Δεν ξέρω τι συμφέροντα υπάρχουν και δεν με νοιάζει. Αλλά όταν πιανόμαστε από ένα θλιβερό γεγονός για να το εκμεταλλευτούμε για να φιμώσουμε όποιους η άποψη τους δεν μας αρέσει, τότε αρχίζουν και βαράνε χοντρά κουδούνια.
Και ναι μεν η Δημοκρατία μας είναι κουλή, κουτσή, κηδεμονευόμενη και τα λοιπά (αν δεν ήταν πιθανότατα δεν θα υπήρχατε άλλωστε), αλλά εσείς πάτε να την ξεμουνιάσετε τελείως:
Update 27/5/2017. Ολόκληρος ο Πιτταράς για να τον ευχαριστηθείτε. Μαζί με την βλακεία Μπόγδανου ότι ο νόμος Παρασκευόπουλου ειναι ...φιλοτρομοκρατικός.
(απο τα παλιά) Ο Πιτταράς μας εξηγεί πως στην Μακρόνησο δεν ήταν τόσο άσχημα γιατί είχανε θάλασσα...
Tέλος Update
Το να ζητάνε να πέσει μαύρο σε σόσιαλ και μη μίντια, άτομα που μας πρήξανε με την ελευθερία της έκφρασης, της άποψης και τα λοιπά, ενώ ταυτόχρονα έχουν συλληφθεί πολλάκις να μας τρελαίνουνε στην μπαρούφα καταντά θλιβερό. Δεν είναι αστείο πια, γίνεστε επικίνδυνοι. Ο φανταστικός κόσμος στον οποίο ζείτε πλέον ούτε καν εφάπτεται της πραγματικότητας.
Όταν έχουν τελειώσει τα ψυχοφάρμακα και σνιφάρεις κόλλα καπνίζοντας πριονίδια
Ξέρουμε να κοροϊδεύουμε τον Ερντογάν, τον Τραμπ και τον Κιμ, αλλά κατά βάθος δεν διαφέρετε καθόλου, είστε μάλλον χειρότεροι διότι αν και φασίστες του κερατά ντύνεστε την προβιά του Δημοκράτη.
Συγνώμη λοιπόν εκ μέρους του πανελληνίου που δεν θέλουμε να ανοίξουμε ξανά την Μακρόνησο (! και όμως ακούστηκε και αυτό), ή να κατεβάσουμε το στρατό στους δρόμους, ή να ...κάνουμε κίνημα επειδή κάποιοι κατσαπλιάδες της κακιάς ώρας έκαναν μια απόπειρα δολοφονίας. Και αν η απόπειρα δολοφονίας Παπαδήμου μας κάνει μπανανία ήθελα να ήξερα τι ακριβώς είναι η Γαλλία, η Αγγλία και οι ΗΠΑ;
Διαχρονικό συμπέρασμα:
To πλεον χαρακτηριστικό εθνικό χαρακτηριστικό μας αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ειναι η αμετροέπεια
Υ.Γ. 3 και επί του πιεστηριου. Το να διαφωνείς με κάποιον πολιτικά, το να τον θεωρείς μή εκλεγμένο, δοτό, παρανομούντα και τα λοιπά δεν σημαίνει πως θες το θάνατό του, ακόμα και όταν οι πολιτικές του σε θίγουν προσωπικά σε ακραίο βαθμό. Και ο Παπαδήμος και το περιβάλλον του αν δεν το ξέρουν, ας το μάθουν: Η εξουσία συνεπάγεται προσωπική έκθεση και κριτική, όσο και αν κάποιοι κωλογλύφτες της κακιάς ώρας σε θεωρούν Μεσσία.
1. Αποδείχθηκε πως τελικά είναι χίλιες φορές προτιμότερο να δανείζεσαι από τις αγορές παρά από "φιλικά" και "συμμαχικά" κράτη ή από υπερκρατικούς οργανισμούς όπως ο ESM ή το IMF. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των Μνημονίων, πέρα από την ετεροδικία, την ασύμμετρη σχέση ισχύος και το ετεροκαθοριζόμενο των Νόμων που ακυρώνει ουσιαστικά το κοινοβούλιο είναι προφανώς η απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων του Κράτους και η παραίτηση του κράτους από την Ασυλία του, πράγμα που έγινε έναντι ...δανεικών. Γι αυτό και θεωρώ πως το καλύτερο στοιχείο του Μνημονίου 3+ ειναι αυτό που έχει στηλιτευτεί ως αρνητικό του, η μη περαιτέρω χρηματοδότηση. Στους διακρατικούς ή υπερκρατικούς δανεισμούς υπεισέρχονται τόσοι παράγοντες στην εξίσωση που το σύστημα δεν τσουλάει, οι διεθνείς πολιτικάντηδες λαϊκίζουν (και αυτοί) ασύστολα και ενέχεται και η περίεργη μεν, ορθολογική δε, περίπτωση ο άλλος να κάνει λάθος...εξεπίτηδες και να μην τον νοιάζει διότι δεν έχει και τόσο κόστος στην τσέπη του. Τουλάχιστον ο ιδιώτης (aka οι αγορές), κοιτάζει το άμεσο κέρδος και δεν κάνει τόσο πολύπλοκες στρατηγικές σκέψεις οι οποίες από την μια ειναι χαώδεις και άντε να βγάλεις άκρη, ενώ από την άλλη τείνουν να μην επαληθεύονται αλλά να κάνουν κουλουβάχατα την πραγματικότητα. Βεβαίως πιο προτιμότερο από τις αγορές ειναι να δανείζεσαι από ....το μέλλον όπως κάνουν οι χώρες που έχουν Εκδοτική Κεντρική Τράπεζα που μπορεί να κόψει χρήμα από το πουθενά αλλά αυτά δεν τα λέμε, κάνει τζιζ (1) Update 24/5/2017: Ο γράφων προφανώς δεν υπονοεί πως οι αγορές λυσσάγαν να μας δανείσουν και μεις κάναμε το ζόρικο. Αλλά το ότι οι εξυπνάδες περί "πολιτικών λύσεων", δανεισμού από Κίνα, Ρωσία κτλ, ή επίσης επί του πόσο καλή ήταν μαζί μας η ΕΕ, είναι απλά αυτό, εξυπνάδες. Αν και παραμένω υπέρ των "πολιτικών λύσεων" αυτές 7 χρόνια τώρα δεν δείχνουν να βελτιώνουν την κατάσταση. Και το ΔΝΤ πολιτικολογώντας μας τα έκανε μαντάρα είτε ως υπεραισιόδοξο (αρχικά) είτε ως υπεραπαισιόδοξο (μετέπειτα). Καλύτερα να λέμε την κατάσταση ως έχει και όχι ως θα θέλαμε να έχει. Αποδεικνύεται λοιπόν, τελείως ρεαλιστικά, πως ο διακρατικός δανεισμός συνοδεύεται de facto από καταστάσεις υποτέλειας. Τέλος Update. Update 25/5/2017.Στην ουσία το πιο πάνω γράφτηκε για να δικαιολογήσει την σπουδή και της κυβέρνησης Σαμαρά και της τωρινής για "έξοδο στις αγορές" ακόμα και με υψηλό επιτόκιο. Ναι μεν τα επιτόκια του ΔΝΤ και του ESM είναι χαμηλότερα αλλά:
α) είναι τώρα χαμηλότερα. Στην αρχή της φάσης ήταν αρκετά υψηλά, ειδικά τα δάνεια από τις φίλες χώρες μιας και κάπως έπρεπε και αυτές να πουλήσουν το σώσιμο των Τραπεζών (μέσω του δικού μας χρέους) στα Κοινοβούλιά τους.
β) οι όροι επιτροπείας και απώλειας Ασυλίας, Εθνικής Κυριαρχίας που τα συνοδεύουν είναι δυσβάστακτοι και φτάνουν (όχι μόνο στο τωρινό, αλλά από το Μνημόνιο 1) να δεσμεύουν την χώρα για πολλά χρόνια μετά. Τέλος Update. 2. Το Μνημόνιο έγινε και de jure ΤΙΝΑ (εκτός και αν περιμένετε ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει ποτέ ΚΚΕ σε ποσοστό αυτοδυναμίας), οπότε το πολιτικό μας mainstream σκηνικό έχει ξεχάσει τα αριστεροδέξια διλήμματα και έχει χωριστεί σε προμνημονιακούς μνημονιακούς, μεταμνημονιακούς μνημονιακούς, υπερμνημονιακούς, παραμνημονιακούς, μετοζόρι μνημονιακούς, τραβάτεμεκαιαςκλαιω μνημονιακούς, δενστηριζωαλλαεφαρμόζω μνημονιακούς, το ΚΚΕ και τους φασίστες, α και τον γραφοντα που έλεγε από το 2012 (2) και λέει πως τα μισά από αυτά που λένε τα μνημόνια έπρεπε να τα έχουμε κάνει από μόνοι μας εδώ και αιώνες και πως τα άλλα μισά είναι σιχαμένα, σύμπτωμα υποτέλειας, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, προφύλαξης ημετέρων και όλα τα σχετικά.
3. Προφανώς το προεκλογικό πρόγραμμα του Σύριζα (που ήταν θεωρητικά 50-50 Μνημόνιο και αντίμετρα) έγινε κουρελόχαρτο και η χλεύη εισπράττεται τουλάχιστον άπαξ ημερησίως, πράγμα αναμενόμενο, αλλά εν ολίγοις αδιάφορο μπροστά στον τραχανά που θα παρουσιάσουμε.
4. Παρόλα αυτά και πέραν του ΚΚΕ ο γράφων αδυνατεί να ιδεί σημαντικές διαφορές στις μνημονιακές παραλλαγές που μας παρουσιάζονται σαν εναλλακτικές και, μέχρι να κάνει κόμμα ο Βαρουφάκης ή να πάρει 30% το ΚΚΕ, αναγκάζεται να μιλήσει για αυτά που βλέπει τα οποία ειναι βασικά παραλλαγές στο ίδιο θέμα. Οπότε αναγκαστικά ο στρατηγικός τραχανάς των Μνημονιακών κομμάτων μετατοπίζεται από το πεδίο της πολιτικής είτε στο πεδίο της ...γκλαμουριάς, είτε σε αυτό της ηθικολογίας (ή/και καταλληλότητας). Διότι της κοντής ψωλής της φταίνε οι τρίχες.
5. Υπάρχει ένας αρκετά παράδοξος κατακερματισμός στο σκηνικό της κεντρο-μεσο-ακροδεξιάς με 300 κόμματα και έναν Τζήμερο να κάνουν διαγωνισμό χαζομάρας και να κυνηγάνε τους ψηφοφόρους της ΧΑ είτε δια της απευθείας ρητορικής (Κρανιδιώτης, Γεωργιάδης, Καμμένος κτλ κτλ) είτε δια του απευθείας κοντραρίσματος στην μαλακία (Τζήμεροοοος)
6. Η διασπορά στην αριστερά ειναι σχετικά μικρή και η δυναμική της ΛΑΕ είναι υπό αμφισβήτηση και της Κωνσταντοπούλου υπο αμφιβολία. Ο δε Σύριζα οδεύει ταχέως (ντε φάκτο είναι ήδη) προς την ευρωπαϊκή (φιλελεύθερη πλέον) σοσιαλδημοκρατία. Οι εναπομείναντες αριστεροί του Σύριζα θυμίζουν τους εναπομείναντες αριστερούς του παλιού ΠΑΣΟΚ στα μακρινά 90's.
7. Το κέντρο που λεηλατούνταν αγρίως από τον Σύριζα δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Ήτοι το ΠΑΣΟΚ, αντί να εξαφανιστεί δείχνει να επανακάμπτει (!) ενώ το Ποτάμι δείχνει να συντηρείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Από τα ΜΜΕ κατά κύριο λόγο, αλλά συντηρείται.
Λάθη:
Εδώ που βρισκόμαστε καλό είναι να κάνουμε και ταμείο για την τελευταία και Μνημονιακή μας περίοδο. Όλοι οι πολιτικοί χώροι προέβησαν σε αυτοκτονικά λάθη, που κόβουν καριέρες, κυβερνήσεις και καίνε χώρες.
