Ο Σκοταδισμός Σήμερα

Intro (ψιλά γράμματα):
Γαμώ την αντιβίωση μου γαμώ. Έχει στεγνώσει ο λάρυγγας και γω αντί να είμαι έξω και να προετοιμάζομαι για να....διαβάσω (θα την βρω την όρεξη που θα μου πάει) κάθομαι μέσα και κρατώ μούτρα στο σύμπαν. Αυτά που έγραψα στο προηγούμενο ποστ περί μειωμένων bloggικών επιδόσεων ισχύουν και λογικά θα ισχύουν για μερικές εβδομάδες ακόμα. Αλλά λόγω της καταραμένης αντιβίωσης κάθομαι αναγκαστικά εντός και τα πληρώνετε εσείς.
Μιας και δεν έχω και τίποτε να κάνω λοιπον βρήκα την λύση, άσε που είναι μια λύση που θα κρατήσει απασχολημένους τους αναγνώστες μου κανένα μήνα, οπότε και η απουσία μου δεν θα γίνει αισθητή.
Πριν λίγο καιρό είχα γραψει μια σειρά (εκπληκτικών) άρθρων με τίτλο "Ο Σκοταδισμός Σήμερα", τα οποία και θεωρώ από τα καλύτερα μου, μιας και είναι από τις λίγες φορές που έγραψα κάτι βάσει σχεδίου και όχι όπως λάχει. Το κακό είναι πως παρόλο που υπολόγιζα να βγεί ένα άρθρο, μου βγήκε λίγο μεγαλούτσικο και το έκοψα σε φέτες.
Οπότε σκέφτηκα να τα κολλήσω όλα μαζί και να τα ξαναποστάρω συγκεντρωμένα (αν υπάρχουν διορθώσεις ή προσθήκες θα είναι as usual με κόκκινα γράμματα.)
Θα ακολουθηθεί η σειρά των κανονικών άρθρων. Κάθε επιμέρους κεφάλαιο θα λινκάρει το αντίσοιχο προηγουμενο άρθρο, για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει τα τότε σχόλια και να σχηματίσει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Βεβαίως είχαμε υποστεί και κάτι χαζοspam επιθέσεις, αλλά δεν πάει στο καλό.....

Enjoy!

Ο Σκοταδισμός Σήμερα.

Round One: Οι απαρχές

Intro:

Η σημερινή εποχή είναι λίγο περίεργη μιας και ενώ η βελτίωση των μέσων και η πρόοδος μας έχουν δώσει ουκ ολίγα κοινωνικά και οικονομικά οικονομικά οφέλη, παρατηρείται μια στροφη στην ανορθολογικότητα και μάλιστα μέσω "εργαλείων" του ορθολογισμού, όπως είναι η επιστήμη. Παράγεται ένα πράγμα "σαν επιστήμη", για να δώσει άλλοθι υπάρξεως σε καταστάσεις και ιδεοληψίες οι οποίες δεν είναι απλά λανθασμένες, αλλά ενίοτε γίνονται και επικίνδυνες. Η "έγκυρη" και επιστημονική άποψη για το πως λειτουργεί ο κόσμος κοντράρεται ξανά στα ίσια με τις "εξ αποκαλύψεως" αλήθειες, μόνο που τωρα αυτές οι αλήθειες εκτός από το καθαρά άλογο των επιχειρημάτων τους επιχειρούν να κερδίσουν και πόντους σοβαροφάνειας.

Round One. Απαρχές του σκοταδισμού και μια προσπάθεια εξήγησης.

Θα σε κουράσω λίγο σήμερα φίλτατε αναγνώστη, μιας και θα σε βάλω να διαβάσεις κείμενα, τα οποία νομίζεις πως ξέρεις*. Ο γράφων δεν ασπάζεται τα παρακάτω κείμενα, ούτε ως ιστορική πραγματικότητα, ούτε ως αληθή (ιστορικά γεγονότα), ούτε τίποτε παρόμοιο, απλά συνηθισμένος ων (πάει το κόλλησα!) στην ανάλυση θα προσπαθήσει να τα αναλύσει με πολιτικούς/υλιστικούς όρους. Ως συνήθως δεν διεκδικώ δάφνες πρωτοτυπίας επί του θέματος, μιας και έχουν γραφτεί και ξαναγραφτεί αυτά, αλλά απ΄ότι φαίνεται κάποια πράγματα πρέπει να τα λέμε συνέχεια μπας κα ακουστούμε κάποτε.

Υπενθύμιση: Η Παλαιά Διαθήκη στην μετάφραση των εβδομήκοντα, είναι η επίσημη που χρησιμοποιεί η εκκλησία της Ελλάδος. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν μεταφραστικά λάθη μέσα, η πως δεν "διορθώθηκε" αργότερα. Μπορεί η ιστορία στα εβραϊκά να είναι διαφορετική (που δεν το νομίζω) αλλά εμάς μας ενδιαφέρει εδώ κυρίως τι λέει, τι ιδεολογία πρεσβεύει, και όχι το πότε και πως γράφτηκε κάτι, παρόλο που και αυτό έχει την σημασία του, γιατί πρέπει να έχουμε μιαν ιδέα του κοινωνικοπολιτικού κλίματος για να βγάλουμε συμπεράσματά για το τι θέλει να πει ο ποιητής.

Παραπέρα νομίζω πως είναι λογικό να υποθέσουμε πως κάποια βιβλία δεν γράφτηκαν από συγχρόνους τους (πχ στην Γέννεση, που εξετάζεται μερος της παρακάτω, δεν λέει πουθενά πως ο Αδάμ ήξερε να γράφει, άρα μάλλον δεν....την έγραψε ο ίδιος) αλλά αργότερα, από τους +γνώστες+ της θείας βούλησης. Ας δούμε όμως αυτοί οι γνώστες ποια βούληση υπαγόρευαν στους πιστούς.


Γέννεσις

ΚΕΦ 2.

15 Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν.
16 καὶ ἐνετείλατο Κύριος ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αδὰμ λέγων· ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φαγῇ,
17 ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ· ᾗ δ᾿ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε

Μαθαίνουμε πως ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο-άντρα και πως του επέτρεψε να κάνει κουμάντο στα πάντα, και να τρώει όλους τους καρπούς εκτός από έναν, με ποινή θανάτου μάλιστα. Εδώ είναι το ωραίο: Πως λέγεται το δέντρο που δεν πρέπει να φάει ο άνθρωπος-πιστός; Δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Ποιά είναι η γνώση του καλού και του κακού; Έχει πολλά ονόματα. Να σας δώσω μερικά;

* Παιδεία
* Φιλοσοφία
* Επιστήμη

Όποιος κατέχει κάποιο από αυτά, έχει, ή μπορεί να φτιάξει έναν δικό του, ορισμό για το καλό και το κακό (για το πως να ζει δηλαδή) και δεν χρειάζεται κατ' ανάγκη περαιτέρω εξηγήσεις, ειδικα από κάποιον ο οποίος τα ορίζει κατά το γούστο του. Για το Θεό είναι κακό όμως να ξέρεις πως να ζήσεις διότι τότε αυτός....κινδυνεύει να βγει στην σύνταξη.

ΚΕΦ. 3


1. Ο δὲ ὄφις ἦν φρονιμώτατος πάντων τῶν θηρίων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ὧν ἐποίησε Κύριος ὁ Θεός. καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· τί ὅτι εἶπεν ὁ Θεός, οὐ μὴ φάγητε ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ παραδείσου;
2 καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ τῷ ὄφει· ἀπὸ καρποῦ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου φαγούμεθα,
3 ἀπὸ δὲ τοῦ καρποῦ τοῦ ξύλου, ὅ ἐστιν ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου, εἶπεν ὁ Θεός, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε.
4 καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε·
5 ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν.

Και πολύ σωστά. Αν ο άνθρωπος γίνει σοφός (ακόμα και σήμερα λέμε να πάνε τα παιδιά σχολείο, να "ανοίξουν τα στραβά τους"), θα γκρεμίσει τον "απόρθητο οίκο" του Θεού (δηλαδή των παπάδων) και δεν θα τους έχει ανάγκη. Θα πάρει την θέση τους, θα ζητήσει μερίδιο στην εξουσία και έτσι θα "γίνει Θεός". Επίσης υπενθυμίζω πως το δέντρο της γνώσης είναι στην μέση του παραδείσου... Αρκετά ποιητικό θα έλεγα, με το οποίο και συμφωνώ, αν το αποκόψουμε από τα υπόλοιπα. Επίσης άξιο αναφοράς είναι πως ο "όφις" δεν αναφέρεται ως κακός αλλά ως φρονιμότατος (δηλ πανέξυπνος), ο οποίος και μετά καταράσσεται. Ο Θεός κάνει εχθρό του την εξυπνάδα, και εδώ μπορούμε να προβληματιστούμε με το "μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι". Αυτό μπορούμε να το δούμε και σε άλλες μυθολογίες. Οι Θεοί γενικά αντιπαθούν όσους έχουν παραπάνω μυαλό, διότι αυτονόητα τους κόβουν δύναμη. Και ο Δίας σε κάποιες ιστορίες τσαντίζεται με μερικούς που είναι πιο ξύπνιοι από αυτόν όπως πχ με τον Σίσυφο, και πάλι επειδή βλέπει πως του κόβουν μερίδιο της πίτας. Και πάλι ο Σίσυφος, αν και αιώνια τιμωρημένος, ήταν ένα σεβαστό πρόσωπο από τους Έλληνες, όπως και άλλοι ξύπνιοι τύποι όπως ο Οδυσσέας (που για μερικούς κουτσομπόληδες ήταν γιος του Σισυφου και όχι του Λαέρτη).

Συνεχίζουμε με την Γέννεση:
6 καὶ εἶδεν ἡ γυνή, ὅτι καλὸν τὸ ξύλον εἰς βρῶσιν καὶ ὅτι ἀρεστὸν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἰδεῖν καὶ ὡραῖόν ἐστι τοῦ κατανοῆσαι, καὶ λαβοῦσα ἀπὸ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔφαγε· καὶ ἔδωκε καὶ τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς μετ᾿ αὐτῆς, καὶ ἔφαγον.
7 καὶ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν δύο, καὶ ἔγνωσαν ὅτι γυμνοὶ ἦσαν, καὶ ἔρραψαν φύλλα συκῆς καὶ ἐποίησαν ἑαυτοῖς περιζώματα.

Συμπέρασμα πρώτον** πως ο καρπός της γνώσης ήταν καλός και άρεσε.... συμπέρασμα δεύτερον και πονηρόν είναι πως για να ανοίξει τα μάτια του ένας άντρας χρειάζεται να τον μπριζώσει ένα γκομενάκι :)

............
22 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ ᾿Αδὰμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν· καὶ νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ λάβῃ ἀπὸ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καὶ φάγῃ καὶ ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα.

Η απειλή γίνεται πραγματικότητα. Όποιος γνωρίζει, δεν θα "ζήσει αιώνια". Βεβαίως εμείς δεν είμαστε νομάδες τροφοσυλλέκτες και ξέρουμε πως κανένας ζωντανός οργανισμός δεν ζει αιώνια, άρα ο ηθικός αυτός εξαναγκασμός απλά μας κάνει να αμφιβάλλουμε για την ηθική αυτών που έγραψαν το κείμενο.

Η λογική εξήγηση είναι απλή. Ο έχων την εξουσία δεν θέλει να την χάσει, και κάνει ότι μπορεί για να αποκλείσει τους "υπό" από αυτήν. Το κατ' εξοχήν μέσο αμφισβήτησης είναι η παιδεία, η "γνώση του καλού και του κακού", άρα αυτή κρίνεται ως αμαρτωλή και απορριπτέα. Το είχε γράψει νομίζω και ο Όργουελ: "Δεν θα επαναστατήσουν αν δεν μάθουν να σκέφτονται", ή κάπως έτσι. Η παιδεία και το παρελκόμενο της, η άνοδος του πολιτισμού και του βιοτικού επιπέδου, που επιτρέπει στον άνθρωπο να εργάζεται λιγότερο και να σκέπτεται περισσότερο. Η παιδεία δίνει τα εργαλεία σε κάποιον, να αμφισβητήσει τα μέχρι τώρα θεωρούμενα ως δεδομένα, να συγκρίνει διαφορετικές απόψεις και (αισιόδοξα) να βγάλει ένα δικό του, ίσως πιο λειτουργικό, συμπέρασμα. Από την άλλη, ο ιδανικός πιστός είναι αυτός που δεν σκέπτεται καθόλου. Σε μια ιδανική κοινωνία πιστών, δεν υπάρχει δεύτερη άποψη, ούτε διαφωνία, ούτε αμφισβήτηση αυτών που λέει ο Θεός, δηλαδή ο ιερέας.

Πιο έξυπνο και ποιητικό παράδειγμα, και σίγουρα πιο καλογραμμένο είναι η αντίστοιχη ιστορία του Προμηθέα (της προσωποποιημένης ανθρώπινης πρόνοιας) ο οποίος είχε κατακλέψει τους Ολύμπιους προς όφελος των θνητών. Πολύ λογικά ο Δίας, που είδε μέρος της εξουσίας του να φεύγει τον τιμώρησε.

Αντιγράφω:

"Eπειδή ήταν ο δημιουργός (σ. του zaphod: Εγώ προστάτης θυμόμουνα, η σελίδα έχει και τις δυο παραλλαγές) των ανθρώπων παρακολουθούσε πάντα με ενδιαφέρον την πορεία τους πάνω στη γη και πολλές φορές είχε παρακούσει τις εντολές του Δία ή τον είχε ξεγελάσει προς όφελός τους.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσημης θυσίας, ο Προμηθέας, χώρισε ένα βόδι σε δυο μέρη. Στο ένα μερίδιο έβαλε το δέρμα, τη σάρκα και τα εντόσθια σκεπασμένα με την κοιλιά του ζώου και στο άλλο έβαλε τα κόκαλα, από τα οποία είχε αφαιρέσει το κρέας, και τα είχε σκεπάσει με το λευκό λίπος. Έπειτα είπε στο Δία να διαλέξει το μερίδιο που θα αντιστοιχούσε στους θεούς, το υπόλοιπο προοριζόταν για τους ανθρώπους. Ο Δίας διάλεξε το λίπος κι όταν διαπίστωσε ότι το μερίδιο αυτό το αποτελούσαν μόνο κόκαλα θύμωσε και με τον Προμηθέα και με τους ανθρώπους κι αποφάσισε να μην τους ξαναστείλει ποτέ πια τη φωτιά.

