Παράλληλες ατζέντες

Σε ένα σύμπαν γεμάτο με ορθολογικούς δρώντες για τους οποιους απλά ισχύει οτι ο καθένας κοιτάει την πάρτη του δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά.

(πχ στα γρήγορα περί των ορθολογικών δρώντων: ξερουμε πως αν δεν πάμε στα ΑΤΜ, αυτα δεν θα αδειασουν, δεν θα γινει bank run και η χώρα δεν θα μπει σε χειρότερη θέση και μεις μαζί.  Ολοι (; με εξαιρεση κάτι ποταμίτες :Ρ) γνωρίζουν όμως πως ανα πάσα στιγμή σε καμια τραπεζα δεν βρίσκονται όσα χρηματα έχουμε καταθέσει, πόσο μάλλον στα περιορισμένης χωρητικότητας ΑΤΜ. Οποτε ο πειρασμός του να πας στο ΑΤΜ και να το στεγνώσεις ισχυροποιείται όσο βλέπεις άλλους να πηγαίνουν, διότι η πρόσβαση στον περιορισμένο κοινοχρηστο πόρο ΑΤΜ διακινδυνεύεται. Ξέρεις πως αν πας, θα επιφέρεις ζημιά στο σύνολο και όχι καλό, αλλά ξέρεις πως αν δεν πας ΔΕΝ θα έχεις ρευστό όταν οι άλλοι έχουν καθώς έχουν αντλήσει από την κοινόχρηστη δεξαμενή περιορισμένων πόρων πιο πολλά και πιο γρήγορα από εσένα. Αν πας λοιπον θα χειροτερέψεις το συνολικό πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον εσύ θα έχεις μικρότερο πρόβλημα απο τους άλλους. Btw το "ορθολογικός δρων" μας ξενίζει ως όρος και θα το προτιμούσαμε ως "Παρτάκιας" ή πιο επιστημονικά ως "Αρχή της Ετεροχρονισμένης Καβάτζας" (ζαφοντειος όρος). Α το παραπάνω προφανώς ισχύει υπό την αίρεση ότι έχουμε λεφτά στην τραπεζα γενικως, κάτι που δεν ισχύει για όλους)

Παμ' παρακάτω. Σε ένα σύμπαν γεμάτο ορθολογικούς δρώντες, όπως πχ ειναι το σύμπαν των διακρατικών σχέσεων, ή το εσωτερικό της Ελλάδας είναι αναμενόμενο σε ένα δημοψήφισμα να εμφανιστούν παράλληλες ατζέντες οι οποίες εκφράζονται μέσα σε αυτό. Οι διάφορες αντιθέσεις που υπάρχουν στην κοινωνία βρίσκουν τρόπο να εκφραστούν και εκφράζονται. Σε χώρες με πιο δημοκρατική παράδοση συνηθίζονται στα δημοψηφίσματα να μπαίνουν πολλές ερωτήσεις ώστε να εκφράζονται τα μη τεμνομενα συμφέροντα και θέλω των διάφορων κοινωνικών ομάδων.

Δεν είναι κάτι παράλογο, είναι κοινο φαινόμενο όταν υπάρχουν συγκρουσιακές καταστάσεις, αντιθέσεις κτλ να ψάχνουν αφορμή να εκφραστουν και όταν την βρίσκουν να εκφράζονται (στην διεθνή πολιτική το πιο παλιό ιστορικά -και διαχρονικό- παράδειγμα ειναι ο Ληλάντιος Πόλεμος, όπου για μιαν πεδιάδα δύο πήχες σφάχτηκαν σχεδόν όλες οι τότε δυνάμεις της Αρχαίας Ελλάδας, μιας και βρήκαν τρόπο να περάσουν την δικιά τους ατζέντα και να πολεμήσουν τον βασικό τους αντίπαλο. Τα στρατόπεδα επιλέγονταν με βάση τοπικούς κανόνες, δηλαδη η Σάμος πχ συμμάχησε με τη Χαλκίδα, με αποτελεσμα οι αντιπαλοι της Σάμου (Χιος, Μίλητος) να συμμαχήσουν με την Ερέτρια, το Άργος συμμάχησε μάλλον με την Ερέτρια, επειδή η Κόρινθος συμμάχησε με τη Χαλκίδα και η Σπάρτη που ήταν η πλεον παραδοσιακή εχθρός του Άργους πήγε με την Χαλκίδα. (το αστείο ειναι ότι για το Αργος δεν υπάρχουν και πολλά στοιχεία, αλλά η παρουσία της Κορίνθου και της Σπάρτης στην άλλη πλευρά, οδηγεί τους ερευνητές σε αυτήν την άποψη). Αν και οι αναλογιες εχουν τα όριά τους, είναι ίσως διδακτικό να πούμε ότι κανείς δεν ήταν σίγουρος ποιος κέρδισε τελικά. Αν νομίζετε πως ειναι ελληνική "κατάρα" κτλ, κάνετε λάθος, είναι κοινότατο, απλά θεωρώ πιο δόκιμο να φέρνω ελληνικά παραδείγματα, ως πιο "user friendly". Οποιος έχει θέμα με αυτό να με το πει να του βρω από την παγκόσμια ιστορία. Όσον αφορά τα δικά μας ειμαι σίγουρος πως ότι και να επιλέξει ο ελληνικός λαός, η "σωστή "απάντηση θα είναι η άλλη διότι δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λυσεις)