Εκ του προχείρου, να ποια θεωρώ πως ήταν τα κυριότερα πολιτικά λάθη στην πρωτομνημονιακή μας περίοδο:
1. Ήταν τεράστιο, μέγα και κολοσσιαίο λάθος από το ΠΑΣΟΚ να μην απαιτηθούν 180 έδρες στην ψήφιση του Μνημονίου 1 το οποίο (ρεαλιστικότατα) έδενε χεροπόδαρα και όλες τις επόμενες κυβερνήσεις. Πρέπει να ήταν η 1η και τελευταία φορά στην ζωή μου που συμφώνησα με τον Β. Βενιζέλο (αν θυμάμαι καλά). Η μή απαίτηση 180 εδρών που θα έφερνε και το ταυτόχρονο "ζεύξιμο" της τότε ΝΔ στο Μνημονιακό άρμα (3) ήταν σφάλμα όχι μόνο Στρατηγικού τύπου (τότε ξεκίνησε ο "αντιμνημονιακός αγών" που μας πήρε μπάλα όλους και όποιος τον έκανε τον ξέχναγε μόλις γινόταν κυβέρνηση ή απλά κώλωνε να τον φέρει εις πέρας βλέποντας την πραγματικότητα που έλεγε πως η χώρα ήταν δεμένη από τότε πισθάγκωνα) αλλά και τυπικά Συνταγματικού, με τα λίγα σχετικά που νογάω (ήτοι: νομοθεσία που δεσμεύει την χώρα πέρα απο το αναμενόμενο πέρας της τρέχουσας κυβερνητικής θητείας χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία για να έχει νομιμοποίηση. Τουτέστιν: το Μνημόνιο 1 ήταν αντισυνταγματικό, ενώ το Μνημονιο 2 (199 Βουλευτές) και το Μνημονίου 3 (222 Βουλευτές) δεν ήταν. Και αυτό που έρχεται, το Μνημόνιο 4 ή 3.1 πωςτολένε πάλι αντισυνταγματικόθα είναι, πέρα από το αν μας αρέσει ή όχι, είναι απαραίτητο ή όχι, είναι χρήσιμο ή όχι, είναι ξεπούλημα ή όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να επαναλαμβάνει το μέγα αρχικό ΠΑΣΟΚικό λάθος το οποίο ξέρουμε που οδήγησε. Το ότι ούτε ο Βενιζέλος, αλλά ούτε η ΝΔ εγείρουν ζήτημα συνταγματικότητας (που είχε εγείρει η ΝΔ στο Μνημόνιο 1) μας κάνει να μειδιούμε γεμάτοι κατανόηση. Τραβάτε με και ας κλαίω)
2. Ήταν τεράστιο λάθος η δαιμονοποίηση του οποιουδήποτε διαφωνούντα με την ΤΙΝΑ μιας και βρεθήκαμε έξαφνα εν μέσω ενός φανατισμένου διχασμού ο οποίος είχε πολλά στοιχεία κοινωνικού αυτοματισμού και εξώθησε πολλούς πολίτες τελικά σε ψεκασμένες λύσεις τύπου Σώρρα (όχι ότι το στοιχείο δεν προϋπήρχε ε;). Και όλα αυτά για να μην αναγνωρίσουν μερικοί τις ευθύνες τους. Η ηθικολογική προσέγγιση που επιλέχθηκε αρχικά ("ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητές μας", "μαζί τα φάγαμε" κτλ) κούντραγε στην πραγματικότητα που δεν ήθελε όλους τους Έλληνες να τρώνε με χρυσά κουτάλια, η "αυτοματιστική" προσέγγιση που ακολουθήθηκε αργότερα (φταίει ο τυροπιτάς, ο φαρμακοποιός, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι.... υπάλληλοι γενικώς και οι απεργίες που κάνουν κακό στον τουρισμό) τα έκανε χειρότερα τα πράγματα και η "αντιαριστερή" που τα επικάλυψε ("ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς") ήταν απλά μια πατάτα διότι απλούστατα το πολιτικό σύστημα επέλεξε να κάνει για πολλοστή φορά την πάπια. Όχι κυρίες μου, υπεύθυνος είναι αυτός που κυβερνάει, γιατί γι' αυτό τον ψηφίσαμε, για να κυβερνάει και στην Ελλάδα δεν χρεωκόπησε κανένας ιδιωτικός τομέας αλλά το γαμημένο το Κράτος. Και το Κράτος δεν χρεωκόπησε τόσο λόγω των πολλών υπαλλήλων (αν και είναι κατά κοινή ομολογία κακώς στελεχωμένο) αλλά κυρίως λόγω της ξετσιπωσιάς όσων διαχειρίζονταν το Δημόσιο Ταμείο. Και αντί να παραδεχθούμε πως ναι ρε, χρεωκόπησε το Κράτος, αντε σφιχτείτε μερικά χρόνια να το ισιώσουμε, αρχίσαμε τις πίπες περί πιστολιού στο τραπέζι, βιώσιμου χρέους, "άμεσης επιστροφής στις αγορές", "πόλεμο από ανθελληνικά κέντρα" και άλλα τέτοια που στην ουσία παρέκαμπταν το πρόβλημα της κακοδιαχείρησης το οποίο έμενε.
3. Από την ανάποδη ήταν τεράστιο λάθος της τότε αντιπολίτευσης το "φούσκωμα" και η δραματοποίηση των επιπτώσεων του Μνημονίου λες και η κατάσταση δεν ήταν ήδη αρκετά σκατά από μόνη της. Δεν χρειάζεται να ...αυτοκτονήσουν "χιλιάδες" Έλληνες ή να λιποθυμάνε "κατά εκατοντάδες" τα παιδιά στα σχολεία για να πείσεις πως η κατάσταση ήταν και είναι άσχημη. Μια ματιά στο ΑΕΠ, στο μέσο και στο μεσαίο εισόδημα και στους δείκτες ανεργίας αρκεί για να μας πείσει. Update 24/5/2017 ή στο ισοζύγιο γεννήσεων - θανάτων, στον μέσο αριθμό θανάτων και συνεπακόλουθα στο προσδόκιμο ζωής. τέλος Update
4. Ήταν τεράστιο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να μπερδέψει το 1999 και το 2004 με το 2015. Η παραχολογία (καιτοι αυτή του Συριζα δεν ήταν και τίποτα υπερβολικό) είχε νόημα σε άλλες εποχές. Η εμπειρία των Ζαππείων της ΝΔ αρκούσε για να μας θυμίσει πως τα Μνημόνια συντρίβουν τα προεκλογικά προγράμματα. Το ζητούμενο το 2015 ήταν να αλλάξουμε σύστημα και να μην διαλυθούμε ως χώρα, όχι να ανέβουν οι συντάξεις. Αυτό περιείχε ρίσκα και ενδεχομένως δύσκολα χρόνια. Η λογική του Μεϊμαράκη το 2015 ήταν πιο σωστή. Δεν τάζω τίποτα, διότι δεν ξέρω τι γίνεται και τι θα συναντήσω. Μα έτσι δεν πολιτεύεσαι θα μου πείτε. Ίσως, αλλά τουλάχιστον δείχνεις πιο ρεαλιστής. Καλύτερα να ομολογείς πως είσαι σε θέση αδυναμίας παρά να το παίζεις Γκέκας.
Μια υπενθύμιση εδώ: αριστερός δεν σημαίνει κατ' ανάγκη παροχές. Παροχές δίνει μια χώρα άμα έχει λεφτά να τις δώσει. Ο αριστερός φροντίζει τον επιμερισμό των βαρών κατά τρόπο δικαιότερο, δεν έχει όμως και το λεφτόδεντρο στην τσέπη.
Πάμε στα φρέσκα:
1. Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω. Ήταν μεγάλο λάθος του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσει μια πολιτική πρόταση "ΠΑΣΟΚ" προεκλογικά. Όπως και λάθος είναι ο μετασχηματισμός του σε Προεδρικό κόμμα από "κόμμα αρχών". Όχι γιατί ο Τσίπρας δεν είναι καλός, αλλά γιατί ξέρουμε που μας οδηγούν τα προσωποπαγή, προεδρικά κόμματα. Δεν έχουμε τις δικλείδες ασφαλείας που έχουν άλλες χώρες (πχ ΗΠΑ) και η υπερσυγκέντρωση εξουσιών σε έναν άνθρωπο μοιραία οδηγεί σε χοντρές πατάτες διότι απλούστατα κανείς δεν είναι τέλειος, πόσο μάλλον όταν είναι άπειρος από την διαχείριση της εξουσίας σε τέτοια κλίμακα.
Μάλλον θεωρήθηκε πως έτσι θα προσέλκυε τις "πασοκογενείς" ψήφους. Ενδεικτική ήταν και η προσέγγιση των διαφόρων Τζάκρηδων οι οποίοι μολονότι άχρηστοι πολιτικά, έδιναν ένα "στίγμα". Αποδείχθηκε τελικά παντελώς περιττή κίνηση μιας και είχε διαφανεί πως ο κόσμος είχε ριζοσπαστικοποιηθεί (δηλ μέρος του κόσμου, μην τρελαινόμαστε κιόλας, δεν πήρε κανα 45% ο Σύριζας) περισσότερο του αναμενόμενου. Τώρα αν αυτή η μεταστροφή ήταν ειλικρινής πολιτική κίνηση ή, ως είθισται εν Ελλάδι, προσκόλληση στο ρεύμα, πιθανόν δεν θα το μάθουμε ποτέ (θα το μαθαίναμε πχ αν πηγαίναμε σε ολική ρήξη με την ΕΕ και ... το σύμπαν, αν και υποψιάζομαι πως η απάντηση δεν θα μας άρεσε καθόλου).
Τι εννοεί ο ποιητής; Πως όπως ήταν τα πράγματα, το 2015 ο Σύριζα θα έβγαινε ότι και να έλεγε, οπότε δεν είχε λόγο ούτε να τάξει πράγματα που δεν ήξερε αν γίνονται, ούτε και να βάλει νερό στο πολιτικό κρασί του, ούτε να μεταλλαχθεί σε ένα πασοκίζον κόμμα όσον αφορά τις διεργασίες.
2. Ήταν - και παραμένει - τεράστιο λάθος της ΝΔ να υιοθετήσει μια (κοινωνικά) σκληρή ακροδεξιά ατζέντα εθνικής καθαρότητας, νόμου και τάξης κτλ. Από την μία νομιμοποίησε την ΧΑ (της οποίας οι ψήφοι είναι η πολύφερνος νύφη όλων των κομμάτων μιας και (α) η ΧΑ ταβάνιασε και (β) που θα πάει, θα τελειώσει η δίκη και θα πέσουν κεφάλια, ελπίζουμε) και την ρητορική της, από την άλλη, πέρα και έξω από τα Μνημόνια οδήγησε την ΝΔ στην οριστική απώλεια του κέντρου. Το ιδεολόγημα της "καθαρής", "πατριωτικής" και ταλιμπάν Δεξιάς του Κρανιδιώτη, του Σαμαρά και του Λαζαρίδη έχει γίνει κανόνας στην ΝΔ. Στην ίδια ΝΔ που σε πιο δύσκολες γι αυτην εποχές (Σημιτιστάν) δεν δίστασε να κόψει τις επαφές με "τα άκρα", να ξηλώσει τον Καρατζαφέρη και να κερδίσει δύο εκλογές σερί με το ευφυές ιδεολόγημα του μεσαίου - και απολιτίκ - χώρου (4). Βούδας, ξεβούδας ο χοντρός το 2004 έπιασε σκορ που το βλέπουν τα σημερινά κόμματα και τραβάνε τα βυζιά τους, γιατί είχε πείσει τον "μεσαίο χώρο" πως ξεχνάμε ιδεολογικές αγκυλώσεις και πάμε να κάνουμε δουλειά (5). Η προσκόλληση της ΝΔ στην κοινωνική (τουλάχιστον) ατζέντα της ΧΑ οδήγησε στην ακροδεξιά εκτροπή του πολιτικού λόγου, στην νομιμοποίηση της παρουσίας στην πολιτική ζωή πολιτικών παρασίτων όπως ο Γεωργιάδης και εξέθρεψε φιλοδοξίες σε κάθε λαλημένο όπως ο Βελόπουλος, ο Κρανιδιώτης, ο Μπαλτάκος και τα λοιπά, οι οποίοι και φουσκωμένοι από την υστερία των ΜΜΕ που θυμίζουν ολοένα και περισσότερο clickbait sites, άρχισαν ξαφνικά να νομίζουν πως ο μέσος Έλληνας είναι τόσο στόκος όσο αυτοί.
3. Πάλι τεράστιο λάθος του Σύριζα η ταύτιση του, στις "ασήμαντες αλλά σημαντικές" λειτουργίες του κράτους με τον Καμμένο. Μας έφαγαν τα άγια φώτα, οι αγιαστούρες, τα περιφερόμενα πτώματα και οι τιμές αρχηγού κράτους που τους αποδίδονται, πράγματα που αποτελούν ντροπή για μια σοβαρή, και δη ευρωπαϊκή, χώρα. Κάποτε πρέπει να καταλάβουν στον Σύριζα πως τις θεούσες γριές, όσες έχουν μείνει, τις έχουν έτσι και αλλιώς χαμένες, με τόσα κόμματα Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια να παίζουν στο κουρμπέτι, και πρέπει να κοιτάξουν να φάνε εκ νέου τον μεσαίο χώρο που λέγαμε, αλλιώς θα τους φάει το μαύρο - πολιτικό - σκοτάδι. Περισσότερους ψήφους πιστεύω θα κέρδιζε αν ξήλωνε το παπαδαριό από την κρατική μισθοδοσία (με κάνα αφήγημα τύπου "ή αυτούς ή το ΕΣΥ, οι ξένοι μας αναγκάζουν" κτλ κτλ) και θα ξεβράκωνε και τον "φιλελευθερισμό" της ΝΔ, αλλά αυτές οι κινήσεις θέλουν cojones τα οποία στην Ελλάδα σπανίζουν. Είχαμε πει ότι, πολύ βολικά, ο Καμμένος θα χρεωθεί οποιαδήποτε αλλαγή δεν γίνεται (πχ εκκοσμίκευση), αλλά δεν περιμέναμε να κάνουμε την οπισθοδρόμηση σημαία. Και οι πίπες πως ο Καμμένος απειλεί με παραίτηση μοιάζουν με ανέκδοτο. Πιο πιθανό είναι να κυκλοφορεί ξεβράκωτος και με γραβάτα ο Τσίπρας παρά να παραιτηθεί ο Καμμένος. Αυτές οι παπάτζες πείθουν μόνο όσους θέλουν να πειστούν και στην παρούσα φάση δεν έχω καμιά τέτοια διάθεση.
