Συνηθισμένες παρανοήσεις

Ο τίτλος ειναι κουτσός. Ηθελα να βαφτισω το ποστ "συνηθισμένες παρανοήσεις στην Ελλάδα" αλλά μετά θυμήθηκα πως δεν έχω ζήσει μονιμα στο εξωτερικό, οπότε μπορει οι παρανοήσεις αυτές να ειναι παγκόσμιες και να μην το ξέρω. Πάντως, τοπικά, ειναι και παραείναι συνηθισμένες.

* Τέχνη VS Βανδαλισμός και το προσωπικό γούστο σαν μέτρο της τέχνης

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα μπερδεύουμε. Ο βανδαλισμός ειναι βανδαλισμός και η τέχνη ειναι τέχνη. Μπορει μεν μερικοί, οπως ο Αττίλας ο Ούννος για παράδειγμα να είχαν αναδείξει τον βανδαλισμό σε τέχνη, αλλά πιο σύνηθες είναι ορισμένοι να κάνουν τέχνη μέσω του βανδαλισμού. Ας δούμε το τελευταίο και πιο τρέντι παράδειγμα:

Πριν πάμε στο δια ταύτα θα διηγηθώ την παραβολή του Χαζώτου, μια προσωπική μου εμπειρία.

Εν έτει 2006 γυριζα μαζί με τον αδερφο μου σαν τα σκυλια τα αιγαιικα νησια. Παιδια δεν ειχαμε, σκυλια δεν ειχαμε, υποχρεωσεις δεν ειχαμε, μια χαρα ειμασταν. Καπου μας κολλήθηκε ενας κολλιτσίδας. Αλλάξαμε μέχρι και νησί για να ησυχάσουμε αλλά αυτός μας ακολούθησε. Σε καποια φάση ειμαστε στην Αντίπαρο, με ένα μπουκάλι τεκίλα (ωραιότατη, απο Καλαμάτα (!), 8-10 ευρώ στο σουπερ μάρκετ) ο καθείς ανα χείρας και κάνουμε χαζι τον κόσμο που κανει βολτες. Ειμαστε χαλαροί και ωραίοι, αραχτοί στο πεζοδρόμιο, ενώ πίσω μας είναι ένας ωραιότατος φρεσκοβαμμένος άσπρος τοίχος κάποιου σπιτιού στο παραδοσιακό (μετα-μεταξικό) αιγαιοπελλαδίτικο style. Ερχεται ο μαλάκας, κοιτάζει αριστερά, κοιτάζει δεξιά με ύφος Wile Coyote, βγαζει εναν θεόχοντρο μαρκαδόρο απο την τσέπη του (!), και πατάει στον τοίχο μια διακριτική τζίφρα 30x 40 εκατοστά. Το ίδιο είχε κάνει και στο προηγούμενο νησί σε 2-3 σπίτια, αλλά τότε δεν είχα πολυασχοληθεί, θες γιατι εκει που περπατάγαμε, εξαφανιζότανε και ξαναρχότανε με ηλίθιο ύφος (εντωμεταξύ εμεις χαιρόμασταν τόσο που εφευγε που δεν ασχολιομασταν με το που πήγε, απλα επιταχύναμε το βήμα και μετά έτρεχε να μας φτάσει), θες γιατί ποιος τον γαμεί τον μαλάκα με τις μαλακίες του, θες γιατί οι τοίχοι που επέλεγε δεν ήταν τόσο ολόλευκοι όσο κατά κανόνα στο χρώμα του τσιμέντου - κονιάματος. Τελος πάντων εκεί το έκανε δίπλα στην μύτη μου. Κατά πρώτον εντυπωσιάστηκα, και εκεί θυμήθηκα πως το είχε ξανακάνει στο προηγούμενο νησί. Οσο να 'ναι δεν περίμενα, τύπος που μένει σε sleeping bag σε camping, χωρις ούτε καν σκηνή, θα ασχολείτο να φέρει από την Αθήνα εναν μαρκαδόρο του μισού κιλού μόνο και μόνο για να βάζει την (περίτεχνη βεβαίως βεβαίως) τζίφρα του σε όποιον τοίχο βρει, ενω τις υπόλοιπες μέρες και ώρες θα τον κουβαλάει μαζί του σε έναν σάκο της κακιάς ώρας μαζί με τα υπόλοιπα διακοπευτικά υπάρχοντά του.

