Top κακών Βιβλίων

Ενα ποστ που ήθελα να γράψω εδώ και ενάμιση χρόνο (απ΄όταν τελειωσα το έσχατο βιβλίο της λίστας), αλλά πάντα το ξέχναγα ή ήμουν απασχολημένος με κάτι άλλο. Πάμε λοιπόν.

Περι τέχνης κολοκυθόπιτα, οποτε βράστα Χαράλαμπε εξαρχής, αλλά σίγουρα μπορεί κάποιος να δώσει μια λίστα των χειρότερων βιβλίων που έχει διαβάσει (κατά σύμπτωση η λίστα του γράφοντος αφορά βιβλία που επί το πλείστον έχει διαβάσει τα τελευταία 2-3 χρόνια) και ας μην είναι απολυτα αξιολογική, κάτι άλλωστε σχετικά αδύνατον.

Πέρα από τα διάφορα sos τύπου "Ο Αγ(κ)ών μου", "Εβραίοι όλη η αλήθεια" και όλα τα σχετικά, τα οποία θα μπορούσαν να είναι στις πρώτες θέσεις (και εκτός συναγωνισμού) κάθε λίστας κακών βιβλίων, εγώ προσπάθησα να δώσω μια λίστα με τα βιβλία που μου γαμήσανε μεν (με την κακή έννοια) τον εγκέφαλο, αλλά πέρα από αυτό, το έκαναν και χωρίς να το περιμένω.

Για παράδειγμα, όταν παίρνεις ένα βιβλίο του Φιλιπ Ντικ λχ, είτε είναι καλό είτε κακό, αναμένεις να διαβάσεις μερικές λαμπρές ΕΦ ιδέες, ολίγη από αριστερή θέαση και πολύ από LSD και κοινωνική καταπίεση, στρατοκρατικά κράτη κτλ κτλ. Αν τώρα σου σκάσει ένα κείμενο με λεξιλόγιο 300 λέξεων και θεωρητική ανάλυση περί της ανωτερότητας της λευκής φυλής, ε όσο να 'ναι τσινάς παραπάνω απο το κανονικό. Οταν ξεκινάω να διαβάζω ένα επιστημονικό σύγγραμα (εστω, εκλαϊκευμένο) και από τις πρώτες γραμμές η επιστήμη....φεύγει από το παράθυρο (βλ. παρακάτω), ε τότε το βιβλίο αυτό ειναι κακό εις το τετράγωνο. Απο την μία ειναι μαλακία έτσι και αλλιώς by default, από την άλλη μασκαρεύεται σαν κάτι που δεν είναι, κάτι το οποίο ειναι κατά τη γνώμη μου χυδαίο. Το κάθε πόνημα Πλεύρη ειναι τουλάχιστον ειλικρινές στην ανειλικρίνειά του και στην φασιστική του μπουρδολογία και ιστορική παραχάραξη.

Οπότε στην δικιά μου λιστα κυριαρχούν τα βιβλία που τα πήρα όχι για να τα θάψω, αλλά για να τα ευχαριστηθώ ....με μερικές εξαιρέσεις:)

Α, πριν ρωτήσετε. Δεν έχω διαβάσει τις 50 αποχρώσεις του γκρι, οπότε δεν μπορώ να το θάψω. Ο τύπος αυτός με έπεισε να μην κάνω τον κόπο.

(α, θα φάτε πιθανότατα spoilerιες, αλλά στα παπαρια μου. Το σχέδιο ειναι να σας αποτρέψω έτσι και αλλιώς απο το να διαβάσετε τα παρακάτω βιβλία. Προειδοποιηθήκατε.)

Πάμε λοιπόν και σε αντίστροφη σειρά:

6. Inferno - Dan Brown

 Βαρετο. Προβλέψιμο. Κλισαρισμένο. Άθλιο. Και το λέει ένας που του άρεσαν τα προηγούμενα (copy paste) βιβλία του Dan Brown, αλλά και η κεντρική ιδέα αυτού του βιβλίου. Ειναι όμως τόσο βαρετο που σκάει γάιδαρο και αμάν πια με τον καθηγητή σουπερ-Γκούφη σας ο οποίος όλο πέφτει από την Ακρόπολη και όλο σώνεται - και βρίσκει και ένα 500ευρο κάτω κιόλας. Αμαν πια λοιπον και ουφ μας πρήξατε και πέραν τούτου ουδέν.