4. Τεράστιο λάθος του ΚΚΕ ήταν η μή συμπόρευση με την κυβέρνηση την εποχή του Δημοψηφίσματος. Αντί να πράξουν σαν νορμάλ Λενινιστές, να αρπάξουν την ευκαιρία με νύχια και με δόντια και να επηρεάσουν καταστάσεις με το συμπαγές και πειθαρχημένο σώμα ψηφοφόρων τους, έμειναν στις "λυκοσυμμαχίες" και στην εκ του ασφαλούς κριτική και αναμονή "μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες". Το τι θα γινόταν "αν...", θα μείνει σαν αιώνια απορία. Και μπορεί μεν το ΚΚΕ σήμερα να αισθάνεται "δικαιωμένο", αλλά στην ουσία η δικαίωσή του είναι προϊον αυτοεκπληρούμενης προφητείας μιας και προσπάθησε σκληρά να φέρει τα πράγματα στο σημείο που βρίσκονται.
Τέλος πάντων με τούτα και με κείνα πάμε στοΕπικαιροποιημένο ΜνημόνιοΜνημόνιο 4 στην Νέα Συμφωνία τέλος πάντων. Όπως διαφαίνεται οι εκλογές θα αργήσουν (καθώς είχα προφητεύσει) οπότε είναι ευκαιρία να απλώσουμε τον ταπεινό μας τραχανά. Μπορεί να μην έχουμε την σοφία του προφήτη Τέκη, αλλά κάτι νογάμε και μεις.
Τι παίζει λοιπόν; 1. Ψηφοφόροι. Μικτός πληθυσμός
Ένα μέρος του κόσμου έχει μπετοναριστεί και θα ψηφίζει το κόμμα του, ακόμα και αν ο αρχηγός βγει και πει στα ίσια πως ειναι ένα πουλημένο τομάρι. Οπότε τους αφήνουμε αυτούς και πάμε στους περιφερόμενους ή αυτούς που τα κόμματα υποψιάζονται πως περιφέρονται. Οι κυριότερες πηγές θεωρητικά ευμετάβλητων ψηφοφόρων είναι δύο:
ΧΑτες.
Το έχω ξαναπεί. Κάθε κόμμα δικαιούται να κυνηγά κάθε ψήφο, αυτή είναι η λειτουργία του συστήματος. Το ζήτημα λοιπόν είναι όχι το αν αλλά το πως κυνηγά τον ψήφο αυτών που ψήφισαν μια δράκα ψυχοπαθών, εγκληματιών και τραμπούκων. Υπάρχει η επιλογή να τους πείσεις πως κάναν λάθος, υπάρχει και η επιλογή να προσπαθήσεις να γίνεις ψυχοπαθής και τραμπούκος light έτσι ώστε να σε προτιμήσουν.
Με την ΧΑ τέλος πάντων να αντιμετωπίζει χοντρές ποινές, και το ποσοστό της να παγιώνεται σε υψηλό μεν, μονοψήφιο δε ποσοστό, ξαφνικά άρχισαν τους ψηφοφόρους της να τους λιγουρεύονται πολλοί και να κάνουν κύκλους σαν γύπες γύρω από το σώμα της ΧΑ περιμένοντας το να μετατραπεί σε κουφάρι. Όχι, μετρήστε μνηστήρες (6):
* Κρανιδιώτης
* Καρατζαφέρης - Μπαλτάκος
* Βελόπουλος
* ΑΝΕΛ
* Δημιουργία Ξανά
* ΝΔ
* Πολύδωρας
* Καζακης (ντροπή και αίσχος, αλλά δικό του, όχι δικό μου)
Ακολυθεί μίνι ποτ-πουρί αφιέρωμα στο φλερτ με τους ψηφοφόρους της ΧΑ:
Update, επειδή προκλήθηκα για το ΕΠΑΜ:
Τέλος Update
Θα επανέλθουμε όταν εξετάζουμε τα της ΝΔ που είναι ο κυριότερος πολιτικός φορέας που γειτνιάζει με τα καθίκια.
Μεσαίος χώρος
Παλιά τον είχα υπολογίσει γύρω στο 20%, πλέον δεν έχω ιδέα τι γίνεται. Μιλάμε για τους ψηφοφόρους που μπορεί να αλλάζουν κόμμα, εντός μιας συγκεκριμένης γκάμας, σε σχεδόν κάθε εκλογή και γενικώς δεν πολυεκδηλώνονται πολιτικά. Αυτούς έλπιζε να καβατζώσει ο Ποτάμης, αλλά ξέχασε πως το ότι ο άλλος ειναι απολιτίκ δεν τον κάνει και τερματικά μαλάκα.
Κατά τον γράφοντα είναι το βαρόμετρο κάθε εκλογών. Τα βασικά χαρακτηριστικά του χώρου ειναι:
* Κεντρώο έως απολιτικ προφίλ. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες άρρωστοι με τα πολιτικά/κομματικά. Ε, ο άλλος που ειναι γενικά άσχετος, δηλώνει "γενικά κεντρώος" και έχει το κεφάλι του ήσυχο.
* Οπότε μοιραία δεν έλκεται ούτε από ρητορικές τύπου "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" ούτε από αριστερά οράματα σοσιαλιστικής κοινωνίας και τέτοια.
* Προσκόλληση σε πρόσωπα και όχι σε ιδεολογίες. Είναι εύκολο να θυμάσαι το όνομα του Ηγέτη και δυσκολότερο την ..κολχοζνικη ιδιοκτησία, όπως και να το κάνουμε.
* Συντηρητική θέση που εκφράζεται σε δυσανασχέτηση σε πολιτικές αλλαγές. Ο μεσαίος χώρος ειναι αυτός που διαχρονικά δεν θέλει πρόωρες εκλογές ή αλλαγή κυβέρνησης όταν τα πράγματα κουτσοκυλάνε.
* Θρήσκος για τους τύπους, αλλά σπανίως θρησκόληπτος. Η σχέση του με την εκκλησία περιορίζεται στο "γάμοι-βαπτίσεις-κηδείες-Πάσχα-15αυγουστο στον Άγιο του χωριού που τυχαίνει να βρίσκομαι".
* Μικροαστικό προφίλ, μέση και ενίοτε πιο πάνω μόρφωση.
* Γενικά μικρός μ.ο. ηλικίας μιας και για να φτάσεις σε ηλικία συνταξιοδότησης στην Ελλάδα όλο και με κάποιο πολιτικό χώρο θα έχεις τριφτεί. Ασε που οι μεγαλύτεροι είχαν παραστάσεις από Χούντες, Αλλαγές και τέτοια και όσο να 'ναι κάπου μπήκαν στο γκεζί.
2. Παίκτες: (disclaimer: Το παρόν αναφέρεται ρητά σε κόμματα που έχουν ρεαλιστικές, έστω και μικρές, πιθανότητες ανάκτησης της εξουσίας ή συμμετοχής σε αυτήν, στις επόμενες εκλογές. Οπότε τα αντιμνημονιακά κόμματα θα χρησιμεύσουν μόνο σαν αναφορές και ο στρατηγικός τους τραχανάς θα αγνοηθεί στο παρόν ποστ. Μα θα μου πεις ειναι φιλομνημονιακή η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ που καταψήφισαν το Μνημόνιο; Και θα απαντήσω γελώντας χαιρέκακα πως είναι και παραείναι, απλά επιτέλους τους έτυχε (ειδικά του ΠΑΣΟΚ) να καταψηφίσουν εκ του ασφαλούς ένα Μνημόνιο και το χαίρονται. Η σειρά εμφάνισης, είναι η σειρά επίδοσης στις προηγούμενες εκλογές)
ΣΥΡΙΖΑ
Νομίζω πως το πράγμα ειναι απλό. Ο Σύριζα ευρωπαϊκά έχει τακιμιάσει με την σοσιαλδημοκρατία, όπως και γενικότερα (;) η ευρωπαϊκή αριστερά, οπότε αναμένεται να ρίξει και άλλο νερό στο κρασί του, να ξεχάσει κορώνες άλλων εποχών, "να στρίψει περισσότερο στο ρεαλισμό" και τα λοιπά. Στοίχημά του πλέον είναι να κόψει κάτι από το χρέος και κυρίως να ομαλοποιήσει την ζωή στην χώρα και προς το τέλος της θητείας του να πει ο Τσίπρας πως "βγήκαμε από τα Μνημόνια" ή έστω πως "μπήκαμε στην ανάπτυξη".
Εχει να αντιμετωπίσει την χλεύη για το πρόγραμμα της Θεσ/κης και το "παράλληλου προγράμματος" τα οποία εμφανώς πλέον μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αλλά έχει να επιδείξει και πως είναι το μόνο κόμμα που πήγε σε εκλογές με Μνημόνιο στο Πρόγραμμά του και κέρδισε. Επίσης δέχεται πρωτοφανή και λυσσώδη επίθεση από ορισμένα ΜΜΕ, αλλά αυτό τελικά μάλλον καλό του κάνει παρά κακό, μιας και τα ΜΜΕ αυτά έχουν απομυθοποιηθεί πλήρως. Βεβαίως όμως από την άλλη η συνεχόμενη και παρατεταμένη διάδοση παπαρολογιών θα έχει τις επιπτώσεις της, αλλά κανείς δεν είπε πως το πράγμα θα είναι εύκολο.
Γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί εμφανώς να τσιμπήσει εκ νέου τον Μεσαίο χώρο τον οποίο κέρδισε το 2015 και αυτή την φορά με πιο καλές πιθανότητες επιτυχίας. Πλεονεκτήματα:
- Διατήρηση κοινωνικής ειρήνης
- Ομαλοποίηση οικονομικής ζωής. Ακόμα και τα Capital Controls βοήθησαν σε αυτό, μιας και μετά τον πρώτο πανικό (ή τέλος πάντων προσπάθεια επιβολής πανικού από τα ΜΜΕ) ο κόσμος κατάλαβε πως τα λεφτά του είναι στις τράπεζες και δεν κουρεύτηκαν, αντιθέτως εξασφαλίστηκαν και ηρέμησε. Η δε καθιέρωση του πλαστικού χρήματος να δείτε που θα οδηγήσει σε υπεραπόδοση τα φορολογικά έσοδα, άσε που ενδέχεται να μειώσει την μαύρη εργασία, πράγματα πραγματικά καινούρια στην Ελλάδα. Και ναι μεν με τα CC οι εισαγωγικές εταιρείες υποφέρουν, αλλά ο μέσος πολίτης νιώθει πιο ασφαλής αυτός και οι καταθέσεις του, γιατί το μυαλό μας μέχρι εκεί κόβει.
- Βγάλαμε το απωθημένο μας με την διαπραγμάτευση. Μόνο ένας στόκος (Άδωνη;) μπορεί να ισχυριστεί πως θα μπορούσε να διαπραγματευτεί καλύτερα, πιο σκληρά και με περισσότερο πείσμα από τον Σύριζα και ταυτόχρονα να αποφύγει σχολαστικά την ρήξη (7). Βεβαίως η διαπραγμάτευση είχε κυρίως ήττες, κάτι που ένας ρεαλιστής αναλυτής (λχ εγώ :Ρ) το ήξερε και το περίμενε. Και αν θέλετε και την γνώμη μου, τηρουμένων των συνθηκών και καλά τα πήγε. Θα μου πεις, αμα τα ξέραμε αυτά γιατί πήγαμε και βάλαμε το κεφάλι μας στο στόμα του λύκου για να του μετρήσουμε τα δόντια; Τι να πω, ξέρω πως αν δεν γινόταν όλο αυτό, τότε θα μας έμενε η αιώνια απορία. Πλέον είμαστε όλοι πολύ περισσότερο υποψιασμένοι για τις "αγαθές" προθέσεις των "απέξω" απ΄ότι πριν 2-3 χρόνια. Ο λόγος που ψηφίστηκε χτες Μνημόνιο και δεν κάηκε το σύμπαν δεν είναι βεβαίως ότι ο Σύριζα ελέγχει τους μπαχαλάκηδες όπως ανοήτως υποστηρίζουν μερικοί (λες και μισό εκ. κόσμος που διαδήλωνε παλιότερα ήταν όλοι μπαχαλάκηδες) (8), αλλά το ότι κυριαρχεί η απογοήτευση, ότι αφού δεν τα κατάφερε αυτός, δεν γίνεται αλλιώς. Και όπως φαίνεται δύο χρόνια ατέρμονης διαπραγμάτευσης, απειλών, αποτυχιών, ηττών, συμβιβασμών και τα λοιπά σε πείθουν περισσότερο από τα πύρινα άρθρα του κάθε Πορτοσάλτε.
- Ο Τσίπρας είναι ακόμα φάτσα. Αν δεν ήταν φάτσα δεν θα υπήρχε αυτός ο λυσσαλέος πόλεμος εναντίον του σε προσωπικό επίπεδο (ακόμα και η αθλιότητα Δήμου εμπίπτει σε αυτό) εν ολίγοις άσχετο με τις πολιτικές θέσεις.
