Στο προηγούμενο ποστ κάποιος ανώνυμος αναγνώστης μου έδωσε σε (πολλά) σχόλια μια αρκετά μεγάλη απάντηση με την οποία διαφωνώ σχεδόν εξολοκλήρου.
*Update 1. Βεβαίως αν είχα την λογική του ανωνυμου αναγνώστη μου θα πετσόκοβα ότι δεν θα θεωρούσα αληθές και θα άφηνα το σχόλιο του......15 γραμμές. Ο ίδιος όπως θα δείτε δεν θεωρεί την πράξη λογοκρισία αν κόβονται τα "ψεύδη"2. Δεν νομίζω να το έχει γράψει ο ίδιος και σίγουρα δεν νομίζω να είναι απάντηση στο άρθρο μου μιας και αυτό μίλαγε γενικότερα και όχι μόνο για την Ακρόπολη. Σαν άποψη όμως αξίζει να διαβαστει και να τοποθετηθω εναντί της παρόλο που είναι λογικά copy-paste από κάποιο άρθρο που του αρεσε και το οποίο αναφερόταν κυρίως στον Γαβρά και στην Ακρόπολη (που ήταν το θέμα του προπροηγουμενου άρθρου) και όχι στην γενικότερη πρωτο- και μεταγενέστερη χριστιανική νοοτροπία3. Σχολιαστες: παρακαλείστε να αφήνετε έστω ένα ψευδώνυμο της πλάκας για να έχετε ένα πρόσωπο. Αν οι απαντήσεις σας εμπεριέχουν άρθρα κτλ καλό είναι να υπάρχει και η αναφορά στην πηγήτελος update*Update2Τελικά είμαι μάπας. Μετά από στοιχειώδες ψάξιμο βρήκα το αρχικό κείμενο εδώ:και βεβαίως εδώ απ όπου λογικά ξεκίνησε:
Ε τι να πω....τζαμπα το αναδημοσίευσα, αλλά μπορείτε να εκτιμήσετε την....αντικειμενικότητα αυτών που το έχουν δημοσιεύσει. Σκέφτομαι να το σβήσω από το ποστ και να κρατήσω την απάντησή μου και τα λινκς για να μην πιανει και τζάμπα χωρο
Τέλος Update2Η απάντησή μου στην απάντησή του ήταν αρκούντως μεγάλη επίσης. Γι αυτό τα μεταφέρω αμφότερα σε νέο ποστ και περιμένω και την δικιά σας άποψη. Διαβάστε τα αν....έχετε όρεξη και αντοχές γιατί είναι σεντονάρες!
Αν λοιπόν ο γνωστός σκηνοθέτης δεν ήταν τόσο πολύ εκδηλωτικός σε συνεντεύξεις του ενάντια σε κάθε τι χριστιανικό (Θεό, πίστη, εκκλησία, κλήρο κ.λπ.), ίσως να μπορούσε να πείσει η δικαιολογία του, ότι δήθεν παρέθεσε στο βίντεο ένα τέτοιο απόσπασμα για την αλλοίωση του Παρθενώνα για καθαρά ιστορικούς λόγους.
Ο συνδυασμός όμως των επιθετικών του προς τον χριστιανισμό πεποιθήσεων, με το γεγονός ότι ΑΠΕΚΡΥΨΕ στο βίντεο τις ποικίλες ερμηνείες που υπάρχουν για την αλλοίωση των μορφών στις μετόπες του Παρθενώνα, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο κος Γαβράς υπέπεσε στο θλιβερό ολίσθημα να ιδεολογικοποιήσει την ιστορία, να προσβάλει βάναυσα την τιμή που του έγινε να δημιουργήσει ένα τέτοιο φιλμ για το νέο μουσείο και τελικά, να προσβάλει και τη νοημοσύνη μας, προσπαθώντας με το «επίτευγμά» του να μας καθοδηγήσει, λες και είμαστε σε συνεδρία αντιχριστιανικής κατήχησης στο άλλοτε ανατολικό μπλοκ...
