Σκόρπιες (;) σκέψεις περι παιδείας και μεταρρυθμίσεων

*** Στο τελος του κειμενου υπάρχει μικρό Update ***

Προχτες εκει που τα πινα με κάτι κολλητούς μου, έπεσε η κουβέντα και στα περι παιδειας και τα λοιπα και τα λοιπα. Σχετικοι οι περισσότεροι μιας και έτυχε είτε να ημασταν εκπαιδευτικοί είτε (παλαιοτερα) διοικητικοι υπάλληλοι στο Υπουργείο είπαμε να κάνουμε ένα μπυράτο think tank και να δουμε τι θα βγει, ασε που ειχαμε το πλεονεκτημα πως ανήκαμε σε διαφορετικα μερη του πολιτικού φάσματος, οποτε μπορεί να έβγαινε και κανενα "αντικειμενικο" ρημαδοσυμπερασμα. Εμ καιρό είχαμε να τα πουμε, ειπαμε να παμε να δουμε τι θα πιάσουμε.

Εκεί που σκεφτόμουν να γράψω μια ανασκόπηση τηε κουβεντας, έπεσε το μάτι μου σε μερικα πολύ καλά ποστ, οποτε θα ξεκινήσω από εκεί μιας και πανω κατω οι απόψεις που αναφέρονται έπεσαν στο τραπέζι της παρέας, οπότε γλιτώνω την καταγραφή και αρχίζω το copy paste!

Περί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης:

Btw ανακηρύσεται πολιτικός (με την καλή έννοια) της εκπαίδευσης της εβδομάδας η e-cynical με μια σειρά εξαιρετικών άρθρων.
(Ρε μήπως θα έπρεπε το Υπουργείο παιδείας και λοιπών να πάρει μερικούς bloggers στο payroll;)

Δειτε ποσο απλα ειναι τα αυτονόητα:

εδώ (περί αξιολογήσεως):

"Ποτέ μια αξιολόγηση δεν είναι αντικειμενική και ουδέτερη, αλλά εξαρτάται από το ποιος τη διεξάγει και από το σκοπό που η δεδομένη αξιολόγηση θέλει να εξυπηρετήσει. Μέσα από το πρίσμα αυτό διαμορφώνονται και τα κριτήρια αξιολόγησης."

Διότι απλούστατα δεν υπάρχουν δείκτες "καλοσύνης" ή "κακοσύνης" με την μεταφυσική έννοια που σκέπτονται μερικοι. Υπάρχουν μετρικές παράμετροι τις τιμες των οποίων οι αξιολογικές (μπορει να) συγκρινουν με κάποια πρότυπα. Τωρα ποια ειναι αυτα τα προτυπα και πόσο πρότυπα ειναι, αυτό ειναι άλλο καπέλο.


και εδώ που λέει στην ουσία πως πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε την παιδεία και με οικονομικούς όρους πέρα από "επίπεδα", "ποιοτητες" και αλλα συναφή:

"Δεν ξέρω αν έχετε έστω και αμυδρή εικόνα για τη σύνθεση του εξαγωγικού εμπορίου της Μ. Βρετανίας, αλλά η αφεντιά μου μόλις τώρα πληροφορήθηκε ότι, ενώ η συνολική αξία των ετήσιων εξαγωγών της αυτοκινητοβιομηχανίας της ανέρχεται στα £20 δις [1], των χρηματοοικονομικών της υπηρεσιών στα £19 δις, των υπηρεσιών Υγείας στα £14 δις, των ποτών, τροφίμων κ.λ.π. στα £9.4 δις και των κατασκευών στα £7 δις, η αξία των εξαγωγών της εκπαιδευτικής της «βιομηχανίας», που ανάμεσα σ’ αυτές συγκαταλέγονται και τα δικά μας κολέγια, ανέρχεται στα £28 δις, αντιπροσωπεύοντας το 2.1% του ΑΕΠ για το 2007. Δηλαδή η εκπαίδευση φαίνεται να παίρνει κεφάλι τόσο από την αυτοκινητοβιομηχανία, όσο και από το City!"

