Χμ χμ

Για οσους ανησυχούν. Δεν ειναι οι αμερικάνοι, ο Σορος και οι Οβραίοι. Ειναι η μαλακία που μας δέρνει η αιτία!
(παρεμπιπτόντως ειναι απορίας άξιο πως η νο 28 (;) παγκοσμιως οικονομια καταφερε να αυτοδιαλυθει τοσο εύκολα)

Απο την λιστα εχουμε γλιτώσει προς το παρον τα νο 1, νο 2, ειμαστε στις αρχες του νο 4, καποιοι κακοπροαιρετοι θα ελεγαν πως το νο 7 ειναι εδω εδω και χρόνια, και οποιος πει πως τα αλλα δεν ισχύουν μάλλον ζει σε διαφορετική χώρα.
Ευχαρισθώ


Αναδημοσίευση από http://panosz.wordpress.com/2011/11/07/mastorakis-141/#more-29951

Το φαινόμενο των ‘αποτυχημένων κρατών’ είναι ένα θέμα πρώτης προτεραιότητας, και σχετίζεται με ζητήματα ασφάλειας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με ζητήματα ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής βοήθειας. Η έννοια ‘αποτυχία’ αναφέρεται στην απώλεια του ελέγχου και στην απώλεια του μονοπωλίου της νόμιμης χρήσης βίας εκ μέρους της κυβέρνησης μιας χώρας. Το ίδρυμα Carnegie Endowment for International Peace Defined  αποδίδει τέτοια χαρακτηριστικά σε τουλάχιστον 28 χώρες σήμερα.  Επίσης, η Παγκόσμια Τράπεζα χαρακτηρίζει άλλες 30 χώρες με χαμηλό μέσο εισόδημα ως ‘χώρες ευρισκόμενες υπό πίεση’, οι οποίες βρίσκονται σε πολύ επικίνδυνη φάση, ώστε να κινδυνεύουν να οδηγηθούν ‘σε αποτυχία’, κάτι που θα οφείλεται ‘στις πολύ αδύναμες πολιτικές, στους αδύναμους θεσμούς τους και στις αδύναμες κυβερνήσεις τους’.

Το φαινόμενο ‘των αδύναμων’, ‘εύθραυστων’, ή ‘αποτυχημένων’ κρατών είναι ένα ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για τα Ηνωμένα Έθνη και για τους τοπικούς  οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια. Το έτος 2002, το κείμενο  για τη ‘Στρατηγική που αφορά στην Εθνική Ασφάλεια των ΗΠΑ’, ανέφερε ότι  η ‘Αμερική δεν απειλείται σήμερα από χώρες κατακτητικές, αλλά από χώρες που καταρρέουν. Ο  Kofi Annan έχει προειδοποιήσει ότι ‘ με το να αγνοούμε τα προβλήματα που δημιουργούν  ‘τα αποτυχόντα κράτη’ αφήνουμε τα προβλήματα να θεριέψουν και τελικά να μας κατασπαράξουν’.  Τα αποτυχημένα κράτη συνήθως εξάγουν τρομοκρατία, ναρκωτικά, λοιμώδη νοσήματα και δημιουργούν πλημμύρες προσφύγων.

Το περιοδικό Foreign Policy και το ίδρυμα Carnegie Endowment for International Peace χαρακτηρίζουν ως αποτυχημένο κράτος εκείνο που  έχει απωλέσει τον έλεγχο της επικράτειάς του ή το μονοπώλιο της νόμιμης άσκησης  της βίας. Κάποιοι άλλοι ίσως θα μπορούσαν να ορίσουν ως ‘αποτυχία’ την έλλειψη ικανότητας και νομιμοποίησης να λαμβάνονται  συλλογικές αποφάσεις ή την έλλειψη της ικανότητας να προσφέρονται υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα. Άλλα σημάδια είναι η μεγάλη εξάπλωση του παράνομου εμπορίου, η αδυναμία είσπραξης των φόρων ή τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια μεγάλης κλίμακας πολιτικής  ανυπακοής.

Το περιοδικό Foreign Policy και το ίδρυμα Carnegie Endowment for International Peace επεξεργάζονται και δημοσιεύουν κατ` έτος έναν  ‘Κατάλογο Αποτυχημένων Κρατών’, με 12  δείκτες, βάσει των οποίων τελικά ένα κράτος χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένο ή όχι. Ως πιο καθαρά πρόδρομα σημάδια ενός κράτους που οδεύει προς την κατάρρευση, ανάμεσα στους 12 δείκτες, δύο είναι οι πιο σημαντικοί:  Ο πρώτος είναι εκείνος που αφορά στην μικρή ή μεγάλη  ανισοκατανομή του πλούτου. Βλέπομε εδώ ότι σε όλες τις ‘αποτυχούσες χώρες’  η άνιση κατανομή του πλούτου βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα – αυτό είναι κάτι που δείχνει ότι  η μεγάλη κοινωνική ανισότητα είναι εκείνη που δημιουργεί την αστάθεια μέσα σε ένα κράτος  και όχι ακριβώς η φτώχεια. Ο δεύτερος δείχτης είναι εκείνος που δείχνει το βαθμό εγκληματικότητας ή απονομιμοποίησης των ανθρώπων που βρίσκονται στην εξουσία, πράγμα που συμβαίνει όταν, οι θεσμοί και οι παράγοντες  μιας Πολιτείας θεωρούνται ότι είναι διεφθαρμένοι, παράνομοι ή αναποτελεσματικοί.

Κάθε χώρα βαθμολογείται επί τη βάσει των δώδεκα παρακάτω δεικτών:

1.   Αυξανόμενες Δημογραφικές  Πιέσεις.                                                                                                                                                                                                                2.   2. Μαζική έξοδος  προσφύγων και μαζικοί εκτοπισμοί ατόμων

3.    Κουλτούρα  της Εκδίκησης -  Αναζήτηση    ομαδικών τρόπων έκφρασης  των διαμαρτυριών

4.    Χρόνια και διαρκής φυγή των ανθρώπων *.

5.     Άνιση οικονομική ανάπτυξη   ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες.

6.    Σύντομη  ή μακροχρόνια  Οικονομική Κρίση

7.     Άνοδος στους θώκους της εξουσίας ατόμων υπόλογων έναντι της δικαιοσύνης και    Απονομιμοποίηση των Κρατικών Θεσμών και Αρχών.

8.    Προοδευτική χειροτέρευση  των δημοσίων υπηρεσιών.

9.    Γενικευμένη καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

10.  Τα σώματα ασφαλείας λειτουργούν  ως κράτος εν κράτει

11.  Η αύξηση των διαφωνιών στους κόλπους των κυβερνώντων ελίτ.

12.  Παρέμβαση Άλλων Κρατών ή άλλων εξωτερικών παραγόντων στα εσωτερικά μιας χώρας.

                                                                                                                                                                                                                                                                                             *Chronic and sustained human flight: Ο όρος αυτός αφορά τόσο στην  φυγή των πτυχιούχων, των  διανοουμένων και των πολιτικών διαφωνούντων, όσο και στην εκούσια μετανάστευση των ανθρώπων της μεσαίας τάξης.

Απόσπασμα από το pdf  του μπλογκ:  printfu

Μετάφραση, Μαστοράκης Γιάννης