Δουλευε μαλάκα

....δουλευε, και άσε τους άλλους να τα κονομάνε για πάρτη σου!

(ακολουθεί ποστ ελαφρώς ασυνάρτητο, αλλά τι να κάνουμε κανείς δεν είναι τέλειος!)

Εξέλιξη λέγαμε, και άλλα τέτοια χαζα. Από την εποχή που κατεβήκαμε από τα δέντρα και δώθε στον άνθρωπο εδραιώθηκε η τάση να δουλεύει σε φυλές, σε ομάδες, με στόχο το κοινό και ομαδικό συμφερον. Η νέα όμως αγελαία συμπεριφορά αναγκαστικά έφερε και ρόλους (που όλα τα ζώα που ζουν σε αγέλες έχουν). Ο άλφα, ο βήτα και σίγουρα ο ωμεγα ο οποίος είναι ο τελευταιος τροχός της αμάξης και ο καρπαζοεισπράκτορας της παρέας.

Στους ανθρώπους οι πρώτοι άλφα ήταν οι μπρατσαράδες, αλλά (λογικά) δεν ήταν και πολύ πετυχημένοι. Η επόμενη "γενιά" είναι οι πρόγονοι των σημερινών ιερέων. Άνθρωποι που είχαν λίγο παραπάνω μυαλό από μούσκουλα και με την πειθώ έκαναν τους άλλους να τους ακολουθούν. Σε συνθήκες κρίσεως όμως έπρεπε να μπορούν να υπερασπίσουν την εξουσία τους είτε από άλλους ξύπνιους είτε από τους παλιού τύπου άλφα, τους μπρατσαράδες. Εκεί εφευρέθηκε η θρησκεία η οποία μας δίνει την άφατη θέληση του Θεού, του ο οποίου ο λόγος είναι ο λόγος του ιερέα άντε μετά εσύ κυνηγέ, τροφοσυλλέκτη, δυνατέ αλλά ανεγκέφαλε μπούφο να του πας κόντρα.





Στην ουσία είναι η λύση του προβλήματος της ηγεσίας για την (κοπιαστική) ανεύρεση τροφής (ή και γκόμενας/ου) συν την εξασφάλιση της διαιώνισης των δικών μας γονιδίων (αργότερα, επειδή αυτή η τάση στην εξουσία έγινε μανία και πλέον έκανε κακό στο σύνολο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξη της αγέλης, απαγορεύτηκε στους ιερείς να κάνουν παιδιά, αλλά δεν τους πολυπείραξε. Αν ο τρόπος τους (μεσω υιοθεσίας) συνεχιζόταν, θα ήταν γι αυτούς το ίδιο). Εγώ σας κουμαντάρω, εσείς με ταϊζετε, με ποτίζετε και όλα τα σχετικά. Σαφέστατα τις περισσότερες φορές η όλη φάση καταντάει παρωδία με την εξουσία να σκέφτεται μόνο την ίδια την ύπαρξη και διαιώνισή της, παρά (και πολλές φορές ενάντια) στην υπόλοιπη αγέλη. Ηγέτης δεν γίνεται ο πιο άξιος αλλά ο πιο δυνατός, σε επίπεδο ικανότητας να προξενήσει τρόμο. Το μέτρο της ικανότητας του είναι η επιβίωση και μόνο της υπόλοιπης αγέλης και όχι η βελτίωση των συνθηκών ζωής της. Γι αυτό και οι θρησκείες γενικώς (πλην της χαλαρής Σουβλακικής) μου προξενούν φόβο, γιατί τις έχω πάρει πρέφα. Ο σκοπός και ο στόχος τους είναι η επιβολή της εξουσίας μέσω του τρόμου. Και δεν είναι ο τρόμος που εμπνέει ο άλφα ή βήτα μπρατσαρας τον οποίο αν μαζευτούμε πέντε τον κοπανάμε, ή μπορούμε απλά να αλλάξουμε αγέλη. Οοοοχι! Ο θρησκευτικός τρόμος σε κυνηγά όπου και αν πας, ό,τι και αν κάνεις.
(Σε προσεχές ποστ μπορει να βρω και την όρεξη να κάνω μια μίνι ανάλυση στο πως δουλεύει το όλο σύστημα)

