Πραξικόπημα στην Τουρκία. My 2 cents.

Μέχρι στιγμής το καλύτερο ποστ σχετικά το έχει γράψει προφανώς ο τέκης. Κύρια σημεία:

* Το πραξικόπημα το κάνανε στρατιωτικοί "φίλοι" των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ μπορει να το ενθάρρυναν κιολας μιας και αντίθετα από τους Ευρωπαίους η πρώτη αντίδρασή τους "έκλεινε το μάτι" στο ενδεχόμενο ανατροπής. Οι Ευρωπαίοι κάνανε την πάπια πιο φρονίμως ποιούντες.

* Ο Ερντογάν χαίρει λαϊκής αποδοχής, γι αυτό και ο στρατός ήταν διχασμένος, γι αυτό και πολλοί φαντάροι αρνήθηκαν να πυροβολήσουν το λαό που διαδήλωνε, γι αυτό πολλοί στρατιώτες παραδόθηκαν αμαχητί μιας και δεν ήταν διαθέσιμοι να πυροβολήσουν πολίτες για τις κάβλες μερικών. Το πραξικόπημα δηλαδή δεν είχε νομιμοποίηση στο πόπολο αλλά ούτε καν στο στρατευμα. Η Τουρκία ειναι μεν διχασμένη χώρα, αλλά το αντιερντογανικό μισό δεν είναι συμπαγές και δεν αποτελείται αποκλειστικά από στρατόκαβλα ούγκανα. (Εξαιρετική η ανακοίνωση απο το ΚΚ Τουρκίας εδώ)

* Η έλλειψη νομιμοποίησης, ακόμα και εντός του στρατεύματος, ειναι μέρος της εξήγησης για την αποτυχία του μιας και το ποσοστό συμμετοχής και συνενοχής (και απ΄ότι φάνηκε και συνεννόησης) δεν ήταν καθολικό.

* Το πραξικόπημα δεν έπεσε απο τα σόσιαλ μίντια, το έριξε ο λαός (μόνο ένας ηλίθιος νομίζει πως το twitter μπορεί να φάει τα .....ντουφέκια) που ήταν πρόθυμος να τα βάλει με το στρατό για να στηρίξει τον εκλεγμένο ηγέτη του, ενώ και η αντιπολίτευση δεν ήταν τόσο μουρλή για να πάει μαζί με τους στρατόκαβλους, ειδικά ας πούμε το φιλοκουρδικό κόμμα δεν είχε και μεγάλο συμφέρον. 

Είπα ηλίθιος;

Ζουν ανάμεσά μας

* Οι παπαριές με τον Ερντογάν που ζήταγε άσυλο από παντού ήταν μια απόπειρα να απονομιμοποιηθεί ο ίδιος, να σκεφτεί ο λαός την ώρα που τον πυροβολάγανε πως ο ηγέτης του είναι κότα.

* Πιθανότατα τώρα ο Ερντογάν να βρει ευκαιρία και να ξυρίσει ότι του κουνιέται γενικώς και ειδικώς. Το ότι ο λαός τον στήριξε δεν τον κάνει ούτε νορμάλ, ούτε περισσότερο δημοκράτη απ΄ότι ήταν προηγουμένως.

* Το ενδεχόμενο να έστησε το πραξικόπημα ο ίδιος ο Ερντογάν ειναι απίθανο (για τον Ζάφοντα είναι απλά αστείο έως παρανοϊκό και να το αναφέρουμε)

Να προτείνω και μερικά δικά μου συμπληρωματικά στοιχεία, με την απαραίτητη διευκρίνηση πως:

Μου ειναι εξαιρετικά δύσκολο να μπω στην ψυχολογία κράτους που ο κλήρος, η αστυνομία και ο στρατός δεν ανήκουν στο ίδιο μπλοκ

— zaphod b (@aeisixtir) July 16, 2016

* Αν δεν το έχετε καταλάβει το πραξικόπημα δεν ήταν ανέκδοτο. Εγινε της πουτάνας. 250 νεκροί και τουλάχιστον 1000 τραυματίες σημαίνει μάχες. Οι τύποι έπιασαν αρχηγούς επιτελείων, κατέλαβαν κανάλια και έκαναν επίθεση στην Βουλή, στο Προεδρικό Μέγαρο (!) και στο ξενοδοχείο που έμενε ο Ερντογάν (περιγραφή). Το ότι απέτυχε δεν σημαίνει πως έπαιζαν θέατρο.