- Στο νέο Μνημόνιο όντως υπάρχουν πιθανότητες να φτιάξει μια νέα κοινωνική συμμαχία μιας και έκανε ότι μπορούσε για να διευκολύνει ορισμένες τάξεις (συνταξιουχοι με δωρεάν φάρμακα, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες τον πίνουν και επί Σύριζα όπως τον έπιναν και επί Σαμαρά, μόνο που επί ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέφουν ....περισσότερο ΦΠΑ)
- Είναι ήδη στην Εξουσία και η χώρα υπάρχει ακόμα, κάτι που είναι ένα συν για τους μεσαιοχωρήτες.
- Πιθανότατα μετά τις επόμενες εκλογές και με τους ΑΝΕΛ εκτός Βουλής θα συνεργαστούν με ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι, πιθανότερα με το πρώτο, ειδικά αν ο Βενιζέλος φύγει από το ΠΑΣΟΚ, κάτι που δεν θα ξενίσει και πολλούς. Αυτό βεβαίως για τον γράφοντα είναι αρνητικό, αλλά.....
Αυτά. Τώρα αν αυτά φτάνουν, θα σας γελάσω.
Μειονεκτήματα:
Τα αρνητικά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον θετικά για τους μεσαιοχωρήτες οπότε επιφυλάσσομαι για τις ψηφοθηρικές τους επιπτώσεις. Ορθώς λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται για
- αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων
- παραπλάνηση εκούσια ή ακούσια του εκλογικού σώματος
- υπαναχώρηση στις ιδέες του
- υποχωρήσεις στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης (υπό το φόβο της οριστικής ρήξης)
Αν όμως θυμηθούμε πως δεν έγινε το 36% των Ελλήνων αριστεροί ριζοσπάστες το 2015 (9), τότε μάλλον θα συμφωνήσουμε πως αυτές οι κατηγορίες καίτοι αληθείς, δεν επηρεάζουν αναγκαστικά αρνητικά το πόπολο το οποίο είναι κάπως πιο συντηρητικό και ουσιαστικά είχε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ το 2015 ελπιζοντας να μην κάνει τα μισά απ΄όσα ήθελε.
Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται διότι δεν έκανε ....θαύματα, κάτι που είναι θεμιτό όμως μιας και όσον αφορά το εξωτερικό τουλάχιστον τα είχε ψιλοτάξει.
- στα λοιπά και ρεαλιστικά τα κυριότερα μειονεκτήματά του βρίσκονται και πάλι στο χώρο της επικοινωνίας (κλατς). Και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, μάλλον οι μισοί εκεί μέσα είναι γίδια και αυτό φαίνεται.
Τελικά το παιχνίδι για το ΣΥΡΙΖΑ, όπως και για κάθε κυβέρνηση, θα κριθεί:
α) στο επίπεδο της πραγματικότητας. Ήτοι ή θα βελτιώσει τα πράγματα σε δεδομένους τομείς (πχ ανεργία, ΑΕΠ) στην επόμενη διετία ή θα τον πιει και
β) στο επίπεδο του πόσο τρομακτικό είναι το αντίπαλον δέος.
Να σημειώσουμε τέλος πως πιθανή (για τον γράφοντα αρκετά πιθανή) νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές θα σημαίνει την πλήρη πασοκοποίηση του όσον αφορά τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά. Οι τώρα φωνάζοντες ανοήτως για καθεστώς κτλ θα εκπλαγούν όταν τον δουν να γίνεται όντως καθεστώς.
Τη στρατηγική του Συριζα την ....είχα ψιλοχαράξει εγώ στον δρόμο Β εδώ. Βεβαίως εγώ πρότεινα τότε τον δρόμο Α (ρήξη), αλλά με σαφείς επιφυλάξεις για το αν μπορεί να είναι διαχειρίσιμος και είναι γενικά πιθανόν οι κυβερνώντες να έχουν καλύτερη εικόνα από μένα. Άσε που πλέον δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως είχα (ή πως είχε ο Βαρουφάκης) δίκιο, μιας και για τον ελληνικό λαό και την ...ποιότητά του τα έχουμε ξαναπεί. Η διαφορά από τις προτάσεις μου είναι πως ο Συριζα ακολουθεί την πεπατημένη και προσπαθεί να διαλύσει το προϋπάρχον καθεστώς κάνοντας μουλωχτές και ενίοτε αδέξιες προσπάθειες στησίματος ενός δικού του, ενώ στα διακοσμητικά μεν, σημαντικά σημειολογικά δε της εκκοσμίκευσης και εξορθολογισμού του κράτους είτε κάνει την πάπια είτε περιμένει την μνημονιακή οδηγία.
ΝΔ
Ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω γιατί ακολουθεί αυτήν την στρατηγική η ΝΔ. Είχαν στα χέρια τους έναν υπερεπιτυχημένο οδικό χάρτη νίκης (του Καραμανλή jr) και επιλέγουν ακόμα να συνεχίσουν την στρατηγική Σαμαρά η οποία οδήγησε σε limit down το κόμμα. Στην ουσία, και κόντρα στις προσδοκίες πολλών, η ΝΔ άλλαξε πρόσωπο ηγέτη αλλά όχι πολιτικά χαρακτηριστικά. Η σημερινή ΝΔ έχει ελάχιστες διαφορές από την ΝΔ που έχασε τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015 και αδυνατώ να δω από που πηγάζει η βεβαιότητα για επάνοδο σε ποσοστά της τάξεως του 35+% με ένα εκατομμύριο δεξιά, κεντροδεξιά και ακροδεξιά κόμματα στο κουρμπέτι. Και μην μου πείτε για τα γκάλοπ, διότι έχει να βγει σωστό γκάλοπ στην Ελλάδα εδώ και 32 αιώνες.
Κύρια χαρακτηριστικά της στρατηγικής της ΝΔ στην παρούσα φάση:
- Το ΟΧΙ σε όλα, θυμίζοντας το ΚΚΕ, αλλά με ταυτόχρονη δέσμευση για τήρηση αυτών στα οποία λέει όχι. Σε κάποιους αυτό φαίνεται νορμάλ, εμένα μου φαίνεται σαν προχωρημένη σπουδή στον σουρεαλισμό και στο παράλογο χιούμορ.
- Μή διατύπωση προγράμματος, κάτι που είναι μεν θετικό διότι τους επιτρέπει να παροχολογούν αισιοδοξα (μείωση φόρων) ή να αναλώνονται σε εκθέσεις ιδεών (μείωση κράτους) αλλά ένα γαμημένο γραπτό πρόγραμμα δεν έχουν βγάλει ακόμα και δεν μας έχουν πείσει πως θα πάνε σε κόντρα αν το πρόγραμμα τους διαφωνεί με το Μνημόνιο. Και το κόλπο της διαπραγμάτευσης το τερμάτισε ο Σύριζα, οπότε δύσκολα μπορεί ο ψηφοφόρος πλέον να επενδύσει σε αυτό. Στην παρούσα φάση ο Σύριζα ειναι πιο ....τυχερός στο θέμα προγράμματος μιας και έχει αναγκαστικά πρόγραμμα, το οποίο λέγεται Μνημόνιο. Τώρα πόσοι το διάβασαν, ποιος το έγραψε και τα λοιπά, είναι ένα άλλο θέμα.
Το δε παράδοξο της καταψήφισης μέτρων που είχαν προτείνει οι ίδιοι (μείωση φόρου στα αγροτικά προϊόντα) αν και έχει την λογική του (τα μέτρα πάνε πακέτο), δεν ξέρω αν πείθει το πόπολο.
- Παλινωδίες στο θέμα της Διαπραγμάτευσης. Δεν μπορείς να κατηγορείς την κυβέρνηση από την μία πως καθυστερεί να υπογράψει την οποιαδήποτε συμφωνία και από την άλλη πως υπογράφει ότι της δίνουνε. Ο άλλος καταλαβαίνει είτε πως τρολάρεις άρα είσαι ασόβαρος είτε πως μας παραμυθιάζεις για να σε φέρουμε στην εξουσία.
Αυτά όμως είναι θεμιτά και εν ολίγοις αδιάφορα, δεν είναι δηλαδή και game changer υπέρ ή κατά. Το πρόβλημα της ΝΔ και της ευρωπαϊκής δεξιάς γενικώς είναι πως προκειμένου να μην χάσει ψήφους προς τους φασίστες επιλέγει να υιοθετήσει την ρητορική ή και στελέχη τους με αποτέλεσμα:
α) Να χάνει (στην Ελλάδα) τον μεσαίο χώρο, ο οποίος αμα ήθελε χίτες στην εξουσία θα είχε δώσει 40% στον Σαμαρά τότε. Η -χοντρή- ήττα Φιγιον θα έπρεπε να βαρέσει πολλά κουδούνια, αλλά απ΄ότι φαίνεται απ΄όλη την Ευρωπαϊκή δεξιά μόνο η Μέρκελ τα ακούει.
β) Να κάνει mainstream την ιδεολογία μίσους διότι, όσο να 'ναι άλλο βάρος έχει μια πατάτα που πετάει ο Λαγός πχ και άλλο αν την πετάει κάνας αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η μαλακία είναι πως αν τα μιμίδια της ρητορικής αυτής γίνουν αποδεκτά ως mainstream ο όχι και ιδιαίτερης ευφυίας κοινωνός τους θα προτιμήσει το "αυθεντικό" πράγμα από τα ιμιτασιόν. Η ευκολία που το 20% των ψηφοφόρων του Φιγιόν ψήφισε Λεπέν κόντρα στην κομματική γραμμή και ρητορική κάτι πρέπει να μας λέει για το προσωπικό πολιτικό τους στίγμα. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ο Φιγιόν "αποφάσιζε" πως τον συμφέρει μια Λεπέν (αν πχ ήταν αντίπαλός της ο Μελανσόν) και προέτρεπε τους ψηφοφόρους του να την ψηφίσουν. Και μιλάμε για τους Γάλλους, τον πιο "αστό" λαό της Ευρώπης, όχι για τους δικούς μας γιδοβοσκούς.
Όταν η ρητορική σου δεν πολυδιαφέρει από της Λεπέν, ο ψηφοφόρος σου είναι πολύ πιθανό να ψηφίσει Λεπέν. Elementary my dear Watson.
Το κυριότερο πρόβλημα είναι πως ενώ ο χώρος των ΧΑτων ψηφοφόρων έχει μερικά σαφή χαρακτηριστικά και πολιτικές θέσεις, αυτές δεν συνάδουν με κανενός πολιτικού κόμματος. Δεν μπορώ να βρω την λογική διαδικασία που κάποιος πλέον ψηφίζει εν γνώση του εγκληματίες και δολοφόνους που έχουν την βία σαν κύριο πολιτικό μήνυμα, εκτός από την προφανή: είναι επικροτητής των δολοφόνων και της βίας και τα θέλει σαν κύριες πολιτικές θέσεις. Το γεγονός ότι αυτοί οι λούμπεν ψήφοι έχουν γίνει μήλον της έριδος σε 300 δεξια-ακροδεξιά κόμματα σημαίνει ότι τα κόμματα αυτά θεωρούν πως:
α) υπάρχει μεγάλη δεξαμενή τέτοιων ψήφων, οι ιδέες της ΧΑ δηλαδή βρίσκουν φιλικό περιβάλλον στους όμορους χώρους και
β) μπορούν να τους πάρουν τους ψήφους αυτούς συλλογικά Updateδηλ με όλα τους τα πολιτικά χαρακτηριστικά.Τέλος Update. Είναι σπάνιο όμως οι μισάνθρωποι να παίρνουν συλλογικές αποφάσεις, και αν τις πάρουν μία φορά (Αδόλφος παλιά, Μιχαλολιάκος εν Ελλάδι τώρα) συνήθως μένουν σε αυτές με ψυχαναγκαστική εμμονή. Οι φάπες Κασιδιάρη στον Δένδια είχαν ως στόχο και την περιχαράκωση της ΧΑ από πιθανές διαρροές, αλλά και την επιβεβαίωση πως η ΧΑ παραμένει το ίδιο τσούρμο τραμπούκων που πάντα ήταν. Εάν και εφόσον λοιπόν η ΝΔ δεν έχει διάθεση να βγάλει εκ νέου τάγματα εφόδου να κυκλοφορούν στο δρόμο, δεν βλέπω με ποιο τρόπο θα κερδίσει όλες αυτές τις ψήφους, και τις χρειάζεται όλες προκειμένου να καβατζώσει την πρώτη θέση διότι με την υιοθέτηση αυτής της ρητορικής χάνει το κεντρώο προφίλ/υπόβαθρο της που ίδρωσε να το χτίσει ο Καραμανλής και εκμεταλλεύτηκε ο Μητσοτακης για να έρθει στα πράγματα. Για να εκπροσωπήσουν την "λαϊκή δεξιά" υπήρχαν υποψήφιοι (Τζιτζικώστας-Γεωργιάδης, ακόμα και Μεϊμαράκης) στις εσωκομματικές της ΝΔ, όμως ο κόσμος (και πολλοί εκτός ΝΔ) υπερψήφισε τον μετριοπαθέστερο Μητσοτάκη. Και αυτός ο **** επέτρεψε στα λαμόγια του Σαμαρά να εξακολουθήσουν να κάνουν ιδεολογικά κουμάντα!
