I have a cunning plan

Στις εκλογές του Ιανουαρίου η Νέα Δημοκρατία πήρε το εξωπραγματικό 28%. Εξωπραγματικό, όχι διοτι έπεσε (οι εποχές Καραμανλή του 40+% εχουν περάσει μάλλον ανεπιστρεπτί), αλλά επειδή έπεσε μόνο τόσο. Στην κυριολεξία η ομάδα Σαμαρά έδωσε τα ρέστα της, πόνταρε στις γριες και στους φασίστες και κατάφερε να σώσει την παρτίδα, τουλάχιστον όσον αφορά την ρητορική της. 

(θυμίζω: 

"Πλεον η "ξενέρωτη ΝΔ" του Κ. Καραμανλή έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπως και η επιδίωξη της να εμφανιστεί σαν ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Αμόρφωτοι, ρατσιστές, θεούσες γριές, ευρωφοβικοί και ταυτόχρονα ευρωλιγούρηδες (Ανθιμος style), χουντικοί και σία εδώ είναι το (μεγάλο) κόμμα σας. Το πως αυτό θεωρείται στην σύγχρονη Ελλάδα τακτική νίκης και όχι φρανξιονισμού / διαχείρισης ήττας ελέγχεται. Η ΝΔ πλεον κοντράρεται στα ίσια με την ΧΑ και το ΛΑΟΣ για να παρουν τα πλεον λούμπεν στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας στις τάξεις τους, ιδανικούς χαχόλους για το κεφάλαιο που αποτελεί αν όχι τον ιθύνοντα νου της (ο νους γενικά σε αυτην την ΝΔ ελέγχεται....γενικώς), τουλάχιστον το βασικό της κυτταρικό DNA"

Είχα προειδοποιήσει πως ένα ποσοστό κάτω από 20% ίσως ήταν μακροπρόθεσμα καλό για την ΝΔ αλλά και για τη χώρα

" Συρρίκνωση της ΝΔ. Θα έδειχνει πως η νεα δεξια (Ποτάμι) ηρθε και ειναι ετοιμη, πως οι ακροδεξιές πρακτικές δεν αρκούν για να κυβερνήσεις και εντέλει θα έστελνε τους ΣαμαροΦαηλοΜουρουτηδοΛαζαριδηδες σπίτια τους. Θα είχαμε δηλαδή ένα θετικό άδειασμα στελεχών στην δεξιά. Αν κατόπιν η ΝΔ αποφάσιζε να γίνει σοβαρο και ευρωπαϊκο κομμα θα μπορούσε να ελπισει σε comeback. Ενα ποσοστο γύρω στο 30% χωρίς όμως προοπτική εξουσίας και με εναν Θεοδωράκη πεινασμένο να το παίζει νέος και καθαρός θα οδηγούσε σε σταδιακή διάλυση της ΝΔ, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ στο πιο απότομο. Ισως ένα ποσοστό γύρω στο 20% να τους έκανε καλό αν αλλαζαν αρχηγο, πολιτική και μυαλά με πιο δύσκολο το τελευταίο."

)

Μπορεί πριν ένα μήνα που έγιναν οι εκλογές το ποσοστό της αριστεράς να μας φάνηκε τεράστιο και ρήξη με το κατεστημένο και όλα τα σχετικά, αλλά φάνηκε πως τελικά είχαμε γελαστεί όλοι μιας και η αλλαγή πορείας ήταν κάτι που η ελληνική κοινωνία ζητούσε απεγνωσμένα. Όταν βλέπεις ψηφοφόρους της ΝΔ να ρίχνουν (ψηφιζοντας μεν αλλα...) χριστοπαναγίες μαζί με το ψηφοδέλτιο, καταλαβαίνεις αρκετά πράγματα και το κυριοτερο ειναι πως η νομιμοποιηση του ΝΔΣΟΚ στα μάτια του κόσμου ήταν περίπου μηδενική. Ο Συριζα τζάμπα έκανε τις εκπτωσεις που του καταλογίζονται στην πολιτική του και τζάμπα έκανε τα περιεργα "κεντροαριστερά" του ανοίγματα. Στην παρούσα φάση πιστεύω πως και ξεβράκωτος να έβγαινε προεκλογικά ο Τσίπρας πάλι θα έπαιρνε τους ίδιους ψήφους, καθως η όλη πορεία ηταν πλέον μη αναστρέψιμη. Ολοι μας υποτιμήσαμε το βαθμό απογοήτευσης του μεσου έλληνα από τις παρελθούσες κυβερνήσεις. Ο μόνος λόγος που ο Συριζα δεν τσίμπησε αυτοδυναμία στις εκλογές ήταν τελικά ο φόβος του αγνώστου και το διακαναλικό blitz και όχι το ποσοστό συριζαίικιας αριστεροσύνης. Δι' αυτό και τα δημοσκοπικά μεγέθη άλλαξαν άρδην την επόμενη των εκλογών (ειδικά η "καταλληλότητα" για πρωθυπουργία aka η πιο άκυρη ερώτηση ever) πριν ακόμα η κυβέρνηση πει καλημέρα. Και όσο ο καιρός περνάει και δεν πέφτει ο ουρανός να μας πλακώσει, τόσο θα ηρεμούν και οι θεούσες γριές και το συριζαίικο ποσοστό θα παγιώνεται ανεξαρτήτως κυβερνητικών αποτελεσμάτων (εδώ ο Καραμανλής μας κατσικώθηκε τόσα χρόνια με κυριοτερο προτέρημα της διακυβέρνησης του την ....απραξία)

