Ουφ πεσατε να με φάτε! Άντε και να δούμε ποιος θα φορολογήσει ποτέ την εκκλησία!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 29, 2007

Που θα θελατε να ειστε;

Έχω πει να μην ξανασχοληθώ με blogoπαιχνιδα...έτσι και αλλιώς ακόμα χρωστάω ένα (καλοκαιρινής υφής) στον Στάθη το οποίο και χλωμό το βλέπω να ανταποκριθώ μιας και απαιτεί κάποιο άλφα ψάξιμο και ασχολία (άρα και χρόνο....που δεν έχω!) παραπάνω από το κανονικό. Την εποχή δε αυτή πνίγομαι κανονικότατα. Ευτυχώς που έτσι και αλλιώς το 97,3% των ποστ μου βγαίνουν με την μία και όπως να 'ναι, οπότε δεν έχω και πολλά θέματα παραγωγής υλικού. Θέματα παρακολούθησης των γενικότερα τεκταινομένων όμως υπάρχουν οπότε κάποια ζουμερά αρθρα σίγουρα θα τα χάσω!

Από την άλλη αυτό το παίγνιον που μου πρότεινε ο island είναι και χαριτωμένο (όπως όλα) και σχετικά λίγο εύκολο να γίνει (δέσμευση: ότι βγάλω με 15 λεπτά στο photoshop, οπότε έστε επιεικείς!)

Λοιπόν, εαν κατάλαβα καλά κιόλας, πρέπει να συνδυάσουμε το όνομα-σημα-banner-φάτσα μας με κάτι που μας αρέσει υπό το πρίσμα του "που θα ήθελα να με δω" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.

Λοιπον το πρόβλημα είναι πως ΔΕΝ έχω banner και το όνομά του blog - αεισιχτίρ - δεν είναι και αυτό που θες να το δεις κάπου (εκτός ίσως από την είσοδο της βουλής ή την ΓΑΔΑ χεχεχε!).
Το favicon που έχω παραπέμπει ευθέως στην οutcamgpaign του Dawkins οπότε είναι και εύκολο και σαφές και άμα είναι πηγαίντε εκεί καλύτερα :-)
Οπότε τι μένει; Η φάτσα μου και η φάτσα του Humma. Ναι αλλά
α) όπως έχω ξανατονίσει: blog = εγώ!
β) Δεν είναι η φάτσα του Humma αλλά του Μαλκοβιτς που έπαιξε τον Humma στην καλή, αλλά μπορούσε και καλύτερη, μεταφορά του "Γυρίστε" στο σινεμά.

Αρα...μένω εγώ και ας προσέχατε! Ναι αλλά δίπλα σε ποιον, τί και που να με βάλω; Μετά από σχετικό ψυχοψάξιμο και αναδίφηση ήρθε η εύκολη απάντηση:



:-Ρ



Λοιπόν ας το συνεχίσει όποιος ενδιαφέρεται. Αν δεν ενδιαφέρεται κανένας θα με υποχρεώσουν οι candy, patsiouri, industrialdaisies, ellie, leigh-cherri και pastaflora (μόνο γυναίκες αυτήν την φορά :) )

Δευτέρα, Νοεμβρίου 26, 2007

Soul rebel

It was then, when the storms in my mind had made me a shipwrecker in an isolated coast of Nine Mile in Saint Ann parish of Jamaica. I was waiken from a gentle cheerful music a man was playing.
Don’t “Stand alone” there he said nodding to me to sit by his side in a “Corner stone”.
He offered me a cup of coffe politely.
Come on take it, he said, you may drink from “My cup”, “It’s alright”, I’m not afraid that you might learn my secrets. “Lively up yourself” he continued as he seemed to be trying to “Cheer up” myself, like anything in the world.
You are very nice I noted to him.
Having “No sympathy” for your fellowman is like having “No water” for your soul he replied.
A man of his kind could only bring out “Mellow moods” to me.
Who are you? I asked him.
I’m a man that you would call a monk for his way of living for I have decided to leave near Mother Nature as I believe that the modern way of living kills a man’s soul. I’m a man that escaped from the “Brain washing” and refused to live the life that was built for him by others and to stay in only one place, even spiritually. I would call myself a “Soul rebel” he concluded prowdly.
You find yourself so close to nature that you can call it your mother? I wondered.
I have realized that we all come from her and cannot live if it is not in harmony with her. I have her in my veins, that’s why I feel pain for her. “How many times” the earth needs to yell “Caution” he replied. Somebody needs to hear and respond eventually! “Can’t you see” this world was created to be shared among us but not as a property of ourselves? We should live “All in one”. If we harm nature it is for sure that we have to deal with her “Reaction”.
How did I come here? I wondered.
I have come in your way uninvited but this is what I do when I think a man needs me the man said.
And how I may need you? I asked.
I have somehow realized that your mind was in rough seas, I have even heard you yelling to the wind “Don’t rock my boat”. I say that this is what you should earn from every roughness in your life: Without any rough seas you won’t learn to paddle. Use it as a lesson for every problem that you comes into you. With the oar you can keep the balance in your life. Time is a vehicle that moves fast in one direction only, and you cannot “Stop that train”. This trip isn’t long enough for swinging, cause heavy swinging may sink your boat. Whenever your time comes to leave this life, you must feel full. Whatever brings you joy or fills up your soul with happiness “Do it twice” or keep on doing it but stop it before you satisfy your hunger for it. Keep a little something for the next time. Whatever brings you sorrow forget it and “Keep on moving”, don’t “Back out”....

