Εισαγωγή
Υπάρχει η άποψή μας για την πραγματικότητα. Υπάρχει και η πραγματικότητα. Και ναι μεν, κάποια πράγματα ειναι θέμα ερμηνείας, οι αριθμοί όμως σπανίως είναι. Κύριο χαρακτηριστικό του λόγου που έχει κάποιος όταν πολιτικολογεί ειναι ότι πρέπει να κάνει μασάζ στην πραγματικότητα για να περάσει τα δικά του και αυτό ονομάζεται (ευγενικά) προπαγάνδα και μεταμοντέρνα δημιουργία fake news.
Το πρόβλημα όμως είναι όταν πιστεύεις την προπαγάνδα σου και την θεωρείς πιο πραγματική από την πραγματικότητα διότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η πραγματικότητα να σου συντρίψει την μαλακία που έχεις στο κεφάλι. Και με τρόπο οδυνηρό.
(τρανταχτότερο ιστορικό παράδειγμα η Ιταλία του Μουσολίνι που προπαγανδιστικά ήταν υπερδύναμη, μαρε νόστρουμ και τέτοια ενώ ρεαλιστικά στον Β' παγκόσμιο πόλεμο οι, κατά γενική ομολογία και ιστορική συνήθεια, σκληροτράχηλοι και δυνατοί πολεμιστές Ιταλοί τον ήπιαν σε όλες τις μεγάλες μάχες που έδωσαν και τελικά παραδόθηκαν και έφαγαν τον ίδιο τον Μουσολίνι στο πίτσι φυτίλι. Οι ερμηνείες του φαινομένου είναι περίπου οι εξής τρεις: α) η Ιταλία δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο πίστευε ότι ήταν, διότι ο Μουσολίνι είχε φάει ο ίδιος την προπαγάνδα του και β) οι ίδιοι οι Ιταλοί δεν ήταν τόσο διαθέσιμοι όσο φανταζόταν το καθεστώς να πάνε στην μηχανή του κιμά για το όραμα της μάρε νόστρουμ και γ) η ίδια η αφοσίωσή τους στο καθεστώς δεν ήταν και τόσο μεγάλη τελικά).
Κυρίως θέμα:
Έχουν λυσσάξει οι ΤΙΝΑ-κοι εκπρόσωποι, κυρίως εγχώριοι, αλλά όλο και κάποιος μαλακοπίτουρας πετάγεται από τα εξωτερικά και βρίσκει ανταπόκριση ηλιθίων στα εσωτερικά, με την θεωρία των δύο άκρων η οποία, αν κατάλαβα καλά, γιατί με τα μυαλά δεξιών δεν βγάζεις και πολύ άκρη, πως η αριστερά γενικώς συνασπίζεται με την ακροδεξιά για να φάει το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα - ή κάπως έτσι. Και επειδή ξέρουν πως η θεωρία μπάζει από 100 μεριές (και επειδή ντρέπονται να πουν τις λέξεις "ναζί" ή "φασίστας" διότι ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να τους χρειαστούνε) βαπτίζουν όποιον διαφωνεί μαζί τους ή νομίζουν πως διαφωνεί μαζί τους ή δεν είναι της κλίκας τους, λαϊκιστή και καθαρίζουν ταυτίζοντας αριστερούς, ακροαριστερούς, ακροδεξιούς, κομμουνιστές, αναρχικούς και ότι άλλο θέτε ως "λαϊκιστές", όρος ο οποίος πλέον μεταφράζεται στο "μη θεωρούντες τον Σόιμπλε πανέξυπνο, πάνσοφο, αναμάρτητο, προφήτη του Θεού επί της γης" και τα λοιπά.
Πέρα από το αμαθές, ανιστόρητο, και πρακτικά ανεφάρμοστο του πράγματος (σε ποιον τομέα δηλαδή να συνεργαστούν/συμφωνήσουν πχ οι αναρχικοί με τους ΚΚΕδες ή οι δυο προηγούμενοι με τους φασίστες;), το πράγμα ζορίζεται όταν έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα και καταρρέει όταν αρχίσουμε να απαριθμούμε δεδομένα.
Και μας μένει η φαντασίωση ορισμένων ηλίθιων που, σε πείσμα της πραγματικότητας, συνεχίζουν μια ηλίθια ρητορική, διότι δεν νογάνε καν πόσο άγνοια τελικά έχουν - ή απλά ίσως δεν ενδιαφέρονται μιας και το ζητούμενο τελικά δεν είναι η πραγματικότητα όσο η περιχάραξη του πόπολου στα "δικά μας".
Tα παραδείγματα
Παράδειγμα χαμένο στην ιστορία: Το σύμφωνο μή επιθέσεως ΕΣΣΔ - Γερμανίας (κλατς)
Έστω και σε επίπεδο επιδερμικής ανάλυσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως τότε η ΕΣΣΔ ήταν μόνη της ενάντια σε ένα εχθρικό σύμπαν. Η δε πολιτική κατευνασμού που είχε ακολουθήσει η Αγγλία κόντρα στην Γερμανία έκανε τους Σοβιετικούς να τρέμουν μπροστά στην ιδέα να τους την πέσει ολόκληρη η Ευρώπη (και οι ΗΠΑ) διότι ήξεραν πως τότε οι μέρες τους θα ήταν μετρημένες. Αργότερα, στον Πόλεμο, ακόμα και την καθυστέρηση των Δυτικών να ανοίξουν "δεύτερο μέτωπο" ενάντια στην Γερμανία οι Σοβιετικοί την πλήρωσαν με τόνους αίματος. Οπότε η συμφωνία αυτή έχει ελαφρυντικά, και το ελαφρυντικό της διασφάλισης του κράτους είναι -ρεαλιστικά- ύψιστο και πέρα από ιδεολογίες (κάτι που οι δικοί μας πολιτικοί ακόμα δεν έχουν καλομάθει, όχι γιατί είναι ιδεολόγοι, αλλά γιατί είναι παρτάκηδες). Eνα πιο τυπικό παράδειγμα του πράγματος, και πάλι από τον Στάλιν, ήταν η διάλυση της τρίτης διεθνούς όταν τα συμφέροντα της κρατικής οντότητας ΕΣΣΔ το υπαγόρευαν μιας και η διάλυση των υποψιών των συμμάχων του ήταν πιο σημαντικός παράγοντας για το μέλλον της ΕΣΣΔ από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Περιέργως όλοι θυμούνται το Σύμφωνο Μολότοφ-Ριμπεντροπ, κανένας την αγγλική πολιτική κατευνασμού (1) που πρακτικά επανεξόπλισε την Γερμανία και οδήγησε αφενός στο σύμφωνο Μολότοφ-Ριμπεντροπ και αφετέρου στον Β'ΠΠ και επίσης κανένας την διάλυση της τρίτης διεθνούς η οποία "έκλεισε" την συμφωνία καπιταλιστών - κομμουνιστών κόντρα στους φασίστες.