Το κυριότερο ποντάρισμα της ΝΔ στην παρούσα φάση είναι:
- Η προσωπική αποδόμηση του Τσίπρα. Ο άπλυτος, ο αμόρφωτος και άλλες τέτοιες πίπες θα συνεχίσουν και θα οξύνονται. Στόχος η προσέλκυση του απολιτικ μεσαίου χώρου στο πρόσωπο Μητσοτάκη. Γι αυτό και τα σιχαμένα εξώφυλλα, οι Κασιματιές και οι skaiσμοι θα συνεχιστούν μετά μανίας. Σε τέτοιο βαθμό που θα γυρίσει μπούμεραγνκ διότι το είπαμε: ούτε ο Κυριάκος είναι διασταύρωση του Μίδα, του Αριστοτέλη και του Γκαστόνε, ούτε ο Αλέξης έχει κέρατα και οπλές, αντιθέτως. Άσε που όταν προσπαθείς να βγάλεις από την μύγα ξύγκι, όλο και κάποια μαλακία θα σου ξεφύγει με αποτέλεσμα να ψοφήσουμε στα γέλια.
Tυχαίο παράδειγμα μαλακίας λόγω ενθουσιασμού
Και με το φιζίκ του Κυριάκου να παραπέμπει στον Mr Bean (το πρόσεξα προχτες με την κινησιολογία του στην Βουλή) ενώ του Αλέξη σε έναν μαμόθρεφτο μαγουλάκια το πράγμα ζορίζει, η εικόνα δεν βοηθά. Είναι δύσκολο να πείσεις πως ένας μαγουλάκιας μπούλης είναι κάτι ανάμεσα στον Αντίχριστο και στον Χαστούρ.
- Η ενίσχυση του "φαινόμενου" Γεωργιάδη διότι θεωρείται πως αποδομεί την κυβέρνηση και ελκύει κόσμο. Αυτο ειναι πιθανόν σωστό και μετρήσιμο. Αυτό που δεν ειναι εύκολα μετρήσιμο ειναι το πόσους διώχνει.
- Ταυτόχρονα - και αρκετά παράδοξα - η ΝΔ θεωρεί πως "ότι και να γίνει" κατέχει το κέντρο και μπορεί με άνεση να επεκταθεί στα (ακρο)δεξιά της. Θεωρώ πως αυτό ειναι δίκοπο μαχαίρι. Αν της βγει θα βγάλει αυτοδυναμία και θα είναι στα κουμάντα. Αν όμως δεν της βγεί, που ειναι και το πιθανότερο σενάριο για λόγους που ήδη αναφέραμε, απλά θα χειροτερέψει τα πράγματα σε επίπεδο mainstream ρητορικής και θα έχει και έναν χοντρό εσωκομματικό εμφύλιο προ των θυρών. Η εμπειρία λέει πως ο ακραίος πελάτης προτιμά φασισμό από φασισμό light. Οι δε συνέπειες της υπερεξάπλωσης που συνήθως ξεκινούν από την απλή αδυναμία ανταπόκρισης και φτάνουν στην πλήρη κατάρρευση θα γίνουν ορατές. Είτε δηλαδή απλά η ΝΔ θα αποτύχει να λειτουργήσει ως πόλος έλξης των πάντων και θα μείνει στα ίδια, είτε θα γίνει καμια κέντα τύπου οι κεντροδεξιοι διώχνουν τους φασίστες και οι φασίστες τους κεντροδεξιούς και θα μείνει με το πουλί στο χέρι.
- Τελευταίο και ισχυρότερο χαρτι: το ώριμο φρούτο. Δεν είναι καθόλου αναμενόμενο ότι ο ΣΥΡΙΖΑς θα ολοκληρώσει επιτυχώς την τετραετία. Τα Μνημόνιο τρώνε τις κυβερνήσεις και τα προγράμματά τους σαν φιστίκια. Η ΝΔ λοιπόν ποντάρει τα ρέστα της στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και της χώρας γενικότερα και όποτε την παίρνει προσπαθεί να την υποβοηθήσει δρώντας πολλές φορές αυτοκτονικά μακροπρόθεσμα (γιατί τί ήτανε η προσπάθεια ανάδειξης του Κοτζιά σε "πρόβλημα" στο Κυπριακό, πράγμα που ανάγκασε μέχρι και τον Αναστασιάδη να βγει και να πει πως ....ευχαριστά την Ελληνική Κυβέρνηση;). Η ιδέα του ώριμου φρούτου είναι η πλέον προσοδοφόρα για τα πολιτικά κόμματα που είναι στην αναμονή, οπότε αυτός ο άξονας παίρνει αναγκαστικά θετικό βαθμό, αν και όχι πολύ μεγάλο μιας και μιλάμε για θέμα-sos.
Κάπου εδώ λοιπόν, ως νέος Λούλης, χαράσσω μια πιο πετυχημένη στρατηγική για την ΝΔ και προτείνω να την ακολουθήσει. Κύριοι άξονες:
- Επιλεκτική υπερψήφιση όσων μέτρων συμφωνεί και καλλιέργεια εικόνας "ήρεμης δύναμης" που λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας μακριά από μικροκομματισμούς και υστερίες. Ο Βούδας σίγουρα θα ενέκρινε. Το Αλαφουζέικο μπορεί να στενοχωρηθεί, αλλά....
- "Καλωσόρισμα του Σύριζα στην πραγματικότητα" όσον αφορά τα μέτρα αυτά τα οποία είναι στην ατζέντα της ΝΔ. Δεν μπορεί σε 970 σελίδες μνημονίου που γράφτηκε (ας μην κρυβόμαστε) από ομοϊδεάτες της να μην βρήκε τίποτα με το οποίο να συμφωνεί.
- Ξήλωμα των Σαμαρικών από θέσεις-κλειδιά και αποακροδεξιοποίηση (10). Πλήρης φιλελευθερισμός. Και όταν λέμε φιλελευθερισμό εννοούμε και κοινωνικό φιλελευθερισμό και εκκοσμίκευση του κράτους. Οι απόψεις περί gay που είναι άρρωστοι, συμφώνων συμβίωσης, περιούσιου λαού, υπανθρώπων μεταναστών κτλ ευθυγραμμίζονται με την πραγματικότητα, τουτέστιν κόβονται με το μαχαίρι. Το να κοροϊδεύεις τον Τσίπρα για διπροσωπία όταν εναγκαλιάζεται με τα τραγιά ειναι μεν σωστό, αλλά όχι όταν πας να εναγκαλιαστείς εσύ και παραπονιέσαι που το έκανε και ο άλλος λες και σου πήδηξαν την γκόμενα.
- Κατάθεση προγράμματος. Και επειδή πρόγραμμα (ανομολόγητα) υπάρχει και λέγεται Μνημόνιο, κατάθεση αλλαγών που προτείνει και θα προσπαθήσει να επιτύχει στο υπάρχον Μνημόνιο. Γραμμή - γραμμή και παράγραφο - παράγραφο. Διότι το μειονέκτημα που έχει όποιος είναι στην αντιπολίτευση είναι ότι δεν ξέρουμε τι θα κάνει, ενώ το πλεονέκτημα του είναι ότι μπορεί να τάζει. Όμως πλέον το τάξιμο είναι πιο δύσκολο και απαιτεί χοντρές σταυρολεξικές γνώσεις.
- Μια πιο μπλουζ αισθητική (less is more) στις κραυγες για άσχετους, αμόρφωτους κτλ οι οποίες ειναι και κακόγουστες και διώχνουν τους μεσαιοχωρήτες. Έτσι και αλλιώς οι όποιοι Πορτοσάλτε ΝΔ θα ψηφίσουν αλλά πόσοι να είναι πια αυτοί;
- Προετοιμασία από τώρα για εκλογές σε βάθος διετίας. Που σημαίνει τρέξιμο σε χωριά, σε διαδηλώσεις, σε σωματεία, καφενεία και φορείς, ακρόαση της βάσης και άλλα τέτοια ....εξωτικά. Καλές οι ομιλίες στο ΙΟΒΕ και αλλαχού αλλά δεν φτάνουν. Ας μην κοροϊδευόμαστε, αν η ΝΔ είχε μια κοινωνική δυναμική θα βλέπαμε πολύ περισσότερες αντιδράσεις από το πόπολο ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα. Όταν όμως είσαι στην φάση "καταψηφίζω αλλά θα εφαρμόσω" είναι αντικειμενικά πιο δύσκολο να κινητοποιήσεις τις μάζες και θες προθέρμανση.
- Ανάδειξη "κεντρώου προφίλ" και στρατηγικής. Κανείς δεν σε ψηφίζει όταν τάζεις μόνο απολύσεις (τι άλλο ειναι η "μείωση του κράτους";). Η μαγική λέξη δεν ειναι "μεταρρυθμίσεις" (όλοι λένε πως κάνουνε) αλλά (ακόμα) ...ο "εκσυγχρονισμός".
Ουσιαστικά δηλαδή, η φάση που πρέπει να λοκάρει στο στόχαστρο η ΝΔ δεν ειναι το πιο καλο, πιο πονηρό, πιο ....διαπραγματευμένο Μνημόνιο μιας και αυτήν την έχει τερματίσει ο Σύριζας αλλά η εστίαση σε προβλήματα καθημερινότητας και η αφήγηση πως η ΝΔ θα εγγυηθεί και περισσότερη κοινωνική ηρεμία (χωρίς όμως τον αστυνόμο παντού) και περισσότερη ομαλοποίηση της οικονομικής ζωής. Προφανώς αυτά με πρόσωπο της παράταξης τον Γεωργιάδη απλά δεν γίνονται.
Κάπου εδώ να πω την κακία μου: όταν ακούτε τον Μητσοτάκη να μιλά για μείωση του κράτους, δεν αναφέρεται προφανώς σε μείωση των εξόδων του κράτους αλλά σε μείωση των υπαλλήλων του κράτους. Αυστηρά και μόνο. Στην ουσία κλείνει το μάτι στους κοντράκτορες του Δημοσίου (από υπηρεσίες καθαριότητας μέχρι εργολάβους ή προμηθευτές) πως θα τους δώσει και πάλι τις κρατικές δουλειές που η νέα, πιο τσιγκούνικη εξουσία, έχει κόψει (πχ: Νοσοκομείο Καλαμάτας: Όφελος 255.948 € στην καθαριότητα, Λόγω σύναψης ατομικών συμβάσεων). Οπότε, καλές οι εκθέσεις ιδεών για φιλελεύθερη οικονομία κτλ, αλλά στην παρούσα φάση η ΝΔ ακόμα ρουσφετολογεί, απλά το κάνει πιο πονηρά. Και επειδή δεν μπορεί να τάξει ανοιχτά θέσεις, τάζει ...συμβόλαια. Επιφυλάσσομαι για το αν αυτό μπορεί να ενώσει το Κεφάλαιο με το πόπολο, αλλά από την άλλη ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί ο κάθε Γιακουμάτος να έχει τάξει την ίδια θέση σε 18974 διαφορετικά άτομα και να τον έχουν πιστέψει όλα.
Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ
Αυτό που λέμε έπεσα από την ταράτσα και βρήκα 100ευρο. Κανονικά το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να έχει διαλυθεί ή να είναι εκτός Βουλής. Απεναντίας δημοσκοπικά επανακάμπτει και δείχνει να κερδίζει την τρίτη θέση από τη ΧΑ, κάτι που μόνο άσχημο δεν το λες, διότι μπορεί μεν το ΠΑΣΟΚ να είναι ....ΠΑΣΟΚ αλλά η ΧΑ είναι ΧΑ οπότε κομμένες οι μαλακίες. Αιτίες της ανόδου:
- Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να παράξει διαφορετική πολιτική από ...το ΠΑΣΟΚ. Οπότε η Φώφη τους το θυμίζει συνέχεια και με αρκετή επιτυχία.
- Η απογοήτευση από τον Σύριζα που διακατέχει μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του
- Το κρύψιμο του Βενιζέλου και η επαναφορά του ΓΑΠ. Αν θυσιάσουν τελετουργικά και τον Λοβέρδο η μισή δουλειά θα έχει γίνει, μιας και ο παλαιοπασόκος ψηφοφόρος, παραδοσιακών αρχών, καλοταϊσμένος, ευγνώμων και ψυχοπονιάρης, παραμένει παπανδρεϊκός παρόλο που πλέον ξέρει πως "δεν κάνει το παιδί", πως ο ΓΑΠ δηλαδή είναι για σφαλιάρες, αλλά δεν του πάει και να τον παραπετάξουν στον Καιάδα.
- Η αποτυχία της ΝΔ να καταλάβει τα αυτονόητα κάτι που αφήνει προς το παρόν ένα πολιτικό κενό στον Μεσαίο Χώρο, κενό που το ΠΑΣΟΚ διαχρονικά εκμεταλλεύεται και θα προσπαθήσει μέχρι τέλους να το κρατήσει μακριά από τον πιθανώς επανακάμπτοντα ΣΥΡΙΖΑ.
- Η πρωτοφανής πολιτική και όχι μόνο κενότητα του Ποταμιού που διεκδικεί τον ίδιο ζωτικό χώρο. Εκεί που ήταν να φαγωθεί αρχικά το ΠΑΣΟΚ από το Ποτάμι, η εμφανής ανικανότητα και μαλακία με μαστίγιο των Ποταμιτών δίνουν φιλί ζωής στο ΠΑΣΟΚ, κατακρημνίζουν το Ποτάμι (ή το στέλνουν με δόσεις στην ΝΔ) και.... βλέπουμε.
