Περι παρελάσεων

Ημανε σίγουρος πως καπου εχω γράψει την γνώμη  μου παλαιοτερα, αλλα....δεν το βρίσκω το ρημαδοποστ (εμ κοντεύουμε 10 χρονια blogging, παλαιοτερα εγραφα σε 3-4 blogs ταυτοχρονα και τωρα αντε βρεστα, ασε που τα κειμενα ακολουθουν τους γνωστους νομους αυξησεως της εντροπίας)!

Βρηκα ενα παλιο ποστ του Humma ο οποιος δεν τα λέει και ασχημα και μας κάνει για εισαγωγη, όπως και τα ουκ ολίγα σχολια (70) που το ακολουθούν.

Τελος πάντων τι σκατα ειναι οι παρελάσεις;

Ας τα χωρίσουμε:

* Οι στρατιωτικες παρελάσεις. Οι στρατιωτικες παρελασεις αποτελουν ιδεατά επίδειξη της δυναμης και του "εγωισμου" ενος λαου (απο την στιγμή που ο στρατός θεωρείται "παιδί του λαού" και όχι κάτι ξένο από αυτόν), γινονται σε σχεδον ολες τις χώρες του κόσμου, "αναδεικνύουν το εμψυχον", και ολες αυτες τις παπαριες, των ενοπλων δυναμεων και ολα τα σχετικα. Οι υπουργοι βγαζουν φωτογραφιες δίπλα στους παπαδες, οι βλαχοδήμαρχοι χαίρονται, το ποπολο καμαρώνει τα στρατευμενα νιατα που παρελαυνουν παντα σε "αψογους σχηματισμους" (το ρεφρεν κάθε καλού παρουσιαστή στρατιωτικής παρέλασης), τα φανταρόνια λιώνουν στις πρόβες, αυτοι που δεν κάνουν παρέλαση λιώνουν στις υπηρεσίες, στο τέλος πέφτουν και τίποτα τιμητικές και τελος παντων, στ' αρχίδια μας, nothing to see here, move along. 

Η μοναδική μου ένσταση για το θέμα των στρατιωτικών παρελάσεων διαχρονικά ειναι αυτη του κόστους. Με αεροπλανα, βαπορια και τανκς να συμμετεχουν στην παρέλαση, μονο τζάμπα θέαμα δεν την λες. Και εν καιρω κρίσης συμβολίζει λίγο ρωμαϊκά έθιμα με θεάματα χωρίς άρτο.

(για τα νταούλια και τα κλαρίνα θα τα πούμε σε ολιγον τι)

* Μαθητικές παρελάσεις: Εδω αρχιζουν τα δυσκολα και το θεμα κανει τζιζ. Οχι γιατι ειναι δυσκολο να απαντηθεί, αλλά γιατι η παιδεία μας, όπως και η κοινωνία μας, νοσει βαθια, πολύ βαθια  όμως και σε επίπεδο κουλτούρας.

Μαθητικές παρελάσεις γίνονται και σε άλλες χώρες του κοσμου. Πουθενα όμως, σε κανένα "δυτικού τύπου" κράτος τουλάχιστον, δεν έχω αντιληφθει τους μαθητές να παρευλαύνουν ως φαντάροι. Το όλο στρατοκαβλικό κονσεπτ του βήματος, των ζυγισμένων - στοιχισμένων γραμμών, της ταυτόχρονης ανάκρουσης στρατιωτικών εμβατηρίων, για την παρέλαση του συνόλου των μαθητών και όχι πχ ενος τμήματος επίδειξης, με το παράλληλο χάσιμο πάρα πολλών ωρών μαθήματος για να μάθουν να περπατάνε τα απροσάρμοστα, με τους δασκαλους, καθηγητες, νηπιαγωγούς (!) να παρελαύνουν δίπλα στα παδιά εκτελώντας χρέη επιλοχία (!), τη φασαρία που γινότανε παλιότερα για τους μετανάστες σημαιοφόρους (αλλά και διαχρονικά μεταξύ των "γηγενών" για το ποιος θα έχει ΜΟ 19,93 για να πάρει την σημαία απο αυτόν που έχει 19,92) όλα αυτα τελος πάντων ειναι ένα τεράστιο μεταξικό κατάλοιπο, χωρις ουσία, χωρίς νόημα και χωρίς καν να ειναι ομορφο. Χαίρονται οι λιγούρηδες με τα μινάκια των κοριτσιώνε και οι στρατόκαβλοι με τους "άψογους σχηματισμούς" των μαθητών. Βγάζει και ο χουντικός φιλόλογος/δάσκαλος τον πανηγυρικό της ημέρας ο οποιος στο 92,7% των περιπτώσεων ανάγει το 1821 στο DNA των ελλήνων και την ηττα του1940 (εμ ο πόλεμος δεν τελείωσε όταν θέλαμε εμείς) σε νίκη (έναντι των Ιταλων, διοτι οι Γερμανοι ήταν βασικά φίλοι μας) και ανάδειξη της....ποιοτητας του μεταξικού καθεστώτος.

Δεν ειδα την "μεγαλη" μαθητική παρέλαση σε Αθηνα/Θεσ/κη φέτος αλλά μια εικόνα που με στοιχειώνει από παλαιότερη τηλεοπτική μετάδοση ειναι αυτή του εκπαιδευτικού "επικεφαλής" του μαθητικου τμήματος της παρέλασης που, μετά "το πέρας της παρέλασης" (επι λέξη, έτσι το είπε ,καθαρεύουσιάνικα), παρέλασε με άψογο στρατιωτικό βήμα (χτύπημα τακουνιού (!!!), χέρι σηκωμένο μεχρι το ύψος του ώμου, παλαμη σε σφιγμένη γροθια και όλα τα σχετικά), προχωρώντας προς τον στρατιωτικό επικεφαλής στον οποιο βάρεσε προσοχή (!) και ανέφερε το επιτυχημένο πέρας του μαθητικού τμήματος της παρέλασης και τα λοιπα και τα λοιπά)

Ο συμβολισμός ήταν και μένει πανίσχυρος. Η παιδεία και η γνώση του λαού, υποτάσσονται στην στρατιωτική ηγεσία. Τα παιδιά ειναι τα τσικό του στρατού που θα φάνε τους σκατότουρκοι και όλα τα σχετικά, ο δε δασκαλος λειτουργει ως αρχηγός στρατιωτικού αγήματος και όχι ως δάσκαλος. [Ακομα θυμαμαι τις γραμμές που μας βάζανε σχολείο (αυτο μαλλον δεν εχει αλλάξει) προ της καθημερινής προσευχης (Ιραν alert). Στο δημοτικό δε, ο δάσκαλος ητουνε και γκαβλέας μιας και καθημερινά μας εκανε και κανα δυο ημιαναπαυσεις-προσοχες, συν τουλάχιστον μια μετα-βολή για να έρθουμε στα ίσια μας πρωινιάτικα (αυτό ελπίζω να έχει αλλάξει).]

Τελος πάντων, να παραδεχθουμε πως τα πάντα έχουν τον συμβολισμο τους. Ο συμβολισμός της στρατοκαβλικής μορφής της μαθητικής παρέλασης ήταν και παραμένει ο ίδιος. Τα περηφανα νιάτα μας ειναι μελλοντικοί πολεμιστές και κάνουν πρόβες για οταν θα πανε φανταροι (παρόμοιος απεχθής συμβολισμός υπάρχει κάθε φορά που αιρετος άρχοντας φιλάει το χέρι ενος τράγου. δηλώνοντας εμμέσως την υποταγή της πολιτικής, αιρετής, κοσμικής, λαϊκής ηγεσίας στο Θεό και στην "εκ Θεου"  και "ανωθεν" ορισμένη ηγεσία). Τωρα, αν αυτο το λεμε συγχρονη εκπαιδευτική διαδικασια εμενα να μου βάψετε τα αυτιά μπλε και το μαλλί πράσινο.

Σε τετοιο περιβάλλον όχι μονο οι στρατοκαβλίες επιτρέπονται και ενθαρρύνονται, αλλά και οι ρατσιστικές (ρε πουστη μετανάστη δεν θα παρελάσεις μαζί με το υπόλοιπο "γνησιο" ΕΛ DNA και ολα τα σχετικά) και εθνικιστικές (θα φαμε την μΠολη και την Αγιασοφιά) εξάρσεις. Κάτι τέτοιο μπορει να φάνταζε cool και ωραίο το 1937 ή το 1970 αλλά πλέον ο κόσμος δεν λειτουργεί έτσι, ακόμα και ο ΕΛληνικός

Οποτε ο γράφων προτεινει διαχρονικά, και ασχέτως κυβερνήσεως, την ρητή κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων, τουλάχιστον στην παρούσα τους μορφή.

Υπάρχει μεν η αντίρρηση πως σε μερικά μερη, ειδικά τα απομονωμένα και απόμερα χωριά, το σχολείο και οι σχολικές εκδηλώσεις λειτουργουν και σαν συνεκτικός κρίκος της κοινωνίας (μαζί με την εκκλησία κτλ) και ο ντοπιος πληθυσμός τις ζητάει τις παρελάσεις, όχι τοσο σαν άρτο και θεάματα αλλά σαν επιβεβαιωση πως το κρατος ειναι εδω, ειμαστε και μεις Ελληνες και όλα τα σχετικά. Ασε που "διαφαινεται" πως ο "λαος" τις ζητάει γενικώς. Τι απαντάμε εδώ;

* Στ΄αρχίδια μας κύριοι. Ο ντοπιος πληθυσμός μπορει να ζητάει και καλλιέργεια του οπίου για να ανέβει η τοπική παραγωγή, κατάργηση των φόρων, ή και επιτόπου εκτέλεση των συλληφθέντων για μερικά αδικήματα. Μερικά πράγματα δεν ανάγονται στο λαϊκιστικο "ο λαος το ζητάει". 

* Απο την άλλη: Ο λαος τις ζητάει αραγες ή απλα τόσα ξέρει τόσα λέει; Μηπως απλα δεν έχει δει τίποτα  διαφορετικό για να συγκρίνει και μήπως, λέω μήπως, οι τοπικοι παραγοντες, δημαρχοι και τα λοιπά, ειναι τόσο άχρηστοι που δεν μπορούν να οργανώσουν καμια εκδήλωση της προκοπής και αρκούνται στο sos, ακοπο (γι αυτους) και ανέξοδο των μαθητικών παρελάσεων; Μηπως απλά οι παρελάσεις χρησιμοποιούνται για να καλύψουν την παντελή έλλειψη όρεξης, φαντασίας και δημιουργικότητας των τοπικών προυχόντων;

* Το βασικότερο. Οκ ρε. Αφου το ζητάει το πόπολο ας κανουμε παρελάσεις. Ειναι ανάγκη να ειναι σαν τις στρατιωτικές; Γιατί δηλαδή να μην ειναι κάπως έτσι;

εικόνα απο εδώ

εικονα απο εδώ

εικόνα από εδώ

Και κάπου εδώ να έρθουν τα νταούλια και τα κλαρίνα παρακαλώ. Ευχαριστώ.

Οταν μια επέτειος ειναι λαϊκή και ολα τα σχετικά, και ειδικά η 25η Μαρτίου ειναι η κατεξοχήν "λαϊκή επέτειος" μιας και "η επαναστασι μας εγνώρισε ολους τους Ελληνες" και τα λοιπα τότε πρέπει να γίνεται λαϊκό πανηγύρι, το οποιο προφανώς θα ειναι καρακιτσαριο του κερατά (ετσι και αλλιως ολες οι παρελάσεις ειναι λιγο ή πολύ κιτς). Αλλιώς δεν εχει νόημα. Η επανασταση του '21 μπορει να ήταν ή να μην ήταν πολλά αλλά σίγουρα ηταν και λαϊκή και ταξική και ως τετοια λογικό ειναι να θελει νταουλια και τζουρνάδες για να πανηγυριστεί ουσιαστικα. Υπο αυτήν την έννοια οι βρακοφοροι, τα χορευτικά και ολα τα συνακολουθα καρακιτς του κερατα ειναι θεμιτα και ευπροσδεκτα, τουλάχιστον περισσότερο από τα μινια των πιτσιρικιώνε που παρελαύνουν με βήμα φαντάρου. Το πρόβλημα και η αντίρρηση έγκεινται πάλι στο συμβολισμο. Ειμαι κάθετα αντίθετος στο να δίνει η στρατιωτικη ηγεσία το έναυσμα για αυτες τις δουλειες, όσο "λαϊκος" και αν θεωρείται (ιδεατά πάντα, μιας και στην Ελλάδα...) ο στρατος. Αμα θελει ο καθε δήμαρχος, περιφερειαρχης και τα λοιπά να φέρει νταούλια να κάτσει να τα βρει, οργανώσει και πληρώσει ο ίδιος και όχι να περιφέρει τους φαντάρους σαν ζώα προς έκθεση (ειδικά η εικονα των φανταρων που μοιραζαν σημαιακια μου φάνηκε χοντρά αποκρουστική). Ταυτα και μένω. Η ιδεα των νταουλιων και του πανηγυριου, οπως Αμερική, ήταν καλή. Η υλοποιηση μέσω στρατιωτικών μπαντων που θα παιανίζουν ηταν χαλια μιας και ειδικά εδώ, ακομα ο στρατος δεν έχει τον προτερο εντιμο βιο για να θεωρηθεί "λαϊκός παραγοντας". Καλό ειναι να θυμόμαστε πως ειδικά ο εορτασμός της επανάστασης του 1821 είναι καθαρά λαϊκή και όχι στρατιωτικη υπόθεση όσο και αν γκαβλώνουν μερικοί με τα τανκς και τα σημαιακια.