Για το επόμενο θα ακούσω χριστοπαναγίες, είμαι σίγουρος

5. Elminster - Ed Greenwood

Εχοντας διαβάσει κάμποσα (δηλαδή σχεδόν όλα) από τα βιβλία του Salvatore για τον Drizzt κτλ (μαζί και τα άθλια τελευταία-προτελευταία του που ο Drizzt  καθαρίζει το 425673 orks με έναν σκουριασμένο νυχοκόπτη και τα μισά κειμενα να ειναι copy paste απο παλαιότερα βιβλία), αλλά και κάμποσα άλλα σχετικά με τα Forgotten Realms ήμανε μεν υποψιασμένος, καθώς είχα εκτιμήσει τον κόσμο που έχουν φτιάξει τα αλάνια, αλλά δεν είχα ξεχάσει και το hype που έχει παραγίνει με τούτα, αλλά όχι και έτσι. Ο Greenwood μπορεί να ξέρει να φτιάχνει κόσμους αλλά σαν συγγραφέας δεν αξίζει φράγκο. Ρε τίποτα. Οι ιστορίες ειναι τραβηγμένες από τα μαλλιά, το local suspension of disbelief δεν στέκεται ούτε 13 msec, οι ατάκες ειναι φτιαγμένες για 12χρονα και το στορι ειναι ζζζζζζζζζζζζζζκαταλαβαίνετε. Το βιβλίο το διάβασα κυριολεκτικά τρέχοντας, πηδώντας στην ανάγκη, και στην χοντρή βαρεμάρα, αρχικά παραγράφους και κατόπιν σελίδες. Α, ρε γαμημένε Martin έχεις ανεβάσει τα στάνταρντς πολύ ψηλά!

(επιφυλάσσομαι, μπορεί το βιβλίο να ειναι καλογραμμένο και να τα κάνει σκατά η μετάφραση, αλλά τώρα τι να κάνω εγώ;)

4. Η Κόμη της Βερενίκης / Η αυτοβιογραφία του Φωτός - ΓιώργοςΓραμματικάκης

Εχω διαβάσει το ένα απο τα δύο και έχω ξεφυλλίσει στα γρήγορα το άλλο, ευτυχώς δεν θυμάμαι ποιο και τι και πως. Στο μυαλό μου είναι ένα βιβλίο έτσι και αλλιώς το οποίο είναι πιο βαρετό και απ'τα λάχανα. Ο γράφων έχει διαβάσει πολλά βαρετά επιστημονικά, ημιεπιστημονικά ή εκλαϊκευμένα επιστημονικά βιβλία στη ζωή του. Με άνεση αυτό ειναι ένα από τα πλέον βαρετά και δυσανάγνωστα. Μην το αγοράσετε και μην το κάνετε δώρο, παρά μόνο σε κάποιον που θέλετε να πεθάνει από βαρεμάρα ή/και να σας μισήσει. Βαριέμαι και να αναλύσω γιατί. Τουλάχιστον όμως δεν θυμάμαι να ειναι ανακριβές (όσο θυμάμαι διοτι ο εγκέφαλός μου πρακτικά το έσβησε από τον σκληρό με το που το τελείωσε....) όπως μερικά μερικά..... Από αυτό το βήμα λοιπόν, χαιρετίζουμε την απόφαση του Γραμματικάκη να κατέβει στην πολιτική, έτσι γλιτώνει κάτι η επιστήμη και οι έρμοι οι φοιτητές, και προειδοποιούμε τον Σ. Θεοδωράκη να ΜΗΝ του δώσει να γράψει ούτε τις επικεφαλίδες του προγράμματος του Ποταμιού. Θυμάμαι πως όταν το πήρα το βιβλίο ήθελα τότε να γράψω και εγώ ένα βιβλίο/βιβλιαράκι/φυλλάδιο/κάτι εκλαϊκευμενης επιστήμης και αμέσως τα παράτησα καθώς φοβήθηκα μήπως τελικά είναι κάπως έτσι.... αν αυτή τη στιγμή λείπει από την παγκόσμια βιβλιογραφία ένα αριστούργημα η αιτία ειναι ο Γραμματικάκης και η άσχημη εμπειρία μου.