Καπου εκει σκανε κατι πιτσιρικάδες που κατασυμπαθησαμε μιας και μας λυπηθήκανε και μας απάλλαξαν απο τον μαλάκα (άλλη ιστορία αυτή), αλλά μου έμεινε η ατάκα ενός."Κοιτα τον μαλάκα ρε. Ωραίος τοίχος, φρεσκοβαμμένος, ασπρος άσπρος, τον έβαφε χτες ο άνθρωπος όλη μέρα και ήρθε απο την Αθήνα ο μαλάκας να τον γαμήσει για να φτιάξει την μαλακία του". Ούτε ο Ουμπέρτο Έκο δεν θα το προσδιόριζε καλύτερα.

Ποιο ειναι το δίδαγμα της πιο πάνω χαριτωμένης ιστορίας; Ο βανδαλισμός ειναι βανδαλισμός και η τέχνη ειναι τέχνη. Όταν πας να κάνεις τέχνη μέσω βανδαλισμου φίλτατε, απλά βανδαλιζεις. Περι τέχνης άλλωστε και περι γούστου κολοκυθόπιτα. Είτε σε αρέσει είτε δεν σε αρέσει το οτιδήποτε μπορεί να βαπτιστεί τέχνη και το προσωπικό γούστο δεν την καθορίζει καθόλου μα καθόλου. Τέχνη ειναι αν τέχνη νομίζεται. Μπορεί σε μερικούς να αρέσει το γκράφιτι στο Πολυτεχνείο (εμένα λχ μου αρέσει), μπορεί σε μερικούς να μην αρέσει. Δεν το κάνει λιγότερο ή περισσότερο τέχνη.

Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό που το αναιρεί σαν τέχνη ειναι η ίδια η έννοια του βανδαλισμού που χρησιμοποιεί σαν μέσο. Δεν ήταν δικός σου ο τοιχος ρε γαμημένε για πας να βάλεις πάνω του την τζίφρα σου, ρε δεν πα να εισαι ο Ντα Βίντσι. Μπορεί εσύ να έχεις εφτά εκατομμύρια εμπνευσεις, τι σου φταίει ρε μαλάκα ο ξένος τοίχος; Αμε σπίτι σου και κάντο πουτάνα να ξεκαβλώσεις καλλιτεχνικώς στο τέλος τέλος. Και όποιος πούστης πει πως ο τοίχος του Πολυτεχνείου ειναι δημοσιος και τέτοιες αρχιδιές να πα να γαμηθεί. Δημόσιος πα να πει πως ειναι τόσο δικός του όσο και δικός μου και μένα κανένας παπάρας δεν με ρώτησε αν γουστάρω να δω την κάβλα του πάνω στον δικό μου τοίχο. Οι δημόσιοι χώροι έχουν διοικητικά συμβούλια, εκπροσωπους και διευθυντάδες, αμε πάρε την άδεια και αμα στην δώσουν τότε το ξανακουβεντιάζουμε. Αμα δεν σου αρέσουν τα διοικητικά συμβούλια, οι εκπροσώποι και οι διευθυντάδες κοιτα αν μπορείς να τους αλλάξεις. Αμα δεν μπορείς δεν ειναι επειδή το κράτος σε καταπιέζει μαλάκα μου, ειναι διοτι μάλλον οι υπόλοιποι από εμάς, που έχουμε ίσο μερίδιο στον τοίχο με το δικό σου, μάλλον δεν γουστάρουμε το ξεκάβλωμα του καθενός στην δικιά μας περιουσία.

Και μεις μικροί κάναμε τις μαλακίες μας, ειδικά επί ξένης περιουσίας, και τα λέμε και τώρα και γελάμε, αλλά δεν θα πούμε κιολας πως είχαμε και δίκιο από πάνω. Παντως, αμα πετύχω το σπίτι του πούστη που είχε αυτήν την έμπνευση θα φροντίσω και γω να ...καλλιτεχνήσω σε στυλ GG Allin!