(σ. zaphod: Οι μεγάλοι μπορεί να θαμπωθούν από τα γυαλιστερά μπιχλιμπίδια και να χάσουν την ουσία. Μιλάμε για μύθο με νόημα, όχι μαλακίες)

Ο Προμηθέας έκλεψε σπίθες φωτιάς από τον τροχό του ήλιου ή από το καμίνι του Ηφαίστου και την έδωσε στους ανθρώπους, οι οποίοι βελτίωσαν έτσι τη ζωή τους, έφτιαξαν εργαλεία, καλλιέργησαν τη γη κι εκπολιτίστηκαν. Ο Προμηθέας τους βοήθησε να αποκτήσουν ιατρικές γνώσεις, να παρασκευάσουν φάρμακα, τους δίδαξε αρχιτεκτονική, μαθηματικά, αστρονομία, μεταλλουργία, ναυσιπλοΐα.

Ο Δίας τιμώρησε και τους ανθρώπους και τον Προμηθέα. Εναντίον των ανθρώπων έστειλε την Πανδώρα, ενώ τον Προμηθέα, με τη βοήθεια του κράτους και της Βίας, τον έδεσε με ατσάλινες αλυσίδες επάνω στον Καύκασο κι έστειλε έναν αετό, γεννημένο από τον Τυφώνα και την Έχιδνα, να του τρώει το συκώτι, το οποίο κάθε πρωί ανανεωνόταν. Ο Δίας επίσης ορκίστηκε στα νερά της Στύγας να μη λύσει ποτέ από τα δεσμά του τον Προμηθέα.

Ο Προμηθέας κρεμόταν για πολλά χρόνια (από τριάντα έως τριάντα χιλιάδες) από το βράχο μέχρι τη στιγμή που ο Ηρακλής τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του. Ο Δίας χάρηκε πολύ για το κατόρθωμα του γιου του, ώστε αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο τον Προμηθέα. Επειδή όμως έπρεπε να κρατήσει τον όρκο του, υπέδειξε στον Προμηθέα να κατασκευάσει ένα δαχτυλίδι από το ατσάλι της αλυσίδας του και από ένα κομμάτι του βράχου επάνω στον οποίον ήταν δεμένος. Με τον τρόπο αυτό ο ατσάλινος δεσμός συνέχιζε να τον κρατάει δεμένο πάνω στο βράχο του."

Σαν ιστορία μοιάζει πολύ με την Γέννεση, αν εξαιρέσουμε κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά:

* Ο Προμηθέας τιμάται από τους ανθρώπους οι οποίοι και νιώθουν ευγνώμονες, ενώ το φίδι είναι καταραμένο στο συλλογικό νου. Για τους Εβραιοχριστιανούς η γνώση είναι συμφορά ενώ για τους Έλληνες πολύτιμο αγαθό. Ο Εωσφόρος (αυτός που φέρνει την αυγή, δηλ. το φως) είναι ένα από τα ονόματα του Διαβόλου στην Εβραιοχριστιανική μυθολογία. Υπενθυμίζω πως γενικά σε όλες τις μυθολογίες/φιλοσοφίες η έννοια του φωτός εκτός από το "καλό" παραλληλίζεται και με την "γνώση".

* Δεν υπάρχει ηθικοπλαστικό στοιχείο, απλά ο ρεαλισμός της μανίας του άνακτα για εξουσία και η οργή του όταν μέρος της χάνεται αντιμετωπίζονται απλά και ρεαλιστικά ως φυσιολογικές εξελίξεις των πραγμάτων. Η απώλεια μέρους της εξουσίας του Θεού, και η επακόλουθη ανθρώπινη πρόοδος, αντιμετωπίζονται σαν κάτι θετικό για τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν είναι δημιουργός αλλά κυβερνήτης. Και η "φύση" της εξουσίας δεν είναι να μοιράζεται αυθόρμητα από αυτόν που την έχει. Οι άνθρωποι έχουν "δημιουργό" ή προστάτη κάποιον ο οποίος πάει κόντρα στον κυβερνήτη για το καλό τους. Ο προστάτης (και υπονομευτής της θεϊκής εξουσίας) τιμωρείται από τον κυβερνήτη με την βοήθεια του Κράτους και της Βίας...(είπατε τίποτα;)

* Δεν υπάρχει κανενός είδος "κληρονομικό" (προπατορικό) αμάρτημα. Υπάρχει η οργή του μονάρχη, ο οποίος όμως είναι δέσμιος του λόγου του και της ανθρώπινης πανουργίας (πχ παρόλο το δούλεμα που έφαγε με τα κόκκαλα δεν αθέτησε την υπόσχεσή του και έμεινε στο λαουτζίκο το κρέας), και ο οποίος απ΄ένα σημείο και μετά αναγνωρίζει το τι έγινε και το....προστατεύει (aka καπελώνει). Πάντως αναγνωρίζει το δίκαιο της ήττας (!) του και εκδικείται από....αλλού. Σαν τον Αλογοσκούφη ένα πράγμα που παίρνει πίσω ένα φορολογικό μέτρο και πετά άλλα τρία :)

Πολύ "σημαδιακό" είναι και το επεισόδιο της γέννησης της Αθηνάς:

"Σύμφωνα με έναν χρησμό η Μήτις (σ. zaphod θεά της Σοφίας και της φρόνησης) θα γεννούσε πρώτα μια κόρη και έπειτα έναν γιο που θα καταλάμβανε την εξουσία και θα κυβερνούσε θεούς και ανθρώπους."

Λογικό είναι πως τα τέκνα της δύναμης και της σοφίας θα έβαζαν τα δυο πόδια του κυβερνήτη σε ένα παπούτσι. Και τι έκανε ο δικός μας;

" Μόλις ο Ζευς πληροφορήθηκε τον χρησμό, φοβούμενος μην πάθει ότι και ο πατέρας του Κρόνος, κατάπιε τη Μήτι, ενώ κυοφορούσε ακόμη την Αθηνά. Έπειτα με τη βοήθεια του Ηφαίστου, ο Δίας γέννησε την Αθηνά, ενώ η Μήτις παρέμεινε μέσα του."

Έτσι η Σοφία πλέον εγκολπώνεται, είναι "εκ Διος" προερχόμενη, άρα δεν μπορεί να του πάει κόντρα. Ο Θεός είναι πλέον σύμμαχος και όχι εχθρός της Σοφίας. Και όχι μόνο αυτό αλλά την εκπέμπει και "κατά μέτρο". Επίσης πανέξυπνος στο συμβολισμό του μύθος.

Αξίζει να σημειωθεί πως με τίποτε τα κείμενα αυτά (Ησίοδος κτλ) δεν θεωρούνταν "ιερά" ή θεόπνευστα. Ούτε και υπήρχαν νόμοι που να απορρέουν από αυτά. Τους νόμους τους κανόνιζε η πόλη και όχι ο Θεός ο οποίος ενίοτε "τιμωρούσε" όποιους παραβίαζαν τους νόμους της πόλης. Αν τα κείμενα ήταν καλογραμμένα άρεσαν, αλλά οποιοσδήποτε μπορούσε να πει την γνώμη του επί του θέματος. Η "θεοπνευστία" ήταν η 'βοήθεια' από τις Μούσες για να κάνει κάποιος ένα έργο και να το κάνει καλά.

Επίσης δεν μπορούσαν τα κείμενα αυτά, να "προσβληθούν" και ο προσβάλλων να τιμωρηθεί. Το ιερατείο δεν είχε τέτοιες δυνατότητες στην Ελλάδα, ακόμα και στις παλαιότερες εποχές μιας και συνήθως ο "βασιλιάς" της πόλης ήταν ταυτόχρονα και ιερέας, άρα δεν υπήρχε περίπτωση η "πνευματική" εξουσία να πάει κόντρα στην κοσμική, ούτε και ενδιέφερε την κρατική εξουσία η ιερότητα κάποιων πραγμάτων, πέρα από τις πρακτικές της εφαρμογές (σύγκλιση των πολιτών σε έθνος). Όταν καταργήθηκε ο θεσμός της βασιλείας οι περισσότεροι ιερείς ήταν κάτι σαν το παπά του (μικρού) χωριού χωρίς κανενός είδος εξουσία.

Ας μην μακρηγορώ άλλο επί του θέματος. Εύκολο είναι να δειχθεί πως με τόσο φιλελεύθερους και "ρεαλιστικούς" (όσον αφορά την πολιτική του πράγματος) μύθους και θεσμούς οι αρχαίοι Έλληνες είχαν όλα τα εφαλτήρια για να θέσουν πρώτοι τις ερωτήσεις "Γιατί;" και "Τί έστιν;" και να μην θεωρήσουν πως η απαντηση ήταν "ο Θεός" ή πως "Δεν πρέπει να ρωτάς" ή "Ό,τι πει ο ιερέας". Ο κόσμος ήταν βεβαίως το βασίλειο (και όχι η δημιουργία) των θεών, αλλά δεν υπήρχε αλάθητο από κανέναν. Χωρίς να χάνουν την ευσέβειά τους, χωρίς να θεωρείται κατ' ανάγκη ασέβεια, μπορούσαν να κοροϊδέψουν τους Θεούς και αυτά που ήξεραν οι ίδιοι. Ασέβεια θεωρούνταν η προσπάθεια να γίνουμε οι ίδιοι Θεοί και να τους ξεπεράσουμε γιατί ο Δίας δεν γουστάρει να τον ρίξουν και για κανέναν άλλο λόγο.

Τις απαντήσεις στα όποια "κοσμολογικά" ερωτήματα δεν τις έδινε ούτε ο παπάς, ούτε ο βασιλιάς αλλά όποιος γούσταρε, και τελικά το έκαναν και επάγγελμα οι καλύτεροι εξ' αυτών. Εννοείται πως πολλά συμπεράσματα, με βάση τα σημερινά κριτήρια, μπορεί να φαντάζουν ανόητα ή παιδαριώδη, αλλά για τα δεδομένα της εποχής ήταν πρωτοπορία. Από την άλλη, κάποιες μέθοδοι και τρόποι σκέψης της εποχής παραμένουν στέρεοι μέχρι σημερα μιας και είχαν προσεγγίσει το τέλειο στον τομέα τους, με εύκολο παράδειγμα την Ευκλείδεια Γεωμετρία.
Η νέα ανακάλυψη δεν θεωρείται επ' ουδενί ασέβεια και ο Δίας απλούστατα παραμένει Δίας, έστω πχ και αν η παντοδυναμία του περιορίζεται. Για τους αρχαίους Έλληνες ήταν αυτονόητο πως υπάρχει ο Δίας, γι αυτό και δεν ζητούνταν κανενός είδους ομολογία πίστης. Ήταν αυτονόητο πως πρέπει να συμμετέχουν όλοι στην λατρεία, γιατί απλούστατα η λατρεία ήταν συνυφασμένη με την έννοια της πολης-κράτους, δρούσε σαν συνδετικός κρίκος. Το να έλεγε κάποιος πως δεν πίστευε στον Δία, δεν θα αντιμετωπιζόταν τόσο σαν ασέβεια προς τον Θεό, αλλά πιο πολύ σαν να έλεγε πως το φυσιολογικό είναι να περπατάμε με τα χέρια.

Τα πρώτα παγκοσμίως δείγματα αθεϊσμού (όχι απιστίας σε κάποιον Θεό. Απιστία ύπαρξης Θεών γενικότερα) προέρχονται από την αρχαία Ελλάδα και για πολλά χρόνια ήταν τα μοναδικά στην Ευρώπη. Δεν έχω διαβάσει πουθενά για άθεους σε άλλη χώρα τω καιρώ εκείνω, παρακαλώ αν κάνω λάθος να με διορθώσει κάποιος.

Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες όταν βρίσκονταν αντιμέτωποι με άλλους λαούς συνήθως είχαν μια περιέργεια και μια τάση καταγραφής των συνηθειών τους (πχ Ηρόδοτος) και όχι αποστροφής, απόρριψης ή καταστροφής. Για τους αρχαίους Εβραίους (και για τις θρησκείες-απογονους) οι άλλοι ήταν απλά λάτρες δαιμόνων, μιαροί, αλλόφυλοι και εχθροί και ήταν "θέλημα Θεού" να εξαφανιστούν ή να υποταχθούν. (Και αυτό κάνει ακόμα πιο άσχετο με την πραγματικότητα το ημιπαρανοϊκό και φασίζον ΕΛ μπουρδολόγημα, αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο. Να θυμάστε πως οι ρατσιστικές/μισαλλόδοξες απόψεις δεν έχουν ουδεμία σχέση με την τότε τουλάχιστον ελληνικότητα)

Όπως έχω γράψει και παλαιότερα, ο κόσμος προχώρησε παρά και ενάντια και όχι χάρις στον χριστιανισμό και τα συγγενικά του θρησκεύματα. Σε όλες τις μεγάλες ανακαλύψεις/κοινωνικές υπερβάσεις κτλ η θρησκεία ήταν πάντα κόντρα διότι ήξερε πως κινδυνεύει να χάσει την μάσα. Ήξερε πως η βελτίωση των μέσων ή η παροχή νέων δικαιωμάτων σε κοινωνικές ομάδες θα έκοβε αναγκαστικά κομμάτι από την δικιά της εξουσία. Γι αυτό και η αντίδραση της ήταν η αντίδραση που "ήθελε ο Θεός". Εξανδραποδισμός, διώξεις, βασανιστήρια ή έστω απειλές για όλα αυτά στους "δικούς μας" για να μην ....παρεκτραπούν. Εύκολα παραδείγματα:

* Η εκπαίδευση γενικώς. Για χίλια χρόνια περίπου, οι μόνοι που ήξεραν να διαβάζουν στην Ευρώπη φόραγαν ράσα.

