Ιστορίες αλλιώτικες..

....και ναρκωτικά. Διάβασα με ενδιαφέρον το τελευταίο άρθρο της Αθηνας. Δεν διαφωνώ καθόλου με την λογική της , αυτό που δεν είδε όμως κανένας από τους επικριτές ή υποστηρικτές της είναι η γενικότερη, νομίζω, πολιτική του πράγματος.

Παραδοχές:

• Κάποιοι άνθρωποι θέλουν, για διάφορους xyz λόγους να την "ακούσουν". Θυμάμαι έναν πιτσιρικά που είχα πετύχει κάποτε, που είχε ταυτοχρόνως πάρει χάπια, είχε κάνει 2-3 μπαφους και έπινε και μαυροδάφνες (όταν τον πήγαμε με το ζόρι στο νοσοκομείο ήταν περίπου πράσινος). Πολλές φορές δε, κάνουν εντελώς χαζά πράγματα (βενζίνες, κόλλες, ντεπόν (!) και άλλα ζαβά).
• Όλοι μας έχουμε την τάση να εξαρτιώμαστε από κάποια πράγματα, τα οποία μπορεί να είναι λίγο, πολύ επικίνδυνα. Εύκολα παραδείγματα το τσιγάρο, το αλκοόλ, η κόκα κόλα, ο τζόγος, η τηλεόραση και το blogging :) Τα πάντα μπορεί να είναι επικίνδυνα όταν υπάρχει υπερβολή.
  
• Οποιαδήποτε ουσία έχει ένα (θεωρητικό) ασφαλές όριο - παραπέρα μπορεί να τραγουδάς στα κινέζικα - ακόμα και η καφεϊνη. Όποιος δεν το πιστεύει ας πιει δέκα φραπέδες μονοκοπανιά.
  
• Με αυτή την λογική το πρόβλημα είναι πρωταρχικά στο κεφάλι του καθενός και δευτερεύοντως στην ουσία την ίδια
• Κάποιες πάλι ουσίες είναι τόσο ισχυρές από τις οποίες σπανίως "σώνεσαι". (και εδώ διαφωνούμε Αθηνά. Το αλκοολ σπανίως δρα τόσο "αντικοινωνικα" όσο η πρέζα)

Ποιος είναι ο λόγος όμως που κάποιες ουσίες είναι παράνομες και κάποιες όχι; Ποιος είναι λόγος που κάποιες ουσίες είναι νόμιμες σε κάποιες χώρες και παράνομες αλλού; Είναι όλες οι επικίνδυνες ουσίες παράνομες και όλες οι ακίνδυνες νόμιμες;


Οι απαντήσεις είναι ελαφρώς μπερδεμένες. Το τσιγάρο πχ, μπορεί σαν "ατομική μερίδα" να είναι πιο ακίνδυνο από τον παλιό καλό μπάφο, αλλά ποιος καπνιστής καπνίζει 1-2 κανονικά τσιγάρα την ημέρα; Οι απαντήσεις που δίνονται με την στατιστική ενίοτε είναι και λίγο μούφα. Το 100% όσων αναπνέουν πεθαίνει, τί θα κάνουμε δηλαδή θα κόψουμε την αναπνοή; Πόσοι από τους καρκίνους (όχι του πνεύμονα, γενικώς) σχετίζονται με το κάπνισμα; Γιατί αυτό δεν είναι παράνομο αλλά αντιθέτως νόμιμο (αν και με κάποιους περιορισμούς) και αγρίως φορολογούμενο;

Δεν βγαινει από το μυαλό μου η ιδέα πως όλα γίνονται για τα φράγκα. Π.χ. είναι παράνομο να παίξεις Κουμκαν στο σπίτι σου αλλά είναι νομιμότατο να χάσεις το ίδιο το σπίτι σου παίζοντας σε καζινο ή σε κρατικό τζόγο τύπου ΚΙΝΟ, LOTTO, PROTO και τα λοιπά. Το τσιγάρο είναι νόμιμο και φορολογείται άγρια. ΤΟ αλκοόλ επίσης. Οι παράνομες ουσίες ΔΕΝ φορολογούνται, οι βιομηχανίες "νόμιμων" ναρκωτικών φυλάνε τα κέρδη τους και ο υπόκοσμος της παρανομίας ανθεί.

Γιατί στην Ελλάδα το χασίς είναι παράνομο και στην Ολλανδία νόμιμο, αν και υπό όρους;
Γιατί διάφοροι καρκινοπαθείς στο τελευταίο στάδιο να μην μπορούν να πάρουν ηρωίνη, η οποία και είναι ισχυρότατο παυσίπονο;


Το κράτος, λογικά, επιλέγει με διάφορα κριτήρια τι θεωρεί παράνομο και τι όχι. Το κανονικό τσιγάρο είναι σούπερ-ντούπερ επικίνδυνο αλλά νόμιμο. Το χασίς είναι παράνομο, αλλά , μην πέσετε από τα σύννεφα, οι (περιστασιακοί έστω) χρήστες του είναι μείζονα μειοψηφία στην Ελλάδα - για να μην πω πλειοψηφία.


