Αριστεία and stuff νο 2

Εισαγωγή

Εσείς θα παίρνατε στην δουλειά σας έναν απόφοιτο του Χάρβαρντ και του Γιέλ, με προϋπηρεσία ιδιοκτήτη σε πετρελαϊκή επιχείρηση και διευθυντικού στελέχους σε πολυεθνική; Ένα τέτοιο βιογραφικό δεν θα ήταν τόσο καλό που θα επισκίαζε ακόμα και αυτό το "καλύτερο βιογραφικό της χώρας", δηλαδή αυτό του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ένας τέτοιος πολίτης δεν θα ήταν άριστος;

Θα ψηφίζατε έναν τέτοιον άνθρωπο, έμπειρο τεχνοκράτη, για Πρωθυπουργό; Αν απαντήσατε ναι, συγχαρητήρια, μόλις ψηφίσατε τον Τζορτζ Μπους τον Β, τον πλέον αποτυχημένο Πρόεδρο των ΗΠΑ, μεταπολεμικά τουλάχιστον¹.

Α, τώρα που το θυμήθηκα

Πάντως ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε καλύτερο βιογραφικό από τον Κυριακο Μητσοτάκη. #αριστεία

— zaphod b (@aeisixtir) September 4, 2016

Πρώτο Συμπέρασμα.

Η αριστεία στο σχολείο, τα καλά κολέγια και πανεπιστήμια δεν σε κάνουν καλό και ικανό κυβερνήτη, ούτε καν κατ' ανάγκη έξυπνο άνθρωπο. Και σίγουρα δεν μπορεί να είμαστε 100% για την ....εξυπνάδα των ανθρώπων που τα έχουν βγάλει, όπως ακριβώς δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι για καμία ομάδα πληθυσμού, διότι η στατιστική και η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν λειτουργεί έτσι.
Πόσο μάλλον όταν όλοι αυτοί οι ....γόνοι στην ουσία έχουν εξασφαλισμένη και την αριστεία και τα καλά κολέγια και δεν περνούν την βάσανο των εξετάσεων, της φτώχειας, του δανεισμού εν μέσω σπουδών, της διακοπής σπουδών για βιοποριστικούς λόγους και τα λοιπά που είσαι αναγκασμένος πιθανόν να περνάς εσύ φίλτατε αναγνώστη. Και γω αν είχα τα λεφτά του Μπουσέικου πετρελαιάς θα γινόμανε και το παιδί μου στο Χάρβαρντ θα το έγραφα - πιθανόν πριν καν γεννηθεί. Προφανώς θα έβρισκε πιο εύκολα δουλειά ως απόφοιτος του Χάρβαρντ παρά ως απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών λόγου χάρη, ακόμα και αν ήταν ένας στόκος και μισός. Όπως θα έλεγε και κάποιος πιο κυνικός "αυτοί μεταξύ τους φτιάχνονται". Άσε που οι στόκοι το Πανεπιστήμιο Αθηνών δεν το τελειώνουν ή το τελειώνουν στην δεκαετία, όπως ένας αντιπρόεδρος κόμματος λχ. Αν τώρα τελικά θα άξιζε περισσότερο ή λιγότερο (και με ποιο κριτήριο;) από το παιδί του διπλανού μου αυτό απλούστατα δεν μπορεί να απαντηθεί, αν και στατιστικά ε όλο και κάποιο καλύτερο θα βρίσκαμε, ειδικά από τον Γιωργάκη τον Μπους ή τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου.

Αριστο-κρατία.

Στο προηγούμενο ποστ, έχω τονίσει μερικές λέξεις ή φράσεις με κόκκινο χρώμα. Αν έχετε όρεξη ξαναπεράστε από τις φράσεις αυτές. Είναι όλες σχετικές με τον τρόπο που βλέπουν ή έβλεπαν μερικοί το ζήτημα παιδεία-αριστεία-DNA και τελικά το ίδιο το ζήτημα του ποιος κάνει κουμάντο. 

Η μανία που έχει πιάσει μέρος της ΝΔ και του τύπου με την αριστεία και τα σχετικά προφανώς δεν έχει να κάνει με το ήσσονος σημασία καθαρά εκπαιδευτικό ζήτημα της αξιολόγησης μαθητών και του διαχωρισμού πρότυπων και πειραματικών σχολείων. Όχι, είναι κάτι πιο βαθύ, γι αυτό και ψάχνουν και βρίσκουν "αρίστους που διώκονται" παντού, ακόμα και στον πισινό του γαϊδάρου.

Τώρα που κολλάει ο κολλητός της εκκλησίας Σφακιανάκης στο θέμα της (σχολικής) αριστείας κανείς δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα. Πόσο μάλλον που κατά τα φαινόμενα προήχθη ο άνθρωπος και δεν "απομακρύνθηκε"

Ο καυγάς ειναι να αποδειχθεί πως η νέα διακυβέρνηση ως "φαύλη" ενθαρρύνει την άνοδο των ουτιδανών, των αχρείων και ουχί των αρίστων γενικώς (βασικά ειδικώς) και που βαδίζομεν κύριοι όταν η αριστεία διώκεται και τα λοιπά.

Νομίζει (;) ο μέσος αδαής πολίτης πως όταν Αρούλης ο Πορτοσάλτες αναφερεται στους αριστους πως κατα βάθος και ενδόμυχα εννοει το παιδάκι του ίδιου του μέσου αδαούς πολίτη που θα γίνει απουσιολόγος, σημαιοφόρος, αριστούχος, 1ος στην Ιατρική και στο μπες και στο βγες, νέος δρ Χάουζ, αστροναύτης, πρωθυπουργός, πλανητάρχης, εικόνισμα. Αυτές οι θέσεις ειναι ήδη κρατημένες στο μυαλό του μπαμπά για τον μπούλη του και αν δεν ερθουν προφανώς θα είναι λάθος του συστήματος, της κυβέρνησης και του πλανήτη, διότι ο μπαμπάς αδυνατεί να καταλάβει πως 999.999 στο εκατομμύριο το παιδί του δεν ειναι και τόσο καλύτερο από τα παιδια των αλλωνώνε, ρε δεν πα να χει πάρει lower πριν ακόμα μπουσουλήσει. Ο Αρούλης ο Πορτοσάλτε όμως δεν σκούζει για αυτό το παιδί, ούτε καν για το δικό του το παιδί. Αλλά για μερικά άλλα παιδιά που όντως, ρε από πριν να γεννηθούνε κιολας, προορίζονται για απουσιολόγοι, σημαιοφόροι, δρ Χάουζ και πλανητάρχες και τα παιδιά μερικών άλλων μπαινουν στην μέση και εμποδίζουν να πούμε.

Σε αυτό θα επανέλθουμε μετά από ένα σύντομο....

Εμβόλιμον Διάλειμμα Ιστορικής υφής

- Τι σκατά ειναι οι άριστοι λοιπόν;

Να θυμάστε πως δεν μιλάμε για καινούργιο, ούτε ουδέτερο όρο. Ξεχάστε τη σχολική επίδοση και αυτές τις πίπες και πάμε να πρωτοβρούμε τον όρο και απο κει να πιάσουμε το πατιρντί (λινκ):

"Ως Αριστοκρατία εννοείται εκείνο το πολίτευμα που στηρίζεται κατά τον Αριστοτέλη στη διακυβέρνηση των αρίστων. Στην πορεία των χρόνων, ο όρος χρησιμοποιήθηκε ευρύτερα για να υποδηλώσει τις τάξεις των ευγενών κληρονομικώ δικαιώματι, με αποτέλεσμα να παρατηρείται σύγχυση της καθαρής έννοιας της αριστοκρατίας με εκείνη της ολιγαρχίας. Οι άριστοι στην καθομιλούμενη των νεότερων χρόνων ταυτίστηκαν σταδιακά με τις ανώτερες τάξεις, ειδικότερα δε με τους μεγάλους γαιοκτήμονες και το φεουδαρχικό σύστημα."

Η αριστοκρατία λοιπόν βασίζεται στην εξουσιαστική κυριαρχία ορισμένων μέσω

α) Κατοχής γης (φεουδαρχία) η οποία κατοχή γης τότε ήταν μονόδρομος για την  απόκτηση εξουσίας. Τώρα προφανώς η κατοχή γης είναι λίγο πασέ μπροστά στην κατοχή χρήματος.