* Η εκπαίδευση των φτωχών
* Η ισότητα λευκών-μαύρων
* Η ισότητα ανδρών γυναικών
* Η απαίτηση κανένας να μην είναι σκλάβος κανενός
* Η ισότητα straight-gay
* Οποιαδήποτε προσπάθεια εκδημοκρατισμού γενικώς και μοιράσματος της εξουσίας σε περισσότερους. Στον Μεσαίωνα (επιμένουμε εκεί, διότι τότε η Ευρώπη αποτελούνταν από "ελεω Θεού" κράτη, κάτι σαν το Αφγανιστάν των Ταλιμπαν ή την Αμερική που ήθελε ο Μπους) η εξουσία των βασιλέων ήταν συνήθως μικρότερη από του Πάπα ο οποίος και έκανε τα κουμάντα, και είδαμε που οδήγησε η εκ....Θεού προερχόμενη εξουσία μια ολόκληρη Ήπειρο.
* (Εννοείται) η δημιουργία κοσμικών κρατών, ουσιαστικά δηλαδή κρατών που κουμάντο δεν θα κάνουν οι "ιεροί" απεσταλμένοι, αλλά άνθρωποι που θα ήταν υπόλογοι στους ανθρώπους και όχι στον Θεό.
* Η υιοθέτηση του ηλιοκεντρικού συστήματος
* Η υιοθέτηση του μηδενός (! του αριθμού ε;)

* Η οποιαδήποτε διαφοροποίηση εν τέλει απ' ότι έγραφαν ή νόμιζαν πως έγραφαν τα ιερά κείμενα.

Οποιαδήποτε αλλαγή ή πρόοδος αντιμετωπιζόταν με φόβο, διότι απλούστατα η εξουσία φοβόταν πως η αλλαγή θα επιφέρει απώλειες ....κερδών.

Από κει μετά το να φτάσει κάποιος +άγιος+ στα άκρα είναι εύκολο:

---

*Δεν μπορούμε να είμαστε παντογνώστες, άρα οι μυθολογικές αναφορές μου αναγκαστικά περιορίζονται στις δυο μυθολογίες που ξέρω καλύτερα. Την ελληνική και την εβραϊκή.
**Μέχρι τότενες δηλαδή δεν έβλεπε ο άλλος τί γκομενάρα ήταν η Ευα; Δηλαδή η "γνώση του καλού και του κακού" ήταν να δουν μόνο την γύμνια τους; Το "άνοιγμα των ματιών" μόνο αυτό το αποτέλεσμα είχε; Εδώ λογικά έχει πέσει χαράτσωμα, γιατι απλούστατα δεν βγάζει νόημα. Επίσης άσχετο, αλλά αν κάποιος κυκλοφορεί ξεβράκωτος διότι αισθάνεται τόσο αθώος όσο ο Αδάμ και η Ευα τότενες οι πρώτοι που θα του την πέσουν είναι οι χριστιανοί...





Round Two: To σύστημα

Τι είναι και πως δουλεύει.


'Οταν έγινε ο Χριστιανισμός καθεστώς η ελευεθριότητα σκέψης που είχαν οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι σε σχέση με την φιλοσοφία, τα "αιώνια ερωτήματα" κτλ άρχισε να εκλείπει, ενώ το γενικό ποσοστό μόρφωσης έπεφτε υπό του μηδενός. Προσοχή, το παρόν δεν δίνει συγχωροχάρτι στους Έλληνες και στους Ρωμαίους. Η παρακμή τους είχε φτάσει, αυτό το έχουμε εμπεδώσει. Αυτό που δεν μπορώ να εμπεδώσω με τίποτε είναι πως από τον πάτο πήγαμε στον...απόπατο!
Σε κάθε νέο βήμα, σε κάθε ανακάλυψη, νέα θεωρία ή καινοτόμο έρευνα, η μονοθεϊστική (και καθολική, μέσω βίαιων επιβολών) θρησκεία πηγαινε κόντρα. Κάθε νέο βήμα ήξερε ότι της έκοβε και λίγη από την μάσα, έστω δυνητικά. Kαι η μάσα ήταν ο σκοπός της ύπαρξής της. Η μονή Βατοπεδίου πχ, που είναι και trendy δεν έκανε τίποτε περισσότερο απ' ότι έχει συνηθίσει να κάνει ανά τους αιώνας.

Ο λόγος είναι απλός. Η θρησκευτική εξουσία είχε, ή ήθελε να έχει, πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στο τί και πως θα κάνεις, στο τί είναι σωστό και τί λάθος. Αν σου ορίζουν τον τρόπο ζωής σου και τους πιστεύεις πως έχουν δίκιο, η εξουσία τους εδραιώνεται άμεσα, χωρίς ανάγκη άλλης δύναμης επιβολής. Και το χειρότερο είναι πως κατά κανόνα οι υπόδουλοι είναι και ευτυχισμένοι από πάνω! Με την πεποίθηση πως η εξυπνάδα και η μόρφωση είναι κάτι "κακό", με την εφεύρεση του "προπατορικού" αμαρτήματος με την οποία σε πληροφόρησαν πως από την στιγμή της γέννησής σου και πέρα είσαι αμαρτωλός, (δηλάδή ένοχος) άρα οφείλεις να τους υπακούς μπας και σωθείς, συν την καταπίεση της σεξουαλικότητας πέτυχαν να γεμίσουν τον κόσμο στερημένους και επικίνδυνους φανατικούς (και εδώ κολλάει η απόλυτα σοφή παροιμία "δεν γαμιέσαι να ασπρίσεις!"). Η παρατηρούμενη σε όλη την Ευρώπη έλλειψη μόρφωσης και η έντεχνη διασπορά της δεισιδαιμονίας έκαναν το παπαδαριό τον φόβο και τον τρόμο υποτακτικών και αρχοντων. Ο λόγος του ιερέα ήταν νόμος, έτσι και αλλιώς όσο ξέπεφτε η αυτοκρατορία νόμοι ΔΕΝ υπήρχανε, ειδικά στην δύση. Η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε κρατήσει έναν χαρακτήρα κράτους ο οποίος όμως σιγά σιγά ξέπεφτε στην θεοκρατία. Επί Ιουνστινιανού πχ (στο περίπου) τα πράγματα είχαν τελειώσει όσον αφορά το χαρακτήρα του κράτους. Η Ευρώπη έμπαινε στο ψυγείο για χίλια χρόνια, και.....διαβάστε παρακάτω :)

Αλλά επειδή κανείς δεν είναι αλάθητος, ο μόνος τρόπος να επιτύχουν να μην σφάλλουν στο διηνεκές ήταν να παγώσουν την ιστορία, όπως έλεγε και ο θείος Όργουελ. Aν ο χρόνος και η εξέλιξη σταματήσουν να ρέουν, τότε τα σημερινά σωστά, θα είναι σωστά για πάντα, (και) αυτός ήταν ο τρόπος σκέψης. Επίσης το πάγωμα του χρόνου σε μια βολική στιγμή θα μπορούσε να διαιωνίσει την ίδια εξουσία για πάντα. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που κατά κανόνα η θρησκείες είναι συντηρητικές. Φοβούνται πως η όποια πρόοδος θα τους βγάλει και άλλα δόντια. Στην Μεσαιωνική Ευρώπη ο λόγος του παπα μετραγε πιο πολύ απ' όλων των βασιλιάδων μαζί, και αυτό γιατί ο πάπας έχοντας αντιπροσώπους του παντού, οι οποίοι είχαν τα κλειδιά της αιώνιας βασιλείας , μπορούσε να πιέσει εύκολα καταστάσεις. Έτσι και αλλιώς το μορφωτικό επίπεδο των τότε αξιωματούχων σπανίως πέρναγε το όριο του να ήξεραν να γράφουν το όνομά τους.

Να σταματήσουν τον χρόνο, και για ένα διάστημα τα κατάφεραν, καθώς στην Ευρώπη δεν έγινε πρακτικά τίποτε καινούργιο για χίλια περίπου χρόνια. Για χρόνια όποιος τολμούσε να ξεφύγει από τα καθιερωμένα συνήθως γινόταν σις κεμπαπ, ίσως και κοντοσούβλι. Πολλές φορές αναγκαζόντουσαν να "διορθώσουν" το παρελθόν (είτε μέσω αλλαγής εγγράφων είτε μέσω της φωτιάς) προκειμένου να παραμένουν αλάνθαστοι, και όχι μόνο αυτό, αλλά και να εξαλειφθεί η οποιαδήποτε φωνή μπορεί να διαφοροποιούνταν, έστω και στο ελάχιστο.

Aυτονόητο είναι πως το "παγωμα" σε μια στιγμή του παρελθόντος, στην προσπάθεια να κρατηθούν τα αλάθητα κάποιων, μοιραία θα φέρει κάποιες στιγμές αμηχανίας ή υπερμετρης χαζομάρας, διότι απλούστατα όσο φρένο και να πατήσεις ο κόσμος προχωρά:

Στην Ελλάδα η εποχή αυτή καλείται Μεσαίωνας, αλλά το διαδεδομένο διεθνώς όνομά της είναι Dark Ages, και είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί. Επίσης είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί στο ευρωσύνταγμα όταν πρωτοπαρουσιάστηκε δεν υπάρχει καμία αναφορά στο "χριστιανικό παρελθόν" της Ευρώπης (θυμάστε, τότε που γκρίνιαζαν οι Χριστοδουλοι και σία), όπως και οι Γερμανοί (λογικά) όταν αναφέρονται στον πολιτισμό τους δεν κάνουν καμία αναφορά στους Ναζί. Δεν έχει κανένα λόγο η Ευρώπη να είναι περήφανη για το Χριστιανικό παρελθόν της, το οποίο δεν αποτέλεσε με τίποτε πολιτιστική πρόοδο σε σχέση με τους Έλληνες, τα ελληνιστικά χρόνια, τους Ρωμαίους. Ακόμα και οι σύγχρονοί της Άραβες ή οι αρχαίοι Πέρσες είχαν πολύ υψηλότερο παραγωγής επίπεδο πολιτισμού απ' ότι η "εν Χριστώ" Ευρώπη. Χωρίς τους Άραβες πολλά από τα αρχαία συγγράμματα και ίσως και η μαθηματική επιστήμη η ίδια να είχαν εξαφανιστεί, μιας και οι περγαμηνές που είχαν τέτοια περιεχόμενα συνήθως....σβήνονταν για να γραφούν πάνω τους ψαλμοί. Mε αυτά δεν υποστηρίζω πως οι πριν τον Χριστιανισμό ήταν άγιοι. Απλά υποστηρίζω πως ο Χριστιανισμός δεν ήταν πρόοδος, ειδικά όταν άρχισε να ασκεί εξουσία. Μπορεί τα σημερινά έθνη να δημιουργήθηκαν υπό την χριστιανική αιγίδα, και χωρίς αυτήν να μην υπήρχαν, αλλά αν εξεταστεί η παραγωγή πολιτισμού, και το μέσο βιοτικό επίπεδο στον Μεσαίωνα, ακόμα και η παρακμή της ρωμαϊκής εποχής ήταν ανώτερη σε όλους τους βαθμούς. Καμία πανούκλα δεν απείλησε ποτέ τις πόλεις της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας!

Κάντε ένα τεστ στον εαυτό σας. Πόσα βιβλία ή/και συγγραφείς στην Ευρώπη συνολικά γνωρίζετε από το 350 μχ έως το 1000 μχ; Πόσα από αυτά έχετε διαβάσει; Πόσα από αυτά διαβάζονται από έναν σύγχρονο άνθρωπο χωρίς να βάλει τα γέλια; Τα απομεινάρια των φιλοσόφων της Ιωνίας και μόνο (μην άλλες εποχές ή περιόδους γιατί θα βάλω τα κλάματα) ξεπερνούν και ποσοτικά και ποιοτικά την πανευρωπαϊκή παραγωγή για 600 (και βάλε!) χρόνια!

Όλη η πνευματική παραγωγή, που συνήθως ακολουθεί την κοινωνική πρόοδο, εκμηδενίστηκε και πάνω της γράφτηκαν δυο λέξεις: Αγία Γραφή. Η έμπνευση έγινε Θεοπνευστία. Τα φιλοσοφικά ερωτήματα αναλώθηκαν στην διαφορά Ομοούσιος-Ομοιούσιος.

Παρένθεση: Η προέλευση των "ιερών" βιβλίων έχει εξηγηθεί. Πολλοί αρχαίοι λαοί έφτιαχναν νόμους. Της προκοπής μερικοί, άστα βράστα άλλοι. Δυστυχώς στους Εβραίους, το μικρό ποσοστό του πληθυσμού που είχε τα +ιερά+ κονέ, έκανε νόμους ακραίους, οι οποίοι χρειάζονταν σε έναν κυνηγημένο πληθυσμό που ζούσε στην έρημο. Για να επιβιώσουν και οι ίδιοι και οι υποτελείς τους, έντυσαν τους νόμους του με Θείο περίβλημα, και έκαναν και την ιστορία τους "ιερή" ιστορία.

Όταν έγιναν κράτος, για να διατηρήσουν την εξουσία τους, όχι μόνο συνέχισαν να προβάλλουν την ιερότητα του νόμου, αλλά υπενθύμιζαν πως θα ήταν ασέβεια προς τους προγόνους τους, η αλλαγή ή έστω η ελάχιστη παραλλαγή τους. Στην ουσία η ίδια εξουσιαστική κλίκα κατάφερε να διαιωνίσει την εξουσία της. Σε καιρούς αιχμαλωσίας η "ιερή" ιστορία, εξωραϊζόταν ακόμα περισσότερο, μιας και "παλιά ήταν καλύτερα" και δρούσε και ως συνεκτικός κρίκος. H διασπορά του λαού παραδόξως αλλά αληθινά δεν πολυβοήθησε την αλλαγή των πραγμάτων. Σαν παράδειγμα εδώ μπορώ να αναφέρω τους Έλληνες μετανάστες, οι οποίοι για να διαφυλάξουν τα "έθιμα" τους, πολλές φορές ζουν και φέρονται με τον τρόπο που είχαμε εδώ στα '60s. Σημείωση πως το παραπάνω δεν είναι ρατσιστικό, απλά κρίνουμε την ιδεολογία των "ιερών" βιβλίων. Εβραίος ήταν και ο Αινστάιν και ο Φρόυντ, δύο από τις μεγαλύτερες μορφές της επιστήμης. Εβραίος είναι και ο Γούντι Άλεν, ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Ο ρατσισμός, μπορεί να είναι Βιβλική πατέντα, αλλά δεν φταίει σε τίποτε ο Α ή Β άνθρωπος, όπως και εγώ δεν ευθύνομαι για τις μαλακίες του Γρηγόριου του Ε ή του Κωνστάντιου. Αυτά, για τον οποιονδήποτε απόστολο των ΕΛ που θέλει να νομίζει πως συμφωνούμε.