Ποιό είναι το κριτήριο; Η επικινδυνότητα για την υγεία; Η εξάρτηση; Η διασάλευση του κοινωνικού ιστού; Λογικά το τελευταίο. Τα πρεζάκια είναι αντικοινωνικοί παράγοντες όπως αποδείχτηκε περίτρανα και τώρα τελευταία. ΑΝ όμως μπορούσαν να έχουν free δόσεις από το κράτος - σαν ασθενής που τους χορηγείται φάρμακο- θα ήταν το ίδιο επικίνδυνοι για την υπόλοιπη κοινωνία;

Αλλά πολλές φορές επιμένω πως εξαρτάται από τον άνθρωπο. Μπορεί την ίδια συμπεριφορά να είχα και εγώ αν το κάπνισμα ήταν παράνομο. Δεν έχω πέσει στην εξάρτηση (σύνδρομο στέρησης κτλ) από το τσιγάρο και δεν ξέρω, καθώς μπορώ να το βρώ εύκολα. Στην ίδια λογική αν το αλκοόλ (που με αρέσει τα μάλα) ήταν παράνομο δεν θα είχαμε χειρότερα προβληματα; Νομίζω πως η εποχή της ποτοαπαγόρευσης στο Αμέρικα μας έχει δείξει τι γινεται. Αν κάποια ουσία, που είναι δημοφιλής, γίνει παράνομη τότε ανθεί η ...παρανομία, δεν περιορίζονται οι χρήστες. Ο πατέρας μου μου είχε πει να θυμάμαι (και το κάνω) πως ο χρήστης θα την πάρει την δόση του ρε δε πα να γίνει της πουτάνας. Επιλογή σου είναι πως θα την πάρει και τι μέσα θα χρησιμοποιήσει. Αν πχ δεν του δώσεις ένα δίευρο στο δρόμο μπορεί να καταφύγει στην ληστεία. Αν μπορούσε να την βρει φθηνα και μέσω συνταγής, μπορεί να είχαμε κάποια μείωση της εγκληματικότητας και σίγουρα μείωση του παράνομου εμπορίου.

Και μην ακούσω πως τα ναρκωτικά σκοτώνουν. Το ξέρουμε.
Το τσιγάρο σκοτώνει
Το αλκοόλ σκοτώνει
Το κρέας σκοτώνει
Οι διοξίνες σκοτώνουν
Όλα σκοτώνουν. Εγώ όμως
α) Δεν θέλω να με σκοτώσει κανένα τρελαμένο πρεζάκι
β) Επιλέγω να σκοτώνομαι με αλκοόλ και τσιγάρο. Μαλακία ίσως αλλά είναι η δικιά μου μαλακία.

Το να κάνεις κάτι παράνομο, απ' ότι φαίνεται τουλάχιστον, αποδομεί τον κοινωνικό ιστό και κάνει τους ασθενείς (χρήστες) παρίες και όχι εν δυνάμει έστω πολίτες.


Επίσης το τσουβάλιασμα πραγμάτων είναι κακό. Δεν είναι ίδια η νοοτροπία του μπαφίστα με το πρεζόνι. Ούτε η συμπεριφορά τους. Με τίποτε και δεν το συζητάω.

Άρα αν σαν κοινωνία είμαστε ανώριμοι να δεχτούμε την πλήρη αποποινικοποίηση της χρήσης, τουλάχιστον ας δοκιμάσουμε να βάλουμε κατηγορίες που θα έχουν σχέση με:
α) Εξάρτηση δυνητικά που επιφέρει μια ουσία στον χρήστη
β) Πιθανότητα καταστροφικών συνεπειών μακροχρόνιας χρήσης. Προσοχή όμως διότι τότε το τσιγάτο θα βγει πιθανότατα παράνομο!



Υ.Γ. Μου το είπε γνωστός μου, γεωπόνος. Το ξέρετε πως τα καπνά (για τσιγάρο) πρέπει να ξεραθούν πρώτα, σωστά; Ο παραδοσιακός τρόπος είναι να τα απλώνεις στον ήλιο. Η διαδικασία είναι αρκετά χρονοβόρα, μπορεί να χρειαστεί βδομάδες. Ξέρετε πως τα ξεραίνουν οι καπνοβιομηχανίες; Τα ραντίζουν με γραμοξον!