Κινήσεις Μπουκέτου VS Κινήσεις Μπαλέτου

Ειλικρινά δεν μπορώ να μαντέψω που πάμε απο εδώ και πέρα. Μπορώ να πω πως γλιτώσαμε την βέβαιη καταστροφή του ΝΑΙ, αλλά η καταστροφή μπορει να έρθει είτε έτσι είτε αλλιώς διοτι τα πράγματα ειναι όντως πολύ δύσκολα, και είναι έτσι εδώ και χρόνια. Εχω ξαναγράψει πως εν πολλοίς το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ίσως να είναι άλυτο, αλλα ας μείνουμε στο αισιοδοξο(;) συμπερασμα πως υπάρχουν λύσεις αλλά δεν είναι εύκολες.

Τελος πάντων, το παρον ποστ δεν το εξετάζει αυτο, απλά προσπαθεί να κάνει μιαν ανασκόπηση. Το τελευταίο τετράμηνο ο Συριζας είχε υιοθετήσει μια τακτική πεισματαρικου αλλά καλού παιδιού. Δεν μπορώ να  ερμηνεύσω αλλιώς το "κατσίκωμα" στο "δεν υπογράφω υφεσιακά μέτρα αλλά παράλληλα πληρώνω τους έξω". Και τελικά αναγκάστηκε (;) να πάει σε δημοψήφισμα μένοντας από επιλογές με την πλάτη  στον τοιχο, τις τράπεζες κλειστές, κύμα πανικού να διαρρέει απο τα ΜΜΕ και μια Ευρώπη να απειλεί ευθέως με grexit. Επειδή ειναι δύσκολο με 33 βαθμούς θερμοκρασία να φτιάξω συνεπές και συνεκτικό σεντόνι οι σκέψεις μου θα δωθούν με μορφή FAQ και βλέπουμε:)

Επειδη τα οικονομικά δεν ειναι και η ειδικότητα μου, το ομολογώ, το ομολογώ, και επειδή ακόμα και αυτοί που τα οικονομικά ειναι η ειδικότητα τους φάσκουν και αντιφάσκουν τοσο καιρό, αναγκαστικά όλα τα (μακρο)οικονομικά που θα πεσουν εδώ μέσα θα είναι εικασίες με βάση την κοινή λογική και τα δεδομένα που ξέρω. Τωρα αν αυτά φτάνουν.... θα σας γελάσω

* Ποιες ειναι οι επιπτώσεις της μη πληρωμής στο ΔΝΤ;

Πρακτικά; Ας το παμε αργα. Το ΔΝΤ κανονικά έπρεπε να μας δώσει μέχρι 3 δις ευρω. Παραβίασε/άλλαξε το καταστατικό του και μας έδωσε 30. Του χρωστάμε ακόμα καμια 15αριά, ίσως και παραπάνω. Εχει να μας δώσει λεφτά από πέρυσι λόγω μή τηρήσεως όρων από ελληνικής μεριάς. Η κυριοτερη νέα κύρωση ειναι πως δεν θα μας ξαναδανείσει. Ποιες ειναι λοιπόν οι επιπτώσεις; Αρχίδια

* Γιατί ο Συριζα πλήρωνε τις δόσεις τόσο καιρό;

Ελα ντε. Μάλλον για να μην μπορεί να του προσάψει κανείς πως είχε σκοπό την έξοδο.

* Πότε λήγει το ματς;
Το αργότερο 20 Ιουλίου, εκτός και αν: α) γίνει κανα θαύμα, β) πάμε σε μίνι συμφωνία μέχρι να έχουμε συμφωνία.

* Κατάλαβες τι στρατηγική είχε η ελληνική κυβέρνηση; (το κυρίως σεντόνι)

Χμμμ. Ο κυριοτερος "αντίπαλος" (τα εισαγωγικά ειναι απαραίτητα μιας και μιλάμε για συμμάχους σε μια περίπλοκη σκακιέρα) ήταν η Γερμανία. Ο Τσίπρας προεκλογικα ειχε πει πως η Γερμανία θα δεχόταν "οπωσδήποτε" την λύση που ο ίδιος θα πρότεινε. Γενικά η λογική του Τσίπρα ήταν αυτή του παραδοσιακού διπλωμάτη: Θα έδειχνε το κοινό συμφέρον στον "αντίπαλο" και αφού τα συμφέροντα όλων ταυτίζονται (κανέναν δεν συμφέρει η καταστροφή της Ελλάδας) είχε την λογική σκέψη πως ο αντίπαλος θα έβαζε νερό στο κρασί του προτιμώντας αυτό από το να σπάσει τις καράφες και να μην έχει ούτε νερό ούτε κρασί. Το λάθος του Τσίπρα (προφανώς και συνεχως όταν λέμε Τσίπρας εννοούμε όλη την ηγετική/διαπραγματευτική ομάδα του Σύριζα) ήταν πως:

α) Η  ΕΕ (δηλ οι Γερμανία και σία), είχε μεγάλη αντοχή σε λάθη και κακοτοπιές. Δηλαδή μπορούσε να αντέξει οικονομικά πιο πολύ από εμάς μιας και οι συσχετισμοί οικονομικής ισχύος ήταν εξαρχής συντριπτικοί.

β) Πάλι η Γερμανία έδειχνε (και δείχνει εδώ και χρόνια) μια ανικανότητα να σκεφτεί λογικά. Προτιμά να γαμηθεί το εξωσυνοριακό της σύμπαν παρά να δείξει πως "χάνει πρόσωπο". Η προσήλωση στις υπογραφές και να τηρείτε τις συμφωνίες και τέτοια της Γερμανίας, την στιγμή που ολόκληρη η ΕΕ έχει γίνει ένα μπάχαλο παρασπονδιών, παραβίασης οικονομικών όρων, χωρών στο κόκκινο, ωχαδερφισμού και δεν συμμαζεύεται δείχνει μια χώρα η οποία διστάζει να αναλάβει τις ευθύνες της και προτιμά να κρύβεται πίσω από όρους και συνθήκες. Κάπου είχα διαβάσει πως η Γερμανία ειναι ένα έθνος συνταξιούχων σε αναμονή οι οποίοι το μονο που θέλουν πια ειναι μια "rich retirement" και τίποτα παραπέρα. Η πιθανότητα δε να ζητά να βρει κάποιο εξιλαστήριο θύμα για όλα τα δεινά της Ευρωζώνης και αυτό το θύμα να θυσιαστεί τελετουργικά και φαντασμαγορικά προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, μάλλον υποτιμήθηκε.

