Ετσι γινονται οι σωστες δουλειές

Δεν αντέχω στον πειρασμό και αναδημοσιεύω την επιστολή που βγήκε στην δημοσιότητα (κλικατις) με παραλήπτη τον κ. Μπασιάκο και αποστολέα τον μοναχόντα Αρσένιο. Λέγεται πως η επιστολή "δείχνει" τον κ. Ρουσσόπουλο, αλλά εδώ θα ασχοληθούμε ελαφρώς με το ύφος και όχι τόσο με τα -κραυγαλέα- υπονοούμενα.

Απολαύστε την επιστολή, κατάλληλα τονισμένη (με έντονα) και συμπληρωμένη από την ημών μετριότητα (με κόκκινα) είτε ως σχολιασμός είτε ως alter ego του συγγραφέα αυτής, όπου νομίζω πως χρειάζεται!


Εν Βατοπαιδίω τη 19η-9/2α Οκτωβρίου 2004

Εξοχώτατον Κύριον
Ευάγγελον Μπασιάκον, Υπουργόν Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Eξοχώτατε (γλυψ γλυψ, απ΄όσο ξέρω Εξοχώτατος είναι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα ρέστα φραγκοδίφραγκα.)

Κύριε Υπουργέ,

Σας συγχαίρουμε για τα νέα υπουργικά σας καθήκοντα και σας ευχαριστούμε που είχατε την καλωσύνη να σας συναντήσουμε (αμ' πως, νέος υπουργός και δεν θα "προσκύναγε";).
Κύριε Υπουργέ, επιθυμούμε να γνωρίζετε ότι η ιστορική μας Μονή μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να φθίνει (εμ φυγανε οι Γερμανοί και μας αφήσανε αμανάτι. Κατά την διάρκεια του πολέμου την παλεύαμε μια χαρούλα). Αυτό μέχρι το 1990 που το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Ιερά Κοινότητα επέλεξαν τον Γέροντα Εφραίμ και την συνοδία του περίπου 15 νέους (με σφριγηλά κορμιά; πιθανόν) μοναχούς να την επανδρώσουν. Τώρα, η Μονή απαριθεί πλέον των εκατόν μοναχών, από όλο τον κόσμο, έχει αναστηλωθεί εν μέρει και έχει συντηρηθεί (δημιουργηθεί/κάνει περιοδείες/προσκυνηθεί/βγει παγκάρι) μικρό μέρος των άνω των 400.000 κειμηλίων. Παρόλο, που οι ανάγκες συντήρησης κειμηλίων, βιβλιοθηκών, βυζαντινών και μεταβυζαντινών κτιρίων είναι σημαντικες, αφού μόλις έγινε η αρχή, η ιστορική αυτή Μονή έχει προκαλέσει το διεθνές ενδιαφέρον και την επισκέπτονται υψηλές προσωπικότητες, ο επιστημονικός κόσμος και πλήθος ευσεβούς λαού (είμαστε και τρέντι όπως ξέρετε, απροπό πότε θα περάσετε από τον ταπεινό μας ξενώνα; μας λείψατε).

Στην αδελφότητά μας συμπεριλαμβάνονται, ως μοναχοί, αδελφοί, επισημονικά καταρτισμένοι, σε παρά πολλές ειδικότητες, γιατροί, οικονομολόγοι, νομικοί, θεολόγοι (, αφροδισιολογοι-δερματολόγοι, έχουμε και έναν γυναικολόγο, αχρείαστος να είναι!) κ.α. Με την επάνδρωση της Μονής, οι αδελφοί που ασχολούνται με τις νομικές επιστήμες αντιλήφθηκαν ότι το Ελληνικό Δημόσιο σε αντιδημοκρατικές περιόδους, από το 1925 και εντεύθεν, αφαίρεσε (αν μόνο οι αντιδημοκράτες τους αφαιρούν προνόμια, τότε ζήτω η αντιδημοκρατία!!!) τρία σημαντικά οικονομικά στοιχεία της Μονής ως εξής:

