Νεο (;) Λυκειο

Αϊντε να δουμε τι θα δουμε.

Διαβάζω πως στο Νέο Λύκειο που εξαγγέλθηκε:
(just the facts please, δηλαδή τί εξαγγέλθηκε. Αργότερα το ψειρίζουμε)

Οι βασικές παράμετροι, κατ' εμέ τουλάχιστον, είναι:

1. Θα κοπεί το σύστημα της παπαγαλίας διότι δεν θα υπάρχει προκαθορισμένη ύλη για να παπαγαλιστεί. Απεναντίας η ύλη θα είναι "τα πάντα".

2. Θα μετράει "με κάποιον τροπο" και ο βαθμος της Β Λυκείου αλλά και πιθανώς της Α για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

3. Ο στοχος ειναι η αποδεσμευση του Λυκείου απο τις διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια. Εδώ δεν αντέχω και θα σχολιάσω. Πως συνδυάζεται αυτό με το προηγούμενο, κανείς δεν το 'μαθε και δεν το 'πε ακόμα.

4. Αλλάζει γενικώς το πρόγραμμα σπουδών. Λιγότερα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Λιγότερα συνολικώς διδασκόμενα μαθήματα, κάτω από το πρίσμα των "ορθές και σε βάθος βασικές γνώσεις" κάτι με το οποίο γενικώς συμφωνούν όλοι νομίζω. Κατά τα φαινόμενα μειώνεται (λελογισμένα) και η ύλη ή έστω τα αναλυτικά προγράμματα παύουν να ειναι τοσο δεσμευτικα. Το τελευταίο είναι ευσεβής πόθος μιας και δεν έχει πάρει κάτι σχετικό το αυτί μου.

5. Καθιερώνεται η διαδικασία ανάληψης ομαδικών (ή και όχι) και διαθεματικών και τα λοιπά εργασιών από τα παιδιά.

5α. (η κακία της ημέρας). Τα παιδιά θα διδάσκονται οχτακόσιες ώρες ελληνικά. Η υπουργός μάλλον δεν τα έχει μάθει ακόμα γι αυτό και αναφέρει "πρότζεκτ" μαζί με - αντί για (ερευνητική ή/και ομαδική) "εργασία". Δεν παει στο καλό.

Ας δούμε και τους σχετικοί πίνακες:

Ας δούμε τα σημεία που....σημείωσα ένα ένα:

1.

Θα κοπεί το σύστημα της παπαγαλίας διότι δεν θα υπάρχει προκαθορισμένη ύλη για να παπαγαλιστεί. Απεναντίας η ύλη θα είναι "τα πάντα".

Καποιος δεν έχει πατήσει ούτε το πόδι του στο Λύκειο ή έστω δεν έχει παιδιά ή έστω γνωστούς με παιδιά που να πάνε εκεί. Αν η ύλη γίνει τα "πάντα" ε τότε κάποιοι θα ....παπαγαλίσουν τα πάντα. Η ικανότητα παπαγαλίας ειναι πρακτικά απεριόριστη, όρεξη χρειάζεται και μόνο. Η απουσία καθορισμένης ύλης καθιστά την απαίτηση κάποιος "να ξέρει τα πάντα" και συνέχεια, απόλυτη. Αν θες κυρία μου να κοψεις την παπαγαλία, κόψε τις ερωτήσεις αποστήθισης και βάλε έστω πολλαπλής επιλογής, έστω και με αρνητική βαθμολογία, όπως γίνεται στον ΑΣΕΠ πχ. Η απουσία ύλης οδηγεί στο να μην ξέρει ούτε ο εξεταζόμενος ούτε ο βαθμολογητής σε τι πράγμα γίνονται οι εξετάσεις. Προβλέπω δε η κατάσταση να πηγαίνει στο επίπεδο τηλεοπτικου παιχνιδιού σταυρολεξικών γνώσεων -"Ποιος ειναι ο πρόεδρος της Μαγαδασκάρης;" - "Μα φυσικά ο Φιλιμπερ τσι Ρ' ανανά".

Anyway, όταν η ύλη ειναι ..."τα πάντα" τότε το μόνο που μας μένει να πούμε είναι πως.....

Γαμιούνται τα Πάντα!
(πάντα ήθελα να το "πετάξω" σε ένα ποστ!)

2.

Θα μετράει "με κάποιον τροπο" και ο βαθμος της Β Λυκείου αλλά και πιθανώς της Α για την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση

Γιατι να μην μετράει και του Γυμνασίου; Του Δημοτικού; Βρε ουστ! Τα υπόλοιπα στο επόμενο.

3.

Ο στοχος ειναι η αποδεσμευση του Λυκείου απο τις διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια.