γ) Εδειξε να υποτιμά την κόπωση πολλών Ευρωπαίων με το θέμα Ελλάδα.

δ) Νόμιζε πως αρκούσε η ανάδειξη του κοινού συμφέροντος για να πείσει, οταν η πολιτική ειναι και θέμα γοήτρου, και θέμα λαϊκισμού (τι θα πουλήσει ο κάθε Σλοβένος στους ψηφοφόρους του πχ) και θέμα απλά ξεροκεφαλιάς αδράνειας και επιμονής σε μια πρακτική/ρητορική που έδειχνε να δουλεύει στο παρελθόν.

ε) Υποτίμησε την συνεκτικότητα που παρατηρήθηκε μέσω του ΕΛΚ αλλά και των Σοσιαλιστών μιας και οι περισσότεροι τήρησαν κομματική και όχι εθνική γραμμή, ειδικά όσο το σενάριο της αριστερής παρένθεσης έδειχνε ακόμα ελπιδοφόρο.

στ) Υποτίμησε την πολιτική απατεωνιά μερικών μερικών εντός και εκτός. Το "ας προσέχατε" του Ντάισελμπλουμ ήταν ένα πολύ σκληρό μάθημα, το οποίο ειναι ένα ερώτημα αν έχει εμπεδωθεί.

ζ) Ειχαμε γράψει πως θα δεχθεί λυσσαλέα επίθεση σε όλα τα μέτωπα, και αμα το είχαμε δει εμείς θα το είχαν ψιλλιαστεί και οι συριζαίοι, τι σκατά, αλλά και πάλι φάνηκε να αιφνιδιάζεται από το μένος και την καθολικότητα των άλλων. Είτε αυτοί οι άλλοι ήταν τα ελληνικά ΜΜΕ, είτε οι πολιτικοί ταγοί των άλλων χωρών.

Τι εκτίμησε σωστά ο Συριζα;

α) Τον φόβο των Νοτίων χωρών πως θα έρθει η σειρά τους. Μπορεί να το αρνήθηκαν και να το έπαιξαν καθεστώς μιας και όλοι ειναι του ΕΛΚ, αλλά στα κρίσιμα σημεία ο φόβος τους εκδηλώθηκε. Επίσης πόνταρε στα αντικρουόμενα θέλω των δανειστών. Τα ανέδειξε, αλλά δεν καρπώθηκε κάτι. (Να μάθετε και κάτι: η Ιταλία ειναι πρακτικά σε κώμα (το αρθρο αυτό είναι σχετικά φτωχό στην περιγραφή του τι γίνεται) και διασωληνωμένη στην εντατική και αρκεί μια κίνηση για να την κάνει να τα τινάξει. Αυτό εξηγεί και την πρεμούρα του Ρέντσι αλλά και την προσκόλληση για ένα διάστημα στην Γερμανία)

β) Την αποστροφή που προκαλούσε ο Σαμαράς στο εσωτερικό κυρίως αλλά και στο εξωτερικό. Μια στάση εδώ. Οτι ο Σαμαράς θεωρήθηκε καμένο χαρτί από τις ευρωεκλογές και δώθε ισχύει. Το ότι ο ίδιος δεν το κατάλαβε ποτέ και προσπάθησε να πουλήσει "αριστερή παρένθεση" στο εξωτερικό, με καταστρεπτικά αποτελέσματα για τη χώρα ισχύει ακόμα περισσότερο. Και γω στην θέση της Μέρκελ και της κάθε Μέρκελ θα προτιμούσα ένα ανίκανο ανδρείκελο παρά έναν ικανό (πιθανόν) αλλά ιδεολογικά και πολιτικά αντίπαλο στην θέση του Έλληνα πρωθυπουργού. Στο θέμα Σαμαρά θα επανέλθουμε.

γ) Πως θα λάβει κύματα συμπαράστασης από το εξωτερικό. Για την ακρίβεια έλαβε περισσότερη  συμπαράσταση από το εξωτερικό, παρά από το εσωτερικό. Κανένας δεν έκανε διαδήλωση ποτέ υπερ κανενός Σαμαρά, και ούτε και θα κάνει. Στα πλαίσια της καμπάνιας στο εξωτερικό, οφείλει κανείς να υποκλιθεί στον Υπουργό Γαματοσύνης (Minister of Awsome) Βαρουφάκη, ο οποίος πέρα από ακκισμούς, περίεργες προφορές, αντικρουόμενες δηλώσεις, χαβανέζικα πουκάμισα, τρολάρισμα άνευ ελέους και τα λοιπά πέρασε στο εξωτερικό τα εξής απλα πράγματα:

i) Δεν θέλουμε άλλα τοξικά δάνεια, δεν μας ενδιαφέρει ένα πρόγραμμα που συνεχίζει την ύφεση.

ii) Δεν είμαστε χώρα τεμπέληδων

iii) Τα μνημόνια έχουν αποτύχει καθώς φτωχοποιούν την χώρα και αυξάνουν το κοινωνικό πρόβλημα χωρίς να δίνουν λύση ούτε καν στα τεφτέρια. Μεχρι τότε αυτό ειδικά υπήρχε μόνο σε επιπεδο εσωτερικής μουρμούρας. Ο Βαρουφάκης το έκανε θέμα παγκόσμιας συζήτησης.