Με την απελευθέρωση της Θράκης το 1920, το Ελληνικό Δημόσιο αμφισβήτησε την κυριότητα της Μονής στη Λίμνη Βιστωνίδα, στα ιχθυοτροφεία και τις εκτάσεις που περιλαμβάνουν αυτά (αν δεν το πιάσατε να το αναλύσουμε. Απελευθερώθηκε η Θράκη. Όλη; Οοοοοχι ένα μέρος της το είχαν κάτι τραγιά και δεν το άφηναν με τον κανένα!).
Το 1922, η Μονή ήγειρε αγωγή κατά του Δημοσίου. Για κατάπαυση της δικαστικής διαφοράς και επαναφορά της κυριότητος, νομής και κατοχής της Λίμνης Μπουρού στη Μονή (βλ. συνημμένο Πρακτικό Μονής), συμφωνήθηκε η Μονή να δώσει στο Δημόσιο δύο μετόχια της, του Αγίου Μάμαντος και Σοφουλάρ, συνολικής εκτάσεως 35.000 (ενα οικοπεδάκι βρε παιδί μου, είχαμε και άλλα τέτοια) στρεμμάτων στην Χαλκιδική, που της ανήκαν κατά κυριότητα. Η ανταλλαγή θα γινόταν με σύμβαση που οριζόταν με Ν.Δ. Η Μονή έδωσε τα μετόχια της Χαλκιδικής, ήδη από το 1924, αλλά ο τότε Υπουργός Γεωργίας δεν υπέγραψε (ουυυυυυ σιξ σιξ σιξ!) τη σύμβαση αποδόσεως της Λίμνης. Ακολουθήθηκε από το Δημόσιο νομιμοφανής διαδικασία και σχεδόν τελεία αφαίρεση της κυριότητος της Μονής επί της Λίμνης και των μετοχίων της, ώστε η Μονή έχασε την κυριότητα και στα δύο μετόχια και στη Λίμνη (δεδικασμένο, νόμοι και υπουργικές αποφάσεις=νομιμοφανής διαδικασία. στοπ.). Την νομιμοφανή αυτή διαδικασία υφαρπαγής της περιουσίας της Μονής, με τις αντιδημοκρατικές αυτές πράξεις, ακόμη και σήμερα, παρανόμως και εις βάρος της αλήθειας, μπορούν να επικαλεσθούν όσοι θέλουν, αγνοώντας ότι η Μονή δικαιώθηκε τελείως με το 271/1941 (αν το 1941 είναι ημερομηνία (που μάλλον είναι) καταλαβαίνετε ποια κυβέρνηση και ποιο δημόσιο τους δικαίωσε ε;) Ν.Δ. με το οποίο το Δημόσιο αποδέχθηκε την κυριότητα της Μονής στη Λίμνη. Όμως το Δημόσιο δεν εφήρμοσε το Ν.Δ. αυτό, αλλ' αυθαίρετα συνέχισε την διαχείριση της Λίμνης, ως έχον κυριότητα. Από το 1955 και εντεύθεν, με διάφορα ερωτήματα, που υπέβαλε η Νομαρχία Ξάνθης και η Μονή στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και Α.Π., η Μονή δικαιώθηκε και αποδόθηκε η κυριότητά της στη Λίμνη, στα ιχθυοτροφεία και τις εκτάσεις που αποτελούν τα όρια των ιχθυοτροφείων.

Όμως οι τοπικοί παράγοντες, επικαλούμενοι τις νομιμοφανείς διαδιακασίες με τις οποίες υφηρπάγη η περιουσία της Μονής, πιέζουν τη Μονή ποικιλοτρόπως, πιθανώς και Εσάς (με κεφαλαίο Ε, γλυψ γλυψ), παρόλον ότι σε ανυποψίαστο χρόνο (σε "χρόνο ανύποπτο" αμόρφωτε! έτσι είναι και οι άλλοι οι σπουδαγμένοι εκεί μέσα;;;;) τόσο οι ψαράδες, όσο και ο Νομάρχης και ο Δήμος, η Διεθνής Σύμβαση του Ραμσάρ, οι Νομαρχιακές Υπηρεσίες και οι Κτηματικές Υπηρεσίες, μαρτύρησαν την αλήθεια, αποδεχόμενοι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής στη Λίμνη (καποτε, κάποιοι, κάπως ,κάπου, νομιζω, δηλαδη κτλ κτλ)