Μα καλά τόσοι υπουργοί Παιδείας περάσανε από αυτή την χώρα.Όλοι έκαναν αλλαγές (η παιδεία μας έχει περάσει πιο πολλές μεταμορφώσεις και από την Ομόνοια), όλοι ήθελαν να "φανε" την παραπαιδεία και όλοι την ενίσχυσαν!



Εγώ έχω να πω:
α) ευχαριστώ
β) μήπως ειναι ανίκανοι ή απλά το κάνουν επίτηδες;
γ) ή μήπως απλα, πολύ απλά δεν εχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάμε;

Και καλά αμα δεν ξέρουν γιατί δεν ρωτάνε;
α) η παραπαιδεία δεν ειναι ελληνικό μονο φαινόμενο, οπως λεγεται συχνά. Υπάρχει και σε άλλες (πολλές) χωρες. Και η λειτουργία της ειναι τροπον τινά θεσμική. Μπαλώνει τρύπες όπου υπάρχουν (διότι "τελειο" σύστημα δεν υπάρχει), και βοηθά παιδιά που έχουν ένα θέμα κατανόησης στο α' ή β΄ μάθημα. Δρα συμπληρωματικά με το σχολείο όταν και εάν υπάρξει πρόβλημα. Μόνο εδώ όμως πηγαίνουν φροντιστήριο και οι αριστούχοι (πολλές φορές μάλιστα περισσότερο από τους άλλους), οι πετυχημένοι δηλαδή του συστήματος. Και μην παραμυθιάζεστε από αυτά που λέμε εμείς οι φροντιστές, πως το "φτιαξαμε το παιδι" και τετοια. Αυτα ισχύουν εντός περιορισμένου αριθμού περιπτώσεων. Μεταξύ μας λέμε "ο καλός ειναι καλός, ότι και αν κάνεις" και "αϊντε να μας έρθει κανας καλος φετος, να μας κάνει διαφήμιση".
β) την μαύρη αλήθεια την είπε ο Αρίστος σε ένα παλιό και "συνολικό" άρθρο του, που τείνει να γίνει ευαγγέλιο στο ελληνικό ίντερνετ. Αν δεν το έχετε διαβάσει ακόμα, σπεύστε. Εμεις τσιμπάμε κάτι σχετικό (τονισμοί δικοί μου):

Μια οικονομία μικρών μονάδων ωθεί τα νοικοκυριά σε άλλες επιλογές από μια οικονομία υπαλλήλων και μεγάλων οργανισμών. Η οικογένεια αναζητά τη σταθερότητα στην πολυέργεια⁶, δηλαδή σε πολλαπλές πηγές εισοδήματος, όσες μπορεί να βρει και να προσποριστεί. Υπάρχει οικογενειακή αλληλεγγύη: τα πολλαπλά εισοδήματα απαιτούν πολλαπλά χέρια: ο πατέρας έχει το πρατήριο βενζίνης για τη σιγουριά, ο γιος σπουδάζει πληροφορική για το κάτι παραπάνω, αλλά άμα δεν του βγει δεν θα πεινάσει. Η κόρη, κατά προτίμηση δασκάλα ή υπάλληλος του Δήμου – κάτι σταθερό που αφήνει ελεύθερο χρόνο για να φροντίζει γέροντες γονείς και την επόμενη γενιά. Αν το οικογενειακό μαγαζί πάει καλά, η οικογένεια ολόκληρη το δουλεύει. Αν όχι, μένει να δουλεύει με ένα-δυο μέλη. Το σύστημα έχει θαυμαστή σταθερότητα, ευελιξία και διάρκεια.

Σε οικονομία μικροϊδιοκτητών, οι επενδύσεις των νοικοκυριών διαφέρουν από αυτές στις οικονομίες της μεγάλης κλίμακας. Κατευθύνονται, απόλυτα ορθολογικά, σε ακίνητα και σε εκπαίδευση. Στις δυτικές οικονομίες οι αποταμιεύσεις επενδύονται συλλογικά μέσα από ασφαλιστικά ταμεία, ή από αμοιβαία κεφάλαια, ή από καταθέσεις. Καταλήγουν ως χρηματοδότηση στη βιομηχανία, στην τεχνολογία, σε υποδομές, και γενικά σε μεγάλους οργανισμούς. Στην ελληνική μικρή οικονομία η χρηματική αποταμίευση δεν έχει αξιόπιστες συλλογικές διεξόδους.