* Το ανάποδο: Τα παρατημένα κτίρια, δεν ειναι δημόσιοι χώροι, ειναι παρατημένα κτίρια (βλ villa amalias) και ο μενων εκεί εχει το δικαίωμα της χρησικτησίας. Το να τραμπουκίζεις τον κόσμο που βρήκε ένα ρημάδι και το έκανε κτίριο απο κατσαριδοφωλιά, για να το παίξεις θεσμικός και έτσι, ίσως και για να σπρωξεις καμια εργολαβία, δεν σε κάνει τιμητή του δημοσίου συμφέροντος.

* Ο νόμος δεν είναι το προσωπικό μας γούστο και η τήρηση των νόμων δεν σημαίνει συμπάθεια/αντιπαθεια σε κάποιο πρόσωπο. Δηλαδή: το προσωπικό μας γούστο δεν ειναι μέτρο 

των νόμων

Καταλαβαίνω τη δυσκολία κατανόησης της πιο πάνω φράσης. Οταν έχουμε μάθει τόσα χρόνια από τους κυβερνώντες οι οποιοι φτιάχνουν συνέχεια νόμους για τους κολλητούς τους ή νόμους αυτοαμνήστευσης για τους εαυτούς τους, μοιραίο ειναι και μεις να μπερδεύουμε το νομο σαν έννοια με το κολλητηλίκι.

Που αναφέρομαι; Στην Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποια φέρεται και φαίνεται να εξετάζει τη συνταγματικότητα μερικών Μνημονιακών νόμων που ψηφίστηκαν απο λίγότερους από 150 βουλευτές παρότι απαιτείτο αυστηρά απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής. Ο λόγος ειναι πως απο τους 300 βουλευτες μερικοί ειναι υπόδικοι και προφυλακισμένοι και οι ψήφοι τους μάλλον γειώθηκαν και απαιτήθηκε απολυτη πλειοψηφία επί Βουλής 280τόσων βουλευτών (!)

Τι είπε η Ζωή;

- Τους είπε αθώους; οχι.

- Τους είπε αδίκως προφυλακισθέντες; Προφανώς όχι.

- Το έπαιξε μήπως αλληλεγγύη και τέτοια; Αντιθέτως.

Το αυτονόητο είπε η γυναίκα. Πως φυλακισμένος ή όχι (ειδικά προφυλακισμένος και κατηγορούμενος και όχι καταδικασμένος) ένας βουλευτής παραμένει βουλευτης μιας και κάποιοι τον ψήφισαν και η προφυλάκιση δεν συνιστά αφαίρεση της βουλευτικής ιδιότητας, η οποια παραμένει σε ισχύ, όπως και το δικαίωμα του να ψηφίζει στην Βουλή. Μόνο κάποιος μπετόβλακας θα πρότεινε ποτέ να αφαιρεθούν οι ψηφοι της ΧΑ απο την ολομέλεια (κατι που τώρα "συμφέρει" τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα μπορούσε να έχει "αυτοδυναμία" με τις δικές του 149 έδρες. Ευτυχως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ειναι τοσο βλάκας και δεν το επικαλέστηκε) καθώς αυτό συνιστά προφανή παραβίαση του πολιτεύματος (βλ. σχετικά εδώ). Το ότι μερικοί μία αθροίζουν και μία αφαιρούν τις ψήφους (δυνητικές ή όχι) της ΧΑ ανάλογα με το αν τους βολεύει η  όχι συνιστά και αυτό παραβίαση του πολιτεύματος.

Καλώς η κακώς η ΧΑ ψηφίστηκε από πολίτες και οι ψήφοι των Βουλευτών της μετράνε. Η σωστή αντίδραση παραμένει αυτή του Σταυρου Δημα. Ας ψηφίσουν. Δεν δέχομαι να βγω με τις ψήφους τους. Δεν δέχομαι κανένα νομο που οι μή ΧΑκοι ψήφοι δεν ειναι 151 αν απαιτείται απόλυτη πλειοψηφια (το λέω αυτό και για την τρέχουσα κυβέρνηση, να μην κανει τις μαλακίες της παλιάς).