#TURKEY BREAKING: ANOTHER MAJOR EXPLOSION AT THE PARLIAMENT BUILDING IN #ANKARA pic.twitter.com/8EXc6pFemg

— Thomas van Linge (@arabthomness) July 16, 2016

PHOTOS: Turkish parliament building as dawn breaks in the Turkish capital of #Ankara - @arabthomness pic.twitter.com/trYhiSWEsE

— Conflict News (@Conflicts) July 16, 2016

GRAPHIC VIDEO: Coup tank running over and killing multiple civilians overnight #Turkey - @Mr_Ghostly pic.twitter.com/CVKAJwj4FV

— Conflict News (@Conflicts) July 16, 2016

* Η ΕΕ δεν μπορεί να κατηγορηθεί για συνεργασία ή για κακή πολιτική. Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε πιο "ανιδιοτελή" και γρήγορα αντανακλαστικά, κάτι που την βάζει αυτόματα στους κερδισμένους της υπόθεσης, αν και ομολογουμένως τζόγαρε ίσως παραπάνω απ' ότι πρέπει. Απ΄οσο κατάλαβα η ΕΕ γενικά αποδοκίμασε μουδιασμένα το πραξικόπημα και ζητησε επάνοδο στην νομιμότητα αλλά στην ουσία έπαιξε κατενάντσιο.  Τι να κάνεις άλλωστε σε ένα κυρίαρχο κράτος; Τα εμά εμά και τα εσά εσά. Δηλαδή, θεωρητικά, ακόμα και ένα πραξικόπημα ειναι εσωτερικό ζήτημα (στην δικιά μας 7ετία οι περισσότερες ξένες χώρες το κατάπιαν με το πρόσχημα πως "οι πρεσβεις τους ήταν διαπιστευμένοι στον Βασιλια που ήταν αρχηγός του κράτους", το οποιο βεβαίως και γείωσαν όταν έφυγε ο Κοκός κάνοντας τα πάντα όλα γαργάρα (1)). Οποιος, αριστερός ή δεξιός, ζητάει επεμβάσεις στρατιωτικού τύπου σε ένα κυρίαρχο κράτος να ξέρει πως δεν απέχει και πολύ από την επεμβατική λογική του Μπους ας πούμε που είδαμε που οδήγησε.

* Κατά τον γράφοντα οι σκηνές λιντσαρίσματος που βλέπουμε ειναι απόλυτα δικαιολογημένες. Όχι δίκαιες ίσως, αλλά δικαιολογημένες. Μπορει να δυσαρεστώ μερικούς χουντόφιλους εδώ μέσα αλλά:
-- Προφανώς η βία δεν είναι καταδικαστέα απ΄όπου και αν προέρχεται. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι. Η βία του λαού που αμύνεται ενάντια σε επιβολή του πολιτευματός του έχει πολλούς πόντους νομιμοποίησης, ίσως τους περισσότερους απ΄όσες πιθανές καταστάσεις μπορώ να σκεφτώ (θυμηθείτε την ιστορία  με τους Κρητικούς που αποκεφάλιζαν τους Γερμανους νεκρούς κτλ κτλ). Και το δικό μας Σύνταγμα άλλωστε προτάσσει την υποχρέωση των πολιτών να το υπερασπιστούν με τα όπλα ενάντια σε κάθε επιβουλή.

