which had never seen one before. The planet was Dalforsas, the ship was this one. It appeared as a brilliant new star moving silently across the heavens. Primitive tribesmen who were sitting huddled on the Cold Hillsides looked up from their steaming night-drinks and pointed with trembling fingers, swearing that they had seen a sign, a sign from their gods which meant that they must now arise at last and go and slay the evil Princes of the Plains.

In the high turrets of their palaces, the Princes of the Plains looked up and saw the shining star, and received it unmistakably as a sign from their gods that they must now go and set about the accursed Tribesmen of the Cold Hillsides.

And between them, the Dwellers in the
Forest looked up into the sky and saw the sigh of the new star, and saw it with fear and apprehension, for though they had never seen anything like it before, they too knew precisely what it foreshadowed, and they bowed their heads in despair.
They knew that when the rains came, it was a sign. When the rains departed, it was a sign. When the winds rose, it was a sign. When the winds fell, it was a sign.


When in the land there was born at
midnight of a full moon a goat with three heads, that was a sign.
When in the land there was born at some time in the afternoon a perfectly normal cat or pig with no birth complications at all, or even just a child with a retrousse nose, that too would often be taken as a sign.
So there was no doubt at all that a new star in the sky was a sign of a particularly spectacular order.
And each new sign signified the same thing - that the Princes of the Plains and the Tribesmen of the Cold Hillsides were about to beat the hell out of each other again. This in itself wouldn't be so bad, except that the Princes of the Plains and the Tribesmen of the Cold Hillsides always elected to beat the hell out of each other in the Forest, and it was always the Dwellers in the Forest who came off worst in these exchanges, though as far as they could see it never had anything to do with them



Γενικά τα επιχειρήματα της θεϊστικής τελεολογίας καταλήγουν στο υπερ-επιχείρημα της μπανάνας, το οποίο σας παραθέτω μιας και είμαστε κάτοικοι μπανανίας :)


Περί αιτιοκρατίας.

Η αιτιοκρατία βασίζεται στην λογική αρχή πως ένα αίτιο έχει και ένα αποτέλεσμα, παρόμοια αποτελέσματα έχουν παρόμοιες αιτίες, και πως το ίδιο αίτιο αν επαναληφθεί στις ίδιες αρχικές καταστάσεις οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Η ολοκλήρωσή της είναι πως αν κάποιος έχει γνώση όλου του σύμπαντος (σε έσχατο σημείο) κάποια χρονική στιγμή μπορεί να προβλέψει τα πάντα στο μέλλον ή να κάνει αναγωγή στο παρελθόν σε όποιο βάθος επιθυμεί. Αυτό ήταν και το μηχανιστικό πρότυπο του Θεού, στο οποίο βασίζονται πολλοί ακόμα και σήμερα.

Το πρότυπο αυτό έχει χρεωκοπήσει σαν ιδέα. Τα μαθηματικά του χάους μας έδειξαν πως παρόμοιες (αλλά όχι ίδιες) αιτίες οδηγούν σε αποκλίνοντα αποτελέσματα, η κβαντική μας έδειξε πως ίδιες αιτίες οδηγούν σε διαφορετικά αποτελέσματα, και η απόλυτη αιτιοκρατία πήγε περίπατο. Η κβαντική μάλιστα πήγε και λίγο παραπέρα καθώς θεμελίωσε την άποψη πως είναι αδύνατο να προβλέψεις το αποτέλεσμα μιας δεδομένης αιτίας παρά μόνο στατιστικά. Και όχι μόνο αυτό αλλά πως η αδυναμία πρόβλεψης δεν είναι απόρροια των ελλιπών ανθρώπινων αισθήσεων αλλά εγγενής ιδιοτητα της ύλης ασχέτως του πόσο καλά μπορούμε ή όχι να παρατηρήσουμε τα φαινόμενα, του πόσο τέλειες ή όχι είναι οι αισθήσεις μας δηλαδή.


Αυτά για το φιλοσοφικό του πράγματος. Στην καθημερινότητά μας όμως εμείς, στο μέτρο μας, μπορούμε πάντα να βρίσκουμε ή να προσπαθούμε να βρούμε τις όποιες αιτίες των γεγονότων, αλλά η ερμηνεία που δίνουμε γίνεται στην βάση κάποιας αξιολόγησης. Κάποια από τα συμβαίνοντα θεωρούνται σημαντικά, κάποια όχι, και από τα σημαντικά θεωρούμε κάποια ως αίτια, κάτι που γίνεται κυρίως από συνήθεια.