Κατ' εμε το ΠΑΣΟΚ μπορεί να επαναπαυτεί στις δάφνες του. Οι ακροβασίες της Φώφης ήταν δύσκολες, αλλά κρίνονται επιτυχημένες, μιας και κατάφερε να μην γίνει ουρά της ΝΔ αλλά ούτε και να ακολουθήσει τον Σύριζα και όλα αυτά κόντρα στην Ευρωπαϊκή ηγεσία των Σοσιαλδημοκρατών (υποψιαζόμαστε πως στις επόμενες εκλογές θα πάει περισσότερο προς ΣΥΡΙΖΑ μεριά αν αυτός ειναι πρώτο κόμμα). Εκεί λοιπόν που το ΠΑΣΟΚ ήταν αντιμέτωπο με την πιθανότητα να βρεθεί εκτός Βουλής, ξαφνικά βρίσκεται να έχει εξασφαλίσει τα νώτα του και απλά αφήνει τον χρόνο να κυλάει υπέρ του. Όσο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ μάχονται σαν τα κοκκόρια το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ θα παγιώνεται και ίσως θα ενισχύεται, χωρίς βεβαίως να υπάρχει πιθανότητα να πιάσει τα σκορ του παρελθόντος. Αν διώξει κιόλας τους ανθρωποδιώχτες Βενιζέλο - Λοβέρδο προς την ΝΔ ή φύγουν μόνοι τους, θα καβατζάρει ίσως και διψήφιο σκορ και βλέπουμε. Τα κουρέλια λοιπόν, απροσμενα, τραγουδάνε ακόμα και στην παρούσα φάση το ΠΑΣΟΚ είναι ο πιο πιθανός υποψήφιος εταίρος σε κάθε μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα. Κόμμα μπαλαντέρ, κάτι σαν την κόκα κόλα των κομμάτων.
Ποτάμι
Τους έχω ξεσκίσει στο βρίσιμο και δεν πρόκειται να αλλάξω τώρα. Στην ουσία ο Θεοδωράκης το μόνο που ελπίζει είναι να πουλήσει ακριβά το τομάρι του και να είναι μέσα στην επόμενη Βουλή για να μπορεί να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος την μαζική είσοδο του κόμματος στην ΝΔ, πράγμα καθόλου βέβαιο, γιατί η ΝΔ δεν έχει και τόση ανάγκη τον Σταύρακα και τους ψήφους του τους λεηλατεί έτσι και αλλιώς μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Όπως έγραψε και κάποιος (νομίζω ο Τέκης) μετά την μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ (και προσθέτω: και μετά την επανένωση του ΠΑΣΟΚ) ο λόγος υπάρξεως του Ποταμιού έχει απλά εκλείψει.
ΑΝΕΛ
Ο Καμμένος τα έχει παίξει. Από την μία προσπαθεί να το παίξει πολιτικός απόγονος του Καραμανλή και μετριοπαθής δεξιός και τέτοια, αλλά από την άλλη όλο και κάποιες τραμπιές του ξεφεύγουν. Μεγάλο ερωτηματικό αν θα είναι στην επόμενη Βουλή και αν είναι θα είναι αποκλειστικά με ψήφους ενστόλων. Δεν το λές και ιδανική προίκα για τις ερχόμενες πολιτικές ζυμώσεις. Ο Καμμένος έχει μπει και αυτός στην λούμπα της ΝΔ και προσπαθεί να πουλήσει ταυτόχρονα και μετριοπάθεια και Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια χωρίς την στήριξη των ΜΜΕ όμως με αποτέλεσμα να θυμίζει άνθρωπο που τρώει μπριζόλα και δηλώνει βέγκαν.
Ένωση Κεντρώων
Πολύ δύσκολα θα είναι στην επόμενη Βουλή. Αυτά.
(1) Για άλλη μια φορά ο γράφων επικροτεί την θέση Μακρόν για ενιαίο Ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών
(2) Ενδιαφέρον το ότι από τότε είχαμε χάσει την μπάλα με τις αριθμήσεις μιας και το "επικαιροποιημένο Μνημόνιο 2" του 2012 το είχα βαπτίσει "Μνημόνιο ΙΙΙ" και κανείς δεν διαφώνησε! Επίσης είναι αστείο να ανακαλύπτουμε τώρα πως το μνημόνιο δεσμεύει την χώρα και για μετά την λήξη του, διότι αυτό ισχύει (τουλάχιστον) από το 2012!
(3) Εκτός και αν υπάρχει ανάμεσα στους αναγνώστες μου κανένας που πιστεύει πως η τότε ΝΔ δεν θα το ψήφιζε!
(4) Και την τρίτη φορά έχασε με το ....αστρονομικό για την σημερινή ΝΔ σκορ του 33,48% το οποίο -τότε- θεωρήθηκε αποτέλεσμα - ξεφτίλα για το κόμμα.
(5) Για το πως (δεν) τα κατάφερε λόγω ανικανότητας ατομικής και ομαδικής αλλά και τον (ομολογουμένως) λυσσαλέο πόλεμο που δέχθηκε από το βαθύ πασοκικό κράτος, το αφήνουμε για άλλη φορά.
(6) Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί; Πως σχεδόν όλοι (πλην του Καζάκη και της "αριστερής" πτέρυγας των ΑΝΕΛ (Κοντογιαννίδης, Δημαράς και σία, οι οποίοι μάλλον έχουν όλοι φύγει από το κόμμα) προέρχονται από την ΝΔ, όπως και πολλά στελέχη της ΧΑ άλλωστε.
(7) Ο γράφων συμφωνεί με τον Βαρουφάκη πως πιο hardcore επιλογές θα έπρεπε να ακολουθηθούν, αλλά, όπως έχουμε ξαναγράψει, επιφυλάσσεται σφόδρα για το αν το πόπολο θα ακολουθούσε, μιας και, όπως έχουμε ξαναγράψει, η Ελλάδα δεν είναι Αγγλία.
(8) Τι να ελέγξει ρε, εδώ δεν μπορεί να ελέγξει το στόμα του Πολάκη!
(9) Γιατί αν έγιναν που ειναι οι ψήφοι της Πλεύσης Ελευθερίας και της ΛΑΕ;
(10) Οι μεγάλες νίκες της ΝΔ από Μητσοτάκη senior και Καραμανλή jr είχαν κοινό χαρακτηριστικό πως πριν γίνουν ορισμένα "βασιλοχουντικά" στελέχη είχαν θυσιαστεί και απομακρυνθεί. Μπορεί πρόσκαιρα να πήραν και ψηφοφόρους (ειδικά ο Καρατζαφέρης) μαζί τους αλλά η ΝΔ κέρδισε το πολυπόθητο κέντρο. Η ζημιά στα δεξιά της ήταν πολύ μικρότερη από το κέρδος στα αριστερά της.
Υπάρχει η άποψή μας για την πραγματικότητα. Υπάρχει και η πραγματικότητα. Και ναι μεν, κάποια πράγματα ειναι θέμα ερμηνείας, οι αριθμοί όμως σπανίως είναι. Κύριο χαρακτηριστικό του λόγου που έχει κάποιος όταν πολιτικολογεί ειναι ότι πρέπει να κάνει μασάζ στην πραγματικότητα για να περάσει τα δικά του και αυτό ονομάζεται (ευγενικά) προπαγάνδα και μεταμοντέρνα δημιουργία fake news.
Το πρόβλημα όμως είναι όταν πιστεύεις την προπαγάνδα σου και την θεωρείς πιο πραγματική από την πραγματικότητα διότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η πραγματικότητα να σου συντρίψει την μαλακία που έχεις στο κεφάλι. Και με τρόπο οδυνηρό.
(τρανταχτότερο ιστορικό παράδειγμα η Ιταλία του Μουσολίνι που προπαγανδιστικά ήταν υπερδύναμη, μαρε νόστρουμ και τέτοια ενώ ρεαλιστικά στον Β' παγκόσμιο πόλεμο οι, κατά γενική ομολογία και ιστορική συνήθεια, σκληροτράχηλοι και δυνατοί πολεμιστές Ιταλοί τον ήπιαν σε όλες τις μεγάλες μάχες που έδωσαν και τελικά παραδόθηκαν και έφαγαν τον ίδιο τον Μουσολίνι στο πίτσι φυτίλι. Οι ερμηνείες του φαινομένου είναι περίπου οι εξής τρεις: α) η Ιταλία δεν ήταν τόσο ισχυρή όσο πίστευε ότι ήταν, διότι ο Μουσολίνι είχε φάει ο ίδιος την προπαγάνδα του και β) οι ίδιοι οι Ιταλοί δεν ήταν τόσο διαθέσιμοι όσο φανταζόταν το καθεστώς να πάνε στην μηχανή του κιμά για το όραμα της μάρε νόστρουμ και γ) η ίδια η αφοσίωσή τους στο καθεστώς δεν ήταν και τόσο μεγάλη τελικά).
Κυρίως θέμα:
Έχουν λυσσάξει οι ΤΙΝΑ-κοι εκπρόσωποι, κυρίως εγχώριοι, αλλά όλο και κάποιος μαλακοπίτουρας πετάγεται από τα εξωτερικά και βρίσκει ανταπόκριση ηλιθίων στα εσωτερικά, με την θεωρία των δύο άκρων η οποία, αν κατάλαβα καλά, γιατί με τα μυαλά δεξιών δεν βγάζεις και πολύ άκρη, πως η αριστερά γενικώς συνασπίζεται με την ακροδεξιά για να φάει το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα - ή κάπως έτσι. Και επειδή ξέρουν πως η θεωρία μπάζει από 100 μεριές (και επειδή ντρέπονται να πουν τις λέξεις "ναζί" ή "φασίστας" διότι ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να τους χρειαστούνε) βαπτίζουν όποιον διαφωνεί μαζί τους ή νομίζουν πως διαφωνεί μαζί τους ή δεν είναι της κλίκας τους, λαϊκιστή και καθαρίζουν ταυτίζοντας αριστερούς, ακροαριστερούς, ακροδεξιούς, κομμουνιστές, αναρχικούς και ότι άλλο θέτε ως "λαϊκιστές", όρος ο οποίος πλέον μεταφράζεται στο "μη θεωρούντες τον Σόιμπλε πανέξυπνο, πάνσοφο, αναμάρτητο, προφήτη του Θεού επί της γης" και τα λοιπά.
Πέρα από το αμαθές, ανιστόρητο, και πρακτικά ανεφάρμοστο του πράγματος (σε ποιον τομέα δηλαδή να συνεργαστούν/συμφωνήσουν πχ οι αναρχικοί με τους ΚΚΕδες ή οι δυο προηγούμενοι με τους φασίστες;), το πράγμα ζορίζεται όταν έρχεται σε επαφή με την πραγματικότητα και καταρρέει όταν αρχίσουμε να απαριθμούμε δεδομένα.
Και μας μένει η φαντασίωση ορισμένων ηλίθιων που, σε πείσμα της πραγματικότητας, συνεχίζουν μια ηλίθια ρητορική, διότι δεν νογάνε καν πόσο άγνοια τελικά έχουν - ή απλά ίσως δεν ενδιαφέρονται μιας και το ζητούμενο τελικά δεν είναι η πραγματικότητα όσο η περιχάραξη του πόπολου στα "δικά μας".
Tα παραδείγματα Παράδειγμα χαμένο στην ιστορία: Το σύμφωνο μή επιθέσεως ΕΣΣΔ - Γερμανίας (κλατς)
Έστω και σε επίπεδο επιδερμικής ανάλυσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως τότε η ΕΣΣΔ ήταν μόνη της ενάντια σε ένα εχθρικό σύμπαν. Η δε πολιτική κατευνασμού που είχε ακολουθήσει η Αγγλία κόντρα στην Γερμανία έκανε τους Σοβιετικούς να τρέμουν μπροστά στην ιδέα να τους την πέσει ολόκληρη η Ευρώπη (και οι ΗΠΑ) διότι ήξεραν πως τότε οι μέρες τους θα ήταν μετρημένες. Αργότερα, στον Πόλεμο, ακόμα και την καθυστέρηση των Δυτικών να ανοίξουν "δεύτερο μέτωπο" ενάντια στην Γερμανία οι Σοβιετικοί την πλήρωσαν με τόνους αίματος. Οπότε η συμφωνία αυτή έχει ελαφρυντικά, και το ελαφρυντικό της διασφάλισης του κράτους είναι -ρεαλιστικά- ύψιστο και πέρα από ιδεολογίες (κάτι που οι δικοί μας πολιτικοί ακόμα δεν έχουν καλομάθει, όχι γιατί είναι ιδεολόγοι, αλλά γιατί είναι παρτάκηδες). Eνα πιο τυπικό παράδειγμα του πράγματος, και πάλι από τον Στάλιν, ήταν η διάλυση της τρίτης διεθνούς όταν τα συμφέροντα της κρατικής οντότητας ΕΣΣΔ το υπαγόρευαν μιας και η διάλυση των υποψιών των συμμάχων του ήταν πιο σημαντικός παράγοντας για το μέλλον της ΕΣΣΔ από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Περιέργως όλοι θυμούνται το Σύμφωνο Μολότοφ-Ριμπεντροπ, κανένας την αγγλική πολιτική κατευνασμού (1) που πρακτικά επανεξόπλισε την Γερμανία και οδήγησε αφενός στο σύμφωνο Μολότοφ-Ριμπεντροπ και αφετέρου στον Β'ΠΠ και επίσης κανένας την διάλυση της τρίτης διεθνούς η οποία "έκλεισε" την συμφωνία καπιταλιστών - κομμουνιστών κόντρα στους φασίστες.