Τελικά η μπίλια έκατσε στο 28%, νούμερο που ειναι το πλέον δύσκολα διαχειρίσιμο στην ΝΔ. Διοτι ο ΣυριζΕλ ειναι νέα κυβέρνηση με την ίδια την ΝΔ να ειναι δημοσκοπικά πολύ μακριά από την ανατροπή, ο ίδιος ο Τσίπρας ειναι άφθαρτος, οι Έλληνες δείχνουν να δίνουν κατά κανόνα 8ετίες στις "αλλαγές καθεστώτων" (Παπανδρέου, Σημίτης, Καραμανλης), οποτε ξαφνικά η ΝΔ δεν ήξερε κατά που να σάξει και από την άλλη δεν ειναι τέτοιο το σκορ που να συνιστά παταγώδη και αποστωμοτική αποτυχία.

Επίσης, με βάση την κοινή λογική, η ΝΔ δεν βλέπει (ξανα) εξουσία σύντομα, τα ποσοστά της δεν ειναι ποσοστά κυβερνώντος ή wanna be κυβερνώντος κόμματος, η εκλογική της βάση φθίνει όσο περνάει ο καιρός (αυτο συμβαίνει όταν το κύριο μέρος των ψηφοφόρων σου ειναι συνταξιούχοι), η πολιτική της έχει αποδοκιμαστεί ακόμα και από τα ίδια τα στελέχη της, όπως και ο σφιχτός εναγκαλισμός με το ΠΑΣΟΚ ενώ από  την άλλη ο κίνδυνος μιας νέας 8ετίας στην απέξω, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ τους τρομοκρατεί μιας και κακά τα ψέμματα, για τον μέσο Νεοδημοκράτη πολιτική είναι η ενασχόληση με την κουτάλα. Και το ζήτημα ειναι πως εναλλακτική από την μία δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και από την άλλη δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση πως αυτή η εναλλακτική θα μπορούσε να γοητεύσει εκ νέου τους ψηφοφόρους πριν τον χρονικό ορίζοντα μιας τετραετιας, ίσως και δύο. 

Αν το ποσοστό της ΝΔ ήταν κάτω απο 20% οι ανακατατάξεις και το ψυχοψάξιμο στο κόμμα θα ήταν άμεσες και νομοτελειακές, όπως και η αναδόμησή του. Αν ήταν πάνω απο 30% θα μπορούσε βάσιμα να ελπίζει σε άμεση επάνοδο είτε στο τέλος της τετραετίας είτε ενδιάμεσα, μιας και εν καιρώ μνημονίου οι κυβερνήσεις δύσκολα βγάζουν σεζόν.