β) Κληρονομικού Δικαιώματος (άριστος by default, DNA κτλ)

γ) Κλειστής, εν ανάγκη ενδογαμικής (κλατς, κλουτς), κάστας η οποία "ανατρέφεται" για να είναι άριστη και να μας κουμαντάρει

δ) (δεν αναφέρεται, θέλει λίγο διάβασμα αλλού) της ικανότητας προάσπισης της κατεχόμενης γης μέσω των όπλων: "The term "aristocracy" (Greek: ἀριστοκρατία) was first used in Athens with reference to young citizens (the men of the ruling class) who led armies at the front line"

Συνοπτικά: ο άριστος κερδίζει τον τίτλο λόγω καταγωγής και δύναμης και της ικανότητας να επιβάλλει το δικό του θέλω μέσω της βίας αν χρειαστεί. Αυτή ειναι η "αριστεία" και όχι προφανώς τα δικά σας σουσούμια. Τα ρέστα περί χρήματος, μορφώσεως, αθλητικών επιδόσεων και τα λοιπά ήρθαν αργότερα σαν διακοσμητικά και δηλωτικά της πιο πάνω εξουσίας λειτουργώντας ως "αποδείξεις" πως οι άριστοι ήταν όντως άριστοι. Τα μεσαιωνικά χρόνια οι  "ευγενείς" δεν μορφωνονταν καν. Η μόρφωση απαιτούσε (πνευματική) εργασία και οι άριστοι δεν ήταν να εργάζονται. Για κανένα λόγο². Η κυριότερη "δουλειά" του αρίστου ήταν

* Η άσκηση εξουσίας και η απονομή δικαιοσύνης ως δηλωτική της εξουσίας αυτής

* Η διεξαγωγή πολέμου. Η αριστοκρατία διαχρονικά συνδεόταν με τους πολεμιστές, μέχρι την εποχή που τα πράγματα άλλαξαν (βλ παρακάτω). Παραδείγματα οι ευγενείς Μυκηναίοι πολεμιστές της εποχής του χαλκού, οι σαμουράι και οι μεσαιωνικοί ιππότες. Όλοι αυτοί ήταν "άριστοι", "ευγενείς", αναθρεμμένοι ως τέτοιοι εξ απαλών ονύχων και διαχωρίζονταν από την πλέμπα.
Όταν ο μεγάλος ήθελε να γίνει κάποια γραμματιζούμενη δουλειά είχε τον γραμματικό του, τον παπά του και τον σύμβουλό του, αλλα οι αποφάσεις ήταν δικές του, με την σοφία του "Ελέω Θεού" κληρονομικού δικαιώματος.
Προφανώς ο "άριστος", ο άρχοντας δεν εμπαινε σε καμία διαδικασία απόδειξης ότι ειναι άριστος. Η καταγωγή (το DNA που λέγαμε) το "εξασφάλιζε" και η ανατροφή το τεκμηρίωνε³. Και το πρόβλημα ήταν πως ο a priori άριστος πολλές φορές ήταν ένας παπάρας άνευ προηγουμένου, από τον οποίο δεν μπορούσες να απαλλαγείς και εύκολα⁴. Τα ιστορικά παραδείγματα ηλίθιων, καθυστερημένων, τρελών και τα λοιπά που κατσικώθηκαν στο σβέρκο φεουδων και εθνών είναι ουκ ολίγα για να τα περάσουμε αδιάφορα.
Όσο ο κόσμος άλλαζε⁵ οι αποπάνω έπαιρναν και άλλες ιδιότητες όπως λχ του φραγκάτου ή του μορφωμένου με απώτερο στόχο προφανώς την διαιώνιση της κάστας τους. Τα σχολεία στο μεσαίωνα ήταν κάτι για τους πλούσιους και όχι για τους έξυπνους. Το πανεπιστήμιο επίσης. Ο πρώτος απόγονος του φεουδάρχη θα έπαιρνε το φέουδο, ο δεύτερος αν υπήρχε θα γινόταν ιερέας, και ο τρίτος θα πήγαινε σε κανα πανεπιστήμιο (μπελάς) για να κρατάει τα τεφτέρια ή στην χειρότερη να γιάνει κανα τραύμα αμα χρειαστεί. Η ιδιότητα του ιατρού σχετικά πρόσφατα έγινε αντικείμενο κοινωνικού στάτους και τρόπος κοινωνικής ανέλιξης. Επαναλαμβάνω αυτό που είπα και προηγουμένως. Το (δημόσιο και δωρεάν) σχολείο, και ειδικά το "ανοικτό" πανεπιστήμιο, είναι μια κοινωνική κατάκτηση και όχι κάτι το αυτονόητο. Το ότι κάποιος πρέπει να είναι έξυπνος για να πάει στο πανεπιστήμιο ασχέτως άλλων κοινωνικών πραγμάτων είναι κάτι πολύ πρόσφατο και καθόλου υποχρεωτικό επί της αρχής. Το 'παμε και στο προηγούμενο. Χαζούς, ξεχαζούς αμα τους χρειάζεσαι θα τους κάνεις. Αν λοιπόν ο τάδε απόγονος έπρεπε να γίνει μηχανικος, γιατρός, στρατηγός ή δικηγόρος τότε θα γινότανε μηχανικός, γιατρός, στρατηγός ή δικηγόρος. Στη θέση οποιουδήποτε άλλου (θεωρητικά) καταλληλότερου.

Στο ζήτημα της πολεμικής ηγεσίας τα πράγματα λογικά άλλαξαν πιο αργά. Προφανώς η ηγεσία στην μάχη εξακολουθούσε να ήταν εκ των ουκ ανευ για αυτούς τους τύπους ενώ οι "πτωχοί" ήταν προφανώς αναλώσιμοι. Και όλα αυτά δούλευαν και δούλευαν λειτουργικότατα και η πλέμπα σπανίως μορφωνόταν ή ανέβαινε τα κλιμάκια της εξουσίας μέχρι που οι άριστοι τα έκαναν μαντάρα.
Είπαμε ήδη πως γενικά και κοινωνικά δεν πολυέχει σημασία ποιος θα γίνει γιατρός ή στρατηγός, οκ το εμπεδώσαμε. Όταν όμως στις θέσεις ευθύνης αυτές αρχίζουν και συνωστίζονται συγκεκριμένοι ανθρωποτύποι με συγκεκριμένα κριτήρια καταλήγεις συνολικά να έχεις ενός συγκεκριμένου τύπου κοινωνία η οποία όταν έρθει αντιμέτωπη με άλλες να μην μπορεί να κερδίσει με αποτέλεσμα να βουλιάζει. Ή μπορεί μεν να επιβάλλεται αλλά με δυσανάλογο κόστος, μέρος του οποίου ανάγεται στην κακή διαδικασία επιλογής στελεχών που ακολουθεί εν συνόλω.

Spoiler alert. Το επόμενο βιντεάκι ειναι από το τέλος του εξαιρετικού Cross Of Iron του Πεκινπά. Μην το δειτε, αν δεν έχετε δει την ταινία.

( Παρένθεσις
Να μην ξεχνάμε πως το ελληνικό παράδειγμα δεν ακολούθησε ακριβώς το ευρωπαϊκό και όταν το έκανε το έκανε καθυστερημένα και αρκετά στρεβλά. Γι΄αυτό η ντόπια εξουσιαστική νομενκλατούρα των γαιοκτημόνων σνόμπαρε τη γνώση και τη μόρφωση για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ΄ότι οι ευρωπαίοι ανάδελφοί τους. Και όταν τέλος πάντων μπήκαν στην διαδικασία, το σνομπάρισμα του φτωχού που ήθελε να μορφωθεί και να μας γίνει κομμουνιστής, να μας φάει τα χωράφια, έμεινε. Ο όρος "θολοκουλτούρα/θολοκουλτουριάρης" μάλλον από κει προέρχεται, από το σνομπάρισμα που έτρωγε ο μορφωμένος, ο "κουλτουριάρης" του οποίου η μόρφωση "θολώνει" τα "σωστά" ένστικτα υποταγής σε πατρίς (δηλ τους αποπάνω)-θρησκεία (ξανα τους αποπάνω) - οικογένεια (την οποία θα σου φάμε αν δεν ....).

)

