Η μήτρα βεντούζα και ο δισυπόστατος Μιχάλης

Απιστοι και ασεβέστατοι!

Ιδου ο 

τα-παντα-ολα Ταξιαρχης-Αριστρατηγος κτλ Μιχαηλ

Αυτο που θα διαβασετε θα προσπαθησω να το σχολιάσω όσο γίνεται λιγότερο. Ειναι τετοια η φυσις και θέσις του κειμενου που οποιοσδηποτε (μακροσκελης) σχολιασμός θα του....έκοβε από το νόημα!

Υπ΄όψιν:

* Δεν μιλαμε για υποθεση τουρκικου σιριαλ

* Δεν μιλαμε για ιστοριες που λεγανε οι αμορφωτοι κλαμπανοκλαμπανοι του Μεσαίωνα (οπως πχ ο Αι-Γιώργης και ο...δράκος) και μας εμειναν ως "λαϊκη παραδοση"

* Αναφερεται ρητά πως πρόκειται περι πραγματικής ιστοριας.

* Και το πιο αστειο ειναι πως μερικοι την πιστεύουν! Τετοια διαβάζω και νοσταλγώ τα παραμύθια του Γκιόλβα και των συν αυτώ!

Τελος παντων. Θαυμάστε:

Πριν έναν περίπου χρόνο, επισκεφτήκαμε, στην Παιδιατρική Κλινική του Τζάννειου Νοσοκομείου Πειραιά, την κόρη του κουμπάρου μας, η οποία είχε χτυπήσει το πόδι της και νοσηλευόταν. Εκεί είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων, το οποίο χρωστούσε τη ζωή του στον ίδιο τον Ταξιάρχη. Πραγματικά ήταν απίστευτο το γεγονός που έζησαν οι γονείς τού μικρού κοριτσιού, οι οποίοι ευλαβούταν πολύ τον Ταξιάρχη. Σας γράφω, λοιπόν, το περιστατικό, όπως ακριβώς το άκουσα:

Η κοπέλα (μητέρα του κοριτσιού) όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει, εισήχθη στο μαιευτήριο και ως συνήθως, έξω από το χειρουργείο ήταν ο μέλλων πατέρας με όλους τους κοντινούς συγγενείς, περιμένοντας το ευτυχές γεγονός. Όμως, μετά από πολύωρη αναμονή, βγαίνει ο ιατρός κατάχλωμος και βιαστικός, και αντί ευτυχούς γεγονότος αναγγέλλει ότι το μωρό... ενώ έβγαινε κανονικά, ξαφνικά κόλλησε το κεφαλάκι του στον κόλπο της μήτρας και δεν βγαίνει. «Καταβάλλουμε προσπάθειες αλλά ακόμα και εάν σωθεί και δεν πεθάνει από ασφυξία, λόγω έλλειψης οξυγόνου θα έχει υποστεί βλάβες ο εγκέφαλος». Αυτά είπε ο ιατρός και βιαστικά έφυγε για να ξαναμπεί στο χειρουργείο και να συνεχίσει τις αγωνιώδεις προσπάθειες.

Τα λόγια του είχαν πέσει σαν κεραυνός εν αιθρία. Τα έχασαν όλοι και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Την ώρα εκείνη με λίγο κουράγιο που βρήκε η μέλλουσα γιαγιά, πέταξε τη μαλακία της ψέλλισε στο παλικάρι: «Πήγαινε παιδί μου στην εκκλησία απέναντι και άναψε ένα κερί στον Ταξιάρχη. Εκείνος μπορεί να σώσει το παιδί μας». Χωρίς δεύτερη σκέψη (και χωρίς πρώτη θα έλεγα) ο νέος άντρας έτρεξε και προσευχόμενος με δάκρυα στον Ταξιάρχη άναψε το κεράκι και γύριζε βιαστικά πίσω για να δει τί έκβαση θα είχε η όλη κατάσταση. Και από εδώ αρχίζουν τα παράξενα! (χμμμ μεχρι εδώ έχουμε αρκετα παραξενα με τη μητρα Βεντούζα!)