Όταν η ευκαιρία στην Ευρώπη ήταν βολική, οι εξουσιαστές είχαν έτοιμη την ιδεολογία που χρειαζόντουσαν όπως και το κατάλληλο σχήμα εξουσίας. Δηλαδή η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο από τους τότε μανιακούς της εξουσίας με πρωτο τον καλούμενο Μέγα Κωνσταντίνο. Ούτε ο ίδιος όμως δεν θα μπορούσε να υπολογίσει τις συνέπειες της (έξυπνης πολιτικά) τότε πράξης του, μιας και μετά στην ουσία θεοποιήθηκε η αμορφωσια, η απλυσιά και χαζομάρα. Από ένα σημείο και μετά και επικράτησε ολική αμορφωσιά σαν αποτέλεσμα των αλλεπάληλων διωγμών και της γενικότερης παρακμής του ρωμαϊκού κράτους.

Να κάνω και μια αποσαφήνιση. Αν τα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων χρησιμοποιούνταν σήμερα ως θέσφατα και ως απόλυτος, αναλλοίωτος, αναντίρρητος και αλάνθαστος τρόπος να ζει κανείς θα είχαμε πρόβλημα. Θα είχαμε πρόβλημα αν ζούσαμε με τους νόμους του Λυκούργου ή του Σόλωνα γιατί είναι φτιαγμένοι για άλλες εποχές και άλλες κοινωνίες. Θα είχαμε σοβαρό πρόβλημα αν κάποιος συμβουλευόταν τον Αριστοτέλη για να μου πει πότε θα κάνω σεξ, ή τον Όμηρο για το αν θα πρέπει να τιμωρηθεί κάποιος και με τι ποινή.
Αντιθέτως μπορώ άνετα να γράψω πως ο Αριστοτέλης περί βαρύτητας έγραφε κοτσάνες και πως οι ιδέες του Πλάτωνα μου φαίνονται μια μεταφυσική ελαφρά φασίζουσα ιδέα - από τα λίγα που διάβασα. Μπορούμε να κάνουμε φιλολογικές μελέτες, και να αποφανθούμε αν κάποιο από τα κείμενα που έχουμε είναι "διορθωμένο" ή έχει λάθη.

Η Π.Δ. και η Κ.Δ. έχουν μέσα (και) όμορφα κείμενα, καλογραμμένα, και έχουν και μέρος της ιστορίας ενός λαού, άρα είναι ένα χρήσιμο ανάγνωσμα, όπως είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, έστω και αν είναι κατωτέρου επιπέδου, κατά την ΕΛ γνώμη μου.

Αντί όμως να αναγνωρίσουμε αυτό το κείμενο (ΠΔ και ΚΔ) σαν αυτό που είναι, ένα μάτσο κείμενα διαφορετικών συγγραφέων*, διαφορετικών εποχών που μας δίνουν πλούσιες και ενίοτε καλογραμμένες πληροφορίες για τα ήθη και τα έθιμα παλαιών εποχών, εμείς κάνουμε θέσφατα και νόμους και προσπαθούμε να ζούμε με αυτούς, νόμους που ήταν κατάλληλοι για μια νομαδική κοινωνία βοσκών που ζούσε στην έρημο, ή νόμους ενός θεοκρατικού ιμπεριαλιστικού κράτους ή ακόμα και ενός λαού που ζούσε υπό κατοχή. Λες και σήμερα πρέπει να ζήσουμε με το "φωτιά και τσεκούρι" του 1821! Τί μπορούν να σημαίνουν για μας πχ οι 10 εντολες σήμερα;

Kαι αν βγήκαν κάπως έτσι;





Το πρόβλημα παραμένει. Ο Θεϊκός νόμος, όπως και αν γράφτηκε, παραμένει ένα εργαλείο ελέγχου. Οι σημερινοί εξουσιαστές, από την εποχή του Κωνσταντίνου και δώθε, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, αυτό χρησιμοποιούν. Η ίδια η οργανωμένη θρησκεία παραμένει ένα μαγαζί εξουσίας ακόμα και σήμερα, αν και δεν έχει πια το μονοπώλιο μιας και πολλοί χρησιμοποιούν τον τρόπο της. Όσο πιο παράλογος και ανεφάρμοστος είναι ο θεϊκός νόμος, τόσο μεγαλύτερος ο έλεγχος που έχουμε επί των πιστών, διότι κανείς δεν θα είναι αθώος. Ο μόνος τρόπος να βγεί κάποιος από το αδιέξοδο αυτό είναι να μάθει, πως δεν έχει ο "ιερέας" δίκιο, ειδικά a priori. Για να το καταλάβει όμως αυτό, κάποιος πρέπει να "ανοίξει τα μάτια του", αλλιώς το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να βελάζει. Ένα σύνολο βελάζοντων υπηκόων (πιστών) είναι το ιδανικό ακροατήριο κάθε θρησκείας. Γι αυτό εκ φύσεως πολεμά την αλλαγή, την μόρφωση και τελικά την ίδια την λογική. Αν η εκκλησία μπορούσε τώρα, δεν θα άφηνε κανέναν να μορφωθεί, εκτός από τους δικούς της. Ο λόγος δεν είναι βεβαίως, ούτε η σωτηρία της ψυχής, ούτε η ευσέβεια προς τους "ιερούς νόμους" ούτε κανένα άλλο τέτοιο πρόσχημα. Ο λόγος παραμένει ο ίδιος εδώ και αιώνες. Δύναμη. Εξουσία. Αυτό έγινε πραγματικότητα για πολλά χρόνια και τις συνέπειές του τις γνωρίζουμε.

---

*Παρεμπιπτόντως έχει αποδειχθεί πλέον πως είναι πολύ εύκολο να φτιάξει κάποιος μια θρησκεία, που να στηρίζεται σε "κείμενα" και να μπορεί (εύκολο με την εκ των υστέρων γνωση της ιστορίας) να "πατά" σε γεγονότα. Το έκαναν οι...πιστοί του FSM για να μπούνε στο μάτι των δημιουργιστών, το κάναμε και μεις διότι πιστεύουμε πως το πιτόγυρο είναι πιο νόστιμο από το σπαγγέτι. Άσε που το συγγραφικό μας επίπεδο είναι λίγο καλύτερο από αυτό που είχαν κάτι μουσάτοι αμόρφωτοι νομάδες. Επίσης οι ιστορίες μας έχουν καλύτερη συνοχή και φτιάχνουν και πιο διασκεδαστική μυθολογία. Αν είχαμε και την δύναμη της εξουσίας, νομίζω πως θα βγάζαμε χοντρή μάσα....
Οι αποδείξεις των Σουβλακιστών με αυτές των Χριστιανών για την ύπαρξη του Θεού τους έχουν πάνω κάτω την ίδια αξία. Εμπνεύσεις της στιγμής γύρω από ένα προκαθορισμένο σχέδιο.... μόνο που εμείς απλά το ομολογούμε. Αναρωτιέμαι αν σε 500 χρόνια από σήμερα εορτάζεται ο όσιος Zaphod (βοήθειά σας οι αβοήθητοι.) Αν γίνεται παρακαλώ να θυμούνται οι πιστοί μου πως πίνω, καπνίζω, κάνω σεξ αυστηρά εκτός γάμου και όταν δουλεύω βαριέμαι και δεν γουστάρω.

Round Three: Η σύγκρουση

Πότε και πως άρχισε να αλλάζει ο κόσμος;

Οι αρχές του Διαφωτισμού και του Ορθολογισμού στηρίχτηκαν πάνω στις αρχές των αρχαίων Ελλήνων και κόντρα στην "απόλυτη αλήθεια" της όποιας θρησκείας και της "ελέω Θεού" ηγεμονίας κάποιων. Ο κόσμος είναι εδώ και τώρα, δεν είναι "υπό την εξουσία μας", απλά υπάρχει και μπορούμε να θέτουμε ερωτήσεις χωρίς περιορισμό. Αν μια νέα ανακάλυψη αναιρεί τα πατροπαράδοτα θέσφατα, τόσο χειρότερο γι αυτά. Η ύπαρξη ή όχι Θεού δεν έχει να κάνει σε τίποτε με την προσπάθειά μας να καταλάβουμε και να αξιοποιήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος. Μπορούμε να θέσουμε ερωτήσεις και να ελπίζουμε πως θα λάβουμε απαντήσεις άμα το ψάξουμε αρκετά. Είναι "καλό" να ψάχνεις να βρεις απαντήσεις στις ερωτήσεις σου, και "κακό" να μένεις στάσιμος και αδαής. Είναι "καλό" να αλλάζεις γνώμη όταν έρχονται στο φως νέα δεδομένα, διότι έτσι η γνώση μας αυξάνει. Δεν υπάρχει απόλυτη γνώση που να είναι καταγραμμένη κάπου (τεράστια αλλαγή στην θέαση "καλού και κακού" σε σχέση με παλαιότερα. Ακόμα και σήμερα κάποιοι επιμένουν στο καθαρά χριστιανικό "πιστευε και μη ερευνα"). Παρεμπιπτόντως, η πλειοψηφία των Διαφωτιστών ήταν άθεοι του κερατά ή έστω ελάχιστα ένθεοι. Για τους τότε εξουσιαστές οι αίσθηση που είχαν ήταν περίπου αυτή:

Χάρις στις αρχές του Διαφωτισμού προχώρησε η επιστήμη και η τεχνική και έχουμε σήμερα τον κόσμο που ζούμε με όλα τα καλά και τα κακά του. Υπάρχουν πάντα οι νοσταλγοί του παρελθόντος, αλλά υπενθυμίζω πως σε γενικές γραμμές τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα απ' ότι πχ πριν 200-300 χρόνια. Πιο πίσω είναι αδύνατο καν να φανταστούμε πως ζούσε το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, εμείς πάντως πολύ δύσκολα θα επιβιώναμε. Η όλη μαλακολογία (την παλιά εποχή ήταν καλύτερα) που βλέπει κανείς διάσπαρτη σε ανθρώπους και στην λογοτεχνία είναι μια μπαρούφα και μισή, αν εξαιρέσεις ελάχιστες κοινωνίες πριν πάρα πάρα πολλά χρόνια.

Χάρις στους Διαφωτιστές και τις αρχές τους καταλάβαμε πως η ύπαρξη του Θεού δεν είναι ούτε απαραίτητη, ούτε προϋπόθεση για καμία εξήγηση σε οποιαδήποτε ερώτημα. Αντίθετα,(σταδιακά οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως) η ύπαρξη Θεού είναι μια περιττή υπόθεση, η οποία όποτε έχει επιστρατευθεί σαν εξήγηση ενός φαινομένου ή θεωρίας καταλήγει σε λογικά σφάλματα. (Επειδή είχα κάτι θέματα με κάποιους με iq πατάτας αναλυω πως η "περιττή υπόθεση" δεν σημαίνει πως ξέρουμε πως δεν υπάρχει Θεός. Απλά δεν τον χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε πως λειτουργεί ο κόσμος. Θα μου πείτε, ΟΚ το είχαμε καταλάβει για μαλάκες μας περασες; και θα σας πω, πως όποιος καεί στο χυλό..). Όταν δε, μετά από χρόνια τα αναγνωρίζουμε, αντί να καταλογίσουμε ευθύνες στην ιδέα που οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στο λογικό σφάλμα, συνήθως ψέγουμε τα πρόσωπα ως "παραπλανημένους". Λες και ο Γαλιλαίος δεν θα αντιμετώπιζε την πυρά αν είχε την εξουσία κάποιος άλλος ιεροεξεταστής. Η αλήθεια είναι πως όλοι αυτοί ήταν πάνω κάτω το ίδιο σε αυτόν τον τομέα και ο καθένας τους πίστευε στην απόλυτη αλήθεια που είχαν γράψει κάποιοι βοσκοί πριν 3000 χρόνια....

Παρένθεση: Μην νομίσει κανείς ουτε κατά λάθος πως η σύγκρουση με τον τότε εξουσιασμο και η άνοδος του ορθολογισμού έγινε "θεία χάριτη". Ο διαφωτισμός ξεκίνησε κόντρα στην εκκλησία, όπως και ο Προτεσταντισμός. Η νέα αστική τάξη, προϊον των "εθνικών κρατών" ήξερε να διαβάζει, είχε χρήμα και αναπόφευκτα ήθελε και μερτικό εξουσίας. Επίσης με την δημιουργία της τυπογραφίας ήταν πλέον δυσκολοτερο να φιμωθεί κάποια ιδέα. Μπορεί η Γαλλική Επανάσταση στο τέλος να τα έκανε μούσκεμα, αλλά έδωσε στον κόσμο να καταλάβει πως σιγά σιγά τα πράγματα αλλάζουν και πως υπάρχουν άλλοι τρόποι, καλύτεροι από τους "πατροπαράδοτους". Η δε εκκοσμίκευση της εκκλησίας της Αγγλίας και η υπαγωγή της άμεσα στο στέμμα, έκοψε πολύ δύναμη από το παπαδαριό. Καθόλου τυχαία οι Άγγλοι είναι σήμερα από τους λιγότερο θρησκευόμενους λαούς της Ευρώπης, και επίσης καθόλου τυχαία για πάμπολλα χρόνια είχαν μια εντυπωσιακή πορεία ως χώρα, δείχνοντας πως μπορεί κάποιος να ασκεί εξουσία ως χώρα, και να έχει εσωτερική συνοχή, και χωρίς το παρελκόμενο παπατζηλίκι. Και μπορεί για τις άλλες χώρες (όπως πχ για την δικιά μας) ο ρόλος τους να ήταν γενικά επιζήμιος, για την χώρα τους όμως η εκκοσμίκευση τους πήγε μια χαρά.

