Σαν να εχουμε χάσαει -ξανά-το μπούσουλα. Εγραψε ο Χατζόπουλος μια μαλακία και πέσανε όλοι να τον φάνε. Μα θα μου πεις θα του πουν και μπράβο; Προφανως όχι ειναι η απάντηση αλλά ξεχνάμε το αξίωμα πως η τέχνη (και μην αρχίσετε τις παπάτζες. Αμα το λέω τεχνη, ΕΙΝΑΙ τεχνη ρε δεν 'πα να ανακατευει ο άλλος τα σκατα του με αλεύρι, να πλάθει κουλουράκια και μετά να τα τρώει) γενικώς δεν περιορίζεται και πως το κριτήριο της πετυχημένης σάτυρας το δίνει το κοινό και οχι ο ....σατυριζόμενος και όλα αυτα τα κοινότυπα τελος πάντων.
Ιδου λοιπον το επίμαχο σκίτσο
Ε ναι λοιπον, όπως το κόβω δεν συνάδει με το υψηλό μου γούστο, ειναι μισογυνικό, ελαφρώς χαζό, και βασικά δεν ειναι αστείο. Unfair λοιπον απο τον γελοιογράφο κατά τη γνώμη μου, κακό χιουμορ, καραγκιοζιλίκι και όλα τα σχετικά. Τι κάνω λοιπόν με αυτό και τη γνώμη μου γι αυτο; ε;
* Αρχικά να ορίσουμε πως δημόσια, και μάλιστα πολιτικά πρόσωπα, θέτουν εαυτόν εθελοντικά στο στόχαστρο του καθενός. Το σκίτσο θα ήταν κατάπτυστο αν είχε τα ονόματα ανθρώπων της διπλανης πόρτας. Το δημόσιο πρόσωπο αυτοπροβάλεται, ζητά την προβολή, μας τα πρήζει ενίοτε με τις αποψαρες του, οποτε μοιραία δέχεται και τη χλεύη των διαφωνώντων είτε αυτή μας αρέσει είτε όχι. Οποτε στην ερώτηση αν δικαιούαι ο κάθε Χατζόπουλος να κάνει ρομπα ξεκούμπωτη την κάθε Ζωή και Ραχήλ, όπως και εγώ λχ τον κάθε Άδωνη, η απάντηση ειναι ρητώς ΝΑΙ.
* Η σάτυρα δεν ειναι politically correct χιουμορ. Ειναι χιουμορ χονδροειδές και ενίοτε παρατραβηγμένο. Ρωτήστε και τον Τζιμάκο να σας πει. Εχουμε μάθει (;) ως κοινωνία να το δεχόμαστε και δεν νομίζω πως ειναι πρεπον να το αλλάξουμε τώρα αυτό. Οποτε savoir vivre σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει.
* Υπάρχει όμως ένα κριτήριο: η αποδοχή του αστείου από τον κόσμο Κοινώς δηλ αν ο ..."καλλιτέχνης" πέτυχε με το αστείο του να βρει αποδοχή απο το κοινό κτλ κτλ. Εδώ όμως τα νερά θολώνουν διοτι:
** Απο την μία δεν ειναι αυτόνομο το έργο, αλλά μέρος της ύλης μιας εφημερίδας
** Απο την άλλη η εφημερίδα ειναι απο τις λεγόμενες κρατικοδίαιτες ήτοι πως επιβιώνει όχι χαρις στις πωλήσεις των φύλλων της, ούτε καν απο τις διαφημίσεις έτσι γενικά, αλλά απο τις
κρατικές διαφημίσεις και επιχορηγήσεις. Ειναι δυνάμει δηλ το πληρωμένο εργαλείο προπαγάνδας της εκάστοτε κυβέρνησης και όχι μια ανεξάρτητη φωνή που η ποιοτητα του λόγου της μπορεί να της αποφέρει νεους αναγνώστες-πελάτες οι οποίοι με την απλή πράξη της αγοράς του φύλλου της επιβραβεύουν (ή όχι) την εφημερίδα, τους συντάκτες