-- Οταν ο στρατός στρέφεται στα ίσια ενάντια του λαού και μάλιστα κόντρα στην εκλεγμένη κυβέρνηση ειναι επίορκος και προδότης. Διαχρονικά και διακρατικά η πλεον συνηθισμένη ποινή είναι θάνατος και καθαίρεση. Αν εδώ σας έχουν παραμυθιάσει οι χουντόφιλοι φίλοι σας πως δεν πειράζει μωρε, τι να κανεις, παιδιά ειναι και τα λοιπα να πω λοιπόν πως διαφωνώ οριζοντια, κάθετα και διαγώνια. Όταν στρέφεις τα όπλα σου ενάντια στο λαό που στα δίνει για να τον φυλάς, κόντρα στην νομιμοποιημένη άλλωστε από το λαό εξουσία, η οποιαδήποτε τιμωρία είναι θεμιτή.

Κουλτουριάρικο ιντερμέδιο:

«Τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει

«τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν

τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν

απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους

και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι».

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του

ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.

Για όποιον το θυμάται, η γενιά μου τουλάχιστον, το έκανε στο σχολείο. (αν ξαφνικά μερικοί από εσάς νιώθετε την ατράνταχτη έλξη του κουλτουριάρικου επιχειρήματος τότε μάλλον αυτό  σημαίνει πως (α) ήσασταν καλοί μαθητές και (β) το τι σκατά διδάσκουμε στα παιδιά μας, που εξέταζα εδώ, είναι καίριας σημασίας)

-- Η δικαιολογία "εκτελούσα διαταγές" έχει πεθάνει από την δίκη της Νυρεμβέργης και δώθε. Απεναντίας αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι φαντάροι δεν εκτέλεσαν τις διαταγές τους, αλλιώς το πραξικόπημα θα είχε πετύχει, ρε δεν πα να διαδήλωνε και να τουίταρε όλη η Τουρκία.

-- Aκόμα και οι γκαντέμηδες (;) που τους παραμύθιασαν πως κάνουν άσκηση (!!!! απο τις πλέον κουφές δικαιολογίες έβερ, απλά δεν ξέρω πως ειναι ο Τουρκικός στρατός για να ρίξω σιχτίρι. Πάντως είναι ενδεικτική περίπτωση της έλλειψης νομιμοποίησης ακομα και μέσα στο στράτευμα) δεν γλιτώνουν τον κουβά. Μαζί με τα ξερά κτλ κτλ.

-- Οι περισσότερες σκηνές λιντσαρίσματος ειναι -ξεκάθαρα, το δηλώνει άλλωστε η ηλικία των προπηλακιζόμενων- ενάντια σε αξιωματικούς, ενώ κυκλοφορούν πολλές εικόνες από αστυνομικούς που προστατεύουν φαντάρους.

* Υπό αυτό το πρίσμα στέκει η άποψη να απελαθούν οι 8 τούρκοι αξιωματικοί που κατέβηκαν στην Αλεξανδρούπολη. Δεν ειναι λαϊκοι αγωνιστές, δεν έκαναν επανάσταση, δεν είναι καταπιεσμένη μειοψηφία, δεν έκαναν κίνημα ενάντια σε παράνομη εξουσία (όπως πχ το δικό μας Βέλος). Το νομικο στάτους ενός ένστολου δεν είναι το ίδιο με αυτό ενός πολίτη. Δεν είμαι νομικός, αλλά αυτή ειναι η άποψη μου.

Eπι του πιεστηρίου: Διάβασα αυτό στον Σαραντάκο που μάλλον συμφωνεί μαζί μου (το κείμενο, όχι ο Σαραντάκος κατ' αναγκη, μιας και δεν είναι δικό του)

* Προφανώς δεν διαλέγουμε στρατόπεδο μεταξύ Κεμαλικών και Ισλαμιστών. Προφανώς ο Ερντογάν δεν έγινε ξαφνικά άγιος. Προφανώς η συμπαράσταση μας στα θύματα της Νίκαιας δεν δίνει συγκατάθεση στην μαλακισμένη πολιτική του Ολάντ ή ακόμα χειρότερα του Σαρκοζί παλιότερα. Δεν ετεροκαθοριζόμαστε από τους άλλοι και δεν μας νοιάζει τι κάνουν οι απέναντι ή τι μας "συμφέρει" σε κουτοπόνηρο επίπεδο.