Update: Καπου εδω μια προσθήκη επειδη ενδεχεται να το έχω καταλάβει λάθος το ζήτημα. Υπάρχουν και οι διατάξεις που ψηφίζονται και απαιτείται η πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Μην δίνοντας άδεια εξόδου στους προφυλακισμένους, αλλάζεις δυνητικά το πλήθος των παρόντων βουλευτών και έτσι στην ουσία νοθεύεις την ψηφοφορία. Bλ. σχετικά το ποστάρισμα για το παρον ποστάρισμα της Eskarina στο facebook εδω από το οποίο κλεβουμε δυο σχολια:

Η νομική διάσταση - η ηθική είναι αδιάφορη σε αυτή την περίπτωση - δεν είναι τόσο απλή. Όπου επιτάσσεται, για την επίτευξη πλειοψηφίας, ο απόλυτος αριθμός επί των παρόντων, η παρά τη θέληση απουσία (όπως σε περίπτωση προφυλάκισης και μη μη μεταγωγής) καθίσταται προβληματική, διότι αλλοιώνει το αποτέλεσμα.
Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να διεξάγεται ΚΑΜΙΑ ψηφοφορία χωρίς την παρουσία των βουλευτών της ΧΑ και ιδίως ψηφοφορίες για τις οποίες προβλέπεται πλειοψηφία επί των παρόντων.

Τέλος Update

- Πάλι περι Χρυσής Αυγής. Πριν κάμποσο καιρό ο Κασιδιάρης έκανε τόπι στη φάπα την Κανέλλη σαν βαρύμαγκας που είναι. Το αδικημα ήταν αυτό που ήταν και απ ότι έμαθα η ίδια η Κανέλλη δεν έκανε μήνυση στον Κασιδιάρη περιμένοντας το κράτος να δράσει αντ αυτής. Το ζήτημα ειναι πως η Κανέλλη ήθελε, κόντρα στους νόμους, να τιμωρήσει το κράτος απο μόνο του τον Κασιδιάρη για την πράξη του, παρόλου που ο νόμος ορίζει πως η ίδια έπρεπε να του κάνει μήνυση εντός τριμήνου για να έχει νομική βάση η κατηγορία. Η παύση της διωξης του σκατοκέφαλου, σαφώς και δεν σημαίνει αθώωση, αλλά ειναι σοκ μιας και ειναι απο τις λίγες φορές που κοτζαμ ΚΚΕ πιάνεται νομικά αδιάβαστο.

- Ξανα περί Χρυσής Αυγης: Η ΧΑ ειναι μια συμμορία εγκληματιών. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης μιας συμμορίας εγκληματιών, ειδικά μιας με πολιτικό σκέλος ειναι η κατά γράμμα τήρηση της νομιμότητας. Απο όλους και προς όλους. Το να παίζεις με τα όρια του νόμου, να ζητάς παραβιάσεις του νόμου επειδή οι άλλοι "ειναι κακοι" και τα λοιπά, το μονο που κάνει ειναι να ανοίγει μια κερκόπορτα νομικού προηγουμένου για αιτιολογηση του εκάστοτε απολυταρχισμού.

* Οι αυτόκλητοι σωτήρες και τιμωροί, οι δικαστές του  facebook. Το δικαίωμα στο λυντσάρισμα ΔΕΝ ειναι απαραβίαστο ούτε θεωρείται δημοκρατικό κεκτημένο.