iv) Zητάμε βιώσιμη λύση και δεν μας ενδιαφέρουν συμφωνίες που παρατείνουν το πρόβλημα. Η λογική του "συμφωνάμε και τα βρίσκουμε αργοτερα" είχε πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την τωρινή κατάσταση (πχ οι όροι δανεισμού του πρώτου Μνημονίου ήταν εξοντωτικοί και μέχρι αυτό να γίνει αντιληπτό είχαμε ξεφτιλιστεί ως χώρα)

v) Επίσης έπεισε (παρόλη την γκρίνια για τις "διαλέξεις" ή μάλλον ακριβώς γι αυτό το λόγο) πως νογάει περισσότερα οικονομικά απ΄όλους τους άλλους ΥπΟικ μαζεμένους. Τι να μας έλεγε δηλαδή ο κάθε γεωπονος, όταν ο Γιανης παρουσίαζε συστήματα επηρεασμένα από τις ΗΠΑ ή αλλαχου. Λες και τα ήξερε και απο χτες+. Αμφιβάλλω αν τα perpetual bonds πχ τα ειχε σκεφτει ποτέ ή αν έστω τα γνώριζε ο κάθε Ντάισελμπλουμ και τα λοιπα υπουργάκια. Και το ζήτημα δεν ειναι αν θα δούλευαν ή όχι (έτσι και αλλιώς όλα τα μνημόνια έχουν αποτύχει, μέχρι στιγμής ελάχιστα φοροεισπρακτικά μέτρα δουλεύουν όπως στις ασκήσεις επι χάρτου). Το ζήτημα ήταν πάντα το ίδιο όπως το έθετε ο Βαρουφάκης στους απέναντι: αυτό που προτείνετε ΔΕΝ είναι βιώσιμο, ας βρούμε τρόπους να γίνει. Ε, δεν δέχθηκαν καν την μή βιωσιμότητα αυτών που πρότειναν, και όχι μονο αυτοι.

δ) Εκτίμησε σωστά πως οι καθαυτό ευρωπαίοι γραφειοκράτες (Γιούνκερ) θα ήταν μαζί του όσο μπορούσαν. Όχι λόγω συμπάθειας και τέτοιες σαμαρικές αηδίες αλλά λόγω ορθολογικότητας, μιας και η αποδυνάμωση της ΕΕ, ενέχει τον κίνδυνο να βρεθούν ξαφνικά με λιγότερο φόρτο εργασίας αρα και μειωμένη χρησιμότητα. Το ότι ούτε ο Γιούνκερ δεν γούσταρε αριστερες κυβερνήσεις και τέτοια εξωτικά δεν παύει να τον κάνει (ακόμα και τώρα) τον ισχυρότερο σύμμαχο της χώρας εντός ΕΕ. Θα μου πεις παπάρια ισχύ έχει, θα σου πω ναί, αλλά αυτος ειναι τι να κάνουμε.

Ο τραχανάς

Αρχικά υιοθετήθηκε η έμμεση προσέγγιση. Ο Τσίπρας σνόμπαρε την Μέρκελ και  την απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι καθώς γύριζε γύρω γύρω της σαν την μελισσούλα συναντώμενος με όλους εκτός από αυτην προσπαθώντας θεωρητικά να αποσπάσει συμμάχους από την Γερμανία. Ταυτόχρονα ο Βαρουφάκης έκανε τα δικά του και οι Γερμανοι νευρίαζαν. Μάλλον λάθος στρατηγική, γι αυτό και άλλαξε γρήγορα και επιλέχθηκε η απευθείας αντιπαράθεση με το κέντρο βάρους του "αντιπάλου" που ήταν η Γερμανία, χωρίς όμως να υπάρξει κατά μέτωπο "μάχη", χωρίς δηλαδή να επιδιωχθεί η ρήξη, απλά η προσοχή δόθηκε στο κυρίως πιάτο και όχι στα ....ορεκτικά.

Όταν έχεις τόσο ισχυρό αντίπαλο ειναι αναμενόμενο οι υπόλοιποι μικροί να συνωστισθούν πίσω του και να μείνουν κουφοί σε ότι και αν τους πεις, έστω και αν ειναι προς το συμφέρον τους. Οπότε γρήγορα αλλάχτηκε η στρατηγική. Με τo BG και τις άμεσες επαφές διαφάνηκε σε όλους πως πλέον ο κύριος συνομιλητής/στόχος ήταν οι μεγάλοι και προτιμήθηκε (πολύ λογικά) η οδος της φθοράς, δηλαδή όχι η κατά μέτωπο αντιπαράθεση αλλά ο....ανταρτοπόλεμος. Η προσπάθεια ήταν να αναδειχθεί το κόστος που θα πληρώσει η ΕΕ, η Γερμανία και η Γαλλία σε περίπτωση αποτυχίας. Στην ουσία ο Σύριζα έκανε μάχη χαρακωμάτων προσπαθώντας είτε με τον ELA είτε με άλλους τρόπους να ανεβάσει το κόστος των δανειστών σε περίπτωση ενδεχόμενης αποτυχίας.

Μια ερώτηση που έχουμε να κάνουμε ειναι τί σκατά ήθελε ο καθένας.

- Ο Γιούνκερ ήθελε να μην του χαλάμε την ΕΕ του, αλλά ο Γιούνκερ δεν βάζει λεφτά, οποτε αναγκαστικά είχε δεύτερο ρόλο, άσε που ως καλός δεξιούλης δεν ήταν καθόλου φίλα προσκείμενος στην ελληνική κυβέρνηση.

- Οι υπόλοιποι Νότιοι ηθελαν να μην έρθει η σειρά τους.

- Το ΔΝΤ και η ΕΚΤ πολύ λογικά ήθελαν τα λεφτά τους.

- Το ΕΛΚ και οι Σοσιαλιστές θα προτιμούσαν μια πιο δικιά τους κυβέρνηση και δευτερευόντως θα κοιταζαν την συμφωνία. Οι πιο φυσιολογικοί  και φίλα προσκείμενοι (πέραν των αναμενώμενων Πρασίνων και της Αριστεράς) ήταν οι φιλελεύθεροι του Φερχοφσταντ, οι οποιοι διαχρονικά πνέουν μένεα ενάντια σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά από την μία ήταν λίγοι, από την άλλοι οι εδώ σύμμαχοι τους ειναι είτε ηλίθιοι, είτε πολιτικά απορρίματα είτε και τα δύο. Πιστεύω ειλικρινά πως ο μοναδικός σοβαρός φιλελεύθερος την Ελλάδα ειναι αυτός:)