His words and his music are still hanging around my head whenever I have rough seas in my life. Thank God I have made his sayings my property because I can never see him alive. He’s “Riding high” in the “Rainbow country” while the “Sun is shining”. “Chances are” that Charon took him too early to teach him why life is worth living it with every breath of your lungs, every cell of your body. Charon must have learned by now how rich he is having in his possesion all these lives for all these years.

The words in Bold and quotes are ALL songs of Bob Marley.
The story is mine. Sorry but I couldn't write it in Greek!
Hugs & kisses
Humma
MMMMMAKIA

P.S. Hey Bobby Marley, sing something good to me
This world go crazy it’s an emergency
“Mr Bobby”
Manu Chao

Κυριακή, Νοεμβρίου 18, 2007

Ζωή σε σας

Λίστα με τραγούδια τα οποία πρέπει δια ροπάλου να απαγορευτούν από όλα τα και καλούα ροκάδικα-ροκόμπαρα:

  • Smoke On The Water
  • Child In Time
  • I surrender
  • Όλα των Pink Floyd
  • Whole Lotta Love
  • Stairway To Heaven
  • Οτιδήποτε έχει την φωνή του Coverdale
  • Sunday Bloody Sunday
  • Παπακωνσταντίνου γενικώς
  • (Update) Scorpions γενικώς. Mου τους θύμησε η industrial daisies.
Και άλλα πολλά. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Αμάν! Είπαμε και μεις ρε παιδί μου να βγούμε, να τα πιούμε, να χορέψουμε βρε αδερφέ και στο τέλος ζητήσαμε κόλλυβα και συλλυπούμασταν τους συγγενείς του μακαρίτη! Παρακαλετά στο αφεντικό, απειλές στο dj, τιποτα, εκεί αυτοί. Η αποθέωση της ξενέρας και της κοινοτοπίας. Ρε είναι δυνατόν να είσαι τριαντάρης, έχων σώας τας φρένας και να χαβαλεδιάζεις με το Smoke on the Water; Πλάκα μας κάνετε ρε; Το άσμα είχα βαρεθεί να το ακούω όταν ήμουν 17, υπάρχει περίπτωση να το ανεχτώ τώρα;

Όταν τέλος πάντων μας έκανε καμιά χάρη και έπαιζε τπτ "πιο της προκοπής" και ανέβαινε και λίγο η διάθεση ρε παιδί μου ερχόταν η αλλαγή - τυρόπιτα και σε έβγαζε από τα ρούχα σου!

Θυμήθηκα ένα σκηνικό πέρισυ τέτοια εποχή που ο χαρίδημος εξηγούσε τα αυτονόητα στο dj, εγώ βάραγα το κεφάλι μου απελπισμένος στην μπάρα και η Δήμητρα του πέταγε φυστίκια στο κεφάλι (από απόσταση περίπου 4 μέτρων).

Μετά λέμε πως το ροκ πέθανε και δεν το πάνε οι νέες γενιές. Μα τι να πάνε με τον κάθε κολλημένο που έχουν μπλέξει; Ο μόνος λόγος τελικά που έγινε trendy η house, το trance κτλ είναι πως σαφέστατα υπάρχουν εκεί σοβαροί d-τζέδες που πρώτα απ' όλα προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο να χορέψει και όχι να βαρεθεί την ζωή του. Ρε φίλε άμα ήθελα να αράξω στον καναπέ και να το παίξω κουλτούρα, καθόμανε και σπίτι μου!

Το έχουμε κάνει το σύστημα "Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δεν χορεύει". Α στο διάολο πια. Στην Ελλάδα αν θες να χορεψεις και να δεις και άλλους να το κάνουν πρέπει να πας σε σκυλάδικο! Θεωρείται αμαρτία εμείς οι προχώ, οι ροκάδες, οι έτσι, οι αλλιώτικοι, οι πασαλιμανιώτικοι να σκάσουμε χαμόγελο ή να βγούμε έξω και όντως να διασκεδάσουμε! Ρε μπας και το γέλιο και ο χαβαλές είναι ιεροσυλία μπροστά στην ανυπέρβλητη ιερότητα των τραγουδιών που παίζει ο κάθε μπαγλαμάς; Άσε που γενικώς αν σε δει κάποιος να κουνιέσαι λίγο παραπάνω από το κανονικό θα στραβώσει γιατί του μειώνεις το οπτικό πεδίο του κοζαρίσματος (και να έκαναν και τπτ ρε παιδί μου να πω χαλάλι. Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δεν την πέφτει).