Όμως ο γράφων δεν είναι απολογητής του κομμουνισμού, ούτε έχει όρεξη να κάνει μαθήματα ιστορίας, οπότε....
....πάμε στα φρέσκα.
Η εκλογή Σύριζα στην εξουσία.
fact: Χαιρετίστηκε από την Λεπέν και τον Φαρατζ.
fake news: Η Λεπεν και ο Φαρατζ ειναι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ.
debunking: Δεν θα ασχολιόμουνα, αλλά βλέπω πως μερικοί το τρώνε πολύ εύκολα το χάπι. Ας δώσω ένα παράδειγμα από τον αθλητικό χώρο μπας και το πιάσετε το υπονοούμενο. Το ότι ο ΠΑΟΚ πήρε το Κύπελλο και όχι ο ΟΣΦΠ με κάνει να χαίρομαι διότι Βάζελος, δεν με κάνει ΠΑΟΚ επειδη το χάρηκα, ούτε "σύμμαχο του ΠΑΟΚ". Αν το έπαιρνε η ΑΕΚ πάλι θα χαιρόμουνα, χωρίς να είμαι λιγότερο ή περισσότερο σύμμαχος της ΑΕΚ απ΄ότι του ΠΑΟΚ. Αν δεν το πιάνετε, δεν φταίω εγώ. Πιο λιανά: Για το σχέδιο που είχε, αν είχε, η Λεπέν για την Ευρώπη μπορεί να την βολεύει να είναι ο Σύριζα στην εξουσία, αυτό όμως δεν σημαίνει πως τον Σύριζα (και το δικό του σχέδιο) εξυπηρετεί η ύπαρξη της Λεπέν στην εξουσία. Γιατί χάρηκε η Λεπέν που βγήκε ο Σύριζα τότε; Πιθανότατα γιατί περίμενε από τις ευρωπαϊκές ελίτ να επαναλάβουν το λάθος των Άγγλων πριν τον Β'ΠΠ και να εκτραπούν δεξιότερα, ίσως και ακροδεξιότερα ή ίσως ακόμα σε βάθος χρόνου να συμμαχήσουν μαζί της προ της επελάσεως των κομμουνιστών και άλλα εσπεριδοειδή. Δεν μπορείς να πεις πως δεν της βγήκε μιας και η ίδια μπορεί να ηττήθηκε, η ατζέντα της όμως κυριαρχεί και το κόμμα της πλέον παγιώνεται σε υψηλά ποσοστά.
Το αστείο είναι πως οι ρητορικές της Λεπέν, του Φάρατζ και του Σαμαρά λόχου χάρη, ελάχιστες διαφορές έχουν, απλά οι Λεπέν και Φαράτζ σαν δυνητικοί εκπρόσωποι πιο μεγάλων και ισχυρών χωρών (2) προσδοκούν σε μια σπασμένη ΕΕ για να κάνουν κουμάντα στην ισχυρή χώρα τους, ενώ ο Σαμαράς σαν εκπρόσωπος α) μιας μικρής και πιο αδύνατης χώρας και β) σαν τυπικό μέλος ελληνικού πολιτικού τζακιού, προσδοκά περισσότερο σε εξωτερική βοήθεια για να εδραιωθεί στην εξουσία.
Η μετεκλογική συμμαχία Σύριζα-ΑΝΕΛ
fact: Εδώ έχουμε ζήτημα μιας και το στυλάκι των Καμμένων όντως Λεπενίζει, και ας μην κοροϊδευόμαστε, τον μέσο ανελίστα δεν θα θέλαμε να τον κάνουμε παρέα.
fake news: Tα άκρα (Συριζα-ΑΝΕΛ) συμμαχούν.
debunking: Από την μία, το πόσο ακραίος ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ το είδαμε την τελευταία διετία. Παπάρια μάντολες. Από την άλλη, με βάση τα ελληνικά δεδομένα, πρακτικά καλώ τον οποιονδήποτε να βρει διαφορές στο πολιτικό στυλάκι των Καμμένων και της ΝΔ. Εδώ ακόμα και ο "επίσημος" εκπρόσωπος της δεξιάς στην Γαλλία, ο "αντιλαϊκιστής" Φιγιόν ντε, εξετράπει προς τα ακροδεξιά προκειμένου να φάει τις Λεπενικές ψήφους επαναλαμβάνοντας το αντίστοιχο λάθος του Σαμαρά (3).
Ειναι ακροδεξιός ο Καμμένος; Δεν ξέρω, ξέρω όμως πως είναι τόσο ακροδεξιός όσο ακριβώς είναι η Σαμαρική, και δυστυχώς και η Κουλική, ΝΔ. Και πριν αρχίσετε τα γνωστά για τους ψεκασμένους θυμηθείτε ποιοι έχουν κάνει ερωτήσεις στην Βουλή για ψεκασμούς. Ένας Κουβέλης και μετά μόνο βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΝΔ (4).
(παρατήρηση: σε αντίθεση με την περίπου ισοπαλία σε επίπεδο ηγεσίας ο μέσος ανελίστας ψηφοφόρος ειναι από τους πλέον ψεκασμένους του σύμπαντος, ενώ ο μέσος ψηφοφόρος της ΝΔ είναι συνήθως απλά ...απλοϊκός)
Παμ' παρακάτω.