Η αλλιώς, για να προσθέσω κάτι και εγώ, ειναι πως καλα όλα τα λογάκια για "επιπεδο δημοσιου πανεπιστημιου", "μα να περνάνε μαθητες σε σχολές με 10" κτλ κτλ αλλά να θυμόμαστε πως κατά κανόνα όποιος θέλει να πάει σε μια σχολή θα το κάνει. Ιδίως τώρα που (πολύ λογικά) απελευθερώθηκε η "αγορά" της εκπαίδευσης. Τα "κολεγια" (πως τα λενε) κτλ συνήθως ζουν με τους αποτυχημένους των πανελληνίων εξετάσεων. Αν τώρα κάποιος που έγραψε λχ 2 στις πανελλήνιες θεωρείται "κακος" για τους φωστήρες της εδώδιμης παπαρολογίας δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να θεωρείται "καλός" για να σπουδάσει με το αζημίωτο σε κάποιο ιδιωτικό τριτοβάθμιο ίδρυμα υπό την αιγίδα ιδρύματος του εξωτερικού ή απευθείας στο εξωτερικό (που στο 90% θα το κάνει). Μήπως για να εκρέει από εδώ συνάλλαγμα; Τόσα πολλά τα έχουμε;

Καλά έκανε ο Πανάρετος και είπε περίπου "όσοι θελετε και χωράτε ας μπείτε". Αν τα πανεπιστήμια μας θέλουν να φυλάξουν το "επιπεδο τους" τότε καλό θα ειναι να κλείσουν σχολες, να συγχωνευτούν σχολές και τμήματα και να περιοριστούν οι θέσεις. Αλλά να αναβαθμίσουμε λίγο το επίιπεδο της παρεχόμενης γνώσης, ας δώσουμε κανα φράγκο για έρευνα και ας φτιάξουμε λίγο τους κανονισμους "καθηγητοποιησης" διοτι εχουμε ακουσει και εχουμε ακουσει αποτρόπαιες ιστορίες. Ειναι όμως ηλίθιο να υπάρχουν θεσεις και να μένουν κενές επειδή κάποιος παπάρας νόμισε πως θα φυλαξει το κυρος των πανελληνίων βάζοντας ότι του κατέβει στο κεφάλι και ότι του ανεβει στα πόδια ως θέμα.

Μα θα μου πείτε, τι θα γίνουν αυτοί που μπαίνουν και είναι παντελώς άσχετοι;

Η απάντηση μπορεί να ειναι μονο μια. Αν ειναι όντως άσχετοι ποτέ να μην βγουν. Ποτέ να μην τελειώσουν την σχολή. Εγώ τους είπα να πάνε; Εχω δει καθυστερημένους (στην κυριολεξία) να γράφουν (θες απο τύχη, θες απο αντιγραφή) ένα 5 και να περνάνε κάπου. Ε, να θυμόμαστε ότι το κράτος παρέχει δωρεάν (ή έστω "δωρεαν") παιδεία, όχι τζάμπα πτυχία. Με τα λεφτά των σπουδών, ενοικίων, 4-5 χρόνων κωλοβαρέματος υπάρχει ήδη η μαγιά για να ανοίξει ένα οποιοδήποτε μαγαζάκι. Και να το θυμάστε. Μαλάκες και με πτυχίο και χωρίς πτυχίο υπάρχουν πολλοί.

Α, τσιμπάω και κάτι από το τελευταίο της ποστ, που μου φαίνεται τουλάχιστον πανέξυπνο:

"Και σύμφωνα με τις εκθέσεις τόσο δεξιών όσο και αριστερών think-tanks αυτοί που ανέβασαν το κόστος (σ του z: το κόστος σπουδών, διαβάστε όλο το ποστ :Ρ) δεν ήταν άλλοι από τους managers, αυτοί δηλαδή οι οποίοι υποτίθεται ότι προσλήφθηκαν για να το κατεβάσουν, ή για να το εξορθολογίσουν όπως είναι η σωστή έκφραση. Τα νούμερα λοιπόν έδειξαν ότι ανάμεσα στο 1993 και 2007 τα χρήματα που δόθηκαν στα εν λόγω λεφούσια στις διοικήσεις 198 πανεπιστημίων αυξήθηκαν με πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς απ’ ότι τα χρήματα που δόθηκαν στο εκπαιδευτικό προσωπικό και στη διδασκαλία. Στα δε ιδιωτικά πανεπιστήμια τα κόστη διοίκησης αυξήθηκαν ταχύτερα απ’ ότι στα πολιτειακά. Για παράδειγμα, την ίδια περίοδο το διοικητικό κόστος ανά φοιτητή στο Harvard αυξήθηκε κατά 300%. Άσε δε που οι πρόεδροι των πανεπιστημίων συμπεριφέρονται και αμείβονται σαν πρόεδροι εταιριών της Wall και Main Street συνάμα σκανδαλίζοντας ταυτόχρονα με τον επιδεικτικό τους πλούτο."

