Ποίηση

Ανταποκρινόμενος στη πρόσκληση του κολλητού Μέγα Αρχιερέα (Pontifex Maximus), Μέγα Σκεπτικιστή και Διανοητή της εποχής μας, El diablo cazador de hombres, Zaphod the Virus πάλεψα με το μυαλό το έστιψα και λόγω του οτι δε κατέχω πολλά από ποίηση (ό,τι κάναμε κυρίως στο Γυμνάσιο και ό,τι έχουμε ακούσει από τραγούδια) κατέληξα με δυσκολία να επιλέξω δύο ποιήματα τόσο διαφορετικής γλώσσας όσο και διαφορετικής νοοτροπίας. Ελπίζω να σας αρέσουν (με bold είναι οι πιό αγαπημένοι στίχοι από τα ποίηματα)

"Φοβάμαι" του Αντώνη Πανταζή

Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας,
που περιμένει τις ανασκαφές...
Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται,
βαλμένα στη σειρά...
Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι,
ένας κουρασμένος σκοπός,χωρίς προοπτική...
Και συ που σε λίγο θα σβήσεις, ένα από τα φώτα,
για να κοιμηθείς, με κάποιον που μου μοιάζει...
'Ετσι που τα σίδερα του κλουβιού,
να χαθούν για μια στιγμή,μέσα στο σκοτάδι...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν,
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις,
τσέπες ξηλωμένες απ'τα κέρματα,
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία,
το κορμί μου μελανιασμένο,
μες στο κρύο σαν λάθος,
που δεν το παραδέχεται κανένας,
γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα τσιμέντα σου καινούργια,
με έπιπλα λουστραρισμένα
και μάρμαρα λευκά,
μια γυαλάδα που στραβώνει
και δε σ'αφήνει χώρο να σταθείς
και μόνο εγώ απ'όλα εκεί μέσα,
σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο,
σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί,
εκτός από εμένα,που σε κρύπτη μυστική,
ψάχνω ακόμη να σε βρω να μ'αναστήσεις...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν,
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ'ένα παιδικό παντελονάκι
και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω,
το κορμί μου δρόμος,που εκτελούνται δημόσια έργα,
κομπρεσέρ μ'ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις,
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
και το μυαλό μου,αποθήκη,
για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε,
για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο,
το μέλλον μου, δώσαν αντιπαροχή...

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

'Ελα έτσι ζω,προκαταβολικά,
το παρελθόν μου και με δυο,
γυμνά καλώδια,για χέρια,
αγκαλιάζω τα ψηλά σου βολτ,
για στερνή φορά...

Φοβάμαι...


"A red red rose" του Robert Burns

O, my luve's like a red, red rose,
That's newly sprung in June.
O, my luve's like the melodie,
That's sweetly play'd in tune.

As fair art thou, my bonie lass,
So deep in luve am I,
And I will luve thee still, my Dear,
Till a' the seas gang dry.

Till a' the seas gang dry, my Dear,
And the rocks melt wi' the sun!
O I will luve thee still, my Dear,
While the sands o' life shall run.

And fare thee weel, my only Luve,
And fare thee weel a while!
And I will come again, my Luve,
Tho' it were ten thousand mile!

Φιλιά