* Τελευταίο αλλά όχι έσχατο. Μπορεί η δημοκρατία της Τουρκίας να μας φαντάζει περίεργη και να σχολιάζουμε χιουμοριστικά τη μάχη ισλαμοφασιστών ενάντια σε στρατοφασίστες. Αλλά πρέπει να θυμάστε πως αυτή την δημοκρατία έχουν, και αυτήν υπερασπίζονται. Και η δικιά μας δημοκρατία έχει 100 κουλά, ειδικά στα μάτια των ξένων, αυτό όμως δεν την κάνει λιγότερο άξια υπεράσπισης.

Αντιγράφω:

(Η Τουρκία) Μεταλλάσσεται με ρυθμούς ασύλληπτους για τα δικά μας δεδομένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ακολουθεί μια ευθύγραμμη πορεία προς μια καλύτερη κατάσταση. Κάθε άλλο. Καθημερινά όμως απελευθερώνει μεγάλα κομμάτια του βιολογικά νέου πληθυσμού της, τα βγάζει απο την αφάνεια και τους δίνει έκφραση και δυνατότητα συμμετοχής. Με μαντήλα, θα πουν πολλοί. Ναι, ακόμη και με μαντήλα, αν αυτό είναι ένα στάδιο που πρέπει αναγκαστικά να διανυθεί, επειδή αυτό είναι που επιβάλλει το πολιτισμικό απόθεμα του λαού. Και χωρίς την δύναμη του λαού, δύναμη που πηγάζει από το όποιο πολιτισμικό του απόθεμα, μια χώρα σαπίζει. Μπορεί με την χρήση της δύναμης αυτής να τσακίζεται και να καταστρέφεται, αλλά η καταστροφή δεν είναι μια κατάσταση μόνιμη, εναλλάσσεται πάντα με την δημιουργία, ενώ το σάπισμα ισοδυναμεί με αργή πτώση στο τέλμα και κατάληξη στον θάνατο.

(....) Οι "μπουνταλάδες" Τούρκοι, όμως, βγήκαν στους δρόμους για να προασπίσουν την δημοκρατία τους. Αυτήν που έχουν, την δημοκρατία με τις μαντήλες, άσχετα αν οι μαντήλες δεν αρέσουν σε μας. Αρέσουν προς ώρας σε αυτούς και αυτό αρκεί. Φτάνει και περισσεύει. Είναι ένας ζωντανός λαός. Ένας οργανισμός που αντιδρά. Μια κοινωνία που αλλάζει και που δεν φοβάται ούτε ντρέπεται τους Ευρωπαίους γιαυτό. Και αλλάζει με τις δικές της δυνάμεις. Ο Ερντογάν, συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν έχει μεγάλη σημασία, είναι αυτός που τις απελευθέρωσε τις δυνάμεις αυτές από το λυχνάρι.

Ξαναντιγράφω

Όσοι δημοσιεύουν τις πέντε έξι φωτογραφίες από τις ωμότητες που διαπράχθηκαν κατά των πραξικοπηματιών στην Τουρκία και δηλώνουν φρικαρισμένοι από το έλλειμμα δημοκρατίας στην γείτονα ας μην παίρνουν και όρκο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε και σε μας σε αντίστοιχη περίπτωση. Ένα σωρό πολίτες της δημοκρατίας μας ήδη δήλωσαν ότι τα πραξικοπήματα είναι καλά, φτάνει να γίνονται για να διώξουν κακές κυβερνήσεις. Νομίζω πως τουλάχιστον οι συγκεκριμένοι δεν θα είχαν και πρόβλημα να σηκώσουν βαρύ χέρι, για να τιμωρήσουν όσους οι ίδιοι θεωρούν εχθρούς της πατρίδας και των νοικοκυρέων. Για καλό σκοπό θα το κάνουν, αφού.