Brexit.
fact: Το Ην. Βασίλειο έφυγε από την ΕΕ σαν αποτέλεσμα μιας εντελώς λαϊκίστικης καμπάνιας μερικών περίεργων τύπων.
face news: Επιχειρήθηκε να το χρεωθεί η αριστερά.
debunking: Και όμως το brexit το ψήφισαν κατά κύριο λόγο οι δεξιότεροι των Άγγλων ενώ το εργατικό κόμμα, καίτοι κριτικό προς την ΕΕ, δήλωσε υπέρ του Brimain. Αν ο Κάμερον ήταν σοβαρός ή/και έλεγχε το κόμμα του, σήμερα η Μεγ. Βρετανία θα ήταν ακόμα μέλος της ΕΕ. Δεν τα μάθατε; Τι να κάνουμε, η πραγματικότητα ενίοτε απέχει από τις ειδήσεις του SKAI. Οι δεξιοί ψηφοφόροι ψήφισαν Brexit, πάρτε το, μαγειρέψτε το με μπεσαμέλ, και σερβίρετέ το στους 47 βαθμούς Κελσίου.
Ο Τραμπ
fact: Ο Τραμπ θεωρήθηκε ως άκρο (και είναι). Σουρεαλιστής μεν, πονηρός δε, ο ίδιος επέδειξε έναν κυκεώνα θέσεων, πολλές από τις οποίες βγήκαν "απο τα αριστερά" στην Χίλαρι (δασμοί στις εισαγωγές), ενώ ο πυρήνας του παρέμενε τυπικός ρεπουμπλικάνικος (μείωση κράτους, μείωση φορολογίας) και ενίοτε ακραία ισλαμοφοβικός, φασιστικός και ξενοφοβικός.
fake news: Για κάποιο λόγο, στην ντόπια σκηνή ταυτίστηκε με τους ΑΝΕΛ (άλλο που δεν ήθελε ο Καμμένος), ενώ η ιδεολογική ταύτισή του πχ με τον Γεωργιάδη που δήλωνε ακραία τραμπικός περάστηκε και πάλι στα ψιλά.
debunking: Και πάλι, η πραγματικότητα λέει πως σε επίπεδο ρητορικής ο Τραμπ, ο Καμμένος και η ΝΔ έχουν ελάχιστες διαφορές. To αστείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς η αριστερά έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και καταφέρθηκε κατά του Τραμπ, όπως και όλη η Ευρωπαϊκή πολιτική τάξη άλλωστε (πράγμα αυτονόητο. Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Ο Τραμπ είναι πιο Αμερικάνος και από την Coca Cola. Για την ακρίβεια ειναι τόσο Αμερικάνος που κάνει τον μέσο Ευρωπαίο, ασχέτως πολιτικής του τοποθέτησης. να τινάζεται. Η καρδιά της Αμερικής δεν ειναι οι τύποι από τα σίριαλ που βλέπουμε στην τηλεόραση ή οι ξανθές Καλιφορνέζες που κουτουπώνουμε το καλοκαίρι, αλλά ο αμαθής, σχετικά φτωχός και αρκετά ξεχασμένος πληθυσμός της επαρχίας και ο Τραμπ βγήκε από αυτόν.)
Τέλος πάντων, ο Τραμπ έγινε πρόεδρος και όλοι ξεχνάνε αυτά που λέγανε εναντίον του και προσπαθούν να τα έχουν καλά μαζί του για πολύ καλά εξηγήσιμους λόγους που "δεν άπτονται επακριβώς" των ιδεολογικών ;)
Σημείωση: Ο Βαρουφάκης και ο Τσόμσκι πρότειναν στους ομοϊδεάτες ψηφοφόρους τους, όπου δεν υπήρχε ελπίδα για να βγει η δικιά τους, να ψηφίσουν Κλίντον "κλείνοντας με το ένα χέρι την μύτη". Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως είχαν δίκιο, όχι επειδή προτείνω/πρότεινα να ψηφίσουν Τραμπ, αλλά επειδή εγώ όσο υπάρχει δικός μου υποψήφιος θα ψηφίζω τον δικό μου, ρε δεν πα να μαι και μόνος μου. Σε κάθε περίπτωση είναι και αυτή μια σημαντική παραχώρηση πολιτικού χώρου της αριστεράς προς το mainstream, όσο αδύναμη και αν ειναι η αριστερά στην Αμερική.
Τέλος πάντων, δεν είναι μυστικό και το έχουμε ξανααναλύσει πως Τραμπ ψήφισε κατά κύριο λόγο η φτωχή, επαρχιώτικη, καραδεξιά, λευκή Αμερική.
....και φτάνουμε στα φρέσκα-φρέσκα
Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές.
fact: Το πήρε ο Μακρόν περπατώντας κόντρα σε μια
fake news: Tην Λεπέν την στήριξε η Ελληνική και την ψήφισε η Γαλλική Αριστερά.
debunking: Πανεύκολο. Απ' ότι κατάλαβα, ο Μακρόν και το κόμμα του είναι περίπου κάτι σαν το Ποτάμι ή τους φιλελεύθερους του Φερχοφσταντ ενώ ο Μακρόν ατομικά έχει ως μήτρα το Γαλλικό ΠΑΣΟΚ. Η αριστερά στήριξε Μελανσόν. Η δεξιά (και η ελληνική) στήριξε Φιγιόν ...αναφανδόν, σωρηδόν και μπουλουκιδόν.
Του τα σούρανε και του τα σούραμε βεβαίως και επανήλθε στην ευθεία οδό βάλλοντας ευθέως και ρητά κατά της Λεπέν. Προφανώς το SKAI δεν έδειξε τις συμπληρωματικές δηλώσεις Μελανσόν, μην τύχει και μας χαλάσει η μανέστρα και το σενάριο.
Σημείωση 2: Δεν είχε κάποια υποχρέωση στον Μακρόν ο Μελανσόν, ούτε και πολιτικά θα δούμε μεγάλες διαφορές από την (θεωρητική) προεδρία Λεπέν. Αλλά όταν από την μία μεριά ειναι ο ...Τσαθόγκουα (5) και από την άλλη ο x, ε δεν θέλει και πολύ σκέψη. Οπότε καλώς έβαλε κατά Λεπέν στο τέλος ο Μελανσόν και κακώς μερικοί Κατά Φαντασίαν Φιλελεύθεροι απαιτούσαν από αυτόν να ....προβεί σε ομολογία Μακρονικής πίστης. Λες και είμαστε όλοι το ίδιο, να φιλάμε εκεί που φτύνουμε.