Έγινε αστείο πλέον. 'Ασκηση θάρρους και χαβαλέ: Όταν πάτε σε ροκάδικο και έχετε όρεξη να δείτε βλέμμα απόγνωσης στο πρόσωπο του d-τζε ζητήστε του κάτι τέτοιο:







Υπάρχει καλή πιθανότητα να βάλει τα κλάματα, να ζητήσει συγνώμη, να πει πως "έχω ρε παιδιά, μην νομίζετε, αλλά ξέχασα το cd σπίτι" κτλ. Σε όλους αρέσουν οι άτιμοι αλλά κανείς δεν τους παίζει!

Ξεκολλάτε ρεεεεεεεεεεεε!



Υ.Γ. Ροκάδικο που δεν παίζει Ramones ΔΕΝ είναι ροκάδικο!


Update: Θυμήθηκα το εξής ξεκαρδιστικό, στο ίδιο ροκάδικο πέρισι: Μπαίνουμε μέσα βρίζοντας (πάλι θα μας ξενερώσει ο μαλάκας κτλ) και έκπληξη! Ο κλασικός παππούς - κολλητός του Gillan (:P) απουσιάζει και παίζει μουσική ένας πιτσιρικάς. Τίποτε το συγκλονιστικό, ωραία μουσικούλα όμως για να κάνουμε κέφι, να κουνηθούμε λίγο και να πιούμε 5-6 ποτά ο καθένας. Μια χαρα ήταν! Πρώτη φορά είδαμε το boss να χορεύει μεσα από την μπάρα. Του λέει ο χαρίδημος:
"Είδες που στα λέγαμε; Άλλαξες μουσική και γέλασε το χειλάκι σου!"
Ένα τριήμερο που έλειπε ο κολλημένος περάσαμε χάρμα!

Update2: Εμπνεόμενος από τον χαριδημο
σας κερνάω και ένα videακι που τσίμπησα. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι!

Τετάρτη, Νοεμβρίου 14, 2007

Άσχετο

Προς τον συν-ιστολογο, συ(ν)-γκατοικο, συν-τηρητικό και άλλα πολλά συν, πλην, επί και δια humma. Χρονια πολλα ρε κωλόγερε και επισήμως. Αντί δώρου δέξου ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γραφτεί σε ακουστική εκτέλεση.




Kαι έχουμε και ένα φρέσκο video από το επίσημο site του Manu







Στα δικά μας:

...Aπ οτι βλέπω (βλ σχετική δημοσκοπηση) υπάρχει μια μικρή τάση περιέργειας για το ΠΑΣΟΚ (και τις περι αυτού σεντονιάδες) αλλά οι πιο πολλοι ζητούν αφιέρωμα με ...cult υλικό. Και που να το βρω εγώ ρε; Και αν το βρω ποιος θέλει να δει τον Τζουμάκα πχ γυμνο; Mάλλον φωτογραφίες της Ευας θέλετε λιγούρια!!!
Τέλος πάντων ο καιρός δεν ξέρω αν είναι πλέον εγγυς διότι τρέχουμε και δεν φτάνουμε με άλλες 257 δουλειές (να βγάλουμε και κανα φράγκο), και υπάρχουν και άλλα 187 θέματα πιο ενδιαφεροντα (να έβγαινε η Ευα να έβλεπες σεντονάρα. Τώρα..... χέσε ψηλά και αγνάντευε!) οπότε ίδωμεν και δεν εγγυώμαι και τπτ και όλα τα σχετικά...:-)

UPDATE :

Αρχικά να πω πως το update είναι μία ευγενική χορηγία του Zaphod που μου επέτρεψε με τα πολλά να "πειράζω" τα ποστ του. Δε με είχε κάνει αδμινιστράτορα τόσο καιρό ο άτιμος, δε μπορούσε όμως να το αποφύγει γιατί είχα ρεύμα. Τελικά η Δημοκρατία επιβάλλεται με το έτσι θέλω.

Σας χαρίζω και γω ένα βιντεάκι του Manu που αποδεικνύει περίτρανα τον ενωτικό χαρακτήρα της μουσικής και γενικότερα της τέχνης. Ζηλεύω απίστευτα όταν βλέπω "επαγγελματίες" να διασκεδάζουν τόσο μ'αυτό που κάνουν. Οι μουσικοί ίσως είναι οι μόνοι που ευχαριστιούνται τόσο τη "δουλειά" τους και που όταν την κάνουν μπορούν να χαμογελούν!

Η εικόνα της παγκοσμιοποίησης που προβάλλει το βίντεο είναι και η μόνη που μπορώ ν'αποδεχτώ, αυτή της ανταλλαγής κουλτούρας και πολιτισμών. Μόνο αυτή και όχι την παγκοσμιοποίηση του εμπορίου, την ενοποίηση του χρήματος και τη συγκέντρωση εξουσίας από τις πολυεθνικές.