Υ.Γ. Εξαιρετικό το μήνυμα- διαγγελμα του Υπουργού Παιδείας

Υ.Γ. Περί του 1821 γενικώς εδώ

Συνηθισμένες παρανοήσεις

Ο τίτλος ειναι κουτσός. Ηθελα να βαφτισω το ποστ "συνηθισμένες παρανοήσεις στην Ελλάδα" αλλά μετά θυμήθηκα πως δεν έχω ζήσει μονιμα στο εξωτερικό, οπότε μπορει οι παρανοήσεις αυτές να ειναι παγκόσμιες και να μην το ξέρω. Πάντως, τοπικά, ειναι και παραείναι συνηθισμένες.

* Τέχνη VS Βανδαλισμός και το προσωπικό γούστο σαν μέτρο της τέχνης

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα μπερδεύουμε. Ο βανδαλισμός ειναι βανδαλισμός και η τέχνη ειναι τέχνη. Μπορει μεν μερικοί, οπως ο Αττίλας ο Ούννος για παράδειγμα να είχαν αναδείξει τον βανδαλισμό σε τέχνη, αλλά πιο σύνηθες είναι ορισμένοι να κάνουν τέχνη μέσω του βανδαλισμού. Ας δούμε το τελευταίο και πιο τρέντι παράδειγμα:

Πριν πάμε στο δια ταύτα θα διηγηθώ την παραβολή του Χαζώτου, μια προσωπική μου εμπειρία.

Εν έτει 2006 γυριζα μαζί με τον αδερφο μου σαν τα σκυλια τα αιγαιικα νησια. Παιδια δεν ειχαμε, σκυλια δεν ειχαμε, υποχρεωσεις δεν ειχαμε, μια χαρα ειμασταν. Καπου μας κολλήθηκε ενας κολλιτσίδας. Αλλάξαμε μέχρι και νησί για να ησυχάσουμε αλλά αυτός μας ακολούθησε. Σε καποια φάση ειμαστε στην Αντίπαρο, με ένα μπουκάλι τεκίλα (ωραιότατη, απο Καλαμάτα (!), 8-10 ευρώ στο σουπερ μάρκετ) ο καθείς ανα χείρας και κάνουμε χαζι τον κόσμο που κανει βολτες. Ειμαστε χαλαροί και ωραίοι, αραχτοί στο πεζοδρόμιο, ενώ πίσω μας είναι ένας ωραιότατος φρεσκοβαμμένος άσπρος τοίχος κάποιου σπιτιού στο παραδοσιακό (μετα-μεταξικό) αιγαιοπελλαδίτικο style. Ερχεται ο μαλάκας, κοιτάζει αριστερά, κοιτάζει δεξιά με ύφος Wile Coyote, βγαζει εναν θεόχοντρο μαρκαδόρο απο την τσέπη του (!), και πατάει στον τοίχο μια διακριτική τζίφρα 30x 40 εκατοστά. Το ίδιο είχε κάνει και στο προηγούμενο νησί σε 2-3 σπίτια, αλλά τότε δεν είχα πολυασχοληθεί, θες γιατι εκει που περπατάγαμε, εξαφανιζότανε και ξαναρχότανε με ηλίθιο ύφος (εντωμεταξύ εμεις χαιρόμασταν τόσο που εφευγε που δεν ασχολιομασταν με το που πήγε, απλα επιταχύναμε το βήμα και μετά έτρεχε να μας φτάσει), θες γιατί ποιος τον γαμεί τον μαλάκα με τις μαλακίες του, θες γιατί οι τοίχοι που επέλεγε δεν ήταν τόσο ολόλευκοι όσο κατά κανόνα στο χρώμα του τσιμέντου - κονιάματος. Τελος πάντων εκεί το έκανε δίπλα στην μύτη μου. Κατά πρώτον εντυπωσιάστηκα, και εκεί θυμήθηκα πως το είχε ξανακάνει στο προηγούμενο νησί. Οσο να 'ναι δεν περίμενα, τύπος που μένει σε sleeping bag σε camping, χωρις ούτε καν σκηνή, θα ασχολείτο να φέρει από την Αθήνα εναν μαρκαδόρο του μισού κιλού μόνο και μόνο για να βάζει την (περίτεχνη βεβαίως βεβαίως) τζίφρα του σε όποιον τοίχο βρει, ενω τις υπόλοιπες μέρες και ώρες θα τον κουβαλάει μαζί του σε έναν σάκο της κακιάς ώρας μαζί με τα υπόλοιπα διακοπευτικά υπάρχοντά του.

Καπου εκει σκανε κατι πιτσιρικάδες που κατασυμπαθησαμε μιας και μας λυπηθήκανε και μας απάλλαξαν απο τον μαλάκα (άλλη ιστορία αυτή), αλλά μου έμεινε η ατάκα ενός."Κοιτα τον μαλάκα ρε. Ωραίος τοίχος, φρεσκοβαμμένος, ασπρος άσπρος, τον έβαφε χτες ο άνθρωπος όλη μέρα και ήρθε απο την Αθήνα ο μαλάκας να τον γαμήσει για να φτιάξει την μαλακία του". Ούτε ο Ουμπέρτο Έκο δεν θα το προσδιόριζε καλύτερα.

Ποιο ειναι το δίδαγμα της πιο πάνω χαριτωμένης ιστορίας; Ο βανδαλισμός ειναι βανδαλισμός και η τέχνη ειναι τέχνη. Όταν πας να κάνεις τέχνη μέσω βανδαλισμου φίλτατε, απλά βανδαλιζεις. Περι τέχνης άλλωστε και περι γούστου κολοκυθόπιτα. Είτε σε αρέσει είτε δεν σε αρέσει το οτιδήποτε μπορεί να βαπτιστεί τέχνη και το προσωπικό γούστο δεν την καθορίζει καθόλου μα καθόλου. Τέχνη ειναι αν τέχνη νομίζεται. Μπορεί σε μερικούς να αρέσει το γκράφιτι στο Πολυτεχνείο (εμένα λχ μου αρέσει), μπορεί σε μερικούς να μην αρέσει. Δεν το κάνει λιγότερο ή περισσότερο τέχνη.

Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό που το αναιρεί σαν τέχνη ειναι η ίδια η έννοια του βανδαλισμού που χρησιμοποιεί σαν μέσο. Δεν ήταν δικός σου ο τοιχος ρε γαμημένε για πας να βάλεις πάνω του την τζίφρα σου, ρε δεν πα να εισαι ο Ντα Βίντσι. Μπορεί εσύ να έχεις εφτά εκατομμύρια εμπνευσεις, τι σου φταίει ρε μαλάκα ο ξένος τοίχος; Αμε σπίτι σου και κάντο πουτάνα να ξεκαβλώσεις καλλιτεχνικώς στο τέλος τέλος. Και όποιος πούστης πει πως ο τοίχος του Πολυτεχνείου ειναι δημοσιος και τέτοιες αρχιδιές να πα να γαμηθεί. Δημόσιος πα να πει πως ειναι τόσο δικός του όσο και δικός μου και μένα κανένας παπάρας δεν με ρώτησε αν γουστάρω να δω την κάβλα του πάνω στον δικό μου τοίχο. Οι δημόσιοι χώροι έχουν διοικητικά συμβούλια, εκπροσωπους και διευθυντάδες, αμε πάρε την άδεια και αμα στην δώσουν τότε το ξανακουβεντιάζουμε. Αμα δεν σου αρέσουν τα διοικητικά συμβούλια, οι εκπροσώποι και οι διευθυντάδες κοιτα αν μπορείς να τους αλλάξεις. Αμα δεν μπορείς δεν ειναι επειδή το κράτος σε καταπιέζει μαλάκα μου, ειναι διοτι μάλλον οι υπόλοιποι από εμάς, που έχουμε ίσο μερίδιο στον τοίχο με το δικό σου, μάλλον δεν γουστάρουμε το ξεκάβλωμα του καθενός στην δικιά μας περιουσία.

Και μεις μικροί κάναμε τις μαλακίες μας, ειδικά επί ξένης περιουσίας, και τα λέμε και τώρα και γελάμε, αλλά δεν θα πούμε κιολας πως είχαμε και δίκιο από πάνω. Παντως, αμα πετύχω το σπίτι του πούστη που είχε αυτήν την έμπνευση θα φροντίσω και γω να ...καλλιτεχνήσω σε στυλ GG Allin!

* Το ανάποδο: Τα παρατημένα κτίρια, δεν ειναι δημόσιοι χώροι, ειναι παρατημένα κτίρια (βλ villa amalias) και ο μενων εκεί εχει το δικαίωμα της χρησικτησίας. Το να τραμπουκίζεις τον κόσμο που βρήκε ένα ρημάδι και το έκανε κτίριο απο κατσαριδοφωλιά, για να το παίξεις θεσμικός και έτσι, ίσως και για να σπρωξεις καμια εργολαβία, δεν σε κάνει τιμητή του δημοσίου συμφέροντος.

* Ο νόμος δεν είναι το προσωπικό μας γούστο και η τήρηση των νόμων δεν σημαίνει συμπάθεια/αντιπαθεια σε κάποιο πρόσωπο. Δηλαδή: το προσωπικό μας γούστο δεν ειναι μέτρο 

των νόμων

Καταλαβαίνω τη δυσκολία κατανόησης της πιο πάνω φράσης. Οταν έχουμε μάθει τόσα χρόνια από τους κυβερνώντες οι οποιοι φτιάχνουν συνέχεια νόμους για τους κολλητούς τους ή νόμους αυτοαμνήστευσης για τους εαυτούς τους, μοιραίο ειναι και μεις να μπερδεύουμε το νομο σαν έννοια με το κολλητηλίκι.

Που αναφέρομαι; Στην Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποια φέρεται και φαίνεται να εξετάζει τη συνταγματικότητα μερικών Μνημονιακών νόμων που ψηφίστηκαν απο λίγότερους από 150 βουλευτές παρότι απαιτείτο αυστηρά απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής. Ο λόγος ειναι πως απο τους 300 βουλευτες μερικοί ειναι υπόδικοι και προφυλακισμένοι και οι ψήφοι τους μάλλον γειώθηκαν και απαιτήθηκε απολυτη πλειοψηφία επί Βουλής 280τόσων βουλευτών (!)

Τι είπε η Ζωή;

- Τους είπε αθώους; οχι.

- Τους είπε αδίκως προφυλακισθέντες; Προφανώς όχι.

- Το έπαιξε μήπως αλληλεγγύη και τέτοια; Αντιθέτως.

Το αυτονόητο είπε η γυναίκα. Πως φυλακισμένος ή όχι (ειδικά προφυλακισμένος και κατηγορούμενος και όχι καταδικασμένος) ένας βουλευτής παραμένει βουλευτης μιας και κάποιοι τον ψήφισαν και η προφυλάκιση δεν συνιστά αφαίρεση της βουλευτικής ιδιότητας, η οποια παραμένει σε ισχύ, όπως και το δικαίωμα του να ψηφίζει στην Βουλή. Μόνο κάποιος μπετόβλακας θα πρότεινε ποτέ να αφαιρεθούν οι ψηφοι της ΧΑ απο την ολομέλεια (κατι που τώρα "συμφέρει" τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα μπορούσε να έχει "αυτοδυναμία" με τις δικές του 149 έδρες. Ευτυχως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ειναι τοσο βλάκας και δεν το επικαλέστηκε) καθώς αυτό συνιστά προφανή παραβίαση του πολιτεύματος (βλ. σχετικά εδώ). Το ότι μερικοί μία αθροίζουν και μία αφαιρούν τις ψήφους (δυνητικές ή όχι) της ΧΑ ανάλογα με το αν τους βολεύει η  όχι συνιστά και αυτό παραβίαση του πολιτεύματος.

Καλώς η κακώς η ΧΑ ψηφίστηκε από πολίτες και οι ψήφοι των Βουλευτών της μετράνε. Η σωστή αντίδραση παραμένει αυτή του Σταυρου Δημα. Ας ψηφίσουν. Δεν δέχομαι να βγω με τις ψήφους τους. Δεν δέχομαι κανένα νομο που οι μή ΧΑκοι ψήφοι δεν ειναι 151 αν απαιτείται απόλυτη πλειοψηφια (το λέω αυτό και για την τρέχουσα κυβέρνηση, να μην κανει τις μαλακίες της παλιάς).