Ουπς
Άλλο όμως να μην τις δείχνεις και άλλο ρε φίλε να επιμένεις πως ο Μελανσόν, ο Συριζα, το ΚΚΕ, η αριστερά γενικώς ειναι με την Λεπέν! Χωρίς στοιχεία, χωρίς έστω μία δήλωση στήριξης από κάποιον, χωρίς τίποτα. Έτσι, επειδή έτσι νομίζεις ή έτσι θέλεις να νομίζεις ή έτσι φοβάσαι.Κουλτουρέ Ιντερμέδιο:
"People are stupid; given proper motivation, almost anyone will believe almost anything. Because people are stupid, they will believe a lie because they want to believe it's true, or because they are afraid it might be true. People's heads are full of knowledge, facts, and beliefs, and most of it is false, yet they think it all true. People are stupid; they can only rarely tell the difference between a lie and the truth, and yet they are confident they can, and so are all the easier to fool."
(...... ) People need an enemy to feel a sense of purpose. It's easy to lead people when they have a sense of purpose. Sense of purpose is more important by far than the truth. In fact, truth has no bearing in this. Darken Rahl is providing them with an enemy, other than himself, a sense of purpose. People are stupid; they want to believe, so they do.(κλατς)Παμ' παρακάτω.
"Συγγένεια" με την Λεπέν έχουν πιθανώς οι ΑΝΕΛ. Κουμπάρος με τον (διεγραμμένο από το κόμμα ως ...ακραίο) μπαμπά Λεπέν ειναι ο Βορίδης. Στήριξη στην κόρη δήλωσε ο Κρανιδιώτης και η ΧΑ. Ο Τσίπρας επικοινώνησε με τον Μακρον αμεσως μετά τον Α γύρο και δήλωσε στήριξη, ο δε Μακρόν λέγεται ότι αναζήτησε και πιο δημόσια στήριξη από τον μοναδική Ευρωπαίο αριστερό Πρωθυπουργό (και νομίζω πως την πήρε, δεν έχω πολυπαρακολουθήσει ειδήσεις και ενδέχεται να χάνω την χρονική αλληλουχία, ξέρω όμως πως επίσημα ο Συριζα και η κυβέρνηση πηγαν με το μέρος του Μακρόν). Η δε δημοσιογράφος της ΕΡΤ που τόλμησε να κάνει αναμετάδοση αυτών που λέγονται στην Γαλλία για την Λεπέν θεωρήθηκε περίπου .... συνυποψήφια της, αυτή, η ΕΡΤ, ο Σύριζα και πιθανώς η αριστερά παγκοσμίως. Δικαίως εξανέστη το κορίτσι, αλλά άντε εσύ να βάλεις μυαλό σε τούτα τα βόδια. Αυτά εν Ελλάδι.
Επιστρέφουμε σε πιο σοβαρές χώρες και δη στην Γαλλία, όπου έγινε ο Β' γύρος και αναμενόμενα νίκησε ο Μακρόν. Οι εδώ αντιδράσεις παραμένουν αστείες:
Ο Ευρωπαΐκός Φιλελευθερισμός νικητής στη Γαλλία. Αντε και στα δικά μας!— FotiniPipili (@FotiniPipili) May 7, 2017
Πρώτον να θυμήσω πως το πουλέν σας, ο Μητσοτάκης της Γαλλίας, ο Φιγιόν πήρε τον πούλον, οπότε αφήστε καναν Σταύρο να πανηγυρίσει, αυτός τουλάχιστον το δικαιούται.
Δεύτερον: Ας πάμε στο αγαπημένο μας σπορ, το fact checking ντε! Ποιος ψήφισε Μακρόν στην Γαλλία, ποιος Λεπέν και ποιος απείχε;* Κατ' αρχήν να δηλώσουμε, όπως σωστά είπε και ο Μελανσόν πως η Λεπέν ειναι τρίτη, μιας και έχασε από λευκά-άκυρα και αποχή. Οπότε εν πολλοίς η υποψηφιότητά της και η δυναμική της βρίσκουν λογικά κόφτη. Υψηλό μεν, αλλά κόφτη. Και ναι μεν η αποχή, η λευκή και η άκυρη ψήφος δεν ειναι ψήφοι και καλώς δεν προσμετρώνται, αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορεί και κάποιος (πλην του ΚΚΕ - με παταγώδη αποτυχία) να τις διεκδικήσει ως δικές του.
* Όπως και στο Brexit η έκπληξη ειναι πικρή για όσους δεν νογάνε από πολιτική και νομίζουν πως η φαντασία τους είναι η πραγματικότητα. Υπέρ της Λεπέν ψήφισαν κυρίως οι ψηφοφόροι του Φιγιόν (όσοι δεν απείχαν) ενώ οι αριστεροί ψηφοφόροι και δεν απείχαν τόσο και ψήφισαν υπέρ του Μακρόν.
Γεγονότα θετε; Ορίστε οι προεκλογικές έρευνες:
Το 1/3 των ψηφοφόρων του Φιγιον ήταν δυνάμει ψηφοφόροι της Λεπέν. Μόνο το 12% των ψηφοφόρων του Μελανσόν αναμένετο να ακολουθήσουν αντίστοιχη πορεία.
