Αν κάτι έγινε κατανοητό αυτούς τους έξι μήνες είναι ότι τελικά χαλάρωση της λιτότητας και παραμονή στο ευρώ από αυτήν την κυβέρνηση και σε αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να γίνει.
Απεναντίας αυτή η ΕΕ ήταν έτοιμη να στείλει αυτήν την χώρα και αυτην την κυβέρνηση από ΄κει που 'ρθε. Ίσως μάλιστα, τελειως θεωρητικά, μια πιο δεξιά κυβερνηση θα μπορούσε να ελπίζει σε καλύτερη αντιμετώπιση από αυτήν την ακροδεξιά και μισαλλόδοξη Ε.Ε. Το τελείως θεωρητικό του πράγματος έγκειται στο γεγονός ότι δεν είδαμε καμία ένδειξη χαλάρωσης απέναντι στην κυβέρνηση Σαμαρά, απεναντίας από ένα σημείο και μετά "αφέθηκε" τελείως μόνη της για να μην στιγματίσει η αποτυχία της το υπόλοιπο ΕΛΚ, ενω η κυβέρνηση Τσίπρα, θες με τις κινήσεις της, θες επειδή δεν την γουστάρανε, θες επειδή μερικοί εκεί πέρα είχαν πάρει τις αποφάσεις τους (που ειναι το πιο πιθανό) είχε την πλέον εχθρική αντιμετώπιση παρόλο που ήταν η πλέον αμέτοχη στην ευθύνη για το πως φτάσαμε έως εδω και η πλέον πιθανή να λύσει το πρόβλημα αν της δινόταν χρόνος και ευχέρεια κινήσεων, κάτι που δεν έγινε ποτέ.
Ακόμα και ο πλέον κακόπιστος οφείλει να ομολογήσει ότι κυβέρνηση Τσίπρα εξάντλησε όλα τα καλοπροαίρετα όρια διαπραγμάτευσης με την Ε.Ε. Μάθαμε βεβαιως ότι υπήρχαν και άλλα όρια να δοκιμαστούν, αλλά αυτά δεν ήταν πλέον καλοπροαίρετα (βλέπε τις προτάσεις Βαρουφάκη αμέσως μετά το κλείσιμο των τραπεζών. Δεν υπάρχει όμως εγγύηση ότι αυτά τα μέτρα που ήταν καθαρά επιθετικά, καίτοι λογικά σύμφωνα με τον γράφοντα, ότι είτε θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα, είτε θα εξασφάλιζαν μακροπρόθεσμα την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ, είτε οτιδήποτε άλλο. Ήταν κινήσεις που θα έκανε διακυβέρνηση η οποία θα ξεκίναγε διαδικασίες ρήξης. Αν θα γινότανε ρήξη ή όχι αυτό είναι άλλο καπέλο αλλά ήταν καθαρά κινήσεις ρήξης, κόντρα επίθεση στην επίθεση της ΕΚΤ και μοιραία θα μας έβαζαν πιο πιθανά στην έξοδο αυξάνοντας τις πιθανότητές της. Ηταν (κατ εμε) κινήσεις που έπρεπε να έχουν γίνει πολύ νωρίτερα, και όχι στο παραπέντε, ήταν κινήσεις που θα ανταπέδιδαν την πίεση στους ευρωπαίους, κάτι το οποιο προφανώς ο Τσίπρας δίσταζε πλέον να κάνει μιας και είχε πάρει χαμπάρι πως πλέον τα πράγματα ήταν οριακά. Τελικά έγινε σαφές πως το δημοψήφισμα τον ισχυροποιησε και τον έκανε το μοναδικό αξιόπιστο στο εξωτερικό παίχτη στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας και μόνο αυτό. Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε αν το αποτελεσμα της συμφωνίας θα ηταν διαφορετικά άν στο δημοψήφισμα ψηφιζαμε ΝΑΙ, τελικά η γνώμη μου ειναι πως.... όχι). Το αποτέλεσμα της προτεινόμενης συμφωνίας είχε προαποφασιστεί στο μεγαλύτερο ποσοστό του. Ο Τσίπρας προσπάθησε να το γλιτώσει και απέτυχε. Και είπαμε, για κάποιον που θέλει να μείνει στο ευρώ, εντός της ΕΕ και όχι ως ... "πειρατής" η επιβαλλόμενη λιτότητα αποδείχθηκε μονόδρομος.