Update: Καπου εδω μια προσθήκη επειδη ενδεχεται να το έχω καταλάβει λάθος το ζήτημα. Υπάρχουν και οι διατάξεις που ψηφίζονται και απαιτείται η πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών. Μην δίνοντας άδεια εξόδου στους προφυλακισμένους, αλλάζεις δυνητικά το πλήθος των παρόντων βουλευτών και έτσι στην ουσία νοθεύεις την ψηφοφορία. Bλ. σχετικά το ποστάρισμα για το παρον ποστάρισμα της Eskarina στο facebook εδω από το οποίο κλεβουμε δυο σχολια:

Η νομική διάσταση - η ηθική είναι αδιάφορη σε αυτή την περίπτωση - δεν είναι τόσο απλή. Όπου επιτάσσεται, για την επίτευξη πλειοψηφίας, ο απόλυτος αριθμός επί των παρόντων, η παρά τη θέληση απουσία (όπως σε περίπτωση προφυλάκισης και μη μη μεταγωγής) καθίσταται προβληματική, διότι αλλοιώνει το αποτέλεσμα.
Κατά τη γνώμη μου δεν θα έπρεπε να διεξάγεται ΚΑΜΙΑ ψηφοφορία χωρίς την παρουσία των βουλευτών της ΧΑ και ιδίως ψηφοφορίες για τις οποίες προβλέπεται πλειοψηφία επί των παρόντων.

Τέλος Update

- Πάλι περι Χρυσής Αυγής. Πριν κάμποσο καιρό ο Κασιδιάρης έκανε τόπι στη φάπα την Κανέλλη σαν βαρύμαγκας που είναι. Το αδικημα ήταν αυτό που ήταν και απ ότι έμαθα η ίδια η Κανέλλη δεν έκανε μήνυση στον Κασιδιάρη περιμένοντας το κράτος να δράσει αντ αυτής. Το ζήτημα ειναι πως η Κανέλλη ήθελε, κόντρα στους νόμους, να τιμωρήσει το κράτος απο μόνο του τον Κασιδιάρη για την πράξη του, παρόλου που ο νόμος ορίζει πως η ίδια έπρεπε να του κάνει μήνυση εντός τριμήνου για να έχει νομική βάση η κατηγορία. Η παύση της διωξης του σκατοκέφαλου, σαφώς και δεν σημαίνει αθώωση, αλλά ειναι σοκ μιας και ειναι απο τις λίγες φορές που κοτζαμ ΚΚΕ πιάνεται νομικά αδιάβαστο.

- Ξανα περί Χρυσής Αυγης: Η ΧΑ ειναι μια συμμορία εγκληματιών. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης μιας συμμορίας εγκληματιών, ειδικά μιας με πολιτικό σκέλος ειναι η κατά γράμμα τήρηση της νομιμότητας. Απο όλους και προς όλους. Το να παίζεις με τα όρια του νόμου, να ζητάς παραβιάσεις του νόμου επειδή οι άλλοι "ειναι κακοι" και τα λοιπά, το μονο που κάνει ειναι να ανοίγει μια κερκόπορτα νομικού προηγουμένου για αιτιολογηση του εκάστοτε απολυταρχισμού.

* Οι αυτόκλητοι σωτήρες και τιμωροί, οι δικαστές του  facebook. Το δικαίωμα στο λυντσάρισμα ΔΕΝ ειναι απαραβίαστο ούτε θεωρείται δημοκρατικό κεκτημένο.

Τρέντι νέο επίσης έγινε η σύλληψη ενός φερόμενου ως παιδεραστή. Πριν ακόμα τον πιάσουνε καλα καλα, πριν μάθουμε απο την αστυνομια πως και γιατι και ποτε, αρχισανε να λυσσάνε οι τσαούσες των social media. Να τον κρεμασουμε, να τον εκτελέσουμε, να τον....γαμήσουμε, να έτσι, να αλλιώς και να αλλιώτικα. Ούτε δικαστήρια, ούτε τίποτα, αυτα ειναι περιττά μιας και το σώμα των ενόρκων των καναλιών (που λενε πάντα την αλήθεια) και του facebook (του οποιου οι χρήστες όσο περνάει ο καιρός μεταμορφώνονται σε μικρούς, χαρούμενους φασίστες παντογνώστες), είχε βγάλει ήδη την ετυμηγορία όχι μονο επί των εγκλημάτων, αλλά και επί της αρμόζουσας ποινής αλλά και του χρόνου εκτέλεσης της. (Συνοπτικά: Ενοχος, θανατος, αύριο)

Ανακεφαλαιώνουμε: Ο βαθμός ευαισθησιας μερικών κομπλεξικών δεν ειναι μέτρο της δικαιοσύνης. Ο βαθμος ευαισθησίας σε ένα θέμα δεν είναι μέτρο της ενοχής του κατηγορούμενου. Η ενοχή ή όχι αποφασίζεται απο τα δικαστήρια. Βεβαίως οι δικαστες μπορεί να σφάλλουν ή να έχουν σκοπιμοτητες και προσωπικές πολιτικές, άνθρωποι ειναι και αυτοι, αλλά αυτό δεν κανει εσένα μανταμίτσα να εχεις δίκιο ούτε έτσι ούτε αλλιώς.  Και ναι μεν το δικαιικό μας σύστημα έχει πολλά προβλήματα αλλά η προβολή της δικαιοσύνης του facebook δεν ειναι μια βελτίωση

* Συνέχεια απο το προηγούμενο: Αν το κράτος δυσλειτουργει, η αυτοδικία δεν ειναι η λύση. Η αυτοδικία, η επιβολή προσωπικού δικαίου ειναι φασιστική πρακτική. Δεν έχει καμία διαφορά από τους αυτόκλητους τιμωρούς (μη χέσω) της ΧΑ

 To ίδιο είδαμε με τις αντιδράσεις για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη από την Κρήτη που φέρονται να τραμπούκιζαν και να παρενοχλούσαν συμφοιτητές του. Δεν μάθαμε ούτε ποιοι, ούτε πόσοι. Το ότι το είπαν μερικοί όμως στα κανάλια ήταν αρκετό για να κάνει μερικούς σταυροφόρους να ξεσπαθώσουν:

πηγή 

Ρε παιδια ποιοι νομίζετε πως είστε ρε παιδια; Ο σούπερμαν; ο μπάτμαν; ο ζορό; Ο ίδιος ο εξαφανισμένος πιτσιρικάς λέγεται πως τραμπουκιζόταν απο τους ψυχοπαθείς συμφοιτητες του επειδή δεν ήταν αρκετά "κρητικός" για τα γουστα τους. Δεν ειχε πιστόλια φανταζομαι, δεν θα επινε τον κώλο του και μάλλον δεν θα ήταν οπαδός της προσωπικής απόδοσης δικαίου a.k.a βεντέτας που ειναι και παραδοση στα κρητικά όρη. Το να ζητάς βεντέτα - αυτοδικία απο μερικούς οπαδούς της αυτοδικίας επειδή αυτοδικούσαν σε κάποιον επειδή μαλλον δεν ήταν οπαδος της αυτοδικίας δεν σε κάνει τιμωρό. Σε κάνει μαλάκα.

Το ότι ποστάρουμε με απόλυτο ύφος ενιοτε (ενοχος και ο γράφων γι αυτο) τις αποψάρες μας κάπου, και έρχονται και πεντεδέκα μαλάκες και "μας κάνουν like" (δηλαδή σε απλά ελληνικά: λένε ότι συμφωνούν μαζί μας) δεν τις κάνει ούτε θέσφατα, ούτε τους δίνει κάποια νομική ισχύ, ούτε κάποια δημοκρατική νομιμοποιηση. Και βεβαίως χάρις στα blogια και τα social media η ενημέρωση διαχέεται και δεν ειναι πλεον μονοπώλιο των πουλημένων ΜΜΕ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οτι διαβάζουμε στα social media ειναι σωστό, ούτε ότι ξαφνικά γίναμε παντογνώστες πόσο μάλλον αντικειμενικοί και έγκυροι κριτές των παντων.

I have a cunning plan

Στις εκλογές του Ιανουαρίου η Νέα Δημοκρατία πήρε το εξωπραγματικό 28%. Εξωπραγματικό, όχι διοτι έπεσε (οι εποχές Καραμανλή του 40+% εχουν περάσει μάλλον ανεπιστρεπτί), αλλά επειδή έπεσε μόνο τόσο. Στην κυριολεξία η ομάδα Σαμαρά έδωσε τα ρέστα της, πόνταρε στις γριες και στους φασίστες και κατάφερε να σώσει την παρτίδα, τουλάχιστον όσον αφορά την ρητορική της. 

(θυμίζω: 

"Πλεον η "ξενέρωτη ΝΔ" του Κ. Καραμανλή έχει μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όπως και η επιδίωξη της να εμφανιστεί σαν ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Αμόρφωτοι, ρατσιστές, θεούσες γριές, ευρωφοβικοί και ταυτόχρονα ευρωλιγούρηδες (Ανθιμος style), χουντικοί και σία εδώ είναι το (μεγάλο) κόμμα σας. Το πως αυτό θεωρείται στην σύγχρονη Ελλάδα τακτική νίκης και όχι φρανξιονισμού / διαχείρισης ήττας ελέγχεται. Η ΝΔ πλεον κοντράρεται στα ίσια με την ΧΑ και το ΛΑΟΣ για να παρουν τα πλεον λούμπεν στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας στις τάξεις τους, ιδανικούς χαχόλους για το κεφάλαιο που αποτελεί αν όχι τον ιθύνοντα νου της (ο νους γενικά σε αυτην την ΝΔ ελέγχεται....γενικώς), τουλάχιστον το βασικό της κυτταρικό DNA"

Είχα προειδοποιήσει πως ένα ποσοστό κάτω από 20% ίσως ήταν μακροπρόθεσμα καλό για την ΝΔ αλλά και για τη χώρα

" Συρρίκνωση της ΝΔ. Θα έδειχνει πως η νεα δεξια (Ποτάμι) ηρθε και ειναι ετοιμη, πως οι ακροδεξιές πρακτικές δεν αρκούν για να κυβερνήσεις και εντέλει θα έστελνε τους ΣαμαροΦαηλοΜουρουτηδοΛαζαριδηδες σπίτια τους. Θα είχαμε δηλαδή ένα θετικό άδειασμα στελεχών στην δεξιά. Αν κατόπιν η ΝΔ αποφάσιζε να γίνει σοβαρο και ευρωπαϊκο κομμα θα μπορούσε να ελπισει σε comeback. Ενα ποσοστο γύρω στο 30% χωρίς όμως προοπτική εξουσίας και με εναν Θεοδωράκη πεινασμένο να το παίζει νέος και καθαρός θα οδηγούσε σε σταδιακή διάλυση της ΝΔ, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ στο πιο απότομο. Ισως ένα ποσοστό γύρω στο 20% να τους έκανε καλό αν αλλαζαν αρχηγο, πολιτική και μυαλά με πιο δύσκολο το τελευταίο."

)

Μπορεί πριν ένα μήνα που έγιναν οι εκλογές το ποσοστό της αριστεράς να μας φάνηκε τεράστιο και ρήξη με το κατεστημένο και όλα τα σχετικά, αλλά φάνηκε πως τελικά είχαμε γελαστεί όλοι μιας και η αλλαγή πορείας ήταν κάτι που η ελληνική κοινωνία ζητούσε απεγνωσμένα. Όταν βλέπεις ψηφοφόρους της ΝΔ να ρίχνουν (ψηφιζοντας μεν αλλα...) χριστοπαναγίες μαζί με το ψηφοδέλτιο, καταλαβαίνεις αρκετά πράγματα και το κυριοτερο ειναι πως η νομιμοποιηση του ΝΔΣΟΚ στα μάτια του κόσμου ήταν περίπου μηδενική. Ο Συριζα τζάμπα έκανε τις εκπτωσεις που του καταλογίζονται στην πολιτική του και τζάμπα έκανε τα περιεργα "κεντροαριστερά" του ανοίγματα. Στην παρούσα φάση πιστεύω πως και ξεβράκωτος να έβγαινε προεκλογικά ο Τσίπρας πάλι θα έπαιρνε τους ίδιους ψήφους, καθως η όλη πορεία ηταν πλέον μη αναστρέψιμη. Ολοι μας υποτιμήσαμε το βαθμό απογοήτευσης του μεσου έλληνα από τις παρελθούσες κυβερνήσεις. Ο μόνος λόγος που ο Συριζα δεν τσίμπησε αυτοδυναμία στις εκλογές ήταν τελικά ο φόβος του αγνώστου και το διακαναλικό blitz και όχι το ποσοστό συριζαίικιας αριστεροσύνης. Δι' αυτό και τα δημοσκοπικά μεγέθη άλλαξαν άρδην την επόμενη των εκλογών (ειδικά η "καταλληλότητα" για πρωθυπουργία aka η πιο άκυρη ερώτηση ever) πριν ακόμα η κυβέρνηση πει καλημέρα. Και όσο ο καιρός περνάει και δεν πέφτει ο ουρανός να μας πλακώσει, τόσο θα ηρεμούν και οι θεούσες γριές και το συριζαίικο ποσοστό θα παγιώνεται ανεξαρτήτως κυβερνητικών αποτελεσμάτων (εδώ ο Καραμανλής μας κατσικώθηκε τόσα χρόνια με κυριοτερο προτέρημα της διακυβέρνησης του την ....απραξία)

Τελικά η μπίλια έκατσε στο 28%, νούμερο που ειναι το πλέον δύσκολα διαχειρίσιμο στην ΝΔ. Διοτι ο ΣυριζΕλ ειναι νέα κυβέρνηση με την ίδια την ΝΔ να ειναι δημοσκοπικά πολύ μακριά από την ανατροπή, ο ίδιος ο Τσίπρας ειναι άφθαρτος, οι Έλληνες δείχνουν να δίνουν κατά κανόνα 8ετίες στις "αλλαγές καθεστώτων" (Παπανδρέου, Σημίτης, Καραμανλης), οποτε ξαφνικά η ΝΔ δεν ήξερε κατά που να σάξει και από την άλλη δεν ειναι τέτοιο το σκορ που να συνιστά παταγώδη και αποστωμοτική αποτυχία.