3. Όταν ξυπνήσουν οι Τιτάνες - Στυλιανός Μωυσείδης

Έχοντας διαβάσει πιτσιρικάς τον Ταλω, την είχα καταβρεί. Η ιδέα ήταν καλή - ο Ταλως ήταν ρομποτ, οι Ολύμπιοι "υπερανθρωποι", παλια στο τέξας, ο ιχώρ του Ταλω ηταν ραδιενεργό νερό/καύσιμο. Του βγάζεις το καύσιμο από την τρύπα στο ποδάρι και μένει από βενζίνη. Λίγο σεξ, μερικές σπλάτερ Ταλωσκηνές, μερικές (όμορφες) διασκεύες από αρχαία "ιστορικά" κείμενα με τρόπο που να κολάνε με την κεντρική ιστορία, ο πρωταγωνιστής - Ιντιάνα Τζόουνς στο τέλος και βγήκε το βιβλίο μια χαρούλα.

Για πάμε στα φρέσκα (spoilerzzz. Οποιος ειναι αρκετά ζώον και θέλει να διαβάσει το βιβλίο, ας πηδήξει τα παρακάτω).

 Αρχικά να πω πως ο τίτλος ειναι μούφα. Διοτι ξέρετε τί γίνεται όταν ..ξυπνήσουν οι Τιτάνες; Απάντηση: τελειώνει το βιβλίο! Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Γιατι δεν ονομάστηκε "Πριν ξυπνήσουν οι Τιτάνες", ή "Προσοχή μηπως ξυπνήσουν οι Τιτάνες" ή έστω "Σιγά, οι Τιτάνες κοιμούνται", ποτέ δεν το κατάλαβα. Λοιπον εδώ τα καλά στοιχεία του Ταλω (προσπάθεια "ιστορησης" της Ελληνικής μυθολογίας, μεταφορά απομειναριών απο τον αρχαιο(ελληνικό) κοσμο στο σήμερα, η γνώση/μόρφωση που νικά στο τέλος κτλ κτλ) έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και τα "κακά" του στοιχεία (λιακοπουλισμοί, ρατσισμός, μισογυνισμός, απλοϊκότατο ύφος γραφής, χαζομάρα κεντρικου ήρωα) έχουν....τιτανοποιηθεί.

Το δε local suspension of disbelief εχει πάει ταξίδι στα Τάρταρα.

Οι αρχαίοι θεοί, τιτάνες κτλ ειναι αθάνατοι εξωγήινοι και απρόσβλητοι από κάθε όπλο εκτός από ένα...τόξο και ένα....δρεπάνι (δηλαδή δεν τους πιάνουν σφαιρες, ρουκέτες, χειροβομβίδες, μπαζούκας, λέιζερ, τορπίλες, νάρκες, ....πυρηνικές βόμβες αλλά ένα....αδαμάντινο δρεπάνι), η Γαία ζει και έχει το ...πρωτότυπο, αν είσαι έως 13 ετών, όνομα Τέρι Γουρλντ (Γη-Κοσμος σαν να λέμε....δύσκολο ε;). Ο κεντρικός ήρωας με το πρωτότυπο ονομα Μαικλ Τζόρνταν, ενας φτασμένος και διάσημος του κερατά φυσικος - αρχαιολόγος (-υδραυλικός - σουβλατζής), ειδικός συμβουλος στο Λευκο Οικο, προϊσταμενος σε μια σουπερ-ουάου αρχή των ΗΠΑ, διασημος, ομορφος και το πολύ τριαντάρης(!) είναι ένας μονόχνωτος χωριάταρος, που "φουρκίζεται" (η λέξη και τα παράγωγά της επαναλαμβάνονται τουλάχιστον 147 φορές στο βιβλίο) με το παραμικρό, ειδικά αμα του πειράξουν την γκόμενα / τις γκόμενες, φουντώνει, τα κάνει πουτάνα και κατόπιν "κοιμάται σαν μικρό παιδί" (sic - 18 φορές (;) στο βιβλίο). Επίσης γαμεί ότι κινείται και από άσχετος στα ...σεχουαλικά (btw οι περιγραφές των ....σόκιν σκηνώνε ειναι για χοντρά γέλια) ξαφνικά μεταμορφώνεται σε γκουρού του γυναικείου οργασμού επειδής σε κάποια φάση θυμάται το Καμα Σουτρα που είχε ξεφυλλίσει μικρός.