Η δυσκολία στην διαχείριση του αποτελέσματος ειναι εύκολα παρατηρήσιμη μιας και ενώ όλοι, ή έστω σχεδον όλοι, στην ΝΔ πλεον κάνουν την ...αυτοκριτική τους, παραδέχονται τα χοντρά λάθη διακυβέρνησης (αν και κυρίως παραδέχονται επικοινωνιακά προεκλογικά λάθη, κάτι...λάθος από μέρος τους μιας και η προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ ηταν στην κυριολεξία μια συνέχιση της κυβερνητικής της πολιτικής, ειδικά το τελευταίο εξάμηνο που συνοψιζόταν στο "μην μας κόψετε διοτι θα έρθουν τα κομμούνια"), κανείς (πλην Ντόρας και Αντώναρου) δεν έχει βρει ακόμα τα κοχόνες να πάει στο προφανές, πως δηλαδή η ΝΔ ηττήθηκε πολιτικα, για δεδομένες θέσεις, πρόσωπα και τρόπους άσκησης εξουσίας. Κανείς δεν δείχνει να καταλαβαίνει πόσο σιχάθηκε (ακόμα και οι ψηφοφόροι της) ο κόσμος το σύστημα εξουσίας που εκπροσωπούσε το ΝΔΣΟΚ. Πως παρόλο το επικοινωνιακό αντισυριζαίικο επικοινωνιακό blitz των τελευταίων ημερών όλοι ξέρουν πως η παρούσα κυβέρνηση (ακόμα) χαίρει αποδοχής από τον κόσμο, και ιδιαίτερα από τον κόσμο που δεν την ψήφισε, όχι γιατί είναι καλή, αλλά γιατί δεν ειναι η Νέα Δημοκρατία. Ο βαθμός απέχθειας και κόπωσης της κοινωνίας από τους απερχόμενους κυβερνώντες είναι κάτι σπάνιο. Και μπορεί μεν ο Σύριζα μελλοντικά να ξεφουσκώσει, αλλά δεν υπάρχει καμία μα καμία διαβεβαίωση πως το ξεφούσκωμα αυτό θα ωφελήσει την παραπαίουσα ΝΔ όταν υπάρχουν νέοι παίχτες στο χώρο της δεξιάς (ΧΑ, Ποτάμι, Κόμμα Μπαλτάκου, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ πλεον θεωρείται δεξιά συνιστώσα μιας και μόνο "παραδοσιακά" πλεον συνδέεται με τον κεντρώο χώρο και φαντασιακά με τον αριστερό), και ειδικά επειδή η νέα Νέα Δημοκρατία έχει εκπέσει σε έναν αντιδιαφωτιστικό, μή σύγχρονο, κομμουνιστοφαγικό λόγο, μπορεί να παίρνει ψηφοφόρους από την ΧΑ (αν συγκρίνετε ρητορείες Καραμανλή που θεωρούσε ακραίο τον Καρατζαφέρη με το ελληνοχριστιανικό λιβάνισμα Σαμαρά θα σοκαριστείτε) , αλλά χάνει από όλους τους άλλους και  υπάρχει η βάσιμη πλέον υποψία πως αν και όταν ο Θεοδωράκης βρει τα πατήματά του θα τους φάει ζωντανούς. Αλλά και αν δεν ειναι ο Σταύρος, ειναι αναμενόμενο σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό να σκάσουν άλλες δυνάμεις οι οποίες αναμενόμενα θα φάνε από εκεί που έχει ψωμί, και στην παρούσα φάση το ψωμί αλλά και το παντεσπάνι για φάγωμα ειναι όλο στην ΝΔ.

Το πρόβλημα της ΝΔ μπορεί να αποκρυσταλλωθεί στους εξής άξονες:

1. Ο κόσμος την σιχάθηκε, με εξαίρεση έναν "σκληρό" πυρήνα ο οποιος θεωρεί τον Λαζαρίδη σοβαρό διανοητή και τον Γεωργιάδη πολιτικό με όραμα. Εντάξει, υπάρχουν και τέτοιοι και ζουν ανάμεσά μας, αλλά ευτυχώς δεν έχουν κάποια πλειοψηφική δυναμική.

2. Ο Συριζα ειναι νέος και έχει ελαφρυντικά της τάξεως "χαος παραλάβαμεν" και το βασικό ειναι πως  αυτό δεν το επικαλείται τόσο ο Σύριζα, όσο ο ίδιος ο κόσμος, ακόμα και αυτοι που δεν τον ψήφισαν

3. Δημοσκοπική ανάκαμψη της ΝΔ δεν αναμένεται για αρκετό καιρό, εκτός και αν γίνει κάτι εξωπραγματικό, αντιθέτως δείχνει να πέφτει παρόλο που και η κυβέρνηση πέφτει απο τα Τσαβικά ποσοστά αποδοχής του 80%. Την πτώση της δεν την καρπώνεται η ΝΔ αλλά είτε τα μικρότερα κόμματα είτε ο φλου χώρος του ΔΞ/ΔΑ που κατά κανόνα στις εκλογές πάει με τον ισχυρότερο.

4. Ο Συριζα μπορει να ειχε μεν ένα προγραμμα - μπουσουλα (Θεσσαλονίκη), αλλά ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό, όπως και κανείς δεν ασχολήθηκε με τα Ζάππεια. Το πρόγραμμα το ίδιο είχε αρκετά ζητήματα με την κοστολόγηση του μιας και δεν μάλλον δεν έβγαινε (τουλάχιστον άμεσα) με καμία χριστοπαναγία (ούτε και τα Ζάππεια έβγαιναν άλλωστε, αλλο που η ΝΔ τα ξέχασε αυτοβούλως με το που έγινε εξουσία). Αυτο ομως δείχνει να μην έχει μεγάλη σημασία μιας και κατά τα φαινόμενα ο Σύριζα δεν ψηφίστηκε για το πρόγραμμα του (!), αλλά για να φύγει η Νέα Δημοκρατία. Παραπέρα, συνισταμένη των διαθέσεων δείχνει να ειναι το "ας κάνει και το 10% του προγράμματος, εγώ ευχαριστημένος θα ειμαι", κάτι που δείχνει (ξανά) το κύριο προσον μέχρι στιγμής του Συριζα: το ότι δεν ειναι η ΝΔ. Ειπαμε και το επαναλαμβάνουμε. Ο βαθμός κόπωσης του εκλογικού σώματος από τους προηγούμενους κυβερνώντες ειναι κάτι πραγματικά σπάνιο