Και κάτι ακόμη. Φαίνεται να ξεχνάμε εύκολα. Ας θυμήσω λοιπόν ότι οι νεανίες στις φωτογραφίες που παρατίθενται δεν έφαγαν το ξύλο της αρκούδας ούτε στα μπουντρούμια της τουρκικής ΜΙΤ ούτε από τον όχλο στη Ιστικλάλ. Στα γραφεία της ελληνικής αστυνομίας το έφαγαν, υπηρεσίας που υπάρχει για να προστατευτεί τους πολίτες και καλά ευρωπαϊκής χώρας, με πολιτισμό και δημοκρατία, και μάλιστα το έφαγαν στα καλά καθούμενα, όταν ήδη είχαν εξουδετερώσει, αφοπλισθεί και δεν αποτελούσαν πλέον κίνδυνο για την δημόσια ασφάλεια. Και αφού το έφαγαν οι μισοί νοικοκυραίοι της δημοκρατίας μας φώναζαν δεξιά αριστερά, " καλά τα έκαναν τα κωλόπαιδα". Η αφ' υψηλού κριτική στους απολίτιστους Τούρκους μας μάρανε μετά. Στο κάτω κάτω στην Τουρκία δεν έγινε σχολική παράσταση νηπίων ούτε ληστεία τράπεζας από χαζούς μετεφήβους. Πραξικόπημα με βαρέα όπλα έγινε και εκατοντάδες νεκρούς. Με τίμημα μία χώρα ολόκληρη.
Έτσι λοιπόν. Μόνα ζυγά δικά μας δεν γίνεται.

---

(1) Wikipedia για την δικιά μας χούντα
1968:
23 Ιανουαρίου: Οι ΗΠΑ δια του πρέσβη τους στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ, κάνοντας δημόσια δήλωση «...νόμιμο το στρατιωτικό καθεστώς στην Ελλάδα», ουσιαστικά είναι η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει το καθεστώς μετά την αποτυχία του βασιλικού πραξικοπήματος
27 Ιανουαρίου: Τέσσερις ημέρες μετά τη δήλωση του Τάλμποτ, ο Άγγλος πρέσβης στην Αθήνα Μάικλ Στιούαρτ δήλωσε: «...Ναι, είναι αναγνώρισις, δεδομένου ότι η παρούσα ελληνική κυβέρνησις πληροί όλες τις προϋποθέσεις τις οποίες απαιτεί η κυβέρνησίς μου προκειμένου να αναγνωρίσει ξένες κυβερνήσεις. Δηλαδή ασκεί αποτελεσματικό έλεγχο στην χώρα.» Καθιστάμενη έτσι η Αγγλία η 2η χώρα που αναγνώρισε το καθεστώς της Αθήνας όπως αυτό είχε διαμορφωθεί.^[49] Των δηλώσεων αυτών ακολούθησαν στη συνέχεια παρόμοιες αναγνωρίσεις και από άλλες χώρες όπως από Αυστραλία, Νότια Αφρική, Πορτογαλία, Εθνικιστική Κίνα, Ιταλία και Καναδά μέχρι και τη «λαϊκή δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης».


Και βρήκα και ένα μνημείο παντοτινής ξεφτίλας:

• 2 Μαΐου: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία και ορίζει την «21 Απριλίου 1967» εθνική επέτειο της Ελλάδος. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Ερρίκος Σκάσσης τόνιζε στον πανηγυρικό του λόγο για την 21η Απριλίου: «Η ημέρα αύτη αποτελεί ασφαλώς ορόσημον εις την ιστορίαν της Νεωτέρας Ελλάδος. Αι προσπάθειαι της Εθνικής Κυβερνήσεως εις πλείστους τομείς έσχον αξιόλογα και εν πολλοίς σωτήρια αποτελέσματα, ώς της Παιδείας με την αποσόβησιν του κινδύνου ανεπανορθώτου εξανδραποδισμού της Ελληνικής νεότητος. Η Ακαδημία Αθηνών εύχεται εις τάς αόκνους προσπαθείας της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και της ενσαρκούσης το πνεύμα ταύτης Κυβερνήσεως καλήν μέχρι τέλους επιτυχίαν εις τους σκοπούς αυτής επ’ αγαθώ του Έθνους και του λαού».