Παρανοια

(μην ψαχνετε για συνεχή ειρμο και συνεκτικότητα. Info dump ειναι το ποστάκιον)

Οταν εχεις την εμπιστοσυνη της Βουλής κυβερνάς.

Οταν δεν την έχεις, τότε το 1ο κόμμα παίρνει διερευνητική εντολή απο τον ΠτΔ.

Όταν την εχεις και ζητας διερευνητική εντολή σημαίνει πως μαλλον εισαι ανίκανος να κυβερνήσεις μονος σου. Αλλα αμα εισαι ανικανος να κυβερνήσεις μονος σου, ενώ σου δίνεται η δυνατότητα γιατί να θέλεις να κυβερνήσεις εξ' αρχής; Οι πολιτικοί μας μαθανε, με σκληρό αλήθεια τρόπο, πως η άσκηση εξουσίας δεν ειναι το ρουσφέτι στον κολλέγα, ούτε η αλλαγή νόμων υπέρ του κολλέγα, ούτε και η "παράσταση" στις παρελάσεις, ούτε να σε κερνάνε ούζο (οξωωωω τζαμπατζήδες) στα καφενεία. Ενεχει ρισκο, σκληρές αποφάσεις και ενδεχομένως προσωπικές θυσίες και όχι μόνο κονόμι και αραλίκι και μεγαλεία. 

Συνεχίζομεν.

Όταν ενα κομμα που έχει κυβερνητική προοπτική ζητά να μοιραστεί την ευθύνη της εξουσίας μαζί σου, υποχρεούσαι να κάτσεις στο τραπέζι. Αν θυμάμαι καλά ο στόχος κάθε κόμματος που βάζει υποψηφιότητα σε εκλογές είναι  (τελικά) η άσκηση εξουσίας. Με τους όρους σου βεβαίως, αλλά υποχρεούσαι να κάτσεις. Αλλιώς θυμίζεις κακομαθημένο παιδάκι που κάθεται σε μια γωνιά και κρατάει μούτρα αν δεν γίνεται το δικό του. Αλλά:

Οι όροι ΔΕΝ μπορούν στην παρούσα (και σε καμία άλλωστε φάση) να περιέχουν απαξίωση της βούλησης του λαού (να θυμόμαστε πως ο λαός εκλέγει Βουλή, όχι κυβέρνηση). Τι άλλο συνιστά η πρόταση για "κυβερνηση τεχνοκρατών, μη πολιτικών στελεχών" κτλ που θα περάσει το σημαντικότερο από όλα τα δυνατά νομοθετήματα (επικύρωση συμφωνίας 26ης Οκτωβρίου ή όχι) από το 1974 και δώθε;

Αν εγώ ως λαός διαφωνώ πως θα δείξω μετά την πολιτική διαφωνία μου επί ενός υπουργού φάντασμα; Ποιον πολιτικό χώρο να αποδοκιμάσω όταν θα έχουμε κυβέρνηση ανδρεικέλων για να μην χρεωθεί μια ενδεχόμενη ξεφτίλα κάποιος;

Όχι φίλε μου, όπως έγραψα και προχτές :"Οποιος έχει τα κοχόνες κυβερνά. Αλλιώς παραιτείται και πάμε σε εκλογές."

Αν το κάνεις λοιπόν επειδή απλώς φοβάσαι να φανείς εσύ τότε είσαι ένας χέστης και μισός και δεν πρέπει να διανοηθείς να ξαναζητήσεις την ψήφο του λαού σε καμία περίπτωση. Στα δύσκολα δοκιμάστικες και φάνηκες λίγος. Δεν μας νοιάζει λοιπόν αν εσύ θες μονο να εισπράτεις μπράβο. Το μενού έχει και σφαλιάρες.

Η δικαιολογία "με άλλο πρόγραμμα εκλεχθήκατε, και άλλα κάνετε", μπορεί να είναι καλή αλλά δεν είναι πανάκεια. Αν δηλαδή τύχαινε κανένας πόλεμος θα έπρεπε πριν από την απόφαση για το αν και πως θα πολεμήσουμε να κάνουμε εκλογές με πολεμική ατζέντα; Απροπό σε συνθήκες κρίσης οι σοβαρές χώρες, τα σοβαρά έθνη ενώνονται. Οταν περνάει η κρίση ξανατσακώνονται (βεβαιως), αλλά όχι κατά τη διάρκεια της όποιας αμάχης.