5. Υπάρχει κίνδυνος η ίδια η ΝΔ να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστοριας αν και εφόσον ο Συριζα καταφέρει τελικά να κάνει "κάτι", ότιδήποτε μικρό, αρκεί να ξεφευγει από την φαύλη ατραπο εξωτερικού δανεισμού - γιγάντωσης του χρέους - αφερεγγυότητας - λιτότητας που θα ήταν νομοτελειακά η πορεία της χώρας με το ΝΔΣΟΚ στην εξουσία για πολλα πολλά χρόνια ακόμα. Και όσοι παραμυθιαστήκατε με την ρητορική Σαμαροβενιζέλου πως "βγαιναμε απο τα Μνημόνια", μάλλον ανήκετε στην κατηγορία που θεωρεί τον Λαζαρίδη σοβαρό διανοητή κτλ κτλ

6. Δεν δείχνει η ΝΔ, πέρα από τις όποιες αλλαγές προσώπων, να έχει την ικανότητα να παράξει διαφορετική πολιτική πρόταση απο την υπάρχουσα. Εδώ δεν έδειξε τόσα χρόνια ικανότητα να παράξει την ίδια την υπάρχουσα και παρουσα πρόταση και την έπαιρνε έτοιμη απέξω. Το μόνο που μπορεί να ελπίζει ειναι οι αλλαγές προσώπων και το μασάζ της υπάρχουσας πολιτικής κατόπιν αδείας από τους φράου Μερκελ και Σια

The plan

Τα παραπάνω μάλλον τα είχε ψυχανεμιστεί ο Σαμαράς. Πιθανόν όχι στην ολότητά τους, αλλά είχε πάρει τα χαμπάρια του, οπότε είχε προσπαθήσει από νωρίς να επενδύσει στο μοναδικό σχέδιο που τον έβγαζε στον αφρο αν έχανε τις εκλογές (μειονέκτημα της παρούσας ανάλυσης: θεωρούμε πως ο Σαμαράς όντως πίστευε πως θα κέρδιζε τις εκλογές). Το σχεδιο λογικά θα ήταν μια μίξη πολιτικών και αναμενόμενων δράσεων από τους συμπαίκτες (θεσμοι - Ευρώπη) η οποια θα ήταν win-win για τον Αντώνη είτε έχανε είτε κερδιζε τις εκλογές. Οποτε το σχέδιο του ήταν (μάλλον) πάνω κάτω το εξης:

1. Το βασικό θα ήταν να περάσει πως με ΝΔΣΟΚ τα μνημονια τελειωναν και με τους άλλους οχι. Οτι δηλαδή η χώρα ήταν ένα βήμα πριν την έξοδο. Παραμύθι με δράκο βεβαίως, αλλά αυτή ηταν και εξακολουθεί να είναι μια κύρια συνιστώσα της  ΝΔΣΟΚικης ρητορείας. Αν κέρδιζε θα συνέχιζε τις μνημονιακές πολιτικές (περιπου αναγκαστικά με τόσα δις τόκους μέσα στο 2015) και θα έλεγε πως ....σκίζει τα μνημόνια. Αν έχανε (οπως και έγινε) θα κατηγορούσε τους επόμενους πως "ξαναβάζουν" την Ελλάδα σε μνημόνια.

2. Βασικός πυλώνας ήταν επίσης το να περαστεί παράλληλα πως η πολιτική που ακολουθήθηκε ήταν και πρέπει να είναι η πολιτική που θα ακολουθηθεί. ΤΙΝΑ uber alles λοιπόν με κάθε κόστος. Ακόμα και η παραμικρή παρέκκλιση θα τίναζε το ιδεολόγημα στον αέρα. Γι αυτό και ακολουθείται αυτή η διττή αντιπολιτευτική τακτική: η κυβέρνηση εγκαλείται από την μία διοτι "κάνει ακριβώς τα ίδια" (ας μην γελιόμαστε, οι βασικοι πυλώνες του προγράμματος θα μείνουν ίδιοι), αλλά ταυτόχρονα εγκαλειται και για "ανεδαφικότητα", ασοβαρότητα και πως "ριχνει την χώρα στα βράχια" στην παραμικρή παρέκκλιση από το μνημονιακό πρόγραμμα. Γιατί έτσι όπως τα έχει κάνει η ΝΔ δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή παρέκκλιση από το μνημονιακό πρόγραμμα για να επιβιώσει πολιτικά η ίδια. Ή έστω, αν υπάρχει, να κοινωνηθεί πως τελικά δεν υπάρχει. Για να γίνει όμως αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει και "θεσμική" εξωτερική διάθεση συνεργασίας με αυτό το πλάνο. Κοινώς θα έπρεπε η τρόικα αλλά και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να συμπράξουν θελημένα ή άθελα με την ομάδα Σαμαρά για να φάνε τον Συριζα με ενδεχόμενη παράπλευρη απώλεια την ίδια την Ελλάδα. Σκληρό στοίχημα, αλλά δείχνει να βγαίνει. Γιατί; Μα διοτι:

      Α) Οι ίδιοι οι θεσμοι και οι ευρωπαϊκες κυβερνήσεις ειναι συμμέτοχοι στην μνημονιακή λιτότητα και στην ΤΙΝΑ. Ειναι συνυπεύθυνοι. Θα ήταν τουλάχιστον βλακώδες από μέρους τους να αναγνωρίσουν πως έκαναν λάθος (και αυτες οι κυβερνήσεις λογοδοτούν στον λαό τους άλλωστε) και το λάθος τους κόντεψε να διαλύσει μια ευρωπαϊκή χώρα. Λογικά θα προτιμούσαν να συνεχίσουν το λάθος, μειώνοντας το κόστος αποτυχίας για τους ίδιους μεμονωμένα, κάτι που φαίνεται πως ακολουθήθηκε τελικά.