Ο ήρωας αυτός τέλος πάντων, στον "Τάλω", έκατσε, διάβασε, μελέτησε, δούλεψε μεθοδικά, έριξε πεντέξι πούτσους και τέλος πάντων, βρήκε τη λυση και κατόπιν σαν Ιντιάνα Τζόουνς το 'φαγε το κωλορομποτ ο οποίο βουταγε στρατιωτικά αεροπλάνα και ελικόπτερα στον αέρα και τα κοπάναγε σαν χταπόδια (σε ομολογουμένως καλογραμμένες σκηνές)

Εδώ με το που ξεκινάμε, σταματά η μελέτη και αρχίζει η ....μύηση. Απο μια γκαβλιάρα Γαια (και βάλε. Ψηλή, ξανθιά, τούμπανο και μονίμως καβλωμένη. Φιδια γαμουσε, τα παιδια της γαμουσε,  τα εγγόνια της γαμούσε, ανθρωπους γαμούσε, όλους τους γαμούσε εκτός από τον ήρωα διοτι ....δεν κάνει, διοτι ειναι "θεικη οδηγία" απο άνωθεν, τους.... προϊστάμενους της και συμπατριώτες της εξωγήινους δηλαδής, οποιον θνητο γαμει να τονε καθαρίζει. Κάτι τέτοιο κάνει μπαμ στα πρώτα 14 δευτερόλεπτα ανάγνωσης της ιστορίας της Γαίας, αλλά αυτό δεν μας στερεί την ...ευχαρίστηση το μισό και βάλε βιβλίο να περιστρέφεται γύρω απο το ουάου δίλημμα "του κάθομαι δεν του κάθομαι του μαλάκα" καθώς και τις γκάβλες που μοιραία έχει ο μαλάκας όταν η υπερτούμπανο Γαία κάθεται πρακτικά σε όλους εκτός από αυτόν) . Η Γαία λοιπόν, ...εεεε η Τερι Γουρλντ δηλαδής που του λέει την ιστορία της....Γαίας χωρίς να του λέει πως αυτη ειναι η Γαία (κάτι που συνεχίζει να βγάζει μαλάκα τον πρωταγωνιστή μιας και όλοι το έχουμε πάρει χαμπάρι με το που εμφανίζεται η γκόμενα εκτός από αυτόν) και απαιτεί απόλυτη πίστη σε αυτή, χωρίς αποδείξεις, χωρίς μελέτη, χωρίς εξηγήσεις. Ο ήρωας "μυείται" σαν παιδάκι, σε τεμάχια της ιστορίας τα οποια του τα διηγείται η υπερμουνάρα Γαια καθώς τον βάζει στο κρεβάτι πριν κοιμηθεί "σαν μικρό παιδί".

(α, για να μην σας μεινει η απορία και πάθετε τιποτις, στο τέλος του κάθεται η Γαια του μαλάθρακα και μετά τονε καθαρίζει. Συγχαρητήρια. Από την αλλη δεν γαμείς, έτσι και αλλιώς στο τέλος.....θα δείτε)

Α, στις "θεϊκες οδηγίες της Θεάς Γαίας" προκύπτει επίσης πως ο κάθε γενάρχης των ανθρώπων πρέπει να είναι μόνο ...αρσενικός, οι γυναίκες όλες του βιβλίου ειναι λίγο ή πολύ τσούλες (εκει να δειτε στερεότυπα. Οι σκανδιναβοί αλλάζουν συντρόφους σαν ζευγάρια, η γαλλίδα είναι νυμφομανής και τζάνκι, όλοι οι μαύροι χαρακτήρες ναρκομανείς και ανώμαλοι/κτηνοβάτες).

Για το local suspension of disbelief  που λέγαμε:

Η κεντρική ιδέα ειναι πως οι Τιτάνες ζουν και αμα γίνει η εκτροπή του Αχελώου, επειδή κοιμούνται απο κάτω, θα ξυπνήσουν απο τα νερά και θα μας κάνουνε ντα, τελος της ανθρωπότητας και game over. Οκ, καλό ακούγεται και ορεκτικό. Κανονικα, κοτζαμάν Γαια ειναι αυτή, κανεις ντου στο σημείο και του γαμείς τα μάτια. Καθως έχει τα λεφτά της αρκουδας (εμ 5-6 χιλιάδες χρόνια τόκοι ειναι οσο να 'ναι λεφτά :Ρ), μπορει να: 

α) αγοράσει το σημείο απο το ελληνικό κράτος,

β) να αγοράσει το ίδιο το ελληνικό κράτος, 

γ) να μισθώσει ιδιωτικό στρατό και να καταστρέψει το εργοτάξιο σαν τρομοκράτης. 