Στα δικά μας και σταχυολογώντας πρόχειρα, με φθίνουσα σοβαρότητα:

* Εχουμε προφανώς την κυβερνητική πρόταση. Επί μιας πρότασης που ισχύει-και-δεν-ισχύει (ανάλογα την ώρα της ημέρας και το τι λενε οι Γιούνκερ και σία οι οποιοι δεν ειναι ακριβώς και ο ορισμός της φερεγγυότητας). Τελος πάντων, επίσημα οι Έλληνες ρωτώνται αν εγκρίνουν ένα κείμενο  - πρόταση, ισχύει δεν ισχύει. Ξερω πως ειναι θολο το ερώτημα, ξέρω πως έχετε αντιρρήσεις, ξέρω πως στην κυριολεξία του ειναι ανευ νοήματος. Και εγώ θα μπορούσα να προτείνω 784 καλυτερες ερωτήσεις, οποτε μην πάμε εκεί, οκ;

* Θεωρητικά η πρόταση της κυβέρνησης και το προτεινόμενο κυβερνητικό ΟΧΙ εκφράζει αυτούς που θέλουνε ευρώ, αλλά όχι Μνημόνιο. Θελουνε σκληρους ορους (τα προτεινομενα 8 δις ειναι γαμησι), αλλα δεν θελουνε τελειως ξεφτίλα, πουτσο και μαστίγιο. Το αν αυτή η άποψη μετά θα βρει φίλους εν Ευρώπας αγνοείται προς το παρον, και δεν το εξετάζουμε. Για την κυβέρνηση το ΟΧΙ ειναι ΝΑΙ στις διαπραγματευσεις με ατού το οτι ο λαος την εγκρίνει ως διαπραγματευτή και η 5η φάλαγγα στα μετόπισθεν αποδυναμώνεται - και να δεις που αυτός ειναι όλος ο καυγάς. Καπου εδώ βάζει ο γράφων τον εαυτό του, μιας και τρέμει τις συνέπειες του ΟΧΙ, αλλά θεωρεί πως το ΝΑΙ ισοδυναμεί με συλλογική αυτοκτονία. Και το πρόβλημα δεν ειναι προφανως το δημοψήφισμα. Ειναι η συνέχιση μιας πολιτικής που έχει αποτύχει παταγωδώς εδώ και πέντε χρόνια. Κανένας κοινωνικός ή οικονομικός δείκτης (με εξαίρεση το έλλειμα) δεν βελτιώθηκε αυτά τα πέντε χρόνια, και δεν βλέπω να βελτιώνεται στο μέλλον. Αν συνεχιστεί αυτό για άλλα πέντε χρόνια δεν έχω ιδέα σε τι χώρα (και σε ποια Ευρώπη εδώ που τα λέμε) θα ζούμε. Ίσως στην Ελλάδα Mc Donald;s Inc ΕΠΕ, Chippita Panionios :)

* Έχουμε τους τρέμοντες το grexit, το οποίο ταυτίζουν καθόλου φαντασιακά με το ΟΧΙ, οι οποίοι μπαίνουν στο ΝΑΙ, ελλείψει άλλων επιλογών. Συνήθως σιχτιρίζουν την κυβέρνηση που τους έφερε αντιμέτωπους με το ερώτημα, μιας και το ενδιαφέρον τους εστιάζεται κυρίως στην όποια σταθερότητα από την οποία αισιοδοξα θεωρούν πως τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν. Η αδυναμία του συλλογισμού ειναι μόνο πως τα πράγματα τα γαμημένα δεν βελτιώνονται και η "σταθερότητα" ειναι απλά μια σταθερά αρνητικη παράγωγος της πραγματικότητας (σας γάμησα ε;), τύπου το βασανιστήριο-με-τον-βάτραχο-στην-κατσαρόλα. Η κυρίαρχη διαφορά τους από τους  οπαδούς του ΝΑΙ που ακολουθούν ειναι η απουσία του γυμνού αμοραλισμού από τον λόγο τους.

* Έχουμε προφανώς τους οπαδούς της δραχμής οι οποίοι συνωστίζονται στο ΟΧΙ, μιας και λογικά ένα grexit (όσο δύσκολο και αν ειναι να γίνει) πλησιάζει με το ΟΧΙ, ενώ ένα ΝΑΙ μας δένει de facto πιο πολύ στο άρμα της ΕΕ.

