Επανήλθα Δημήτριος

Τον τελευταίο καιρό ναούμε τα πράματα έχουν γενεί δυσκοίλια εις την πιάτσα και εξηγούμαι. Προ καιρού η εταιρία που βγάζω το παντεσπάνι μου επωλήθη αντί πινακίου φακής (11 δις Ευρώ!!!) εις εταίρα εταιρία Αμερικανικών συμφερόντων τουτέστιν σημαίνει την κάτσαμε τη βάρκα ναούμε και μπάζει νερά. Δηλαδής το λοιπόν νιώθω ωσάν αδικημένη Λευκορωσίδα κορασίς που διακορεύθει πολλάκις παρα φύσιν υπό 30ποντα παλούκια Τσετσένων ανταρτών, ναι ναι εγώ ο πολίτης υπεράνω πάσης υποψίας, καχυποψίας, υπεροψίας, αστροβλεψίας και όλα τα εις ψίας.

Περιττό να πω ότι τώρα φοβάμαι και τη σκιά μου, γιατί οι "Δημοκρατικοί" Ηνωμένοι Πολίτες της Αμερικής εφαρμόζουν τις αρχές και τις πολιτικές της ελευθερίας στον κώλο μου. Άντε να πιστέψω λοιπόν ότι δεν παρακολουθούν που μπαίνουμε και τι κάνουμε από τους υπολογιστές μας προκείμένου ν’ανακαλύψουν νέους επίδοξους Osama. Αυτός είναι και ο λόγος που χάθηκα ολίγον τι. Hades μην περιμένεις να μπω να τσεκάρω το mail μου στο yahoo απ’ τη δουλειά, αφού περιττό να σου πω ότι γεμίζει από αγγελίες για παρτούζες, sex toys και Viagra! Θα’θελα να’ξερα εντούτοις ποιος πούστης τους είπε για την ηλικία μου αφού, περιττό να πω, ολ’ αυτά μου είναι παντελώς άχρηστα έτσι ναούμε; Τουτέστιν με τα πολλά, καταλήγουμε πάλι στο γνωστό «γαμώ το σπίτι σας γαμώ κωλααμερικάνοι». Κολόμβε γαμώ την περιέργειά σου που λέει και ο Island.

Άντε μωρή παλιό POSTάρα (επειδή το μέγεθος μάλλον μετράει)

Καιρό τώρα θέλω να κάτσω να γράψω ένα ποστάκι που εμπνεύστηκα από κάποια σχόλια που είχαμε ανταλλάξει με το Γιατρό αλλά δεν έχω χρόνο για σοβαρή δουλειά. Αντ’ αυτού μάζεψα υλικό σχεδόν έτοιμο και το χώρισα σε ραψωδίες. Τα θέματα δεν έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, με λίγα λόγια δουλειά δεν είχε ο διάολος……

Πολιτική- Αν-ασφαλιστικό *

Τι διαβάζω ο κακομοίρης! Η παρακάτω δήλωση ανήκει στον έξω από δω, δε μπορώ να προφέρω το όνομά του γιατί είναι στη γλώσσα της Μόρντορ και μπορεί να μου πέσει το πουλί όπως τα φύλλα της μουριάς το χειμώνα. Κρίμα είναι γιατί έχω ζητήσει ήδη από τον Άι Βασίλη μια γκόμενα οπότε αν μου πέσει το πουλί θα πρέπει να την επιστρέψω. Στο εξής τον περί ου ο λόγος θα τον λέω Γκαργκαμέλ και όλοι θα καταλαβαίνετε για ποιόν μιλάμε.

Μουκάνισε λοιπόν ο μόσχος ο σιτευτός (οι είδηση εμφανίζεται σε bold)

"Περνούμε μία περίοδο βαθιάς πολιτικής παρακμής, είμαστε εκτός πραγματικότητας", είπε ο Κωνσταντίνος @#&*$@#$%*@!#$*%&$, (Γκαργκαμέλ) σε συνέντευξη του στο Alter, αναφερόμενος στις αντιδράσεις που προέκυψαν στον απόηχο των προτάσεων της κυβέρνησης για την Ασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Εμείς φταίμε κι από πάνω δηλαδή. Δε φτάνει που μας γαμήσανε μας πήραν και τις κυλότες. Φάγανε τα λεφτά απ’τα ταμεία και θα τα πληρώσουμε εμείς τα γαμησιάτικα. Το ξέρουμε κύριε ότι το ασφαλιστικό έχει πρόβλημα αλλά να κόψουν το σβέρκο τους να το φτιάξουν αυτοί που το χάλασαν. Δε θα δουλεύω εγώ να πληρώνω μια ασφάλεια που μου παρέχει ανασφάλεια για να εξασφαλιστούν οι δικοί σας, ξέρετε εσείς, τα μικρά απαίσια στρουμφάκια εννοώ γαμώ το καντήλι σας. Άκου παρακμάσαμε κιόλας η μούμια.