Επίσης, με βάση την κοινή λογική, η ΝΔ δεν βλέπει (ξανα) εξουσία σύντομα, τα ποσοστά της δεν ειναι ποσοστά κυβερνώντος ή wanna be κυβερνώντος κόμματος, η εκλογική της βάση φθίνει όσο περνάει ο καιρός (αυτο συμβαίνει όταν το κύριο μέρος των ψηφοφόρων σου ειναι συνταξιούχοι), η πολιτική της έχει αποδοκιμαστεί ακόμα και από τα ίδια τα στελέχη της, όπως και ο σφιχτός εναγκαλισμός με το ΠΑΣΟΚ ενώ από  την άλλη ο κίνδυνος μιας νέας 8ετίας στην απέξω, όπως έγινε με το ΠΑΣΟΚ τους τρομοκρατεί μιας και κακά τα ψέμματα, για τον μέσο Νεοδημοκράτη πολιτική είναι η ενασχόληση με την κουτάλα. Και το ζήτημα ειναι πως εναλλακτική από την μία δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και από την άλλη δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση πως αυτή η εναλλακτική θα μπορούσε να γοητεύσει εκ νέου τους ψηφοφόρους πριν τον χρονικό ορίζοντα μιας τετραετιας, ίσως και δύο. 

Αν το ποσοστό της ΝΔ ήταν κάτω απο 20% οι ανακατατάξεις και το ψυχοψάξιμο στο κόμμα θα ήταν άμεσες και νομοτελειακές, όπως και η αναδόμησή του. Αν ήταν πάνω απο 30% θα μπορούσε βάσιμα να ελπίζει σε άμεση επάνοδο είτε στο τέλος της τετραετίας είτε ενδιάμεσα, μιας και εν καιρώ μνημονίου οι κυβερνήσεις δύσκολα βγάζουν σεζόν.

Η δυσκολία στην διαχείριση του αποτελέσματος ειναι εύκολα παρατηρήσιμη μιας και ενώ όλοι, ή έστω σχεδον όλοι, στην ΝΔ πλεον κάνουν την ...αυτοκριτική τους, παραδέχονται τα χοντρά λάθη διακυβέρνησης (αν και κυρίως παραδέχονται επικοινωνιακά προεκλογικά λάθη, κάτι...λάθος από μέρος τους μιας και η προεκλογική εκστρατεία της ΝΔ ηταν στην κυριολεξία μια συνέχιση της κυβερνητικής της πολιτικής, ειδικά το τελευταίο εξάμηνο που συνοψιζόταν στο "μην μας κόψετε διοτι θα έρθουν τα κομμούνια"), κανείς (πλην Ντόρας και Αντώναρου) δεν έχει βρει ακόμα τα κοχόνες να πάει στο προφανές, πως δηλαδή η ΝΔ ηττήθηκε πολιτικα, για δεδομένες θέσεις, πρόσωπα και τρόπους άσκησης εξουσίας. Κανείς δεν δείχνει να καταλαβαίνει πόσο σιχάθηκε (ακόμα και οι ψηφοφόροι της) ο κόσμος το σύστημα εξουσίας που εκπροσωπούσε το ΝΔΣΟΚ. Πως παρόλο το επικοινωνιακό αντισυριζαίικο επικοινωνιακό blitz των τελευταίων ημερών όλοι ξέρουν πως η παρούσα κυβέρνηση (ακόμα) χαίρει αποδοχής από τον κόσμο, και ιδιαίτερα από τον κόσμο που δεν την ψήφισε, όχι γιατί είναι καλή, αλλά γιατί δεν ειναι η Νέα Δημοκρατία. Ο βαθμός απέχθειας και κόπωσης της κοινωνίας από τους απερχόμενους κυβερνώντες είναι κάτι σπάνιο. Και μπορεί μεν ο Σύριζα μελλοντικά να ξεφουσκώσει, αλλά δεν υπάρχει καμία μα καμία διαβεβαίωση πως το ξεφούσκωμα αυτό θα ωφελήσει την παραπαίουσα ΝΔ όταν υπάρχουν νέοι παίχτες στο χώρο της δεξιάς (ΧΑ, Ποτάμι, Κόμμα Μπαλτάκου, ακόμα και το ΠΑΣΟΚ πλεον θεωρείται δεξιά συνιστώσα μιας και μόνο "παραδοσιακά" πλεον συνδέεται με τον κεντρώο χώρο και φαντασιακά με τον αριστερό), και ειδικά επειδή η νέα Νέα Δημοκρατία έχει εκπέσει σε έναν αντιδιαφωτιστικό, μή σύγχρονο, κομμουνιστοφαγικό λόγο, μπορεί να παίρνει ψηφοφόρους από την ΧΑ (αν συγκρίνετε ρητορείες Καραμανλή που θεωρούσε ακραίο τον Καρατζαφέρη με το ελληνοχριστιανικό λιβάνισμα Σαμαρά θα σοκαριστείτε) , αλλά χάνει από όλους τους άλλους και  υπάρχει η βάσιμη πλέον υποψία πως αν και όταν ο Θεοδωράκης βρει τα πατήματά του θα τους φάει ζωντανούς. Αλλά και αν δεν ειναι ο Σταύρος, ειναι αναμενόμενο σε ένα τόσο ρευστό πολιτικό σκηνικό να σκάσουν άλλες δυνάμεις οι οποίες αναμενόμενα θα φάνε από εκεί που έχει ψωμί, και στην παρούσα φάση το ψωμί αλλά και το παντεσπάνι για φάγωμα ειναι όλο στην ΝΔ.

Το πρόβλημα της ΝΔ μπορεί να αποκρυσταλλωθεί στους εξής άξονες:

1. Ο κόσμος την σιχάθηκε, με εξαίρεση έναν "σκληρό" πυρήνα ο οποιος θεωρεί τον Λαζαρίδη σοβαρό διανοητή και τον Γεωργιάδη πολιτικό με όραμα. Εντάξει, υπάρχουν και τέτοιοι και ζουν ανάμεσά μας, αλλά ευτυχώς δεν έχουν κάποια πλειοψηφική δυναμική.

2. Ο Συριζα ειναι νέος και έχει ελαφρυντικά της τάξεως "χαος παραλάβαμεν" και το βασικό ειναι πως  αυτό δεν το επικαλείται τόσο ο Σύριζα, όσο ο ίδιος ο κόσμος, ακόμα και αυτοι που δεν τον ψήφισαν

3. Δημοσκοπική ανάκαμψη της ΝΔ δεν αναμένεται για αρκετό καιρό, εκτός και αν γίνει κάτι εξωπραγματικό, αντιθέτως δείχνει να πέφτει παρόλο που και η κυβέρνηση πέφτει απο τα Τσαβικά ποσοστά αποδοχής του 80%. Την πτώση της δεν την καρπώνεται η ΝΔ αλλά είτε τα μικρότερα κόμματα είτε ο φλου χώρος του ΔΞ/ΔΑ που κατά κανόνα στις εκλογές πάει με τον ισχυρότερο.

4. Ο Συριζα μπορει να ειχε μεν ένα προγραμμα - μπουσουλα (Θεσσαλονίκη), αλλά ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό, όπως και κανείς δεν ασχολήθηκε με τα Ζάππεια. Το πρόγραμμα το ίδιο είχε αρκετά ζητήματα με την κοστολόγηση του μιας και δεν μάλλον δεν έβγαινε (τουλάχιστον άμεσα) με καμία χριστοπαναγία (ούτε και τα Ζάππεια έβγαιναν άλλωστε, αλλο που η ΝΔ τα ξέχασε αυτοβούλως με το που έγινε εξουσία). Αυτο ομως δείχνει να μην έχει μεγάλη σημασία μιας και κατά τα φαινόμενα ο Σύριζα δεν ψηφίστηκε για το πρόγραμμα του (!), αλλά για να φύγει η Νέα Δημοκρατία. Παραπέρα, συνισταμένη των διαθέσεων δείχνει να ειναι το "ας κάνει και το 10% του προγράμματος, εγώ ευχαριστημένος θα ειμαι", κάτι που δείχνει (ξανά) το κύριο προσον μέχρι στιγμής του Συριζα: το ότι δεν ειναι η ΝΔ. Ειπαμε και το επαναλαμβάνουμε. Ο βαθμός κόπωσης του εκλογικού σώματος από τους προηγούμενους κυβερνώντες ειναι κάτι πραγματικά σπάνιο

5. Υπάρχει κίνδυνος η ίδια η ΝΔ να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστοριας αν και εφόσον ο Συριζα καταφέρει τελικά να κάνει "κάτι", ότιδήποτε μικρό, αρκεί να ξεφευγει από την φαύλη ατραπο εξωτερικού δανεισμού - γιγάντωσης του χρέους - αφερεγγυότητας - λιτότητας που θα ήταν νομοτελειακά η πορεία της χώρας με το ΝΔΣΟΚ στην εξουσία για πολλα πολλά χρόνια ακόμα. Και όσοι παραμυθιαστήκατε με την ρητορική Σαμαροβενιζέλου πως "βγαιναμε απο τα Μνημόνια", μάλλον ανήκετε στην κατηγορία που θεωρεί τον Λαζαρίδη σοβαρό διανοητή κτλ κτλ

6. Δεν δείχνει η ΝΔ, πέρα από τις όποιες αλλαγές προσώπων, να έχει την ικανότητα να παράξει διαφορετική πολιτική πρόταση απο την υπάρχουσα. Εδώ δεν έδειξε τόσα χρόνια ικανότητα να παράξει την ίδια την υπάρχουσα και παρουσα πρόταση και την έπαιρνε έτοιμη απέξω. Το μόνο που μπορεί να ελπίζει ειναι οι αλλαγές προσώπων και το μασάζ της υπάρχουσας πολιτικής κατόπιν αδείας από τους φράου Μερκελ και Σια

The plan

Τα παραπάνω μάλλον τα είχε ψυχανεμιστεί ο Σαμαράς. Πιθανόν όχι στην ολότητά τους, αλλά είχε πάρει τα χαμπάρια του, οπότε είχε προσπαθήσει από νωρίς να επενδύσει στο μοναδικό σχέδιο που τον έβγαζε στον αφρο αν έχανε τις εκλογές (μειονέκτημα της παρούσας ανάλυσης: θεωρούμε πως ο Σαμαράς όντως πίστευε πως θα κέρδιζε τις εκλογές). Το σχεδιο λογικά θα ήταν μια μίξη πολιτικών και αναμενόμενων δράσεων από τους συμπαίκτες (θεσμοι - Ευρώπη) η οποια θα ήταν win-win για τον Αντώνη είτε έχανε είτε κερδιζε τις εκλογές. Οποτε το σχέδιο του ήταν (μάλλον) πάνω κάτω το εξης:

1. Το βασικό θα ήταν να περάσει πως με ΝΔΣΟΚ τα μνημονια τελειωναν και με τους άλλους οχι. Οτι δηλαδή η χώρα ήταν ένα βήμα πριν την έξοδο. Παραμύθι με δράκο βεβαίως, αλλά αυτή ηταν και εξακολουθεί να είναι μια κύρια συνιστώσα της  ΝΔΣΟΚικης ρητορείας. Αν κέρδιζε θα συνέχιζε τις μνημονιακές πολιτικές (περιπου αναγκαστικά με τόσα δις τόκους μέσα στο 2015) και θα έλεγε πως ....σκίζει τα μνημόνια. Αν έχανε (οπως και έγινε) θα κατηγορούσε τους επόμενους πως "ξαναβάζουν" την Ελλάδα σε μνημόνια.