* Εχουμε τους κερδισμένους αυτής της περιόδου που γενικώς τεινουν προς το ΝΑΙ - ενώ χαμένοι, άνεργοι, χαμηλόμισθοι, εργαζόμενοι γενικώς κτλ δείχνουν να τείνουν προς το ΟΧΙ (και λέω δείχνουν διοτι, συγνώμη κιολας το πόπολό ειναι κατά κανόνα και λουμπεν και ευμετάβλητο. Εδω ο άλλος πήγε να γυρίσει το ματς επειδή στις καθυστερήσεις αποφάσισε να αλλάξει τον συντελεστή του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία. Και μην το παίζετε μαλάκες, για την παρούσα ανάλυση και οι ξενοδόχοι (σε ποσοστό 90%) πόπολο ειναι).
Όσοι ειναι οι κερδισμένοι της παρούσας κατάστασης, ή φοβούνται πως θα σηκωθεί το ποπολο και θα τους κόψει το έχα σε περίπτωση ΟΧΙ, θα συνωστιστούν στο ΝΑΙ αργά ή γρήγορα. Σε αυτούς βεβαίως ειναι και η εκκλησία και έτσι εξηγείται ο όψιμος ευρωπαϊσμός του Αγιατολάχ, ρατσιστή, απομονωτιστή, αντιδημοκράτη και φασίστα Άνθιμου. Εδώ κερδίζει η παράδοση προσπάθειας διατήρησης της καθεστηκυίας τάξης απο μέρους εκκλησίας, όπως έκανε επίσημα και το 1821 (ή στην κατοχή ή επί Χούντας) άλλωστε. Στην πράξη, η μερίδα αυτή του ΝΑΙ δεν ενοχλείται αν δώσει γη και ύδωρ, κώλο και εθνική κυριαρχία, αρκεί αυτή να διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερα προνόμια γίνεται, σε βάρος της πλέμπας από την οποία ο διαχωρισμος ειναι το βασικό στοιχείο αυτοκαθορισμού της. Δεν την πειράζει καν να χάσει μερικά προνόμια, αρκεί στην νέα κατάσταση να εγγυηθεί το ότι παραμένει στους κερδισμένους. Δεν την ενδιαφέρει η προσωπική (και σίγουρα όχι η συνολική) βελτίωση, αλλά η σχετική της ισχυροποιηση σε σχέση με τους από κάτω ξεβράκωτους.

* Γενικώς οι ελπίζοντες στην ανατροπή του status quo προς οποιαδήποτε κατεύθυνση (εκτος από κάτι χαζούς, βλ. παρακάτω) συνωστίζονται στο ΟΧΙ ενώ οι θέλοντες διατήρηση του status quo συνωστίζονται στο ΝΑΙ, ο καθείς με την ατζέντα του, και το αστείο ειναι οτι αυτο ξεβρακώνεται τελείως μιας και αρκεί η αλλαγή ενός μόνο μέτρου της πούτσας (πχ αλλαγη του ΦΠΑ στα νησια, στα ξενοδοχεία, μείωση συντάξεων, αύξηση ή μείωση ασφαλιστικών εισφορών, χαράτσι στο εισόδημα, προκαταβολή φόρου εισοδήματος) για να μεταφέρει συμπαγείς ομάδες από την μία μεριά στην άλλη. Ελάχιστοι κοιτούν την μεγαλύτερη, αθροιστικά, εικόνα, δρουν όλοι δηλαδή καθαρά ορθολογικά μιας όλοι ταυτίζουν το (ατομικό, ομαδικό ή κάστας) συμφέρον τους με το θέλω της χώρας.

* Εχουμε τους ιδεολογους ευρωπαϊστες, που ζουν και αναπνεουν για μια ευρωπη των ονειρων τους που πιθανόν δεν υπάρχει ούτε καν στην θεωρια, οι οποιοι ρεπουν προς το ΝΑΙ, μιας και η προσωπική τους θέαση του κόσμου ειναι αυτη. Στο μυαλο των περισσότερων το ευρώ σημαίνει ευρώπη και η ευρώπη σημαίνει κατι έξωθεν του κόσμου, μια ουτοπία ενα πράγμα. Ο βλάχος συγγενής από το χωριό στις ταινίες της δεκαετίας του εξήντα. Ιδανικό παράδειγμα διαχρονικά εκείνος ο αμόρφωτος βλάχαρος συγγραφέας που αρθρογραφεί στην καθημερινή, του οποιου το όνομα έχω ευτυχώς ξεχάσει και βαριέμαι να το βρω. Ας το θεωρήσουμε το παρόν αμένσιοτο :)

* Εχουμε τους ιδεολόγους απομονωτιστες, οι οποιοι ειναι ο καθρέπτης των αποπάνω. Οπου ΝΑΙ βαλε ΟΧΙ, οπου ουτοπια βαλε κολαση και εισαι μεσα. Βλάχοι και αυτοί, αλλά απο την ανάποδη, μιας και αυτός θεωρούσε τους αθηναίους όργανα του Σατανά και ξόρκιζε με το θυμιατήρι τα αυτοκίνητα και τα τρένα όταν τα πρωτόβλεπε. Έτσι ήταν ο Άνθιμος πριν πάθει "ευρωπαϊκή" μετάλλαξη οψίμως.