Θα μου πεις αυτό ειναι πριν την κάλπη, τι έγινε στην ψηφοφορία;
Αμεσως:
Βλέπουμε πως το 52% των ψηφοφόρων του Μελανσόν ψήφισαν Φιγιον, το 7% Λεπέν και οι άλλοι πήγαν για μπάνιο ή έβαλαν ταραμοσαλάτα στο ψηφοδέλτιο. Από την άλλη το 48% των ψηφοφόρων Φιγιόν ψήφισαν Μακρόν (λιγότερο hi score δηλαδή), ενώ το 20% από αυτούς, το 1/5 των δεξιών ας πούμε της Γαλλίας, δεν είχε κανένα πρόβλημα να ψηφίσει την φασίστρια, την λαϊκίστρια κτλ κτλ κόντρα στην κομματική γραμμή, πράγμα που σημαίνει πως η Λεπέν είναι κάτι που το θεωρούν "κοντά" στην προσωπική τους ιδεολογία..@IpsosFrance 30% des électeurs #NDA, 20% des électeurs #Fillon, 7% des électeurs #Mélenchon et 2% des électeurs #Hamon ont voté #LePen. v/@IpsosFrance pic.twitter.com/rpOJKbB2I7— mathieu gallard (@mathieugallard) May 7, 2017
Ας δούμε την αναλυτική εικόνα σόλο:
Κουλτουρέ Ιντερμέδιο 2:
Σημείωση ρεαλισμού: Να θυμήσουμε πως οι θέσεις Μακρόν ήταν εξαιρετικά φιλικές προς το σχέδιο Σύριζα αλλά και τις παραδοσιακές ελληνικές θέσεις γενικότερα. Ακόμα και ο Βαρουφάκης, που έχει θάψει όλους τους Ευρωπαίους ΥπΟικ μίλησε θετικά γι΄αυτόν. Οι δε προτάσεις του για αναδιάρθρωση χρέους, Ευρωπαϊκο Υπουργείο Οικονομικών, ενιαία διαχείριση, περαιτέρω δηλαδή ομοσπονδοποίηση είναι εντός των περισσότερων ελληνικών κομματικών προγραμμάτων. Θα πρέπει να ήταν αυτοκτονικά μαλάκας ο Σύριζα και ο κάθε Σύριζα για να προτιμά στην Γαλλία μια ακροδεξιά που θα κάνει πουτάνα την Ευρώπη (πόσο μάλλον τώρα που τα έχει βρει η κυβέρνηση με την ΕΕ), αλλά και με μεγάλο εθνικό κόστος στο μεταναστευτικό ζήτημα το οποίος καίει και μας και τους Γάλλους και στο οποίο έχουν με την Λεπέν εντελώς αντιδιαμετρική πολιτική.Άριστε του Χάρβαρντ το ανάποδο, οι "Μακρόν" ήταν που κέρδιζαν πάντα αλλά τα έκαναν σκατά και πλέον απειλούνται από τέρατα της ιστορίας. pic.twitter.com/jwCyeoDiJ1— Mpaountolino (@mpaountolino) May 8, 2017
Ρεαλιστική κατακλείδα. Ο γράφων, αριστερός τρίτης γενεάς (μην γελάτε ρε), έχει από τα μικράτα του μιλήσει με ένα εκατομμύριο διαφορετικούς ανθρωποτύπους "συντρόφων". Ιδεολόγους, μουρλούς, μετριοπαθείς, ακραίους, πασόκους. Ο αριστερός που έχει στο μυαλό του ο Αρούλης και ο SSKAI ο οποίος προτιμά την Λεπέν και τον Μιχαλολιάκο από τον Μακρόν και τον Μητσοτάκη, δεν έχει ενσκήψει στο προσωπικό μου σύμπαν. Αλλά τι να κάνεις, ο SKAI θα ξέρει καλύτερα...
Εγκυρότης, ακρίβεια, αντικειμενικότητα
Επί του πιεστηρίου: Είδα τις σχετικές δηλώσεις Θεοδωράκη ο οποίος αναπαράγει την ίδια καραμέλα:
μπλαμπλαμπλα Εθνικιστές, λαϊκιστές, κρατιστές, δημαγωγοί, αντιευρωπαϊστές έχασαν στη Γαλλία μια μεγάλη μάχη. Ενώθηκαν, πάλεψαν, χρησιμοποίησαν ύπουλα μέσα, αλλά στη Γαλλία δεν τα κατάφεραν μπλαμπλα (κλατς)(στο live που τον άκουσα είπε και "ακροαριστεροί". Ο Σταύρος νομίζει πως η Γαλλία ειναι η Ελλάδα και πως τα γαλλικά προβλήματα είναι τα ελληνικά προβλήματα. Κούνια ποταμίσια που τον κούναγε. Αλλά τι να κάνουμε, μάθανε πως γαμιόμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι (ρατσιστικό ιντερμέδιο). Έγινε και ο Θεοδωράκης προοδευτικός και μεταρρυθμιστής, Σουβλακέα σχώραμε.)
Reality Checking γενικώς: Ο δημόσιος διάλογος έχει παγκοσμίως εκτραπεί προς τα πολύ δεξιά. Θέσεις που άλλοτε θα σήκωναν χλεύη, γιαούρτια και μαύρο στις κάλπες συζητιόνται πλέον σοβαρά και πρέπει να εξηγάμε γιατί οι μετανάστες ειναι άνθρωποι, γιατί δεν πρέπει να δουλεύουμε ανασφάλιστοι και γιατί η περίθαλψη πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Ο Τραμπ, η Λεπέν και τα λοιπά δεν βγήκαν με παρθενογέννεση. Βγήκαν από το σύστημα, είναι παιδιά του συστήματος και το σύστημα θα τους χρησιμοποιήσει όσο νομίζει με στόχο να προλάβει άλλες καταστάσεις. Το λάθος που έγινε την δεκαετία του '30 προβλέπω να ξαναγίνεται. Οι αριστεροί είμαστε και ήμασταν κόντρα σε όλα αυτά και η όλη προσπάθεια ταύτισης που γίνεται είναι στην ουσία ένας τρόπος είτε να τρομάξεις και να επιστρέψεις στο κοπάδι είτε να πεις δεν γαμείς, ακροδεξιά, ακροαριστερά το ίδιο ειναι ας πάω ακροδεξιά που την προβάλλει και το Πρώτο Θέμα. Γιατί το αστικό σύστημα πιστεύει λανθασμένα πως μπορεί να ελέγξει μέχρι τέλους την ακροδεξιά. Ο Τραμπ είναι μάλλον αδόκιμο παράδειγμα ακροδεξιού, διότι ειναι τυπικός Αμερικάνος από την μία, "εκτός" συστήματος από την άλλη, αλλά κυρίως γιατί το αμερικάνικο κράτος έχει αρκετές δικλείδες ασφαλείας. Η Λεπέν όμως, ο Μιχαλολιάκος, οι Αυστριακοί ακροδεξιοί και τα λοιπά είναι υπερ το δέον συστημικοί μεν, ανεξέλεγκτοι αν έρθουν στα κουμάντα δε.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω το άρθρο - ντροπή του Τετράδη, ο οποίος μάλλον κακογέρασε "Οι Γάλλοι καταψήφισαν το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ" και εξισώνει στα ίσια το δίδυμο Μελανσόν - Λεπέν ("τα ίδια λένε") και αυτούς τους δύο με το αίτημα (ανάμεσα στα άλλα) για συνταξιοδότηση στα 60, διατήρηση του 35ώρου και κατάργηση των αντεργατικών νόμων! Και αυτά ο Τετράδης τα λοιδορεί ως ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) και δηλώνει και αυτός σίγουρος πως η δεξαμενή ψηφοφόρων Λεπέν - Μελανσόν είναι κοινή.