Το σχέδιο όμως της Γαιας δεν ειναι τοσο ....απλό. Όοοοοχι. Ειναι να κάνει τον Μαικλ πρόεδρο σε μια οργανωση σαν την Greenpeace αλλα με 1000πλασια μέλη, στρατιωτικό σκέλος (!) και να πιέσουν, μέσω ΜΜΕ και μελών, όλοι μαζί να μην γινει η εκτροπή επικαλούμενοι δικαιολογίες της πούτσας.

Η σκέψη ότι με τα λεφτά που κοστίζει η ίδρυση της οργάνωσης (λεπτομερής κατάλογος εντός του βιβλίου) και το απαραίτητο πανάκριβο promotion, όχι η ελληνική κυβέρνηση, και η αμερικάνικη θα έκανε πίσω αν έπαιρνε τα μισά, δεν φαίνεται να άγγιξε το μυαλο του συγγραφέα. Σε όλο το βιβλίο παρελαύνουν εκατομμύρια, τα οποία ξοδεύονται σε αρχιδιές και τίποτα παραπέρα.

Τέλος πάντων. Η πίεση της οργάνωσης στην ελληνική κυβέρνηση κλιμακώνεται μέσα απο διαμαρτυρίες, επεισόδια, συναυλίες, ομιλίες κτλ κτλ. Οταν μοιραία η ελληνική κυβέρνηση τους λέει ρε α γαμηθείτε, μαγαζί μου ειναι, οτι γουστάρω κάνω (το βιβλίο ειναι φαντασίας, οποτε δικαιούται να έχει μια τέτοια ελληνική κυβέρνηση), ε τοτε η ....οργάνωση αποφασίζει να κάνει...εισβολή και ντου με κομάντα και να τινάξει την όλη εγκατάσταση και η ελληνική κυβέρνηση να πα να γαμηθεί. Προφανως, με τόσες γκρίνιες και εκστρατείες που έγιναν για να μην γίνει η εκτροπή, και καθώς το βιβλιο κυλάει αργά, βαρετά και με κάτι πήδους ΝΑ, η κυβερνηση τέλος πάντων, όσο αργή και να είναι το πιάνει το υπονοούμενο και το εργοτάξιο φυλάσσεται, τους πιάνουν τους κομάντος, η εκτροπή τελικά γίνεται και ...το βιβλίο τελειώνει διοτι οι Τιτάνες ξυπνήσανε και τρεχάτε ποδαράκια μου.

Και η ερώτηση του αδαούς και απλοϊκού αναγνώστη παραμένει: ρε παιδια αμα ήτανε τόσο επικίνδυνο και ήταν αυτό δεδομένο γιατί Γαια ειναι αυτή, δεν μπορεί να λέει μαλακίες, γιατι δεν το τινάξε εξαρχής και φάγαμε 150τόσες σελίδες διαφήμισης του"θελουμε να φύγει το εργοτάξιο" και 12 παρτουζες ενδιάμεσα; Γιατί δεν το τίναζε η (αθάνατη) Γαία μόνη της εξαρχης; Λεφτά είχε, στρατό είχε, τι σκατά την ήθελε τη διαφήμιση και την ....οργάνωση με 153 γραφεία ανά τον κόσμο; Σαν να έλεγε ο Μπιν Λάντεν θα σας γαμήσω τα επιβατικά αεροπλάνα και τους δίδυμους Πύργους κανα εξάμηνο πριν την σχετική επίθεση!

Τι θα πάθαινε δηλαδή η Γαια, ακόμα και αν την πιάνανε; Θα την βάζανε....ισόβια;

2. Στα ίχνη του ΙΧΘΥΣ - Μάνος Δανέζης, Στράτος Θεοδοσίου

Μέχρι πρότινος το σύστηνα σαν το χειρότερο βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ. Τι να πει κανείς όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοια φλόμπα;

Πάρτε σκηνικό. Το βλέπεις στο βιβλιοπωλείο. Τους ξέρεις και τους δύο συγγραφείς από την τηλεόραση. Η εκπομπή τους ήταν από καλή έως πολύ καλή. Ξεκλέβεις λίγο το βιβλίο από το ράφι και παρατηρείς την ογκοδέστατη βιβλιογραφία. Διαβάζεις στο οπισθόφυλλο:

"Στο πλαίσιο μιας νέας επιστημονικής αντίληψης για το πώς πρέπει να διαμορφώνονται δυναμικά οι σχέσεις μεταξύ Θετικών Επιστήμων και Θεολογίας, σ' αυτό το βιβλίο επιχειρείται, μέσα από την έρευνα, να παρουσιαστεί τόσο η επιστημονική άποψη όσο και η θεολογική σκέψη χωρίς τις «αλληλοκαλύψεις», που αποδείχθηκαν επιζήμιες για την κατανόηση της ουσίας της διδασκαλίας του Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. "

Ανοίγεις το βιβλίο και διαβάζεις μέσα πως εμείς θα ψάξουμε την επιστημονική αλήθεια, χωρίς παρωπίδες, εφαρμόζοντας επιστημονική μεθοδολογία, δεν θα πάμε σε προκάτ αποτελέσματα κτλ κτλ. Σκας ΠΕΝΗΝΤΑ (50) γαμημένα ευρώ και το αγοράζεις, μιας και γενικώς εκτιμάς τους θετικοί επιστήμονες όταν πανε να γράψουνε ιστορία καθότι αν το κάνουν σωστά, και επειδη δεν ανήκουν a priori σε σχολές και ρεύματα, μπορεί να παράξουν σοβαρό έργο. Κούνια που σε κούναγε που νόμιζες πως βρήκες τους έλληνες Jared Diamond! Διοτι πας σπίτι και το ανοίγεις ανυπόμονα. Και διαβάζεις αυτα:

"Ο Ιησούς δεν ήταν ο επίγειος Μεσσίας των Ιουδάιων" (σε 226). Αποδειξη; Στην ουσία μια παράθεση τσιτάτων από το Χ.Ο. δογμα

 Σχετικά με την ιστορικότητα του Ιησου:

"Ο Χριστός, όμως, ειναι η κεφαλή της εκκλησίας, το θεμέλιο της χριστιανικής πίστης, μιας και το χριστιανικό κήρυγμα έχει ως κέντρο τον Ιησου. Συνεπώς χωρίς Αυτόν (sic) δεν νοείται ούτε χριστιανική Εκκλησία, ούτε Χριστιανισμός και ως εκ τούτου η ιστορικότητα του προσώπου του ειναι κεφάλαιώδους σημασίας." (σελ 231). Στην συνέχεια αναφέρονται κάποια χριστιανικά επιτεύγματα και βγαίνει το συμπέρασμα πως  ο Χριστός υπήρξε κυρίως με το επιχείρημα του καπνου και της φωτιάς.

" Ειναι αδύνατο να εξηγήσουμε τα πάντα με τις δυνάμεις της επιστήμης, ειναι παράλογο να επιζητούμε την ορθολογιστική σκέψη στο μυστήριο της Γέννησης και να συλλάβουμε το θαύμα της ενανθρωπίσεως του Κυρίου, με τις περιορισμένες αισθήσεις μας" (σελ 398 - στο δια ταύτα για την ιστορικότητα. Είπατε τίποτα;)

Τελευταίο, όχι γιατί δεν έχει άλλα, αλλά για να καταλάβετε το βάθος της "ποιότητας" του βιβλίου τούτου, η "κριτική" και αναφορά στα Life Of Brian και Jesus Christ Superstar:

"Είναι θεμιτό να παίζει κανείς με τις λέξεις και να σατιρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά με τη ζωή και τα Πάθη του Ιησού Χριστού, που για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους αποτελεί το πρότυπο και τον Θεό τους, αυτό ειναι επιεικώς απαράδεκτο!" (σελ 401)

Τέλος πάντων καταλαβαίνετε  που το πάει το βιβλίο, καθώς επιστρατεύτηκε όλη η γνωστή και άγνωστη βιβλιογραφία, κάτσανε μερες και μήνες και χρόνια να μελετήσουνε και να γράψουνε το αποτέλεσμα που βοά μέσα από τις σελίδες πως είχαν προαποφασίσει ότι ισχύει. Να σου βράσω τη μεθοδο και την έρευνα.