- Η Γερμανία αντε να βρεις τι σκατά ήθελε. Και αυτή δεν ξέρει τι θέλει και τι ήθελε, άρα μένει στο τευτονικότατο "δεν υποχωρώ διοτι υποχώρηση σημαίνει αδυναμία και αν φανείς αδύναμος οι άλλοι δεν θα σε φοβούνται". Μοναδικό σημείο αυτοσυγκράτησης της Γερμανίας ήταν η απροθυμία της Μέρκελ να μπει το όνομα της στην ίδια πρόταση μαζί με αυτό του Χίτλερ, η οποια θα είχε περίπου το νόημα "ποιοι Γερμανοί ηγέτες έκαναν μπαχαλο την Ευρώπη"

- Και εμείς θέλαμε να φάμε όσο το δυνατόν λιγότερο πούτσο και ρόπαλο και να πάρουμε μια συμφωνία όσο γίνεται πιο βιώσιμη. Το πρωτοφανές για ελληνική εξωτερική πολιτική της μή επιδίωξης συμφωνίας με κάθε κόστος, αλλά της εστίασης στο τί συμφωνείται πρέπει να ξέρανε αρκετούς. Όπως και η κατανόηση πως το περιεχόμενο ειναι σημαντικότερο απο την ύπαρξη συμφωνίας όπως και το ότι ειναι προτιμότερο να μένεις εκτός συμφωνίας παρά να συναινείς σε καταστρεπτικές συμφωνίες οι οποίες, ειδικά στην περίπτωση της ΕΕ ειναι πολύ δύσκολο πρακτικά να αλλάξουν. Αν είχε κερδίσει ο Σύριζας το 2012 σήμερα θα μιλάγαμε με πολύ διαφορετικούς όρους, τώρα ίσως να είναι πολύ αργά.

Το θετικό λοιπόν ειναι πως η ελληνική ηγεσία ΔΕΝ πήγε με απεριόριστες επιδιώξεις. Δεν έκανε μονομερή διαγραφή χρέους, δεν βγήκε απο την ΕΕ, δεν.....πολέμησε τον παγκόσμιο καπιταλισμό και δεν έκανε επανάσταση των ξεβράκωτων. Update 13/07 και εν μέσω ταπεινωτικών συναντήσεων για την Ελλάδα με το #ThisIsACoup να ειναι world trend. Η μαλακία ειναι ότι ενώ η Ελλάδα ΔΕΝ πηγε με απεριόριστες επιδιώξεις, στο "επίσημο" επίπεδο φάνηκε πως έκανε ακριβώς αυτό. Τα "σκιζω τα μνημονια", η απαίτηση μια ΕΖ 18 άλλων χωρών να ακούσει τις εκλογές μίας (χωρις μάλιστα κάποιο ορισμένο προγραμμα), δεν ερμηνεύτηκαν ως κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά ως τακτικες. Η αποτυχία των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων και η αίσθηση πως αυτη η κυβέρνηση ήθελε να της φιλήσουν τα πόδια, μάλλον "θύμωσε" τους λαϊκιστές έξω κάπως παραπάνω από το αναμενόμενο. Στην ουσία οι περιορισμενες ελληνικές επιδιώξεις περάστηκαν ως απεριόριστες, κάτι που δεν βοήθησε την κατάσταση. Τέλος update. Σε αυτό το πλαίσιο μάλλον υιοθετήθηκε η στρατηγική του πείσμωνος αλλά καλού παιδιού. Η Ελλάδα πλήρωνε τις δόσεις της, χρήμα ΔΕΝ έπαιρνε, ο ELA τάιζε (ακριβά) τις τράπεζες και ο Βαρουφάκης στήλωνε τα ποδια όποτε του πρότειναν κάτι με την ίδια απάντηση: Δεν ειναι βιώσιμο, δεν ειναι κοινωνικά δίκαιο. Και ξανά από την αρχή.

Το κόλπο έδειχνε να τελειώνει με την πρόταση Συριζα στις 25/6. Έδινε "αίμα" στους δανειστες, δηλαδή ο Σύριζα λέρωνε τα χέρια του χανοντας παράλληλα πολιτικό κεφάλαιο και μέρος του "ηθικού πλεονεκτήματος", έδινε (πιθανον) βιωσιμότητα, ξέσκιζε στους φόρους αλλά προσπαθούσε κιολας να μοιράσει καπως καλύτερα την πίτα. Γι αυτό και αρχικά έγινε δεκτό ευμενώς. Η μή αποδοχή του σχεδίου αυτού (έστω με μερικές διορθώσεις) από τους εταίρους ήταν στρατηγικό λάθος ολκης. Update 13/7. Στρατηγικό λάθος, όχι απο την άποψη πως η Ελλάδα θα κέρδιζε κάτι από αυτό, αλλά απο την άποψη πως έβαλε την ΕΖ και την ΕΕ σε μια ατελείωτη μανούρα από την οποια αποκλείεται να βγει αλώβητη. Τέλος Update.

Κανείς δεν θα μάθει τι σκατά μεσολάβησε και η "καλή βάση" έγινε σαν παπαρούνα από τις διορθώσεις και τα κοκκινίσματα, ο Βαρουφάκης κόκκινο πανί, ο Τσίπρας τρομοκράτης ενάντια στο επιχειρείν (λες και τα προηγούμενα Μνημόνια βοηθούσαν οποιονδήποτε εκτός ίσως από πεντέξι ολιγάρχες) και τα κανάλια φανατικά εχθροί των προτεινώμενων (σκληρότατων) μέτρων. Τα ίδια κανάλια που μέχρι τότε κατηγορούσαν τον Συριζα για ατολμία στο θέμα επιβολής σκληρών μέτρων. Θεωρήθηκε πως δεν θα πέρναγε το πακέτο από την ΚΟ του Συριζα. Έχω γράψει και το ξαναγράφω μετα βεβαιότητας και λόγου γνώσης πως θα πέρναγε σούμπιτο μιας και υπήρχε η αριστερη πολιτική εκει μέσα. Περικοπές ναι, αλλά αριστερόστροφες και όχι μονόπλευρες, ήτοι είχαν και μια ηθική διάσταση, ήταν μια αριστερή ΤΙΝΑ.