Γιατί να θυμόμαστε πως τα πάντα μπορούμε να τα ανάγουμε σε ταξικά αγαθά. Η παιδεία ήταν ταξικό αγαθό για αιώνες. Υπήρξε ένα "πισωγύρισμα" σε πιο λαϊκές μάζες, αλλά το πράγμα δείχνει να επιστρέφει όχι πλέον με το "παλαιωμένο" στυλ της τάξης που απαγορεύεται να εκπαιδευεται αλλά με το εκμοντερνισμένο του "μόνο όσοι έχουν και τα σκάνε" εκπαιδεύονται.

Πολύ καλός και ο suncitizen εδώ.

Ορίστε μερικά αποσπάσματα:

* "Γιατί να υπάρχουν κενά το Σεπτέμβριο, αφού οι μεταθέσεις - αποσπάσεις έχουν ολοκληρωθεί από την άνοιξη; Τα κενά είναι γνωστά. Γιατί δεν καλύπτονται; Άντε να αρρωστήσει ένας, άντε να γεννήσει μία, άντε και κανένας να πάρει μια εκπαιδευτική άδεια. Ε πόσοι ; Δύο ;Τρεις; Δε δικαιολογούνται τόσα κενα."

* "Για ποιο λόγο παιδιά με έτοιμη δουλειά, που θέλουν απλά ένα απολυτήριο Λυκείου να μπαίνουν υποχρεωτικά σε κατεύθυνση και να δίνουν πανελλαδικές"

* "Ο Καθηγητής οφείλει να ακολουθεί το μέσο επίπεδο της τάξης και όχι τους άριστους. Επιπλέον, το σχολείο υπάρχει για να κάνει και κοινωνικοποίηση (σ του z: κάτι που οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει. Εξαιρετική η παρατήρηση του suncitizen εδώ. Το σχολείο διαπλάθει κυρίως τους αυριανούς πολίτες. Το αν θα ξέρουν προπαίδεια, διαφορικό λογισμό, ή τον Νικηταρά είναι δευτερεύον και εν πολλοίς έχει και να κάνει και με τον προσωπικό τους ψυχισμό, τα θέλω τους ή τον επαγγελματικό τους προσανατολισμό). Όχι για να δίνει ξερές γνώσεις. Οι πανελλαδικές εξετάσεις , όμως, απαιτούν πρωταθλητισμό! Δηλαδή, εκμάθηση ξερών γνώσεων (χωρίς άλλη παιδεία) με όσο το δυνατό πιο εξατομικευμένο τρόπο που θα είναι αποτελεσματικός για κάθε μαθητή. Αυτό στο σχολείο είναι αδύνατο να γίνει, άσχετα από την ικανότητα των καθηγητών."

* " Όταν ο καθηγητής είναι ο πλέον κακοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος, περιμένουμε να είναι παράλληλα και ο πιο παραγωγικός; Όταν ένας άνθρωπος δε βγάζει το μήνα, το μυαλό του είναι στο πως να μαζέψει λεφτά. Και αυτό, φυσικά, θα γίνει με ιδιαίτερα..."

* (το υπουργείο:) "Δίνει laptop στα παιδιά του γυμνασίου, ενώ θα μπορούσε να τα δώσει στο σχολείο και να έχει- με πολύ λιγότερα λεφτά -τόσο το εργαστήριο πληροφορικής τον εξοπλισμό του, όσο και κάθε τάξη απο πολλά laptop!"

Εγώ θα ηθελα μόνο να προσθέσω στις ερωτήσεις του το εξής:

Από τον Αύγουστο μας έφαγαν τα αυτιά με την κάλυψη των κενων. Από πέρισι μας έλεγαν πως "θα επιστρέψουν οι αποσπασμένοι και θα καλύψουν τα κενά". Οταν ξεκίνησε η σχολική χρονιά λυσσαξαν να λένε πως τα κενα καλύφθηκαν. Ακόμα και εγώ την πάτησα την μπανανόφλουδα και το έχαψα. Τι δεν μας είπαν όμως;

* Πως οι 11000 εκπαιδευτικοι που ζήτησαν να βγουν στην σύνταξη το καλοκαίρι ΔΕΝ είχαν βγει ακόμα (οι περισσότεροι) αλλά θα έβγαιναν Σεπτέμβρη - Οκτωβρη. Πολύ λογικά δεν πήραν τάξεις, αλλά κυρίως διοικητικά καθήκοντα ή το έριξαν στις (δικαιούμενες) άδειες μιας και ειναι στην έξοδο. Αλλά θεωρήθηκαν πως "καλύπτουν κενα" - να χαμε να λέγαμε δηλαδής.