Καλή διασκέδαση,
Humma


Update του Update (η αλλιώς αμα δεν μαλακιστούμε και στο blog μας που θα μαλακιστούμε;)
Χεχεχεχε!

Κάτι που αναφέρθηκε στα σχόλια από το humma για τις πολλές εκτελέσεις των ιδίων ασμάτων:




Όρεξη να έχει κανείς!

Α, όσο για το ρεύμα του "Humma" ας καγχάσω κινέζικα :-Ρ
Προσοχή μην κρυώσεις ρεεεε!



Και επειδή με έχετε φάει με το ΠΑΣΟΚ....ανέβασα και νέο video στο γιουτούμπι εξαιρετικά αφιερωμένο! Πάρτε λοιπόν αυτό μέχρι νεωτέρας!






Δεν φταίω εγώ που είμαι (τουλάχιστον) 5 χρόνια μπροστά!



love&kisses
zaphod

Παρασκευή, Νοεμβρίου 09, 2007

11η Νοεμβρίου

H 11η Νοεμβρίου είναι η 315η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο (316η σε δίσεκτα έτη).

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

• 1822 - Οι Μαυρομιχάλης, Ζαΐμης και Κανέλος Δεληγιάννης αποβιβάζονται στο πολιορκούμενο από τους Ομέρ Βρυώνη και Κιουταχή Μεσολόγγι κι ενισχύουν την Ελληνική άμυνα
• 1912 - Η Συνέλευση της Σάμου με πρόεδρο το Θεμιστοκλή Σοφούλη κηρύσσει την ένωση με την Ελλάδα
• 1918 - Στο προσωπικό του βαγόνι στο δάσος της Κομπιέν ο Γάλλος στρατάρχης Φερδινάδος Φός υπαγορεύει τους όρους της ανακωχής στον Γερμανό Χερτεμπέργκερ με την οποία τερματίστηκε ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος.
• 1918 - Ο Τζόζεφ Πιλούντσκι κηρύσσει την ανεξαρτησία της Πολωνίας
• 1924 - Ο πρωθυπουργός Αλ. Παπαναστασίου ανακηρύσσει την Α' Ελληνική Δημοκρατία.
• 1940 - Το πρώτο τζιπ βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής
• 1953 - Η πρώτη επίδειξη τηλεόρασης στην Ελλάδα, γίνεται σε εργοστάσιο της Καλλιθέας
• 1961 - Το Στάλινγκραντ ξαναπαίρνει το παλιό του όνομα: Βόλγκογκραντ.
• 1962 - Εγκαινιάζεται η Εθνική οδός Αθηνών Κορίνθου
• 1975 - H Πορτογαλία παραχωρεί ανεξαρτησία στην Αγκόλα και παραιτείται επίσημα.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

• 1945 - Ντανιέλ Ορτέγκα, Νικαραγουανός πολιτικός
• 1962 - Ντέμι Μουρ, Αμερικανίδα ηθοποιός
• 1974 - Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Αμερικανός ηθοποιός
• 1982 - Χρήστος Λιακόπουλος, στέλεχος ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΘΑΝΑΤΟΙ

• 1686 - Ότο φον Γκέρικε, Γερμανός επιστήμονας, εφευρέτης και πολιτικός
• 1990 - Αλέξης Μινωτής, Έλληνας ηθοποιός
• 1990 - Γιάννης Ρίτσος Έλληνας ποιητής
• 2000 - 160 νεκροί στις Άλπεις όταν παίρνει φωτιά ο σιδηρόδρομος τη στιγμή που διέσχιζε σήραγγα.
• 2004 - Γιασέρ Αραφάτ, Παλαιστίνιος ηγέτης


Μεγάλη μέρα η 11η Νοεμβρίου όχι όμως για το λόγο που φαντάζεστε, την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Ξέρω ξέρω σας έχει επηρεάσει ο Zaphod αλλά αυτός το ομολόγησε ότι πάσχει από ΠΑΣΟΚίτιδα. Για μένα πάντα ήταν σημαντική γιατί σαν τότε γεννήθηκα το 1976 (τ’ ακούς Hades που μας κρύβεις την ηλικία σου ;-Ρ χεχεχε). Από τότε που πέρασα στα «-άντα» δε την περιμένω πλέον και με χαρά αυτή τη μέρα, μπαίνω στα 32, ήτοι Χριστός μείον ένα. Μπαίνοντας στα «-άντα» αν την πετύχαινα πουθενά έξω την 11η Νοεμβρίου δε θα της μιλούσα ειλικρινά, της κρατάω μούτρα πλέον. Το καλό είναι ότι δε μου φαίνεται, ρωτήστε αυτούς που με ξέρουν γιατί φωτογραφία δεν έχει. Αν πεις από μυαλό όμως….. νηπιαγωγείο! Ο φίλος μου ο Gromf προσπαθεί ανεπιτυχώς να με πείσει ότι είναι μικρότερος από μένα (την κατάφερες τη μικρούλα γερομπισμπίκη;) ενώ ο Pegasus λέει ότι είναι 31 σε αντίθεση με μένα που λέω ότι είμαι «στα 32». Δε μικραίνεις έτσι ρεεεεεεε.