      Β) Οι περισσότερες κυβερνήσεις ανήκουν στο ΕΛΚ, το ευρωπαϊκό κόμμα του Σαμαρά, το οποιο μπορει μεν να μην πολυγουστάρει ΝΔ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ξαφνικά αγάπησε και την αριστερά. Καλως ή κακώς θα προτιμούσαν τον δικο τους στην εξουσία, ειδικά και ιδιαίτερα αν ήταν να κάνουν εκπτώσεις στο πρόγραμμα, για να τις καρπωθεί γενικά η ευρωπαϊκή δεξιά σαν πολιτική νίκη ενάντια στην....κατάσταση.

       Γ) Η ίδια η φύση των ευρωπαϊκών θεσμών είναι και χρονοβόρα, συντηρητική και δύσκολη στις αλλαγές πολιτικής. Όταν απαιτείται ομοφωνία από 19 διαφορετικά μέλη (και πολλές φορές και κοινοβουλευτική επικύρωση) τότε όταν μια συμφωνία συμφωνηθεί την αντιμετωπίζουν περίπου ως ιερό κειμήλιο, ακριβώς διοτι ειναι πολύ δύσκολο να ξαναπεραστεί επιτυχώς αυτή η διαδικασία. Η  αναθεωρητική πολιτική λοιπον του Συριζα μοιραία θα έβρισκε αντιδράσεις ακόμα και από δυνάμει συμμάχους του.

Αρα γενικά ήταν αναμενόμενη η αντίδραση του Eurogroup στους Τσίπρα - Βαρουφάκη:

Ο Βαρουφάκης ετοιμάζεται να συναντήσει τους Ευρωπαίους ΥπΟικ

( <- παρένθεση:

Τα έχω ξαναγράψει, σε προεκλογικό μάλιστα ποστ, οποτε τα μεταφέρω αυτούσια:

Οποιος / όποια περιμένει να "κερδηθεί" η διαπραγμάτευση με την τρόικα, να αλαφρύνει το χρέος και εν γένει να αρχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια επειδής έχουμε "αριστερά στην εξουσία" και άλλα τέτοια, παρακαλείται να σταματήσει να διαβάζει το παρον ποστ, αλλά και το blog μου γενικότερα μιας και κάποιες απαιτήσεις νοημοσύνης είναι υπαρκτές από τον γράφοντα και τα ζωντόβολα τέλος πάντων δεν γίνονται δεκτά.(...)

Να ετοιμαστείτε λοιπόν για άγριο πόλεμο που θα δεχθεί όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η χώρα συνολικά. Δεν έχει κανένα μα κανένα λογο όποιος είναι κερδισμένος από την παρούσα κατάσταση να επιδιώξει την αλλαγή της και μάλιστα με το θολό και απροσδιόριστο καλό της χώρας ως αυτοσκοπό ή το ακόμα πιο θολό "κοινωνικό" καλό.(...)Γιατί απλούστατα το να δείξεις στα μεγαθήρια που κινούν το χρήμα σήμερα πως κάνουν λάθος ειναι το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να τους κάνεις. Αν φανεί κάπου πως υπάρχει πετυχημένο υπόδειγμα πέρα από την λεγόμενη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία τότε ξαφνικά θα αρχίσουν να ζητάνε και άλλοι. Και άμα ζητάνε, το πρόβλημα ειναι πως οι Σαμαράδες του κόσμου αυτού, οι εκπρόσωποι του φεουδαρχικού (πλεον) κεφαλαίου και της ηγεσίας η οποία το αντιπροσωπεύει, θα νιώσουν πως θα τους σπάσουν την κόκα, πως θα βγουν εκτός εξουσίας. Και αυτό ειναι ακόμα πολυτιμότερο από τα χρήματα που θα χάσουν αντικειμενικά έτσι και αλλιως.
(...)Τα υπόλοιπα περί εξόδου ή όχι από το ευρώ, σχεδίου  Β, και όλα τα σχετικά ειναι πίπες. Κάθε διακυβέρνηση κράτους πάει μέχρι εκεί που την παίρνει και για να προχωρήσει σε δυναμική πολιτική μια διακυβέρνηση εκτός από δύναμη σε αντικειμενικούς όρους (δηλ σε χρήμα/ένοπλες δυνάμεις - που δεν έχουμε) πρέπει να έχει και εσωτερική νομιμοποιηση (που η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει, αλλά δεν μπορούμε να υποθέσουμε πως θα έχει η επόμενη a priori) αλλά και παράθυρο ευκαιρίας (που δεν υπάρχει). Το μόνο που μπορει να κάνει η νέα διακυβέρνηση, ακόμα και αν ειναι της ΝΔ, ειναι να πουλήσει το τομάρι της όσο μπορεί ακριβότερα και να ελπίζει πως δεν θα την πάρει ο διάολος. Όσο μεγαλύτερη δύναμη έχει εσωτερικά τόσο περισσότερο κατενάντσιο μπορεί να παίξει. Απλα η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι την υπάρχουσα πολιτική μπορεί και θέλει να ασκήσει και για όποιον τους ξαναψηφίσει πρέπει να γίνει κατανοητό πως πλέον δεν υπάρχουν ελαφρυντικά.