Μπαίνοντας στην είσοδο του νοσοκομείου, ένα άγνωστο παλικάρι τραυματιοφορέας τον σταματάει και του λέει: «Μη φοβάσαι, ησύχασε. Όλα πήγαν καλά. Είναι καλά και η γυναίκα σου αλλά και η κόρη σου. Όλα τέλειωσαν καλά». Το παλικάρι (αδελφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια!) τον χιλιοευχαρίστησε κι ανακουφισμένο έτρεξε επάνω. Φτάνοντας στον όροφο, τους βλέπει όλους να περιμένουν με την ίδια αγωνία όπως ακριβώς τους είχε αφήσει. Δεν ήξεραν τίποτε από αυτά που του είχε πει ο τραυματιοφορέας αλλά ούτε και είχαν νέα από τον ιατρό.

Στοπ. Οπως θα δειτε παρακάτω ο ίδιος τραυματιοφορέας ξεγέννησε(!) το παιδί. Αλλά καταφερε να μην τον παρουν πρεφα οπως εμπαινε, ξεγεννούσε και έβγαινε οι γονεις. Αρα ή μπορει και τηλεμεταφέρεται ή είναι τουλάχιστον δισυπόστατος. Η παρεμβολή αυτή μπήκε για να δικαιολογήσουμε τον τίτλο του ποστ.

 Την ώρα που γίνονταν αυτά και ο μέλλων πατέρας κοιτούσε την μητέρα του παραξενεμένος, βγαίνει ο ιατρός ανακουφισμένος αλλά πλήρως σαστισμένος, και τους λέει τα εξής: «Όλα πήγαν καλά και είναι καλά και η γυναίκα σας και το κοριτσάκι σας» και συνεχίζοντας να μιλάει αργά σαν υπνωτισμένος τους είπε: «Ξέρετε, συνέβη κάτι πολύ παράξενο. Την ώρα που αγωνιζόμασταν μάταια και εγώ και οι μαίες να κάνουμε κάτι μη θέλοντας να πιστέψουμε ότι χάσαμε πια το παιδί, ανοίγει η πόρτα του χειρουργείου και μπαίνει ένας νεαρός τραυματιοφορέας και μας λέει «κάντε στην άκρη. Θα την ξεγεννήσω εγώ» (στην μπάντα, στην μπάντα, περνάνε τα κομάντα!). Χωρίς να ρωτήσουμε το παραμικρό και δίχως να φέρουμε αντίρρηση υπακούσαμε , κάναμε στην άκρη και τον κοιτούσαμε σαν υπνωτισμένοι να ξεγεννάει την γυναίκα σας. Μετά από λίγο κρατούσε στα χέρια του το κοριτσάκι σας υγιέστατο και χωρίς να έχει υποστεί την παραμικρή βλάβη». Ο ιατρός μιλούσε σαν χαμένος ενώ οι συγγενείς και ο πατέρας έκλαιγαν από χαρά αλλά και ευγνωμοσύνη στον Άγιο Ταξιάρχη, διότι όπως κατάλαβαν όλοι, ο μυστηριώδης τραυματιοφορέας δεν ήταν άλλος από Αυτόν.

Αυτό ήταν το μεγάλο και φοβερό θαύμα που άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Ακολουθεί μπλα μπλα σε spooky language.

Τελείωσε! Τα συμπεράσματα δικά σας. Εγώ αναμένω επανεμφάνιση του Αρχιστρατηγου-Ταξιαρχη-Μαιευτήρα ως

* Τροχονόμου

* Καρδιολόγου σε 8πλο μπάι πας

* και θέλω να μάθω αν "το'χει" να κάνει και κανένα κλύσμα!

Υ.Γ και τα σχόλια του συνδέσμου αναμένεται να έχουν το ίδιο ...ενδιαφέρον, αλλά ΔΕΝ τολμησα ακόμα να τα διαβάσω!