Τώρα που είδαμε βεβαίως ποιοι ψήφισαν Λεπέν (αυστηρά οι δικοί της και κάποιοι από τους ψηφοφόρους του Φιγιόν με πρακτικά μηδενικό άνοιγμα σε άλλους χώρους) και μερικοί ξερόλες πήραν τα αρχίδια μας δεν βλέπω τον φίλο Γιώργο να τρώει τα λυσσακά του ενάντια στους Γάλλους "νοικοκυραίους" που παραλίγο να μας βάλουν σε μεγάλο μπελά και που θα μας βάλουν στο μέλλον και μακάρι να βγω ψεύτης.
Αλλά όσο οι πολιτικές που γιγαντώνουν την κάθε Λεπέν συνεχίζονται και όσο η mainstream αφήγηση ταυτίζει την αριστερά με το φασισταριό, τόσο το φασισταριό θα παίρνει τα πάνω του. Και μην ξεχνάτε πως υπάρχει και Λεπέν 3ης γενιάς που έρχεται, πιο όμορφη, πιο "μοντέρνα" και πιο σκληροπυρηνική.
Εξόδιος σημείωση: Η Ευρώπη και η Γαλλία γλίτωσαν μια μεγάλη περιπέτεια. Γιατί; Γιατί αν ο Μελανσόν είχε πάρει μερικούς ψήφους παραπάνω στον Α' γύρο και είχε περάσει αυτός μαζί με την Λεπέν τότε πιθανότατα σήμερα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θα ήταν αυτή. Όλοι αυτοί που την βρίζουν σήμερα όλο και κάτι καλό θα έβρισκαν να πουν. Γιατί μην νομίζετε πως είναι κοινός τόπος η Δημοκρατική ευαισθησία που επέδειξαν οι αριστεροί και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι στην κόντρα ενός νεοφιλελεύθερου απολιτίκ ενάντια σε μια πατενταρισμένη φασίστρια. Μην νομίζετε λοιπόν πως θα έδειχναν αντίστοιχη και οι δεξιοι ή ακόμα και οι "κεντρώοι" ψηφοφόροι αν το ντουέτο ήταν Μελανσόν - Λεπέν. Εδώ ο ηγέτης (Φιγιόν) και το κόμμα τους τους έδωσαν "γραμμή" και πάλι το 20% αυτών πήγε και ψήφισε την καθίκω. Αλλά αυτό μην το πείτε του Αρούλη δεν θα μπορεί να το επεξεργαστεί (6). Αν και πιστεύω πως σε αυτό το υποθετικό σενάριο ξαφνικά ο Αρούλης όλο και κάποιες χάρες θα ανακάλυπτε στην Λεπέν.
Δεν με πιστεύετε; Ρωτήστε κάποιον δεξιό της παρέας σας, της γειτονιάς σας. Μεταφέρτε το ερώτημα στην Ελλάδα: αν το δίδυμο ήταν Τσίπρας ή (θου κύριε) Κουτσούμπας vs Μιχαλολιάκο τι θα ψηφιζαν. Μην εκπλαγείτε με την απάντηση, you 've been warned άλλωστε.
Το "μέτωπο κατά του Φασισμού", δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ από το τέλος του Β'ΠΠ και δώθε, και για άλλη μια φορά οι καπιταλιστές, οι αστοί ρε αδερφέ, επιλέγουν είτε να συνεταιριστούν με το τέρας ή να του μοιάσουν προκειμένου να κρατηθεί το σύστημα και να μην έρθει ο αριστερός μπαμπούλας στα κουμάντα. Τα έκαναν και την δεκαετία του '30, αλλά μοίρα της ιστορίας είναι τελικά να επαναλαμβάνεται.
Κοινώς το "μέτωπο ενάντια στον φασισμό" υπάρχει όσο ο ένας υποψήφιος είναι δικός μας. Αν ξαφνικά έχουμε να διαλέξουμε ενάντια σε δύο μή δικούς μας, το μέτωπο ενάντια στον φασισμό πεθαίνει, εμφανίζεται το μέτωπο ενάντια στον κομμουνισμό, στον λαϊκισμό, ανακαλύπτουμε πως υπάρχει και μια "σοβαρότητα" στην Χρυσή Αυγή, θυμόμαστε πως η Λεπέν δεν είναι τόσο χάλια όσο ο μπαμπάς της, και ότι άλλη μαλακία θέλετε.
(1) Η πολιτική αυτή αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα ρεαλιστικής πολιτικής από τους Άγγλους αν και εκεί την πάτησαν άσχημα, πράγμα σπάνιο. Η αρχική ιδέα ήταν να βάλουν τους Σοβιετικούς με τους Χιτλερικούς να φάνε τα συκώτια τους και οι αλώβητοι (στην θεωρία) Άγγλοι να κάνουν και πάλι κουμάντο στην Ευρώπη. Ο καπιταλισμός επιχείρησε (όχι για τελευταία φόρα) να προσεταιριστεί τον φασισμό υπό τον φόβο των κομμουνιών. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Άγγλοι φασιστοποιήθηκαν (το αντίθετο μάλιστα), αλλά πως επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το θηρίο προς ίδιον όφελος. Ελαφρυντικό έχουν και οι Άγγλοι και οι Σοβιετικοί (την κρατική ασφάλεια που λέγαμε) αλλά και οι δύο την πάτησαν διότι υποτίμησαν την ικανότητα της Γερμανίας και των φασιστών της, να τα κάνει όλα πουτάνα. Είναι αστείο πως το ίδιο λάθος τώρα δείχνουν να το κάνουν οι Ευρωπαίοι γενικώς.
(2) Διόλου τυχαία κανείς υποστηρικτής του Brimain δεν είπε κάτι σαν το εγχώριο "αν κάνετε το τάδε δεν θα έχουμε κωλόχαρτα στα μαγαζά" διότι απλούστατα θα έτρωγε το ξύλο της αρκούδας. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, οι Άγγλοι δεν είναι Έλληνες.