Ήθελα να αλλάξω το κλίμα του blog γιατί έχει παραστραβώσει με την επίπλαστη σοβαροφάνεια του άθλιου πλατυπόδη Zaphod. Προσπάθησα να το κάνω ρε και στο παρελθόν, σου το ζήτησα και τηλεφωνικός αλλά το αίτημά μου χάθηκε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας της Βογκόσφαιρας. Επανήλθες στα σκατά, αν το ξανακάνεις θα φας τα πελέμ'! Είπα λοιπόν να ξεβρακώσω τον εαυτό μου μπας και γελάσουμε λίγο. Πράγματα που θα προτιμούσα να τ’ αποφύγω υπάρχουν, δε λέω ότι δε μετάνιωσα για τίποτα στη ζωή μου, αλλά ούτε λέω κι ότι αυτά με στοιχειώνουν και μ’ έχουν πάρει στο κατόπι. Είπα όμως να κρατήσω το χαρακτήρα του ποστ ελαφρύ, πουπουλένιο, αέρινο και να απαριθμήσω μόνο τα ευχάριστα.

Συμπέρασμα; Δε το γλυτώνετε το σεντονάκι!

Πράγματα που είμαι χαρούμενος που τα έζησα :

- Που έχω δώσει και έχω πάρει πολύ αγάπη
- Που έκανα πολλούς και καλούς φίλους
- Που έχω κοιμηθεί σε παγκάκι με το Zaphod στο καρναβάλι της Πάτρας μετά από τρελή κούραση και πιόματα
- Που έχω φάει ψωμί με αλάτι, ρίγανη και λάδι φρυγανισμένο στο γκριλ, σε καιρούς της μεγάλης αφραγκιάς σα φοιτητής στα Γιάννενα
- Που έχω κάνει ίσα με μια βδομάδα να πατήσω στο σπίτι μου σα φοιτητής, κοιμόμανε αλλού.
- Που έχω κοιμηθεί με δύο γυναίκες στο ίδιο δωμάτιο κατόπιν του πέρατος των θορυβωδών συνουσιών του συγκατοίκου στο διπλανό δωμάτιο και αφού είχαμε πέσει ομαδικώς κάτω απ’ τα γέλια. Στη συνέχεια ενώ η μία κοιμόταν, εγώ με την άλλη…. Η κοιμωμένη δε πήρε χαμπάρι και ήτο και ωραία! Τώρα που το σκέφτομαι ίσως ήταν καλύτερο να ξυπνούσε ;-Ρ
- Που έχω γίνει ήρωας σε μυθιστόρημα του Zaphod!!!! Άσε ρε λίγο το blogging και τελείωσε κανένα να το εκδώσουμε.
- Που έχω κάνει πυρετό, ναι ναι πυρετό, από το πολύ γέλιο όταν είχαμε μαζευτεί στο σπίτι του Μπάμπη ένα βράδυ που είχα χιούμορ με ρέντα.
- Που ξηλώσαμε ένα παγκάκι (;!!;;;;!;;!!!) από το μώλο στη λίμνη των Ιωαννίνων, (Παμβώτιδα για τους αδαείς) και το κουβαλούσαμε 3 μιση τα ξημερώματα στην κεντρική λεωφόρο για να το πάμε δώρο στο Νίκο απ’ το Χημικό που το’ χε δει και του άρεσε, για τα γενέθλιά του. Μπροστά πήγαινε ένας «ανιχνευτής», ακολουθούσαν δυό τρεις που μας κάλυπταν οπτικά και όταν βλέπαμε κάποιον να πλησιάζει βάζαμε κάτω το παγκάκι και κάναμε ότι μιλούσαμε ανέμελα. Οι Γιαννιώτες θα αναρωτιόντουσαν «μπα πότε έβαλαν παγκάκι εδώ πέρα;»
- Που πήγα την ημέρα των γενεθλίων της Άννας, μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω κρατώντας μία λεκάνη για τα ρούχα που την είχα αδειάσει προηγουμένως σε κάποιο «αντίπαλο» συμφοιτητή, να κάνω διαπραγματεύσεις με τους μπάτσους οι οποίοι ήτο ευγενέστατοι και μας είπαν να σταματήσουμε να παίζουμε μπουγέλα και να φωνάζουμε γιατί ενοχλούμε τη γειτονιά. Εγώ πάντως τους κάλεσα για κέρασμα!
- Που έχω κατά καιρούς πει καλές (ίσως) ατάκες που η αλήθεια είναι ότι έβγαλαν πολύ γέλιο :

