Η παραβολή της άσωτης πορτοκαλάδας

Ο ήρωας της ιστορίας μας ονομάζεται κυρ Πέτρος και είναι υπάλληλος σε μια μεγάλη εταιρεία. Γενικά στις εταιρείες αυτού του τύπου οι υπάλληλοι είναι πολύ καλοντυμένοι και περιποιημένοι. Οι δε κυρίες ήταν ντυμένες πάντα με την τελευταία λέξη της μόδας. Μέχρι που προσλήφθηκε στην εταιρεία μια ομάδα νέων εργαζόμενων που ερχόντουσαν φορώντας τζιν και -άκουσον άκουσον- ήταν πολλές φορες και αξύριστοι.

Ήταν λίγο κουλό σαν θέαμα, αλλά μιας και η κάθε μέρα έχει μόνο24 ώρες και γενικώς έχουμε και άλλες δουλειές κανείς δεν πολυασχολούνταν, μόνο τους κοιτάζανε καμιά φορά με απορία, κάποιοι και με μίσος διότι οι δεν γούσταραν καθόλου αυτό το είδος ντυσίματος και δεν το θεωρούσαν αρμόζον με την θέση τους.

Κάποια στιγμή, εκεί που ο κυρ Πέτρος ήταν σφόδρα απασχολημένος παίζοντας ναρκαλιευτή, του ήρθε ένα mail από έναν συνάδελφο. Ένας διευθυντής τμήματος είχε απολύσει έναν από τους νέους εργαζόμενους. Ο διευθυντής ισχυριζόταν πως ο υπάλληλος τον είχε βρίσει χυδαιότατα, αλλά οι παριστάμενοι υπάλληλοι έλεγαν πως δεν είχε ειπωθεί τίποτε σοβαρό. Ο πιτσιρικάς έφυγε με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα και ο διευθυντής πήγε στο γραφείο του μαζί με την εκπάγλου καλλονής ιδιαιτέρα του για σύσκεψη.

Στη συνέχεια, όλη μέρα, τα mail από τους κουτσομπόληδες της εταιρείας έφταναν σωρηδόν. Ενας άλλος μικρός λέει πήγε και σκυλόβρισε τον διευθυντή και του έχυσε και τον χυμό πορτοκάλι που είχε ανα χείρας στην μάπα. Βγαίνοντας πήγε και πήρε ένα χυμό ακόμα και τον έριξε στην μπλούζα της γραμματέας, η οποια και απ ότι φάνηκε δεν φόραγε σουτιέν.

Ενθαρυμμένοι από την ατιμώρητη, προς το παρόν τουλάχιστον, πράξη του συναδέλφου, κάποιοι συνάδελφοι άρχισαν να σκέφτονται να κάνουν απεργία δίκην διαμαρτυρίας για την άδικη απόλυση. Θυμήθηκαν πως είχαν να πάρουν αύξηση χρόνια, και πως δούλευαν 12 ώρες την μέρα. Θυμήθηκαν πως οι γκόμενες των διευθυντάδων γινόντουσαν αμέσως γραμματείς και με διπλούς μισθούς από αυτούς. Θυμήθηκαν πως πήγαιναν στην δουλειά με το λεωφορείο ενώ ο διευθυντής είχε φεράρι. Θυμήθηκαν πως ο διευθυντής από τις πολλές συσκέψεις με την γραμματέα του είχε να παράγει έργο χρόνια. Και θύμωσαν. Κάποιοι περίεργοι πρότειναν να κρατάνε μούτρα στον διευθυντή όποτε τον έβλεπαν μέχρι να στεναχωρηθεί και να το μετανιώσει. Κάποιος πρότεινε να μπουγελώσουν όλους τους διευθυντές και τις τσουλάρες τις γραμματείς και η ιδεα άρεσε.

Ο κυρ Πέτρος το ψιλοσκεφτόταν. Άδικη η απόλυση δεν λέω, και μας έχουν λυσσάξει 5 χρόνια χωρίς αύξηση, αλλά απεργία; Και τι θα πει η γυναίκα στο τέλος του μήνα; Εκεί που το σκεφτόταν μπαίνει μέσα στο γραφείο ένας νέος με τζιν και αξύριστος. Ο Πέτρος δεν τον είχε ξαναδεί μέχρι το μεσημεριανό διάλλειμα όπου τον είδε να μιλά με έναν φύλακα. Ο νέος είχε στο χέρι του μια πορτοκαλάδα την οποία και εκσφεντόνισε κατευθείαν στο πρόσωπο του διπλανού του Πέτρου, έκανε μεταβολή και εξαφανίστηκε.