Μια στάση εδώ. Όταν στο μέλλον στέλνουμε κάποιον για διαπραγμάτευση καλο ειναι να ξέρουμε τι σκατά θέλουμε:
εικόνα από εδώ
Ηταν λάθος (τελικά) του Σύριζα να ελπίζει σε μιαν άλλη Ευρώπη. Παρόλο που λογικά ο Σύριζα είχε δίκιο, η πραγματικότητα τον διέψευσε σκληρά.
Ήταν λάθος του Σύριζα να επενδύσει όπως και ο Σαμαράς νωρίτερα στην αντιμνημονιακή ρητορεία χωρίς να την συνδυάσει με την πλέον πιθανή της κατάληξη: πως είμαστε έτοιμοι, και με οργανωμένο σχέδιο, να αποχωρήσουμε απο την ΕΕ αν κρίνουμε πως δεν ειναι προς το συμφέρον μας πια. Το λάθος αυτό του Σύριζα προβλέπω να το πληρώνουμε για αρκετά χρόνια ακόμα. Έπεσε θύμα της μαλακίας του, αλλά και της προπαγάνδας των πολιτικών του αντιπάλων που έχουν βρει ιδεολογικό αποκούμπι σε ένα νόμισμα, γιατι με αυτό κρύβουν τα δικά τους ιδεολογικά κενά.
- αλήτης ο Βαρουφ,δεν είχε σχεδιο -αλήτης ο Βαρουφ,είχε σχέδιο εξόδου Έρχεται & το -αλήτης ο Βαρουφ,ηταν σε συνεννόηση για έξοδο με Σοιμπλε
— Stefanos (@Stefanossp) July 14, 2015
Ήταν προφανώς λάθος του Σύριζα να αφεθεί ο Τσίπρας να αλωνίζει στο πολιτικό και ιδεολογικό πεδίο μόνος του, επειδή "τράβαγε" καθώς όλοι οι άλλοι "υψηλα ιστάμενοι" είναι λιγότερο .... τηλεοπτικοί.
Ήταν λάθος που ακόμα και στα ζόρικα συνεχίστηκε η πολιτική καλού παιδιού προς την ΕΕ αντί να αρχίσουν να εξετάζονται επιθετικές κινήσεις όπως τα Capital Controls όσο οι τράπεζες είχαν ακόμα χρήμα μέσα, η έκδοση IOUs και η ιδιοποίηση της ΤτΕ απο το Ελληνικό κράτος, κινήσεις όμως που, το ξαναπα, θα μας έβαζαν σε τροχιά ρήξης. Το τελευταίο λάθος έχει ελαφρυντικά όμως. ΟΚ εγώ ήμουνα υπερ, εσύ ομως;
Το αθροιστικό βάρος των λαθών αυτών λογικά και αναμενόμενα θα συνθλίψει τον Σύριζα. Τα λάθη πληρώνονται και ο ποιών αυτά οφείλει να πληρώσει το τίμημα.
Μια στάση εδώ
Ειναι εύκολοι οι αφορισμοί. Μπορει ο Τσίπρας να ήταν λίγος, μπορεί να είχε πονηρό σχέδιο στο μυαλό, μπορει να έκανε λάθη, μπορεί να ήθελε Μνημόνιο εξαρχης και να το έπαιζε ιστορία. Μπορεί χίλια πράγματα.