κλείνει η παρένθεση ->) 

3. Και κυρίως θα έπρεπε να απομυθοποιηθεί άμεσα ο Σύριζα. Αφού η ΝΔ δεν μπορεί να γοητεύσει, τότε θα έπρεπε ο Σύριζα άμεσα να απο-γοητεύσει και ο πολίτης να κληθεί να διαλέξει μεταξύ δύο απεχθών επιλογών. Τότε μάλλον θα επέλεγε the devil we know και τέτοια. Το τρεχον blitz περι ασόβαρων προτάσεων, άκυρων ενδυματολογικων επιλογων, ασυνεννοησίας και τα λοιπα μάλλον εκεί αποσκοπει. Αφου δεν μπορεί να δείξει πως ειναι καθίκια και αιμοσταγείς δολοφόνοι που κραδαίνουν σκουριασμένα κονσερβοκούτια, να δείξει τουλάχιστον πως "δεν κάνουν τα παιδιά"

4. Το βασικότερο: Η νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να στριμωχτεί όσο γίνεται περισσότερο και να πέσει όσο γίνεται γρηγορότερα πριν γίνει συνείδηση στα μάτια του λαού και των ευρωπαίων πως ήρθε για να μείνει. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε το στρίμωγμα να είναι άγριο και συνεχές. Έτσι:

       Α) Η κυβέρνηση Σαμαρά φρόντισε να κλείσει όλες τις δικλείδες ρευστού για την ερχόμενη κυβέρνηση, λιμιτάροντας ακόμα και τα εντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου. Ετσι οι επόμενοι θα είχαν αυτήν την επιλογή καμένη, ενώ και το πλεόνασμα ήταν (αυτο μάλλον αναμενόμενα) πολύ μικρότερο του αναμενόμενου και ανακοινωθέντος. Μα θα μου πείτε αν έβγαινε ο Σαμαράς δεν θα είχε το ίδιο πρόβλημα; Ναι θα το είχε, αλλά είχε βάσιμες ελπίδες πως θα αντιμετωπιζόταν διαφορετικά από την ΕΚΤ, κάτι που δεν το λες και ανεδαφικό.

     Β) Προσπαθήθηκε προεκλογικά, έστω και στα κουφωτά (με την εξαίρεση του Αδωνη Γεωργιάδη) να προκληθεί bank run αν έβγαινε ο Συριζα. Με την ταυτόχρονη περικοπή φτηνού χρήματος για τις τράπεζες από την ΕΚΤ, το πρόβλημα θα ήταν περίπου άλυτο.

       Γ) Το δίμηνο-κόλαση με ημερολογιακή λήξη μνημονίου, εκκρεμουσες δόσεις που μας χρωστάνε για να πληρώσουμε τις εκκρεμούσες δόσεις που τους χρωστάμε, μνημονιακές υποχρεώσεις που δεν είχαν υλοποιηθεί (βλ mail Χαρδούβελη σχετικα), εκλογή ΠτΔ και εθνικές εκλογές ήταν απλά ενα πρόβλημα που δεν επιδεχόταν λύση και ήταν στημένο από το 2014 και μάλιστα αρκετά καλά.  Με το στρίμωγμα των ημερομηνιών λόγω της επίσπευσης της εκλογής του ΠτΔ, εξόδου σε εθνικές εκλογές και σχεδόν ταυτόχρονη ληξη του χρονοδιαγράμματος του Μνημονίου, το όλο θέμα στριμωχνόταν πάρα πολύ για να αποτολμηθεί μια αλλαγή πολιτικής.Το σχέδιο ήταν είτε να παραιτηθεί άμεσα η νέα κυβέρνηση είτε να συρθεί πανικόβλητη στην ορθόδοξη ΤΙΝΑ, οπότε μοιραία να διασπαστεί από τις φουντωμένες εσωτερικές της αντιθέσεις. Το ότι η νέα κυβέρνηση δείχνει να καταφέρνει να βγει από αυτο, αν και με απώλειες, είναι το κυριότερο πολιτικό της κατόρθωμα στην παρούσα φάση. Αν βεβαίως δεν αλλάζαμε κυβέρνηση είτε λόγω εκλογής του ΠτΔ απο το ΝΔΣΟΚ είτε λόγω νίκης της ΝΔ στις εκλογές, τότε το ζήτημα θα ήταν κοινότυπο, μιας και θα ήταν απλά μία απο τα ίδια, nothing new here, move along.