ΚΑΒΟΥΛΙΑΝΟΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ

Σε πάρτι μασκέ ο Σάκης έχει στο στόμα μία σφυρίχτρα σε σχήμα τσουτσούς η οποία μετά από ώρες χρήσης και συγκέντρωση σιέλου έχει ψιλοχαλάσει και δε σφυρίζει.
Σάκης : Φφφφφφ φφφφ. Ρε πούστη μου γιατί δε σφυράει; Φφφφ φφφφφφφ φφφφφφφφφφ
Humma Kavula : Ξέρεις γιατί δε σφυράει;
Σάκης : Γιατί;
Humma Kavula : Γιατί μπερδεύεσαι και αντί να φυσάς, από συνήθεια τη ρουφάς.

Σε κλαμπ ο Μάκης παίζει παιχνίδι μ’ ένα γκομενάκι φίλη της αδερφής του της Ντίνας. Την ώρα που της μιλάει μαζεύει το δεξί μανίκι του πουκαμίσου του. Το γκομενάκι προσφέρεται γλυκά να του μαζέψει το άλλο μανίκι (προφανώς τον γουστάρει).
Humma Kavula απευθυνόμενος στον Pegasus : Ρε μαλάκα τώρα που το γκομενάκι του μάζεψε το ένα μανίκι μόνο, ξέρεις τι θα πρέπει να της πει ο Μάκης;
Pegasus : Τι;
Humma Kavula : Σου χρωστάω ένα μανίκι!

Ο Σάκης έχει αραιώσει από μαλλιά στο πίσω μέρους του κεφαλιού του (σα το Ζιντάν ένα πράγμα, μόνο που αυτούς δε ξέρει μπάλα και μου το παίζει και τζόβενο). Για να μη τα παραλέω φαίνεται λίγο το δέρμα του (η φαλακρίτσα) που από τη ζέστη έχει πάρει ένα ζωντανό, λαμπερό, κόκκινο χρώμα.
Μαρία απευθυνόμενη στον Σάκη για να τον πειράξει για τη φαλακρίτσα που τον αγχώνει : Ρε συ πως έχει κοκκινήσει έτσι η φαλάκρα σου!
Humma Kavula στον Σάκη : Για γύρνα να δω… Πωπω ρε συ, σα να έχεις πατήσει φρένο είσαι

Humma Kavula απευθυνόμενος στο Zaphod που «περιθάλπει» δύο μεθυσμένες Σλοβένες εκ Λιουμπλιάνας ορμώμενες : Ρε μαλάκα πάμε να βοηθήσουμε τα κορίτσια, είναι λιώμα (μεγαλόφωνα). Καπότες έχουμε; (χαμηλόφωνα και συνωμοτικά) ΚΑΑΑΦΡΕΕΕΕΕΕ (για την ιστορία δεν έγινε τίποτα, ούτε προσπαθήσαμε καν, εντάξει;)

Πράγματα με τα οποία έγινα «Ρομπέν των Ρομπών»

- Που πήγα μετά από μεθύσι και δύο ώρες ύπνο στο αμφιθέατρο για μάθημα ο μαζόχας. Βγαίνοντας απ’ το λεωφορείο τα έβγαλα σ’ ένα θάμνο και αφού έφτασα σα κύριος στο αμφιθέατρο με ρωτούσαν «Ρε τι ήπιες πρωί πρωί; Βρωμάς!». Το μάθημα έγινε τελικά, με μένα να κοιμάμαι δίπλα από ένα διπλό Ελληνικό στα τελευταία έδρανα της αίθουσας.
- Που έγινα χάλια στο πάρτι του Σάκη και κοιμόμουν στο κρεβάτι του, όταν ξαφνικά μου ήρθε να τα βγάλω. Άπαντες τρομοκρατημένοι φώναζαν «ένα κουβά, ένα κουβά μη λερώσει το χαλί». Ο Σάκης επίσης τρομοκρατημένος έτρεξε στο μπάνιο και μη βρίσκοντας κουβά πήγε από την κουζίνα και γύρισε…. μ’ ένα ταψί από το φούρνο! Όλοι σωριάστηκαν απ’ τα γέλια και εγώ….. λέρωσα το χαλί. Τα γεγονότα απαθανατίστηκαν ένα προς ένα με τους κοπρίτες τους φίλους μου να ποζάρουν φιλάρεσκα δίπλα σ' εμένα, έναν αναίσθητο Humma!
- Που πήγα με μία 28άρα που ήταν παντρεμένη με μπάτσο! Δε φταίω εγώ ήμουν μόνο 19, είχα ανάγκες. Μετά το πέρας των διεργασιών και βγαίνοντας από την πόρτα ήρθε κατά πάνω μου ένας άλλος γκόμενός της (!!!!!!!) και άρχισε να με τραβάει από το μανίκι για να ξηγηθούμε ναούμε (εγώ φοβήθηκα μη μου τραβήξει κανά μανίκι για να μου ξηγήσει). Η τύπισα μου είπε να φύγω και γω δε θυμάμαι πως κατέβηκα δύο ορόφους, πρέπει να έκανα παγκόσμιο ρεκόρ ο Αίολος Κεντέρης! Ακόμα τρέχω και δε σταμάτησα παρά μόνο όταν μπήκα στο ταξί για το σπίτι. Χεσμεντέν!