και τον... καλλιτέχνη για την παραγωγή έργου. Για την ακρίβεια αυτό που βρήκα με μια πρόχειρη έρευνα ειναι πως η παρούσα εφημερίδα δεν πολυτσουλάει: (κυκλοφορίες
Σεπτεμβρίου)
τα «Νέα» το Σεπτέμβριο να έχουν μέσο όρο πωλήσεων, μαζί με τις πρόσφορες στα 27.688 φύλλα (-10.247), το «Έθνος»
** Εδω εχουμε λοιπον μια....παραβίαση των κανόνων της...ελεύθερης αγοράς. Η οποια εφημερίδα πλεον δεν πουλάει, οι αναγνώστες δεν την προτιμούν, τα άρθρα της ΔΕΝ διαβάζονται, αρα (εκτος και αν έχουμε άδικο και τον Νοέμβριο εκτοξεύτηκαν οι πωλήσεις των ΝΕΩΝ. Πιθανόν, αλλα αμφιβάλλω και βαριέμαι ειλικρινά να το ψάξω) στην ουσία το κοινό δεν της δίνει κάποια προτίμηση. Αν λοιπόν κανονικά η εφημερίδα αυτή έπρεπε να κλείσει και δεν κλείνει διότι κάποιος της τα χώνει απο πίσω πλέον η "αντικειμενικότητα" της και το αυθόρμητον της τέχνης που φιλοξενεί και όλα τα σχετικά μπορούν να τεθούν εν αμφιβόλω.
Οποτε ειναι αναμενόμενο στα πλαίσια α) της τέχνης ως ελεύθερης εκφρασης και β) ως λογική συνέχεια των ανωτέρω να σκάσουν και τέτοια:
Τα οποία ειναι ομοιως σχετικά χοντροκομμένα, αλλά όσο να ναι ένα γέλιο το βγάζουνε, αν και όχι τίποτε ιδιαίτερο.
Όλα αυτα θα ήταν θεμιτά και της πλάκας (όπως και η πολιτική έκφραση γενικώς εν Ελλάδι γίνεται ολοένα και περισσότερο της πλάκας) αν δεν είχαμε το εξής πρόβλημα. Αυτα ξέφυγαν απο το επίπεδο καφενείο κτλ τύπου "ρε τι σχεδίασε ο μαλάκας", "σιγα ρε μαλακα. Δες εδώ τι σχεδίασε ο άλλος μαλάκας" κτλ. Καταφέραμε την υπόθεση μιας γελοιογραφίας να την κάνουμε πολιτικό ζήτημα. Και όχι μόνο αυτό. Καταφερε να γίνει σημαίοφόρος ενάντια στον εξαρτημένο Χατζόπουλο η ...ανεξάρτητη Αυγη. Εδώ γελάνε. Μπορεί τα ΝΕΑ να είναι ο ...ανεπίσημος στυλοβάτης του συστήματος κτλ κτλ αλλά η Αυγή ειναι η επίσημη φωνή του ΣΥΝ. Αυτο και μόνο έπρεπε να τους βάλει λίγο φρένο στο κεφάλι. Το μόνο που απέδειξε η όλη ιστορία τελικά ειναι πως πέρα απο το (κακο, οκ δεν θα τα χαλάσουμε) χιούμορ του Χατζόπουλου υπάρχει η γενικότερη δυσανεξία της αριστερας στο χιούμορ, κάτι το οποίο δεν ειναι και πολύ ευχάριστο στο μάτι. Ακόμα και το χιούμορ πρεπει να ειναι στρατευμένο στον (αντιμνημονιακο; ταξικό; υπερτσιπρικό;) αγώνα. Οι εκφράζοντες άλλου είδους αστεία ειναι στρατευμένοι πληρωμένοι κονδυλοφόροι, έμμισθα όργανα της αντίδρασης κτλ κτλ.