Ακόμα και σήμερα ο σκοταδισμός επιμένει, και λογικό είναι. Αν σου κάνουν συνεχόμενη πλύση εγκεφάλου από την βρεφική ηλικία μέχρι τον τάφο, αν αναγκάζεσαι να τα ακούς κάθε μέρα της ζωής σου θέλει πολλή προσπάθεια για να απεγκλωβίσεις την λογική σου και να το δεις ψύχραιμα. Η πίστη κάνει τον άνθρωπο να δείχνει γαϊδουρινό πείσμα και μη λογική συμπεριφορά σε κάθε επιχείρημα που αντιβαίνει αυτά που του έμαθαν οι "σοφότεροι" όταν ήταν μικρός. Χρειάζεται είτε κάποιος να μην τα έχει ακούσει ποτε, οπότε άμεσα επιστρατεύει την λογική του για να τα αντικρούσει όταν τα πρωτοσυναντήσει ή να έχει πολύ σοβαρή παιδεία. Μια άλλη λύση είναι το ενδιάμεσο: να τα έχει ακούσει...λίγο και να έχει μια κάποια παιδεία βρε αδερφέ.

Παρόλα αυτά ο πιστός παραμένει λογικό ον, απλά επιλέγει μερικές φορές περίεργους τρόπους να επιδείξει την λογική του. Οποιοδήποτε ξένο δόγμα μπορεί με την μία να μας φανεί παράλογο, αυτο και οι πρακτικές του. Μπορούμε πολύ εύκολα να βρούμε τα λογικά του σφάλματα και να απορήσουμε με την αθωότητα των πιστών, των άλλων δοξασιών όμως. Αδυνατούμε όμως να δούμε τον δικό μας παραλογισμό μιας και έχουμε μάθει να παπαγαλίζουμε από βρέφη διάφορες ανοησίες.

Λόγω της εξελικτικής μας πορείας, και λόγω του γεγονότος πως ο άνθρωπος κάνει πολύ καιρό να ωριμάσει, το μικρό παιδί μαθαίνει να υπακούει αναντίρρητα τις συμβουλές των μεγαλύτερων, ξεχνώντας την λογική τους επεξεργασία. Αν περιμένεις ως γονιός να καταλάβει το παιδί σου γιατί δεν πρέπει να βάζει το δάκτυλό του στην μπρίζα καταστράφηκες. Απλά του φωνάζεις "Μη"! πεντεξι φορές. Ο μικρός ακόμα και αν την κάνει την μαλακία (που δεν αλλά...ποτε δεν ξέρεις) θα θυμάται σίγουρα πως του είπες όχι, και ο πόνος θα του υπενθυμίσει πως οι μεγάλοι έχουν πάντα δίκιο. Όταν πλέον ωριμάσει, η λογική του χρησιμεύει για να υπηρετήσει αυτά που του ενσταλάχθηκαν, πχ γι αυτό και συνήθως οι ψήφοι σε κάποιο κόμμα πάνε...οικογενειακά. Όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκουμε και διάφορες εκλογικεύσεις της πλάκας για να εξηγήσουμε τις πλάνες μας! Ας δώσω ένα διαχρονικό κράμα. Αυτά εν πολλοίς πίστευαν και μερικά πιστεύουν ακόμα οι Χριστιανοί, καθώς αυτά λέει το Καλό και Αλάθητο Βιβλίο:
* Η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος
* Και επίπεδη
* Το σύμπαν όλο φτιάχτηκε σε έξι μέρες - στην κυριολεξία.
* Σε μια βάρκα που έφτιαξε ένας βοσκός χώραγε ένα ζευγάρι από όλα τα ζώα της γης. Τα οποία πήγαν εκεί με τα πόδια. Ακόμα και τα αυστραλέζικα! Α, ναι και τα σαρκοφάγα ζώα έκαναν δίαιτα με χορταρικά όσο καιρό ήταν στην βάρκα, η οποία λογικά είχε τις διαστάσεις τριών Τιτανικών το λιγότερο
* Είναι δυνατόν κάποια γυναίκα να συλλάβει και να παραμείνει παρθένα
* Είναι δυνατόν κάποιος να γεννηθεί με τοκετό και η μητέρα του να παραμείνει παρθένα - για πάντα, και να κρατήσει και τον άντρα της. Μάλιστα.
* Ο Θεός είναι γιος του εαυτού του, είναι τριαδικός αλλά ένα.
* Είναι απαγορευμένο να τρως κάποιες τροφές ή να καταναλώνεις κάποια ποτά (Ισλαμ). Υπάρχουν και παραλλαγές ανάλογα με τις μέρες.
* Είναι απαγορευμένο από το Θεό να βαράς μαλακία. Για την ακρίβεια είναι λόγος θανάτωσής σου από το Θεό.
* Απαγορεύεται να πας με γυναίκα, εκτός και αν σου πει πρώτα τα κατάλληλα λόγια ο μαγος της φυλ.....εεε ο παπάς.
* Στις τελετές στους ναούς τρώμε το σώμα και το αίμα του Θεού μας, ο οποίος έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ζόμπι, μιας και πέθανε και αναστήθηκε.
* Αναφέρεται σαν ο πρώτος που αναστήθηκε, παρόλο που αναφέρεται πως έχει αναστήσει νεκρούς και ο ίδιος.
* Παρόλο που πουθενά δεν έχει φανεί καν να απευθύνει λέξη σε ξένο (πλην Ρωμαίων όταν τον τσιμπήσανε), παρόλο που απευθυνόταν αυστηρά στους ομοεθνείς του, είναι παγκόσμιος Θεός.
* Η αποστολή δεήσεων στο Θεό, μπορεί από μόνη της να κάνει κάποιον άρρωστο καλά, αν κάποιος έχει "πραγματική πίστη".
* Ο Θεός αυτός παρακολουθεί όλους τους κατοίκους του πλανήτη συνέχεια και μετρά τις καλές και κακές πράξεις τους. Όταν κάποιος πεθάνει, τότε βγάζει τα τεφτέρια και αναλογα επιβραβεύει ή τιμωρεί. Απόδειξη περί αυτού είναι ο λόγος των παπάδων που τους το είπε ο Θεός, παρόλο που φαίνεται πως οι ίδιοι έγραψαν τα κείμενα στα οποία μιλάει ο Θεός.
* Ο γιος του εαυτού του και Θεός, έγινε άνθρωπος και έζησε αναμάρτητος, αλλά θανατώθηκε ως ένοχος ενώ ήταν αθώος έτσι ώστε να σωθούμε εμείς οι ένοχοι από τις αμαρτίες μας, παρελθοντικές, παρούσες και μελλοντικές. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πως αυτό ειδικά βγάζει νόημα.
* Μάλιστα πέθανε ως εκτελεσμένος εγκληματίας, με ποινή ανάλογη της ηλεκτρικής καρέκλας, αλλά πολύ πιο επώδυνη. Απορία: αν σας δει ο Ι.Χ. με τον σταυρό στο λαιμουδάκι σας νομίζετε πως θα του ξυπνήσετε (σπίθα δες το:Ρ) ευχάριστες αναμνήσεις;
* Αν κάποιος σε καταβρέξει με (ή σε βουτήξει σε) νερό και πει τα κατάλληλα λόγια, τότε απαλλασσεσαι από την αμαρτία που έκανε κάποιος πριν 6000 χρόνια, την οποία και έχεις κληρονομήσει μέσω του σπέρματος των προγόνων σου (!)
* Όταν ο Θεος, ο γιος του εαυτού του ξαναέρθει, τότε θα είναι το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε και θα έρθει η ώρα που θα κριθούμε, για πρώτη φορά οι ζωντανοί, για δεύτερη οι πεθαμένοι, οι οποίοι θα είναι μετεξεταστέοι μεχρι τότε φαντάζομαι
* Η ακόμα:

Πόσο πιο λογικά φαίνονται τα παραπάνω από αυτό;


Τέτοιες χαζομάρες είναι εύκολο να τις βλέπουμε στις ξένες ιδεοληψίες, αλλά δύσκολο στις δικές μας, κάτω από το αξίωμα πως κάθε καμήλα δεν βλέπει την καμπούρα της, αλλά όχι την καμπούρα της διπλανής της.


Ενώ στα συγγράμματα των φιλοσόφων, που δεν έχουν δεχθεί (ευτυχώς) το βάρος του "θείου" μπορούμε να ξεφύγουμε από την κυριολεξία ή την εκλογικευμένη βεβιασμένη μεταφορά για να "βγει σωστό" και να ψάξουμε το πνεύμα που έδωσε αυτές τις απαντήσεις σε αυτές τις εποχές και να προσπαθήσουμε να το αναπροσαρμόσουμε στην δικιά μας, εάν μας αρέσει. Θα θαυμάσουμε την σκέψη του Ηρακλείτου χωρίς να ήμαστε αναγκασμένοι να αναφερόμαστε στο Δια όπως αυτός, ή να αναφερόμαστε στο "πυρ" όταν η λέξη "ενέργεια" είναι τόσο βολική....και πιο καλά ορισμένη.

Και μην ακούσω χαζομάρες του στυλ, "και οι αρχαίοι δούλους είχανε" και τέτοια. Αυτά να τα πείτε σε όποιον πιστεύει σε απόλυτες αλήθειες. Ο καθένας κρίνεται με βάση το περιβάλλον του. Ήταν πολύ δύσκολο πχ να σκάει άθεος φιλόσοφος στους αρχαίους Μεσοποτάμιους ή στους Ίνκας και γι αυτό δεν έσκασε. Όταν όμως το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον κερδίζουν συνολικά από κάποιους, πρέπει να το αναγνωρίζουμε και να κοιτάμε και την αφετηρία. Ναι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τις γυναίκες κλεισμένες στο σπίτι πριν 2500 χρόνια, γιατί αυτές ήταν οι (παραγωγικές σχέσεις και) συνθήκες της εποχής. Οι σημερινοί μουσουλμάνοι και φονταμενταλιστές χριστιανοί τί δικαιολογία έχουν; Τϊ δικαιολογία έχουν οι Αμερικάνοι που λύντσαραν νέγρους μέχρι πριν μερικά χρόνια; Τι δικαιολογία έχουν οι χώρες που ακόμα και σήμερα επιτρέπουν τον λιθοβολισμό επί μοιχεία για μια κοπέλα που βιάστηκε; Tί δικαιολογία είχαν οι Άγγλοι όταν εξώθησαν τον Turing σε αυτοκτονία επειδή ήταν ομοφυλόφιλος, ξεχνώντας πως τους κέρδισε τον μισό 2ο Π.Π.; Τί δικαιολογία είχαν οι Ταλιμπανέζοι όταν γκρέμιζαν αγάλματα επειδή "το υπαγορεύει το Κοράνι"; Τι δικαιολογία είχε η παπική εκκλησία όταν έλυνε τα χέρια στους κονκισταδόρες και τους επέτρεπε να θεωρούν τους κατοικους της Ν. Αμερικής υπάνθρωπους;


Ορθολογιστικές απαντήσεις στο πρόβλημα της εξουσίας και της θέσης του ανθρώπου στον κόσμο έχουν δοθεί εδώ και χρόνια. Διάβασα την διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη και μου ήρθε να σκάσω από το κακό μου. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως στο κατεξοχήν δημιουργημένο εξ' αρχής κοσμικός κράτος, τις Η.Π.Α., πολλά από αυτά θα φαινόντουσαν σήμερα παραλογισμοί, ειδικά και κύρια από τους τωρινούς τους κυβερνώντες.


Εννοείται πως σήμερα, το μεγαλύτερο ποσοστό της εξουσίας έχει φύγει από το παπαδαριό και έχει πάει σε άλλα χέρια. Ο κύκλος που άνοιξε με τον Μ. Κων/νο (και κυρίως με τους απογονους του μιας και ο Κωνσταντίνος δεν ήταν και τόσο κορόιδο. Νομίζω πως αν ήξερε την κατάληξη θα το δούλευε διαφορετικά το πράγμα, αν και μεταξύ μας καλό κουμάσι ήταν και αυτός) και έδωσε ισχύ στην εκκλησία δείχνει σιγά σιγά να κλείνει. Πλέον η εκκλησία είναι όργανο του κράτους, έστω και με προνομιακή μεταχείριση. Στην Ελλάδα πχ επί Τουρκοκρατίας ο ρόλος της ήταν να έχει τους ραγιάδες σε υποταγή. Ήταν δηλ. ένα σώμα κρατικών υπαλλήλων. Τώρα πλέον, σε πιο πολιτισμένα κράτη δεν είναι ούτε καν αυτό, αλλά ένας ανεξάρτητος (και χαϊδεμένος) οργανισμός, ο οποίος επιτρέπεται να πουλάει το παραμυθάκι του, διότι ο τρόπος σκέψης που προάγει βολεύει τους κυβερνώντες, που πλέον είναι άλλοι. Πολλές φορές επιχειρεί στα ίσα να γίνει συνέταιρος της εξουσίας (όπως αποπειράθηκε εδώ να γίνει υπό του Χριστόδουλου), και σε μερικά κράτη τα καταφέρνει.