Εν κατακλείδι επί του Ασφαλιστικού ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ πρότεινε "να αρχίσει μία λογική συζήτηση από την αποτύπωση της πραγματικότητας. Και υποχρεωτικά να συμφωνήσουμε. Και μετά να κάνει η κυβέρνηση και όλοι οι άλλοι πρόταση και ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει συναίνεση. Μπροστά στην πραγματικότητα, όλοι να σκύψουμε το κεφάλι".

Χμμμμμ «υποχρεωτικά να συμφωνήσουμε»; Zaphouli αυτό μου θυμίζει εσένα και το μότο που σου κόλλησα, «η Δημοκρατία επιβάλλεται με το έτσι θέλω». Άαααρε Σωκράτη που’ σαι ρε γαμώτο να τους εξηγήσεις ότι η πλειοψηφία δεν είναι αυτή που έχει πάντα δίκιο. Πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι έτσι, για τις δικές σας μαλακίες; Άλλος γαμάει άλλος πληρώνει έτσι; Το ξέρω.

Να σας θυμίσω φιλαράκια ότι την Τετάρτη γίνεται απεργία και όσο και αν συμφώνησα με τον Slartibartfast για το φιάσκο των προληπτικών απεργιών δε μπορώ παρά να σας θυμίσω ότι επί Σημίτη έτσι πήγε άκλαυτη η μεταρρύθμιση Γιαννίτση. Εγώ θα είμαι στην πορεία έτσι για το γαμώτο. Να γεμίσει το Πεδίο του Άρεως και επειδή φοβούνται το πολιτικό κόστος τα μανάρια μου, για να μας δούνε να κατεβαίνουμε στην πορεία, να μυρίσει η Ρηγίλης και το Μαξίμου πορδή με εσάνς κεμπάπ του Μπαϊρακτάρη να τους πω εγώ πόσο θα σκύβω το κεφάλι ακόμα.

*Πηγή http://www.cosmo.gr/Politics/Hellas/176873.html Λουκάς Βελιδάκης

Γκρι γκρι γκρι γκρι γκρι γκρι πως σου παν καλέ τα γκρι

Αυτό το τραγουδούσα στο Zaphod πριν κανα δυό βδομάδες από το τηλέφωνο επειδή μου γκρίνιαζε για κάτι (γνωστός και μη εξαιρεταίος γκρινιάρης γαρ), δε θυμάμαι τι ήταν αλλά μάλλον για κάτι που του έσπαγε τα πελέδια ως συνήθως, γιατί έχουμε και κάποια χόμπι, τι να κάνουμε. Να’ μαι και γω γκρινιάρης. Κυριακή πρωί, τι πρωί δηλαδή, όσο πρωί μπορείς να πεις μια Κυριακή που’χεις ξυπνήσει από ξενύχτι σε πάρτι γενεθλίων κολλητού παρέα με καλούς φίλους μερικοί εκ των οποίων ήτο αλλοδαποί : Jack Daniels, Jose Cuervo, Captain Morgan και λοιποί. Παρεμπιπτόντως αυτοί οι πιτσιρικάδες (25 και κάτω) δε κάνουν κέφι ρε πούστη μου. Μόνο κοζάρανε κάνα γκομενάκι και εμείς οι….ηλικιακά μεγαλύτεροι, κλασικά στο χαβαλέ. Έρχομαι σ’αυτά που σχολιάζαμε σε προηγούμενο post του Zaphod ότι το Κέφι και ο Χαβαλές χαροπαλεύουν και έτσι όπως πάμε θα ξεκληριστούμε. Τσιμπάω που λέτε το τουτού και πάω μια βόλτα στο δασικό δρόμο που είναι πάνω απ’το σπίτι μου, σιγά μη περπατήσω μετά το ξενύχτι ο ορειβάτης! Είδα διάφορους να κάνουν τον περίπατό τους, ανέμελα και ώ του θαύματος τι να δω. Ο κλασικός ο μαλάκας ο Έλληνας κυνηγός να τριγυρνάει με το δίκανο έτοιμο μέσα στη μέση του δασικού δρόμου. Λέω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό, ρε Καραγκιοζάκο αν ένα ερωτευμένο ζευγαράκι ή έστω ένας ρομαντικός ανοητούλης τριγυρνάει μέσα στους θάμνους δε θα του ρίξεις καμιά αδέσποτη μαλάκα, που κυνηγάς μέρα μεσημέρι μέσα στον κόσμο; Δυστυχώς δε πρόλαβα να το φωτογραφήσω το καμάρι μου, γιατί μιλούσα στο κινητό και μου έπεσαν τα σαγόνια όταν τον είδα. Τράβηξα όμως τις παρακάτω φωτογραφίες για σας δείξω πόσο οικολόγοι είναι όπως ευαγγελίζονται οι ίδιοι (η ποιότητα δεν είναι πολύ καλή γιατί είναι τραβηγμένες με κινητό με κάμερα, με VGA, με MMS, με χύσα μέσα, απ'όλα έχει το κινητό μου μωρό μου για τους μυημένους).