Γι’ αυτό εξαρχής μιλήσαμε για ιδεοληψία. Ο όρος «ιδεοληψία», σύμφωνα με τα λεξικά, αφορά μια «υπερβολική εμμονή σε ιδεολογικά δόγματα» [2]. Γιατί πως αλλιώς να εξηγήσει κάποιος το γεγονός ότι ο κος Γαβράς κατάφερε με τα δικά μας χρήματα (δεν βρήκαμε πουθενά κάποια πληροφορία ότι το έκανε δωρεάν) να χρησιμοποιήσει την «τέχνη» του ως ιδεολογικό εργαλείο, φτιάχνοντας ένα βίντεο όπου αντί να ασκήσει με αυτό πίεση για την επιστροφή των μαρμάρων, εκείνος έβαλε σκοπό να μας διαφημίσει τα αντιχριστιανικά του αισθήματα και ακόμη χειρότερα, να προσπαθήσει να διεγείρει αντίστοιχα αισθήματα στο κοινό!
Κεντρικό μήνυμα του μουσείου της Ακροπόλεως ήταν η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα και όχι να παρουσιαστούν γεγονότα του 5ου ή 6ου αιώνα μ.Χ., άσχετα «με την ουσία των πραγμάτων» όπως αναφέρει ο πρόεδρος του Δ. Σ. του Νέου Μουσείου Ακρόπολης[3] και μάλιστα με τρόπο που μας οδηγούν στο να «κατακρίνουμε τι έγινε τον 4ο αιώνα μ.Χ. με τη νοοτροπία του 2009» όπως αναφέρεται δεικτικά στη δήλωση που έκανε ο «Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων» [4] .
Όμως, ο κος Γαβράς είχε συγκεκριμένο σκοπό να επιτύχει με το βίντεο αυτό, και φαίνεται ξεκάθαρα σε μια άλλη δήλωση που έκανε, δείχνοντας άθελά του τις ενδόμυχες σκέψεις του:
«Η Εκκλησία αρνείται πάντα την πραγματικότητα για να σώσει το δόγμα της. Ό,τι απεικονίζεται σ’ αυτό το μικρό φιλμ είναι ιστορικά αποδεδειγμένο» [5].
Ώστε στη σκέψη του κου Γαβρά, υπήρχε η εντύπωση ότι θα …ανατρέψει το δόγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας; Και καλά, πολλοί στο παρελθόν είχαν προβλέψει την εξαφάνιση του χριστιανισμού και ασφαλώς διαψεύστηκαν. Αλλά να ελπίζουν κάποιοι στην ανατροπή του Ορθοδόξου δόγματος με το βιντεάκι αυτό, ε, πάει πολύ!
Οι θεωρίες περί της αλλοίωσης των γλυπτών του Παρθενώνα
Για να πούμε την αλήθεια, αν κάτι ανατρέπεται με το βίντεο αυτό, είναι μόνο η εικόνα του κου Γαβρά, η οποία με δική του επιλογή, εμφανίζεται επίσημα πλέον με το ένδυμα της αντιχριστιανικής μισαλλοδοξίας.
Διότι η «αγωνία» του να προβάλει σε αυτό το βίντεο δήθεν την επιστημονική ιστοριογραφία δεν μας πείθει, αφού όχι μόνο οι επιστημονικές απόψεις για την αλλοίωση στις μετόπες του Παρθενώνα ποικίλουν, όχι μόνο φαίνεται να είναι ένα εντελώς ΑΜΑΡΤΥΡΟ γεγονός στις αρχαίες πηγές, αλλά ακόμη και η εποχή της μετατροπής του μνημείου σε Εκκλησία δεν είναι με βεβαιότητα γνωστή, καθώς για άλλους είναι ο 5ος, για άλλους ο 6ος ή ακόμη και ο 7ος αιώνας.
