Rest In Party

O γερο Lemmy πέθανε, ο γέρο Lemmy πάει.... πιστοί στο μήνυμα των ίδιων των Motorhead δεν θα κάνουμε νεκρολογία (ίσως λίγη, πολύ λίγη) αλλά θα βάλουμε μουσική. ΔΥΝΑΤΑ.

Ιδου λοιπόν, και επι τη ευκαιρία, το αγαπημένο μου top-10 (και κάτι) των τραγουδιών των Motorhead ή έστω των τραγουδιών που έχουν παίξει.

10. Blue Suede Shoes

Η καλύτερη διασκευή που έχω ακούσει στο εν λόγω κομμάτι. Διοτι τα χρόνια περνάνε αλλά η ροκιά παραμένει. Α, πιθανόν να μήν ξέρετε ότι το τραγούδι δεν ειναι του Elvis.

9. Born to Raise Hell

Ένα τραγούδι που σίγουρα δεν ειναι από τα καλύτερά τους, αλλά από την μία από μόνο του αποτελεί δήλωση

(ρε τη ρουφιάνα την Doro τι φωνή ειναι αυτή μετά από τόσα χρόνια;)

 και από την άλλη μας θυμίζει την ταινία που μας θυμίζει αυτό:

7. Brotherhood of Man

Δεν το ήξερα, το ομολογώ, το έμαθα από αυτόν και το ποστάρω για τον ίδιο λόγο. Ακούστε ρε τι έβγαζε ο άνθρωπος σε ηλικία 65 χρονώνε!

6. Ace of Spades

Το βάζουν όλοι, ειναι μάλλον το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι των Motorhead, αν και προσωπικά δεν ειναι το αγαπημένο μου, παραμένει όμως κομματάρα.

Ειμαι σίγουρος πως όλοι έχετε λίγο ή πολύ ακούσει την "κανονική" εκτέλεση οπότε πάρτε και μια blues version να σας βρίσκεται:)

5. Whorehouse Blues
Blues είπα; Πάρτε και ένα γαμάτο "μπλουζ του πουτανάδικου". We came up from the gutter, the wrong side of the tracks....

4. Emergency/R.A.M.O.N.E.S

Ok, το ένα δεν είναι δικό τους και το άλλο αναφέρεται σε άλλο συγκρότημα, αλλά για το μεν Emergency το έμαθα μόλις πριν κανα μήνα πως είναι διασκευή και οι δε Ramones έτσι και αλλιώς αποτελούν διαχρονική συμπάθεια του blog. Σίγουρα πάντως το Emergency το έχουν ακούσει περισσότεροι απο τους Motorhead παρά από τους Girlschool. Αμφότερα παραμένουν κομματάρες πάντως, οι Girlschool είναι έτσι και αλλιώς συμπαθείς και "μικρές αδελφές των Motorhead", οπότε μικρό το κακό...

Οπότε ας πάρουμε την διασκευή τoυ τραγουδιού των Girlschool

και την διασκευή του τραγουδιού των Motorhead από το συγκρότημα στο οποίο ειναι αφιερωμενο το τραγούδι - στην τελευταία του εμφάνιση στην οποια παίζει quest και ο Lemmy.

Λογικά δύο "μισά" τραγούδια μας κάνουν για ένα ολόκληρο, ε;
:)

3. Stone Dead Forever

Κομματάρα - και επι τη ευκαιρία την λέει και στους φωστήρες της οικονομίας :)

Aπό τα αγαπημένα μου κομμάτια γενικώς πάντως.

Δείγμα από τους στίχοι:

You're a financial wizard, a top tycoon

Sweet lounge lizard with a silver spoon

You know you've never had it quite so good

And you didn't know that you even could

But your time has come today

Your feet turn to clay

Whatever happened to your life

Stone dead forever.

2. Overkill

Το ότι αυτό το πράγμα βγήκε το 1979 ακόμα με αφήνει παγωτό. Ούτε punk, ούτε metal, ούτε (προφανώς) απλό rock αλλά.. κάτι άλλο, προπομπός αυτού που ονομάστηκε αργότερα thrash. Αν το βάλεις σε κάποιον που δεν το ξέρει(!) και του πεις πως βγήκε φέτος δεν νομίζω να δυσκολευτεί να το πιστέψει.