Καταλαβαίνω όμως την θέση ενος ανθρώπου που εκβιάζεται και στον εκβιασμό πάνω πέφτουν 10 εκατομμύρια ζωές. Εγώ είχα εκπεφρασμένη θέση αλλά ήμουν υπεύθυνος μόνο για τον εαυτό μου, την οικογενειά μου και την περιουσία μου. Το πρόσθετο βάρος θα με έκανε προφανώς περισσότερο "δειλο" και δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το αντέξω. Δεν ειναι όλοι οι άνθρωποι αναίσθητα γομάρια σαν
Συνεχίζουμε
Όταν κάθε φορά (εκλογές, ευρωεκλογές, ξαναεκλογές και Δημοψήφισμα) ο Σύριζα βγαίνει και ζητάει Εντολή για Διαπραγμάτευση Εντός Ευρώ (ΕΔΕΕ), συνεχώς και μετά μανίας, κόντρα μάλιστα σε όσους λένε πως η πολιτική του οδηγεί άτακτα εκτός ευρώ, και αφού αυτό που μας έφερε ειναι το αποτέλεσμα της ΕΔΕΕ, τότε πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του και να το στηρίξει. Κανείς δεν είπε πως η ΕΔΕΕ θα είχε καλύτερα αποτελέσματα από τα προηγούμενα μνημόνια έτσι δεν είναι; Πηγε λοιπον ο Τσίπρας και κατάφερε αυτά που κατάφερε. Ας αναγνωρίσουμε το αποτέλεσμα, διοτι σε μερικά ματς ρεβάνς δεν υπάρχουν. Δεν βγήκε η Βραζιλία να ζητήσει ρεβάνς από την Γερμανία για την ντροπιαστική της περσινή ήττα. Εγινε, έγραψε και άντε να το ξεγράψεις. Περιμένεις την επόμενη συνάντηση και την επόμενη συγκυρία για να ξαναδοκιμάσεις. Δεν μπορείς όμως να το κάνεις όντας διαλυμένος σε κομμάτια ή σταματώντας να ασχολείσαι με το άθλημα. Και αν ο Συριζα απέτυχε και αν διαλυθεί δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να δοκιμάσει ο επόμενος, αναγνωρίζοντας όμως τα λάθη του Σύριζα και μην προσπαθώντας να τα ξανακάνει.
Το κυριότερο λάθος ήταν καθαρά πολιτικό και μάλιστα εκεί που πιστεύαμε όλοι ότι ο Σύριζα είχε δίκιο. Ο Τσίπρας πήγε να διαπραγματευτεί κατά το τυπικό, ως ίσος μεταξύ ίσων. Και τον διέλυσαν. Αν δεν το βλέπαμε δεν θα το πιστεύαμε οπότε ειναι καλό για μας που ο Αλέξης το τράβηξε μέχρι εκεί.
Πρέπει ίσως να αντιληφθούμε ότι τελικά η Ελλάδα ήταν και παραμένει μια υποτελής πολιτεία της οποίας μεγάλο μέρος της εθνικής κυριαρχίας και του νομικού συστήματος υποκειται σε ασφυκτικό εξωτερικό έλεγχο και η ασφυξία μεγαλώνει όσο η Ελλάδα αδυνατεί να εκπληρώσει αυτά που υπέγραψε μιας και οι (δημοκρατικά εκλεγμένοι ας μην το ξεχνάμε) αρχηγοι των άλλων κρατών δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εξηγήσουν στους λαούς τους που χάνονται τα λεφτά που ρίχνονται στην Ελλάδα.
Παράξενο είναι ότι αυτή η υποτέλεια συνάδει θεωρητικά με την θέληση του ελληνικού λαού καθώς είναι τίμημα της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, την οποια, θεωρητικα τουλάχιστον, ο ελληνικός λαός θεωρεί, σε μεγάλη πλειοψηφία του, αδιαπραγμάτευτη.