Η Μονή ήλθε σε επικοινωνία με τον... τέως ("πρών" ρε κουμπάρε, όχι "τέως". Στην έκθεση κόβεσαι!) Υπουργό Γεωργίας κ. Τσιτουρίδη, με σκοπό: α) Να επαναληφθεί η σύμβαση του 1930 δια της οποίας η Μονή αποδίδει τα δύο μετόχια της Χαλκιδικής στο Δημόσιο, ενώ το Υπουργείο Γεωργίας ως διαχειριστής της Λίμνης θα αποδέχεται την ήδη αναγνωρισθείσα υπό του Ελληνικού Δημοσίου κυριότητά της επί της Λίμνης και β) Να προωθηθούν οι διαδικασίες ανταλλαγής των εκτάσεων και της Λίμνης, ώστε με την ανταλλαγή αυτή η Μονή να μην «παρενοχλεί» τους τοπικούς φορείς. Η συνέχιση, εκ μέρους τους, των πιέσεων επιστροφής εις το καθεστώς απώλειας της κυριότητος της Μονής στα Μετόχια της Χαλκιδικής και στη Λίμνη Βιστωνίδα, θα είναι υψίστη πράξη αδικίας, σε δημοκρατική περίοδο, στην Ελλάδα. Για την διευθέτηση αυτή δεν έχουν καμία απολύτως αρμοδιότητα και θα είναι κρίμα να κριθεί (ασε που δεν μας παίρνει κιόλας) το απλό αυτό θέμα δικαιοσύνης στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, δεδομένου ότι τα μετόχια της Χαλκιδικής, αν δεν είναι κυρία η Μονή στη Λίμνη, δεν δύνανται να ανήκουν στο Δημόσιο, σύμφωνα με την πλέον απλή λογική δικαίου, δεδομένου ότι υπήρξε ανταλλαγή και στο τέλος η Μονή δεν πήρε τίποτα ("φιλαράκι μήπως έχεις ένα ευρώ" μου θυμίζει η όλη φάση)
Η δυνατότητα εξευρέσεως κτημάτων για την ανταλλαγή έχει ήδη προωθηθεί δεδομένου ότι τέτοια κτήματα έχει και το Υπουργείο Οικονομικών, και το Εθνικής Αμύνης και το Υπουργείο Γεωργίας (έχω βάλει στο μάτι κάτι φιλέτα που θα μας είναι πολύ χρήσιμα όταν θέλουμε να απομονωθούμε από τον κόσμο στην ερημική Χαλκιδική)
Επειδή η διαδικασία ανταλλαγής έχει γίνει αποδεκτή σε υψηλό κυβερνητικό επίπεδο, αυτό ταυτόχρονα μας εγγυάται και την πραγμάτωσή της (τι κάνει νιάου νιαου; έλα ντε!).

Τέλος, ως νέα αδελφότης στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, επιφορτισμένοι με το καθήκον της διατήρησης της πνευματικής και πολιτιστικής ταύτης, όχι μόνο εθνικής αλλά και ευρωπαϊκής κληρονομίας (παγκοσμιας και πανγαλαξιακής πιθανότατα), επιθυμούμε την ολοκλήρωση των νομίμων διαδικασιών, ανταλλαγής της περιουσίας της Μονής, προκειμένου να υπάρξει η δυνατότητα η Μονή να συνεχίσει το ιστορικό της έργο (και να πάρω και την τζιπάρα που κάνει 50 χιλιάρικα και δεν βγαίνω ρε γμτ).

Γι' αυτό παρακαλούμε θερμά να συμβάλετε εκ της θέσεως Σας.

Ευχαριστούμε

π. Αρσένιος

Υ.Γ. Τα δέοντα στο αφεντικό




Δεν ξέρω για σας, εγώ πείστηκα τόσο που θα του έδινα και την Ομόνοια!