* Έχουμε και αυτήν, την ας την πουμε #MenoumeEvropi, η οποια ειναι ειδική κατηγορία - τομή των "κερδισμένων" και των "ευρωπαϊστών", η οποια απλα ειναι στην κοσμάρα της και αν δεν εχουν ψωμι να φάνε παντεσπάνι και η τριτοκοσμικότητα εξαφανίζεται οταν δεν χρειαζεσαι βιζα (κατι που μας επιτρεπει να καταλαβουμε πως εχει παει μεν διακοπες στην Αυστρία ή στην Γαλλια αλλά οχι στην Αμερική), ενώ η μή ανάγκη βίζας ορίζεται γενικώς κατι σαν την εργασία και την υγεια (!)

@Antonios1958 εγω την αξιοπρέπεια την ορίζω να έχουν όλοι δικαίωμα στην εργασία υγεία παιδεία κ να μην χρειάζομαι βίζα σαν τριτοκοσμική

— Kleopatra Aggelidi (@klaggelidi) June 29, 2015

* Και προφανώς υπάρχουν οι ιδεολόγοι της φωτιάς που προτιμούν να καει η χώρα και το σύμπαν, από το να ζουν το όνειδος υπαρξης κυβέρνησης που δεν ειναι δικιά τους. Ο ορθολογισμός τους εδώ ξεκινά και τελειώνει αυστηρά στην τσέπη τους (ίσως ούτε καν εκει, μιας και τα ευρωπακέτα εχουν λιγοστέψει). Αυτους εκπροσωπει ο Σαμαράς όταν, την ώρα των διαπραγματευσεων σε ύψιστο επίπεδο και σε κρίσιμη στιγμή, βγαίνει και κάνει θέματα περι δεδηλωμένης, προτείνει να μπει στην κυβέρνηση (!), και τελος πάντων στα μουλωχτά  μουλωχτά ζητάει να παραιτηθεί ο Τσίπρας και να φύγουν οι σατανιστές αριστεροι που τρώνε ζωντανα μωρά και καίνε κρυφά χρήματα στο τζάκι για να γίνουμε Κούβα

* Να μην ξεχάσω και τους αιθεροβάμονες που πιστεύουν πως αν ψηφίσουμε ΟΧΙ, τότε από Δευτέρα θα τρώμε με χρυσά κουτάλια. Μέρος των ΔΥ και των συνταξιούχων σκέφτεται δυστυχώς έτσι, αλλά τι να τους κάνω εγώ;

* Προφανώς παντού και πάντα θα υπάρχουν οι μαλάκες οι οποιοι θα δρουν ορθολογικά μεν, στα πλαισια δηλαδή μιας προσωπικής στρατηγικής η οποία λειτουργεί επιτυχημένα σε περιορισμένα περιβάλλοντα όπου εφαρμόζονται τοπικοί κανόνες, αλλα με μια αυτοκτονική σε βάθος χρόνου στρατηγική αν εφαρμοστεί συνολικά (στο παράδειγμα με το ΑΤΜ ειτε θα φώναζαν "Μετανοείτε" ντυμένοι με χλαμύδες εξω απο τις τράπεζες, είτε θα μπούκαραν να πάρουν το ΑΤΜ με καμια μπουλντόζα, είτε θα πυροβολούσαν όποιον πλησίαζε τα ΑΤΜ, είτε ακόμα θα προκαλούσαν πανικό χωρίς οι ίδιοι να έχουν σηκώσει φράγκο από τον παχουλο λογαριασμό τους, ερχομενοι δηλ σε πιο δύσκολη θέση από τους άλλους). Γενικά σε ένα μεγάλο δείγμα τείνουν να εμφανίζονται όλες οι δυνατές συμπεριφορές, άρα και οι παράδοξες, οι οποιες όμως μπορεί να επιβιώσουν δαρβινικά αν έχουν κάποια (κουφά) πλεονεκτήματα επιβίωσης για το άτομο που τις φέρει. Πχ πάλι, ο έχων την καραμπίνα γενικά επιβιώνει σε έναν κόσμο που δεν έχουμε όλοι καραμπίνες, ή ο έχων την χλαμύδα κερδίζει ποντους συμπάθειας, φιλανθρωπίας και ανοχής όπως ο Φόρεστ Γκαμπ.

Update: Ειδική κατηγορία Σομαριστή/ποταμιστή/#MenoumeEvropi

Θα ανακοινώσω στο προσωπικό της εταιρείας ότι η μισθοδοσία θα γίνει μόνο απόψε στο Σύνταγμα. Για όποιον έρθει.