Όμως ο γράφων δεν είναι απολογητής του κομμουνισμού, ούτε έχει όρεξη να κάνει μαθήματα ιστορίας, οπότε....
....πάμε στα φρέσκα.
Η εκλογή Σύριζα στην εξουσία. fact: Χαιρετίστηκε από την Λεπέν και τον Φαρατζ. fake news: Η Λεπεν και ο Φαρατζ ειναι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ. debunking: Δεν θα ασχολιόμουνα, αλλά βλέπω πως μερικοί το τρώνε πολύ εύκολα το χάπι. Ας δώσω ένα παράδειγμα από τον αθλητικό χώρο μπας και το πιάσετε το υπονοούμενο. Το ότι ο ΠΑΟΚ πήρε το Κύπελλο και όχι ο ΟΣΦΠ με κάνει να χαίρομαι διότι Βάζελος, δεν με κάνει ΠΑΟΚ επειδη το χάρηκα, ούτε "σύμμαχο του ΠΑΟΚ". Αν το έπαιρνε η ΑΕΚ πάλι θα χαιρόμουνα, χωρίς να είμαι λιγότερο ή περισσότερο σύμμαχος της ΑΕΚ απ΄ότι του ΠΑΟΚ. Αν δεν το πιάνετε, δεν φταίω εγώ. Πιο λιανά: Για το σχέδιο που είχε, αν είχε, η Λεπέν για την Ευρώπη μπορεί να την βολεύει να είναι ο Σύριζα στην εξουσία, αυτό όμως δεν σημαίνει πως τον Σύριζα (και το δικό του σχέδιο) εξυπηρετεί η ύπαρξη της Λεπέν στην εξουσία. Γιατί χάρηκε η Λεπέν που βγήκε ο Σύριζα τότε; Πιθανότατα γιατί περίμενε από τις ευρωπαϊκές ελίτ να επαναλάβουν το λάθος των Άγγλων πριν τον Β'ΠΠ και να εκτραπούν δεξιότερα, ίσως και ακροδεξιότερα ή ίσως ακόμα σε βάθος χρόνου να συμμαχήσουν μαζί της προ της επελάσεως των κομμουνιστών και άλλα εσπεριδοειδή. Δεν μπορείς να πεις πως δεν της βγήκε μιας και η ίδια μπορεί να ηττήθηκε, η ατζέντα της όμως κυριαρχεί και το κόμμα της πλέον παγιώνεται σε υψηλά ποσοστά.
Το αστείο είναι πως οι ρητορικές της Λεπέν, του Φάρατζ και του Σαμαρά λόχου χάρη, ελάχιστες διαφορές έχουν, απλά οι Λεπέν και Φαράτζ σαν δυνητικοί εκπρόσωποι πιο μεγάλων και ισχυρών χωρών (2) προσδοκούν σε μια σπασμένη ΕΕ για να κάνουν κουμάντα στην ισχυρή χώρα τους, ενώ ο Σαμαράς σαν εκπρόσωπος α) μιας μικρής και πιο αδύνατης χώρας και β) σαν τυπικό μέλος ελληνικού πολιτικού τζακιού, προσδοκά περισσότερο σε εξωτερική βοήθεια για να εδραιωθεί στην εξουσία.
Η μετεκλογική συμμαχία Σύριζα-ΑΝΕΛ fact: Εδώ έχουμε ζήτημα μιας και το στυλάκι των Καμμένων όντως Λεπενίζει, και ας μην κοροϊδευόμαστε, τον μέσο ανελίστα δεν θα θέλαμε να τον κάνουμε παρέα. fake news: Tα άκρα (Συριζα-ΑΝΕΛ) συμμαχούν. debunking: Από την μία, το πόσο ακραίος ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ το είδαμε την τελευταία διετία. Παπάρια μάντολες. Από την άλλη, με βάση τα ελληνικά δεδομένα, πρακτικά καλώ τον οποιονδήποτε να βρει διαφορές στο πολιτικό στυλάκι των Καμμένων και της ΝΔ. Εδώ ακόμα και ο "επίσημος" εκπρόσωπος της δεξιάς στην Γαλλία, ο "αντιλαϊκιστής" Φιγιόν ντε, εξετράπει προς τα ακροδεξιά προκειμένου να φάει τις Λεπενικές ψήφους επαναλαμβάνοντας το αντίστοιχο λάθος του Σαμαρά (3).
Ειναι ακροδεξιός ο Καμμένος; Δεν ξέρω, ξέρω όμως πως είναι τόσο ακροδεξιός όσο ακριβώς είναι η Σαμαρική, και δυστυχώς και η Κουλική, ΝΔ. Και πριν αρχίσετε τα γνωστά για τους ψεκασμένους θυμηθείτε ποιοι έχουν κάνει ερωτήσεις στην Βουλή για ψεκασμούς. Ένας Κουβέλης και μετά μόνο βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΝΔ (4).
(παρατήρηση: σε αντίθεση με την περίπου ισοπαλία σε επίπεδο ηγεσίας ο μέσος ανελίστας ψηφοφόρος ειναι από τους πλέον ψεκασμένους του σύμπαντος, ενώ ο μέσος ψηφοφόρος της ΝΔ είναι συνήθως απλά ...απλοϊκός)
Παμ' παρακάτω.
Brexit. fact: Το Ην. Βασίλειο έφυγε από την ΕΕ σαν αποτέλεσμα μιας εντελώς λαϊκίστικης καμπάνιας μερικών περίεργων τύπων. face news: Επιχειρήθηκε να το χρεωθεί η αριστερά. debunking: Και όμως το brexit το ψήφισαν κατά κύριο λόγο οι δεξιότεροι των Άγγλων ενώ το εργατικό κόμμα, καίτοι κριτικό προς την ΕΕ, δήλωσε υπέρ του Brimain. Αν ο Κάμερον ήταν σοβαρός ή/και έλεγχε το κόμμα του, σήμερα η Μεγ. Βρετανία θα ήταν ακόμα μέλος της ΕΕ. Δεν τα μάθατε; Τι να κάνουμε, η πραγματικότητα ενίοτε απέχει από τις ειδήσεις του SKAI. Οι δεξιοί ψηφοφόροι ψήφισαν Brexit, πάρτε το, μαγειρέψτε το με μπεσαμέλ, και σερβίρετέ το στους 47 βαθμούς Κελσίου.
Ο Τραμπ fact: Ο Τραμπ θεωρήθηκε ως άκρο (και είναι). Σουρεαλιστής μεν, πονηρός δε, ο ίδιος επέδειξε έναν κυκεώνα θέσεων, πολλές από τις οποίες βγήκαν "απο τα αριστερά" στην Χίλαρι (δασμοί στις εισαγωγές), ενώ ο πυρήνας του παρέμενε τυπικός ρεπουμπλικάνικος (μείωση κράτους, μείωση φορολογίας) και ενίοτε ακραία ισλαμοφοβικός, φασιστικός και ξενοφοβικός. fake news: Για κάποιο λόγο, στην ντόπια σκηνή ταυτίστηκε με τους ΑΝΕΛ (άλλο που δεν ήθελε ο Καμμένος), ενώ η ιδεολογική ταύτισή του πχ με τον Γεωργιάδη που δήλωνε ακραία τραμπικός περάστηκε και πάλι στα ψιλά. debunking: Και πάλι, η πραγματικότητα λέει πως σε επίπεδο ρητορικής ο Τραμπ, ο Καμμένος και η ΝΔ έχουν ελάχιστες διαφορές. To αστείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικώς η αριστερά έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και καταφέρθηκε κατά του Τραμπ, όπως και όλη η Ευρωπαϊκή πολιτική τάξη άλλωστε (πράγμα αυτονόητο. Το έχουμε πει και το ξαναλέμε. Ο Τραμπ είναι πιο Αμερικάνος και από την Coca Cola. Για την ακρίβεια ειναι τόσο Αμερικάνος που κάνει τον μέσο Ευρωπαίο, ασχέτως πολιτικής του τοποθέτησης. να τινάζεται. Η καρδιά της Αμερικής δεν ειναι οι τύποι από τα σίριαλ που βλέπουμε στην τηλεόραση ή οι ξανθές Καλιφορνέζες που κουτουπώνουμε το καλοκαίρι, αλλά ο αμαθής, σχετικά φτωχός και αρκετά ξεχασμένος πληθυσμός της επαρχίας και ο Τραμπ βγήκε από αυτόν.)
Τέλος πάντων, ο Τραμπ έγινε πρόεδρος και όλοι ξεχνάνε αυτά που λέγανε εναντίον του και προσπαθούν να τα έχουν καλά μαζί του για πολύ καλά εξηγήσιμους λόγους που "δεν άπτονται επακριβώς" των ιδεολογικών ;)
Σημείωση: Ο Βαρουφάκης και ο Τσόμσκι πρότειναν στους ομοϊδεάτες ψηφοφόρους τους, όπου δεν υπήρχε ελπίδα για να βγει η δικιά τους, να ψηφίσουν Κλίντον "κλείνοντας με το ένα χέρι την μύτη". Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως είχαν δίκιο, όχι επειδή προτείνω/πρότεινα να ψηφίσουν Τραμπ, αλλά επειδή εγώ όσο υπάρχει δικός μου υποψήφιος θα ψηφίζω τον δικό μου, ρε δεν πα να μαι και μόνος μου. Σε κάθε περίπτωση είναι και αυτή μια σημαντική παραχώρηση πολιτικού χώρου της αριστεράς προς το mainstream, όσο αδύναμη και αν ειναι η αριστερά στην Αμερική.
Τέλος πάντων, δεν είναι μυστικό και το έχουμε ξανααναλύσει πως Τραμπ ψήφισε κατά κύριο λόγο η φτωχή, επαρχιώτικη, καραδεξιά, λευκή Αμερική.
....και φτάνουμε στα φρέσκα-φρέσκα
Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές. fact: Το πήρε ο Μακρόν περπατώντας κόντρα σε μια λαϊκίστρια φασιστική ανθυποψηφιότητα. fake news: Tην Λεπέν την στήριξε η Ελληνική και την ψήφισε η Γαλλική Αριστερά. debunking: Πανεύκολο. Απ' ότι κατάλαβα, ο Μακρόν και το κόμμα του είναι περίπου κάτι σαν το Ποτάμι ή τους φιλελεύθερους του Φερχοφσταντ ενώ ο Μακρόν ατομικά έχει ως μήτρα το Γαλλικό ΠΑΣΟΚ. Η αριστερά στήριξε Μελανσόν. Η δεξιά (και η ελληνική) στήριξε Φιγιόν ...αναφανδόν, σωρηδόν και μπουλουκιδόν.
Στον Α' γύρο πήραν αμφότεροι, αριστεροί και δεξιοί τα πελέδια μας, το Γαλλικό ΠΑΣΟΚ ....πασοκοποιήθηκε πλήρως και μας βγήκε ο Γάλλος περίπου-Ποτάμι Μακρόν σαν φαβορί. Μετά τον Α΄γύρο λοιπόν, όπου ξεκινά και το αλισβερίσι, οι υπόλοιποι υποψήφιοι στήριξαν Μακρόν αναφανδόν, ενώ ο Μελανσόν δεν προέβη σε δήλωση στήριξης του Μακρόν, πράγμα που θεωρήθηκε από τους εδώ φωστήρες ώς τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ Λεπέν και Μακρόν. Παρόλο που δεν ήταν έτσι, δεν τον δικαιολογώ σε καμία περίπτωση γι αυτό και του είπα πως γαμιέται.
Του τα σούρανε και του τα σούραμε βεβαίως και επανήλθε στην ευθεία οδό βάλλοντας ευθέως και ρητά κατά της Λεπέν. Προφανώς το SKAI δεν έδειξε τις συμπληρωματικές δηλώσεις Μελανσόν, μην τύχει και μας χαλάσει η μανέστρα και το σενάριο.
Σημείωση 2: Δεν είχε κάποια υποχρέωση στον Μακρόν ο Μελανσόν, ούτε και πολιτικά θα δούμε μεγάλες διαφορές από την (θεωρητική) προεδρία Λεπέν. Αλλά όταν από την μία μεριά ειναι ο ...Τσαθόγκουα (5) και από την άλλη ο x, ε δεν θέλει και πολύ σκέψη. Οπότε καλώς έβαλε κατά Λεπέν στο τέλος ο Μελανσόν και κακώς μερικοί Κατά Φαντασίαν Φιλελεύθεροι απαιτούσαν από αυτόν να ....προβεί σε ομολογία Μακρονικής πίστης. Λες και είμαστε όλοι το ίδιο, να φιλάμε εκεί που φτύνουμε.