Αν λοιπόν θες την σύμβαση (Αντωνη) πας και το πολεμας (για τους όρους που λέγαμε) ενδοκυβερνητικά. Και αναλαμβάνεις το όποιο κόστος. Αν δεν την θες λες όχι και όταν (και αν) βγεις προσπαθείς να την ακυρώσεις, όχι να την τηρήσεις. Αν ψηφίσεις υπέρ της σύμβασης αλλά επιλέξεις να απέχεις από την κυβερνητική συμμετοχή για την κύρωση της ενώ σου ζητείται, τότε απλά μας κοροϊδεύεις στα μούτρα μας. (κοιτα ρε που συμφώνησα με τον Καρατζαφέρη. Αναφορές για γκρεμισμένους φουρνους αναμένονται)

Ειναι τιμιότερη η στάση της αριστεράς από τη στάση όλων των άλλων μαζι. Αν είναι σωστή επιφυλάσομαι, διοτι το πράγμα εχει φτάσει σε τρελό μπέρδεμα.

Συνεχίζομεν και επαναλαμβανομεν

Οταν εχεις λοιπόν την εμπιστοσύνη της Βουλής παίζεις μπάλα Αν η εμπιστοσύνη χαθεί πας σε διερευνητικές εντολες και μετά σε εκλογές. Δεν ζητάς ψηφο εμπιστοσύνης για να ριξεις τον εαυτο σου (εμπαιγμος κανονικοτατος).

(

Αλήθεια: (μιας και μιλήσαμε περί εμπαιγμών)

Οταν θελεις να κανεις δημοψήφισμα τοτε το κανεις (multiple choice):

1. Εαν και οποτε καβλώσει του αρχηγου. Τοτε του λεμε μπραβο. Αν ξεκαβλώσει δεν το κάνουμε και πάλι λεμε μπράβο
2. Κατόπιν συζήτησης στην ΚΟ, στο Κομμα, στο Υπουργικό Συμβούλιο, προτάσεις για το θέμα και την αναγκαιότητά του, και ενημέρωση των εταίρων αν το δημοψήφισμα αφορά διακρατικές συμφωνίες.

Ποιο απο τα δύο θεωρείτε σωστό; 

Οποιος πει πως ειναι το ίδιο και πως το δημοψήφισμα γενικά είναι κακή ιδέα να φύγει και να επιστρέψει με τον Παττακό του.

)

Ερώτησις (παρελθοντική): Αν ενας πρωθυπουργός χάσει την εμπιστοσύνη της ΚΟ του, τον απειλούν με ...κατάργηση αν δεν παραιτηθεί και απαιτεί ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί χάριν της συνεργασίας με κάποιους που εκπεφρασμένα δεν θέλουν να τον βλέπουν ούτε ζωγραφιστό και αυτό διότι συμφωνούν στο τί πρέπει να κάνουν αλλά όχι στο πως να το κάνουν (Αντώνηηηηη), αλλά δεν θέλουν να συζητήσουν το πως θα το κάνουν τότε τί έχουμε;

(hint: κοιτάξτε ξανά τον τίτλο του ποστ)

Ερώτησις β' (μελλοντολογική): Αν τελικά ο Σαμαρας, ο Καρατζαφέρης και λοιπά πουν όχι στο μοιρασμα εξουσίας με μια κυρίαρχη κυβέρνηση, με φρέσκια ψήφο εμπιστοσύνης, (δικαιωμα τους είναι άλλωστε. 153 ψήφους πήρε ο George) τότε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τι θα κάνουν; Θα τον ρίξουν ή θα φταίει η δεξιά; Θα κυβερνήσουν ή θα πάμε σε εκλογές; Και αν είναι να κυβερνήσουν γιατί δεν το έκαναν έτσι και αλλιώς; Και αν ειναι να πάμε σε εκλογές γιατί δεν πάμε από τώρα να τελειώνουμε; Και αν δεν τον θέλουν προς τι η αποθέωση του ΓΑΠ όταν τελείωσε το λόγο του; Τον αγαπάνε εξ αποστάσεως να πούμε;