Οι δυο συνάδελφοι έπαθαν σοκ. Ο διπλανός έκλαιγε για το νέο του κοστούμι που έγινε χάλια ενώ και ο Πέτρος σκεφτόταν με τρόμο τον εαυτό του στην θέση του άλλου. Είχε δώσει μισό μισθό για να πάρει το κουστούμι. Αν ήταν αυτός στην θέση του άλλου; Στα καπάκια του ήρθαν πεντεξι mail μαζεμένα από αποστολείς που δεν ήξερε. Ανέφεραν πως αρκετοί φίλοι του είχαν υποστεί ίδια επίθεση από παρόμοιου τυπου νεαρούς. Ο Πέτρος υποψιάστηκε πως υπαίτιοι ήταν οι φίλοι του νεαρού που είχε απολυθεί. Κατά τα φαινόμενα μαζί με τους διευθυντές είχαν αποφασίσει να κάνουν χάλια όποιον φόραγε κουστούμι. Του ήρθε και ένα mail από μια γραμματέα που έλεγε πως οι φίλοι του απολυμένου ετοιμάζονται να τους λούσουν όλους. Και τρόμαξε. Ο βλαμμένος του γραφείου είπε πως πρέπει να φυλαχτούνε. Ο Πέτρος συμφώνησε με όλη του την καρδιά. Μαζί με τον βλαμμένο βρήκε άλλους δυο τρεις συναδέλφους από το διπλανό γραφείο και οργάνωσαν ομάδα περιφρούρησης του ορόφου.

Όποιος έμπαινε και είχε πορτοκαλάδα, φόραγε τζιν ή ήταν αξύριστος έτρωγε για αρχή ένα πληκτρολόγιο στο κεφάλι και αν δεν υποχωρούσε τον κλώτσαγαν μέχρι να φύγει. Μέχρι το τέλος της μέρας τα ρούχα των υπόλοιπων υπαλληλων του ορόφου είχαν σωθεί. Και οι νεαροί σταμάτησαν να πλησιάζουν στον όροφο. Όπως ετοιμαζόταν να φύγει του ήρθαν mail από τους φίλους του, διαψεύδοντας το γεγονός πως είχαν γίνει χάλια ενώ τον ρωτούσαν αν ήθελε να του δανείσουν ρούχα γιατί έμαθαν πως είχε λουστεί από έναν νεαρό. Ο Πέτρος είπε πως ήταν μια χαρά, και αυτό διότι είχε υπερασπιστεί τον όροφο μαζί με άλλους, πριν γενικευτούν οι επιθέσεις. Οι άλλοι του είπαν πως έκαναν και αυτοί το ίδιο. Τα mail από τις γραμματείς που έφταναν ήταν μες στην γκρίνια. Και τί φταίει ο διευθυντής, έλεγαν. Αφού ο άλλος ήταν αξύριστος. Και τι γύρευε στο διάδρομο εν ώρα εργασίας; Μάλλον πήγαινε για να προσβάλλει τον διευθυντή. Καλά έκανε και τον απόλυσε. Καιρός είναι να απολύσει και τα κωλόπαιδα που του έκαναν παρέα να καθαρίσει η εταιρεία. Καιρός είναι επίσης να καθιερωθεί ένα πιο αυστηρό dress code γιατί μερικοί σαν να παραπήραν αέρα εδώ μέσα. Αυτα διάβαζε ο Πέτρος και το σκεφτόταν. Όντως αν ο νεαρός δεν ηταν στο διάδρομο, αν δεν ήταν αξύριστος και αν είχε το κεφάλι συνέχεια κάτω όπως ο ίδιος ο Πέτρος, ε τότε λογικά ο διευθυντής δεν θα τον πρόσεχε καν.

Έμαθε επίσης πως σε έναν όροφο που δεν είχαν εφαρμοστεί τα ίδια μέτρα, όλοι οι υπάλληλοι είχαν γίνει χάλια.

Εκείνη την στιγμή ήρθε η ανακοίνωση από την διεύθυνση. Καταργούνται τα μηχανήματα που δίνουν αναψυκτικά και το dress code γίνεται αυστηρότερο. Κουστούμι και γραβάτα υποχρεωτικά για τους άντρες, ταγιερ για τις γυναίκες. Οι άντρες φρεσκοξυρισμένοι, οι γυναίκες περιποιημένες και καλοχτενισμένες. Οι περισσότεροι ικανοποιήθηκαν, μιας και αυτοί που σκέφτονταν σαν τους θερμόαιμους με τις πορτοκαλάδες, τώρα δεν θα ήξεραν σε ποιον να ρίξουν τι, μιας και θα ηταν όλοι ίδιοι, όμορφοι και αρμονικοί.
Φεύγοντας για το σπίτι θυμήθηκε πως η συζήτηση για την απεργία είχε παγώσει μες στην ανακατωσούρα.

Ο σεκιουριτάς στην πόρτα του θύμησε πάρα πολύ αυτόν που είχε ρίξει την πορτοκαλάδα στον διπλανό του, τρομάζοντας τον. Θα είναι αδέρφια, σκέφτηκε. Δίδυμα.