— Gregory Farmakis (@gregoryfarmakis) June 30, 2015

Παμε να δουμε πως εκφράζεται ο πολιτικός κόσμος μέσα απο το δημοψήφισμα

* Συριζα: Επισημως ανηκουν στην κατηγορία ΝΑΙ ευρώ/ ΟΧΙ μνημόνιο επιδιώκοντας να μαζέψουν τους έχοντες κοινη λογική. Το αν θα τους περάσει ειναι ζήτημα μιας και οι ορθολογικοί  δρώντες  (πρεπει να καταλάβουμε πως ο ορθολογικός δρων δεν λειτουργεί με βάση την κοινή λογική, τα ντου στα ΑΤΜ το επιβεβαιώνουν αυτό) ΕΕ και σία μπορεί να θέλουν να σκοτώσουν τον αποσυνάγωγο για να τρομάξουν οι υπόλοιποι, οποτε το ΟΧΙ ενδεχεται να αντιμετωπιστεί ως grexit. Αυτη ειναι η τρεχουσα ρητορική της ΕΕ αλλά μεταξύ ρητορικής και πραγματοποίησης της ρητορικής αυτής μεσολαβεί η πραγματικότητα. Το αν μετά θα βουλιάξει η Ευρώπη δεν δείχνει να απασχολεί τον νορμάλ ορθολογικό Ευρωπαίο δρώντα, ούτε και τον Συριζαίο εδώ που τα λέμε (ο ορθολογικός δρων αποφασίζει με κριτήριο το τι γίνεται γύρω από αυτόν τώρα που μιλάμε και δεν χαράσσει συνολική στρατηγική ή ακόμα χειρότερα συνολική στρατηγική σε βάθος χρόνου. Το άμεσο συμφέρον υπερισχύει του μακροπρόθεσμου ή και το προσωπικό του συνολικού).

Μέσα στο σύριζα υπάρχουν βεβαίως φωνες υπερ δραχμής, αλλά εδω ειναι η διαφορά που δεν νογάνε οι δεξιοι: οι αριστεροι εχουν απόψεις και τις λένε, συνεχώς και μετά μανίας, αλλά κατά κανόνα υπακούουν στην γραμμη της πλειοψηφίας/κόμματος. Κοινώς θεωρούμε ότι τα μέτρα Σύριζα των 8 δις θα περνάγανε άνετα απο την Βουλή, αλλά αυτό στην παρούσα φάση ειναι άλλο καπέλο. Τελος πάντων με τις αντιθέσεις του πορεύεται και αυτός και οι ορθολογικοί δραχμολάγνοι (sic) επειδή ξέρουν πως δεν μπορούν να φέρουν την δραχμή οι ίδιοι περιμένουν να έρθει μόνη της, απο τις καταστάσεις.

* ΝΔ: Άλλη αντίφαση. Το κόμμα με την πιο αντιευρωπαϊκή ιδεολογία στον πυρήνα του (δειτε τις θέσεις της για θέματα εκκλησίας - κράτους, δικαιωμάτων σε διάφορες κοινωνικές ομάδες, ανθρώπινα δικαιώματα γενικώς, θέματα αστυνομικού κράτους, διαχείριση απορριμάτων κτλ κτλ) έχει κάνει σημαία του και ιδεολογικό αποκούμπι ένα νόμισμα, το οποιο ταυτίζει με την Ευρώπη, μιας και θεωρεί πως αυτο μπορει να συσπειρώσει την ελληνική μεσαία τάξη, μιας και στα υπόλοιπα θέματα η ίδια δεν έχει ούτε ανοχή από τον κόσμο, αλλα πλέον ούτε και εσωτερική συνεκτικότητα. Πως αλλιώς θα βρουν κοινό τόπο οι ευρωπαϊστές καραμανλικοί (του οψίμου Καραμανλή βεβαίως βεβαίως) με τα αβερωφικά κρατικιστικά ούγκανα και τους φιλελεύθερους μητσοτακικούς;  Πως συνδυάζεται η ευρωπαϊκότητα με τον ψεκασμένο Βορίδη; Πως συνάδει η ευρωπη με το ενιαιο και αδιαίρετο εκκλησίας - κράτους και αυτες τις εικονες δεν θα τις κατεβάσουν και τέτοια; Ειναι στην παρούσα φάση κυρίαρχη επιλογή της ΝΔ η έξωση του Σύριζα από την εξουσία με κάθε τρόπο και κάθε κόστος για την κοινωνία και την χώρα. Στο "ΝΑΙ στο ευρώ/ΝΑΙ στην Ευρώπη" βρήκαν απλά το ιδεολογικό όχημα που τους έλειπε για να βρουν κάποια απήχηση στον κόσμο.