Προσωρινή κατακλείδα για να πάμε και παρακάτω
Η αριστεία ως όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την ανώτερη, κληρονομική τάξη. Η ανωτερότητά τους (πέρα από το ότι να 'ναι επιχείρημα της κληρονομικω δικαιώματι ανωτερότητας) επιβεβαιωνόταν από την καλύτερη ανατροφή που είχαν σε σχέση με το πόπολο αλλά και από το γεγονός πως πολλά επαγγέλματα ήταν κληρονομικά λόγω αυτής της ισχυρής έλξης του παράγοντα "καταγωγή". Κοινώς αν γεννιόσουν σε ένα άλφα περιβάλλον το τι θα γινόσουν ήταν περίπου μονόδρομος. Οι τίτλοι, τα πτυχία και αριστεία αργότερα και τα λοιπά λειτουργούσαν απλά επιβεβαιωτικά. Ναι ξέρω, εξαιρέσεις μπλα μπλα, αλλά κανένας δεν ασχολείται με τις εξαιρέσεις όταν  πάει να δει το σύστημα.
Χαρακτηριστικά του συστήματος:
- Κληρονομικότητα - το πλέον ισχυρό. Από την γέννησή κάποιου "ξέραμε" τι θα γίνει άμα μεγαλώσει.
- Ισόβια ανάθεση έργου στον οποιοδήποτε. Δεν υπήρχε "νόμιμος" τρόπος να φας τον φεουδάρχη αμα δεν ήτανε καλός (μέχρι που ισχυροποιήθηκε σε ορισμένα κράτη ο βασιλικός θεσμός). Δεν μπορούσες να τιμωρήσεις τον φεουδάρχη άμα έκανε μαλακίες και προφανώς δεν μπορούσες να τον αλλάξεις. Η ικανότητα /αποτελεσματικότητα του αυθέντη ήταν δευτερευούσης σημασίας. Η λογική ήταν η λογική του Τολκιν. Αν ο άρχων ήταν "καλός" θα πήγαινε και η "γή" "καλά", αλλιώς η.... γη θα έκανε υπομονή μέχρι να βρει τον καλό άρχοντα.
- H κοινωνική κινητικότητα ήταν περίπου μηδενική.
- Οι αποπάνω απολάμβαναν σχετική ή πλήρη ανευθυνότητα για τις πράξεις τους.
- Σύστημα που βασίζεται στην φτώχεια και στην ευπιστία του πόπολου για την ανωτερότητα μερικών μερικών. Ο μοναδικός λόγος που διάρκεσε όσο διάρκεσε ήταν η απόλυτη χαζομάρα που κυριαρχούσε παντού. Και το σύστημα μεν διάρκεσε, οι "δυναστείες" όχι και τόσο και όχι τόσο συχνά μιας και αρκούσε μια λάθος "κλήρωση ηγέτη μέσω γέννησης" σε λάθος timing για να κάνει το μαγαζί μπουρδέλο. Η πίστη στο αλάθητο, άριστο και άσφαλτο (:Ρ) του (πρωτότοκου) τέκνου μοιραία σε κάποια φάση θα τα τα έκανε όλα σκατά. Διότι ακόμα και "το καλύτερο βιογραφικό της χώρας" δεν είναι Θεός και η φυσική επιλογή α) τι να πρωτοπρολάβει σε μια γενιά και β) ποια φυσική επιλογή, όλοι αυτοί οι χλεχλέδες σε συνθήκες "φύσης" δεν θα αντέχανε ούτε 3 nsec.

Θεσμοί που δεν βάσισαν την επιλογή της ηγεσίας στην κληρονομικότητα αλλά στην (τεχνητή) επιλογή  από μια γκάμα υποψηφίων  (όπως η Καθολική και Ορθόδοξη Ιεραρχία ή οι επαγγελματικές συντεχνίες) διάρκεσαν και πολύ περισσότερο και πέτυχαν διαχρονικά να αυξάνουν την δύναμή τους.

Update 23/09
Ισως ειναι λίγο θολο, οποτε το κάνω ταληράκια. Ο γράφων δεν θεωρεί πως η "αριστεία" κάποιου ειναι στο DNA του, πόσο μάλλον λόγω ενός "κληρονομικού δικαιώματος" εξουσίας. Προφανώς δεν ειμαστε tabula rasa, αλλά πιθανότατα ο γενικός πληθυσμός ακολουθεί (ειδικά στα δευτερεύοντα γνωρίσματα) μια τυχαία κατανομή. Το πρόβλημα είναι όταν οι έχοντες το καταλληλότερο περιβάλλον για να αναπτυχθεί η χ δεξιότητα ανάγουν εκ των υστέρων το αποτέλεσμα όχι  στο περιβάλλον αυτό αλλά στην καταγωγή τους και το προβάλουν σαν επιχείρημα στο διηνεκές. Τουτέστιν δεν μπερδεύω την αριστοκρατία με την "αριστεία", πόσο μάλλον την σχολική, αυτοί το κάνουν στο τάχα μου τάχα μου και προβάλουν την όποια αριστεία τους στα σχολεία σαν προσόν το οποίο a priori τους κάνει ανώτερους σε κάθε τομέα, βλ "καλύτερο βιογραφικό της χώρας", ή την παντόφλα του Θεοδωράκη να μιλήσουν οι "άριστοι" Ολυμπιονίκες στην Βουλή (και να μας πούνε τι;). Αυτός ειναι ο στόχος και ο σκοπός και ο λόγος του κάθε αμόρφωτου Πορτοσάλτε ή Χαντζή υπερ "αριστείας" γενικώς (η οποία προφανώς και δεν τους αφορά προσωπικά) έχει σκοπό να μας καλλιεργήσει σωστά ένστικτα. Όπως γράφω και παρακάτω, όταν αρχίζεις και αποδέχεσαι εκ συστήματος πολλούς κόφτες "αριστοσύνης" στο τέλος ανακαλύπτεις έκπληκτος πως αφορούν πολύ λιγότερα άτομα απ΄όσα νόμιζες αρχικά.
Τέλος update

Παμ' παρακάτω

Το μιμίδιο.

Η φάση μπορεί να ξεκίνησε ως "ο Συριζα πολεμάει την αριστεία", αλλά το μιμίδιο ειναι παλιό και εμφανίζεται κάθε φορά που μια κοινωνία εκδημοκρατίζεται (δεν είχατε ίσως πάρει χαμπάρι πως είχαμε φτάσει εκεί, αλλά .....) ή -πιο γενναιόδωρα- έστω όταν ένα καθεστώς νιώθει να απειλείται. Η διαφοροποίηση της άρχουσας κάστας από την πλέμπα που έρχεται να της σπάσει την κόκα (και να της πάρει την κουτάλα) γίνεται πάντα και με τέτοιους "ηθικολογικούς" όρους. Έρχονται οι αμόρφωτοι, οι άπλυτοι, οι αβράκωτοι να ασκήσουν την εξουσία στην θέση ημών των μορφωμένων, των πλυμένων, των βρακωμένων. Το μιμίδιο ειναι απλό. Όταν κάποιος "καλός" ξηλώνεται φταίει τελικά η Δημοκρατία.  Η Δημοκρατία διώκει τους άριστους. Και όταν λέμε αριστους πάντα να θυμόμαστε πως δεν εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα. 

Κυριότερη αποκρυστάλλωση του μισους αυτού προς τον "χύδην όχλο" αποτελεί αυτό το πόνημα του Κυρίου Πλεύρη μπαμπα:

ορίστε το μιμίδιο που ψάχνουμε. Ο διωγμός των αρίστων. Απο ποιους; Μα είστε χαζοί αγαπητοί μου. Από τους σιχαμένους τους Δημοκράτες.

Χαριτωμένα αποσπάσματα

Το καθαυτό βιβλίο επιχειρεί με τρόπο τυπικά "πλεύρικο" να αιτιολογήσει τη θέση του. Τι σημαίνει αυτό; Πως προφανώς παραχαράσει την ιστορία, διαστρεβλώνει γεγονότα, ενίοτε απλά ψεύδεται ασυστόλως, παραθέτει επιλεκτικά όσες πηγές τον επιβεβαιώνουν, αποσιωπώντας όσες διαφωνούν (συχνότατα η ακύρωση της αρχικής θέσης ειναι στο ίδιο κείμενο με την επιβεβαιωτική πρόταση, αλλα ο μπαμπάς Πλεύρης το κάνει αβαβα διότι εχει εμπιστοσύνη στην αμορφωσιά του αναγνώστη). Το βιβλίο ξεσκιζεται εδώ από τα παιδιά του jungle-report και εδώ από τον ηρωικό Νάσο, σε ένα ποστ πραγματικό μνημείο του ελληνικού ιντερνετ, ο οποίος έκατσε και βρήκε τις πηγές μία μία αναιρώντας τις μπαρούφες του Πλεύρη μπαμπα, οπότε δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο. Διαβάστε τα δυο άρθρα, ειδικά του Νάσου και ξαναπεράστε να συνεχίσουμε.

Που έχουν δίκιο.

Προφανώς δεν χρειάζεται η ιστορία, λίγη μόνο λογική για να καταλάβουμε πως σε μια δημοκρατία, όπου άρχει ο Δήμος, οι πολίτες δηλαδή, η ίδια η παρουσία μερικών "εξωπολιτών" που ειναι "πιο ίσοι από τους άλλους" ειναι πρόβλημα και μάλιστα οξύ. Η Δημοκρατία σιχαίνεται τους "by default άριστους", αυτούς που είναι πάνω από τους πολίτες και όποτε μπορεί τους βάζει χέρι. (Ελληνικό Σύνταγμα άρθρο 4.7: "Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες."). Πέρα από το λεγόμενο ταξικό μίσος και τα λοιπά έχουμε την σύγκρουση δύο διαφορετικών κοσμοθεωριών, από την μία αυτης που θέλει τους "ημέτερους" μοναδικούς (ελέω Θεού, Βασιλιά και DNA) φορείς εξουσίας και αυτής που θέτει τον "μέσο" πολίτη-κάτοικο ως πρότυπο και δυνητικό φορέα εξουσίας, έστω και δια αντιπροσώπου.