* Πως οι περίφημοι αποσπασμένοι αργόμισθοι ειναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που αναφερόντουσαν, άσε που οι αργομισθοι - αργόμισθοι ειναι (και) δικά μας παιδια και δεν τα κουνάμε και εύκολα, σωστά;

* Πως η εσωτερική στάση πληρωμών που συντελείται περίπου σιωπηλά έχει τους περσινούς ωρομίσθιους απλήρωτους, έχει παύσει τους διορισμούς αναπληρωτών και όλοι στο Υπουργείο περιμένουν να βγει ο Σεπτέμβριος (ή και ο Οκτώβριος) και μετά να προσλάβουν κόσμο μπας και γλιτώσουν κανα έξοδο. Τωρα για τα παιδια....τελος πάντων ειναι δευτερεύουσης σημασίας. Το ζητούμενο ειναι να γίνει οικονομία.

* Πως σε μερικά σχολεία ακόμα δεν υπάρχουν βιβλία. Και μετά μιλάμε για διαδραστικούς πίνακες, ένα δις στην έρευνα και τετοια.


Αποτέλεσμα αυτού ειναι σε πολλά πολλά σχολεία, σχεδόν ένα μήνα μετά την έναρξη των μαθημάτων τα παιδιά να διδάσκονται σε 3ωρα και 4ωρα και συνήθως άσχετα μαθήματα (Γυμναστική, Δίκαιο, θρησκευτικά, μπαλέτο, κονσομασιον, τενις, πλεξιμο, μαλλι της γριας και τέτοια). Υπάρχουν σχολεία που δεν έχουν μαθηματικους, φυσικους και φιλολογους, κάτι που ειναι αστείο, ειδικά στους φιλολόγους διότι αν βγειτε στο μπαλκονι σας και πετάξετε μια πετρα δυο τρεις θα τους πετύχετε σίγουρα.


Α! τωρα που το θυμήθηκα. Λέει ο suncitizen:
"Γιατί στο Λύκειο να περνάς με μέσο όρο 9,5 έχοντας χάσει οσαδήποτε μαθήματα; Υπάρχουν μαθητές που πήραν π.χ. Θρησκευτικά και Αγγλικά 20 και κόπηκαν σε όλα τα βασικά (Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά, Νέα, Αρχαία, Έκθεση, Γεωμετρία , κλπ) κι όμως περνάνε την τάξη !!! Πάνε στην επόμενη χωρίς να έχουν γνώσεις της προηγούμενης! Εισιτήριο για νέα αποτυχία και δημιουργία προβλημάτων στην τάξη."


Εχω ξαναναφερθει στο πρόβλημα της αξιολόγησης του μαθητη που ειναι κυρίως ταξικό φαινόμενο (στατιστικά) και η ίδια η διαδικασία της αξιολόγησης, ειδικά σε μικρές ηλικίες, δειχνει να μην λειτουργει αποτελεσματικα.

Φτάσαμε όμως στο άλλο άκρο. Η κατάσταση ειναι πλεον "κουλοι κουτσοι στον Αγιο Παντελεήμονα". Ακομα και το όνομα σου να μην ξέρεις να γράφεις ειναι πολύ πιθανό να βγάλεις το Λύκειο και να περάσεις και κάπου.