(3) Πάντα, ή σχεδόν πάντα, το "ακραίο" κοινό προτιμάει τα "καθαρά" προϊόντα από τα light. Γιατί να ψηφίσεις ΧΑ light όταν υπάρχει η ΧΑ;
(4) Προφανώς τα στοιχήματα για μελλοντική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτά.
(5) Αμα δεν τον ξέρετε, τι να σας κάνω εγώ; Ακουλτουριαστοι!
(6) Αν και άλλοι θα μπορέσουν, μιας και εδώ και χρόνια αναζητούν μια "σοβαρή Χρυσή Αυγή"
(4) Προφανώς τα στοιχήματα για μελλοντική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτά.
(5) Αμα δεν τον ξέρετε, τι να σας κάνω εγώ; Ακουλτουριαστοι!
(6) Αν και άλλοι θα μπορέσουν, μιας και εδώ και χρόνια αναζητούν μια "σοβαρή Χρυσή Αυγή"
Δηλαδή… η «πραγματικότητα» είναι ότι υπάρχει η σάρκα και το πνεύμα, όπου σάρκα=υπερίσχυση του ισχυρότερου=δεξιά και πνεύμα=σκέψη, φιλοσοφία, ισότητα, αλληλεγγύη=αριστερά –αλλά και τα δύο είναι αλληλένδετα και αλληλεξαρτώμενα μέρη της φύσης μας, και, πάμε προς τα αριστερά όταν σηκώνει, και προς τα δεξιά όταν πανικοβαλλόμαστε, σαν στερεότυπο κοινωνικό, με εξαιρέσεις μεμονωμένα άτομα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι δε συμμαχίες μας βασίζονται στο ότι ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου -γι’ αυτό άλλωστε Φαράτζ («τζ», όχι «ζ»), Λεπέν κλπ., χειροκρότησαν ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τουσανσάμπλ και εβρημπόντι ήταν κατά της ΕΕ. Πως και δεν το πιάνουν αυτό εκείνοι που ισοβαθμούν ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιά; Το πιάνουν, αλλά το τσιτάτο ακούγεται καλύτερα :-) Το ίδιο και περί συριζανέλ. Οι ψεκασμένοι συμπλήρωσαν την πλειοψηφία χωρίς να προβάλλουν σοβαρή σκεπτική αντίθεση στην κεντρική καρέκλα. Σκέψου να είχε ψάξει για συμπλήρωμα ψήφων αλλού. Θα είχε γίνει το έλα να δεις μέσα σε βδομάδες.
Κάπου ανάμεσα στην αποτυχία του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού (τα είπαμε αυτά πρόσφατα), ο κόσμος ψάχνεται και επιστρέφει στις σπηλιές του εθνικισμού και της χνουδωτής ζεστασιάς της προπαγάνδας (fake news). Η Λεπέν κέρδισε χάνοντας γιατί μπήκε στους τελικούς, και έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να κερδίσει τις επόμενες αν τα κάνει θάλασσα ο μικρός.
Αλλά, …από ποια σπόντα σού ‘ρθε να εισαγάγεις Τέρυ Γκούντκάιντ; Ένας ασήμαντος συγγραφέας που του αρέσει και η Άυν Ραντ. Οι άνθρωποι ΔΕΝ είναι βλάκες (όπως ισχυρίζεται η σοφιστεία του). Είναι από αμόρφωτοι έως κακοπληροφορημένοι (πρόσθεσε και τα της πρώτης παραγράφου μου και χέσε μέσα). Μεγάλη διαφορά. Κοίτα τους Έλληνες: οι Έλληνες δεν είναι βλάκες, ούτε καραγκιόζηδες. Αλλά όταν όλα τα νέα που τους έρχονται απ’ έξω έρχονται κακομεταφρασμένα, προ παντός ελλιπή και πρόχειρα, ή/και με σκοπίμως αλλαγμένο κέντρο βάρους ανάλογα με το κόμμα στο οποίο υπάγεται ο οργανισμός ειδήσεων, αυτές τις πληροφορίες έχουν, μ’ αυτές τις πληροφορίες θα σκεφτούν –και, όσο έξυπνοι και να είναι οι άνθρωποι, αν δεν ψαχτούν σε σοβαρές ξένες ιστοσελίδες, βλακείες θα αποφανθούν και καραγκιοζιλίκια θα κάνουν. Δεν εννοώ fake news στην προκειμένη, αλλά ανεύθυνη πληροφόρηση από τους «επαγγελματίες», σε εισαγωγικά. Τα fake news τουλάχιστον είναι σκοπίμως κακόβουλα ενώ η ανευθυνότητα (των Ελληνικών ειδήσεων) είναι απλά λυπηρή.
Παράδειγμα ουχί πολιτικής: Οι Αγγλόφωνοι επισκέπτες του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στην Συγγρού (βλ. Φιχ) θα περίμεναν άλλα πράγματα από αυτά που θα εύρισκαν εκεί, γιατί στην Αγγλική ιστοσελίδα του Μουσείου στις οδηγίες του πως να πάνε στο Μουσείο, είχε επικεφαλίδα «Πως να χύσετε» (“HOW TO COME”). Το ότι η επικεφαλίδα αυτή σβήστηκε και άλλαξε, η πατρίς το οφείλει σε μένα που κάθισα και έγραψα email στους μαλάκες με το Λόουερ που έφτιαξαν την σελίδα, και το άλλαξαν αμέσως μόλις τους έγραψα, αλλά ούτε ένα ευχαριστώ δε μου απάντησαν τα τσογλάνια.
Τι σκέψεις να κάνει και τι γνώμη να βγάλει ένας λαός έξυπνος μεν, κακοπληροφορημένος δε, το παραδοσιακό χιούμορ του οποίου περιλαμβάνει λεξιλόγιο ρατσιστικό, σεξιστικό και εθνικιστικό σαν μέρος κάθε αθώου καλαμπουριού και ανέκδοτου;
Ενώ η παρουσίαση ήταν όπως πάντα άριστη, αυτή τη φορά δεν έπιασα άμεσα το «δια ταύτα» σου. Υποθέτω ότι είναι η τελευταία παράγραφος που τελειώνει πάνω από τα 5 σημεία. Και συμφωνώ κι’ εγώ, με την ειδίκευση με την οποία ξεκίνησα το σχόλιο.