Κακά τα ψέμματα, όσο η πλειοψηφία των πολιτών που στήριξαν τον Συριζα και τα άλλα κόμματα (πλην Λακεδαιμονίων ΚΚΕ και ΧΑ για διαφορετικούς λόγους, btw πως σας φαινεται τώρα κύριοι του ΚΚΕ που το παίζατε και έξυπνοι στο Δημοψήφισμα, που συμπλέετε με την ΧΑ; Καλά; Πάντα καλα!) εξακολουθεί να προτιμά το ευρώ και την ΕΕ από τον δρόμο της ρήξης, οι βουλευτές πρέπει να ξεγράψουν προγράμματα, συμφωνίες και τα λοιπά και να δώσουν στο λαό την Ευρώπη σε όλο της το μεγαλείο.
Ισως να πρέπει μάλιστα ο Συριζα να απολογηθεί κιολας(!) στα άλλα κόμματα για τις διάφορες κατηγορίες που εκτόξευαν άκριτα διάφορα στελέχη του, μερικά εκ των οποιων ακόμα έχουν την πεποίθηση πως αφού το ψηφίσαμε εμείς η Σουηδία λχ υποχρεούται να μας δανείσει. Αστειότητες.
Το σημαντικό ειναι να καταλάβουμε τα εξής:
* Η Ελλάδα βρίσκεται υπό υποτέλεια. Όχι από τώρα, από το 2010. Απλά τώρα, θες το φιλότιμο των αριστερών, θες η διαπραγμάτευση που τράβηξε σε μάκρος, το πράγμα έχει φανεί σε όλο τον πλανήτη, κάτι που αναμένεται να είναι προς το συμφέρον μας μακροπρόθεσμα. Αν δεν θέλουμε το Μνημόνιο 4 να το υπογράψει η ....Ανταρσύα, πρέπει κάποτε να πάρουμε τα χαμπάρια μας.
* Μέρος των Μνημονίων ήταν και είναι σωστό και εύλογο. Μαντεψτε: το μεγαλύτερο μέρος αυτού του μερους δεν υλοποιήθηκε ποτέ για να μην στεναχωρηθούν τα πελατάκια μερικών.
* Η συνολική ανάλυση Βαρουφάκη για το ότι ΔΕΝ πρεπει να παίρνουμε άλλα δάνεια, πως το σύστημα δεν βγαίνει και πως η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπησει (με διάφορους τρόπους) εντος ευρώ παραμένει η πιο λογικη. Αντε όμως να πείσεις τον κάθε Βέμπερ γι αυτό.
* Η συνολική ανάλυση Βαρουφάκη για το ότι ΔΕΝ πρεπει να παίρνουμε άλλα δάνεια, πως το σύστημα δεν βγαίνει και πως η Ελλάδα πρέπει να χρεοκοπησει (με διάφορους τρόπους) εντος ευρώ παραμένει η πιο λογικη. Αντε όμως να πείσεις τον κάθε Βέμπερ γι αυτό.
* Η συμφωνία αυτή ΔΕΝ λύνει το πρόβλημα και δεν καθιστά το χρέος βιώσιμο. Μέχρι νεοτέρας τουλάχιστον. (Btw να το πουμε: ηταν πιο ευκολο να λυθεί με άλλο τρόπο το πρόβλημα το 2010, λιγοτερο εύκολο το 2012, πολύ δύσκολο το 2014 και πρακτικά αδύνατο σήμερα)
* Στο σημείο που φτάσαμε το πρόβλημα του χαοτικού grexit θα μας οδηγούσε σε καταστάσεις failed state. Κατανοώ πως μερικοί δυσκολεύονται να το κατανοήσουν, αλλα δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω. Μια έξοδος (από τώρα και μέχρι τις 20 Ιουλίου ας πούμε) θα οδηγούσε σε τέτοιο χάος που τα καζίκια των Μνημονίων θα μας φαινονταν παιδική χαρά. Θα μου πεις πως και τι να εξηγήσεις σε αυτόν:
Προς ευρωλάγνους: τα συναλλαγματικά αποθέματα για να περάσουμε στη δραχμή συγκεντρώνονται απο τα ευρω σε κυκλοφορία & τουριστικό συνάλλαγμα.