Επιμένω ομως πως η αξιολόγηση, όπως γίνεται είναι λάθος. Τι προτεινω;
* Μικρότερες τάξεις ώστε να προσωποποιείται πιο εύκολα το μάθημα. Να μπορεί ο κάθε καθηγητής να προλαβαίνει να ασχοληθεί προσωπικά με το κάθε παιδί. Όχι μονο να ξέρει τι μπορει και δεν μπορεί να κάνει (αυτο ειναι εύκολο) αλλά να μπορεί, ακόμα και στον "ανεπίδεκτο" να προλάβει να δώσει κάτι.
* Ευνοητο: αλλαγη των αναλυτικών προγραμματων ωστε να γινουν πιο φλου. Αν πρέπει σε 5 ώρες να κανω λχ τις πρωτοβάθμιες εξισώσεις και κατόπιν να μπω στις δευτεροβάθμιες μπορεί να χάσω (δια παντός) το παιδί που θα ήθελε 6 ή 8 ώρες για να το πρεφάρει το ζήτημα. Θες από μικρότερη ικανότητα, θες απο παλαιότερα κενα, θες γιατί ήταν άρρωστο, θες γιατί χάζευε. Η μή ελαστικότητα των προγραμμάτων δεν είναι και πολύ καλός σύμβουλος.
* Συνεπαγόμενα μείωση της διδακτέας ύλης αλλά και των μαθημάτων γενικώς. Στην φυσική λχ τους κάνουμε τις παναγιάς τα ματια και δεν προλαβαίνουν να τους μείνει τίποτα. Λίγα και καλά. Εχουμε ήδη επιπεδο βιβλίων, θεματικών ενοτήτων και εμβάθυνσης πολύ ανώτερο από αυτό του εξωτερικού όσον αφορά την στρυφνότητα/δυσκολία.
* Αποδείχθηκε επίσης πως η ανυπαρξία προσωπικού κόστους (χασιμο χρονιάς) οδηγεί τους παίδες στην αμάθεια από την μία και στην βαθμοθηρία από την άλλη (έχω βαρεθεί να βλέπω άσχετους γυμνασιοπαίδες με μέσο όρο 20!)
* Ευνόητα προτείνω ύπαρξη 2 όρων βαθμολογίας: pass/fail (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων τύπου κακώς, καλώς, λίαν καλώς, άριστα) μαζί με περιγραφική απόδοση της γνωσιακής κατάστασης καθε παιδιού και των ελλείψεων εν όψη της επόμενης χρονιάς. Όποιος κοπεί, κόπηκε, άντε να του δώσουμε και μια δεύτερη σεπτεμβριάτικη ευκαιρία και μέχρι εκεί. Το τελευταίο δεν μου αρέσει, το κρατάω μέχρι να σκεφτώ κάτι καλύτερο ,όπως θα ήταν πχ η υποχρεωτική παρακολουθηση ενός είδους summer school από τους αποτυχόντες.

Περί τριτοβάθμιας:
Δεν έχω να πω και πολλά, καθώς δεν ειμαι πλέον στο χώρο και υπάρχουν σίγουρα κάποιο πιο ενημερωμένοι από μένα. Θα περιοριστώ λοιπόν στα της εισαγωγής στην τριτοβάθμια μιας και εφάπτεται του δικού μου πεδίου.

Καλά ακούγονται και το "κοινό έτος" κτλ. Υπάρχει όμως ο σαφής κίνδυνος απλούστατα το πρόβλημα μη μαθησης και ευνόησης της ανταγωνιστικότητας (μέσω παπαγαλισμού) σε βάρος της γνώσης που υπάρχει στο Λύκειο απλα να μετατεθεί. Γιατι αν λχ θέλουν 701 να γίνουν γιατροί και υπάρχουν 700 αναγκαστικά θα υπάρξει επιλογή. Και ο "χαμένος" (ειδικά στην Ελλάδα) θα την θεωρήσει a priori άδικη, ύποπτη, προϊον συναλλαγής κτλ κτλ. Και κατόπιν θα πάει να τα σκάσει κάπου αλλού για να γίνει αυτο που "θέλει". Οποτε το πρόβλημα διαιωνίζεται. Από την άλλη δεν μπορεί κάποια σχολή να πάρει άπειρους φοιτητές οπότε νάτο πάλι το πρόβλημα.

Ίσως, λέω ίσως, η θέσπιση (συμβολικων, πχ συνδεδεμενα με τους κατώτερους μισθους της αγοράς) διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια να μίκραινε το πρόβλημα. Αλλά να πήγαινε παρέα με την άμεση απελευθέρωση όλων των θέσεων παντου. Και όστις θέλειν κτλ κτλ. Γιατί δηλαδή οι αποτυχημένοι υποψήφιοι γιατροι των πανελληνίων που το σπούδασαν τελικά το αντικείμενο (εξάγωντας παράλληλα πολύ χρήμα) σε Ιταλίες, Ρουμανίες και Αγγλίες είναι τώρα λιγότερο γιατροί από τους εδώδιμους;