* Χρυσή Αυγή: Ξανα αντιφαση. Ο διαχρονικός τους ρόλος ως παρακράτος, εγκληματίες υπό προστασία, δηλ. λακέδες της εξουσίας, η οποια εξουσία υποτάσσεται στην Ελλάδα συνήθως στα εξωτερικά κελεύσματα, τους μπερδεύει μιας και η τρεχουσα εξουσία ειναι "αντιευρωπαϊκή" (μάλλον απλά δεν ειναι τσανακογλύφτικη) και ιδεολογικά αντίθετη, ενώ η προηγούμενη εξουσία εχει τσακωθεί μαζί τους μιας και πλεον ο ψηφοφορικός τους ζωτικός χώρος (:Ρ) είναι κοινός, δηλ οι διαφορές τους ειναι κυρίως προσωπικές και όχι ιδεολογικές.
Παραδοσιακά οι έλληνες φασίστες ήταν πάντα εξαρτώμενοι από ξένα κέντρα (γερμανοί, άγγλοι και αργότερα αμερικάνοι) και γι αυτο ειχαν πάντα ένα πιο "κοσμοπολιτικο" (τρομάρα τους) προφίλ από τους άλλους ομοϊδεάτες τους. Εδώ όμως έχουν σηκώσει εδώ και χρόνια την σημαία του αποχωρητισμού μιας και αυτό πούλαγε για ένα διάστημα στους νοικοκυραίους.

Γι αυτό και οι ίδιοι παίζουν στα άκρα της παλάντζας μια έτσι και μια αλλιως (πχ: 5/6:"Μιχαλολιάκος: Λύση η ρήξη με την Ευρώπη", 22/6: "Μιχαλολιάκος στο bankingnews: Η Ελλάδα τώρα δεν έχει άλλη επιλογή πέραν του ευρώ", ενώ σήμερα προτείνουν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.) Ως οι πλέον ορθολογικοί (εδώ με την έννοια του παντελώς ανεγκέφαλου, που δρα ενστικτωδώς) δρώντες θα επιλέξουν με μοναδικό κριτήριο το άμεσο και αυστηρά προσωπικό τους συμφέρον (δηλ. όχι σαν κόμμα, αλλά σαν γκομενες του αρχηγού), ήτοι είτε κάποιες πιο ευνοϊκες ποινές (πραγματικά ή φαντασιακά, δηλ η ΧΑ θα προσπαθήσει να πουλήσει εξυπηρέτηση, όπως το έχει ξανακάνει άλλωστε) είτε καθαρά ψηφοθηρικά. Στην παρούσα φάση ονειρεύεται να κλέψει ψήφους απο την ΝΔ ποντάροντας στα πιο "παραδοσιακά" αντανακλαστικά των ψηφοφόρων της. Αυριο πάλι ειναι μιαν άλλη μέρα. Απο την ΧΑ περιμένουμε σταθερότητα μόνο στο ότι θα κοιτάει αυστηρά την πάρτη της, οποτε οι πολιτικές της επιλογές ειναι μεταβλητές μιας και ο χώρος έχει το πλεονέκτημα της επιλεκτικής συλλογικής αμνησίας που επιφέρει η υποταγή στην βούληση του αρχηγού, αυτο δηλαδή αν σκεφτούμε πως ο μέσος ΧΑτης σκέπτεται, κάτι καθόλου βάσιμο σαν υπόθεση εργασίας.


* Ποτάμι: Ο πλέον καθαρός παίχτης. Ευρώπην θέλωμεν και ας τρώΤε σκατά.


* ΚΚΕ: Ο βασικός λόγος για τον οποιο γράφτηκε το ποστ. Όταν όλοι καταφέρνουν να περάσουν μια προσωπική ατζέντα μέσα στο δημοψήφισμα, το ΚΚΕ καταφέρνει να περάσει μια ατζέντα έξω (δίπλα; πλάι; μέσα, με την έννοια του φαινόμενου σήραγγας;) απο το δημοψήφισμα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Ό,τι δικαιολογίες, εκλογικεύσεις και παπατζες και να μου πείτε δεν αλλάζω γνώμη. Στην παρούσα φάση το ΚΚΕ πάει κόντρα στο λαϊκο συμφέρον και το μόνο κέρδος που θα έχει είναι οτι θα μπορεί να διεκδικήσει ιδεατά όλα τα άκυρα ψηφοδέλτια για δικά του. Κανεις δεν είπε (πλην σαμαροβλαμένων) πως ο Συριζα πάει επι τούτου για έξοδο, πάει για συμφωνια, οκ, σωστό αυτό. Το ΟΧΙ ομως μας πάει σε αχαρτογράφητα νερά με το grexit να ειναι μια πιθανότητα που δεν αποκλείει κανένας. Ενα σοβαρό κόμμα θα προσπαθούσε να καπελώσει το ΟΧΙ (σε όποιο ερώτημα, μιας και το ίδιο κάνει και η ΕΕ) και να παίξει τα ρέστα του για να προκαλέσει διάφορες ανακατατάξεις, ή να μπει στην πρωτοπορία των ανακατατάξεων αυτών, αλλά οχι το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ ζητάει εγγυήσεις, υπογραφές, πρωτόκολλα και συμβόλαια για να κάνει επανάσταση. Μου θυμίζει τους προεστούς το 1821 που ρώταγαν τον Παπαφλέσσα αν η Ρωσία ειναι να μπει μέσα, αλλιως δεν κάνανε επανάσταση, και ο Παπαφλέσσας, τι να κάνει, τους σάπισε στην μπαρούφα.
Το ότι το ΝΑΙ που ενδόμυχα στηρίζει το άκυρο του ΚΚΕ θα ενδυναμώσει την ΕΕ-ικη γραφειοκρατία κόντρα στην λαϊκή θέληση δεν εξετάστηκε ποτέ. Το ότι, άσχετα με το αν ο Συριζα κάνει νέα συμφωνία ως τσιράκι των πολυεθνικών, το ΟΧΙ θα είναι κόντρα στην ΕΕ-ική γραφειοκρατία και μια νίκη της λαϊκής βούλησης στον αέναο ταξικό αγώνα (ρεσε έχω οίστρο:Ρ) το αφήνει αδιάφορο. Για το ΚΚΕ δεν φαίνεται να υπάρχουν στάδια. Υπάρχει είτε η κόλαση, είτε ο σοσιαλιστικός παράδεισος και η μετάβαση από την μια κατάσταση στην άλλη θα γίνει αστραπιαία όταν "ωριμάσουν οι συνθηκες". Δεν ειναι αυτοί μανιχαϊστές, εσείς δεν νογάτε από λεπτές πολιτικές αποχρώσεις :ΡΡ