Υ.Γ.: παρελκόμενα από τα δύο προηγούμενα:
1. Ακόμα και αν δεν υπήρχαν η φιλοσοφία, τα μαθηματικά, το θέατρο, η δημοκρατία, η μυθολογία, η αρχιτεκτονική, η λυρική και επική ποίηση και ο Λόγος σαν έννοιες, και πάλι μια λέξη έφτανε για να κάνει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ανώτερο οποιαδήποτε μονοθεϊστικού κατασκευασματος: η έννοια πολίτης.
2. Διάβασα πως υπάρχει "κίνδυνος" να με διαβάσει κανένας και να γίνει άθεος...Τι να πω ρε παιδιά, μακάρι! Ακόμα καλύτερα όμως θα ήταν να κάτσει και να διαβάσει κανένα βιβλιο εκτός από αυτά που μας πασάρουν
3. Τελικά το ζήτημα της ποιότητας της γνώσης που πασάρουμε στα παιδιά μας είναι πολύ σημαντικό. Αμαν πια με τα δόγματα και τις ιστορίες, καλο είναι να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται, και τα υπόλοιπα ας τα βρουν μόνα τους. Παρακαλώ τον hades να δώσει το λινκ που έγραφε τι διδάσκονταν οι αρχαίοι Έλληνες (update! ιδου το link: http://hades740.blogspot.com/2008/02/blog-post_11.html). Παρεμπιπτόντως επίσης πρέπει τελικά επειγόντως να φύγουν τα θρησκευτικά από την εκπαίδευση! Όποιος γονέας αναλαμβάνει την ευθύνη να τα στέλνει τα παιδιά του στον παπά κατευθείαν.
4. Επειδή μπορεί να υπάρξει παρανόηση. Οι νομικοί και ηθικοί κανόνες είναι συνάρτηση της κοινωνίας στην οποία εφαρμόζονται. Οι νομικοί/ποινικοί καθορίζουν αυτά που θεωρούνται από τους πολίτες κολάσιμα για την ζωή της πολιτείας (φόνος, κλοπή κτλ), μιας και κάνουν "αντικειμενικά" κακό σε κάποιο άλλο μέλος της, ενώ οι ηθικοί καθορίζουν με ποιους θέλουμε να είμαστε φίλοι. Οι νομοι είναι απόλυτοι, ενώ οι ηθικοί νόμοι είναι θέμα γούστου αλλά και θέμα παρέας. Πχ εμείς ως παρέα δεν εμπιστευομασταν παλιά όποιον φόραγε κουστούμι, ενώ γενικώς θεωρείται ως σημείο κύρους. Αν κάποιος κάνει σεξ με κάποια κοπέλα και με την μητέρα της, η πολιτεία δεν παθαίνει ζημιά, ούτε κάποιος πολίτης (όσο υπάρχει αμοιβαία συναίνεση από τους μετέχοντες) άρα δεν είναι παράνομη η πράξη του, εγώ όμως δεν θα ήθελα να τον κάνω παρέα. Αυτα τα δύο δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπλέκονται. Άρα ενημερώστε τον κ. Βουλγαράκη πως το ηθικό δεν είναι κατ ανάγκη νόμιμο, ούτε αντιστρόφως. Όσο πιο πολύπλοκες είναι κάποιες κοινωνιες, τόσο πιο πολύπλοκοι και οι νόμοι τους. Όποιες κοινωνίες θεοκρατούνται η διάκριση των νόμων με τους εθιμικούς κανόνες είναι μικρή και αυτό είναι ένα ακόμα μείον τους. Σε μια Ισλαμική κοινωνία αν μια κοπέλα βγει έξω μόνη της υπάρχει κίνδυνος να βιαστεί και όχι μόνο αυτό αλλά να δικαστεί κιόλας γιατί "προκάλεσε" τον βιαστή της με την ύπαρξή της και μόνο. Σε μας παλαιότερα δεν μπορούσες να κάνεις σεξ με μια κοπέλα πριν την "κουλούρα", διότι το απαγόρευαν τα "χρηστά μας ήθη". Αυτά έχει η ηθικολογία... Κάποιες κοινωνίες έχουν παρόμοιους νόμους, διότι επικρατούν παρόμοιες συνθηκες. Κάποιοι άλλοι διαφέρουν. Οι παλιοι (βόρειοι) βάρβαροι δεν είχαν το "ου φονεύσεις" έτσι σκέτο, διότι απλούστατα πήγαινε κόντρα σε όλη την κουλτούρα τους. Από την άλλη και οι χριστιανοι που το είχαν....
5. Η ηθική μας δεν προέρχεται από την θρησκεία μας. Βαριέμαι να επεκταθώ, το έχει αναλυσει ο Dawkins πολύ καλύτερα. Ούτε ο Μωυσής, ούτε ο Αβραάμ, ούτε ο Νώε, ούτε ο Αυναν (χεχεχε....για μερικούς μπορεί), ούτε ο Ιησούς, ούτε οι απόστολοί του μπορούν να θεωρηθούν σωστοί σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, παρά μόνο για τα πρότυπα της κοινωνίας στην οποία έζησαν, αν και για μερικούς πολύ αμφιβάλλω.....
6. Οι γενικεύσεις αναφέρονται σε κατανομή συμπεριφορών και στην επιθυμούμενη από τους εξουσιαστές συμπεριφορά. Πολλές φορές αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε κατανομές και (φαντάζομαι) τις μέσες τιμές τους για να αναφερθούμε σε γενικούς πληθυσμούς. Ξέρω πως στους λάτρεις της μονοσήμαντης σχέσης αιτιου-αιτιατου αυτό δεν πολυαρέσει, πιθανον δεν γίνεται καν κατανοητό, αλλά κουράγιο. Πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις, χαίρω πολύ, αλλά αυτό δεν αναιρεί τον κανονα. Πχ είναι εύκολο να πω πως οι Έλληνες σήμερα δεν είναι ΚΚΕδες ούτε ακροδεξιοι, παρόλο που υπάρχουν ποσοστά και των δύο τάσεων. Ο γενικός όμως μέσος όρος δεν είναι.




Round Four: Και τώρα τι;

Το νού σας!

Ενώ γενικά η εκκοσμίκευση του πολιτισμού μας προχωράει, μέσω της επιστήμης (επιστήμη δεν είναι μόνο η θετική της πλευρά για να μην παρεξηγούμαι. Τεράστια ζημιά στον σκοταδισμό έχουν κάνει και οι θεωρητικές επιστήμες με πρώτη την φιλολογία) και της τεχνικής, ενώ πλέον γίνονται διαχρονικά δεκτές μόνο οι ορθολογικές απαντήσεις στα όποια ερωτήματα, παρατηρείται μια ισχυρή αντίδραση εκ μέρους της θεοκρατίας, ή του σκοταδισμού αν θέλετε.

Δεν είναι πισωγύρισμα, κατ' εμέ, ούτε τίποτε τέτοιο. Αυτοί οι άνθρωποι πάντα υπήρχαν και πιθανόν να υπάρχουν στο διηνεκές. Και πιθανόν θα παραμένουν ανίκανοι να καταλάβουν οποιαδήποτε διαφορετική άποψη. Απλά η βελτίωση των τηλεπικοινωνιών τους έφερε ένα βήμα εξω από την πόρτα ανθρώπων που δεν είχαν ιδέα περί αυτού. Ποιος από εμάς ήξερε τους Ταλιμπάν ή τους τηλε-Ευαγγελιστές την δεκαετία του '80; Άντε να τους είχε ακούσει μία, το πολύ δύο φορές σε καμιά ταινία ή στις ειδήσεις. Τώρα ακόμα και τα παιδάκια του νηπιαγωγείου τους γνωρίζουν.
Επίσης η "βελτίωση" των διαθέσιμων όπλων μας κάνει και ανησυχούμε. Ένας τρελάρας με ακόντιο, όσο τρελός και να είναι πόσους μπορεί να φάει; Ενας λιγότερο τρελός αλλά με ατομική βόμβα στο χέρι είναι απείρως πιο επικίνδυνος.

Ανησυχητικό δεν είναι μόνο πως δείχνουν πλέον να έχουν περισσότερη δύναμη απ' ότι παλαιότερα (η εξήγηση είναι περίπλοκη αλλά μπορούμε να πούμε πως γενικά οι πιστεύοντες ως πιο "άλογοι" είναι αυτονόητα πιο φανατικοί και προσηλωμένοι σε βαθμό ψυχαναγκασμού στους στόχους τους), αλλά και πως "κάποιοι" τους δίνουν ισότιμο βήμα λόγου και διαλόγου. Εδώ θα καταθέσω την δικιά μου διαφωνία και πέστε με όσο φασίστα γουστάρετε. Ενώ είμαι υπέρ του διαλόγου, και συμφωνώ πως όλες οι γνώμες πρέπει να ακούγονται και να εξετάζονται δεν μπορώ να δεχτώ πως η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Κάποιες απόψεις παραμένουν απλούστατα λάθος, και αυτό δεν είναι θέμα ιδεολογίας αλλά πραγματικότητας. Δεν είναι "ισοδύναμες θεωρίες" ο δημιουργισμός και η εξέλιξη, όπως δεν είναι ισοδύναμες θεωρίες η επίπεδη και η σφαιρική γη, και η αλήθεια δεν είναι "κάπου στην μέση". Βεβαίως ο καθένας μπορεί να έχει την γνώμη του, αλλά και γω μπορώ να έχω την γνώμη, αφού έχω εξετάσει τα δεδομένα, πως κάποιος λέει μαλακίες. Μπορεί να επιμένω, ο άλλος να δείχνει πιο "διαλλακτικός" και να κερδίζει πόντους, αλλά σε μερικά πράγματα η υποχώρηση εστω και κατ' ελάχιστο συνιστά προδοσία προς την ίδια την ανθρωπινη ύπαρξη. Δεν μαχόμαστε υπέρ κάποιων θεωριών και ο Δαρβίνος και ο Αινστάιν δεν είναι οι άγιοι μας. Ενάντια στην βλακεία μαχόμαστε! Δεν είναι "επιστημονικός φονταμενταλισμός". Είναι η γαμημένη πραγματικότητα. Αν διαφωνεί με κάποιες δοξασίες, ας προσέχανε. Οι μεγαλύτεροι επιστήμονες έχουν κάνει και αυτοί λάθη και τα ομολόγησαν και αυτό είναι κίνηση δύναμης όχι αδυναμίας. Φανταστείτε το ακραίο παράδειγμα: να πρέπει να εξετάζουμε την φύση της βαρύτητας και ακόμα να τίθεται στο τραπέζι η άποψη του Αριστοτέλη, πως δηλαδή "πέφτει πιο γρήγορα το πιο βαρύ" και να έπρεπε να επαναλάβουμε 300 χρόνια πειράματα που αποδεικνείουν το αντίθετο μπας και πείσουμε τους Αριστοτελικούς! Η να πούμε πως η αλήθεια είναι κάπου στην μέση! Αλλιώς θα ήμασταν...δογματικοί! Ως επιστήμονες δεν εχουμε δογματικές δοξασίες, ή πίστη (με την έννοια της θρησκευτικής πίστης) σε αυτά που λέμε. Έχουμε μια θέαση του κόσμου που επαληθεύεται κάθε μέρα από την ίδια την παρατήρηση. Όταν δούμε κάτι άλλο τότε θα πούμε αυτό. Το ότι η επιστήμη αλλάζει συνέχεια απόψεις είναι υπέρ της και όχι κατά της, μιας και η ικανότητα του ανθρωπου να παρατηρεί βελτιώνεται. Η αβεβαιότητα για το αν θα ισχύουν οι φυσικοί νόμοι, που σήμερα γνωρίζουμε, στο γνωσιακό πεδίο των ανθρώπων μετά από 500 χρόνια δεν κάνει την επιστήμη αδύνατη, και η "άλλη" πλευρα δεν κερδίζει πόντους! Μπορεί οι απόψεις της να άλλαξαν ελάχιστα, μπορεί να φαίνονται πιο απλές, αλλά αυτό δεν τις κάνει σωστές. Ίσως απλά τις κάνει εύκολες, που και γι αυτό δυσπιστώ.

Παρένθεση: Πολλοί δεν έχουν καταλάβει πως λειτουργεί η επιστημονική πρόοδος. Όταν λέμε πως μια θεωρία διαψεύδει μια προηγούμενη, δεν λέμε πως η προηγούμενη πετιέται στα σκουπίδια. Απλά, επειδή πλεον οι γνωσιακοί μας ορίζοντες έχουν φτάσει μακρυά, όσο βελτιώνονται οι παρατηρησιακές μας ικανότητες, τόσο οι νέες παρατηρήσεις ξεφεύγουν από την γνωστή μας Μηχανική, που είναι η Νευτώνεια, και η οποία χρειάζεται συμπλήρωση. Παρηγορηθείτε όμως. Όσο είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη και κινούμαστε με ταχύτητες της τάξης των τωρινών η Νευτώνεια μηχανική μπορεί να θεωρηθεί μια χαρά αλάνθαστη, παρόλο που δεν "είναι αληθής". Κάθε νέα θεωρία συμπληρώνει αυτήν την μηχανική σε περιοχές που ο άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει ως παρουσία, είτε γιατί είναι πολύ μακρυά, είτε γιατί οι διαστάσεις είναι απαγορευτικά μικρές ή απαγορευτικά μεγάλες. Το καλό που εφερε ο επιστημονικός φορμαλισμος (παρατήρηση/θεωρία/απόδειξη/πρόβλεψη/επιβεβαίωση) είναι πως πλέον είμαστε σίγουροι γι αυτά που ξέρουμε, και παραπέρα κάνουμε εικασίες μεν, με ισχυρές ενδείξεις όμως δε και με την απαιτηση στο δικό μας όριο, να συναντούν αυτά που βλεπουμε καθημερινά. Η επόμενη σεντονάρα μπορεί να είναι και γι αυτο το θέμα, αν και δεν έχω και πολύ όρεξη :)