2. Βασικός πυλώνας ήταν επίσης το να περαστεί παράλληλα πως η πολιτική που ακολουθήθηκε ήταν και πρέπει να είναι η πολιτική που θα ακολουθηθεί. ΤΙΝΑ uber alles λοιπόν με κάθε κόστος. Ακόμα και η παραμικρή παρέκκλιση θα τίναζε το ιδεολόγημα στον αέρα. Γι αυτό και ακολουθείται αυτή η διττή αντιπολιτευτική τακτική: η κυβέρνηση εγκαλείται από την μία διοτι "κάνει ακριβώς τα ίδια" (ας μην γελιόμαστε, οι βασικοι πυλώνες του προγράμματος θα μείνουν ίδιοι), αλλά ταυτόχρονα εγκαλειται και για "ανεδαφικότητα", ασοβαρότητα και πως "ριχνει την χώρα στα βράχια" στην παραμικρή παρέκκλιση από το μνημονιακό πρόγραμμα. Γιατί έτσι όπως τα έχει κάνει η ΝΔ δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή παρέκκλιση από το μνημονιακό πρόγραμμα για να επιβιώσει πολιτικά η ίδια. Ή έστω, αν υπάρχει, να κοινωνηθεί πως τελικά δεν υπάρχει. Για να γίνει όμως αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει και "θεσμική" εξωτερική διάθεση συνεργασίας με αυτό το πλάνο. Κοινώς θα έπρεπε η τρόικα αλλά και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να συμπράξουν θελημένα ή άθελα με την ομάδα Σαμαρά για να φάνε τον Συριζα με ενδεχόμενη παράπλευρη απώλεια την ίδια την Ελλάδα. Σκληρό στοίχημα, αλλά δείχνει να βγαίνει. Γιατί; Μα διοτι:

      Α) Οι ίδιοι οι θεσμοι και οι ευρωπαϊκες κυβερνήσεις ειναι συμμέτοχοι στην μνημονιακή λιτότητα και στην ΤΙΝΑ. Ειναι συνυπεύθυνοι. Θα ήταν τουλάχιστον βλακώδες από μέρους τους να αναγνωρίσουν πως έκαναν λάθος (και αυτες οι κυβερνήσεις λογοδοτούν στον λαό τους άλλωστε) και το λάθος τους κόντεψε να διαλύσει μια ευρωπαϊκή χώρα. Λογικά θα προτιμούσαν να συνεχίσουν το λάθος, μειώνοντας το κόστος αποτυχίας για τους ίδιους μεμονωμένα, κάτι που φαίνεται πως ακολουθήθηκε τελικά.

      Β) Οι περισσότερες κυβερνήσεις ανήκουν στο ΕΛΚ, το ευρωπαϊκό κόμμα του Σαμαρά, το οποιο μπορει μεν να μην πολυγουστάρει ΝΔ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ξαφνικά αγάπησε και την αριστερά. Καλως ή κακώς θα προτιμούσαν τον δικο τους στην εξουσία, ειδικά και ιδιαίτερα αν ήταν να κάνουν εκπτώσεις στο πρόγραμμα, για να τις καρπωθεί γενικά η ευρωπαϊκή δεξιά σαν πολιτική νίκη ενάντια στην....κατάσταση.

       Γ) Η ίδια η φύση των ευρωπαϊκών θεσμών είναι και χρονοβόρα, συντηρητική και δύσκολη στις αλλαγές πολιτικής. Όταν απαιτείται ομοφωνία από 19 διαφορετικά μέλη (και πολλές φορές και κοινοβουλευτική επικύρωση) τότε όταν μια συμφωνία συμφωνηθεί την αντιμετωπίζουν περίπου ως ιερό κειμήλιο, ακριβώς διοτι ειναι πολύ δύσκολο να ξαναπεραστεί επιτυχώς αυτή η διαδικασία. Η  αναθεωρητική πολιτική λοιπον του Συριζα μοιραία θα έβρισκε αντιδράσεις ακόμα και από δυνάμει συμμάχους του.

Αρα γενικά ήταν αναμενόμενη η αντίδραση του Eurogroup στους Τσίπρα - Βαρουφάκη:

Ο Βαρουφάκης ετοιμάζεται να συναντήσει τους Ευρωπαίους ΥπΟικ

( <- παρένθεση:

Τα έχω ξαναγράψει, σε προεκλογικό μάλιστα ποστ, οποτε τα μεταφέρω αυτούσια:

Οποιος / όποια περιμένει να "κερδηθεί" η διαπραγμάτευση με την τρόικα, να αλαφρύνει το χρέος και εν γένει να αρχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια επειδής έχουμε "αριστερά στην εξουσία" και άλλα τέτοια, παρακαλείται να σταματήσει να διαβάζει το παρον ποστ, αλλά και το blog μου γενικότερα μιας και κάποιες απαιτήσεις νοημοσύνης είναι υπαρκτές από τον γράφοντα και τα ζωντόβολα τέλος πάντων δεν γίνονται δεκτά.(...)

Να ετοιμαστείτε λοιπόν για άγριο πόλεμο που θα δεχθεί όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η χώρα συνολικά. Δεν έχει κανένα μα κανένα λογο όποιος είναι κερδισμένος από την παρούσα κατάσταση να επιδιώξει την αλλαγή της και μάλιστα με το θολό και απροσδιόριστο καλό της χώρας ως αυτοσκοπό ή το ακόμα πιο θολό "κοινωνικό" καλό.(...)Γιατί απλούστατα το να δείξεις στα μεγαθήρια που κινούν το χρήμα σήμερα πως κάνουν λάθος ειναι το μεγαλύτερο κακό που μπορείς να τους κάνεις. Αν φανεί κάπου πως υπάρχει πετυχημένο υπόδειγμα πέρα από την λεγόμενη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία τότε ξαφνικά θα αρχίσουν να ζητάνε και άλλοι. Και άμα ζητάνε, το πρόβλημα ειναι πως οι Σαμαράδες του κόσμου αυτού, οι εκπρόσωποι του φεουδαρχικού (πλεον) κεφαλαίου και της ηγεσίας η οποία το αντιπροσωπεύει, θα νιώσουν πως θα τους σπάσουν την κόκα, πως θα βγουν εκτός εξουσίας. Και αυτό ειναι ακόμα πολυτιμότερο από τα χρήματα που θα χάσουν αντικειμενικά έτσι και αλλιως.
(...)Τα υπόλοιπα περί εξόδου ή όχι από το ευρώ, σχεδίου  Β, και όλα τα σχετικά ειναι πίπες. Κάθε διακυβέρνηση κράτους πάει μέχρι εκεί που την παίρνει και για να προχωρήσει σε δυναμική πολιτική μια διακυβέρνηση εκτός από δύναμη σε αντικειμενικούς όρους (δηλ σε χρήμα/ένοπλες δυνάμεις - που δεν έχουμε) πρέπει να έχει και εσωτερική νομιμοποιηση (που η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει, αλλά δεν μπορούμε να υποθέσουμε πως θα έχει η επόμενη a priori) αλλά και παράθυρο ευκαιρίας (που δεν υπάρχει). Το μόνο που μπορει να κάνει η νέα διακυβέρνηση, ακόμα και αν ειναι της ΝΔ, ειναι να πουλήσει το τομάρι της όσο μπορεί ακριβότερα και να ελπίζει πως δεν θα την πάρει ο διάολος. Όσο μεγαλύτερη δύναμη έχει εσωτερικά τόσο περισσότερο κατενάντσιο μπορεί να παίξει. Απλα η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι την υπάρχουσα πολιτική μπορεί και θέλει να ασκήσει και για όποιον τους ξαναψηφίσει πρέπει να γίνει κατανοητό πως πλέον δεν υπάρχουν ελαφρυντικά.

κλείνει η παρένθεση ->) 

3. Και κυρίως θα έπρεπε να απομυθοποιηθεί άμεσα ο Σύριζα. Αφού η ΝΔ δεν μπορεί να γοητεύσει, τότε θα έπρεπε ο Σύριζα άμεσα να απο-γοητεύσει και ο πολίτης να κληθεί να διαλέξει μεταξύ δύο απεχθών επιλογών. Τότε μάλλον θα επέλεγε the devil we know και τέτοια. Το τρεχον blitz περι ασόβαρων προτάσεων, άκυρων ενδυματολογικων επιλογων, ασυνεννοησίας και τα λοιπα μάλλον εκεί αποσκοπει. Αφου δεν μπορεί να δείξει πως ειναι καθίκια και αιμοσταγείς δολοφόνοι που κραδαίνουν σκουριασμένα κονσερβοκούτια, να δείξει τουλάχιστον πως "δεν κάνουν τα παιδιά"

4. Το βασικότερο: Η νέα κυβέρνηση θα έπρεπε να στριμωχτεί όσο γίνεται περισσότερο και να πέσει όσο γίνεται γρηγορότερα πριν γίνει συνείδηση στα μάτια του λαού και των ευρωπαίων πως ήρθε για να μείνει. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε το στρίμωγμα να είναι άγριο και συνεχές. Έτσι:

       Α) Η κυβέρνηση Σαμαρά φρόντισε να κλείσει όλες τις δικλείδες ρευστού για την ερχόμενη κυβέρνηση, λιμιτάροντας ακόμα και τα εντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου. Ετσι οι επόμενοι θα είχαν αυτήν την επιλογή καμένη, ενώ και το πλεόνασμα ήταν (αυτο μάλλον αναμενόμενα) πολύ μικρότερο του αναμενόμενου και ανακοινωθέντος. Μα θα μου πείτε αν έβγαινε ο Σαμαράς δεν θα είχε το ίδιο πρόβλημα; Ναι θα το είχε, αλλά είχε βάσιμες ελπίδες πως θα αντιμετωπιζόταν διαφορετικά από την ΕΚΤ, κάτι που δεν το λες και ανεδαφικό.

     Β) Προσπαθήθηκε προεκλογικά, έστω και στα κουφωτά (με την εξαίρεση του Αδωνη Γεωργιάδη) να προκληθεί bank run αν έβγαινε ο Συριζα. Με την ταυτόχρονη περικοπή φτηνού χρήματος για τις τράπεζες από την ΕΚΤ, το πρόβλημα θα ήταν περίπου άλυτο.

       Γ) Το δίμηνο-κόλαση με ημερολογιακή λήξη μνημονίου, εκκρεμουσες δόσεις που μας χρωστάνε για να πληρώσουμε τις εκκρεμούσες δόσεις που τους χρωστάμε, μνημονιακές υποχρεώσεις που δεν είχαν υλοποιηθεί (βλ mail Χαρδούβελη σχετικα), εκλογή ΠτΔ και εθνικές εκλογές ήταν απλά ενα πρόβλημα που δεν επιδεχόταν λύση και ήταν στημένο από το 2014 και μάλιστα αρκετά καλά.  Με το στρίμωγμα των ημερομηνιών λόγω της επίσπευσης της εκλογής του ΠτΔ, εξόδου σε εθνικές εκλογές και σχεδόν ταυτόχρονη ληξη του χρονοδιαγράμματος του Μνημονίου, το όλο θέμα στριμωχνόταν πάρα πολύ για να αποτολμηθεί μια αλλαγή πολιτικής.Το σχέδιο ήταν είτε να παραιτηθεί άμεσα η νέα κυβέρνηση είτε να συρθεί πανικόβλητη στην ορθόδοξη ΤΙΝΑ, οπότε μοιραία να διασπαστεί από τις φουντωμένες εσωτερικές της αντιθέσεις. Το ότι η νέα κυβέρνηση δείχνει να καταφέρνει να βγει από αυτο, αν και με απώλειες, είναι το κυριότερο πολιτικό της κατόρθωμα στην παρούσα φάση. Αν βεβαίως δεν αλλάζαμε κυβέρνηση είτε λόγω εκλογής του ΠτΔ απο το ΝΔΣΟΚ είτε λόγω νίκης της ΝΔ στις εκλογές, τότε το ζήτημα θα ήταν κοινότυπο, μιας και θα ήταν απλά μία απο τα ίδια, nothing new here, move along.

         Δ) Σε περίπτωση εκλογικής ήττας οι αλλαγές στην ΝΔ θα πάγωναν μέχρι νεοτέρας μιας και θα έπρεπε να είναι όλοι έτοιμοι να παρουν πόστα σε περίπτωση μανουρας και να το παίξουν ώριμη δύναμη κετς. Αυτο ειδικά ειχε το bonus πως διατηρούσε τον Σαμαρά στο τιμόνι περίπου επ΄αόριστον.

         Ε) Μετεκλογικά οι Ανελ ως συγκυβέρνηση έπρεπε να δαιμονοποιηθούν (γενικά το βρίσκω λογικό. Οι Ανελ ειναι μουρλοί. Αλλα να καταγγέλονται ως ρατσιστες και ψεκασμένοι από τους πολιτικούς σύμμαχους του Αδωνη, του Πλεύρη, του Βοριδη, του Φαήλου και του Σαμαρά το λες και σπουδή στον παραλογισμό). Επίσης θα έπρεπε οι αντιθέσεις μεταξύ Ανελ και Σύριζα (μεταναστευτικό, Τουρκία, κοσμικό κράτος) να υποδαυλίζονται μπας και φιλοτιμηθούν οι ανελίστες και ρίξουν την κυβέρνηση. Όμοια θα υποδαυλίζονταν και οι μοιραία ενσκύπτουσες ενδοσυριζικές αντιθέσεις.

Αυτοι ήταν πάνω κάτω λογικά οι βασικοί πυλώνες του, ας το αποκαλέσουμε "Σχεδίου Σαμαρά" είτε αυτό ήταν λεπτομερώς και ενσυνειδήτως εκπονημένο είτε όχι. Πάταγε στην πρόκληση ασφυξίας της υπάρχουσας κυβέρνησης, στην αμηχανια των ευρωπαίων που δεν ήξεραν πως να αντιμετωπίσουν τα νέα φρουτα, στην φύση των ευρωπαϊκών μηχανισμών, στην προφανή εχθρότητα που θα είχε μια αριστερή διακυβέρνηση από το δεξιό ευρωπαϊκό κατεστημένο αλλά και στην ίδια την αποτυχία του προηγούμενου προγράμματος καθώς και στις αντιθέσεις της νέας διαφαινόμενης κυβέρνησης. Η ευρωπαϊκή αμηχανία ειναι μάλλον και η ερμηνεία της συγγραφής της περιβόητης ανακοινωσης του ΕΛΚ από τον Λαζαρίδη. Μιας και οι ευρωπαίοι ΕΛΚιτες δεν ήξεραν τι σκατά να γράψουν, ανέλαβε δράση ο ντόπιος και καλά γνώστης. Το ότι έτσι το ΕΛΚ έχασε πολλούς πόντους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό το ανακάλυψαν αργότερα. 