Προφανώς η Δημοκρατία δεν θέλει πολίτες που είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο, θέλει να σηκώσει το μέσο όρο, τον πολίτη, όσο γίνεται πιο ψηλά και η ίδια η ποιότητα της Δημοκρατίας είναι συνάρτηση του μέσου επιπέδου του πολίτη και όχι της ηγεσίας του (δεν είναι τυχαία τα έξοδα στα οποία έμπαιναν οι αρχαίοι Αθηναίοι προκειμένου να βελτιώσουν τους πολίτες τους. Πέρα από τα πληρωμένα έξοδα για θέατρα, περιοδείες των νέων στις αποικίες και στους εμπορικούς εταίρους  (!), αποζημιώσεις για την παρουσία στις συνεδριάσεις της Εκκλησίας κτλ είχαμε και την άγρια φορολογία των ανώτερων τάξεων για να βγουν τα έξοδα αυτά, διότι όπως ξανάπαμε τίποτα δεν είναι τζάμπα), ενώ προφανώς ένας αριστοκράτης/ολιγαρχικός θέλει να σπρώξει τον μέσο πολίτη προς τα κάτω διότι απλούστατα νιώθει την (δικαιωματική) κατ΄αυτόν εξουσία του να απειλείται στην αντίθετη περίπτωση. Υπό αυτήν την έννοια λοιπόν, προφανώς η Δημοκρατία εχθρεύεται την αριστεία. O δε Δήμος, όταν νιώθει πως κάποιος από τους ηγέτες του παραγίνεται μεγάλος δεν διστάζει να τον ξηλώσει (Θεμιστοκλής, Κίμων, Αλκιβιάδης εύκολα παραδείγματα) διότι είπαμε μεγάλος, αλλά μην μας σπας και τα παπάρια^6,7.



Αριστεία στην Παιδεία
Η φάση της αριστείας αναφέρεται λοιπόν μιμιδιακά στην ανώτερη τάξη. Και όταν λέμε ανώτερη, το εννοούμε, δεν μιλάμε για αστούληδες wanna be rich and famous που νομίζουν πως άμα πάρουν 18 στο σχολείο θα ανοίξουν οι πόρτες του παραδείσου αλλά για ανθρώπους που ανήκουν στο 1% και βγάλε. Αν η κερά Μαρία (του προηγούμενου) νομίζει πως αναφέρεται στο καμάρι της τότε απλά κάνει λάθος. Ακόμα και αν το καμάρι της κάνει την κοινωνική υπέρβαση (κατι που δυσκολεύει όσο περνάει ο καιρός, πράγμα όχι τυχαίο⁸ ) θα είναι απλά η εξαίρεση, η οποία δεν ενοχλεί εφόσον γινόμενη μια απο τους αποπάνω εγκολπώνεται και εγκολπώνει τα καθιερωμένα πρότυπα. Οι αριστείες, οι σημαιοφόροι, οι παρελάσεις και όλα τα παρελκόμενα έγιναν κυρίως για να "παίρνουν εφόδια αρχηγίας" οι γόνοι των "καλών" οικογενειών από μικροί και να εκπαιδεύεται παράλληλα και το πόπολο στο ποιο θα είναι το νέο αφεντικό. Προφανώς δεν έγιναν για να δίνουν το καλό "παιδευτικό" παράδειγμα στους μαθητές και προφανώς η εκπαιδευτική τους αξία είναι μηδαμινή. Προφανέστατα δεν έγιναν για να καμαρώνει η κερά Μαρία το βλαστάρι της και να κάνει το κομμάτι της στην γειτόνισσα.

"Στην εθνικόφρονα επαρχία μας, με το επιτελείο της μεραρχίας, λίγο πριν την έλευση της επαράτου, τότε που δεν είχαν έρθει ακόμη οι κουμμουνισταί για να μας βγάλουν βιαίως τις γραβάτες.

(προσέξτε πίσω αριστερά το όργανο που απωθεί τον λαό σε απόσταση ασφαλείας από εμάς τους επισήμους)" (κλατς)

Μην το κοιτάτε τώρα που το πράγμα έχει ψιλοϊσοπεδωθεί κοινωνικά (αν και σιγά σιγά.....^{8 πάλι μπας και το εμπεδώσετε}). Τις δεκαετίες του '20 και του '30 η πιθανότητα ο γιος του αγρότη να ήταν καλύτερος μαθητής από το γιο του τσιφλικά ήταν μικρότερη από την πιθανότητα ο γιος της κερα Μαρίας να πάρει Νόμπελ. Και αυτό προφανώς δεν είχε σχέση με τις "εκ γενετής" δεξιότητες ή την "εκ φύσεως" εξυπνάδα των δυο πιτσιρικάδων. Βασικά είναι πιο πιθανό να πάρω εγώ Νόμπελ παρά να αφήνανε το αγροτόπαιδο να πάει σχολείο και να τα πάει και καλύτερα από το "αναμενόμενο". Και αν τελος πάντων πήγαινε και αν έκανε καμια μαλακία ο δάσκαλος και του βαζε καναν μεγάλο βαθμό, εεε.... όσο να ναι μπράβο δεν θα του έλεγαν.

Τέλος πάντων, είτε έτσι είτε γιουβέτσι, σε κάποια φάση έγινε δεκτό πως η βασική παιδεία πρέπει να είναι κτήμα όλων των πολιτων και όχι μερικών, διότι από την μία το απαιτούσε η νέα τεχνική και από την άλλη ο Διαφωτισμός παραγκρίνιαζε. Και εκεί έγινε ο καυγάς. Και πως θα ξεχωρίζουμε τα παιδιά των "αρίστων" από τα άλλα δηλαδή; Και αμα γίνει καμια στραβή και ο γιος κανενός κολιγα βγει καλύτερος μαθητής τι κανουμε; Η όλη φάση της φεουδαρχικού τύπου κοινωνικής διαστρωμάτωσης είναι ότι ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να αμφισβητηθεί η ανωτερότητα των de facto αρίστων σε κανέναν τομέα διότι μετά μοιραία μπορεί μερικοί να αναρωτιούνται αν τελικά υπάρχει αυτή η ανωτερότητα τελικά. Η οδος που επιλέχθηκε ήταν (το πιάσατε έτσι;) η καθιέρωση "ξεχωριστών", "προτύπων" σχολείων για τα "δικά μας" παιδιά τα οποία έτσι δεν θα συναγελάζονταν με τους δίπλα. Διότι οκ να κερδίσει στην δίκωπο ο κόμης Χλιμίτζουρας τον δούκα Παπάρα, αλλά αν και όποτε αυτοί έχαναν από τους γιους του Τζιμη του Ξεβράκωτου και του Τακη του Καμπούρη το πράγμα χάλαγε. Στην φάση της κοινωνικής κατάκτησης της παιδείας και όταν αποδείχθηκε πως και οι γιοι των φτωχών μπορούσαν να πάνε ακαδημαϊκώς καλά (ω! σαπριστί, μον ντιε και όλα τα σχετικά) αν τους έμενε καιρός και αντοχές για να το κάνουν, εκεί άρχισε να γίνεται της μόδας και η φάση του εκλεκτού, ιδιωτικού, προτύπου σχολείου στο οποίο πάνε τα παιδιά-πρότυπα και τέλος πάντων δεν ειμαστε όλοι οι γύφτοι μια γενιά, τα "δικά μας παιδιά" ειναι "άλλων" προσόντων. Θα μου πεις που το ήξεραν πως ήταν άλλων προσόντων, αφού σε μερικά σχολεία οι εγγραφές ξεκινάνε από την ....βρεφική ηλικία (ή και νωρίτερα); Πως το ξέρουμε πως το παιδί σου θα ειναι "άριστο" και θα "αξίζει" να πάει στο "πρότυπο" σχολείο; Μα η απάντηση ειναι απλη. Θα είναι πιθανότατα τόσο άριστο όσο ήτανε ο Μπους jr, αλλά αυτό προφανώς δεν θα έχει καμία σημασία, όταν έχει τα φράγκα να στήσει δικό του πετρελαιομάγαζο ή τους γνωστούς (εκ της κλίκας) που θα τον βάλουν διευθυντή-πιστολάκι-κομμώτρια σε άλλο πετρελαιομάγαζο. Ή που (ιδίως στην Ελλάδα) όλο και κάποια δουλίτσα με δημόσιο χρήμα θα βρεθεί να βολέψουμε το παιδί; Και προφανώς δεν εννοώ καμια θεσούλα στην ΔΟΥ της γειτονιάς ή στα ΚΕΠ. Τα χαρτιά είναι τυπικότητες που χρειάζονται για να θαμπώνουμε τους μαλάκες που νομίζουν οι αθώοι πως τα χαρτιά ειναι που κάνουν την διαφορά όταν φτάνουμε σε τόσο ανεβασμένα levels.

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Γιωργάκης ο Μπους λχ πήγε στο Χάρβαρντ δεν πήγε διότι ήταν καλός στις σχολικές του επιδόσεις - αν και είμαι σίγουρος πως θα ήταν καλός (ο Κυριάκος, για τον Τζορτζ ακόμα επιφυλάσσομαι) και αν δεν ήταν θα τον κάνανε, τι σκατά. Αλλά κανείς δεν ήξερε προκαταβολικά πως θα ήταν καλός όταν τον γράψανε στο κολέγιο Αθηνών και πιθανότατα είχε γραφτεί στο Χάρβαρντ πολύ πριν αποφοιτήσει από το κολέγιο (μην τρελαίνεστε. Γυμνάσιο-Λύκειο είναι). Όχι ακριβώς η ιστορία του τέκνου της κερά Μαρίας όσα αριστεία και αν πάρει αυτός.