— Leonidas Vatikiotis (@LeonidasV) July 15, 2015
* Απο το status της υποτέλειας φεύγεις μόνο με τέσσερις(θεωτηρικά) τρόπους:
- Με την επιτυχή ολοκλήρωση, έστω μερικώς, του όποιου προγράμματος, δηλαδή α) την επίτευξη σταθερών πλεονασμάτων και β) την επάρκεια σε τροφή και ενέργεια που σου επιτρέπουν είτε να συνεχίσεις εντος της ΕΕ είτε να φύγεις. Μειονέκτημα οι κοινωνικές επιπτώσεις των προγραμμάτων αλλά και το πολλές φορές ανέφικτο των στόχων τους. Κοινώς έχουμε πέσει σε άσχημη λουμπα. (δρόμος Β από εδώ). Πρεπει να καταλάβουμε πως όσο δεν βγαίνουμε μόνοι μας (ακομα απέχουμε απο αυτο) κάθε σκέψη για ρήξη θα πρέπει να ενέχει ως πιθανότερη συνέπεια το χαος.
- Με ....επανάσταση ή χαοτικό grexit το οποιο μόνο στα πλαισια της φαντασίας μας φτιάχνει οποια κοινωνια εχει ο καθεις στο κεφάλι του. Κοινωνία της 10ετίας του 1980, αταξική κομμουνιστική, failed state, νεοφεουδαρχία με το failed state να ειναι προφανώς φαβορί στον πραγματικό κόσμο.
- Με ελεγχόμενο ή χρονοπεριορισμένο grexit, που το πρότεινε ο Σόιμπλε, κάτι το οποιο μας κάνει να ανησυχούμε. Στην ουσία θα μας χάριζε καμια 50αρια δις (ψίχουλα) μέχρι να βρούμε χρόνο να τυπώσουμε δικό μας νομισμα, να το κυκλοφορήσουμε και η Παναγιά μαζί μας. Αν σας ακούγεται κάτι σαν το σχέδιο Λαφαζάνη, τι να σας πω, και μένα. Βολφγκανγκ σύντροφε!
- Με ρήξη ελεγχόμενη μεν, που ξεκινά από το εσωτερικό δε. Αγνωστο αν ο κόσμος το θέλει, μιας και τώρα αρχιζει να συνειδητοποιεί τι παίζει (δρόμος Α από εδώ)
Τι προτείνω
Εγώ πρότεινα τον δρόμο Α. Ρήξη, που ξεκινά απο το εσωτερικό, με ένα κόμμα αρραγές και την κοινωνία μαζί. Το κόμμα όμως δεν ειναι αρραγές και η κοινωνία δεν ειναι καθόλου σίγουρο πως θα είναι μαζί. Τα "τσαβικά απαιτούμενα ποσοστά" δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιβεβαιωθεί γιατί κανείς δεν τολμά (ακομα) να θέσει το ερώτημα της ρήξης σε όλη του την ολότητα. Οι δε καβάτζες μας δείχνουν να έχουν σωθεί ένεκα η καλοπαιδίστικη διαπραγμάτευση. Αλλά ακόμα και αν υπήρχαν αυτές οι συνθήκες το ερώτημα επιτυχίας παραμένει αβέβαιο μιας και δεν είμαι καθόλου σιγουρος πως η βασική μου επιφύλαξη έχει αρθεί.
Ο γραφων γέρνει (σήμερα) προς τα εδώ, με μοναδικό ερωτηματικό την ικανότητα, όχι μονο του Συριζα, αλλα του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνολικά να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα.
Αρα μας μένει ο δρόμος της αποδοχής του καθεστώτος υποτέλειας και το τι θα κάνουμε με αυτόν, δηλαδή ο δρόμος Β.