         Δ) Σε περίπτωση εκλογικής ήττας οι αλλαγές στην ΝΔ θα πάγωναν μέχρι νεοτέρας μιας και θα έπρεπε να είναι όλοι έτοιμοι να παρουν πόστα σε περίπτωση μανουρας και να το παίξουν ώριμη δύναμη κετς. Αυτο ειδικά ειχε το bonus πως διατηρούσε τον Σαμαρά στο τιμόνι περίπου επ΄αόριστον.

         Ε) Μετεκλογικά οι Ανελ ως συγκυβέρνηση έπρεπε να δαιμονοποιηθούν (γενικά το βρίσκω λογικό. Οι Ανελ ειναι μουρλοί. Αλλα να καταγγέλονται ως ρατσιστες και ψεκασμένοι από τους πολιτικούς σύμμαχους του Αδωνη, του Πλεύρη, του Βοριδη, του Φαήλου και του Σαμαρά το λες και σπουδή στον παραλογισμό). Επίσης θα έπρεπε οι αντιθέσεις μεταξύ Ανελ και Σύριζα (μεταναστευτικό, Τουρκία, κοσμικό κράτος) να υποδαυλίζονται μπας και φιλοτιμηθούν οι ανελίστες και ρίξουν την κυβέρνηση. Όμοια θα υποδαυλίζονταν και οι μοιραία ενσκύπτουσες ενδοσυριζικές αντιθέσεις.

Αυτοι ήταν πάνω κάτω λογικά οι βασικοί πυλώνες του, ας το αποκαλέσουμε "Σχεδίου Σαμαρά" είτε αυτό ήταν λεπτομερώς και ενσυνειδήτως εκπονημένο είτε όχι. Πάταγε στην πρόκληση ασφυξίας της υπάρχουσας κυβέρνησης, στην αμηχανια των ευρωπαίων που δεν ήξεραν πως να αντιμετωπίσουν τα νέα φρουτα, στην φύση των ευρωπαϊκών μηχανισμών, στην προφανή εχθρότητα που θα είχε μια αριστερή διακυβέρνηση από το δεξιό ευρωπαϊκό κατεστημένο αλλά και στην ίδια την αποτυχία του προηγούμενου προγράμματος καθώς και στις αντιθέσεις της νέας διαφαινόμενης κυβέρνησης. Η ευρωπαϊκή αμηχανία ειναι μάλλον και η ερμηνεία της συγγραφής της περιβόητης ανακοινωσης του ΕΛΚ από τον Λαζαρίδη. Μιας και οι ευρωπαίοι ΕΛΚιτες δεν ήξεραν τι σκατά να γράψουν, ανέλαβε δράση ο ντόπιος και καλά γνώστης. Το ότι έτσι το ΕΛΚ έχασε πολλούς πόντους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό το ανακάλυψαν αργότερα. 

Πως σας φανηκε το σενάριο τώρα που το διαβάσατε; Καλο ε; 

Γιατί δεν θα δουλέψει. 

Ας μην γελιόμαστε. Το παραπάνω σκριπτ το έβγαλαν (;) οι εγκέφαλοι αυτών που έβγαλαν τις πιο κάτω ατάκες - πολιτικές γραμμές:

* Σκίζω μνημόνια κάθε μέρα

* Success Story

* Σε ένα χρόνο θα έχουμε wifi παντου

* Δεν χάνουμε στις ευρωεκλογές

* Θα εκλέξουμε ΠτΔ τον Δεκέμβριο του 2014

* Δεν χάνουμε στις εκλογές. Το αισθάνομαι.

* Αν βγει ο Σύριζα θα βγούμε άμεσα από την ευρώ

Δεν τις λές και πετυχημένες προβλέψεις. Όταν έχεις ένα τέτοιο σερί αποτυχημένων προβλέψεων είναι δύσκολο να σε εμπιστευτώ για μια τόσο λεπτομερή πρόβλεψη η οποια μαλιστα είναι συνάρτηση των δράσεων υπερβολικά πολλών παικτών. Πχ δεν προβλέφτηκε η περίπου φιλοσυριζαίικη (για τους δικούς του λόγους) Γιουνκερική αντίδραση ή η αναμενόμενη και σταδιακή στοίχιση του ντόπιου κεφαλαιου πίσω απο την κυβέρνηση (προφανώς για τους δικούς του λόγους και αυτό). Το σκριπτ αυτό για να βγει βασίζεται στο έντονο, συνεχές και από παντού αντικυβερνητικό blitz. Αν το blitz αυτό εμφανίσει χαραμάδες (ήδη έχει), τότε ο σχεδιασμός μένει στον αέρα. Αν και εφόσον ο Συριζας περάσει κούτσα κούτσα, ή οπως το περάσει τέλος πάντων, το πρώτο τετράμηνο - εξάμηνο προφανώς το σκριπτ θα χάσει σε ισχύ διοτι κανείς στην ευρώπη δεν θα έχει όρεξη για μια μακρά αστάθεια τουλάχιστον τετραετούς διαρκείας, μιας και τότε θα έχει εμπεδωθεί πλέον πως η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει ή και αν πέσει δεν υπάρχει εγγύηση πως η επόμενη θα είναι της αρεσκείας μας.