Το μοναδικό συμπέρασμα που μπόρεσα να βγάλω ήταν πως είχαμε φτάσει στο σημείο που δεν παιζόταν πλεον η συμφωνία αλλά το ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα. Η ντόπια ολιγαρχία τα βρήκε με τους απέξω και έπαιξε τα ρέστα της να φάει την κυβέρνηση. Το ροκάνισμα Βαρουφάκη και Ζωής ήταν το ζέσταμα, τώρα πήγαιναν σε ολομέτωπη σύγκρουση με διακύβευμα την ίδια την διακυβέρνηση της χώρας. Όταν ο Τσίπρας ήταν στις Βρυξέλλες βρέθηκαν .....τυχαία και ο Σαμαράς και ο Θεοδωράκης βάζοντας από την μία θέμα δεδηλωμένης (!) και από την άλλη θέμα συγκυβέρνησης (!!) χωρίς να αποθαρρύνονται από κανέναν, αντίθετα μερικοί απέξω (Σουλτς) τους ενθάρρυναν ανοιχτά.

Οπότε ο Σύριζα βρεθηκε προ ανυπόφορου διλήμματος. Τα προτεινόμενα μέτρα πιθανον να μην τα δεχόταν ούτε η ΝΔ στην θέση του (νταξ, λέμε καμια μαλακία να περάσει η ώρα) και ταυτόχρονα τέθηκε σαφώς θέμα νομιμοποιησης της κυβέρνησης. Σίγουρα πάντως δεν θα πέρναγαν από το λαό και ακόμα σιγουρότερα δεν θα απέδιδαν. Το επιχείρημα ήταν πως δεν ειχε εντολή για ρήξη (δεν είχε) αλλά ούτε και εντολή για τέτοια συμφωνία (δεν είχε). Αρα, κατ' αυτούς, έπρεπε να πέσει και να αναλάβει μια συγκυβέρνηση (;) για να πάρει την συμφωνία (τώρα για ποιο λόγο αυτή η νέα συγκυβέρνηση θα είχε τέτοια εντολή, δεν κατάλαβε κανένας). Ο ίδιος ο Σουλτς καρφώθηκε παραπάνω από μια φορές προτείνοντας μια δοτή, "τεχνοκρατική" κυβέρνηση αντί της εκλεγμένης. Ίσως να εχει άγνοια του ελληνικού συστήματος διακυβέρνησης, γιατί τα μαθηματικά στην Βουλή δεν έβγαιναν, ίσως να ήθελε να διασπαστεί ο Σύριζα, ίσως να περίμενε ο νέος Παπαδήμος να είχε εξουσίες Καίσαρα και κανέναν κοινοβουλευτικό έλεγχο (!). 

Στην ουσία το επιχείρημα δεν ήταν καν επιχείρημα, ήταν μια απλή πρόταξη: Φύγε. Όταν τίθεται θέμα νομιμοποιησης σε τέτοιες συνθήκες είτε το αποφεύγεις υπογράφοντας τα πάντα (σας θυμίζει τίποτα;) και ξεφτιλίζεσαι ως κυβέρνηση και ως χώρα, είτε πας στο λαό, συνήθως με εκλογές. Στην περίπτωση μή αποδοχής και τήρησης στάσης αναμονής (αν υπήρχαν άλλα περιθώρια αναμονής) αλλά και στην περίπτωση αποδοχής θα είχαμε πιθανόν απόπειρες βελούδινου πραξικοπήματος, πορτοκαλί (ή άλλου χρώματος) επανάστασης και τέτοια χαριτωμένα. Το ίδιο θα γινόταν αν επιλεγόταν η οδός της ρήξης. Οι φωνάσκοντες υπερ του #MenoumeEvropi θελημένα ή άθελα ήταν μια πρόβα για το αν μπορεί αυτό το πράγμα να τσουλήσει. Γι αυτό και η υπερβολική προβολή τους από τα κανάλια. Είναι δύσκολο όμως να οργανώσεις τα πιο αντιδραστικά στοιχεία του πληθυσμού σου για λαϊκή κινητοποιηση και παρόλο το φούσκωμα και το σπρώξιμο το πράγμα δεν έδειχνε να τσουλάει.

Ο Τσίπρας επέλεξε την οδό του Δημοψηφίσματος σαν διέξοδο. Σαν ιδέα ήταν σχετικά καλή, αλλά φάνηκε πως και η ίδια η κυβέρνηση την απέφυγε όπως μπορούσε μέχρι που έμεινε απο επιλογες. Το κλείσιμο των τραπεζών ήταν αναμενόμενο όπως και η διακοπή της παροχής της ΕΚΤ ρευστότητας στις τράπεζες που το προκάλεσε++.

Απο εκεί και πέρα και όσο περνούσε ο καιρός μέχρι το δημοψήφισμα το πράγμα άρχισε να γκαρίζει. Η στοίχιση όλης της απερχόμενης πολιτικής ελίτ πίσω απο το ΝΑΙ, παρέα με φασίζοντα στοιχεία και μιντιακούς ολιγάρχες, η απροκάλυπτη στήριξή τους από το εξωτερικό, σε βαθμό που να εγείρονται χοντρά ζητήματα δεοντολογίας, η επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ποπολου απο τα ΜΜΕ, η συνεχής διασπορά φημών και η προσπάθεια πρόκλησης πανικού (μακαρόνια run, μιας και το bank run τελείωσε νωρίς με το κλείσιμο των Τραπεζών) όλα έδειχναν πως ο Τσίπρας είχε πατήσει χοντρή μπανανόφλουδα.

Περιγραφή όλης της κατάστασης μέσα σε ένα μόνο tweet. Μάλλον ένα απο τα πλεον επιτυχημένα όλων των εποχών

Το είχα πει και στο σχετικό ποστ για το δημοψήφισμα και το πως ψηφίζει ο καθένας

 Για την κυβέρνηση το ΟΧΙ ειναι ΝΑΙ στις διαπραγματευσεις με ατού το οτι ο λαος την εγκρίνει ως διαπραγματευτή και η 5η φάλαγγα στα μετόπισθεν αποδυναμώνεται - και να δεις που αυτός ειναι όλος ο καυγάς.