(Ποιος μας εβαλε σε υποτέλεια; Ο ΓΑΠ. Ποιος εδωσε το έναυσμα; Ο Καραμανλης. Οι ευθυνες των υπολοιπων ειναι προφανώς μικρότερες και πρέπει να το καταλάβουμε, όσο και αν ο Σαμαράς μας γυρίζει τ΄άντερα)
Τι προτεινω λοιπον; Περα από αυτα που έγραψα στο προηγούμενο ποστ (10 φορές το έχω λινκάρει, δείτε το) πως πρέπει να κάνει ο Σύριζα, δηλ:
-Μπετονάρισμα κυβερνητικής πλειοψηφίας+
-Σαφή περιγραφή του τι ειναι το grexit, πέρα απο σαμαρειους αφορισμούς.
-Περιχαράκωση από την αντιπολίτευση και συνεχής καταγγελία των αποτυχιών της στην υλοποιηση των προηγούμενων μνημονίων αλλά και στην ενίσχυση του καθεστώτος διαφθοράς που παρέλαβε
-Προσπάθεια επιβολής "οσης αριστεράς γίνεται" σε αυτές τις δεδομένες και επιβαλλόμενες απ' έξω συνθήκες
η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα πρέπει να συμφωνήσουν τα εξης:
- Πως αφού τα απαιτούμενα μέτρα δίνονται σε μια υποτελή πολιτεία από επικυριάρχους, να αναγνωριστει ρητά πως η ψήφισή τους κατά κυριολεξία και κατά παραγγελία είναι καθήκον όλων και ταυτόχρονα παραδοχή της υποτέλειας. Όλων όσων θέλουν την παραμονή στην ΕΕ τουλάχιστον. Η απαίτηση διαχωρισμού της νομοθεσίας Μνημονιακών νόμων, από άλλων έπρεπε να έχει γίνει από το 2010 και να απαιτούνται κάθε φορά οι 180 ψήφοι της αυξημένης πλειοψηφίας. Οπως καταλαβαίνετε απαιτώ από το Σύριζα αλλά και απο το υπόλοιπο "φιλοευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα" να αυτοεξευτελιστεί. Ξέρετε, στα τέσσερα. Γιατι αμα μας πρήζεις με την ΤΙΝΑ σου, δείξε μου πόσο ΤΙΝΑκος είσαι. Και απαιτώ επίσης ο Σύριζα σε αυτό να είναι αρραγής. Όπως αρραγής ήταν όταν μας έλεγε για ΕΔΕΕ, πως αλλαζουμε την Ευρώπη, πως η ελπιδα ερχεται και όλα τα σχετικά. Τον πιστεψαμε, το προσπαθήσαμε, το φάγαμε οπισθίως. Ε, το να γίνει τώρα ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για μια εκφρασμένη και στηριγμένη από όλους πολιτική θέση, μου φαίνεται ατιμία. Και αν "υπηρχε σχέδιο" και μας γελάσανε και τέτοια θα ήθελα να δω αποδείξεις του σχεδίου αυτού. Αν μας γελάσανε, καλα να πάθουμε, και ο γελασμένος ειναι συνυπεύθυνος, διότι η γελασμένη ψήφος παραμένει ψήφος.
- Να αρχίσει επιτέλους να σπάει το ταμπού της εξόδου, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής και να αρχίσουν μερικοί εγκέφαλοι να παράγουν συνεκτικά πλάνα.