Και βέβαια, σε ένα αμάρτυρο γεγονός, ένας τίμιος ερευνητής οφείλει να αναρωτηθεί: ήταν ένα μεθοδευμένο γεγονός; Κι αν ήταν μεθοδευμένο γεγονός, πώς στην ευχή επιβίωσαν τόσες ειδωλολατρικές μορφές που γνωρίζουμε ότι δεν αλλοιώθηκαν μέχρι να πέσει η βόμβα των Βενετών; Γιατί η επιβίωση των ειδωλολατρικών μορφών μέχρι τον 17ο αιώνα χρειάζεται αιώνες χριστιανικής ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ πράγμα που μετρά πολύ περισσότερο[6]. Μήπως τελικά ήταν ένας στιγμιαίος βανδαλισμός; Αλλά από ποιους; Μήπως δεν έπεσε η Αθήνα θύμα επιδρομής Σλάβων τον 6ο αιώνα; Μήπως δεν μεσολάβησε Εικονομαχία; Μήπως δεν υπήρξαν αργότερα επιδρομές Βουλγάρων; Μήπως δεν υπήρξε λατινοκρατία στην Ακρόπολη από το 1205; Μήπως δεν γνωρίζουμε τις ανεικονικές αντιλήψεις των Μουσουλμάνων που ήλθαν αργότερα;
Πώς στην ευχή κατέληξε ο κος Γαβράς «από καθέδρας» σε μία και μόνη εκδοχή σε ένα τόσο αβέβαιο γεγονός; Γιατί εμείς γνωρίζουμε κι άλλες εκδοχές, τις οποίες όμως δεν μετέφερε στο φιλμάκι του!
Έτσι λοιπόν, κατέληξε ο σκηνοθέτης σε μια απεικόνισή στο περίφημο βιντεάκι, με την οποία οδηγεί τη σκέψη του θεατή προς μία και μόνη κατεύθυνση: ότι κάποιοι με ρούχα που μοιάζουν με ράσα (έλεος δηλ.…) με την άνεσή τους σπάνε τα πάντα, και αμέσως ΜΕΤΑ, σαν να είναι το γεγονός που έπεται της πράξης τους, ξεφυτρώνει ο χριστιανικός σταυρός στο κεντρικό τμήμα του ανατολικού αετώματος. Άρα, καταλάβαμε: προκειμένου να γίνει Ορθόδοξη Εκκλησία, κάποιοι διέταξαν να σπάσουν οι μορφές των αγαλμάτων!
Αυτή η μοναδική όμως επιλογή του κου Γαβρά είναι αυθαίρετη. Γιατί η επιστήμη λέει ξεκάθαρα (σε πανεπιστημιακή μελέτη που κυκλοφόρησε μόλις πριν τρεις μήνες!) ότι το γεγονός της αλλοίωσης των μορφών στον Παρθενώνα ήταν ίσως ένα στιγμιαίο ιστορικό γεγονός το οποίο όμως «δεν μπορεί να χρονολογηθεί και ούτε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι συνέβη ταυτόχρονα με την μετατροπή [του Παρθενώνα σε Εκκλησία]» [7]!
Αυτό κύριοι σημαίνει ότι, κάθε επόμενο συμπέρασμα προκύπτει όχι από αρχαίες πηγές, αλλά από απόψεις και ερμηνείες επιστημόνων, που όμως δεν συμφωνούν όλοι μεταξύ τους. Και η επιστημονική τιμιότητα θα όφειλε να λάβει υπόψη της όλες τις εκδοχές για να τις εντάξει στο φιλμ και όχι μία και μοναδική με την οποία «τυχαίνει» διακαώς να συμφωνεί ο κος Γαβράς…
Ξεκινώντας από το τέλος της σκηνής του περίφημου βίντεο, όπου ο χρυσαφί σταυρός εμφανίζεται στο φιλμ, είναι φανερό ότι αυτό που εμφανίζει ο σκηνοθέτης ως γεγονός, είναι ακόμη στη σφαίρα της ερμηνείας και της πιθανολογίας:
«Οι καταστροφές στον Παρθενώνα άρχισαν στα αρχαία ακόμη χρόνια. Σε κάποια εποχή της ρωμαϊκής περιόδου αφαιρέθηκε η κιονοστοιχία του σηκού και αντικαταστάθηκε αργότερα από μια κιονοστοιχία παρμένη από στοά του 2ου π.Χ. αιώνα, που βρισκόταν στην κάτω πόλη. ΙΣΩΣ την εποχή που μετατρεπόταν ο Παρθενώνας σε εκκλησία να καταστράφηκε και όλο το κεντρικό τμήμα του ανατολικού αετώματος, με την προσθήκη αψίδας για τη νέα λατρεία. Η έκρηξη τού 1687 κατέστρεψε ένα σημαντικό μέρος του κτηρίου, κυρίως το κεντρικό, καθώς και μέρος του πλαστικού διακόσμου» [8].
