Διευκρινήσεις

Διαβάζοντας ένα άσχετο άρθρο έπεσα πάνω σε ένα εδάφιο, το οποίο και μας δείχνει εν ολίγης το όλον πρόβλημα του δογματισμού, κυρίως από την μεριά των σχολαστικών ΕΛ :)

Επίσης μας δείχνει και το πρόβλημα που έχει η επιστράτευση της Αριστοτέλειας "λογικής", όταν αυτή δεν κοιτάζει πρώτα την πραγματικότητα. Είναι δυστυχώς κοινή η άποψη/συμπεριφορά πως αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με την "λογική" μας, τότε τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Επίσης είναι λίαν χαριτωμένο :)


Τον 13ο και 14ο αιώνα, σε ολόκληρη τη Δυτική φιλοσοφία και θεολογία κυριαρχούσε η λεγόμενη Σχολαστική Σχολή με πνευματικό ηγέτη τον Θωμά τον Ακινάτη. «Φιλόσοφοι» και θεολόγοι είχαν ενθουσιαστεί τόσο πολύ από τον Αριστοτέλη, ώστε σχεδόν τον θεοποίησαν. Την εποχή εκείνη καθιερώθηκε και το Ipse Dixit (όπως είπε – ο μέγας Δάσκαλος). Σε ένα μοναστήρι Φραγκισκανών μοναχών, μετά το δείπνο, τέθηκε το ερώτημα «πόσα δόντια έχει το άλογο»; Αφού είδε ο ηγούμενος ότι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν, είπε σε έναν δόκιμο μοναχό να πάει στη βιβλιοθήκη και να φέρει τα βιβλία του Μέγα Δασκάλου(Αριστοτέλη) ώστε να σιγουρευτούν. Ο δόκιμος-μοναχός, αγνοώντας το κλίμα της μονής, έκανε την πιο απλή και λογική ερώτηση, που θα έκανε και ένα παιδί: «Αδερφοί, δεν είναι καλύτερα να φέρω ένα άλογο από το στάβλο που είναι δίπλα για να μετρήσουμε τα δόντια του από το να ανεβαίνω στον τρίτο όροφο της βιβλιοθήκης»; Και τότε (όπως γράφει ο ιστορικός) σηκώθηκαν οργισμένοι όλοι οι μοναχοί και ζήτησαν από τον ηγούμενο να τιμωρήσει παραδειγματικά τον βλάσφημο δόκιμο, που τόλμησε να αμφισβητήσει το Μέγα Δάσκαλο. (παρεμπιπτόντως και επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, ο Αριστοτέλης, παρότι παντρεύτηκε δύο φορές, πίστευε ότι οι γυναίκες έχουν λιγότερα δόντια από τους άντρες. Δεν έκανε ποτέ τον κόπο να τα μετρήσει).


Άντε και να βρούμε χρόνο να γράψουμε άλλη μια σεντονάρα περί επιστημονικής μεθοδολογίας, αν και μεταξύ μας ψιλοβαριέμαι.....