Πως σας φανηκε το σενάριο τώρα που το διαβάσατε; Καλο ε; 

Γιατί δεν θα δουλέψει. 

Ας μην γελιόμαστε. Το παραπάνω σκριπτ το έβγαλαν (;) οι εγκέφαλοι αυτών που έβγαλαν τις πιο κάτω ατάκες - πολιτικές γραμμές:

* Σκίζω μνημόνια κάθε μέρα

* Success Story

* Σε ένα χρόνο θα έχουμε wifi παντου

* Δεν χάνουμε στις ευρωεκλογές

* Θα εκλέξουμε ΠτΔ τον Δεκέμβριο του 2014

* Δεν χάνουμε στις εκλογές. Το αισθάνομαι.

* Αν βγει ο Σύριζα θα βγούμε άμεσα από την ευρώ

Δεν τις λές και πετυχημένες προβλέψεις. Όταν έχεις ένα τέτοιο σερί αποτυχημένων προβλέψεων είναι δύσκολο να σε εμπιστευτώ για μια τόσο λεπτομερή πρόβλεψη η οποια μαλιστα είναι συνάρτηση των δράσεων υπερβολικά πολλών παικτών. Πχ δεν προβλέφτηκε η περίπου φιλοσυριζαίικη (για τους δικούς του λόγους) Γιουνκερική αντίδραση ή η αναμενόμενη και σταδιακή στοίχιση του ντόπιου κεφαλαιου πίσω απο την κυβέρνηση (προφανώς για τους δικούς του λόγους και αυτό). Το σκριπτ αυτό για να βγει βασίζεται στο έντονο, συνεχές και από παντού αντικυβερνητικό blitz. Αν το blitz αυτό εμφανίσει χαραμάδες (ήδη έχει), τότε ο σχεδιασμός μένει στον αέρα. Αν και εφόσον ο Συριζας περάσει κούτσα κούτσα, ή οπως το περάσει τέλος πάντων, το πρώτο τετράμηνο - εξάμηνο προφανώς το σκριπτ θα χάσει σε ισχύ διοτι κανείς στην ευρώπη δεν θα έχει όρεξη για μια μακρά αστάθεια τουλάχιστον τετραετούς διαρκείας, μιας και τότε θα έχει εμπεδωθεί πλέον πως η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει ή και αν πέσει δεν υπάρχει εγγύηση πως η επόμενη θα είναι της αρεσκείας μας.

Θα έχουμε αναμενόμενα συνέχιση ή έστω προσπάθεια για συνέχιση, του στριμώγματος μέχρι το καλοκαίρι. Η κυβέρνηση θα πέσει (λογικά) είτε μέχρι τότε λόγω του cunning plan είτε πλεον, μετά το καλοκαίρι, από συνέπειες της δικής της πολιτικής και όχι λόγω του Plan της αριστερής παρένθεσης.

Το πρόβλημα του cunning plan ειναι πως ενώ έχει υπολογισει σχετικά καλά τα θέλω των ευρωπαίων, των θεσμών και του ΕΛΚ, δεν έχει υπολογίσει αυτούς που θίγονται από το cunning plan. Έτσι:

* Πολλοί ντόπιοι επιχειρηματίες, η καρδια των ψηφοφόρων της ΝΔ, χάνουν λεφτά λόγω της επικρατούσας μνημονιακής πολιτικής αλλά και της αστάθειας. Και όσο συνεχίζεται το στρίμωγμα συνεχίζουν να χάνουν λεφτά. Ακόμα και οι ολιγάρχες ενδέχεται να χάνουν λεφτά. Το ότι ο Σαμαράς ειναι διατεθειμένος να κάψει την χώρα προκειμένου να γίνει ο ίδιος king of the ashes δεν ειναι κάτι που θέλγει τον μέσο επιχειρηματία. Οσο βλέπουν λοιπον πως η πολιτική αυτή δεν τραβάει τόσο θα αποξενώνονται απο την ΝΔ. Εκτος και αν κοινωνηθεί πως τελικά για όλα #φταίει_ο_σύριζα, αλλά αυτή η κολόνια είναι δυσκολοφόρετη μιας και έχει καει υπερβολικά προεκλογικά (και άκαιρα)

* Ο ίδιος ο Σαμαράς ειναι 64 ετών. Δεν τον λες νιάτο, ούτε φρέσκο, ούτε δυνάμει σωτήρα. Όταν ο μέσος ψηφοφόρος τον αντιπαραβάλει με τον 40αρη Τσίπρα ο οποιος δείχνει σαν να μην προλαβαίνει ούτε να κοιμηθεί από το τρέξιμο, τα συμπεράσματα ειναι εύλογα. Που να πάμε με τον μπάρμπα και ας ειναι και απο την Κορώνη.

* Όσο δεν κοινωνείται πετυχημένα το ΝΔΣΟΚικό success story (και πλέον ειναι αργά γι αυτό), ο πολίτης δεν θα βιώσει την "αποτυχία του Συριζα" αλλά την αποτυχία της ΝΔΣΟΚικής πολιτικής που παρέλαβε ο Σύριζα. Κοινώς μιας ολική και παταγώδης "εθνική" αποτυχία θα χρεωθεί και στην ΝΔ, και αυτό το cunning plan το έχει υποτιμήσει μιας και εχει σε μεγάλη εκτίμηση την επιρροή των ΜΜΕ στην κοινωνία, όπως και την εύνοια που θα έχει η "ρεαλιστική" ΝΔΣΟΚική πολιτική της ΤΙΝΑ από αυτά. Τα ΜΜΕ όμως  δεν ειναι αιώνια ούτε και οι πολιτικές τους. Ασε που ειναι πλέον ζήτημα χρόνου να αρχίζουν να βγαίνουν τίποτε περίεργοι ΝΔΣΟΚικοί σκελετοί από τις ντουλάπες. Η χθεσινή πιστολιά για τον Γκίκα Χαρδούβελη μάλλον είναι μόνο η αρχή

*  Οι αντοχές των ευρωπαίων δεν ειναι απεριόριστες. Ούτε με τους συριζαίους, ούτε με τους νεοδημοκράτες, ούτε με τους Έλληνες. 

* Τελευταιο και κυριοτερο: Αν όλα πάνε "κατ ευχην" και η κυβέρνηση, άρα και η χώρα (στην παρούσα φάση ταυτίζονται) βουλιάξουν, κανείς δεν εγγυάται πως ο λαός θα πέσει γονυπετής στα πόδια του Σαμαρά και πως θα τον βαφτίσει μεσσία και σωτήρα του, παρόλες τις ενδεχόμενες ευρωπαϊκές και ΜΜΕτζίδικες ευλογίες

Πρώτο ταμείο ταμείων

Είθισται κάθε τόσο μια διοίκηση να «κάνει  ταμείο», όχι με την οικονομικη έννοια, απλά να βλέπει που πατάει και που βρίσκεται, τι έκανε και τι πρέπει να κάνει. Όσον αφορά την παρούσα κυβέρνηση κάτι τέτοιο το βλέπω μαλλον δύσκολο στην παρούσα φάση διοτι αφενός οι άνθρωποι έτρεχαν τοσες μέρες με Ευρώπες, Πάκηδες και τα λοιπά και αφετέρου ειναι φανερό πως ακόμα μερικοί εκεί μέσα ψάχνουν να βρουν τα πατήματα τους, και κυρίως να βρουν τι στο καλό κληρονομιά τους άφησαν οι προηγούμενοι.

Αλλά δεν υπαρχει φόβος ανησυχίας. Κάνουν άλλοι ταμείο γι αυτούς, μιας και (πολύ λογικά) όλοι κάτι έχουν να πουν για την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση της χώρας. Αν δε σε αυτό συνυπολογίσουμε την θρυλούμενη και γκαλοπική αποδοχή που αυτή δείχνει να λαμβάνει από τον κόσμο, τότε το πράγμα γίνεται προφανώς πιο ενδιαφέρον. Η δικιά μου προσπάθεια έγκειται στην προσπάθεια κατηγοριοποιησης και ομαδοποιησης των ταμείων αυτών.

Το αστείο ειναι πως παρόλη την θετική (και κάπως αόριστη) αποδοχή της κυβέρνησης στον κόσμο, σχεδόν όλες οι κριτικές που βγαίνουν δείχνουν να είναι αρνητικές. Αυτό έχει κατ’ εμέ δυο ερμηνείες: είτε η κυβέρνηση ειναι τόσο καλή πια που κάποιοι νιώθουν να απειλούνται είτε πως οι προσδοκίες γι αυτήν την κυβέρνηση ήταν εξωπραγματικά υψηλές, και οπως έχω γράψει και προηγουμένως ήταν δύσκολο γι αυτην να κοινωνήσει τι θεωρεί ακριβώς «νίκη» μιας και εμφανιστηκε να  έχει περίπου απεριόριστες επιδιώξεις. Κοινώς ειναι πιθανόν η κυβέρνηση να εγκαλείται διοτι δεν έχουμε επιτεθεί στον Αρη ακόμα (μην το γελάτε, με τον Καμμένο συγκυβερνάμε, όλα ειναι πιθανά).

Ας τα δούμε λοιπον:

1. Οι «αναρχοαριστεροί»: Περιμένουν οποιαδήποτε κίνηση που δεν συνάδει με τον δικο τους ορισμό του « ήθους της αριστεράς» (χωρις να διαφωνώ δίνω πχ: Αμυγδαλέζα, Σκουριές, ΜΑΤ, συμμετοχή στο ΝΑΤΟ, συμμετοχή στον ....ΟΗΕ κτλ κτλ) για να καταδικάσουν συλλήβδην την κυβέρνηση, εσένα μαλάκα που τους ψήφισες, τους μπάτσοι και την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο και να πετάξουν την ατάκα που κερδίζει τις γκόμενες: Τι Συριζα τι ΝΔ το ίδιο πράγμα. Κανει μια μαλακία ο Βαρουφάκης; Ειστε πληρωμένοι απο τη δεξιά. Ανοίγει το στόμα του ο Σταθάκης; Ειστε όλοι συλλήβδην μνημονιακά λαμόγια. Πήγε για χέσιμο ο Τσίπρας; Να εξεταστεί αν το έκανε για να έχουμε έλλειψη κωλόχαρτου για να δικαιωθεί η Βούλτεψη. Μου δίνουν την εντύπωση πως περίμεναν τόσα χρόνια να βγει κάποιος αριστερός στην εξουσία μόνο και μονο για να πουν «να ρε, και σεις μουνιά είστε». Καμία πίστωση χρόνου, καμία αίσθηση του πολιτικού γίγνεσθαι εσωτερικά και εξωτερικά, καμία συναίσθηση πως για να αλλάξουν κάποια πράγματα πρέπει πρώτα να νομοθετηθούν από την Βουλή (η οποια έπρεπε πριν απ΄όλα να βγάλει ΠτΔ, αλλιώς δεν είχε δικαίωμα να νομοθετήσει κάτι άλλο, α να θυμηθώ και την γκρίνια για τον Πάκη που βγήκε με την πρώτη διοτι έπρεπε και να νομοθετήσουμε γρήγορα και να βγάλουμε αριστερό πρόεδρο (με την Τρίτη ψηφοφορία) λες και ο πρόεδρος έχει κάποια εξουσία), και όχι να οριστούν από λαϊκά δικαστήρια και νομοθετικά σώματα επιπέδου γειτονιάς.  (Εχω την αίσθηση πως αν η κυβέρνηση καταργούσε τα ΜΑΤ, το στρατο, τα σύνορα και ότι άλλο «εξουσιαστικό» μπορείτε να φανταστείτε, πάλι θα γκρίνιαζαν διότι ...το έκανε πολύ απότομα και...απολυταρχικά. Ο χώρος τέτοιος είναι, μας αρέσει να γκρινιάζουμε.)

2. Οι ΚουΚουΕδες. Το ότι είναι εμφανές πως θα προτιμούσαν κυβέρνηση ΝΔΣΟΚ απο κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή οτιδήποτε πιο λιγότερο φιλικό προς την υφιστάμενη παγκόσμια καπιταλιστική ορθοδοξία τέλος πάντων ειναι κραυγαλέο. Το τί Πλαστήρας τί Παπαγος ήταν λάθος και τότε είναι λάθος και τώρα, ειδικά και ιδιαίτερα την στιγμή που το κόμμα δεν δείχνει καμία ιδιαίτερη διάθεση να μπει στην πρωτοπορία καποιου (ομολογουμένως μη υπαρκτού) λαϊκού κινήματος για την ανατροπή της υφιστάμενης καπιταλιστικής μεθοδολογίας που καταπιέζει τον θεσμό της Κολχόζνικης ιδιοκτησίας με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας σεκταρισμός και πάει ο άνθρωπος έπεσε στο πηγάδι και πολύ καλος ήτανε και τέτοιος άλλος δεν υπήρξε ποτές και θεος σχωρέστον. 