Να με χαίρεστε λοιπόν και να με καμαρώσετε σαν τα ψηλά βουνά!
Να κεράσω γλυκάκι;



















Update : Ευπρόσδεκτες δικές σας (ευχάριστες και ευτράπελες) εμπειρίες από τα όσα χρόνια βρίσκεστε στο μάταιο τούτο κόσμο που ούτως ή άλλως θα καταστραφεί για να περάσει διαγαλαξιακός δρόμος υπερταχείας κυκλοφορίας με έγκριση του Πρόεδρου Zaphod (γκρρρρ).

Τετάρτη, Νοεμβρίου 07, 2007

Για μια θέση στον πράσινο ήλιο

Με επικείμενη την εκλογή νέου προέδρου του ΠΑΣΟΚ με πρωταγωνιστές τον χοντρό, τον λιγνό και τον...πασόκο ( ή τον καλό τον κακό και τον Γιωργάκη όπως λέει ο _st_) και μετά την αποτυχία του κινήματος το οποίο και περήφανα ξεκινήσαμε σε αυτό το blog και με ελάχιστη υποστήριξη, ελπίζουμε να επικρατήσει το φίλαθλο πνεύμα και να μην σφαούν μεταξύ τους! Καλά μεταξύ μας κιόλας πολύ που χέστηκα, αλλά λέμε τώρα. Υπενθύμιση λοιπόν προς τα πράσινα συντρόφια: Ένα παιχνίδι είναι, ευγενής άμιλλα, ας κερδίσει ο καλύτερος, η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή κτλ κτλ

Προς χάριν του μέγιστου αυτού γεγονότος ανέβασα και το πρώτο μου βιδεο στο youtube το οποίο και μπορείτε να καμαρώσετε!






Εμένα πάντως να ξέρετε δεν με νοιάζει κανένας από τους τρεις τους. Είχα κάνει μια σοβαρή πρόταση η οποία και δεν τσούλησε τελικώς. Δεν πειράζει όμως η ιστορία θα μας δικαιώσει! Εδώ δικαιώνεται κοτζάμ Μητσοτάκης δια το Μακεδονικόν, εμείς θα κολλήσωμεν; Έτσι και αλλιώς προβλέπω να βγαίνει πάλι ο μικρός Γιωργάκης τον οποίο και θα περιμένουν στην γωνία οι... δικοί του στις επόμενες εκλογές! Τότε νομίζω πως ο καιρός θα είναι ώριμος για να επαληθευτώ ως προφήτης της νέας αλλαγής!


Ψήφο στην νέα γενιά! Ούτε χοντροί, ούτε άσχημοι!










Σάββατο, Νοεμβρίου 03, 2007

Δεν ξεχνώ

Update: Post παρόμοιο (και καλύτερο) από το παρόν αναρτήθηκε από τον polsemannen και στο ομαδικό blog oikosantoxis όπου και μπορείτε να μάθετε και τί έγινε με μια άλλη, επιτυχημένη petition αλλά μέχρι που φτάνουν οι απαιτήσεις από ένα ηλεκτρονικό ψήφισμα


Απ' όταν έγινε η πρώτη διαδικτυακή διαδήλωση στην Ελλάδα πέρασε αρκετός καιρός. Σουσουρο έγινε, το θέμα έφτασε στην βουλή, τα inbox των βουλευτών και ευρωβουλευτών γέμισαν, αλλά θα ήταν απλό να νομίζει κανείς πως η γενικότερη παθογένεια του συστήματος μπορεί να γίνει καλά μόνο με διακηρύξεις ή με μια, συλλογική και τεράστια σε αριθμό έστω, αποστολή e-mail. Χρειάζεται συνεχόμενη πίεση και ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε να ζηταμε τα αυτονόητα και που ξέρετε, μπορεί και κάποτε να τα αποκτήσουμε!

Για όποιον ενδιαφέρεται η google mailing list:

http://groups.google.com/group/ygeia

λειτουργεί υποβοηθητικά στο blog http://amaliasday.blogspot.com, στο οποίο η προσπάθεια που ξεκίνησε την 1η Ιουνίου συνεχίζεται. H Αμαλία μπορεί να πέθανε αλλά σήμερα, αύριο, κάποιος άλλος μπορεί να βρεθεί στην θέση της.