-Οποτε είτε το πρόγραμμα ολοκληρώνεται επιτυχώς σε δόκιμο χρόνο και γινόμαστε ξανά κανονικό κράτος, είτε επιτέλους ο Έλληνας σιχαίνεται το ευρώ και αυτήν την Ευρώπη και αρχίζουμε πλέον να εξετάζουμε το θέμα της ρήξης σαν κοινωνική πλειοψηφία που απαιτεί πλέον πράγματα γνωρίζοντας όμως και τις συνέπειες των απαιτήσεών της. Και αν ο (μνημονιακός πλέον ε;) Σύριζα βουλιάξει και χαθεί, είναι μικρό το τιμημα μπροστά στην χειραφέτηση ενός έθνους. Αν τώρα καταφέρει και ολοκληρώσει επιτυχώς το Μνημόνιο (!), ε ας γίνει ο Αλέξης ο νέος Αντρέας και ας κυβερνά 200 χρόνια. Χαλάλι του.
Αν ο Σύριζα φανεί τώρα μικρός και διασπαστεί, και πάμε σε grexit ή πιο πιθανά σε ακόμα χειρότερη συμφωνία και σε συγκυβέρνηση με τους Ποταμίτες και τους ΝΔ επειδή μερικοί μπερδεύουν την τσουτσούνα τους με την πραγματικότητα, να το θυμάστε εκει έξω: μπορείτε να κερδίσετε μερικούς ποντους συμπάθειας σε μερικούς ψεκασμένους ψηφοφόρους αλλά μετά από μερικούς μήνες ο κόσμος και τελικά η ιστορία δεν θα σας συγχωρήσει ποτέ.
Τα καλά νέα:
-Η Συμφωνία αποκελείεται να μείνει ως έχει. Ο μεγαλύτερος γνώστης σε αυτα τα πράγματα ειναι το ΔΝΤ και όσο λέει πως αυτό το πράγμα δεν ειναι βιώσιμο, κανείς δεν θα βάλει τα λεφτά του μεσα. Οποτε ενδέχεται η συμφωνία θες σήμερα, θες αύριο να αλλάξει. Καλό ομως ειναι να μην υπάρχει τότε καμία αιτίαση ενάντια στην Ελληνική κυβέρνηση. Ας έχουμε μια κυβέρνηση που θα υλοποιεί ότι υπογράφει, έτσι για αλλαγή, για να δούμε πως είναι.
- Για να υποκύψει ο Τσίπρας χρειαστηκε να τον ξεφτυλίσει ολη η Ευρώπη, στην ουσία εξευτελίζοντας τον εαυτό της. Σε κανένα, πλην των κομπλεξικων ελλήνων μετωπολογικάριων της πούτσας, δεν άρεσε το θέαμα του βαλλόμενου πανταχόθεν Έλληνα πρωθυπουργού ή η επιβολή όρων που μόνο χυδαίους θα μπορούσες να τους πεις. Οι καιροί πιθανως να αλλάξουν (εκλογές στην Ισπανία, Δημοψήφισμα στην Αγγλία, η Ιταλία πνίγεται) και όταν αλλάξουν, θα αλλάξουν και για μας.
Βραβείο ωμής παραδοχής της χυδαιότητας που αντιμετώπισε ο Τσίπρας και της αλληλεγγύης των εταίρων μας
Σας πήραμε χαμπάρι
- Ακόμα και αυτό το πρόγραμμα έχει κάποιους καλύτερους όρους από το Μνημονιο 2 μιας και, θεωρητικά τουλάχιστον, εξασφαλίζει σταθερότητα για 3 χρόνια. Καμια σοβαρή δουλειά δεν μπορεί να γίνει σε καθεστώς αβεβαιότητας. Γι αυτό και μόνο ο Ευκλείδης αξίζει τα συγχαρητήριά μας. Μικρή παρηγοριά, αλλά καθόλου ασήμαντη.
- Το κολπο δεν ήταν ποτέ η επιβολή Μνημονιών. Αν ήθελες ΕΕ θα είχες Μνημόνιο πάει και τελείωσε, απλά εμείς αργήσαμε να το καταλάβουμε. Το κολπο ήταν να πέσει μια κυβέρνηση που τους χαλάει το image, γιατί ακόμα και εντός Μνημονίου μπορείς να παίξεις μπάλα+.