Αλλά: να θυμάστε πως ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ. Το κράτος ΔΕΝ υποχρεούται να μας διορίσει "στο πτυχίο μας", για την ακριβεια δεν υποχρεούται να μας διορίσει καθόλου, ΔΕΝ υποχρεούται να έχει τόσες θέσεις στις σχολές όσες έχει η ντόπια (; ποια ντοπια; ειμαστε στην ΕΕ ή όχι;) αγορά εργασίας και σίγουρα δεν έχει την υποχρέωση να μας δώσει το πτυχίο εκεί που περάσαμε. Αν τώρα κάποιοι καθηγητές σε μερικές σχολές ειναι "κάπως" (και υπάρχουν πολλοί) αυτό ειναι άλλο καπέλο. Αδικο, ξάδικο έτσι ειναι. Η μοναδική υποχρέωση του κράτους ειναι να εξασφαλίζει το δικαίωμα στην εργασία και να φροντίζει να τηρείται η εργατική νομοθεσία. Το ότι εσύ επέλεξες (έστω και τζογάροντας) κάποιες σχολές είτε με μηχανογραφικό είτε με άλλο τρόπο μεταβιβάζει την ευθύνη από τρίτους σε εσένα. Στην καλύτερη το κράτος αφουγκράζεται την αγορά και δημιουργεί τμήματα που μπορεί να έχουν ζήτηση. Όμως τα αντανακλαστικά κάθε καθεστωτικού μηχανισμού ειναι αργά και δύσκολα μπορεί να αλλάξουν. Γι αυτό πχ έχουμε τρακόσες καθηγητικές σχολές. Αυτό ομως δεν σημαίνει πως ειναι υποχρεωμένος κάποιος να προσλάβει τους απόφοιτους ως καθηγητες και μονο. Περί προσωπικής ευθύνης τα είπαμε.

Μην παρεξηγηθώ. Μακάρι για μένα να έχουν χρόνο, άνεση και χρήμα για να σπουδάσουν όλοι. Μακάρι να έχουν 4 πτυχία μέχρι και οι πιτσαδόροι. Η μόρφωση κάνει καλό και όχι κακό. Η προσωπική μου όμως επιδίωξη και φιλοδοξία δεν μπορεί να δημιουργεί κανενός είδους υποχρέωση σε τρίτους, πόσο μάλλον στην προσωποποιηση της κοινωνίας που (θέλει να) είναι το κράτος και το δημόσιο. Μπορεί αύριο να έχουμε στην Ελλάδα 7 εκατομμύρια γιατρούς ή δικηγόρους. Το να θέλουν όλοι να διοριστούν στο δημόσιο ως τέτοιοι ειναι τουλάχιστον ανόητο σε κάθε χώρα και σε κάθε πολιτικό σύστημα.


*** Update

Δεν μπορω να μην ενσωματώσω στο κείμενο το λινκ που δίνει ο Oblivion:

Κατάταξη των ελληνικών πανεπιστημίων με βάση το ερευνητικό έργο στην πενταετία 2002-06

Που δείχνει κυρίως τι ειναι και με ποιο τρόπο γίνεται μια αξιολόγηση. Γιατι μερικοι ανοητοι νομίζουν πως τρεχουν 100σταρι οι φοιτητες και οποιος κερδίσει, κερδίζει και οι σχολή του.

Στο παρον λινκ αναφερεται μια προσπάθεια περισσότερο αντικειμενικοποιησης της αξιολογησης εισαγωντας παραμέτρους όχι απόλυτες (πχ αριθμος δημοσιευσεων) αλλα και σχετικές του μεγέθους έτσι ώστε να βγει πιο αντικειμενικό το αποτέλεσμα.

Η επιλογή όμως του αριθμου δημοσιεύσεων ή του σχετικού αριθμού δημοσιεύσεων και πάλι για μένα δεν ειναι και πολύ καλός μετρικός παραγοντας, ειδικα για τα Ελληνικά πανεπιστήμια.

Οι αναφορές όμως σε δημοσιεύσεις τρίτων (χμμμμ εδώ θα ήταν καλή μια επιφύλαξη τύπου : αρκει να μην ειναι απο το ίδιο πανεπιστήμιο ή έστω την ίδια ερευνητική ομάδα) ειναι το σημαντικό και ειναι μια καλή μετρική παράμετρος της ερευνητικής ποιοτητας της σχολής.

Δεν ξέρω όμως αν μπορεί να σχετιστεί με την ποιοτητα διδασκαλίας μιας και όλοι ξέρουμε πως η μειοψηφια των φοιτητών καθε φορά ασχολείται με δημοσιεύσεις, έρευνες και τα τοιαύτα.


Επιφυλάσσομαι για τα νούμερα που παρατίθενται, αλλά επικροτώ την προσπάθεια καλύτερης παραμετροποίησης του πράγματος.