Ένα δίκιο ειχε το ΚΚΕ πάντως, και εκφράστηκε στην Βουλή δια στοματος Παφίλη.  Θα μπορούσε να μπει στο Δημοψήφισμα και μια ερώτηση τύπου Ευρώ/Δραχμή. Έτσι θα μπορούσε να διαχωριστεί και η κυβερνητική πρόταση συνέχισης των διαπραγματεύσεων από τους δραχμολάγνους, αλλά η κυβέρνηση ηλιθιωδώς κώλωσε και το άφησε να πλανάται σαν αυθαίρετο συμπέρασμα. Κυβερνητικό λάθος και μεγάλο, αλλά και πάλι ρε φίλε. Οι συνθήκες ειναι αυτές που ειναι εδώ και τώρα, όχι αυτες που θελουμε. Ποτέ δεν θα ειναι αυτές που θέλουμε, ειδικά αν δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Οι κοινωνίες δεν ειναι αποστειρωμένο εργαστήριο, και δεν μπορείς να πετάξεις το πείραμα και να φτιάξεις άλλο από την αρχή. Οι συνέπειες της μαλακίας της αποχής του 1946 δεν φαίνεται να τους έχουν αγγίξει, αλλά δεν πειράζει, το ....2047 που θα αναγνωρίσουν το λαθος τους, θα κάνουν αυτοκριτική, ίσως και καμια πολιτική αναθεώρηση στάσης....
(ενδιαφέρον το ότι τώρα που η αποχή έχει πολιτικό νόημα, δηλ μπορει να βγάλει άκυρο το δημοψήφισμα, το ΚΚΕ προτείνει άκυρο που ....δεν έχει)
Update: Τελικα ούτε εδω έχει δίκιο το ΚΚΕ μιας και τελικά μονο ένα ερώτημα μπορεί να μπει στο δημοψήφισμα
Update στο Update: (2/7) Τις μαλακιες μας πρέπει να τις ομολογούμε και οχι να τις σβύνουμε. Επιτρέπονται πολλαπλά ερωτήματα σε δημοψήφισμα, αρα (και) ο Σύριζα μαλακίστηκε

Στην ουσία το ΚΚΕ προτείνει στην παρούσα φάση το ΝΑΙ, διοτι πολύ απλά κωλώνει να μπει στην περιδίνηση του grexit, κωλώνει να πάρει την ευθύνη, φοβάται και την ενδεχόμενη ρήξη και τις συνέπειες για το ίδιο. Βάζει την προσωπική του επιβίωση μπροστά από το λαό, κάτι δηλ σαν την ΧΑ αλλά στο πιο έξυπνο, διοτι όσο να ναι τα συντρόφια νογάνε και πέντε δράμια πολιτική. Και η πρόταση που έγινε, έγινε διότι ήξεραν ότι θα απορριφθεί, είτε απο το Σύριζα, είτε απο το λαο. Αν δεν ήταν έτσι, το ΚΚΕ θα ήταν όλη μέρα στους δρόμους σπρώχνοντας το ΟΧΙ σαν όχι στην Ευρωπη, όπως κάνει ο Γιούνκερ απο την ανάποδη ας πούμε :)
Και επειδή ξέρει πως θα το παρουν με τις ντομάτες αν πει ΝΑΙ, προτείνει το άκυρο σαν λύση, με την προφαση του μη εγκλωβισμού της λαϊκής ψήφου, ή αλλιώς την υιοθέτηση όλων των ακύρων ψηφοδελτίων σαν δυνάμει ΚΚΕδων και αυτό ήταν (μέχρι στιγμής ο μοναδικός χώρος που έχει διανοηθεί να εγκολπωθεί τα άκυρα ειναι η 17Ν, και αυτό μας δίνει το μέτρο της βαρύτητας του ΚΚΕδικου επιχειρήματος). Τα θερμά μας συγχαρητηρια λοιπον, για μιαν ακόμα φορά, καθώς κατάφερε να συμπεριφερθεί πιο ανεγκέφαλα και από την ΧΑ, δηλαδή παντελώς ......ορθολογικά. Ελπίζω πάντως να μην δω τον Κουτσούμπα με χλαμύδα έξω από τα εκλογικά κέντρα.