Όταν αρχίζουμε και κοπτόμεθα περί αριστείας και όχι στην ισοπέδωση, πως η αριστεία δεν είναι ρετσινιά και τα λοιπά, καλό είναι να θυμόμαστε πως σε κάθε περίπτωση οι πιθανότητες να είναι  σε βάθος χρόνου ωφελημένος από αυτήν την αναμπουμπούλα ο γιος της κερα Μαρίας κόντρα στον γιο της Μαρίκας ή της .... Μπούσαινας είναι αστρονομικά μικρές και αν τελος πάντων ο πιτσιρικάς είναι η εξαίρεση, ε απλά θα είναι η εξαίρεση την οποία δεν θα αφήσουμε να μας γαμήσει το συμπέρασμα, πως δηλαδή όταν αρχίζουμε και βάζουμε διαδοχικούς κόφτες (αριστεία από ...το νηπιαγωγείο ας πούμε, εξετάσεις "εισόδου" από το Δημοτικό κτλ) τότε οι έχοντες την κουτάλα ειναι πιθανότερο να τους περάσουν, άσε που αν δεν τους περάσουν δεν θα πολυσκάσουν κιόλας. Και εντάξει, η κερά Μαρία θα κάνει το κομμάτι της στην γειτόνισσα, αλλά εμείς δικαιούμαστε να το πάρουμε στην πλάκα. Και να προσπαθήσουμε να την προσγειώσουμε.

Lets talk statistics, shall we? (δείτε το όλο)

( <-- Παρένθεση 1. Επειδή μερικοί αναγνώστες είναι και λίγο στόκοι. Ας δώσουμε παραδείγματα.
Ένα απλο παράδειγμα για τους κόφτες που λέγαμε είναι η είσοδος στην Ιατρική και μάλιστα στην Ιατρική Αθηνών. Με την βάση εισόδου να είναι αυτή που είναι, χιλιάδες χιλιάδων πιτσιρικάδες κάνουν χιλιάδες χιλιάδων φροντιστηριακές ώρες, πολλές φορές από το δημοτικό, διότι από αυτό το επίπεδο ακόμα και μια ελάχιστη λεπτομέρεια μπορεί να κάνει την διαφορά από την αποτυχία στην επιτυχία, την είσοδο δηλαδή στην σχολή, το 18,38 της επιτυχίας από το 18,37 της αποτυχίας. Οι wanna be γιατροί συχνότατα εκπαιδεύονται για αυτό από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Η όλη αυτή διαδικασία επάγει τρομακτική πίεση στους οικογενειακούς πόρους και δεν μπορεί κάθε οικογένεια να ανταπεξέλθει σε αυτό, όσο καλός και να είναι ο νέος υποψήφιος to begin with. Το δε γαμήσι που τρώνε οι φοιτητές γιατροί στην σχολή είναι άνευ προηγουμένου και συγκρίσεως με τις άλλες ειδικότητες και δεν είναι καθόλου βέβαιο πως όλοι μπορεί να ανταπεξέλθουν σε αυτό, είτε ψυχολογικά είτε οικονομικά. Η δε διαδικασία απόκτησης ειδικότητας, αγροτικού και τα λοιπά βάζει και άλλα εμπόδια στην φάση. Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι πως πολλοί γιατροί καβατζώνουν τα 30 (και βλέπουμε) πριν αρχίσουν να βάζουν κανα φράγκο στην τσέπη κάνοντας απόσβεση της επένδυσης που τοποθετήθηκε στο κεφάλι τους, πέρα από τις διάφορες πιθανότητες αποτυχίας που ελλοχεύουν (αποτυχία στις πανελλήνιες, κόλλημα σε κάποιο προπτυχιακό μάθημα λόγω παπάρα καθηγητή, καθυστέρηση στο να σε πάρουν για ειδικότητα, στρατός) σε ένα ακραία δαρβινικό περιβάλλον.
Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι για τις ιατρικές σχολές είναι απόγονοι γιατρών οι ίδιοι ή άνθρωποι που έχουν τέλος πάντων μια οικονομική άνεση έτσι και αλλιώς. Και βεβαίως αν δεν περάσουν στις πανελλήνιες εξετάσεις (δεν ειναι δηλαδή "αρκετά" άριστοι) υπάρχει πάντα η διέξοδος των ιδιωτικών σχολών στο εξωτερικό η οποία επάγει κάποια παραπάνω έξοδα (και χρόνο=>έξοδα) στην διαδικασία.
)

(Παρένθεση 2. Τrue story.
Τιτλος: πως μπορεί ένα σύνολο έξυπνων και πετυχημένων ανθρώπων να πάρει μια καταστροφική συλλογικά απόφαση υπό την επίδραση του μιμιδίου της "αριστείας".

Παλιά, σε μια παραϊτρική σχολή που λέτε σε μια φάση τέθηκε το θέμα του να μπουν αλυσίδες στα μαθήματα. Πχ πως για να πάρεις στο Ν+1 εξάμηνο το μάθημα "Κουκλοθέατρο 1" έπρεπε να έχεις περάσει (και όχι απλά παρακολουθήσει) το μάθημα "Τσιχλόφουσκες 2, η επιστροφή" στο εξάμηνο υπ΄αρ. Ν ή Ν-1. Ήταν πρόταση των καθηγητών. Στο σύνολο των φοιτητών (ήδη πετυχημένοι της διαδικασίας "πανελλήνιες εξετάσεις" και όχι τίποτες ντουγάνια) υπήρχε μια ομάδα που έτυχε να ανήκουν στην κατηγορία "αποτυχημένοι γιατροί" (δηλ. αυτοί που προπονούνταν για γιατροί από τα μικρατα τους και δεν έγραψαν 18,38 στις πανελλήνιες αλλά ήταν ήδη εθισμένοι σε τέτοια....αριστοκρατικά) ενθουσιάστηκαν, "να χωρίσουμε την ήρα από το στάρι" (sic)⁷ και "να δώσουμε αυξημένο κύρος στην σχολή" και "να ανεβάσουμε το επίπεδο" και άλλα τέτοια. Τα φρεσκογκομενάκια του 1ου-2ου έτους, ε γκομενάκια ήσαντε, είδανε να το προωθεί και ο wannabe γαμβρός - φωτεινός παντογνώστης - παραλίγο γιατρός (το αδικήσανε το παιδί), με λεφτά από τους γονείς για να ανοίξει δικό του μαγαζί μόλις έπαιρνε το ρημαδόχαρτο, σου λένε σωστό είναι διότι και μεις είμεθα άριστες. Να φωνάζουνε οι πιο ξύπνιοι πως θα τους γαμήσουνε έτσι όλους, τίποτα τα γκομενάκια και οι γαμβροι. Η συνέλευση λοιπόν λέει στους καθηγηταί πως έκτακτα και τι ωραία ιδέα και τα λοιπά. Και σκάνε αλυσίδες για τα πάντα και παντού. Και ο μέσος όρος φοίτησης ανέβηκε ενάμιση (;) χρόνο, χωρίς να γίνει καμία αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών. Και τα γκομενάκια, αντί να παντρευτούν τους γαμπρούς που λέγαμε προηγουμένως, έκαναν καριέρα στις εξεταστικές με το σκονάκι στο σουτιέν μέχρι να περάσουν τον μαλάκα στο 2ο εξάμηνο (πάντα υπάρχει ένας) που τους έκοβε όλους γιατί έτσι και το μάθημα του τυχαία ήταν αρχή για 132 αλυσίδες.