1. I don't believe a word

Ένας τύπος που στη ζωή του έχει πιει δυο θάλασσες, έχει καπνίσει την Mεσσηνία ολόκληρη δύο φορές και κάτι ψιλά, έχει δώσει δουλειά σε πεντεξι εργαστήρια παρασκευής αμφεταμίνων, έχει παει, γυρίσει και παίξει παντού, εχει πάει με "περίπου" 1000 γυναίκες, έχει γνωρίσει την καθολική αποδοχή από εχθρούς και φίλους και τελος πάντων το πέρασμα του απο τον πλανήτη δεν το λες και αθόρυβο και όλα αυτά ξεκινώντας ως άφραγκος και τρακαδόρος (το Lemmy βγήκε από την μόνιμη επωδό του τα χρόνια των Hawkwind ⁽¹⁾ ή και παλιότερα: "lend me - lemme - Lemmy"). Τι να του πεις και συ, δεν πιστεύει τίποτα :)

0. Orgasmatron
Εκτός συναγωνισμού μιας και όπως έλεγε (στα σχόλια) και ο Hades :

Μετά από χρόνια υπερεντατικής μελέτης τελικά κατέληξα ότι ΔΕΝ πρόκειται για τραγούδι των Motorhead. Οι λόγοι αν και προφανείς, είναι οι κάτωθι: 

1) Είναι το μοναδικό τραγούδι των Motorhead που δεν έχει την παραμικρή σχέση με όλα τα υπόλοιπά τους.

2) Είναι μακράν το καλύτερό τους (από όλες τις απόψεις) σε σημείο να αναρωτιέσαι πως διάολο το'γραψαν (μεγαλείο απλότητος μεταξύ άλλων).

3) Αδυνατώ να σκεφτώ τον Lemmy επί πόσες μέρες ξεμέθυστο ώστε να έγραψε κάτι τέτοιο -διότι πρόκειται όχι απλώς για αριστούργημα αλλά για μεγαλούργημα ολκής. 

4) Ναι μεν τα πάντα μπορούν να έχουν τη μια και μοναδική εξαίρεσή τους, αλλά για τέτοια μεγάλη εξαίρεση, ε, είναι πραγματικά απίστευτο...

Βέβαια από την άλλη μεριά ακόμη δεν έχω καταφέρει να βρω από ποιον διάολο το'χουν κλέψει (διότι είμαι πεπεισμένος!).

Από τα κομμάτια λοιπον που ο Lemmy κάνει ολοκληρωμένη κατάθεση πολιτικοοικονομικού πιστεύω. Ο ήχος είναι πολλά βαρύς και ασήκωτος, οι στίχοι αριστουργηματικοί και η ατμόσφαιρα, το feeling του κομματιού απλά απίστευτο. To έχω ποστάρει και (πολύ) παλιότερα αλλά στα παπάρια μας. 

I am the one, Orgasmatron, the outstretched grasping hand

My image is of agony, my servants rape the land

Obsequious and arrogant, clandestine and vain

Two thousand years of misery, of torture in my name

Hypocrisy made paramount, paranoia the law

My name is called religion, sadistic, sacred whore.

I twist the truth, I rule the world, my crown is called deceit

I am the emperor of lies, you grovel at my feet

I rob you and I slaughter you, your downfall is my gain

And still you play the sycophant and revel in you pain

And all my promises are lies, all my love is hate

I am the politician, and I decide your fate

I march before a martyred world, an army for the fight

I speak of great heroic days, of victory and might

I hold a banner drenched in blood, I urge you to be brave

I lead you to your destiny, I lead you to your grave

Your bones will build my palaces, your eyes will stud my crown

For I am Mars, the god of war, and I will cut you down.

(τραγούδια που δεν χωρέσανε στο τοπ, αλλά είναι επίσης εξαιρετικά, επι του προχείρου διοτι μιλαμε για συγκρότημα με 40 χρόνια συνεχή πορεία και καλλιτέχνη με 50: Motorhead, No Class, Bomber, Iron Fist, Eat the Rich, Damage Case, Killed By Death, η διασκευή του Louie Louie, η διασκευη του Breaking The Law,  Just 'Cos You Got The Power (με προσοχή και εδώ στους στίχοι), Please Don't Touch (παλι διασκευή) από κοινού με τους Girlschool )

Eπι του πιεστηρίου: Εγινε ένας χαμούλης με την Φιλελεύθερη Συμμαχία(-χαχα) που ..... "μας" συλληπήθηκε για το Lemmy επειδής ο Lemmyς ήτουνε λέει οπαδός της ελευθερίας και τέτοια χαζά.