Το ανθρώπινο κεφάλαιο έχει άλλη μορφή στη μικροϊδιοκτησία. Στις δυτικές οικονομίες μπορεί να αναπτυχθεί μέσα από καριέρα – δηλαδή χτίζοντας σχέση με μια μεγάλη επιχείρηση ή οργανισμό. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι χρήσιμη μόνο ως πρώτο βήμα στην καριέρα – αν η αγορά εργασίας δεν την ζητά ούτε οι νέοι την επιδιώκουν. Στη μικρή ιδιοκτησία, η αξία του ανθρώπου επενδύεται στα ατομικά του στοιχεία. Η αγορά εργασίας δεν δίνει σαφή μηνύματα. Σημασία έχουν τα εφόδια που θα κατέχω σε μια γενικά αβέβαιη πορεία. Σπουδάζω μηχανικός, όχι επειδή προσδοκώ να δουλέψω στη Volkswagen, αλλά επειδή θα έχω επιλογές ως έμπορος, κατασκευαστής, εργολάβος, μελετητής, και ίσως ίσως στέλεχος. Γι’ αυτό τα νοικοκυριά υπερεπενδύουν στην εκπαίδευση των παιδιών: σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών και πανελλαδικών εξετάσεων, σε δαπάνες διαβίωσης των φοιτητών. Στους εθνικούς λογαριασμούς αυτές οι δαπάνες φαίνονται ως κατανάλωση. Αλλά είναι επένδυση.

Οσο λοιπον δεν αλλάζουν οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες στην Ελλάδα, όσο το μέλλον των "μικρών" θα είναι αβέβαιο και δεν θα υπάρχουν βιομηχανίες για να απορροφήσουν το ανειδίκευτο ή έστω μέτρια ειδικευμένο (πχ μεσω τεχνικων σχολών) προσωπικό, τόσο ο ανταγωνισμός για μια θέση στην τριτοβάθμια θα ανθεί και μαζί της και η παραπαιδεία. Ακομα και αν ανοίξουν πλήρως τα πανεπιστήμια, πάλι το φαινόμενο θα ενδειμεί διότι αναγκαστικά υπάρχουν σχολές α' και β' ταχύτητας (δηλ. δυνητικών κερδών). Δεν πάει κανεις στο πανεπιστήμιο για να "μορφωθει" ή επειδή του αρέσει, έστω και λίγο. Εχω βαρεθεί να ακούω δεκαεξάχρονους να με ρωτάνε ποια σχολή "βγάζει λεφτά". Και εννοείται ΔΕΝ ειναι κακό να σκέφτεται και κάποιος την μελλοντική του επιβίωση, αυτο έλειπε, αλλά εδώ το πρόβλημα ειναι πως η αγωνία των παιδιών για το "τι θα γινουν αμα μεγαλώσουν" δεν ειναι τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό. Λεφτά. Και ακόμα χειρότερα, η ερώτηση πολλές φορές υποννοεί αν γίνεται να βγάζω λεφτά χωρίς να δουλεύω, εν αντιθέση με το καθιερωμένο καπιταλιστικό ψευδοδόγμα "οποιος δουλεύει τα βγάζει κιόλας" (το λέω ψευδοδόγμα γιατί συνήθως αυτό λένε οι ραντιέρηδες στους αστούς/προλετάριους. Δεν βγάζεις τόσα, αρα δεν δουλεύεις αρκετα, ενώ οι ίδιοι βεβαίως δεν δουλεύουν καθόλου.)


γ) Αν κάποιος, σε αυτό το σύστημα, θέλει να περιορίσει την παραπαιδεία μπορεί να το κάνει με ευκολία αλλα....με ασύμφορους τρόπους:
γ1) Αποδέσμευση εισαγωγής στην τριτοβάθμια από το Λύκειο. Τελεία και παύλα. Ας κόψει στην χειροτερη την Γ Λυκείου και ας την κάνει "ετος προπαρασκευης" στο οποιο θα πηγαίνει οποιος γουστάρει και θα εξετάζεται μετά, αυστηρά και μόνο σε αυτήν την ύλη. Ειπαμε, δεν θα κοπει ούτε έτσι, διότι οι αιτίες της είναι άλλες, η παραπαιδεία, αλλά έτσι περιορίζεται.
γ2) Θεσμοθέτηση "κρατικών φροντιστηρίων". Δεν μπορείς να κόβεις την ενισχυτική διδασκαλία, αφού πρώτα την απαξίωσες, και μετά να λες πως ....θα χτυπήσεις την παραπαιδεία. Καλά, πλάκα με κάνεις;
γ3) Εννοείται καθιέρωση ολοήμερων Λυκείων. Αν το παιδί δεν προλαβαίνει να πάει φροντιστήριο, τότε μόνο ίσως και να μην πάει. Ασε που ικανοποιούνται και άλλες ανάγκες μιας και πλέον δεν υπάρχουν πολυμελείς, αλλά πυρηνικές οικογένειες που και οι δυο γονείς κατά κανόνα εργάζονται, οπότε το παιδί ...συνήθως τους περιμένει μόνο.