Το κακό που έχει η συνεχόμενη "πρόοδος" είναι πως ο μέσος άνθρωπος αδυνατεί να την παρακολουθήσει, είναι πλέον πολύ γρήγορη. Όλοι μπορούν να χρησιμοποιούν το κινητό τους, αλλά ελάχιστοι να καταλάβουν πως και γιατί δουλεύει, ποιες θεωρίες για την φύση του κόσμου και αρχές το διέπουν. Αν αρχίσεις κιόλας να το εξηγείς παθαίνουν αλλεργία (να δείτε τι παθαίνω εγώ όταν μου εξηγεί ο estarian τοπολογίες. Αφρούς από το στόμα βγάζω). Θα ήταν ίσως προτιμότερο γι αυτούς να έλεγες "μαγικό ξόρκι" ή "θαύμα".
Η δε τεχνική πρόοδος, ενώ συντελεί στην εκ των πραγμάτων αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων, δίνει ελάχιστες απαντήσεις στα όποια φιλοσοφικά ερωτήματα διότι δεν είναι αυτή η δουλειά της. Οι φυσικές επιστήμες, που είναι η δουλειά τους η εξήγηση του κόσμου, είναι πρόβλημα διότι πλέον οι θεωρίες είναι δύσκολες, αντιβαίνουν την "κοινή λογική" και ακόμα χειρότερα: αλλάζουν κάθε μέρα. Όσο βελτιώνονται οι παρατηρησιακές μας ικανότητες και τα επιστημονικά μας εργαλεία, καταλαβαίνουμε πόσο πιο πολύπλοκος είναι ο κόσμος μας από αυτό που νομίζαμε αρχικά. Στην επιστήμη, δεν υπάρχει μια απόλυτη, εξ΄αποκαλύψεως αλήθεια. Υπάρχει ο κόσμος και μεις που προσπαθούμε να τον καταλάβουμε. Τα βήματα πλέον είναι σίγουρα μιας και η βάσανος του πειράματος/παρατήρησης/πρόβλεψης/επαλήθευσης καθορίζει τι είναι πραγματικό και τι όχι. Κάθε τόσο οι γνώσεις μας εμπλουτίζονται, και παλαιότερες απόψεις αναθεωρούνται. Αυτό δημιουργεί μιαν γόνιμη απουσία σταθερότητας η οποία αντιμετωπίζεται από την επιστημονική κοινότητα σαν κάτι "καλό".
Κάποιος όμως μπορεί να μην καταλαβαίνει, να μην προλαβαίνει να παρακολουθήσει και βεβαίως, να μην του αρέσει ένας τέτοιος (πραγματικός όμως) κόσμος. Μπορεί να θέλει απλές απαντήσεις και μονοσήμαντες σχέσεις αιτίου-αιτιατού, πχ αν κάτι δεν πάει καλά στη ζωή του, να είναι θεϊκή τιμωρία επειδή είναι αμαρτωλός. Μπορεί να μην καταλαναίνει πως ο καιρός είναι χαοτικό σύστημα και δεν μπορεί να γίνει προβλεψη, αλλά να θεωρεί πως ο Θεός "κρύβει" τα μελλούμενα. Μπορεί γενικά να θεωρεί πως μένει γυμνός από (επιστημονικές) απαντήσεις, κυρίως λόγω ελλιπούς κατανόησης ή αδυναμίας κατανόησης, και εδώ έρχεται η θρησκεία να τον πιάσει από το χεράκι και να του δώσει έτοιμο φαγητό, και μια απάντηση-πασπαρτου. Δεν έχει σημασία αν ισχύει ή όχι. Είναι εύκολη και απλή και κυρίως την πιστεύουμε. Και την πιστεύουμε, γιατί έχει δίκιο, γιατί την πιστεύουμε, επειδή έχει δίκιο. Τα δε ζεύγη ερωτήσεων - απαντήσεων που θέτει είναι φτιαγμένα κυρίως για όποιους δεν θέλουν να χρησιμοποιούν την λογική τους, ή προτιμούν να την χρησιμοποιούν όπως ένα παιδί 5 ετών. Είναι απλές, εύκολες στην κατανόηση, και έχουν και μερικά αυτονόητα πραγματάκια μέσα για να λένε πως αφού είναι σωστές εκεί, τότε είναι και παντού. Και μετά σκάει όλο το μεταφυσικό, εξουσιαστικό, μη αποδείξιμο παραλήρημα.
Η αθάνατη ψυχή, η μετεμψύχωση, η κόλαση, τα θαύματα, οι ενοχές, η τυφλή υπακοή σε αυτά που λέει ο Θεός μεσω του ιερέα, η απολυτη και διαχρονική αλήθεια, το μίσος απέναντι σε αυτούς που δεν την βλέπουν κτλ κτλ... Σε ποιο βαθμό θα πειστεί και θα φανατιστεί ο καθένας εξαρτάται από το πόσο πρόθυμος είναι να χρησιμοποιήσει το άλογο μέρος του μυαλού του, το οποίο υπάρχει και παραϋπάρχει διότι τα χρόνια που ζούσαμε τρώγοντας χόρτα και ψείρες είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που ζήσαμε φορώντας ρούχα.

Αν πεις σε έναν καμπούρη πως η καμπούρα του είναι μερος κάποιου θεϊκού σχεδίου, τότε μπορεί να νιώθει ίσως και τυχερός για την καμπούρα του. Αν του πεις όμως πως είναι πιθανό αποτέλεσμα της κρούσης ενός αδέσποτου μορίου ή ενός νετρίνου με ένα μόριο DNA μπορεί να τρελαθεί. Όμως η 2η εξήγηση είναι πολύ πιο πιθανή από την πρώτη. Μπορεί να φαντάζει άδικη και απάνθρωπη, αλλά είναι μέρος της πραγματικότητας και η φύση δεν δουλεύει κάτω από φιλευσπλαχνία αλλά κάτω από την ψυχρή φυσική επιλογή.

Η ιδέα που έχει ο μέσος άνθρωπος για τον κόσμο (γι αυτά που ξέρουμε για τον κόσμο δηλαδή), για την επιστήμη, ακόμα και για την ίδια του την φύση, είναι συνήθως λανθασμένη. Η λάθος άποψη αυτή είναι συνήθως θέμα ελλιπούς μόρφωσης, διότι είπαμε πως οι γνώσεις μας προοδεύουν συνέχεια, είτε εγγενούς χαζομάρας που έχει ενσταλαχθεί από το παπαδαριό και σία εξ' απαλών ονύχων. Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες που είναι θύματα αυτής της διεργασίας. Ξέρουν πως στον τομέα τους για να εργαστούν σωστά πρέπει να αναιρέσουν κάποιες "πνευματικές" προϋποθέσεις, απλά υποθέτουν πως στους άλλους τομείς της πραγματικότητας η θρησκεία έχει δίκιο. Το φαινόμενο το είχε παρουσιάσει ενδελεχώς ο Όργουελ και το ονόμασε Διπλή Σκέψη. Αν αθροίσουμε όμως τις αναιρέσεις αυτές μπορεί να δούμε πως η θρησκεία δεν έχει δίκιο πρακτικά πουθενά.


Όπως είπα και στον προηγούμενο γύρο, την εξουσία πλέον δεν την ασκεί η εκκλησία. Την ασκούν άλλοι, οι οποίοι και χρησιμοποιούν το παπαδαριό (κάνοντάς του χάρες και δίνοντάς του μέρος της εξουσίας) για τους δικούς τους σκοπούς. Ούτε ο μισαλλόδοξος Μπους, ούτε η Σάρα Πέιλιν, ούτε ο Μπιν Λάντεν είναι ιερωμένοι. Φανατικοί μπορεί, πιστοί ίσως, αλλά ο στόχος τους, και ειδικά των Αμερικάνων κυβερνώντων που είναι και πιο σπουδαγμένοι από τον μέσο Ταλιμπάν, δεν είναι "πνευματικός" αλλά καθαρά εξουσιαστικός. Και εκμεταλεύονται τον θρησκευτικό φανατισμό των "υπηκόων" για να τον πετύχουν. Η θρησκεία και ο φανατισμός που μπορεί να δώσει σε κάποιους παραμένουν το ιδανικό εργαλειο στα χέρια της όποιας εξουσίας. Ακόμα και οι (άθεοι) ΚΚ στην Ρωσία πρακτικά έφτιαξαν μια νέα θρησκεία με Θεό και Σωτήρα τον Στάλιν (αμ πως) για να έχουν σούζα το λαουτζίκο. Όταν έφυγε ο "πατερούλης" Θεός έγινε το απρόσωπο Κόμμα και ....καθάρισαν.

Αυτό που έγινε είναι πως πρακτικά πλέον οι (δυτικοί τουλάχιστον) εξουσιαστές κατάλαβαν πως δεν μπορούν να κηρύττουν ενάντια στην μόρφωση και στην πρόοδο, καθώς πλέον γίνονται γραφικοί. Από την άλλη το τεχνικό επίπεδο του πολιτισμού μας προϋποθέτει ένα άλφα επίπεδο απ' όλους για να μπορούν να ζήσουν σε αυτόν (και για να....καταναλώνουν χεχεχε). Και επειδή η θρησκεία είναι καθαρά εξουσιαστικό δημιούργημα, δεν την παίρνει να πάρει τα βουνά ή να το προτείνει μιας και τότε θα μείνει από πελατεία. Ακόμα και οι μοναχοί (που υποτίθεται πως είναι "έξω" από τον κόσμο) έφιταχναν τα μικρά, δικά τους εξουσιαστικά μαγαζάκια, που παλαιότερα είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των φεουδαρχών, και μερικά τα έχουν ακόμα . Οπότε αυτό που έμενε ήταν η εκ των έσω διάβρωση των εχθρών της εξουσίας. Του ορθού λόγου και της επιστήμης. Πως το έκανε αυτό; Οι παραλλαγές είναι πολλές και όλες στοχεύουν στην εκμετάλευση του αλογου μέρους του μυαλού μας. Είτε με την διάδοση ανορθολογικών στοιχείων στην επίσημη παιδεία, όπως τα δικά μας θρησκευτικά, είτε με την παραχάραξη εν μέρει των εθνικών ιστοριών έτσι ώστε να μπουν σε ένα δυικο πνεύμα καλού/κακού, είτε με την ακατάσχετη ηθικολογία, είτε με την δημιουργία ψευδων επιστημών εκ του μηδενός (διαχρονικό παράδειγμα ψευδοεπιστήμης, απόγονος της εποχής που "οι ιερείς τα ήξεραν όλα" είναι η Αστρολογία. Εσείς που ασχολείστε το ξέρετε πως το μαθηματικό της μοντέλο βασίζεται σε μια επιπεδη γη, κέντρο του σύμπαντος;) για να έχει και ο ανορθολογισμός το δικό του επιστημονικοφανές θεωρητικό οπλοστάσιο. Η θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού ειναι ένας τέτοιος Δούρειος Ίππος και σαν τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Αυτό που θελουν είναι πρακτικά ένας νέος, ιδιότυπος Μεσαίωνας. Θα υπάρχει η απαραίτητη εκπαίδευση, έτσι ώστε να συντηρείται και να προάγεται η τεχνική, αλλά θα είναι ευνουχισμένη από τη βασικότερη αρχή της: τον Ορθό Αδογμάτιστο Λόγο. Η επιστήμη θα μπορεί να ερευνά μόνο τα ...επιτρεπόμενα από τις Γραφές και οι αντιρρησίες θα στιγματίζονται ως δογματικοί(!), αρνητές του Θεού και ....γενικώς, υβριστές και άλλα κουλά. Η τεχνική και η επιστήμη θα γίνουν..."δώρα Θεού" από το....παράθυρο, ξεχνώντας πως ξεκίνησαν σαν άρνηση Θεού, ή ακριβέστερα σαν άρνηση της εξουσίας αυτών που έκφεραν τον "Θείο Λόγο".

Εϊπαμε πως η μέθοδος που ακολουθείται είναι η υπόσκαψη της επιστήμης εκ των έσω. Το γεγονός πως η επιστήμη το μόνο "δόγμα" (πρακτικά) που έχει είναι η λέξη "απόδειξη", άρα εξετάζει αμερόληπτα όλες τις απόψεις πριν κρίνει, έκανε μερικούς χαρούμενους μιας και άρχισαν να πετάνε τούβλα σε ρυθμό πολυβόλου. Εξετάστε αυτό (δημιουργισμός), εξετάστε το άλλο (ευφυης σχεδιασμός), εξετάστε εκείνο (η γη έχει ηλικία 6000 χρόνια). Τι και αν δεν υπάρχουν στοιχεία που να τα στηρίζουν; Τι και αν όλες οι ενδείξεις που έχουμε διαφωνούν; Όοοοοχι. Κάποιος εξυπνάκιας διάβασε την Βίλβο, ψευτοδιάβασε και 5 σελίδες βιολογία ή φυσική, και βγήκε να κάνει το κομμάτι του. Και πρέπει εμείς να το έξετάσουμε σοβαρά! Και όχι μόνο αυτό, αλλά να διδάσκεται και στα παιδιά μας ως "ισοδύναμη" θεωρία!

Το ακόμα χειρότερο είναι πως ενώ πολλές φορές υπάρχουν ερωτήματα που δεν έχουμε απαντηση ακόμα, εκεί σκάει η φράση "ελλείψη άλλης θεωρίας κερδίζει....". Αυτό είναι χαζομάρα ολκής. Οι θεωρίες δεν πετάγονται έτσι, και δεν κερδίζουν όταν δεν υπάρχει αντίλογος. Κερδίζουν (δηλ τις θεωρούμε ισχύουσες) όταν πατάνε στην παρατήρηση και οι προβλέψεις τους επαληθεύονται στην πορεία. (Τον Αινστάιν τον είχαν πάρει στο ψιλό όταν πρότεινε το φωτόνιο, παρόλο που ερμήνευε καλά τα γεγονότα. Μέχρι να επαληθευτεί (και οι προβλέψεις που έκανε. Του στυλ "αν υπάρχει φωτόνιο τότε θα πρέπει...." κτλ) από την παρατήρηση, την ιδέα του φωτονιου την θεωρούσαν από τα λάθη του Αλβέρτου. )

Αν πω δηλαδή πως ένας πλανήτης γύρω από ένα άστρο 1000 έτη φωτός από εδώ κατοικείται από μικρα πράσινα ανθρωπάκια και δεν υπάρχει θεωρία που να διαφωνεί, σημαίνει πως έχω δίκιο; Βεβαίως δεν σημαίνει πως έχω και άδικο, για την ακρίβεια δεν σημαίνει τίποτε απολύτως, είναι μια κοτσάνα μέχρι να έχουμε στοιχεία για να κρίνουμε. Για την ακρίβεια δεν είναι καν θεωρία αλλά ένας αφορισμός της πλάκας. Μπορώ όμως να το πιστεψω, να κάνω και άλλους να το πιστέψουνε και να φτιάξουμε μια μη-πραγματικότητα ιδιωτικής φύσεως. Και αν γίνουμε και αρκετά ισχυροί να διαμαρτυρόμαστε και να απαιτούμε η μη-πραγματικότητα μας να διδάσκεται και στα σχολεία ή έστω να εξετάζεται η πιθανότητά της....