Κατά πρώτον: Ο καθείς έχει το δικαίωμα να γουστάρει κάποιον ή την μουσική του και να λυπηθεί αν αυτός φύγει, μην λέμε μαλακίες. Μπορείς να εισαι μαύρος και να γουστάρεις να ακούς white power μουσική ας πούμε. Δικαιωμα σου. Μαλακία σου, αλλά δικαίωμα σου, δεν θα σου κάνω εγώ τον δερβέναγα. Υπο αυτό το πρίσμα η κάθε Φιλελεύθερη Συμμαχία πρέπει να τιμάται που ασχολήθηκε σαν κόμμα με έναν κανονικό καλλιτέχνη και όχι με τα αρχίδια μας όπως συμβαίνει συνήθως με τα ελληνικά κόμματα - δεν ξέρω για παραέξω.

Κατά δεύτερον: Οντως ο Lemmy ήταν τερμα και κάργα κοινωνικά φιλελεύθερος στις απόψεις του, ειδικά για ανθρώπινα δικαιώματα και τέτοια. Κατά τα άλλα ήταν "In truth, Lemmy fiercely distrusts all political parties. And while some of his views on feminism belong in a 1970s sitcom, his guiding principles are libertarian and humanist. He is antigovernment, antireligion and antiwar, but pro-choice on issues like abortion."

Live and let live is the cornerstone of my life,” he says. “I’m essentially an anarchist. (πηγή)

Κοινώς, εγώ δεν έχω βρει πολιτικές αναφορές του Lemmy σε κάτι παρά μόνο για τότε που δήλωσε φανερά πως στηρίζει τον Ομπάμια, και πάλι όχι ως Ομπαμικός αλλά ως αντι-Ρομνεϊκός και γενικότερα αντιρεπουμπλικάνος καθώς δήλωσε πως η εποχή Μπους ήταν "σκατά".

Τις (μουσικές) παρέες του τις ξέρουμε πάντως. Sex Pistols, Metallica, Ramones, Anthrax, Jeff Hanneman, Ozzy (sorry αν ξέχασα κανέναν) και όσοι πάνκηδες τέλος πάντων επιβίωσαν των ναρκωτικών και του "RnR τρόπου ζωής".

(οι φωτογραφίες με τους πάνκηδες προτιμήθηκαν γιατι οι  τραβήχτηκαν μια εποχή που μεταλλάδες με πάνκηδες παίζανε ξυλο. Ο Rotten έκραζε λέει τους Ramones (!) γιατί....είχαν μακρυά μαλλιά (!!). Ο Lemmyς βεβαίως ήταν υπεράνω αυτών και τον γούσταραν από τότε όλοι.)

 Tέλος πάντων από φωτογραφίες γίνεται της πουτάνας και δεν έχει νόημα. Από όλους αυτούς ο μόνος που ήταν "φανερά"  "δεξιος" ή οικονομικά φιλελεύθερος ή κάτι τέτοιο ήταν μάλλον ο Johnny Ramone, το ...μαύρο πρόβατο του αμερικάνικου punk.

Όσο για τους σιδερένιους ναζιστικούς σταυρους κτλ, παρόλο που το βρίσκω κουλό, ο άνθρωπος ειχε την πετριά του συλλέκτη και το έχει εξηγήσει πειστικά τόσα χρόνια. Αν ήταν άλλος θα τον έκραζα, το ομολογώ, αλλα ο Lemmy ειναι ο Lemmy που ειναι ο Lemmy που ειναι ο Lemmy οπότε γάμα το (χαριτωμένο, μου είναι δύσκολο να γράψω "ήταν")

Κοινώς το πιθανότερο ειναι ότι ο Lemmy όντως ηταν όσο ελευθεριάζων όσο νομίζουμε στις κοινωνικές τους θέσεις και αναρχικός γενικότερα. Για τα οικονομικά-πολιτικά κτλ μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Πάντως η εικόνα, οι στίχοι και οι παρέες του δεν μου κανουν καναν υπέρμαχο της οικονομικής φιλελευθερίας όπως αυτή εκφράζεται τουλάχιστον από τους συγχρονους εκπροσώπους της :))

Τελος πάντων, αυτά ειναι ήσσονος σημασίας. Και επειδή τα RIP κτλ ειναι της μοδός, αλλά δεν μου πάει να πω να αναπαυτεί ο Lemmy εν ειρήνη και τέτοιες πίπες, μου βγήκε ο τίτλος του ποστ, κάτι που ο ίδιος πιστεύω πως θα εκτιμούσε. Αναπαύσου εν χαβαλέ λοιπον τρισμέγιστε!

---

⁽¹⁾ Πολύ γέλιο είχε η νεκρολογία του Lemmy από πολλά ελληνικά ειδησεογραφικά site που λύσσαξαν πως μετά την αποχώρηση του Lemmy οι Hawkind διαλύθηκαν. Μιλάμε για επίπεδο δημοσιογραφίας, όχι αστεία!