Εννοείται πως κανένα απο αυτά δεν μπορεί να γίνει, από αυτή τουλάχιστον τη διοίκηση, μιας και όλα απαιτούν χρήματα, τα οποία περικόπτωνται γενικώς. και η παιδεία ειναι εύκολος στόχος μιας και τα αποτελέσματα των πολιτικών της θα φανούν σε ...20 χρόνια που τότε κανένας υπουργος δεν θα ειναι πια υπουργός και δεν θα υποστεί κάποια κύρωσει για ότι κάνει.... Θα μου πεις εχουμε χρέη. Θα σου πω πως έχουμε και νέα γενια. Ας πούμε λοιπόν κατευθειαν πως την θυσιάζουμε για να πληρώσουμε τις μαλακίες μερικών. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας όμως.

γ4) Ενα πράγμα που μπορεί να κόψει την παραπαιδεία μερικώς, και είναι και δωρεάν, ειναι το σταμάτημα της κοινωνικοποίησης της βαθμολογίας. Αμαν πια με τους σημαιοφόρους, τα αριστεία, τα βραβεία και ολες αυτες τις αρλούμπες που είναι χρήσιμες για να κάνει το κομμάτι της η μαμά στην γειτόνισα! Οποιος έχει το σχετικό κόμπλεξ έχω καμια δεκαριά βραβεία/αριστεία δικά μου να του δώσω. Κανουν οτι πρέπει για χαρτί ταπετσαρίας, μιας και άλλη χρησιμότητα δεν τους βρήκα ποτέ, μιας και η μαμά μου δεν πολυμίλαγε με τις γειτόνισσες, αυτη δούλευε ενώ ετούτες ήταν (τότε) "οικιακά".

4.

Αλλάζει γενικώς το πρόγραμμα σπουδών. Λιγότερα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Λιγότερα συνολικώς διδασκόμενα μαθήματα, κάτω από το πρίσμα των "ορθές και σε βάθος βασικές γνώσεις"

Μειώνεται ο αριθμός μαθηματων. Μαλιστα. Αν και μερικές φορές καταντά αστείο.
α) Το να ενώνεις Εκθεση, Κειμενα, Αρχαία (3 μαθήματα) σε ένα αλλά με τις ώρες των προηγουμένων δεν μπορώ να καταλάβω πως στο καλό το κάνει ένα μάθημα. Ομοιως και στις "Φυσικές Επιστήμες" Α Λυκείου που...ειναι τρια (Φυσική, Χημεία, Βιολογία) μαθήματα σε ένα. Και καλά εμείς το ξέρουμε πως όλα...Φυσική ειναι αλλά όχι και έτσι ρε παιδιά!

β) Μαθαμε πως σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν έτει 2011 μχ (μούχου-μούχου) η πληροφορική δεν προβλέπεται να διδάσκεται στους δεκαεξάχρονους και μερικώς στους δεκαεφτάχρονους, αλλά τα θρησκευτικά ...προβλέπονται! Πίσω (στον Μεσαίωνα!!!!) ολοταχώς! Τι να πω, καλή πρόοδο. Θα συνεχίσουμε λοιπον να παράγουμε παιδιά που θα βλεπουν υπολογιστή και θα τρέχουν, που δεν θα ξέρουν τι σημαίνει η φράση "αλγόριθμος επίλυσης προβλήματος", αλλά δεν πειράζει θα ξέρουν το ...πιστεύω και τους Πατριάρχες, ίσως και λίγη "επιστήμη της δημιουργίας" (οξωωωωωωω)! Εμ, μπορεί να χρειαστούμε πολλές προσευχές στο μέλλον μας.....

γ) Επιφυλλάσομαι ακόμα για το τί ύλη και με τι τρόπο θα προτείνεται να διδαχθεί. Διοτι εκει ειναι το ζήτημα. Αν μείνουμε στο παλιο μοντέλο και τρόπο διδασκαλίας (ο οποιος ορίζεται από το υπουργείο, ας μην κοροϊδευόμαστε. Τα αναλυτικά προγράμματα ειναι ασφυκτικά, πόσο μάλλον όταν η ύλη γίνει..."τα πάντα")

5.

Καθιερώνεται η διαδικασία ανάληψης ομαδικών (ή και όχι) και διαθεματικών και τα λοιπά εργασιών από τα παιδιά.

Καλή φάση το ....προτζεκτ. Αυτο έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια. Να προαχθεί η ομαδική συνεργασία αλλά και η αυτενέργεια. Αλλά: (case study για το πως να χαλάσετε μια καλή ιδέα) αν η βαθμολογία του project μετράει για την εισαγωγή στις πανελλήνιες χμμμμμ....προβλέπω οι φροντιστές να γίνονται προτζεκτοκράτορες!



Ταυτα και μενω. Σαν κατακλείδα, και ως φροντιστής δηλαδή, να ευχαριστήσω την κα Υπουργό που έχει βαλθεί να με κάνει πλούσιο εν μέσω κρίσης :)