Κατά βάθος, μετά από γενιές και γενιες εξελικτικής τελειοποίησης αυτών των συμπεριφορών δεν μπορώ να πω πως διαφέρουμε πολύ από τον σκύλο σε αυτό το θέμα.
(Παρένθεση. Πριν κανα χρόνο μας ερχόταν συνέχεια στο σπίτι ένας μικρός κοπρίτης. Ρε φύγε, ρε ξου, τίποτε αυτός. Καθόταν στην πόρτα τρέμοντας (καλοκαιριάτικα) με κλαμένα μουτρα και ουρά κατεβασμένη. Δεν κουνιόταν, μόνο σε κοιταζε φοβισμένα. Αυτή η δουλειά πηγε καμια βδομάδα μέχρι που βρήκα να τον χαρίσω. Μέχρι να τον δώσω, για να μην γίνει καμια στραβή και φύγει, τον έδεσα κάπου. Αμέσως είχα μπροστά μου ένα άλλο σκυλί. Τι γαυγίσματα (που δεν τον είχαμε ακούσει καθόλου μία βδομάδα) στους περαστικούς ως φύλακας, τι χαρές, τι κουνήματα της ουράς, έπρεπε να το δείτε για να καταλάβετε την έκπληξή μου. Τον έδεσα και βρήκε το νόημα της ζωής, βρήκε αφεντικό. Τέλος παρένθεσης)
Σαν τον σκύλο ψάχνουμε το αφεντικό, τον άλφα μας, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Σε κάτι τέτοιες στιγμες θυμάμαι τον ένδοξο περίπου-προφήτη Brian:






Αυτό που μας έμεινε λοιπόν είναι η τάση να είμαστε σε αγέλες και η τάση μερικών από εμάς να ασκούν εξουσία, ή πιο απλά να σε βάζουν να δουλεύεις, να παράγεις αντί γι αυτούς. Και αυτοί να καρπώνονται την υπεραξία της δικής σου δουλειάς. Βεβαίως το ποστ αυτό δεν έχει σκοπο να υπερασπίσει το αυτονόητο της εξελικτικής θεωρίας. Αυτο θα το κάνει ο Βιολόγος σε...τρια τέρμινα. :)
Το παρόν ποστ γράφεται για να δείξει πως όσο και να αλλάζει ο Μανωλιός......

Εμείς οι αριστεροί λοιπόν, το είδαμε(;) το κόλπο και αρχίσαμε να φωνάζουμε πως αυτά τα μοντέλα διακυβέρνησης (πρεπει να) ανήκουν σε παλαιοτερες περιόδους κτλ κτλ Βεβαίως, όπως είδαμε και επί "υπαρκτού", μερικές φορές ο πειρασμός είναι απλά πολύ μεγάλος.....

Κάπου εδώ κουράστικα να γράφω την εισαγωγή και σας δίνω το λόγο που με ώθησε να γράψω το παρόν.
Διαβάστε το σχόλιο του Σπίθα το οποίο μεταφέρω αυτούσιο από εδώ (το κυρίως ποστ είναι φουλ στην ακαταλαβίστικη αριστερή-sos-ορολογία και προξενεί πονοκέφαλο, αλλά υπομονή!) και βγάλτε συμπέρασμα.
(Αριστερά ίσον πρόοδος ε;)


Είναι η μυστηριώδης ΑΚΕΠ, η "Αυτοδύναμη Κίνηση Εργατικής Πολιτικής". Τη γνωρίσαμε τότε που μας εξηγούσε ότι "οι εργάτες θέλουν ψωμί και τριαντάφυλλα".

Ο "αρχηγός" που αναφέρουν είναι ο Αντώνης Χάλαρης, εμπνευστής, ιδρυτής, πρόεδρος και προέρχεται από το ΚΚΕ.