Και η απάντησή μου:
Τώρα που το βλεπω νομίζω πως πρέπει να διευκρινήσω κάτι για το νο 11. Όταν αναφέρομαι σε "προκαταλήψεις του γράφοντα" αναφέρομαι στον ανώνυμο σχολιαστή μου και όχι στην άποψη του Γαβρά που παραθέτει. Ο σχολιαστής θεωρεί πως η δήλωση του Γαβρά είναι ενδεικτική "κακότητας" και μισαλλοδοξίας ενω εγώ θεωρω ως τέτοια την δικιά του θεώρηση
Ο/Η 
Πώς να μετατρέψετε την ιδεοληψία σας σε «τέχνη»…
Κώστας Γαβράς και Παρθενώνας
Όταν η απόρριψη τής ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗΣ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗΣ, μετονομάζεται σε "λογοκρισία"
Και αυτή τη φορά, (όπως συνήθως), αυθαίρετες συκοφαντίες και επιθέσεις κατά τής Εκκλησίας, με τη συνεπικουρία κατευθυνόμενων καναλιών και δημοσιογράφων, παραπλανούν την κοινή γνώμη με λογικά άλματα και ανιστόρητες βεβαιότητες. Ο κάθε ανιστόρητος εισαγγελεύει στην τηλεόραση για δήθεν "λογοκρισία", χωρίς καν να αναρωτιέται, αν αυτό που προσπαθούσε ο Κώστας Γαβράς να προωθήσει, μπορούσε να στηριχθεί σε ιστορικά ντοκουμέντα, ή απλώς ήταν μία ακόμα συκοφαντία κατά τής Εκκλησίας, από Αθεϊστικούς Αντιχριστιανικούς κύκλους. Αποτελεί άραγε "λογοκρισία", το να κόβει κάποιος ΨΕΥΔΗ στοιχεία από δημόσια προβαλλόμενες ταινίες, που δείχνουν να έχουν σκοπό την παραπλάνηση τής κοινής γνώμης; Η προστασία τής αλήθειας είναι λογοκρισία; Και γιατί δεν δέχεται τα πυρά ο συκοφάντης, αλλά αντιθέτως το θύμα τής υπόθεσης; Ποιοι ελέγχουν τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Επιβολής) σε αυτή τη χώρα;
Α΄ Μέρος: Τι απέκρυψε ο Γαβράς στο ανιστόρητο φιλμάκι του
Σχετικά με τα τελευταία θλιβερά γεγονότα που αφορούν στο φιλμάκι για τον Παρθενώνα, θα πρέπει εξ αρχής να ξεκαθαρίσουμε ότι, δεν θα πέσουμε στην παγίδα να τα δούμε σε ένα βολικό για τον Κώστα Γαβρά (και όχι μόνο) πλαίσιο, ότι δήθεν πρόκειται για μια κλασική υπόθεση «τέχνης και λογοκρισίας». Κάποιους, θα βόλευε πολύ κάτι τέτοιο, όπως για παράδειγμα εκείνους που κυκλοφορούν τις ημέρες αυτές στα ΜΜΕ και το θέτουν σε μια τέτοια βάση. Τα ευφυολογήματα όμως περί «λογοκρισίας» πιάνουν μόνο σε όσους δεν γνωρίζουν την βαθιά απέχθεια του Κώστα Γαβρά για τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία, και τους αντίστοιχους ύμνους του για την αθεΐα [1].
Το όλο θέμα λοιπόν αφορά την ανούσια μεταφορά μιας ιδεολογικής διαμάχης από την εποχή της …επικράτησης του χριστιανισμού (η οποία φαίνεται στενοχωρεί ακόμη τον κο Γαβρά!) και κατά πόσο είχε το δικαίωμα ο σκηνοθέτης να την μεταφέρει σε ένα φιλμάκι που του ζητήθηκε να δημιουργήσει για εντελώς διαφορετικό σκοπό.