Θα έχουμε αναμενόμενα συνέχιση ή έστω προσπάθεια για συνέχιση, του στριμώγματος μέχρι το καλοκαίρι. Η κυβέρνηση θα πέσει (λογικά) είτε μέχρι τότε λόγω του cunning plan είτε πλεον, μετά το καλοκαίρι, από συνέπειες της δικής της πολιτικής και όχι λόγω του Plan της αριστερής παρένθεσης.

Το πρόβλημα του cunning plan ειναι πως ενώ έχει υπολογισει σχετικά καλά τα θέλω των ευρωπαίων, των θεσμών και του ΕΛΚ, δεν έχει υπολογίσει αυτούς που θίγονται από το cunning plan. Έτσι:

* Πολλοί ντόπιοι επιχειρηματίες, η καρδια των ψηφοφόρων της ΝΔ, χάνουν λεφτά λόγω της επικρατούσας μνημονιακής πολιτικής αλλά και της αστάθειας. Και όσο συνεχίζεται το στρίμωγμα συνεχίζουν να χάνουν λεφτά. Ακόμα και οι ολιγάρχες ενδέχεται να χάνουν λεφτά. Το ότι ο Σαμαράς ειναι διατεθειμένος να κάψει την χώρα προκειμένου να γίνει ο ίδιος king of the ashes δεν ειναι κάτι που θέλγει τον μέσο επιχειρηματία. Οσο βλέπουν λοιπον πως η πολιτική αυτή δεν τραβάει τόσο θα αποξενώνονται απο την ΝΔ. Εκτος και αν κοινωνηθεί πως τελικά για όλα #φταίει_ο_σύριζα, αλλά αυτή η κολόνια είναι δυσκολοφόρετη μιας και έχει καει υπερβολικά προεκλογικά (και άκαιρα)

* Ο ίδιος ο Σαμαράς ειναι 64 ετών. Δεν τον λες νιάτο, ούτε φρέσκο, ούτε δυνάμει σωτήρα. Όταν ο μέσος ψηφοφόρος τον αντιπαραβάλει με τον 40αρη Τσίπρα ο οποιος δείχνει σαν να μην προλαβαίνει ούτε να κοιμηθεί από το τρέξιμο, τα συμπεράσματα ειναι εύλογα. Που να πάμε με τον μπάρμπα και ας ειναι και απο την Κορώνη.

* Όσο δεν κοινωνείται πετυχημένα το ΝΔΣΟΚικό success story (και πλέον ειναι αργά γι αυτό), ο πολίτης δεν θα βιώσει την "αποτυχία του Συριζα" αλλά την αποτυχία της ΝΔΣΟΚικής πολιτικής που παρέλαβε ο Σύριζα. Κοινώς μιας ολική και παταγώδης "εθνική" αποτυχία θα χρεωθεί και στην ΝΔ, και αυτό το cunning plan το έχει υποτιμήσει μιας και εχει σε μεγάλη εκτίμηση την επιρροή των ΜΜΕ στην κοινωνία, όπως και την εύνοια που θα έχει η "ρεαλιστική" ΝΔΣΟΚική πολιτική της ΤΙΝΑ από αυτά. Τα ΜΜΕ όμως  δεν ειναι αιώνια ούτε και οι πολιτικές τους. Ασε που ειναι πλέον ζήτημα χρόνου να αρχίζουν να βγαίνουν τίποτε περίεργοι ΝΔΣΟΚικοί σκελετοί από τις ντουλάπες. Η χθεσινή πιστολιά για τον Γκίκα Χαρδούβελη μάλλον είναι μόνο η αρχή

*  Οι αντοχές των ευρωπαίων δεν ειναι απεριόριστες. Ούτε με τους συριζαίους, ούτε με τους νεοδημοκράτες, ούτε με τους Έλληνες. 

* Τελευταιο και κυριοτερο: Αν όλα πάνε "κατ ευχην" και η κυβέρνηση, άρα και η χώρα (στην παρούσα φάση ταυτίζονται) βουλιάξουν, κανείς δεν εγγυάται πως ο λαός θα πέσει γονυπετής στα πόδια του Σαμαρά και πως θα τον βαφτίσει μεσσία και σωτήρα του, παρόλες τις ενδεχόμενες ευρωπαϊκές και ΜΜΕτζίδικες ευλογίες