Και αυτό ενώ υπήρξαν ήδη αντιδράσεις από τον κόσμο κατά του Χατζόπουλου και των...ανεξάρτητων ΝΕΩΝ. Προφανώς και αυτο ειναι ΟΚ αν γίνεται απο τον κόσμο, που είναι και ο πελάτης της κάθε εφημερίδας στην τελική. Προφανώς ο καθένας έχει το γούστο του και δικαιούται να χαρακτηρίζει το κάθε έργο καταπώς γουστάρει. Αμα ο καλλιτέχνης δεν θέλει να εκτίθεται στην κριτική να μην κυκλοφορεί τα έργα του, αλλά να τα δείχνει σε φίλους του στην σοφίτα του σπιτιού του και με κατεβασμένα τα παντζούρια. Από αυτό το σημείο όμως μέχρι την ανάμιξη κομματικών (;!) οργάνων η απόσταση ειναι μεγάλη. Δηλαδή τόσα χρόνια που κοροϊδευουμε την ...Αλέκα ως κοντη, με τριχωτές μασχάλες, ταγάρια και άλλα τέτοια χαζα, επρεπε ο Ριζοσπάστης να μας έχει καταρσστεί τρις. Δεν πάτε καλά μου φαίνεται. Φαουλ λοιπόν και μάλιστα τεράστιο του ΣΥΡΙΖΑ που ασχολήθηκε με το θέμα, όταν μάλιστα τα ΝΕΑ είχαν ήδη φανεί άκυρα λόγω του μή αστειου της γελοιογραφίας του οποίου το χιούμορ ήταν χιούμορ της π*τσας (αυτολογοκρισία).
Τελος πάντων. Ανακεφαλαίωσις.
* Ειχαμε μια χαζή γελοιογραφία. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Πιθανον κατόπιν άνωθεν εντολής, πολύ πιθανότερον αυθόρμητα διοτι ο καλλιτέχνης "ξέρει" τι "πρέπει να πει", πιθανότατα δεν θα έκανε το ίδιο σκίτσο αν τα ίδια έκανε λχ η Ντορα. Οκ, νομίζω το εμπεδώσανε οι πάντες αυτό.
* Ο κοσμος γενικώς την απαξίωσε. Συμβαίνει και σε πιο σοβαρα εργα, πόσο μάλλον σε αυτή τη μαλακία
Καπου εδώ αντι να γράψουμε τέλος αρχίζουν οι ....κομματικές (και φάουλ) αντιδράσεις. Και πάλι όμως έπρεπε να γράψουμε τέλος λέγοντας πως στον Σύριζα ειναι αλλεργικοί στην ελεύθερη έκφραση και να τους ρίξουμε τα δέοντα μπινελίκια.
Προσοχή ομως, τώρα αρχίζει το ακόμα καλύτερο (δηλ χειρότερο, αλλά καταλαβαινόμαστε).
Ξαφνικα οι συριζικές και μή αντιδράσεις έγιναν....προσπάθεια λογοκρισίας!
Και επειδή αρχισε να χάνεται χοντρά η μπάλα, ας δούμε τι σημαίνει η ρημαδολέξη:
Λογοκρισία ονομάζουμε τον έλεγχο του λόγου και άλλων μορφών ανθρώπινηςέκφρασης. Σε πολλές περιπτώσεις (όχι πάντα) η λογοκρισία ασκείται από κυβερνητικά όργανα (κρατική λογοκρισία). Η λογοκρισία πηγάζει συνήθως από τη θέληση των κυβερνώντων (και όχι μόνο) να ασκούν έλεγχο στην κοινωνία. (βικιπαίδεια)
Τώρα με ποιον τρόπο προσπάθησε να ελέγξει ο Συριζα τα ΝΕΑ και το λόγο τους δεν το κατάλαβα. Υπέβαλλε η Ζωή μήνυση (οπως θα είχε κάθε δικαίωμα, ασχετα αν θα την θεωρούσαμε παντελώς ηλίθια γι αυτο) ενάντια στην εφημερίδα; Ζήτησε κανείς απο τον Σύριζα η εφημερίδα να....κλείσει; Ζήτησε κανένας κομματικός παράγοντας να απολυθεί ο Χατζόπουλος; Ζητησε έστω την ....δημοσίευση νέας ...κολακευτικής γελοιογραφίας; (οποιος έπιασε το οξύμωρο κερδίζει παγωτο με γεύση σουβλάκι). Μπα τίποτε από όλα αυτά. Οι αλλοι απλα διαμαρτυρήθηκαν, καπως υπερβολικά ειναι αλήθεια, για μια γελοιογραφία. Κανεις δεν ζήτησε και δεν πήρε μέτρα ενάντια στην εφημεριδα ή τον γελοιογράφο. Κοινώς μόνο για λογοκρισία δεν μιλάμε.