Update και διατύπωση β' του ιδίου σεναρίου από την eskarina:

Επίσης, για μένα είναι προφανές ότι η αντιπολίτευση, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, θα προσπαθήσει να ρίξει την κυβέρνηση. Η παρουσία της άλλωστε, σύσσωμη, στις Βρυξέλλες, πριν καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις, δείχνει ότι κατέθεσε τα διαπιστευτήρια της για την ύπαρξη εναλλακτικής πρότασης εξουσίας.

με την αναγκαία διόρθωση πως η αντιπολίτευση έπαιξε τα ρέστα της πριν το δημοψήφισμα και όχι μετά διοτι το αποτέλεσμα ήταν "εκτός υπολογισμού" και μετά αναγκάστηκε να ανακρούσει πρύμναν



Γιατί απέτυχε το ΝΑΙ ενώ είχε τόσα ατου  στα χέρια του; Εκκλησία, ΜΜΕ, όλες οι ευρωπαϊκές φωνές και σύσσωμο το μή κυβερνητικό σύστημα ήταν υπερ του.
(η άποψη του Μουνχάου εδώ)

- Γιατί το παράκαναν. Όταν τρομοκρατείς το σύμπαν όπως το έκανες το 2010, το 2012 και το 2015, ε ο άλλος ενδέχεται πλέον να αποκτήσει ανοσία. Η συνεχόμενη κινδυνολογία για να είναι αποδοτική πρέπει να είναι κλιμακούμενη. Έχοντας εξαντλήσει το ρεπερτόριο λογικών κινδύνων τα ΜΜΕ και οι Μουρουταίοι άρχισαν να παπαρολογούν ασύστολα (πχ απειλή τουρκικής εισβολής αν βγει το ΟΧΙ, συνεχόμενες αιτιάσεις για χουντικές συμπεριφορές από τους ίδιους που μας είχαν πρήξει στο "δεν εχετε ζήσει χούντα" οταν ο ΓΑΠ, ο Παπαδήμος και ο Σαμαράς ξέσκιζαν το Σύνταγμα) με αποτέλεσμα να χάσουν όση αξιοπιστία τους είχε απομείνει

Παρτε δείγματα:

Νομίζω ότι είναι το τουί όλων των αιώνων εις τους αιώνες, αμήν.Ο Τσίπρας έχει τους πιο ηλίθιους αντίπαλους στο σύμπαν pic.twitter.com/RYgNnm85hz

— Δραχμαντινετζάντ (@giopso) July 5, 2015

pic.twitter.com/TTuwobbJg5

— Σύντροφος (@_syntrofos_) July 5, 2015

τα μπουφαν δεν τα ειδες ρε μαλακα καλοκαιριάτικα!!!!!!!

και: βραβείο απόλυτης μαλακίας-μπούμερανγκ:

- Η αδυναμία κατανόησης των επιπτώσεων των εφαρμοζόμενων πολιτικών στο λαό. Ακόμα και τώρα οι περισσότεροι ειναι απομονωμένοι απο την βάση και θεωρούν πως μπορούν να επηρεάσουν τον κόσμο με επικληση του κόκκινου κινδύνου ή της μή δυνατότητας χρήσης του Erasmus (ή της δυσκολίας του κατεβάσματος εφαρμογών στα smartphones).

- Έτσι η ψήφος πήρε ταξικά χαρακτηριστικά με δική τους υπαιτιότητα και πάρα την προσπάθεια τορπιλισμού της διαδικασίας απο το ΚΚΕ και την ΧΑ που έκαναν αντίθετα πράγματα από αυτά που ο κόσμος περίμενε απο αυτούς. Και τα δύο κατά "τυχαίο" τρόπο μπλόκαραν την μαζικότητα του ΟΧΙ, το ΚΚΕ συνειδητά και με το νόμο και η ΧΑ κυρίως σαν συσχέτιση των ΟΧΙ με τους φασίστες. Αν και.....

 Στην περίπτωση του ΚΚΕ η βάση αγνόησε την ηγεσία, κάτι πρωτοφανές κανείς δεν κατάλαβε τι και πώς έγινε στην ΧΑ αν και υποψίες υπάρχουν πολλές+++ (Update: κλατς για το ότι τελικά η ΧΑ δεν έγειρε την παλάντζα μιας και οι μή ΧΑτες ψηφοφόροι φτάνανε).

- Ο συνωστισμός αποτυχημένων φιγουρων του παρελθόντος, και μάλιστα φιγουρων που μαλλιοτραβιούνταν για το πάπλωμα στο παρελθόν (μα ΚΑΙ Σημίτης ΚΑΙ Καραμανλής; Και ΓΑΠ και Σαμαράς; Και Βενιζέλος και Θεοδωράκης; Και Λαλιώτης και Μουρούτης;) κατέδειξε, άθελα τους, πως τόσα χρόνια αυτοι ήταν από το ίδιο βαρέλι, τους ταύτισε στα μάτια του κόσμου, κάτι το οποίο υπήρχε μεν σε επίπεδο πολιτικής διαίσθησης, αλλά το έκαναν οι ίδιοι κραυγαλέο.

- Ο Σαμαράς, σημαιοφόρος του cunning plan της αριστερής παρενθεσης και βασικός υπέρμαχος του ΝΑΙ, απλά εξαφανίστηκε από την τηλοψία όσο το πράγμα ζόριζε. Γιατί; Γιατί απλούστατα οι εσωτερικοί δημοσκόποι προειδοποιησαν: ο Σαμαράς διώχνει κόσμο. Ενδεικτικά θυμίζουμε ότι ο Σαμαράς είχε ζητήσει debate με τον Τσίπρα, ο Τσίπρας το αποδέχθηκε live στον Χαρίτο, ο Χαρίτος κάλεσε τα κόμματα και το πράγμα τελειωσε εκεί. Όλοι θυμήθηκαν πως και στις εκλογές ο Σαμαράς δεν ήθελε debate. Όλοι είδαν πως και τώρα κώλωσε. Το κουπί αναγκάστηκε να τραβήξει ο Καμίνης (!μα ο Καμίνης;), βάζοντας το κεφάλι του στον ντορβά μιας και ήξερε (;) πως οι ψηφοφόροι του ήταν στην απέναντι μεριά ++++. Όσο συμπαθής ομως και να ειναι ήταν ο Καμίνης δεν είχε ούτε τα κότσια, ούτε το πολιτικό ανάστημα, ούτε την φιγούρα που θα μπορούσε να κοντράρει τον Τσίπρα, ο οποίος το πήρε ολοφάνερα πάνω του, και με τα αρχίδια του και μόνο και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις γέμισε το Σύνταγμα, τόσο που μερικοί παλαιοί είπανε πως δεν το είχε κάνει ούτε ο Αντρέας (!).