3. Παλιοι συριζαίοι. Ξαφνικά γεμίσαμε παλιούς συριζαίους. Είναι τόσοι πολλοι οι παλιοι συριζαίοι που γέμισα με απορία. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν κυβέρνηση τα τελευταία 200 χρόνια αμα ειναι τόσοι πολλοί οι παλιοι συριζαίοι; Οι παλιοι συριζαίοι, ή πουρίστες αριστεροί, ή αριστεροαυτόνομοι ή ακόμα και φίλοι του Ρούντι του τάρανδου έχουν βγάλει το αριστερόμετρο και μετράνε. Ειναι το Ροζ Μνημόνιο αρκετά αριστερό ή πρέπει να κρεμάσουμε τον Βαρουφάκη; Το ότι ο Τσίπρας δεν μένει σε αντίσκηνο ειναι πρέπον σε σχέση με την αριστερή ιδεολογία; Μήπως η απάντηση ειναι να βγούμε εκτός ευρώ μπας και τότε θα μπορούμε να κόβουμε όσο χρήμα γουστάρουμε και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι; (τα έχω ακούσει αυτά από πρώτο χέρι - και αντε μετά να τους εξηγήσεις πως τα λεφτά δεν τρώγονται J). Επαναλαμβάνω. Για μερικούς η ευρωέξοδος συνιστά την τέλεια λύση. Όταν τους ρωτάς αν ειναι έτοιμοι για δελτίο στα καύσιμα, φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, πληθωρισμό και τελικά έλλειψη στα είδη διατροφής (όλα αυτά για το πρώτο εξάμηνο) συν το μπονους της κήρυξης (οικονομικού) πολέμου πρακτικά σε όλη την Ευρώπη (και τον πλανήτη αν γειώσουμε και το ΔΝΤ)  η συνηθισμένη τους απάντηση δεν ειναι αυτή του ΚΚΕ, δηλαδή αποκλειστικά κατανάλωση από την εγχωρια παραγωγή, οικονομικό κλεισιμο συνόρων, Κουβανοποιηση κτλ, η οποια έχει μια συνεκτικότητα. Οχι. Η συνηθισμένη τους απάντηση ειναι να σε κατηγορούν σαν κινδυνολάγνο και πως κάνεις λανθασμένες εκτιμήσεις. Εδώ με τόση λαϊκή αποδοχή και πάλι είχαμε εκροές κεφαλαίων, φανταστείτε πόσο δυσεύρετο θα ήταν το χρήμα σε ένα grexit. Υπ΄όψιν: ο γράφων δεν ειναι αναγκαστικά κατά του  grexit, έχω ξαναγράψει πως αν το παρακάνουν σε...αλληλεγγύη οι εταίροι μας ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά, αλλά: (α) αμφιβάλλω κατά ποσο ειναι εφικτό, (β) δεν υποτιμώ τις (βραχυπρόθεσμες) συνέπειες εσωτερικά και εξωτερικά ενώ αμφιβάλλω αν πολλοί υποστηρικτές του grexit τις έχουν συνειδητοποιήσει και (γ) αυτό πρέπει να γίνει έχοντας καβατζώσει τουλάχιστον 6 μήνες ....τροφής, ρεύματος, και καυσίμων για να αρχίσει να τσουλάει ενδιάμεσα η ντόπια παραγωγή και να γίνει και σε ..ελαφρύ χειμώνα και με το καλοκαίρι σχετικά κοντά (ιδεατά κοντά ή λίγο μετά τα χριστούγεννα φαντάζομαι που ξεκινάν οι κρατήσεις πολλών από το εξωτερικό για θερινές διακοπές), έτσι ώστε να πάρει η οικονομία ένα γρήγορο τουριστικό boost. Στους παλιους συριζαίους με το αριστερόμετρο συγκαταλέγεται και ο Μανώλης ο Γλέζος ενώ δεν συγκαταλέγεται ο Μίκης ο Θεοδωράκης ο οποιος πλέον πρέπει να αναγορευτει σε επίτημο πρόεδρο των ΑΝΕΛ (τουλάχιστον). Τελος πάντων απο μερικούς (οντως) παλιους συριζαίους που ξέρω εγώ οι αντιδράσεις ειναι ένα μίγμα υπομονής, πικρίας που δεν έγιναν  βουλευτές, υπουργοί ή έστω γ.γ. ρε αδερφέ και παπαρολογίας για να περνά η ώρα. Τα έχει και αυτά ο χώρος. Στην αριστερά μας αρέσει να παπαρολογούμε/αναλύουμε/κουβεντιάζουμε/διαφωνούμε με τις ώρες. Τόσα πτυχία, τόσα βιβλία, τόσες τάσεις, τόσες συγκεντρώσεις και πορείες, τόσες γκόμενες στα πανεπιστήμια (και χωρίς ταγάρι) δεν μπορούνε να πάνε χαμένα επειδή μερικοί μαλάκες έγιναν κυβέρνηση. Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω. Ηταν πολύ όμορφο, ασφαλές και βολικό να εισαι σε ένα αριστερό κόμμα του 4%. Μιλάγαμε με όσους γουστάραμε και αν γουστάραμε, σιχτιρίζαμε την ανάλγητη εξουσία, το παίζαμε διαννοούμενοι και έτσι (τα παλιά στελέχη του σύριζα έχουν σαφώς μεγαλύτερο αριθμό πτυχίων κατά Μ.Ο. απ΄όλα τα κόμματα, οπως και οι «παλιοι» ψηφοφόροι του σε σχέση με τους ψηφοφόρους άλλων κομμάτων), δεν ασχολούμασταν με τα λαμόγια του ΠΑΣΟΚ (εκει να δείτε σνομπάρισμα σε τοπικό επίπεδο), καταγγέλαμε την κυβερνητική αναλγησία και τον καπιταλισμό, ήμασταν περίπου ανέγγιχτοι σε επίπεδο διαφθοράς, κυρίως διοτι κανεις δεν ενδιαφερόταν να μας ...διαφθείρει και τελικά ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Βγάζαμε με το ζόρι καμια 15αρια βουλευτές, οι οποίοι περίπου αναγκαστικά ήταν καλοί ή σχετικά καλοί (ο Στρατούλης πάντα θα εξαιρείται από το παρον blog σε οποιαδήποτε καλή κουβέντα για τον Συριζα) και τέλος πάντων υπήρχε ένας αέρας χαλαρότητας, καλώς εννοούμενου ελιτισμού και περιφρόνησης για την εξουσία, αλλά, ας μην κρυβόμαστε, και για το λαό (μέχρι το 2012 κατά κανόνα οι κλαδικές οργανώσεις ή νεολαίες του Συριζα απλα δεν υπήρχαν. Το κόμμα ήθελε συνήθως μακρά και μοναχική «πορεία» μέχρι να φτάσεις σε αυτό), το λουμπεν προλεταριάτο και όλα τα σχετικά. Μια χαρά ήμασταν με τις συζητησάρες μας (ολομέλεια 2-3 άτομα), τις αποψάρες μας, την ηθικάρα μας, και τα σέα και τα μέα μας. Κάναμε νομαρχιακή σύσκεψη, μαζευοντουσαν 7 ατομα, καταγγέλαμε τον πόλεμο στο Ιρακ, την πείνα στην Αφρική και τον μαλάκα το δήμαρχο, ο πόλεμος στο Ιράκ συνεχιζόταν, στην Αφρική πεινάγανε και πάλι και ο δήμαρχος παρέμενε μαλάκας, αλλά εμεις είχαμε εγγράψει έναν αστερίσκο «αντίστασης», βγαίναμε ικανοποιημένοι για τσίπουρο και εντυπωσιάζαμε αγωνιστικά και την γκόμενα αμα λάχει να ‘ούμε. Εβγαινε ο άλλος και ζήταγε ψήφισμα να καταδικάσουμε την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις...κεραίες κινητής τηλεφωνίας, το παράνομο κυνηγι μπεκάτσας και την δισκοπάθεια του κυρ Μήτσου και το έπαιζε καθοδήγηση που θα οδηγούσε «μακροπρόθεσμα» την χώρα στον σοσιαλισμό μέσω κολλεκτιβοποιημένων παραγωγικών μονάδων και όλα τα σχετικά. Αντε να σε δω μάγκα μου όμως τώρα που αναγκάζεσαι και να κυβερνήσεις, και «ανάλγητος»  εξουσιαστής να γίνεις, και να μην μπορεις να ταζεις στους πάντες στα πάντα, και φόρους και προστίματα να είσαι αναγκασμένος να βάλεις, και καταστολή να χρησιμοποιήσεις, και να υπάρχουν δυσαρεστημένοι με την πολιτική σου, και υποχωρήσεις να κάνεις, και με τους πασόκους (μπρρρρ) να συζητάς και να ζητάς και λεφτά από τους ευρωπαίοι και κυρίως να σε δω να προσπαθείς να κολλεκτιβοποιήσεις μερικές παραγωγικές μονάδες. 

4. Καινούργιοι συριζαίοι. Είναι κυρίως δύο λογιών. Η μια κατηγορία ειναι οι ενθουσιώδεις ακόλουθοι του Ηγέτη Αλέξη του αλεξικέραυνου του διαρκώς ερχόμενου, αενάως αλάνθαστου και προφητικού παντογνώστη. Νομίζω πως τα σχόλια περιττεύουν μιας και αυτή η κατηγορία θα ήταν καλύτερα να συχνάζει περισσότερο στις εκκλησίες παρά στην πολιτική μιας και η πολιτική τους άποψη ειναι θρησκευτικού τύπου. Ξεκινησαν τα κανάλια την παπαρολογία πως ο Αλέξης αντιγράφει τον Αντρέα (ελαχιστα αληθές. Οποιοσδήποτε ηγέτης θα ήθελε να έχει το αλάθητο και την λατρεία που απολάμβανε για χρόνια ο Αντρέας. Κάτι τέτοιο ελάχιστα συμβαίνει με τον Τσίπρα, παρόλο που ο ίδιος δεν ειναι μαλάκας και το εκμεταλεύεται όταν και όσο το βρίσκει), το άκουσαν μερικοί και τσίμπησαν και έγιναν αλεξικοί από αντρεϊκοί. Βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λειτουργεί όπως το ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτά γι αυτούς ειναι λεπτομέρειες. Η άλλη κατηγορία ειναι οι συριζαίοι τύπου «ειμαστε πιο αριστεροί από εσάς», οι οποίοι ήρθαν στον Συριζα για να γκρινιάξουν σχετικά με την δεξιά του στροφή. Αυτό που αγνοούν (και αυτή ειναι η διαφορά τους με την κατηγορία 1 ας πούμε) ειναι πως οι ίδιοι ειναι η δεξιά στροφή του συριζα. Φάτσες σαν τον Μητρόπουλο πχ δεν θα είχαν θέση σε ένα νορμάλ ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, και βλέπεις τώρα την φάτσα αυτή να το παίζει αριστερότερος του αριστερού της κατηγορίας 3, που μπορεί μεν να τον δουλεύουμε διαχρονικά, αλλά έχει φάει πέτρινα χρόνια, ψόγους από αριστερά αλλά και δεξιά του, καθώς και προσωπική ταλαιπωρία χωρίς κανένα προσωπικό κέρδος για να γίνει αυτή η μουτσούνα βουλευτής και να το παίζει και στέλεχος. Ισα μωρά χαμούρα μη σκίσεις κανα καλτσόν. Η μαλακία ειναι πως ο Συριζα πίστεψε πως σας είχε ανάγκη για να βγει και τώρα την είδατε και μάγκες.

5. Βαρουφίτσες. Απολιτίκ όρος. Δεν μιλάω για τις γκόμενες και το σεξαπιλ του Βαρουφάκη(κάποιες εκεί έξω να κοιτάξετε τα ψυχολογικά σας), μιλάω για όλες αυτές τις μαλακίες που διαβάζουμε/βλέπουμε/ακούμε οι οποίες υποκαθιστούν την πολιτική. Τι φόρεσε, τι δεν φόρεσε, τι είπε, τι του είπε, τι του απάντησε όταν του είπε αυτο που του είπε και άλλες μαλακίες οι οποίες μας θυμίζουν περισσότερο κουτσομπολίστικα «lifestyle» περιοδικά παρά πολιτικές αναλύσεις.

6. Πασόκοι. Τα εχουμε ξαναπεί. Ο Πασοκισμός ειναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία, οι πασόκοι ανήκουν αυτοδίκαια σε όλα τα κόμματα και ο πασοκισμός καλά κρατεί και ας ψοφάει η ιστορική του πηγή. Διότι η πηγή και αν ψοφάει, η νοοτροπία έχει ωσθμωθεί πια στην κοινωνία. Ο πασόκος θα κάνει αγώνα ενάντια στην εξουσία όταν θίγονται τα συμφέροντα του, πασπαλίζοντας τον μάλιστα με το «κατάλληλο» λεξιλόγιο, και αγώνα ενάντια σε όλη την υπόλοιπη κοινωνία όταν ο ίδιος γίνει «συμφέρον» και εξουσία. Ο πασόκος ειναι ο μετρ του μεσου, της πλαγίας οδού, του δεν βαριέσαι αδερφέ, και της τυφλής υπεράσπισης του χεριού που τον ταϊζει (βλ. Λήμμα πασοκόγαυρος σχετικά). Οσο λοιπον δεν τον ταϊζεις ή ακόμα χειρότερα του απειλείς πως θα του πάρεις το φαϊ από το στόμα, τόσο θα γκρινιάζει. Ας υποθέσουμε λ.χ. πως ένας τυχαίος  πασόκος δουλεύει σε ένα αφεντικό που χρωστάει της Μιχαλούς αλλά και στο κράτος το οποίο αρχίζει και ζητάει κάποια λεφτά. 