Αντί επιλόγου διαβάστε τι εγραψαν, χωρίς ντροπή, ΦΥΣΙΚΟΙ επιστήμονες:

Παρά τα όσα έχουμε ήδη αναφέρει, τονίζουμε ότι ο γήινος πολιτισμός μας δεν πρέπει να υποκύψει-παρασυρόμενος από την αλματώδη επιστημονική και τεχνολογική του ανάπτυξη- στον πειρασμό του ανθρωποκεντρισμού του και τελικά να απωθήσει την υπερβατική πραγματικότητα και παρουσία του Θεανθρώπου. Εξάλλου μόνο η διδασκαλία Του μπορεί να δώσει λύσεις στα έντονα σύγχρονα προβλήματά μας. Στο ιστορικό πρόσωπο του  Ιησού εκπληρώθηκε η θεϊκή επαγγελία, εφ' όσον ο Υιος και Λόγος του Θεού προσέλαβε, ανακεφαλαίωσε, ανακαινισε, αγίασε και εθέωσε την ανθρώπινη του φύση (....). Επομένως με την ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού η ανθρώπινη φύση αποκαθίσταται στο αρχέγονο κάλλος του "κατ' εικόνα" και του "καθ' ομοίωσιν" και "θεούται" κατά χάριν (σελ 405)

Τελος πάντων. Πετάς το βιβλίο στο ράφι που έχει από πάνω ταμπέλα "Άχρηστα/μαλακίες/ανακύκλωση" και το ξεχνάς μέχρι σήμερα.

Ελπίζω ρε σεις τα λεφτά που πηρατε γι αυτήν την επαίσχυντη ομολογία πίστης, και όχι συγγραφή επιστημονικού ή έστω επιστημονικοφανούς βιβλίου, να ήταν καλά.

Και φτάνουμε στο τελευταίο, δηλαδή το πρώτο και χειρότερο βιβλίο της λίστας. Η διαφορά του από τα προηγούμενα, τα οποία ήταν λίγο ή πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις, ειναι πως το πήρα συνειδητά για άσχημο βιβλίο, ήξερα δηλαδή πως θα πήξω στην μαλακία διαβάζοντάς το και πως οι κίνδυνοι για την διανοητική υγεία μου ήταν υπαρκτοι και όχι αφηρημένοι/θεωρητικοί. Και όμως, παρότι ήμανε προετοιμασμένος και όλα τα σχετικά, παρόλο που δεν πλήρωσα καν ένα ευρώ να το αγοράσω, αλλά το βούτηξα από τη βιβλιοθήκη μιας ξαδέρφης που της το 'χανε κανει δώρο και έτσι σώζωντάς την απο το να το διαβάσει αυτή, και πάλι το σοκ της ανάγνωσης ήταν τόσο χοντρό που με άνεση κερδίζει την πρωτοκαθεδρία, τώρα και για πάντα!

Μην το διαβάσετε, εκτός και αν είστε σε φάση yolo και όλα πρεπει να τα δοκιμάσει κανείς στη ζωή και όλα τα σχετικά.

1.  Οι Έψιλον - Θανάσης Νικολάου

O Λιακόπουλος ήταν ερασιτέχνης, ο Κεραμμυδάς σκιτζής, ο Φουράκης φτωχός σε χαζομάρα. Ο απόλυτος ΕΛ συγγραφέας είναι ο Θανάσης Νικολάου κυρίες και κύριοι. Αυτος εδώ δηλαδή:

Είναι προφανές σε όλο το βιβλίο πως ο κος Νικολάου κηρύττει σε πιστους ή σε wannabe πιστούς της ΕΛ μπουρδολογίας. Μόνο που θέλει να το κάνει σε μυθιστορηματικό στυλ με αποτέλεσμα το....αποτέλεσμα σαν αφήγηση να είναι κλάσεις χειρότερο και από το ..... "Battlefield Earth"!

Στην κυριολεξία ετούτο το πράγμα δεν διαβάζεται. Θυμάμαι τον εαυτό μου κατά καιρούς να το πετάει αναφωνώντας "τι μαλακίες διαβάζω ρεεε", και μετά να συνεχίζω μετά μανίας μπας και το τελειώσω και βρω τουλάχιστον κάτι καλο! Ειναι τοσο κακό που καταντά εθιστικό!

Μιλάμε για το απόλυτο κατόρθωμα, ενα βιβλίο που συνδυάζει:

* Απίστευτες ποσότητες αυτοακυρούμενης χαζομάρας σαν κεντρική ιδέα η οποία βασίζεται στο ότι ειναι απαραίτητη η μη επιστημονική μύηση/πίστη και το μίσος/αντιπαλότητα προς τους "άλλους" για να γίνει κανείς απόγονος των "Θεων/επιστημονων" ΕΛ που ειναι κατά τα άλλα υπερ της αγάπης και της αδελφοσύνης. Έτσι διοτι εμεις δεν ειμαστε κακοι, οι άλλοι είναι. Ο δε μυημένος (του κώλου) και παντελώς μπουφος ήρωας ειναι κάτι σαν τον ...Μεσσία των ΕΛ για τρέχα γύρευε λόγους.