- Ξέχασαν ότι (παρόλα τα λαθη της κυβέρνησης) ο Έλληνας δίνει χρόνο συνήθως στις κυβερνήσεις και όσο και αν γκρινιάζει δεν τις αλλάζει εύκολα. Οι περισσότεροι πρωθυπουργοι προ Μνημονιων έμεναν για δύο θητείες. Ο πολίτης δε, έχει καταλάβει πως ο Συριζα χρειάζεται πίστωση χρόνου μιας και τα πράγματα ειναι δύσκολα έτσι και αλλιώς και λόγω της καθεστωτικής νοοτροπίας του μηχανισμού που κληρονόμησαν. Η μανία τους να αλλάξουμε κυβέρνηση πριν καν κλείσει χρόνο, ε ρε παιδί μου δεν έκατσε καλά στα αυτιά του κόσμου, ειδικά όταν πήρε χαμπάρι πως και απο το εξωτερικό ζητάν να μας ορίσουν άλλη κυβέρνηση. Είδα πολλους παραδοσιακούς νεοδημοκράτες να ψηφίζουν ΟΧΙ γιατί τα είχαν πάρει στο κρανίο.

- Οι τωρινοί διαφωνούντες ξέσκισαν την πρότερη επιχειρηματολογία τους υπερ σταθερότητας και μή εκλογών όταν ζήτησαν στα ίσια να αλλάξει η κυβέρνηση. Ο Τσίπρας μεσες άκρες το αποδέχθηκε (ποτε δεν θα μαθουμε τι θα έκανε σε περίπτωση ήττας) και ο πολίτης προτίμησε να κρατήσει την κυβέρνηση που έχει απο το να την ξαναδώσει στον Σαμαρά, άσε που όλοι βλέπανε πως αν γινόντουσαν εκλογές πάλι ο Σύριζα θα τις κέρδιζε και θα είχαμε χάσει και 30-40 μέρες στην διαδικασία για να ξανάρθουμε ακριβώς ίδια. Το σύνθημα Κυριακή ψηφίζουμε - Δευτέρα φεύγουν χρησιμοποιήθηκε για λίγο, αλλά αποσύρθηκε γρήγορα μιας και αυτό έδιωχνε κόσμο.

- Το δίλημμα που τέθηκε από τους μέσα ναιναικους (sic) ως "ψηφίζουμε ευρώ ή δραχμή" και τέθηκε και απέξω δεν πέρασε στον κόσμο ως τέτοιο και αυτό φάνηκε όταν διάφοροι εξωτερικοί παράγοντες (Ντάισελμπλουμ, Σόιμπλε, Ολάντ κ.α.) ξεκαθάρισαν πως δεν τιθεται ως τέτοιο, λογικά όταν έμαθαν τις "εσωτερικές" δημοσκοπήσεις που εμείς δεν μάθαμε ποτέ, πως δηλαδή μάλλον το ΟΧΙ πήγαινε για επικράτηση. Δεν ειναι τυχαίο που αμέσως μετά την οριστικοποιηση των αποτελεσμάτων όλοι, ρε ακόμα και ο Σαμαράς, ξόρκισαν το grexit το οποίο είχαν προσδιορίσει ως "περίπου υποχρεωτική επιλογή" που απορρέει απο το ΟΧΙ.

- Ειδική μνεία να γίνει ξανά στην παντοτινή ξεφτίλα του ΚΚΕ

Κανέλλη στον Βορίδη για Κατρούγκαλο: «Σταμάτα Μάκη... Ασε θα τον φτιάξω εγώ». Το #KKE συνεπές στον ιστορικό ρόλο του ρουφιάνου #dimopsifisma

— Το Άσυλο (@Desmotis74) July 2, 2015

- Για το προτεινόμενο πρόγραμμα προς ψήφιση δεν μιλήσαμε. Τι να πούμε αφού:
α) ηταν εκπρόθεσμο,
β) αποσυρθέν και κυρίως
γ) ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΤΕΛΕΙΩΣ. Γι αυτο και οι υποστηρικτές του ΝΑΙ δεν το υποστήριζαν και έβαζαν αλλού την ατζέντα, στο ΕΥΡΩ/Δραχμή δηλαδή, κάτι που τελικά δεν στέκει. Αν είναι να βγούμε απο το ευρώ βγαίναμε είτε με ΝΑΙ είτε με ΌΧΙ διοτι τα πράγματα ήταν, και παραμένουν δηλαδή, πολύ ζόρικα και μπλεγμένα.



Τελος πάντων έγινε το δημοψήφισμα και έβγαλε ότι έβγαλε. Μετά;

Τώρα αρχίζουμε. Καταρχάς επιτρέψτε μου

εικόνα από εδώ. Εχει και άλλα :)

Ε, μετά από αυτό τα πραγματα θα πάνε καλύτερα μιας και η πορτοκαλομπλε (;) επανάσταση παίρνει τα αρχίδια μας, ο Αντώνης τον πούλο και το "μετωπο" της πούτσας ΝΔΣΟΚ+Ποτάμι=LFE που νομίζει πως κάτι έκανε παίρνοντας 40% σε συνθήκες που ήταν ακραία υπερ του. Οποιος νομίσει πως μπορεί να πάρει 40% αν κατέβουν όλοι αυτοί μαζί σε εκλογές είναι (στην παρούσα φάση  τουλάχιστον) χοντρά γελασμενος.