Φυσίγγια παντού, πλαστικό που μπορεί να βλάψει μικρά ζωάκια και που αποσυντίθεται με βραδύτατους ρυθμούς. Άντε γαμηθείτε οικολόγοι του κώλου.

Γαίας αντιβίωσις

«Η υπερθέρμανση του πλανήτη αποτελεί πολύ μεγαλύτερη απειλή απ’ ότι μπορεί να φανταστεί ο Άνθρωπος, καθώς πρόσφατη επιστημονική έρευνα απέδειξε ότι οι κλιματικές αλλαγές του παρελθόντος προκάλεσαν λιμούς και πολέμους, που με τη σειρά τους οδήγησαν σε μείωση των πληθυσμών.

Επιστήμονες από την Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, τις ΗΠΑ και τη Βρετανία γράφουν στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences ότι η ανθρωπότητα ίσως να μην μπορέσει να προσαρμοστεί απολύτως στις οικολογικές μεταβολές που προκαλεί η αναμενόμενη αύξηση των θερμοκρασιών του πλανήτη.

Μελετώντας διάφορες ιστορικές περιόδους, οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πτώση των θερμοκρασιών προκάλεσε πολέμους, λιμούς και δραματική μείωση των πληθυσμών.»

Για να μη γράφω κι άλλα θα μείνω εδώ. Όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει ολόκληρη την είδηση στο link (Ρενάτα Γρυπάρη). Δε σας λέω κάτι καινούργιο. Απλά παραθέτω την είδηση γι' αυτό που είχα γράψει σ’ένα post ότι είμαστε πληγή για τον πλανήτη. Το ανοσοποιητικό σύστημα της Γης αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστεί και τότε να δείτε γλέντια. Θα μας αντιμετωπίσει όπως ακριβώς γίνεται με τους ιούς.

Αιδοιοκλαυθμοί (ή Κλαψομουνιάσματα στη Δημοτική)

Πολλοί μ’έχουν επηρεάσει με τα συγκινητικά γραφόμενά τους (Candy, Patsiouri, Ellie, Island, παιδιά σας διαβάζω όποτε μπορώ). Παραθέτω κάτι που είχα διαβάσει κρεμασμένο στον τοίχο του δωματίου του Χρήστου. Ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη που είχαν κάνει δώρο σε κορνίζα οι συμφοιτήτριες της Νεκταρίας του όταν τελείωναν τις σπουδές. Τότε ήταν ευαίσθητη περίοδος γιατί όλοι έφευγαν και εγώ έμενα για μεταπτυχιακό. Το διάβασα ξανά γιατί υποσχέθηκα στον Neropistolero ότι θα έγραφα για το θέμα των φοιτητικών χρόνων και πάλι μ’άγγιξε, κάτι έπαθα. Τελικά είναι πληγή που δεν κλείνει και αισθάνομαι τυχερός που τα έζησα και ταυτόχρονα άτυχος που ζω και εμμένω ακόμα με αρκετές αναμνήσεις. Ευτυχώς η ζωή προσφέρει άλλες χαρές στη συνέχεια και ξεχνιέμαι. Μ’αυτό το ποίημα μπορεί να λυγίσουν και οι πιο σκληροί βλ Humma!

Φίλε, η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασε
Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,
που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε
και με την πίκρα κάποτε της πείνας.

Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μου
τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,
παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,
με τ' όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.

Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου
και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.
Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου
κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.

Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο
που επίναμε για να ξαναζητήσω.
Θα λείπεις, το κρασί τους θα' ναι αλλιώτικο,
όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.

Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας
στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.
Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,
και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.

Χαιρετώ και αμέτρητα φιλιά (σας μάμησα ε;)