Η απαίτηση για "αριστεία" και να φανούν οι καλοί και τέτοια, η οποία αντί να εστιάσει στο πρόγραμμα σπουδών και στο να βελτιώσει την απόδοση κάθε φοιτητή αλλά σε μια μαλακία που εμπνεύστηκε ένας χλιμίτζουρας με όραμα "να χωρίσουμε την ήρα από το στάρι"⁷(sic) και αγκαλιάσανε τα πρεζόνια των σχολικών αριστείων γάμησε μια σχολή ολόκληρη. Τα γκομενάκια που ήταν κατα βάθος οι υπεύθυνες της μαλακίας που έγινε (γιατί μερικοί αποτυχημένοι γιατροί πάντα και παντού θα υπάρχουν) κατόπιν χτύπαγαν το κεφάλι τους στον τοίχο (και χωρίς γαμπρό παραλιγο γιατρό με φράγκα για δικό του μαγαζί, διότι ο γαμβρός δεν ήτο κανα κορόιδο να πάρει τις ξεβράκωτες καίτοι .....αριστούχες του Λυκείου Στουρναραίικων) αλλά όταν φύγει το γρόσι να σου βράσω τη γνώση.
Ηθικόν δίδαγμα: Όταν φίλτατε με πρήζεις με την αριστεία και τα λοιπά, με ποιο κριτήριο είσαι απόλυτα σίγουρος πως μετά από 1, 2 τέρμινα η αριστεία θα εμπεριέχει και σένα ή το παιδί σου; Όταν και αν σφίξουν τα γάλατα γιατί είσαι τόσο σίγουρος πως εσύ θα την περάσεις την φάση; Με τι προσόντα ακριβώς; Την σημαία που σήκωσε ο πιτσιρικάς σου στην παρέλαση λες και άλλος δεν το κανε ποτέ; Ποιος νομίζεις πως εισαι ρε κερχελέ που ο δικός σου ο μπόμπιρας πήρε ένα 18 και νομίζεις πως είναι ο Αϊνστάιν σε αναμονή;
Ηθικόν δίδαγμα 2: Με δαρβινικούς όρους οι αποτυχημένοι γιατροί της παραϊατρικής σχολής (που θα πήγαιναν τρένο έτσι και αλλιώς όλα τα μαθήματα) εφάρμοσαν μια πετυχημένη στρατηγική εξοντώνοντας τον μελλοντικό ανταγωνισμό καθώς πολλοί συμφοιτητές τους θα αργούσαν να πάρουν πτυχίο ή δεν θα έπαιρναν ποτέ, πράγμα που άφηνε στους πρώτους περισσότερη δυνητική πελατεία. Οι μαλάκες δεν είναι οι δόκτορες λοιπόν αλλά ο μέσος πληθυσμός της σχολής που νόμιζε πως η αριστεία αυτή τον αφορούσε επειδή κάποτε στο σχολείο είχε πάρει ένα κομμάτι χαρτί που έλεγε μπράβο, είσαι άριστος, είσαι το στάρι και ουχί η ήρα και ο μαλάκας το πίστεψε.
)

Συμπέρασμα: Η "αριστεία" είναι κάτι το οποίο σε βάθος χρόνου λειτουργεί αντιεκπαιδευτικά και κόντρα στο συμφέρον των μαθητών σαν σύνολο. Όταν εφαρμόζουμε δαρβινικούς όρους στην εκπαίδευση θα επιβιώσουν οι έχοντες τα περισσότερα δαρβινικά πλεονεκτήματα και πλέον τα φράγκα υπερτερουν κατά κανόνα της εξυπνάδας. Και η εκπαίδευση θα φύγει από το παράθυρο. Όσοι νομίζουν πως η νέα αριστεία, σε βάθος χρόνου, τους αφορά:
- είτε ειναι κορόιδα
- είτε είναι μικροαστοί που νομίζουν ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα
- είτε είναι ψώνια και νομίζουν πως καθαρίσανε κάνοντας το κομμάτι τους στην γειτόνισσα
- είτε είναι μαντρόσκυλα όπως διάφοροι δημοσιογράφοι τώρα τελευταία που ελπίζουν πως κολακεύοντας τα αφεντικά τους θα τους "θυμηθούν" όταν έρθει η ώρα να φάνε και αυτοί την σφαλιάρα (με αυτό το πλευρό να κοιμάστε)

Αφιερωμένο εξαιρετικά

- είτε είναι εξαιρέσεις (και αυτό μην το λέτε τώρα, τύπου ο γιόκας μου θα γίνει εξαίρεση. Καθίστε να γίνει πρώτα και τα λέμε). Και όταν λέμε εξαιρέσεις εννοούμε προφανώς άτομα που θα κάνουν την υπέρβαση κοινωνικά και οικονομικά, όχι απλά θα μπουν στην Ιατρική στη θέση κάποιου άλλου παρόμοιων (18,38 αντί για 18,37) προσόντων.
- είτε είναι αυτοί που τελικά θα ωφεληθούν από όλη αυτή τη διαδικασία οξύτατου ανταγωνισμού διότι έχουν τα περισσότερα οικονομικά εφόδια και μπαίνουν με πλεονέκτημα στην διαδικασία.

Τι μας έμεινε από την παλιά αριστεία και το φέρνουμε;

Μα προφανώς τα μπικικίνια, η κυριολεκτική ανευθυνότητα και το μίσος προς την κοινωνία.

Μπικικίνια. Είπαμε, σαν default κατάσταση ο άριστος δεν εργάζεται, δουλεύουν οι άλλοι γι αυτόν. Τώρα, που η κοινωνία έχει σαν πρωταρχική αξία αυτήν της παραγωγικής εργασίας και δεν ακούγεται ευχάριστα το να λες πως δεν κάνεις τίποτα (και αυτό αλλάζει σιγά σιγά μιας και η εργασία απαξιώνεται διότι οι μισθοί πέφτουν και πλέον σπανίως μπορεί από μόνη της να συντηρήσει το σύγχρονο τρόπο ζωής, πόσο μάλλον να εξασφαλίσει την κοινωνική ανέλιξη-δαρβινική διαφήμιση), το πεδίο της αριστείας έχει μεταφερθεί στο "φέρτε μου λεφτά να κάνω μπιζνες". Η άνεση που έχουν/είχαν μερικοί με το δημόσιο χρήμα, λες και είναι το τσιφλίκι τους ρε παιδί μου, μόνο εκεί μπορεί να αναχθεί. Ο καλύτερος εκπρόσωπος των εν Ελλάδι αρίστων ειναι προφανώς ο γόνος της οικογένειας Καραμανή Μιχάλης Λιάπης, ο δεν βάζω πινακίδες και δεν με αφήσατε να φχαριστηθώ διακοπές. Προφανώς δεν ειναι ο μόνος.

προφανώς δεν μιλάμε εδώ, για αρίστους, αλλά για τα μαντρόσκυλα. Φανταστείτε μόνο τι γίνεται πιο πάνω.

Είπα μαντρόσκυλα;

γουφ

γουφ γουφ

"Ποιος θυμάται άραγε την αποκάλυψη, πριν από μερικά χρόνια, ότι η κόρη της Ντόρας Μπακογιάννη, Αλεξία, λάμβανε αμοιβή ύψους 320.000 ευρώ ετησίως από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό ως… «σαμαρείτισσα» δημοσίων σχέσεων, μία αμοιβή που φυσικά δε συνάδει ιδιαίτερα με το πνεύμα της εθελοντικής προσφοράς για το οποίο διακρινόταν πάντα ο Ερυθρός Σταυρός…

Χαρακτηριστικό είναι μάλιστα ότι, σύμφωνα με σχετικό πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, η εταιρείας της Αλεξίας Μπακογιάννη AIA RELATE έλαβε το 2009 το 20% του συνολικού ποσού που συγκεντρώθηκε από πολίτες σε εράνους υπέρ του Ερυθρού Σταυρού…" (κλατς) 

Μητσοτακέικου συνέχεια. Διαβάστε εδώ πως ο Μπακογιάννης που δώρισε το σπίτι του στο Δήμο, (για να το κάνει Μουσείο με ξενα λεφτά δηλαδή δεν το δώρισε γενικώς) τελικά θα το κάνει μουσείο με ευρωπαϊκά λεφτα (λες και έχουμε τελειώσει με τις υπόλοιπες ανάγκες μας ξερω γω). Και πόσοι θα πηγαίνουν; Ζα μαν φου, αμα ειναι να έχεις "Μουσείο Μπακογιάννη" με ξένα λεφτά εκεί που εκλέγεσαι. Τι είναι 647.746,75 ευράκια; Από την τσέπη του θα τα βάλει;

Η ανευθυνότητα. Μερικοί δεν μπορούν ακόμα να διανοηθούν πως δεν ειναι υπεράνω των νόμων. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την ταχύτητα με την οποία μερικοί προληπτικά αμνηστεύουν νομικά τους εαυτούς τους ή την διαμαρτυρία μερικών όταν σκάνε διάφορα χαριτωμένα σκανδαλάκια. Όταν λχ ο υιός Σαμαρά συλλαμβάνεται να παραβαίνει τους (ελαστικούς κιολας) σχολικούς κανόνες, ήτοι συλλαμβάνεται να αντιγράφει και μηδενίζεται η αντίδραση δεν είναι η τιμωρία (δεν είπαμε να του πάρουν και το κεφάλι) του παρανομούντα νεαρού αλλά το ξήλωμα της καθηγήτριας-πληβείας που τόλμησε να κόψει το παιδί. Το παιδί που έτσι έμαθε το σημαντικότερο εκπαιδευτικό μάθημα της ζωής του. Πως "αν έχεις άντερα και υποστήριξη" βάρ' του στο κεφάλι και μην νοιάζεσαι, οι νόμοι είναι για τους άλλους. Και -μην ρωτήσετε- εννοείται πως ο νέος αρίστευσε:

"“Στο βίντεο καλείτε να παραλάβει το δίπλωμα του, ο Κωνσταντίνος Σαμαράς, ο γιος του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος δεν παίρνει απλά μόνο το απολυτήριο, αλλά παίρνει και “Έπαινο” και 3 “Έπαθλα” που τα έχουν επινοήσει τα κολέγια για να γεμίζουν… τα άδεια βιογραφικά των μελοντικών πολιτικών μας!" (σ. του Ζ. πολύ ενδιαφέρουσα η επιλογή λέξεων, δεν το περίμενα)

Αυτός ο νεανίας, αλήθεια, σε πόσα χρόνια θα έχει αυτός το "καλύτερο βιογραφικό της χώρας"; Άραγες είναι κρατημένη η θέση του στο Χάρβαρντ όταν τελειώσει το Deree; (περιμένατε κοτζαμάν άριστος και αριστούχος να πάει με την πλέμπα σε δημόσιο¹⁰  πανεπιστήμιο; Αθώοι...)
Και τελευταίο: Αυτός ο άριστος νέος πότε θα κληθεί να μας σώσει; Και όταν (και αν) αυτό γίνει θα έχει άραγες μιλήσει με κανέναν ο οποίος βγάζει λιγότερα από 3 χιλιάρικα το μήνα ή θα είναι σαν τον πατέρα του ο οποίος σου μιλάει και έχεις την αίσθηση πως μετά πάει να πλύνει τα χέρια του;

Και φτάσαμε στο τελευταίο. Το μίσος προς την κοινωνία. Οι γόνοι, οι φραγκάτοι, οι έτσι, οι αλλιώς βλέπουν εαυτόν εκτός κοινωνίας, και η αριστεία (που λέγαμε) θεωρούν πως είναι κάτι που τους ανήκει δικαιωματικά. Οι νόμοι και τα λοιπά είναι για να κρατάν ήσυχη την πλέμπα. Οι κανονισμοί είναι για να τους τηρείτε εσείς. Και το κυριότερο, ποτέ μα ποτέ μην νομίζετε πως θα έχουμε και πολλά πολλά. Ο Σαμαράς μέχρι να πολιτευτεί είναι αμφίβολο αν είχε μιλήσει ποτέ σε καφενείο με κανα μεροκαματιάρη άνθρωπο (σχετικό πατιρντί εδώ). 

Δεν έχει εξηγηθεί καλώς, και το καταλαβαίνω γιατί ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να σκέφτεται έτσι, το μίσος που έχουν μερικοί για τον απλό κόσμο. Δεν είναι ταξικό με την έννοια πως δεν αναγνωρίζονται οι τάξεις, διότι η αναγνώριση διαφορετικών τάξεων δίνει και στον "αντίπαλο" μιαν οντότητα, τον εξανθρωπίζει.

Στο μυαλό μερικών ο κόσμος χωρίζεται σε αυτούς που ειναι οι έχοντες την δύναμη και εξουσία και στους άλλους που είναι περίπου υπάνθρωποι έως ζώα. Και προφανώς το καλό της κοινωνίας ειναι το καλό "τους", έχουμε κοινα συμφέροντα και τέτοιες πίπες. Όσο αδιανόητο θα φαινόταν σε μας να κάνουν διαδήλωση τα....άλογα άλλο τόσο αδιανόητο φαινόταν σε μερικούς πως οι κολίγοι ζητάγαν δικαιώματα, όπως αδιανόητη τους φαινόταν και η "απαίτηση" της πλέμπας να τους συναγωνιστεί στα δικά τους χωράφια. Ναι, αυτή η αντίληψη ήταν κυρίαρχη στο Μεσαίωνα, αλλά για μερικούς ο μεσαίωνας δεν έχει τελειώσει παρά τις προσπάθειες του ....επάρατου.

Υστερικόγραφον

Ταύτα και μένω. Ένα τελευταίο μόνο. Αναρωτηθείτε αυτοί που κόπτονται τόσο περι αριστείας, τι σχέση έχουν με την αριστεία οι ίδιοι; Πχ ποια ειναι τα σχολικά διαπιστευτήρια και τα πτυχία του Άρη Πορτοσάλτε ο οποίος δεν κατάφερε να τελειώσει ούτε μια βοϊδοσχολή μέσω αλληλογραφίας;

@aeisixtir Ποια αριστεία... Ούτε δι' αλληλογραφίας το ασυνάρτητο μοσχαράκι...@Arhsx @anestis @Mandravelis pic.twitter.com/9e4xbMJZnX

— Bloopers Team (snb) (@snbbloopers) August 21, 2016

Επίλογος από τον μπαμπά Πλεύρη δια στόματος Νάσου :

"»Αντιθέτως, εάν τον σφυροκοπώμεν διαρκώς με πατριωτικάς λεπτομερείας, δίχως καμίαν δαιμονικήν αμφισβήτησιν, τότε, ακόμα κι αν δεν τον κάνωμεν τυφλόν οπαδόν μας, θα τον έχομεν φέρει πάντως ένα βήμα πλησιέστερον. Φαντάσου το ωσάν πληθώρα μελισσών να αφήνουν η καθεμία το κεντρί της εις έναν άνθρωπον. Όσα τσιμπίματα και να ανθέξει ο οργανισμός του, κάποια θα μείνουν να αφήσουν το φαρμάκι τους. Βέβαια αι ιδέαι μας δεν είναι φαρμάκι, αλλά φάρμακον ωφελιμότατον."

---

¹ Αν και κάπου εδώ σκάει η ερώτηση. Αποτυχημένος για ποιους; Ήταν πχ ο ΓΑΠ ένας αποτυχημένος ΠΘ για όλους τους Έλληνες;
² Γνωρίζουμε πως στον υπέρτατο μεσαίωνα υπήρχε επαγγελματική ειδικότης του σκουπιστή του κώλου του Μεγάλου όταν αυτός έκανε την ανάγκη του; 
³ Ειναι σημαντικότατο στοιχείο η ανατροφή και οι "οδοί" που ανοίγονται είναι συνάρτηση του πως μεγαλώνεις. Ένας άνθρωπος που δεν έχει φάει κρέας ποτέ του, δεν μπορεί να γίνει ...παλαιστής, όσο "ταλέντο" και να έχει σε αυτό. Δεν μπορεί να κοντράρει τον αποπάνω ούτε στον πόλεμο (και με τί όπλα;), ούτε στον....αθλητισμό και σίγουρα δεν μπορεί να μορφωθεί. Καμαρώστε κοινωνία:

" Οι δουλοπάροικοι δεν μπορούσαν να παντρευτούν ή να δώσουν τη κόρη τους σε γάμο χωρίς τη συγκατάθεση του αφέντη τους. Αν ένας δουλοπάροικος πέθαινε άκληρος όλα τα υπάρχοντά του μεταβιβάζονταν στον αφέντη του. Επιπλέον, τα υπάρχοντά του μπορούσε να τα κατάσχει ο αφέντης του όποτε ήθελε και το μόνο που μπορούσε να υπερασπιστεί ήταν το σώμα του εναντίον δολοφονικών επιθέσεων. Γιατί αν ένας αφέντης σκότωνε κατά λάθος το δουλοπάροικο κάποιου άλλου αφέντη, είχε μοναδική υποχρέωση να του δώσει έναν δικό του. Μπορούσε να δώσει τους δουλοπάροικους σε όποιον ήθελε, όποτε ήθελε. Αν μια γυναίκα υποτελής παντρευόταν έναν δουλοπάροικο αμέσως ξέπεφτε σε αυτή την κοινωνική τάξη και αυτή και τα παιδιά της. Ο δουλοπάροικος μπορούσε να γίνει ελεύθερος μόνο με πράξη του αφέντη του ή αν ήταν γυναίκα με το γάμο της με έναν ελεύθερο. Στη φεουδαλική Αχαΐα ο δουλοπάροικος είχε τα προνόμια τού να κόβει βελανίδια ή ξύλα από τα δάση ελεύθερα, μπορούσε να πουλήσει για λογαριασμό του τα ζώα του και ο αφέντης του δεν μπορούσε να τον φυλακίσει για κάποιο παράπτωμα παραπάνω από μια νύχτα. Στην πράξη οι ηγεμόνες δεν ενοχλούσαν τους δουλοπάροικους, αφού δούλευαν όπως έγραφε ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ χωρίς πληρωμή και χωρίς δαπάνες." (κλατς)

Βάλτε αυτούς τώρα να κοντραριστούν με τους τότε "γαλαζοαίματους" σε οτιδήποτε που να ξεκινά από τον πόλεμο και να καταλήγει στην μόρφωση. 