Ασε που έχουμε την παγκόσμια πατέντα να εγκαλείται για λογοκρισία η αντιπολίτευση και όχι η κυβέρνηση. Και επιμένω. Η προσπάθεια λογοκρισίας του σύριζα ήταν ....η εκδήλωση δυσαρέσκειας του. Δηλαδή αμα δεν σας αρέσουν οι μαλακίες που γράφω και μου γράψετε στα σχόλια ή σε αλλο blog "ρε τι μαλακίες γράφεις", αυτό ειναι ....λογοκρισία!!!
Τελος πάντων το κυρίαρχο σκεπτικό των ΝΕΩΝ υπάρχει σε
αυτό το άρθρο, και όποιος μπορεσει να το παρακολουθησει ας με πάρει τηλέφωνο. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως οι αριστεροί κυβερνώντες της Λατινικής Αμερικής που κατα κανόνα αντικατέστησαν τα προηγούμενα αναλγητα διδακτορικά καθεστώτα, ή έστω τα υποκινούμενα απο την αμερική δεξιά μπανανοκαθεστώτα κτλ έγιναν "
αμφίβολης δημοκρατικότητας ηγέτες". Ενώ οι χούντες που είχαν πριν φαντάζομαι είχαν και γαμώ τις δημοκρατικότητες.
Ορθο το χέσιμο που έφαγαν
εδώ και αλλαχού και λίγα τους έσουραν.
:
Μια εφημερίδα που διευθύνεται απο εναν τόσο χωμένο λαδιάρη που διατέλεσε μέχρι και Διοικητής Αγίου Όρους, υπερασπίζεται το δικαίωμα του Γελοιογράφου της να βάλει όχι κατα της Εξουσίας, αλλά όσων actually την αντιστρατεύονται.
Ο “Διαρκής Υπερ Αδυνάτων Λόγος” στα χέρια του Χαντζόπουλου στρέφεται κατα εκπροσώπων κομμάτων της αντιπολίτευσης που παρουσιάζονται αντεστραμμένα ως “Η Εξουσία που βάλει κατα των Αδυνάτων”, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η διμοιρία ΜΑΤ που είχε επιστρατευτεί στο Ραδιομέγαρο.
Η αποκαλούμενη στην πιάτσα και ως “Εφημερίδα της Κυβερνήσεως” ουρλιάζει για “λογοκρισία” ορίζοντας ως τέτοια την απλή κριτική μιας μικρότερης εφημερίδας.
Και όλα αυτά για να υπερασπίσει μια υπόθεση πραγματικής Λογοκρισίας απο την κυβέρνηση, το εν μία νυκτί σβήσιμο της ΕΡΤ, που εξέθεσε τη χώρα διεθνώς, έπαιξε μπάλα με το κομένο κεφάλι των αποφάσεων του Αρείου Πάγου, και τελικά βρήκε επικεφαλής του διάδοχου σχήματος των μεχρι πρόσφατα Διευθυντή της εν λόγω Εφημερίδας.
Για έξτρα κερασάκι Newspeak, η εφημερίδα παίζει ταυτόχρονα δύο αλληλοεξουδετερούμενα χαρτιά: οτι οι εγκαλούντες δεν εχουν Καλούς Τρόπους, και οτι ο εγκαλούμενος εκ της Φυσης της Τέχνης του οφείλει να μην έχει.
Αυτό υπερασπίζεσαι, Δημήτρη.
Μέσα απο μια εφημερίδα που είναι τόσο, ω μα τόσο, κατά της λογοκρισίας και υπερ της ελευθερίας των γελοιογράφων, πού είναι ίσως Η ΜΟΝΗ εφημερίδα που εν καιρώ Μνημονίων απέλυσε συνάδελφό σου καθαρά για πολιτικούς λόγους: τον Τάσο Αναστασίου.