Τρέντι νέο επίσης έγινε η σύλληψη ενός φερόμενου ως παιδεραστή. Πριν ακόμα τον πιάσουνε καλα καλα, πριν μάθουμε απο την αστυνομια πως και γιατι και ποτε, αρχισανε να λυσσάνε οι τσαούσες των social media. Να τον κρεμασουμε, να τον εκτελέσουμε, να τον....γαμήσουμε, να έτσι, να αλλιώς και να αλλιώτικα. Ούτε δικαστήρια, ούτε τίποτα, αυτα ειναι περιττά μιας και το σώμα των ενόρκων των καναλιών (που λενε πάντα την αλήθεια) και του facebook (του οποιου οι χρήστες όσο περνάει ο καιρός μεταμορφώνονται σε μικρούς, χαρούμενους φασίστες παντογνώστες), είχε βγάλει ήδη την ετυμηγορία όχι μονο επί των εγκλημάτων, αλλά και επί της αρμόζουσας ποινής αλλά και του χρόνου εκτέλεσης της. (Συνοπτικά: Ενοχος, θανατος, αύριο)

Ανακεφαλαιώνουμε: Ο βαθμός ευαισθησιας μερικών κομπλεξικών δεν ειναι μέτρο της δικαιοσύνης. Ο βαθμος ευαισθησίας σε ένα θέμα δεν είναι μέτρο της ενοχής του κατηγορούμενου. Η ενοχή ή όχι αποφασίζεται απο τα δικαστήρια. Βεβαίως οι δικαστες μπορεί να σφάλλουν ή να έχουν σκοπιμοτητες και προσωπικές πολιτικές, άνθρωποι ειναι και αυτοι, αλλά αυτό δεν κανει εσένα μανταμίτσα να εχεις δίκιο ούτε έτσι ούτε αλλιώς.  Και ναι μεν το δικαιικό μας σύστημα έχει πολλά προβλήματα αλλά η προβολή της δικαιοσύνης του facebook δεν ειναι μια βελτίωση

* Συνέχεια απο το προηγούμενο: Αν το κράτος δυσλειτουργει, η αυτοδικία δεν ειναι η λύση. Η αυτοδικία, η επιβολή προσωπικού δικαίου ειναι φασιστική πρακτική. Δεν έχει καμία διαφορά από τους αυτόκλητους τιμωρούς (μη χέσω) της ΧΑ

 To ίδιο είδαμε με τις αντιδράσεις για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη από την Κρήτη που φέρονται να τραμπούκιζαν και να παρενοχλούσαν συμφοιτητές του. Δεν μάθαμε ούτε ποιοι, ούτε πόσοι. Το ότι το είπαν μερικοί όμως στα κανάλια ήταν αρκετό για να κάνει μερικούς σταυροφόρους να ξεσπαθώσουν:

πηγή 

Ρε παιδια ποιοι νομίζετε πως είστε ρε παιδια; Ο σούπερμαν; ο μπάτμαν; ο ζορό; Ο ίδιος ο εξαφανισμένος πιτσιρικάς λέγεται πως τραμπουκιζόταν απο τους ψυχοπαθείς συμφοιτητες του επειδή δεν ήταν αρκετά "κρητικός" για τα γουστα τους. Δεν ειχε πιστόλια φανταζομαι, δεν θα επινε τον κώλο του και μάλλον δεν θα ήταν οπαδός της προσωπικής απόδοσης δικαίου a.k.a βεντέτας που ειναι και παραδοση στα κρητικά όρη. Το να ζητάς βεντέτα - αυτοδικία απο μερικούς οπαδούς της αυτοδικίας επειδή αυτοδικούσαν σε κάποιον επειδή μαλλον δεν ήταν οπαδος της αυτοδικίας δεν σε κάνει τιμωρό. Σε κάνει μαλάκα.

Το ότι ποστάρουμε με απόλυτο ύφος ενιοτε (ενοχος και ο γράφων γι αυτο) τις αποψάρες μας κάπου, και έρχονται και πεντεδέκα μαλάκες και "μας κάνουν like" (δηλαδή σε απλά ελληνικά: λένε ότι συμφωνούν μαζί μας) δεν τις κάνει ούτε θέσφατα, ούτε τους δίνει κάποια νομική ισχύ, ούτε κάποια δημοκρατική νομιμοποιηση. Και βεβαίως χάρις στα blogια και τα social media η ενημέρωση διαχέεται και δεν ειναι πλεον μονοπώλιο των πουλημένων ΜΜΕ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οτι διαβάζουμε στα social media ειναι σωστό, ούτε ότι ξαφνικά γίναμε παντογνώστες πόσο μάλλον αντικειμενικοί και έγκυροι κριτές των παντων.