ΥΓ. Περί Ιταλίας (δεύτερη παράγραφος της εισαγωγής του άρθρου). Προτείνω ότι είναι το «β». Αν και… αν το καλοδεί κανείς, το «β» και το «γ» είναι σχεδόν το ίδιο πράμα. Πιστεύω ότι οι Ιταλοί είναι ένας λαός ψυχικά ευνουχισμένος οι οποίοι τα παρατάνε με την πρώτη προσπάθεια ή και χωρίς καν να προσπαθήσουν. Δεν υπάρχει λύση σε τίποτα. Δεν κάνουμε τίποτα. Και αν προτείνει κανείς λύση ψάχνουν αμέσως να βρουν τα προβλήματα της λύσης. Αν οι Έλληνες βλέπουν το κράτος ακόμα σαν τον βεζίρη και πως να του την φέρουνε, οι Ιταλοί βλέπουν το κράτος σαν δουλοπάροικοι που κοιτάνε τους πρίγκιπες στο κάστρο και οι ίδιοι δεν έχουν πιθανότητα να μιλήσουν. Οι Ιταλοί σε διακόπτουν συνέχεια χαρούμενα γιατί πιστεύουν ότι ξέρουν τι πρόκειται να πεις ενώ οι Έλληνες σε διακόπτουν συνέχεια για να σε διδάξουν που κάνεις λάθος.
ΔιαγραφήΥΓ2. Σχωρνάτε, πάλι σεντόνι βγήγκε…
Πολλά ζητήματα ανοιξαμε!
ΔιαγραφήΧμμμ
* αριστερα/πνευμα κτλ
Δεν καταλαβα αν εννοεις οτι το εννοώ ή ότι το εννοούν, εγώ πάντως δεν το εννόησα έτσι
* ο εχθρός του εχθρού μου. Οχι ακριβώς αλλά κάπως έτσι. Στις πολιτικές σχέσεις και δή στις διακρατικές, όπου το σύστημα είναι άναρχο και all that realistic jazz οι ιδεολογίες οπισθοχωρούν μπροστά στην αναγκαιότητα - ακόμα και οι παγκοσμίως γνωστοί "κουβανοί γιατροί" είναι εργαλείο προπαγάνδας και άσκησης εξωτερικής πολιτικής και όχι αγαθοεργία
* ο Goodkind ειναι αρκετά βαρετός και ο κεντρικός του ήρωας ένας παντογνώστης, υδραυλικός, βιβλιοθηκάριος, μάγος, σουβλατζης και εξπερ στο κάμπινγκ, αλλά ο πρώτος νόμος μου άρεσε. Kαι μου φαίνεται σωστός. Τόσες θρησκείες, δόγματα και κόμματα δεν επιβιωσαν κατά λάθος. "given proper motivation, almost anyone will believe almost anything", πως πιστεύει ο Μιχαλολιάκος ότι είναι Άρειος; Κάπως έτσι
* how to come: Εγώ θα το κυκλοφορούσα έτσι :D
* Περί Ιταλίας: Αυτά είναι copy paste από πανεπιστημιακά βιβλία στρατηγικής. Ναι τα β, γ πρακτικά ταυτίζονται. Για το πως ειναι η λογική του μέσου Ιταλού δεν γνωρίζω, γνωρίζω πάντως πως κάνουν περισσότερη φασαρία από οτιδήποτε
Το δια ταύτα ειναι πως
Διαγραφή* τις αποσχιστικές μαλακίες στην ΕΕ στην παρούσα φάση μπορούμε να τις χρεώσουμε όλες στην δεξιά
* το "μέτωπο ενάντια στον φασισμό" είναι και αυτό ένα εργαλείο, όσο υπάρχει mainstream υποψηφιότητα. Αλλιώς θα μετατραπεί σε dt σε πόλεμο ενάντια στην αριστερά
- Οπωσδήποτε τις αποσχιστικές μαλακίες στην (ακρο)δεξιά!
Διαγραφή- Mainstream είναι ότι είναι μόδα. Και τελικά εκκρεμές.
- How to come! Δωρεάν χαρτοπετσέτες στην έξοδο.
- Τον πρώτος νόμος τον λέω σοφιστεία γιατί ενώ συμφωνούμε στα πορίσματα πιστεύω ότι το δεδηλωμένο αίτιο έχει ρίζα φασιστική και δεν ισχύει. Γι’ αυτό το πρότεινα ως αμορφωσιά/κακοπληροφόρηση αντί “stupid”. Όπως το έγραψε ο τυπάκος από την Νεμπράσκα φέρνει πολύ σε Αυν Ραντ και παραπέρα.
- «Όχι ακριβώς αλλά κάπως έτσι». Ναι. Τες πάν, πάει προς την σωστή γενική κατεύθυνση ως προσδιορισμός (;)…
- Δεν εννοούσα ότι το εννοείς αλλά ότι η έννοια όπως την πρότεινα με διευκολύνει να συμφωνήσω με αυτό που εννοούσες :-P
- Περί Ιταλίας, φασαρίας αλλά και τοίχους της σιωπής, έχω πράμα. Όποτε ταιριάζει θα τσοντάρω υστερόγραφα :-)
Στην τελική είναι αυτό που λέγαμε πριν, ότι το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς σαν πρόσωπα. Πόσο στέρεο, και θετικό για τα κοινά, είναι το οικοδόμημα και η κοσμοθεωρία του καθενός. Το δικό μου είναι πολύ απλό και το έχτισα 14 χρονών όταν είδα σ’ ένα θερινό σινεμά την ταινία Τζερεμάια Τζόνσον. Εξαρτώμαι μόνο από τον εαυτό μου και κανένας άλλος, και καμία κυβέρνηση δεν είναι υπεύθυνος ή υπαίτιος για το πως καταφέρνω ή δεν καταφέρνω εγώ να ζω, αλλά είμαι ομοούσιο και αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας στην οποία πρέπει να συνεισφέρω όπως το χρειάζεται ο κάθε αδύνατος μέσα της και όχι όπως αποφασίζω εγώ ότι πρέπει να κάνει ο άλλος. Κάθε μέρα βγαίνω από την καμπίνα μου στο βουνό να κυνηγήσω την αρκούδα. Μέχρι τώρα κερδίζω εγώ. Μια μέρα θα κερδίσει η αρκούδα. Είναι ο κύκλος της ζωής :-)