Και ιδού μια πραγματική περίπτωση
καραμπινάτης λογοκρισίας, η αναφερόμενη απο τον Δερβενιώτη (ήτοι απόλυση - τιμωρία σε γελοιογράφο διότι το έργο του δεν άρεσε στους....χμμμμ καταλαβαινόμαστε) που εφάρμοσαν
τα ίδια τα ΝΕΑ, και σε γελοιογράφο μάλιστα (Διαβάστε:
http://left.gr/news/ta-nea-tis-logokrisias-anagnosma)
Τελος πάντων δεν είδα τα ΝΕΑ να είναι τόσο ενάντια στην πραγματική, πραγματικότατη λογοκρισία και τις ύβρεις που υπέστην (προσκαιρα μεν, αλλα χαρις στο facebook δε) ο
Παστίτσιος. Δεν είδα (;) να αντιδρούν τόσο έντονα όταν ο Σαμαράς
πετσόκοβε το βίντεο του Γαβρά, και δεν θυμάμαι να είδα αντιδράσεις όταν ο Βενιζέλος
αποφάσιζε πως το γούστο του είναι το μέτρο της τέχνης. Ή τελος πάντων μπορεί και να είχαν αντιδράσει οι ανθρωποι (σχολια έχω, στείλτε μου links) αν και δεν νομίζω να έφτασαν στο επίπεδο του παραλληλισμού του Βενιζέλου με τον Τσάβες (ή ακομα χειρότερα με τους....προηγούμενους του Τσαβες!). Ούτε θυμάμαι τις εντονες αντιδράσεις των ΝΕΩΝ όταν ο κοπηκαν δύο δημοσιογράφοι
επειδη έτσι γουσταρε ο Αιμίλιος. (μα τι μαλακιες λεω τωρα, εδω κοπηκε ολη η ΕΡΤ, ανοιξε με ....αντικειμενικές προσλήψεις η ΔΤ και τα κάναμε γαργαρα)
Τελευταία ανακεφαλαίωση και κατακλείδα:
* Τα πολιτικά και δημόσια πρόσωπα πρέπει να μάθουν να ανέχονται ακόμα και την κακόπιστη ή κίτρινη κριτική.
* Ο καθείς έχει δικαίωμα να δημοσιεύσει ό,τι γουστάρει αρκει να τηρεί τους σχετικούς νόμους. Οκ.
* Ο καθείς έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της κρίσης για τις δημοσιεύσεις των αποπάνω, αρκεί και αυτός α) να τηρεί τους σχετικούς νόμους και β) αν ειναι δημόσιο και δη πολιτικό πρόσωπο να γνωρίζει πως έχει δώσει a priori στους πολίτες το δικαίωμα και να τον χλευασουν.
* Η εκδήλωση δυσαρέσκειας μπορεί να είναι λοιπον αποδεκτή ή όχι ανάλογα με το πρόσωπο που θίγεται και την ποιότητα της σχετικής επίθεσης (πχ η διασπορά ψευδών ειδήσεων πρεπει να διώκεται. Η πλάκα όχι). Γενικά ειναι αποδεκτή ως εκφραση γνώμης αν τηρει τους νόμους κτλ κτλ.
* Η εκδήλωση δυσαρέσκειας δεν συνιστά κατά κανένα τρόπο απόπειρα φίμωσης ή λογοκρισίας ή βρεστε-άλλο-συνώνυμο διότι απλουστατα η λογοκρισία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ήτοι την αλλοίωση του περιεχομένου του εκπεμπόμενου μηνύματος ενάντια στην βούληση του αρθρογραφου-καλλιτεχνη-συμπληρώστε, την ποινική και αστική τιμωρία του αρθρογραφου-καλλιτεχνη-συμπληρώστε ή του μέσου που τον φιλοξενεί. Η έκφραση άποψης, που μπορεί σαφώς να είναι ακυρη και ηλίθια, δεν συνιστά λογοκρισία αλλά αυτό που ειναι: εκφραση άποψης
* Το να αντιμετωπίζεις τους αναγνώστες σου σαν ηλιθιους πιθηκες δεν ειναι πολυ κολακευτικό ούτε γι αυτούς ούτε για σένα. Και εδώ δεν αναφέρομαι στην γελοιογραφία αλλά στο ηλίθιο, ανιστόρητο, διαστρεβλωτικό της πραγματικότητας άρθρο σχετικά με το Συριζα και το λατιν κτλ κτλ
Ταυτα και μένω