* Παντελώς ηλίθια, επαναλαμβανόμενα μάλιστα ηλίθια πλοκή (βλ πιο κάτω)

* Και ειναι τόσο κακογραμμένο που καταντά....γοητευτικό! Ειναι τόσο κακογραμμένο που ο Μωυσείδης των πιο πάνω "Τιτάνων" είναι μπροστά του Ντοστογιέφσκι!

Spoilers: Απ όσο θυμάμαι μιας και προσπάθησα σκληρά να το ξεχάσω: O κεντρικός ήρωας ειναι ένας στούρνος και μισός που άγεται και φέρεται σαν βόδι απο κάτι αρχαιοπληκτους μαλάκες, τους...(το μαντέψατε) ΕΨΙΛΟΝ (τους γνωστους) ,οι οποιοι εχουν διαφορες κουλές δυνάμεις, τις οποιες δεν πολυεμφανίζουν παρά μονο στον κλασικό τον μαλάκα τον ήρωα διοτι κρύβονται απο την Βαβυλωνιακή αδελφότητα που τους κυνηγά. Οι ίδιοι βεβαιως ειναι παντοδύναμοι, αλλα οχι τοσο ωστε να φάνε τους κατώτερους της βαβυλωνιακης αδελφότητας διοτι αν τους τρώγανε τι σκατά βιβλίο θα γράφαμε ε;

Τελος πάντων η Βαβυλωνιακή αδελφότητα που εχθρευεται τους Εψιλον, δεν ασχολείται τόσο με αυτους, αλλά κυνηγά κυρίως τον ήρωα, που ΔΕΝ ειναι μέλος των "Ε" (αλλά ειναι ο "εκλεκτός"), ο οποίος την πατάει σαν κορόιδο συνέχεια από τους εχθρους των έψιλον, κατόπιν πάντα την γλιτώνει συνέχεια στο παρά τρίχα και όχι λογω δικιάς του ικανότητας, αλλά μέσω παρέμβασης τρίτων, με λίγα λόγια ειναι ένας ανίκανος μπούφος, παρόλα αυτά ειναι ο "εκλεκτός" των "Ε" (γιατί; γιατί έτσι), ο οποίος θα κάνει κάτι που δεν θυμάμαι, όταν γίνει κάτι που δεν κατάλαβα, άρα ειναι ο εκλεκτός. 

Τον οποίο εκλεκτό οι φίλοι του (οχι οι Ε, οι άλλοι οι ...κανονικοί) τον στηρίζουν με αυταπάρνηση που θα άφηνε συγκινημένο καθε ψυχίατρο, οχι χωρίς λόγο αλλά επειδής τους είπε ότι είναι ο εκλεκτός, το μοτίβο με πιάνουν μαλάκα - εμφανίζεται ένας φίλος απο το πουθενά με αλεξίπτωτο και με γλιτώνει στο παρατσακ-μυούμαι σε κάτι αρχαιογκαγκα  τραβηγμένο από τα μαλλιά των βυζιών  και ανεβάζω level αρχαιογκαγκαδοσύνης μέχρι να με ξαναπιάσουν μαλάκα,  επαναλαμβάνεται 247,4 φορές σε όλο το βιβλίο και στο τέλος τα πάντα όλα, το 'να τ 'άλλο, ο ήρωας, η γκόμενα και ο πλανήτης σώνονται επειδή δεν μπορούν οι Ε να χάσουν και να πα να γαμηθείτε.

(Ενδιάμεσα μπλέκουν προφανως τα Βατικανά, οι Οβραίοι και οι Αμερικάνοι και δεν θυμάμαι τι άλλο με ρόλους περίπου στερεοτυπικά προβλέψιμους.)

Κατάλληλο μόνο για μηυμένους στο ΕΛ μπουρδολόγημα που θέλουν να κάνουν χοντρό χαβαλέ και να μην παρουν σοβαρά ούτε μια γραμμή του βιβλίου. Και πάλι όμως αυτό δεν αρκεί μιας και είπαμε, είναι τόσο κακογραμμένο που διαβάζεται με πραγματική προσπάθεια

Ταύτα και μένω και σας προειδοποίησα!!