Για να είμαστε όμως σωστοί πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τις συνθηκες που οδηγούν στο όποιο αποτέλεσμα, αλλιώς μπορεί να πέσουμε σε μια εκλογικευτική πλάνη παρανόησης της πραγματικότητας. Το τι θα θεωρήσει ένας ερευνητής "σημαντικό" σε ένα γεγονός διαφέρει πολύ από το τι θα θεωρήσει ένας ιερέας. Σε μια πετυχημένη εγχείριση ο πιστός θα θεωρήσει πιο σημαντικό γεγονός το ..σταυρουδάκι που φόραγε ο ασθενής ή το τάμα που έχει κάνει (ή την έλλειψή τους), από την καταλληλότητα ή όχι της μονάδας και την ικανότητα του ιατρικού προσωπικού.

Ένας "μάγος" πχ μπορεί να...κόψει μια γυναίκα στα δύο και να την ξανακολλήσει. Παλαιότερα θα ήμασταν σίγουροι πως το κάνει με κάποιον υπερφυσικό τρόπο, πως έχει μαγικές, υπερφυσικές δυνάμεις, ίσως και την βοήθεια κάποιου Θεού ή Δαίμονα. Σήμερα όμως (ελπίζω) ξέρουμε πως χρησιμοποιεί διάφορα κόλπα παραποίησης της αντίληψής μας και πως η γυναίκα που κόβεται στην μέση δεν ξανακολλάει έτσι απλά.


Και οι δυο ερμηνείες χρησιμοποιούν κάποιους λογικούς κανόνες, απλά η μία επιβεβαιώνεται ανά πάσα στιγμή και η άλλη όχι. Ποτέ κανένας που κόπηκε όντως στη μέση δεν ξανακολλήθηκε και αυτό μας δίνει μια πεποίθηση πως είναι πολύ δύσκολο να γίνει στο μέλλον. Κάποτε πιστευτή στους περισσότερους ήταν η υπερφυσική εξήγηση, τώρα όμως (ακόμα ελπίζω!) όχι.

Ένα άλλο παράδειγμα για την κακή αξιολόγηση στοιχείων είναι τα διάφορετα θεραπευτικά θαύματα (ή "θαύματα") ιάσεως που συμβαίνουν σε όλες τις λατρείες. Ποτέ δεν μαθαίνουμε το πόσοστό αυτών που πήγαν και παρακάλεσαν να γίνουν καλά και έγιναν. Η εξήγηση και πάλι είναι απλή, και πάλι είναι στο win-win πλαίσιο. Όσοι δεν έγιναν καλά, "δεν πίστεψαν αρκετά". Πιστόμετρο δεν έχει βγει ακόμα και η ισχύς η όχι της πίστεως είναι καθαρά θέμα αποτελέσματος. Παρακαλώ λοιπόν να μου εξηγήσει κάποιος πως κοτζαμάν αρχιεπίσκοπος ΔΕΝ έγινε καλά, απεναντίας πέθανε υποφέροντας. Εαν η ερμηνεία είναι πως δεν πιστευε αρκετά, τότε έχουμε πρόβλημα καθώς μιλάμε για τον νο 1 Χ.Ο. στην χώρα μας, η εκλογή του οποίου από την Σύνοδο θεωρείται θεόπνευστη, όπως όλες οι συνοδικές αποφάσεις.


Το έχουν γράψει και άλλοι, θα το γράψω και εγώ. Θαύματα αυτοϊάσεως συμβαίνουν καθημερινά. Κανένας θεός όμως ποτε δεν έκανε να ξαναφυτρώσει κάποιο κομμένο χέρι από την μια μέρα στην άλλη, γιατί αυτό είναι (στον άνθρωπο τουλάχιστον) αδύνατο, αν και με τα βλαστοκύτταρα που παίζουμε μπάλα τώρα ποτέ δεν ξέρεις....


Σαν επιμύθιο ας δούμε ένα βιντεάκι που βρήκα στον estarian που το βρήκε από αλλου:








* Κουβέντα που μνημονεύει ο Ράνκιν στο "Armageddon II , The B Movie" πως είπε ένας οδηγός ταξί στον Μπέρτραντ Ράσελ. Δεν χρειάζεται να πούμε αν όντως την είπε ή όχι, είναι μια καλή σύνοψη έτσι και αλλιώς.
** Θυμήθηκα τώρα το πρώτο μου στουκάρισμα. Είχαμε πάρει 2-3 τούμπες με το όχημα, αλλά παραδόξως βγήκαμε έξω και οι τρεις με ένα καρούμπαλο συνολικά. Αιτία βεβαίως η έλλειψη ικανότητας/εμπειρίας του οδηγού, που χάζευε κιόλας (και ήμουν και εγώ ρε γμτ!). Οι πρώτοι που σταμάτησαν ήταν ένας παπάς με έναν φίλο του, ψιλολιώμα κιόλας από τα ούζα. Από τις πρωτες κουβέντες που μας είπε ο ιερωμένος ήταν να...φτιάξουμε ένα εκκλησάκι στον άγιο πως-τον-λένε που ήταν εκεί κοντά. Η απάντηση μου " Τι μου λες τώρα για εκκλησάκι, εδώ είδαμε το Χριστό φαντάρο", δεν πρέπει να του άρεσε καθόλου :)
*** Επειδή δεν το βρήκα σε ebook στα ελληνικά και βαριέμαι σφόδρα να αντιγράφω. Αν το έχει κανείς μου το στέλνει. Ευχαριστώ.

Δευτέρα, Απριλίου 06, 2009

Τι να λέμε τώρα....

Αναδημοσίευση από το

http://www.stopcartel.gr/gr/view.php?id=315

53 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ.ΑΚΟΜΑ ΣΙΓΗ;6-4-2009

Στην 53η μέρα τής Απεργίας Πείνας βρίσκεται από σήμερα το πρωί ο αποφασισμένος Θοδωρής Τενέζος μπροστά στην Επιτροπή ΑνταγωνισμούΑμεση πολιτική απόφαση το ζητούμενο.Οι συμπαραστάσεις συνεχίζονται αμείωτες.

Μέ τη συμπλήρωση 53 ημερών Απεργίας Πείνας από τον Θεόδωρο Τενέζο θά πρέπει να επισημανθούν τα εξής:
Στήν ακραία αυτή μορφή διαμαρτυρίας του Ελληνα Πολίτη Θεόδωρου Τενέζου, υπάρχουν τρείς σταθερές που εκ τών πραγμάτων δέν μπορούν να αμφισβητηθούν:

1.Η επιχειρησή του καταστράφηκε μετά την παράνομη διακοπή σιδήρου σε αυτή από μέλη του καρτέλ του χάλυβα.Η καταστροφή αυτή και η ύπαρξη του καρτέλ καταγγέλθηκε επίσημα στην αρμόδια Επιτροπή Ανταγωνισμου.Η Επιτροπή αυτή δεν ασχολήθηκε με τό σύνολο της καταγγελίας αυτής.

2.Στήν Ελλάδα δρούν ανεξέλεγκτα καρτέλ σχεδόν σε όλους τους τομείς της οικονομικής ζωής μέ ολέθρια αποτελέσματα για τούς πολίτες και το επίπεδο διαβίωσής τους.Η πολιτεία δέν έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να τα εξαρθρώσει.

3.Η αρμόδια συμφωνα με τό νόμο Αρχή, η Επιτροπή Ανταγωνισμού, δέν διαθέτει την αξιοπιστία, σύμφωνα μέ τη διεθνή κατάταξη αποδοτικότητας και Ελληνικές εκτιμήσεις κύρους ,ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή της.

Επομένως, η διαμαρτυρία του Απεργού Πείνας έχει συγκεκριμένα σημεία καταγγελτικής αναφοράς πού μέ αφετηρία τη δική του επώδυνη περίπτωση, αναδεικνύουν ένα θεμελιώδες θέμα πού αφορά το σύνολο της κοινωνίας μας.

Ο Απεργός έχει τρία συγκεκριμένα νόμιμα και δίκαια αιτήματα, η ικανοποίηση των οποίων στήν ουσία δρομολογεί διαδικασία αντιμετώπισης όλου του προβλήματος τών καρτέλ στήν Ελλάδα.

Υπεκφυγές καί προσπάθειες δημιουργίας σύγχισης γύρω από τόν Απεργό Πείνας δέν αναιρούν την παραπάνω τραγική πραγματικότητα.

Η κυβέρνηση οφείλει να πάρει άμεσα τίς πολιτικές αποφάσεις της, γιατί το ζήτημα ειναι βαθειά πολιτικό.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μέ βάση τό γεγονός ότι ο Θεόδωρος Τενέζος βρίσκεται ήδη στην 53η ημέρα της Απεργίας Πείνας, ερωτάται γιά μία ακόμη φορά η κυβέρνηση αν προτείθεται να ικανοποιήσει τα 3 βασικά αιτήματα του Απεργού:

1.Έρευνα όλης της καταγγελίας του για το καρτέλ του σιδήρου. Ξεσκέπασμα και τιμωρία των ενόχων βιομηχάνων και χονδρεμπόρων που κατέστρεψαν παράνομα την επιχείρησή του.
2.Την καταγγελία του να δικάσουν όταν ολοκληρωθεί η πλήρης έρευνα ,άλλα μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού και όχι αυτοί που έχουν μηνυθει στην ποινική δικαιοσύνη.Να υπάρξει δηλαδή δίκαια δίκη.
3.Να προστατεύονται δικαστικά αυτοί που καταγγέλουν τα καρτέλ και ο ιδιος, με την ενεργοποίηση στις περιπτωσεις καταγγελιων για καρτέλ του αρθρ.61 Π.Κ.
Υπενθυμηση υπ αριθμ. 43
Υπενθυμίζονται στην κυβερνηση:
1)Οι κίνδυνοι ανήκεστης βλάβης της υγείας και απώλεια της ζωής του Θεόδωρου Τενέζου
2)Η διαμαρτυρία αυτή είναι ειρηνική και συνεπώς προσπάθειες παρενόχλησης, τρομοκράτησης, βίαιου τερματισμού τής Απεργίας Πείνας είναι παράνομες και δεν γίνονται ανεκτές.
--------------------------------------------------------------------------------------------------







Διαβάστε και εδώ

Παρασκευή, Απριλίου 03, 2009

Δεν κουνιεται φύλλο....

Από έμπνευση, όρεξη και τα λοιπά βράστα.... είμαστε περίπου στο μηδέν και δεν έχουν πιάσει ακόμα οι ζέστες. Πλεον δεν υπάρχει ούτε η δικαιολογία των εξετάσεων του ΑΣΕΠ (που να διάβαζα κιόλας!), μιας και αυτές περάσανε, τα ποτά που πίνω είναι καθαρά, γυμναστική βαριέμαι (! πωσκετσι;) να αρχίσω, ολα κινούνται ομαλά και το ταμείον δεν είναι μείον, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως είναι συν...

Με αυτάς τας συνθήκας όμως δεν προάγεται η πρόοδος και η εξέλιξη.... Αποδεδειγμένα για να προχωρήσει κάποιος σε μια κατάσταση πρέπει να ζοριστεί και εγώ νιώθω σαν να ζω σε ένα (ψευδές, αλλά δεν έχει σημασία) τελμα ευκολίας/βαρεμάρας, τουλάχιστον όσο αυτό αφορά τον δημιουργικο/συγγραφικό τομέα.

Μην βρίσκοντας λοιπόν κάτι να με τσαντίζει μιας και έχω κόψει εφημερίδες, τηλεόραση και ενημέρωση γενικότερα και έχοντας την καλοπέραση ως άλφα προτεραιότητα νομίζω πως πρέπει σιγά σιγά να το κόψω και να τσαντιστώ με κάτι... Και επειδή κανείς δεν ερχεται να μου πει "καλημέρα, θέλω να σου σπάσω τα νεύρα" (εξαίρεση κάτι εφοριακοί, αλλά και αυτό λύθηκε) αποφάσισα να ....αυτοτσαντιστώ!

Τι με εκνευρίζει γενικότερα; Πάνω και πέρα απ' όλα η ανθρώπινη βλακεία, και ακόμα πάνω και πέρα απ' όλα η υπερ/ultimate εκφρασή της στην καθομιλουμένη: η θρησκεία. Οπότε, για να αρχίσουμε να γράφουμε και τίποτε, μπορείτε να αναμένετε αντιθρησκευτικά, αντιβλακώδη ποστ, περίπου σαν την ....Ιλιάδα που είχα γράψει με τους σκοταδισμούς κτλ κτλ, μιας και αλλιώς πρέπει ή να κλείσω το blog ή να αρχίσω να γράφω για ροζ πεταλουδίτσες και πράσινα άλογα και δεν είναι καθόλου στο στυλ μου. Εκμεταλλευομενος επίσης τα εξής γεγονότα:
α) το τρέχον έτος είναι έτος Δαρβίνου
β) το πολύ καλό, αλλά μικρό-ρε-γμτ ποστ του προφήτη, μα-τι-προφήτη Estarian
γ) την βαρεμάρα/έλλειψη χρόνου του Βιολόγου
αποφάσισα να χώσω μερικές ερμηνείες κάποιων συμπεριφορών και μέσα από τα όσα ξέρω πλέον για την βιολογία....

Πεδίο δόξης λαμπρόν ανοίγεται εμπρόθεν, αρκεί να μην με πιάσει καμιά κρίση βαρεμάρας ξανά και δείτε το επόμενο ποστ του Αγίου *μπιπ* ανήμερα!!!!

aeisixtir