Στην ουσία όλοι αυτοί βολεύονται ψάχνοντας να βρουν ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί ακόμα, και γράφουν από πάνω την απάντηση "Θεός" και καθαρίζουν. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αχαριστία απέναντι στο ερευνητικό πνεύμα που μας έβγαλε από τις σπηλιές, που μας έμαθε γραφή και φιλοσοφία και μας έβγαλε από το Μεσαίωνα. Στο ερευνητικό πνευμα του "δυτικού" τύπου ανθρώπου, ο οποίος προσπαθεί συνέχεια να φτάσει λίγο παραπέρα από αυτά που ξέρει.

Με αυτήν την λογική κάποτε "Θεός" ήταν ότιδήποτε έξω από την σπηλια, έξω από την οπτική μας εμβέλεια, έξω από την γη, έξω γενικώς απ' ότι ξέραμε. Σιγά σιγά όμως μαθαίναμε και ο Γιαχβικός Θεός, άρχισε να χάνει δόντια. Αν ήταν σαν τον Δία, κυβερνήτης και μόρτης, δεν θα είχε πρόβλημα. Θα έλεγε πως και σε αυτά κάνει κουμάντο και μπράβο που τα βρήκατε. Αλλά όχι! Ήταν δημιουργός, και όχι μόνο αυτό αλλά μας είχε γράψει και την ιστορία της δημιουργίας μέσα από τους "σοφούς" βοσκούς συγγραφείς του. Μόνο που το γνωστικό πεδίο ενός βοσκού πριν 3000 χρόνια δεν μπορούσε με τίποτε να περιλαμβάνει ηλιοκεντρικό σύμπαν, ατομική θεωρία της ύλης, εξέλιξη των ειδών, μαύρες τρύπες και άλλα κουλά. Ο Θεός άρχισε να κρύβεται από την εποχή του Νεύτωνα και δώθε, διότι κάθε νέα ανακάλυψη/θεωρία του έκοβε και μια φέτα από την "αφατη" παντοδυναμία και την εκανε πραγματικότητα, πεζή ίσως και "χωρίς πνευματικότητα" αλλά πραγματικότητα. Στο τέλος θα φτάσουμε στο αναποφευκτο συμπέρασμα πως η "υπόθεση Θεός", είναι λογικά περιττή για την εξήγηση του κόσμου σε κάθε επιπεδο, όπως και το έχουμε κάνει ήδη για όλους τους άλλους Θεούς, εκτός από αυτόν που πιστεύουμε. Κάποιοι, όπως λέει και ο Dawkins, προχωρήσανε απλά ένα Θεό παραπέρα.

Σου λένε οι κύριοι δημιουργηστές κτλ πως "Θεός είναι αυτό που δεν ξέρουμε." Και όταν, μοιραία θα το μάθουμε; Θα πουνε πως δεν υπάρχει Θεός ή πως Θεός είναι τελικά το επόμενο που δεν θα ξέρουμε; Και που θα πάει αυτή η δουλειά μεχρι να καταλάβουν πως αν υπάρχει Θεός αποκλείεται να είναι τόσο χαϊβάνι και κομπλεξικός όσο θέλουν αυτοί; Για να γίνω κακός, θα πω πως η συνεχόμενη ύπαρξη τέτοιων ανθρώπων είναι μια πολύ ισχυρή ένδειξη πως δεν υπάρχει Θεός.

Υπάρχουν πολλές τέτοιες νοητικές παγίδες, στις οποίες μπορούμε να πέσουμε εύκολα μεσα, εκτός και αν έχουμε ισχυρό οπλοστάσιο παιδείας και λογικής. Στην ουσία, δίνουμε δύναμη στους εξουσιαστές άθελα μας, καθώς απορρίπτουμε έστω και μέρος της λογικής μας και πέφτουμε στην μεταφυσική ή στην ηθικολογία η οποία και είναι βούτυρο στο ψωμί τους. Ορίστε μερικές :
* Δεν πιστεύω στους παπάδες, αλλά πιστεύω στο Θεό. Αυτό μπορεί να κυμαίνεται από τον ακίνδυνο, "γενικά" (παν)θεϊσμό, μέχρι την χαζομάρα πως πιστεύει κάποιος στις γραφές αλλά όχι στους σημερινούς ιερείς. Σαν να νομίζει κάποιος πως οι γραφές γράφτηκαν μόνες τους ή πως περιγράφουν τον κόσμο διαφορετικά απ' ότι τον λένε οι παπάδες! Ή πως οι σημερινοί παπάδες βγήκαν με παρθενογέννεση και δεν είναι (πνευματικά) παιδιά αυτής της εξουσιαστικής κλίκας! Το ποιο έργο είναι "θεόπνευστο" ή όχι είναι καθαρά απόφαση της εκκλησίας, όπως και η "απόδοση" που θα γίνει σε αυτά. Ακριβώς επειδή τα κείμενα αυτά ήταν ενίοτε γεμάτα αρλούμπες ή απλά ερχόντουσαν σε αντίθεση μεταξύ τους και με την πραγματικότητα, επιλέχθηκε η οδός της "ερμηνείας", έτσι ώστε να βγάζουν και το επιθυμητό νόημα. Όσα κείμενα διαφωνούσαν με το "νόημα" αυτό, απλούστατα θεωρώντουσαν "μη κανονικά". Οι φονταμενταλιστές χριστιανοί είναι πολύ πιο τίμιοι με την πίστη τους, απ΄ ότι οι δικοί μας, διότι αυτοί τουλάχιστον τηρούν τα πιστεύω τους και αποδίδουν τα κείμενα κατά γράμμα, έστω και αν λένε χαζομάρες (είπα τίμιοι, δεν είπα έξυπνοι, ΟΚ;)
* Μπορεί να λένε μαλακίες, αλλά εγώ πιστεύω ότι .....(βάλτε ότι μεταφυσικό θέλετε)....... υπάρχει. ΟΚ, αποδείξεις πέραν της πίστης αυτής έχουμε; Πρακτικά η άποψη αυτή λέει πως συμφωνεί με κάτι που λέει η θρησκεία, διαφωνόντας μαζί της. Και το πιστεύει επειδή της αρέσει το γεγονός ότι το πιστεύει.
* Μπορεί να έχεις δίκιο, αλλά οι τάδε (βάλτε ότι γουστάρετε μέσα: πούστηδες, μετανάστες, μαύρους, εραστές της αστακομακαρονάδας, άσπρους, κίτρινους κτλ) δεν είναι άνθρωποι. Αυτή είναι η κλασική βιβλική λογική. Το αλλότριο, το ξένο, το διαφορετικό είναι αποτρόπαιο. Δεν χρειάζεται καν να το ξέρουμε, αρκεί να εκλείψει. Πλέον που "εκπολιτιστήκαμε" δεν λέμε τους διαφορετικούς "αλλόφυλους", όπως τους έλεγε η Βίβλος αλλά.....μη φυσιολογικούς ή κατώτερους ή έχοντες "κουσούρι". Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
* Εμένα όμως ο Θεός με βοήθησε/άκουσε/μίλησε όταν...... Η απόδοση σκοπού σε κάποια πράγματα δεν σημαίνει πως είναι κάτι παραπέρα από εκλογίκευση κάποιων πραγματων που θα συνέβαιναν έτσι και αλλιώς. Πολλές φορές shit happens. Πως είστε τόσο σίγουροι πως πρακτικά δεν μιλάγατε με τον εαυτό σας ή με έναν "φανταστικό φίλο" σαν αυτόν που έχουν πολλά παιδάκια; Μια ερμηνεία ενός φαινομένου, η οποία βασίζεται στο "θελω", "πιστεύω", "καλό θα ήταν" κτλ κτλ δεν είναι και η μοναδική, ούτε και η σωστή κατ' ανάγκη. Όταν κάποιος νομίζει πως είναι ο μέγας Ναπολέοντας τον κλείνουμε μέσα και του φοράμε πουκάμισο που κουμπώνει ανάποδα. Όταν νομίζει πως του μιλάει ο Θεός, ή πως ο Θεός τον ακούει τον αφήνουμε έξω, διότι για κάποιο λόγο αυτή η περίπτωση μας φαίνεται πιο ακίνδυνη. Και αν ο Θεός του "πει" πως πρέπει να θυσιάσει το παιδί του για παράδειγμα, τι θα κάνουμε; Ή αν του πει να ρίξει ένα αεροπλάνο πάνω σε κάτι ψηλά κτίρια; Ή καμιά ατομική βόμβα στα κεφάλια των αλλόθρησκων; Θα τον αφήσουμε να εκφράσει ελεύθερα το θρησκευτικό του συναίσθημα; Ποιος μπορεί να κρίνει σε ποιον μιλάει όντως ο Θεός και σε ποιον όχι; Πως το εξετάζουμε, τον βάζουμε να ορκιστεί; Ή αρκεί να είναι γραμμένο σε βιβλία που έγραφαν αγράμματοι νομάδες; Στον άλλο τον χαμένο που τον διέταξε να θυσιάσει το παιδί του, και το κάθαρμα ήταν έτοιμος κιόλας, δεν του "μίλαγε" κατά τας Γραφάς; Όταν διέταξε τον Μωυσή να σφάξει τους μισούς συμπατριώτες του, και ο Μωυσής υπάκουσε, δεν του μίλαγε ο Θεός; Φαντάζεστε να τον είχαν σήμερα πρόεδρο στο Αμέρικα; Ο Μπους θα μας φαινόταν λατρεία και άγιος μπροστά του. Απλά επειδή τα ήθη μας έχουν αλλάξει, δεχόμαστε μεν την "ομιλία" του Θεού, αλλά όχι όταν γίνεται απροκάλυπτα επικίνδυνη, και αυτό όχι όλοι. Εκτός και αν το πάμε δημοκρατικά και πούμε πως ο καθενας έχει δικαίωμα στην μαλακία του, αρκεί να μην αντιβαίνει τους νόμους του κράτους. Τότε ΟΚ, αλλά μην ξανακούσω ηθικολογία ή έννοια του καλού/κακού προερχόμενη από την Βίβλο, εντάξει;
* Ναι, αλλά ο ...(βάλτε εσείς όνομα)....γέροντας..... Μάλιστα. Και που να σας λέω εγώ ιστορίες για τον Μέγα Αλέξανδρο και το καταραμένο φίδι. Σοφοί άνθρωποι υπάρχουν, ενίοτε βγαίνουν ακόμα και μέσα από περίεργα δόγματα, ε και τι έγινε; Το τελευταίο δεν το πολυπιστεύω, αλλά το γράφω κατ΄οικονομίαν. Γιατί η εξήγηση στο ότι κάποιος έκανε κάτι να είναι: "άρα υπάρχει Θεός" και να μην είναι: "ας ψάξουμε να δούμε πως το έκανε". Δηλαδή ο Κόπερφιλντ είναι απόδειξη πως υπάρχει Θεός ή Διαβολος ή απλά απόδειξη πως ο άνθρωπος είναι εφευρετικό όν και επίσης όν το οποίο μπορεί να ξεγελαστεί από έναν άλλο επιδέξιο άνθρωπο; Παράδοξα κατορθώματα, όχι κατ΄ανάγη αποτέλεσμα τρικ, έχουν παρατηρηθεί και καλό θα ήταν να ερευνηθουν, μπας και μάθουμε και τίποτε παραπάνω για μας και τις όποιες δυνατότητές μας αντί να το ρίχνουμε στο Θεό.
* Ναι, αλλά αυτή η εικόνα είναι θαυματουργή. Και εγώ βαριέμαι να εξηγήσω το φαινόμενο placebo. Θαύματα έτσι και αλλιώς έχουν να παρουσιάσουν όλες οι θρησκείες, άρα μάλλον ο μηχανισμός πίστης είναι που τα ενθραρρύνει και όχι ο όποιος Θεός, και όχι όλα, γιατί πολλά είναι σκέτη παραμύθα:

Ο μηχανισμός πίστης όμως είναι μεσα στο κεφάλι μας και όχι απέξω. Δεν προέρχεται από κανέναν Θεό, γιατί δεν έχουμε δει κανένα, αλλά από εμάς. Αντί λοιπόν να ανάβουμε κεράκια, καλό θα ήταν να ψάξουμε να βρούμε πως δουλεύει.

Για να τελειώνουμε, υπενθυμίζω πως ο κόσμος είναι πολύ πιο πολύπλοκος απ΄ότι νομίζουμε και ακόμα περισσότερο απ ότι νομιζαν αυτοι που έγραψαν τα "Ιερά Βιβλία", γιατί και αυτοί τόσα ήξερα, τόσα έγραφαν. Το να ξεκινάμε με "πίστη" να αποδείξουμε κάτι, που θεωρούμε από πριν σωστό, συνήθως είναι μονόδρομος προς το λάθος. Ο σωστός επιστήμονας δεν πρέπει να έχει τέτοια κολλήματα. Όπως έλεγα και σε έναν που με ρώταγε κάτι τέτοιο "αν πίστευα δεν θα έκανα καλά την δουλειά μου". Η δουλειά του επιστήμονα είναι να μην πιστεύει, αλλά να αποδεικνύει αν κάτι είναι αληθές ή όχι. Έτσι και αλλιώς όλα τα συστήματα πίστης έχουν αλλάξει τόσο στην διάρκεια των αιώνων που οι αρχικοί, "πιστοί" δεν θα τα γνώριζαν. Απλά υπάρχει ο παραλογισμός των τωρινών να αποδείξουν πως πάντα ήταν έτσι - και πάντα είχαν δίκιο. Η επιστήμη δεν έχει τέτοια κολλήματα, απλά δέχεται πως η άποψη που έχουμε για τον κόσμο διαρκώς αλλάζει, και αυτό δεν είναι κακό, μιας και κανένας δεν είναι αλάθητος.

Κάποτε για να μορφωθείς, έπρεπε να το κάνεις μέσα από τον μόνο φορέα που επέτρεπε κάτι τέτοιο, δηλαδή την εκκλησία. Τώρα με ποιο δικαίωμα, κάποιος που θέλει να αποκαλεί τον εαυτό του επιστήμονα, ταυτόχρονα ομολογεί πως είναι και πιστός σε κάποιο δόγμα;

Outro:

Galaxy Song Lyrics

love&kisses
zaphod

Y.Γ.:

Kαι να θυμάστε:

Υ.Γ. 2: Ουφ τελείωσε!!!