- Το κολπο δεν ήταν ποτέ η επιβολή Μνημονιών. Αν ήθελες ΕΕ θα είχες Μνημόνιο πάει και τελείωσε, απλά εμείς αργήσαμε να το καταλάβουμε. Το κολπο ήταν να πέσει μια κυβέρνηση που τους χαλάει το image, γιατί ακόμα και εντός Μνημονίου μπορείς να παίξεις μπάλα+.
- Η αποφαση στο Δημοψήφισμα ήταν και εντυπωσιακή και γενναία και κυρίως ταξική. Ας ηττήθηκε η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με τα θηρία, κάτι όχι και περίεργο. Όταν το 60% πάει κόντρα σε μια μαούνα κόμματα και φορείς και μέσα σε καθεστώς τρομοκρατίας, τότε τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα. Ας είναι η κυβέρνηση πλεον κόντρα (;) στο λαό. Ο λαος έχει δηλωμένη θέση, δεν ψήφισε ο ίδιος την υποταγή του και δικαιούται νομιμότατα να αλλάξει κυβέρνηση αν θεωρήσει πως γελάστηκε ή πως η εντολή του δεν υλοποιήθηκε.
- Πάλι για το Δημοψήφισμα: Η ξεφτίλα της ΓΣΕΕ, των καναλιών, της ΠΑΣΕΓΕΣ και τα λοιπά θα είναι ένα χρήσιμο μάθημα για όλους μας. Να δω μαρή ΓΣΕΕ με τι αρχίδια θα τολμήσεις να κάνεις απεργία κόντρα στα Μνημονιακά μέτρα που ζήτησες. Καιρός ειναι ο συνδικαλισμός να φύγει από τα γραφεία επαγγελματιών παλαιοπασόκων και να επιστρεψει στον φυσικό του τόπο, στον τόπο εργασίας.
Επιμύθιο
Αυτό το ποστ γράφτηκε πριν ξεκινήσει η σχετική ψηφοφορία στην Βουλή, σχετικά άταχτα και με οίστρο. Ακούω πως ο Τσίπρας έθεσε (πολύ λογικά) θέμα εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Μπορεί να μπλοφάρει, μπορεί και όχι, αλλά ακόμα αντιπρόταση πέραν του ΚΚΕοειδούς ΟΧΙ δεν έχω ακούσει
+ Ακόμα και τώρα περιμένω από τον σ. Λαφαζάνη που διαφωνεί με την επάρατη ΤΙΝΑ να μας δώσει ένα πλαισιο-πρόταση για το πως θα γίνει η έξοδος, σε τι χρονοδιάγραμμα περίπου και κυρίως τι θα τρώμε και τι ρεύμα θα καίμε μέχρι να ισορροπήσει το πράγμα. Αν δεν το παρουσιάσει μέχρι την ψηφοφορία (είχε 10 μέρες από την Δευτέρα μετά το δημοψήφισμα. Και τίποτα να μην είχε σκεφτεί πριν, παρόλο που το προπαγανδίζει τόσα χρόνια, κάτι θα έβγαζε. Εγώ θα είχα γράψει μισό βιβλίο) τότε καλειται να βγάλει το σκασμό και να κάνει την πάπια αναλαμβάνοντας και αυτός την συνευθύνη του για την πολιτική του Σύριζα μεχρι τώρα. Καλο ειναι να κάνουμε τους τζάμπα μαγκες, αλλά ακομα καλύτερο να αποδεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεων ή των μή πράξεών μας. Αν δε, υπάρχει κάποιος ρομαντικός ακόμα που επιμένει πως γίνεται να έχουμε ευρώ χωρίς λιτότητα και χωρίς Μνημόνια καλείται να εξηγήσει πως στο διάολο γίνεται αυτό. Σε αυτό το στρατόπεδο ήμουν και εγώ και αποδέχομαι και το λάθος μου και τις συνέπειες του.