φωτογραφία από εδώ

* ΑΝΕΛ: Όπως και το Ποτάμι, σχετικά καθαρός παίχτης. Στην παρούσα φάση η ρητορική και οι ψηφοφόροι του αναφέρονται διαρκώς στον Καραϊσκάκη, τον Παπαφλέσσα, τον Λεωνίδα, τον Μεταξά και το λουρί της μάνας. Δεξιοι νίντζα-καμικάζι. Πολιτικά περιχαρακώνουν τον δεξιο χώρο με τα πιο παραδοσιακά αντανακλαστικά τύπου "εθνική υπερηφάνεια" και έτσι. Χρησιμότατοι στην παρούσα φάση διοτι λειτουργούν σαν μαξιλάρι ανάμεσα στην ΝΔ και στην ΧΑ. Γραφικοί, ψεκασμένοι, παντελώς ακατάλληλοι για παρέα, αλλά χρήσιμοι :)
Αν το δεις στρατηγικά έχουν την πλέον μονοδρομη ατζέντα μιας και έχουν περάσει το point of no return της ρήξης με την ΝΔ και δεν μπορούν πλεον να επιστρέψουν, κοινώς θα είναι πιο ξεροκέφαλοι και απο τους δραχμολάγνους του Σύριζα ή και του ΚΚΕ.


* ΠΑΣΟΚ: Τι να κανουν, αυτοι ειναι ταγμένοι μιας και οι εναπομείναντες πασόκοι ταιριάζουν πολύ περισσότερο στον κυνικό αμοραλισμο του Λοβέρδου και του Βενιζέλου, παρά σε φάτσες οπως ο Κακλαμάνης, ο Γεννηματάς και ο Τρίτσης. Το ΝΑΙ γι αυτούς θα ειναι μια δικαιωση και το ΟΧΙ χαστούκι. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ ειναι το νόθο παιδί του Ποταμιού με την ΝΔ, αλλά όχι "ο νόμιμος καρπος των υπερδραστηριων λαγονιών τους, αλλα το νοθο, το χαζο παιδί που κατά βάθος δεν ήθελαν ποτε" (κάπως έτσι υπο του Θεϊκού στρατηγού Μέλτσετ). Εκτός και αν το Ποτάμι ειναι τελικά το νόθο ΠΑΣΟΚ ΝΔ και τέλος πάντων, γάμησε τα.


Ρέστα: Όλα τα μικρά αριστερά κόμματα παίρνουν θέση υπερ του ΟΧΙ ή της αποχης (πιο λογικες επιλογές απο του ΚΚΕ), όλα τα φιλελευθερα γκρουπουσκουλα και ένας Τζήμερος υπερ του ΝΑΙ με ποταμίσιο στυλάκι, οι Πειρατές υπερ δημοψηφισμάτων γενικώς (απ΄όσο ξέρω) και ο Λεβέντης γνωρίζει νέες δόξες ως προφήτης.



Αν θέλετε να τιτλοφορήσω τις στρατηγικές - ατζέντες των κομμάτων του Κοινοβουλίου θα έβαζα τα εξής:

Σύριζα: ΟΧΙ στο Μνημόνιο - και η Παναγια μαζί μας
ΝΔ: ΟΧΙ στον Σύριζα - και γαία πυρί  μιχθήτω
ΧΑ: To the highest bidder
Ποτάμι: Ευρώπην θέλωμεν και ας τρώτε σκατά.
ΚΚΕ: Στ' αρχίδια μας, πραγματικά
ΑΝΕΛ: Γιούργια!!
ΠΑΣΟΚ: Υπογράφουμε μέχρι και τα πλατανόφυλλα

Ταυτα και μένω :)

Υ.Γ. Πιστός σε αυτό που είπα, προσπάθησα να μην αναλωθώ στο δια ταύτα, συμφωνίες, όροι, προβλέψεις κτλ, μιας και το πράγμα παραέχει γίνει χαοτικό. Προσπαθώ απλά να περιγράψω τις στρατηγικές (στην παρούσα φάση διαβάζουμε βιβλία σχετικά με την Εξέλιξη και τη Στρατηγική :Ρ) και μακριά από εμένα οι προφητείες.