Ενας από τους 400 που υπέγραψαν το κείμενο "Η πολιτική μας διαφωνία με το ΚΚΕ", ένα μανιφέστο που δημοσιεύθηκε το Μάρτιο του 1980 και συσπείρωνε όλες τις ομάδες των διαγραφέντων και των διαφωνούντων της εποχής.[ ]

[ ]η μικροσκοπική αυτή οργάνωση είχε ειδικευθεί στη συλλογή χρημάτων από τα μέλη της, και στην αξιοποίηση της απλήρωτης εργασίας τους, με αποτέλεσμα να βρεθεί σήμερα ο πρόεδρός της ιδιοκτήτης μιας ανώνυμης εταιρίας με δύο μεγάλα σούπερ μάρκετ
.
Επιχειρήσεις.

Η σχέση του κ. Χάλαρη με τις επιχειρήσεις χρονολογείται στα 1983, πριν ακόμα ιδρυθεί το κόμμα.

Με εισφορές φίλων του αγόρασε ένα καφέ-μπαρ στην οδό Μασσαλίας, το 'Rue de Marseille',

Με σκοπό να δημιουργηθεί ένα πολιτικό στέκι της παρέας. Η αγορά έγινε φυσικά στο όνομα του αρχηγού.

Ομως τα έσοδα από την επιχείρηση αυτή δεν ήταν αρκετά.

Αγοράστηκε ένα περίπτερο στο Παγκράτι. Ηταν 3 Σεπτεμβρίου 1986. Σε λίγο τα περίπτερα έγιναν πέντε. Δίπλα στο αρχικό προστέθηκαν ένα στη Λ. Συγγρού, ένα στην Πλ. Μαβίλη, ένα στη Λεωφ. Αλεξάνδρας και ένα μπροστά στο ξενοδοχείο Παρκ. Στα περίπτερα δούλευαν μέλη της οργάνωσης, είτε δωρεάν, είτε με πολύ χαμηλά μεροκάματα. "Πολλές φορές κάναμε 'κόκκινα' μεροκάματα", παρατηρούν οι συνομιλητές μας και αναρωτιούνται πώς ήταν τόσο αφελείς εκείνη την εποχή.


Το 1988 ο αρχηγός αποφασίζει να στραφεί στα σούπερ-μάρκετ.

Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ανοίγει το πρώτο στο Περιστέρι. Ως ιδιοκτήτες εμφανίζονται 3 μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου. Οι αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-90 θεωρούνται από τον κ. Χάλαρη ως η μεγάλη ευκαιρία για την ΑΚΕΠ. Απαιτούνται βεβαίως περισσότερα χρήματα.

Ανοίγει και δεύτερο σούπερ-μάρκετ στα Ιλίσια.

Είναι άγνωστο πόσο στοίχισε σε άλλα στελέχη η αφοσίωσή τους στην οργάνωση και στον αρχηγό.

Τα στελέχη που προσέφεραν όλες τους τις οικονομίες γι' αυτό που θεωρούσαν ιερό σκοπό έχουν σήμερα καταθέσει αγωγές και ζητούν πίσω τα δανεικά που τείνουν να γίνουν αγύριστα (βλ. σχετικά στην τελευταία σελίδα του "Ιού").

Η δραστηριότητα της οργάνωσης έχει στο μεταξύ δώσει τη θέση της σε μια απολύτως επιχειρηματική δράση.

Τη διαμάχη των στελεχών της ΑΚΕΠ αναμένεται να λύσει το δικαστήριο.....


ΝΑΤΟΙ ΠΑΛΙ!

αφίσσα
από ψωμί και τριαντάφυλλα 5:06πμ, Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2007

" ΟΙ ΜΟΛΟΤΩΦ"
Από τα όνειρα και τις ιδέες είναι κρυφό σχολειό, φλόγα που ετοιμάζει τις νίκες των επερχόμενων μαχών
Για μια κοινωνία αταξική -ακρατική "
ΑΚΕΠ