Φωτογραφία άσχετη με το κείμενο

Μπορείτε αραγες να φανταστείτε τις αντιδράσεις του πασόκου αυτού;

7. Παπαδαριο και θείτσες. Αντε βγάλε εσύ άκρη.  Οι μισοί παπάδες βρίζουν τα άθεα κομμούνια ως γνήσιοι χίτες ακροδεξιοι, οι άλλοι μισοί «χαίρονται» εθνικιστικά με τον και καλά κυβερνητικό τσαμπουκά ως γνήσιοι χίτες ακροδεξιοι που γλύφουν των κώλο της εξουσίας. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με χίτες ακροδεξιους, παρακαλαω τον Σουβλακέα να δώσει φώτιση και κοχόνες στον Τσίπρα και να φορολογήσει την εκκλησία και το παπαδαριο, ή έστω να σταματήσει να τους πληρώνει τους μισθους. Χλωμό το βλέπω και το ξέρω, αλλα.......

8. Νεοδημοκράτες και λοιπές νεοδημοκρατικές δυνάμεις. Πολλές κατηγορίες εδώ. Οι Καραμανλικοί ας πούμε, χάρηκαν με τον Πάκη ενώ κατά τα άλλα μιμούνται τον μεγάλο ηγέτη παίζοντας με τις τάπες των βαρελιών και περιμένοντας υπομονετικά το ουίσκι τους να ωριμάσει. Ενδιάμεσα σκεφτονται ενδιαφέροντες τρόπους θανάτωσης του Σαμαρά, αλλά χωρις να κουραστούν αν γίνεται οι ίδιοι, διοτι ο χώρος «των ευπατρίδων της πολιτικής» δεν ειναι για πολύ κάματο, στην παρούσα φάση λοιπόν προκρίνεται η λύση του πετάγματος μπανανόφλουδων σε τυχαίες διευθύνσεις με την ελπίδα να πατήσει μια απο αυτές και ο τρισκατάρατος Μεσσήνιος. Οι νοεδημοκράτες Μητσοτακικοί – φιλελεύθεροι ειναι κάπως πιο δραστήριο είδος και νιώθουν να παγιδεύονται ανάμεσα στον (φτου, κατάρα, μαγάρα και ξουτ) Σαμαρά και στην προάσπιση και της δικής τους συμμετοχής στην προηγούμενη κυβέρνηση, και στην ανακούφισή τους για τις συμφωνίες του Σύριζα με τους ευρωπαίοι. Δεν ανήκει σε αυτούς η πατέντα «ή κωλοτούμπα ή πορεία στα βράχια» για-οτι-και-αν-κανει-ο-Συριζα αλλά των επόμενων αν και οι ίδιοι οι μητσοτακικοί την χρησιμοποιούν και αυτοί περίπου αναγκαστικά. Και φτάνουμε στην τελευταία κατηγορία: Οι Σαμαρικοί. Χειρότερη νοοτροπία από τους παπάδες, μεγαλύτερη ανικανότητα και απο τους Καραμανλικούς, περισσότερη πατριδοκαπηλία απο την ΧΑ και στο τέλος και άμα χρειαστεί περισσότερο πούλημα κόμματος, κυβέρνησης και χώρας απ΄όσο περιμέναμε ακόμα και εμείς οι απαισιοδοξοι. Ακόμα να διαψευστεί η (καθόλου έγκυρη πάντως) εφημερίδα Δημοκρατία για την αναφορά της πως την κατάπτυστη ανακοινωση του ΕΛΚ την έγραψε ο σύμβουλος Σαμαρά Χρύσανθος Λαζαρίδης. Δίνουν (διαχρονικά εδώ που τα λέμε) την εντύπωση πως δεν θα είχαν πρόβλημα να πέσει το ΑΕΠ κατά ακόμα 40%, να πουλάμε μωρά για τα όργανά τους, να δώσουμε στους ξένους την ...Κρήτη και στους τουρίστες τις κόρες μας, να φυλακίζονται ανθρωποι για χρόνια χωρίς δίκη και χωρίς κατηγορίες, να καθιερωθεί και νόμιμα η εργασία με αμοιβή μόνο το ...φαγητό και τον ύπνο (η δουλοπαροικία δηλαδή), να ξεσκιστεί το κράτος τελος πάντων, αρκεί να είναι οι ίδιοι στην εξουσία.

9. Καμένοι. Οι καμένοι ειναι δύο λογιών. Ειναι οι ...Καμμένοι και οι καμένοι (προσοχή στα «μ»). Παντου συνομωσίες, παντου προδότες, παντου Βριλ, Γκριλ, Ελ, Καλ-Ελ και άλλοι τέτοιοι....υπαρκτοί οι οποίοι κτλ κτλ. Δεν ασχολούμαι με τους καμένους, και ελπίζω να μην χρειαστεί να ασχοληθούμε με τους Καμμένους διότι τότε ζήτω που καήκαμε.

10. Οι Ποταμίτες. Ειναι μάλλον ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση αρκεί να μην πειράξει τον Μπομπολα. Θα ψηφίσουν οποιαδήποτε μή εχθρική προς τον Μπομπολα μεταρρύθμιση. Οι ποταμίτες ειναι περίεργη φάρα.  Θα ήθελαν ας πουμε στις προγραμματικές δηλώσεις να ψηφίσουν υπερ, ψήφισαν κατά και μετά ο Θεοδωράκης είπε στον Τσίπρα πως αν χρειαστεί βουλευτες για να περάσει κανα νομοσχέδιο (απο αυτά ας πουμε που είπε Οχι το Ποτάμι στις προγραμματικές) μπορεί να υπολογίζει στους Ποταμίτες βουλευτές. Ουάου. Πάντως, όταν τελειώσουν τα αστεία με τον Μπομπολα (χεχεχε) ειναι πιθανοτατα οι επόμενοι σύμμαχοι της κυβέρνησης αν και όταν ο Καμμένος το κάψει τελειως.

11.   Λοιποί φιλελεύθεροι. Γενικά ειναι ευχαριστημένοι με την παρούσα κυβέρνηση αρκει να κόψει κάτι απο το δημόσιο και να το πουλήσει. Ηταν ευχαριστημένοι και απο την προηγούμενη κυβέρνηση στα μέρη της διακυβέρνησης που έκοβε απο το δημόσιο και τα πουλούσε. Γενικώς θα ειναι ευχαριστημένοι όσο περικόπτονται οι δημόσιες δαπάνες ρε δεν πα να είναι και για τα φάρμακα της γιαγιάς τους.

12.   Ο Τζήμερος. Ο Τζήμερος δεν μετράει στους λοιπούς φιλελεύθεροι διοτι ειναι φιλελεχαζός και όχι φιλελεύθερος. Οποτε μένει ως μια κατηγορία μόνος του, ένας πραγματικός Αλέφαντος πασοκόγαυρος της πολιτικής.

Θα μου πειτε, εσύ ρε χαμένε εισαι ευχαριστημένος απο την παρούσα κυβέρνηση; Θα απαντουσα μάλλον ναι, αλλά με χοντρούς αστερίσκους*. Ετσι και αλλιως έχουμε μάθει τα τελευταία χρονια (ειδικά και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια) να έχουμε τον πήχη πολύ χαμηλά. Ετσι και εγώ λοιπόν δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις. Πιθανώς αν δεν είχε μεσολαβήσει το κύμα ΓΑΠ-Παπαδήμου-Σαμαρά (μετά από τον ανεκδιήγητο τεμπελχανά τον Κώστα τον Χασμώμενο) να είχα πιο υψηλές απαιτήσεις, αλλά στην παρούσα φάση ειμαι χαρούμενος που ανοίγω την τηλεόραση και δεν βλέπω κάτω από την φάτσα του Βορίδη το «Υπουργός Υγείας» ή το Υπουργός γενικά κάτω από τις φάτσες του Αδωνη, του Λοβέρδου, της Βούλτεψη και του Ντινόπουλου. Ειμαι λάθος και το ξέρω, αλλά ειναι ανθρώπινο. Θεωρώ πως στην παρούσα χρονική στιγμή πάμε να ξαναβρούμε τα αυτονόητα. Σιγά σιγά όσο περνάει ο καιρός θα ανεβαίνουν και οι απαιτήσεις, αλλά στην παρούσα φάση το ζητούμενο ειναι να λειτουργούμε σαν νορμάλ κράτος και κοινωνία (οχι σαν ορθολογικό κράτος, αυτό ειναι για αργότερα, άλλωστε ποτε δεν ειχαμε ορθολογικό κράτος, αλλά ρε γμτ πέντε πράγματα τα θεωρούσαμε αυτονόητα). Ειναι ενδεικτικό πως αν δει κανεις τα προγράμματα του Συριζα θα δει μια διαρκή «έκπτωση» των θεσεων του με βάση το προαναφερθέν αριστερομετρο. Αυτο μερικοί το εξέλαβαν ως απόπειρα συμβιβασμού. Κάτι τέτοιο όμως ειναι μονο εν μέρη αληθές, μιας και ο Σύριζα δεν ειχε (οπως αποδειχθηκε) ανάγκη πολλών εκπτώσεων για να γίνει κυβέρνηση. Ο Σαμαράς τα είχε κάνει τόσο σκατά που ο Συριζα βγήκε περίπου με την λογική του ώριμου (τι ώριμου, λέγε σάπιου καλύτερα) φρούτου. Η υπόλοιπη αλήθεια ειναι πως η πραγματικότητα γύρω μας άλλαξε βιαια. Στις τελευταίες εκλογές αρχισαν να βγαίνουν τα προτάγματα της...Γαλλικής Επανάστασης (Ελευθερια, Ισοτητα κτλ) το πράγμα δεν βρωμάει συμβιβασμό. Απλά βρωμάει έτσι σκέτο, διότι ως χώρα έχουμε πέσει πλέον τόσο χαμηλά που οι διακηρύξεις των Γάλλων του 1789 μας φαίνονται ξαφνικά επίκαιρες και ριζοσπαστικές.

Τελος πάντων θα πω κάτι τελευταίο για να μείνει. Το παρόν ξεκίνησα να το γράφω μέρες πριν δημοσιευτεί, οποτε μοιραία με πρόλαβε ο Τσίπρας, αλλά ας το πούμε και μεις. Να θυμόμαστε πως παρόλους του Καμμένους η παρούσα κυβέρνηση ειναι ως επί το πλείστον αριστερή. Γκρίνιες, συζητήσεις και μανούρες της αρέσουν, στο DNA της ειναι η κουβέντα, και η σύνθεση μέσα από τις αντιθέσεις. Να παραπονιέστε λοιπόν συνεχώς και αδιαλείπτως στην κυβέρνηση όταν κάνει μαλακίες, ειναι πολύ πιθανό να σας ακούσει. Οχι όμως όταν το πρωτιστο και μέγιστο πολιτικό σας μέλημα ειναι η αλλαγή της στροφορμής του πλανήτη, η άμεση ερημοποίηση του Ατλαντικού, η κήρυξη πολέμου στις ΗΠΑ, η κατάλυση του πολιτεύματος, η κατάργηση του στρατού, η κατάργηση των συνόρων, η απαλλοτρίωση εντός εικοσι τεσσάρων ωρών όλων των μέσων παραγωγής, η μονομερής άρνηση πληρωμής διακρατικού χρέους, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα και η –νικηφόρα- εισβολή στην Τουρκία. Σεβαστά ως προσωπικοί πολιτικοί στόχοι, αλλά κοιτα να δεις ρε παιδί μου, δεν νομίζω αφ’ ενός να έχουν πολιτικό ρεύμα και αφ’ ετέρου, και μετ’ επιφύλαξης, δεν νομίζω να γίνονται (ή τουλάχιστον να γίνονται και να υπάρχει περίπτωση τα «πράγματα» να βελτιωθούν κατόπιν) σε αυτό το χωροχρονικό συνεχές.

---

* Ενδεικτικά αναφέρονται η πολιτική επιδομάτων που φάνηκε να «σκάει» ξανά ξεκινώντας από την ΔΕΗ καθώς και η αποφυγή επικύρωσης της συμφωνίας με την ΕΕ κτλ απο την Βουλή (αν και στο 2^ο υπάρχουν καλά επιχειρήματα κατά της ανάγκης επικύρωσης από την Βουλή, μιας και ειναι ενα γενικόλογο κείμενο, που ειναι «τσοντα» σε παλια συμβαση. Κατ’ εμε ομως παρόλα τα νομικά ελαφρυντικά, κανείς δεν είπε πως είναι νομικά απαραίτητο άλλωστε, έπρεπε και να έρθει και να απαιτηθούν 180 ψήφοι.)