⁴ Τα έχει πει ο Τσιφόρος γλαφυρότατα και καλύτερα απ΄ ότι θα τα έλεγα εγώ:

Γεννιέται λοιπόν το παιδί, έστω και Θεός, τα φτιάχνει απάνω του, βρομίζεται, ξερνάει, σιχασές πράματα. Κι αν είναι το παιδί κανενός μεροκαματιάρη, κανένας δεν του δίνει σημασία «πφ! Χαρά στο κουτάβι». Αν είναι όμως κάνα γαλαζοαίματο, χαλάει ο κόσμος. «Ο πρίγκηψ Ευγένιος Βονιφάτιος, Ριχάρδος, Φραγκίσκος, Αύγουστος, Μαρία, Εγεράρδος φον Καθοίκεν», μέχρι που του κοτσάρουνε και παράσημο γιατί μας έκανε την μεγάλη εύνοια να γεννηθεί... Άσχετο αν ο Φον Τέτοιος βγαίνει ένας σκατέας που δεν αξίζει δεκάρα και, περιπλανάται στον κόσμο «άχθος» με όλα του τα ονόματα και, από την άλλη μεριά, το παιδί του μεροκαματιάρη μπορεί να λέγεται Νεύτωνας, Φρόυντ, Πασκάλ, Παστέρ, Αϊνστάιν… (Ν. Τσιφόρος, Ελληνική Μυθολογία)

⁵ Πέρα από τον αναδυόμενο καπιταλισμό και τον ενσκύψαντα Διαφωτισμό δυο πράγματα έδωσαν κλώτσο στην Ιστορία και αυτή άρχιζε να γυρίζει ξεπερνώντας σιγά σιγά τον μεσαίωνα:

α. Η τεχνική /βιομηχανική επανάσταση

και

β. Η "δημοκρατικοποίηση" του πολέμου, κάτι όχι άσχετο με το α. Το αγγλικό μακρύ τόξο διέλυσε τους άρχοντες-θηρία Φράγκους ιππότες, ο λαϊκός στρατός της Ζαν ντ Αρκ έδιωξε τους Άγγλους από την Γαλλία κατόπιν και μεταγενέστερα ο εθνικός-λαϊκός στρατός του Ναπολέοντα παραλίγο να φάει όλη την Ευρώπη. Πλάκα πλάκα το μακρύ τόξο μπορεί να έκανε περισσότερα για την δημοκρατία απ΄ότι όλες οι επαναστάσεις μαζί. Διότι πλέον ο άρχοντας, ο εκπαιδευμένος από τα γεννοφάσκια του στο να σφάζει με την δίμετρη σπάθα, ο έχων πανοπλία που ήθελε ανθρωπομήνες για να κατασκευαστεί και τα απλά τόξα και κοντάρια απλά την γρατζούναγαν, δεν έπιανε δυάρα μπροστά στον καχεκτικό κολίγα, με την εκπαίδευση ενός καλοκαιριού και ένα τόξο η αξία του οποίου σε υλικά ήταν συγκριτικά εντελώς ευτελής. Η εκπαίδευση και εξοπλισμός είχαν συγκριτικά μηδαμινό κόστος και ας μην είχαν οι πολεμιστές την "αρχοντιά", την "ευγένεια", την "γενναιότητα" και την "αριστεία" αυτών που έκαναν σουβλάκια με τα τόξα τους. 

6 Ο Μάρτιν στην φανερή πια προσπάθειά του να καθιερωθεί σαν "ο Θουκιδίδης της φανταστικής λογοτεχνίας" (copyright: Zaphod) φέρνει ένα γαμάτο παράδειγμα, που είναι τόσο γαμάτο που παρατίθεται επί λέξη:

"Nysseos Qoheros’s Journals contain a report of the Triarch Horonno, who had been returned as triarch for forty years running, for he was a great hero during the Century of Blood. After his fortieth election, he declared himself triarch for life, and though the Volantenes loved him, they did not love him so much as to see their ancient customs and laws usurped for his ease. He was seized by rioters not long after, stripped of rank and title, and torn apart by war elephants."

⁷ Ας μην ξεχνάμε πως το πέρασμα του αρχαιοελληνικού κόσμου από τα μοναρχικά καθεστώτα της περίπου προελληνικής εποχής σε ολιγαρχικά και από εκεί σε λιγότερο ή περισσότερο δημοκρατικά (το ίδιο το πολίτευμα της Σπάρτης πχ είχε ουκ ολίγα Δημοκρατικά (για τον Δήμο/Δάμο, δηλ τους ομοίους) στοιχεία, και ήταν πρωτοποριακό όταν πρωτοεγκαθιδρύθηκε. Κυρίαρχο (και ομολογουμένως σπάνιο στην πολιτική ιστορία της Σπάρτης) παράδειγμα αποτελεί η ψήφιση της έναρξης του πολέμου με την Αθήνα από την Σπαρτιάτικη Εκκλησία κόντρα στην πρόταση του βασιλιά Αρχίδαμου) πολιτεύματα δεν ήταν άσχετο με την βελτίωση της τεχνικής που έκανε την κορυφαία για την εποχή πολεμική τεχνολογία, δηλαδή τον εξοπλισμό του οπλίτη κτήμα της μεσαίας τάξης. Είμαι σίγουρος πως κάπου τα έχω ξαναγράψει αυτά.

⁸ Ας πάμε στο θεωρητικό κράτος-πρότυπό μας, τις ΗΠΑ, στις οποίες ΗΠΑ οι εποχές ευμαρειας για το πόπολο μάλλον έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αναρωτηθείτε εκεί πόσα "ταλένα χάνονται", πόσοι" δυνητικά άριστοι" εξαφανίζονται και τα ξαναλέμε. Αλλά δεν σας νοιάζει, γιατί ο στόχος δεν ειναι η γενικώς γενικά "αριστεία" που ειναι μια ηθικολογική πίπα και μισή αλλά η επιβράβευση του δικού σας παιδιού που μάλλον δεν έχει τέτοια ζητήματα και νομίζετε πως δεν θα έχει ποτέ επειδή ο μπαμπάς του έχει μια καλή θεσούλα. (πηγή)

" Οι δουλειές είναι λίγες, πληρώνουν λίγο, ή απαιτούν γνώσεις και εκπαίδευση που οι γονείς δεν έχουν. Τα επιδόματα δεν είναι αρκετά για να πληρωθεί το ενοίκιο, οι υπηρεσίες, η μετακίνηση και τα έξοδα διατροφής για ένα μήνα.
.......τα αγόρια, όταν χρειάζονται χρήματα, μπορεί να πουλάνε ναρκωτικά, να κλέβουν από καταστήματα ή να καταφεύγουν στον τζόγο και τα στοιχήματα.Και τι γίνεται με τα κορίτσια; «Ο τοξικός συνδυασμός πιέσεων από συνομήλικους, μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εξαναγκαστικά περιβάλλοντα, πιθανά κάνουν πολλούς πεινασμένους έφηβους σε πολλές κοινότητες, ευάλωτους σε σεξουαλική εκμετάλλευση όταν οι επιλογές τους περιορίζονται. Έφηβοι και στις 10 κοινότητες μιλούν για ‘κορίτσια που πουλάνε το σώμα τους’ ή ‘σεξ αντί χρημάτων’», αναφέρει η έρευνα. Συνήθως, αυτές οι «σχέσεις» γίνονται με μεγαλύτερους άντρες.
.........Αγόρια στο Σικάγο περιγράφουν την τακτική του να αποτυγχάνει κάποιος εσκεμμένα στο σχολείο για να τον βάλουν σε θερινά τμήματα, όπου είναι διασφαλισμένα τα δύο γεύματα τη μέρα.
.........κάποιοι έφηβοι προτιμούν να βρεθούν σε ένα κελί φυλακής, προκειμένου να μην πεινάνε. 
........Σε μια από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, το 15% του πληθυσμού ξυπνάει με άδειο ψυγείο στο σπίτι του, 
.......Το 2014, το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχουν στοιχεία, καταγράφηκαν 17,4 εκατομμύρια νοικοκυριά στις ΗΠΑ όπου ζουν πάνω από 48 εκατομμύρια πεινασμένοι άνθρωποι. Τα στοιχεία είναι πιθανά ακόμη χειρότερα σήμερα, εξαιτίας των αυστηρότερων περιορισμών στη διανομή των κουπονιών σίτισης στους οικονομικά πιο ευάλωτους "

⁹ Mου μεταφέρθηκε ότι ειπώθηκε έτσι ακριβώς στην Συνέλευση. Αν το λέγανε σε κανα Φυσικό ή Μαθηματικό θα είχανε (πιστεύω) φάει τόσο ξύλο που θα παίρνανε και για το σπίτι. Αλλά τι να κάνεις, βρίσκουν και τα κάνουνε.

¹⁰ Να δεις που ένα μέρος του "μίσους" ορισμένων για τον Τσίπρα (πέρα από τα όποια μειονεκτήματά του) περνάει από το γεγονός πως αυτός πήγε σε κανονικό σχολείο, έδωσε κανονικές εξετάσεις, αποφοίτησε από κανονικό πανεπιστήμιο, έκανε κανονικό μεταπτυχιακό, έκανε παρέα με κανονικούς ανθρώπους και είναι μέσα από τον κανονικό κόσμο (άρθρο του 2012 από το Βήμα). Κάτι τέτοιο μερικοί δεν το χωνεύουν, ασχέτως που οι ίδιοι δεν έχουν βγάλει ούτε βοϊδοσχολή. Διότι η εικόνα που έχουν στο μυαλό τους για την .....leadership είναι πως αυτή πρέπει να είναι εκτός κοινωνίας.