Η χειραφέτηση συμπαγών ομάδων πληθυσμού από κανάλια, εκκλησία, κόμματα και εργοδοτικές απειλές (δεν ειναι ράδιο αρβύλα, έχω στοιχεία) ήταν αναμφισβήτητα μια θετική εξέλιξη. Στην παρούσα φάση ο Σύριζα ως κυβέρνηση ειναι πανίσχυρος, αλλά χωρίς αλάθητο μιας και ο χειραφετημένος πολίτης δύσκολα αλλάζει απλά ηγεμόνα για να κάτσει σούζα στον επόμενο, άρα θα στέκει (λογικά) κριτικά στις όποιες συριζικές μαλακίες. Στα θετικά του γεγονότος οτι ο κόσμος επέλεξε το ΟΧΙ παρόλο που όλοι του το ζωγράφιζαν μαύρο και ο Σύριζα έκανε την πάπια για το τι μέλλει γενέσθαι. Αυτο σημαίνει πως πολλοί, πάρα πολλοί είχαν πάρει τις αποφάσεις τους και θα τις στηρίξουν. Στην παρούσα φάση ο κόσμος ειναι πιθανόν πιο ριζοσπαστικοποιημένος απο την κυβέρνηση.

Η παραίτηση Βαρουφάκη την επόμενη μέρα ήταν μια κίνηση καλής θέλησης την οποια στοιχηματίζω πως ο ίδιος ο Βαρουφάκης απόλαυσε, όπως και τα μούτρα των αντιπάλων του όταν ανακάλυψαν πως και ο Τσακαλώτος μια χαρά αριστερός ειναι. Στο προφανές και αναμενόμενο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών ο Τσίπρας απαίτησε και πήρε Γη και Ύδωρ, όπως και αν το βαφτισαν οι υπόλοιποι, κάτι που θα αντιστρεφόταν αν η απάντηση στο δημοψήφισμα ήταν ΝΑΙ. 

Το σχέδιο δεν ήταν ποτέ έτσι και αλλιώς η "Μεγάλη Εθνική Συνεννόηση" και τέτοιες σαμαρικές πίπες αλλά να συρθεί ο Συριζα στις επιταγές του ΕΛΚ μέσω Σαμαρά. Το ότι οι πολιτικοί αρχηγοί τελικά υπέγραψαν ένα κείμενο με τις βασικές θέσεις που είχε ο Σύριζα πριν το δημοψήφισμα λέει πολλά. Πλεον δεν θα ξαναυπάρξει θέμα δεδηλωμένης, νομιμοποιησης, λαϊκής εντολής και τέτοιων και οι σφυρίχτρες θα μπουν στο ντουλάπι μαζί με τις επαναστατικές σημαίες και θα πάνε και οι #MenoumeEvropi στην Μύκονοοοοο επιτέλους.

Last But Not Least

Προσοχή: Ούτε συμφωνία θα κλεισει αναγκαστικά, ούτε τα πράγματα είναι εύκολα, ούτε θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Τα πράγματα ειναι ζόρικα και η συμφωνία αν και όταν έρθει θα ειναι αγγουράκι και μάλιστα σεβαστό.

Ταυτα και μενω και αναμένω και 'γω τις εξελίξεις

Ζαφοντ

Υ.Γ. Το κείμενο αυτό ξεκίνησε να γράφεται με διακοπές από την Δευτέρα βράδυ μέχρι το απόγευμα της Τρίτης. Κάποιες εξελίξεις ενδέχεται να το κάνουν ήδη ξεπερασμένο, αλλα εγω κουράστηκα να το γράψω και δεν με νοιάζει :ΡΡ

---

+ Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ηταν γελοία η πρόταση συμμετοχής πολιτών (ή τουριστών) στο τσίμπημα φοροαποφυγής αλλά ήταν θεμιτή η συμμετοχή τους στο "κάρφωμα" υπόπτων για τρομοκρατία, με καταγγελίες σε hot lines και τέτοια

++ Ειναι μεγάλος καυγάς για το αν η ελληνικη κυβέρνηση έπρεπε να κλεισει τις τράπεζες (update: με την έννοια της επιβολής ορίου αναλήψεων και capital controls για το τί βγαίνει έξω) νωρίτερα και ασχετα με το δημοψήφισμα σταματώντας ταυτόχρονα να πληρώνει τις δόσεις της. Το επιχείρημα υπερ ειναι πως θα είχε μείνει περισσότερο ρευστό μέσα στις τράπεζες και θα δυνάμωνε την τακτική φθοράς των απέξω. Το επιχείρημα κατά είναι πως με τον ELA στα 90 δις υπάρχει περισσότερο ρευστό στην χώρα και ας ειναι σε μαξιλάρια και σεντούκια. Επίσης φαίνεται πως στον κόσμο πέρασε πως τις τράπεζες τις έκλεισαν οι έξω, κάτι σωστό τεχνικά αλλά όχι κυριολεκτικά. Προκρίθηκε και εδώ η τακτική του καλού αλλά πεισματάρικου παιδιού. Κοινώς οι τράπεζες έκλεισαν όταν ήταν υποχρεωτικό το κλείσιμό τους και όχι νωρίτερα. Επίσης υπάρχει η ερώτηση γιατί η κυβέρνηση δεν προέβει σε δημοψήφισμα νωρίτερα αλλά εδώ η απάντηση ειναι πιο απλή:

α) δεν ήθελε

β) δεν είχε καμία πρόταση στα χέρια της. Πέντε χρόνια (και πέντε μήνες) όλες οι διαπραγματεύσεις (μάθαμε ότι) γίνονται σε μπακαλοτέφτερα και κανείς δεν υπογράφει τίποτα σαν πρόταση μέχρι τις τελικές συμφωνίες. Όλα ειναι drafts, non paper, διαρροές και άλλα τέτοια εξωτικά και παντελώς ανεπίσημα. Δημοψήφισμα λοιπόν επί ποιων προτάσεων των δανειστών να έκανε;

+++ Ενδεικτικό ειναι οτι το προπύργιο της ΧΑ, ο Δημος Ανατολικής Μάνης ήταν από τους ελάχιστους που πλειοψήφησε το ΝΑΙ.

++++ Ο Καμίνης ειχε ψηφιστεί για να μην βγει τότε ο Κακλαμάνης και απλα πήρε και άλλη ευκαιρία στα πλαίσια της λογικής των ψηφοφόρων που δίνουν και δεύτερη ευκαιρία.