Όπως αναγράφουν και τα crawls κάτω από τον τίτλο του blog διενεργείται μια συλλογή υπογραφών η οποία και θα αποσταλεί στον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στους Υπουργούς και Βουλευτές μας, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Κομισσιόν. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι συμμετοχή! Όσο πιο πολλοί φωνάζουμε, τόσο και αυξάνεται η πιθανότητα να ακουστούμε τελικά.



Υ.Γ. Δεν τρέφω καμία μάταιη ελπίδα πως θα αλλάξει έτσι εύκολα μια σάπια νοοτροπία ετών, αυτό είναι σίγουρο. Απλά μερικές φορές δεν μπορείς να στέκεις αμίλητος. Όσοι είχαν προλάβει την Αμαλία ζωντανή είμαι σίγουρος πως με καταλαβαίνουν.

Υ.Γ.2 Αν ακούσω πάλι χαζομαρίτσες για υπόγειες σκοπιμότητες κτλ θα αρχίσω τα σοβαρά καντήλια. Δεν κατάλαβα δηλ. ποια σκοπιμότητα κρύβω όταν απαιτώ δραστικά μέτρα εναντίον του φαινομενου "φακελάκι, ασθενής-τσέπη, αδιαφορία"; Να θυμάστε πως νόμοι και κανόνες υπάρχουν. Αυτό που ζητάμε είναι το αυτονόητο, η τήρησή τους.

Υ.Γ.3 Το ξέρω πως παρασοβάρεψα τώρα τελευταία αλλά ανάγκα και οι πρόεδροι πείθονται!

Πέμπτη, Νοεμβρίου 01, 2007

Έτσι εξηγούνται όλα

Ευτυχώς πέρασαν οι μέρες. Τελείωσε το εμπάργκο για ανάρτηση ποστ που μου είχε υποβάλλει ο συγκυβερνήτης. Μου είχε κυρήξει Στρατιωτικό Νόμο, όπως αυτολεξεί είχε πει τηλεφωνικώς σε συζήτηση που είχαμε, να μη γράψω τίποτα για πέντε (5) μέρες. Το σεβάστηκα και ειδικά όταν είδα το γαμάτο ποστ, είπα οτι άξιζε η αναμονή. Πέρασαν τελικά έξι (6) μέρες και να'μαι. Συγνώμη σύντροφε αν δε κατάλαβα μήπως εννοούσες τελικά πέντε (5) ΕΡΓΑΣΙΜΕΣ ;-). Βρήκα αυτό το αρθράκι και είπα να σας το δείξω.

"Οι Έλληνες δεν φαίνεται να είναι τόσο φανατικοί αναγνώστες βιβλίων, καθώς είναι εκείνοι που διαβάζουν λιγότερο σε σχέση με τον μέσο Ευρωπαίο, όπως κατέδειξε μελέτη της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για τις πολιτιστικές δραστηριότητες των Ευρωπαίων.
Όπως δείχνουν τα στοιχεία, το 59% των Ελλήνων διάβασε τουλάχιστον ένα βιβλίο τους τελευταίους 12 μήνες, έναντι 71% που είναι ο μέσος όρος στην Ευρώπη των «27». Στην ίδια θέση με τους Έλληνες βρίσκονται οι Ισπανοί (59%), ενώ ακόμα μικρότερο είναι το ποσοστό των αναγνωστών στην Κύπρο (56%), τη Ρουμανία (58%), την Πορτογαλία (50%) και τη Μάλτα (45%).
Πρώτοι έρχονται οι Δανοί με 83% και ακολουθούν οι Τσέχοι και οι Βρετανοί με 82% και οι Γερμανοί με 81%.
Παράλληλα, το 25% των Ελλήνων δηλώνει ότι τον τελευταίο χρόνο επισκέφθηκε τουλάχιστον μία φορά ένα μουσείο ή μία γκαλερί, έναντι 41% των ευρωπαίων πολιτών. Επιπλέον, το 46% δηλώνει ότι το τελευταίο έτος έχει πάει τουλάχιστον μία φορά στο σινεμά και το 30% στο θέατρο, έναντι 51% και 32% αντιστοίχως στην Ευρώπη των «27».
Τέλος, στην Ελλάδα το 2,1% των εργαζομένων απασχολείται στον τομέα του πολιτισμού, έναντι 2,4% στην Ευρώπη των «27»."

Ρενάτα Γρυπάρη
Πηγή : http://www.cosmo.gr/ArtsEnt/Europe/173781.html

Χμμμμμμ.......τώρα καταλαβαίνω γιατί κάποιους από τους λαούς που αναφέρονται στο άρθρο και έχει τύχει να επισκεφθώ τη χώρα τους, τους περιέγραφα σε φίλους όταν γύριζα σαν ανθρώπους με κουλτούρα και κάποιους άλλους σαν άξεστους. Εντάξει, δέχομαι οτι μοναδική εξαίρεση ίσως είναι οι Βρετανοί. Εμείς που να βρισκόμαστε άραγε;

aeisixtir