Ουπς
Άλλο όμως να μην τις δείχνεις και άλλο ρε φίλε να επιμένεις πως ο Μελανσόν, ο Συριζα, το ΚΚΕ, η αριστερά γενικώς ειναι με την Λεπέν! Χωρίς στοιχεία, χωρίς έστω μία δήλωση στήριξης από κάποιον, χωρίς τίποτα. Έτσι, επειδή έτσι νομίζεις ή έτσι θέλεις να νομίζεις ή έτσι φοβάσαι. Κουλτουρέ Ιντερμέδιο:
"People are stupid; given proper motivation, almost anyone will believe almost anything. Because people are stupid, they will believe a lie because they want to believe it's true, or because they are afraid it might be true. People's heads are full of knowledge, facts, and beliefs, and most of it is false, yet they think it all true. People are stupid; they can only rarely tell the difference between a lie and the truth, and yet they are confident they can, and so are all the easier to fool."
(...... ) People need an enemy to feel a sense of purpose. It's easy to lead people when they have a sense of purpose. Sense of purpose is more important by far than the truth. In fact, truth has no bearing in this. Darken Rahl is providing them with an enemy, other than himself, a sense of purpose. People are stupid; they want to believe, so they do.(κλατς)
Παμ' παρακάτω.
"Συγγένεια" με την Λεπέν έχουν πιθανώς οι ΑΝΕΛ. Κουμπάρος με τον (διεγραμμένο από το κόμμα ως ...ακραίο) μπαμπά Λεπέν ειναι ο Βορίδης. Στήριξη στην κόρη δήλωσε ο Κρανιδιώτης και η ΧΑ. Ο Τσίπρας επικοινώνησε με τον Μακρον αμεσως μετά τον Α γύρο και δήλωσε στήριξη, ο δε Μακρόν λέγεται ότι αναζήτησε και πιο δημόσια στήριξη από τον μοναδική Ευρωπαίο αριστερό Πρωθυπουργό (και νομίζω πως την πήρε, δεν έχω πολυπαρακολουθήσει ειδήσεις και ενδέχεται να χάνω την χρονική αλληλουχία, ξέρω όμως πως επίσημα ο Συριζα και η κυβέρνηση πηγαν με το μέρος του Μακρόν). Η δε δημοσιογράφος της ΕΡΤ που τόλμησε να κάνει αναμετάδοση αυτών που λέγονται στην Γαλλία για την Λεπέν θεωρήθηκε περίπου .... συνυποψήφια της, αυτή, η ΕΡΤ, ο Σύριζα και πιθανώς η αριστερά παγκοσμίως. Δικαίως εξανέστη το κορίτσι, αλλά άντε εσύ να βάλεις μυαλό σε τούτα τα βόδια. Αυτά εν Ελλάδι.
Επιστρέφουμε σε πιο σοβαρές χώρες και δη στην Γαλλία, όπου έγινε ο Β' γύρος και αναμενόμενα νίκησε ο Μακρόν. Οι εδώ αντιδράσεις παραμένουν αστείες:
Ο Ευρωπαΐκός Φιλελευθερισμός νικητής στη Γαλλία. Αντε και στα δικά μας!
Πρώτον να θυμήσω πως το πουλέν σας, ο Μητσοτάκης της Γαλλίας, ο Φιγιόν πήρε τον πούλον, οπότε αφήστε καναν Σταύρο να πανηγυρίσει, αυτός τουλάχιστον το δικαιούται.
Δεύτερον: Ας πάμε στο αγαπημένο μας σπορ, το fact checking ντε! Ποιος ψήφισε Μακρόν στην Γαλλία, ποιος Λεπέν και ποιος απείχε;
* Κατ' αρχήν να δηλώσουμε, όπως σωστά είπε και ο Μελανσόν πως η Λεπέν ειναι τρίτη, μιας και έχασε από λευκά-άκυρα και αποχή. Οπότε εν πολλοίς η υποψηφιότητά της και η δυναμική της βρίσκουν λογικά κόφτη. Υψηλό μεν, αλλά κόφτη. Και ναι μεν η αποχή, η λευκή και η άκυρη ψήφος δεν ειναι ψήφοι και καλώς δεν προσμετρώνται, αυτό όμως δεν σημαίνει πως μπορεί και κάποιος (πλην του ΚΚΕ - με παταγώδη αποτυχία) να τις διεκδικήσει ως δικές του.
* Όπως και στο Brexit η έκπληξη ειναι πικρή για όσους δεν νογάνε από πολιτική και νομίζουν πως η φαντασία τους είναι η πραγματικότητα. Υπέρ της Λεπέν ψήφισαν κυρίως οι ψηφοφόροι του Φιγιόν (όσοι δεν απείχαν) ενώ οι αριστεροί ψηφοφόροι και δεν απείχαν τόσο και ψήφισαν υπέρ του Μακρόν. Γεγονότα θετε; Ορίστε οι προεκλογικές έρευνες:
Το 1/3 των ψηφοφόρων του Φιγιον ήταν δυνάμει ψηφοφόροι της Λεπέν. Μόνο το 12% των ψηφοφόρων του Μελανσόν αναμένετο να ακολουθήσουν αντίστοιχη πορεία.
Θα μου πεις αυτό ειναι πριν την κάλπη, τι έγινε στην ψηφοφορία;
Βλέπουμε πως το 52% των ψηφοφόρων του Μελανσόν ψήφισαν Φιγιον, το 7% Λεπέν και οι άλλοι πήγαν για μπάνιο ή έβαλαν ταραμοσαλάτα στο ψηφοδέλτιο. Από την άλλη το 48% των ψηφοφόρων Φιγιόν ψήφισαν Μακρόν (λιγότερο hi score δηλαδή), ενώ το 20% από αυτούς, το 1/5 των δεξιών ας πούμε της Γαλλίας, δεν είχε κανένα πρόβλημα να ψηφίσει την φασίστρια, την λαϊκίστρια κτλ κτλ κόντρα στην κομματική γραμμή, πράγμα που σημαίνει πως η Λεπέν είναι κάτι που το θεωρούν "κοντά" στην προσωπική τους ιδεολογία.
Ας δούμε την αναλυτική εικόνα σόλο:
Κουλτουρέ Ιντερμέδιο 2:
Άριστε του Χάρβαρντ το ανάποδο, οι "Μακρόν" ήταν που κέρδιζαν πάντα αλλά τα έκαναν σκατά και πλέον απειλούνται από τέρατα της ιστορίας. pic.twitter.com/jwCyeoDiJ1
Σημείωση ρεαλισμού: Να θυμήσουμε πως οι θέσεις Μακρόν ήταν εξαιρετικά φιλικές προς το σχέδιο Σύριζα αλλά και τις παραδοσιακές ελληνικές θέσεις γενικότερα. Ακόμα και ο Βαρουφάκης, που έχει θάψει όλους τους Ευρωπαίους ΥπΟικ μίλησε θετικά γι΄αυτόν. Οι δε προτάσεις του για αναδιάρθρωση χρέους, Ευρωπαϊκο Υπουργείο Οικονομικών, ενιαία διαχείριση, περαιτέρω δηλαδή ομοσπονδοποίηση είναι εντός των περισσότερων ελληνικών κομματικών προγραμμάτων. Θα πρέπει να ήταν αυτοκτονικά μαλάκας ο Σύριζα και ο κάθε Σύριζα για να προτιμά στην Γαλλία μια ακροδεξιά που θα κάνει πουτάνα την Ευρώπη (πόσο μάλλον τώρα που τα έχει βρει η κυβέρνηση με την ΕΕ), αλλά και με μεγάλο εθνικό κόστος στο μεταναστευτικό ζήτημα το οποίος καίει και μας και τους Γάλλους και στο οποίο έχουν με την Λεπέν εντελώς αντιδιαμετρική πολιτική.
Ρεαλιστική κατακλείδα. Ο γράφων, αριστερός τρίτης γενεάς (μην γελάτε ρε), έχει από τα μικράτα του μιλήσει με ένα εκατομμύριο διαφορετικούς ανθρωποτύπους "συντρόφων". Ιδεολόγους, μουρλούς, μετριοπαθείς, ακραίους, πασόκους. Ο αριστερός που έχει στο μυαλό του ο Αρούλης και ο SSKAI ο οποίος προτιμά την Λεπέν και τον Μιχαλολιάκο από τον Μακρόν και τον Μητσοτάκη, δεν έχει ενσκήψει στο προσωπικό μου σύμπαν. Αλλά τι να κάνεις, ο SKAI θα ξέρει καλύτερα...
Εγκυρότης, ακρίβεια, αντικειμενικότητα
Επί του πιεστηρίου: Είδα τις σχετικές δηλώσεις Θεοδωράκη ο οποίος αναπαράγει την ίδια καραμέλα:
μπλαμπλαμπλα Εθνικιστές, λαϊκιστές, κρατιστές, δημαγωγοί, αντιευρωπαϊστές έχασαν στη Γαλλία μια μεγάλη μάχη. Ενώθηκαν, πάλεψαν, χρησιμοποίησαν ύπουλα μέσα, αλλά στη Γαλλία δεν τα κατάφεραν μπλαμπλα (κλατς)
(στο live που τον άκουσα είπε και "ακροαριστεροί". Ο Σταύρος νομίζει πως η Γαλλία ειναι η Ελλάδα και πως τα γαλλικά προβλήματα είναι τα ελληνικά προβλήματα. Κούνια ποταμίσια που τον κούναγε. Αλλά τι να κάνουμε, μάθανε πως γαμιόμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι (ρατσιστικό ιντερμέδιο). Έγινε και ο Θεοδωράκης προοδευτικός και μεταρρυθμιστής, Σουβλακέα σχώραμε.)
Reality Checking γενικώς: Ο δημόσιος διάλογος έχει παγκοσμίως εκτραπεί προς τα πολύ δεξιά. Θέσεις που άλλοτε θα σήκωναν χλεύη, γιαούρτια και μαύρο στις κάλπες συζητιόνται πλέον σοβαρά και πρέπει να εξηγάμε γιατί οι μετανάστες ειναι άνθρωποι, γιατί δεν πρέπει να δουλεύουμε ανασφάλιστοι και γιατί η περίθαλψη πρέπει να είναι προσβάσιμη σε όλους. Ο Τραμπ, η Λεπέν και τα λοιπά δεν βγήκαν με παρθενογέννεση. Βγήκαν από το σύστημα, είναι παιδιά του συστήματος και το σύστημα θα τους χρησιμοποιήσει όσο νομίζει με στόχο να προλάβει άλλες καταστάσεις. Το λάθος που έγινε την δεκαετία του '30 προβλέπω να ξαναγίνεται. Οι αριστεροί είμαστε και ήμασταν κόντρα σε όλα αυτά και η όλη προσπάθεια ταύτισης που γίνεται είναι στην ουσία ένας τρόπος είτε να τρομάξεις και να επιστρέψεις στο κοπάδι είτε να πεις δεν γαμείς, ακροδεξιά, ακροαριστερά το ίδιο ειναι ας πάω ακροδεξιά που την προβάλλει και το Πρώτο Θέμα. Γιατί το αστικό σύστημα πιστεύει λανθασμένα πως μπορεί να ελέγξει μέχρι τέλους την ακροδεξιά. Ο Τραμπ είναι μάλλον αδόκιμο παράδειγμα ακροδεξιού, διότι ειναι τυπικός Αμερικάνος από την μία, "εκτός" συστήματος από την άλλη, αλλά κυρίως γιατί το αμερικάνικο κράτος έχει αρκετές δικλείδες ασφαλείας. Η Λεπέν όμως, ο Μιχαλολιάκος, οι Αυστριακοί ακροδεξιοί και τα λοιπά είναι υπερ το δέον συστημικοί μεν, ανεξέλεγκτοι αν έρθουν στα κουμάντα δε.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω το άρθρο - ντροπή του Τετράδη, ο οποίος μάλλον κακογέρασε "Οι Γάλλοι καταψήφισαν το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ" και εξισώνει στα ίσια το δίδυμο Μελανσόν - Λεπέν ("τα ίδια λένε") και αυτούς τους δύο με το αίτημα (ανάμεσα στα άλλα) για συνταξιοδότηση στα 60, διατήρηση του 35ώρου και κατάργηση των αντεργατικών νόμων! Και αυτά ο Τετράδης τα λοιδορεί ως ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) και δηλώνει και αυτός σίγουρος πως η δεξαμενή ψηφοφόρων Λεπέν - Μελανσόν είναι κοινή.
Τώρα που είδαμε βεβαίως ποιοι ψήφισαν Λεπέν (αυστηρά οι δικοί της και κάποιοι από τους ψηφοφόρους του Φιγιόν με πρακτικά μηδενικό άνοιγμα σε άλλους χώρους) και μερικοί ξερόλες πήραν τα αρχίδια μας δεν βλέπω τον φίλο Γιώργο να τρώει τα λυσσακά του ενάντια στους Γάλλους "νοικοκυραίους" που παραλίγο να μας βάλουν σε μεγάλο μπελά και που θα μας βάλουν στο μέλλον και μακάρι να βγω ψεύτης.
Αλλά όσο οι πολιτικές που γιγαντώνουν την κάθε Λεπέν συνεχίζονται και όσο η mainstream αφήγηση ταυτίζει την αριστερά με το φασισταριό, τόσο το φασισταριό θα παίρνει τα πάνω του. Και μην ξεχνάτε πως υπάρχει και Λεπέν 3ης γενιάς που έρχεται, πιο όμορφη, πιο "μοντέρνα" και πιο σκληροπυρηνική.
Εξόδιος σημείωση: Η Ευρώπη και η Γαλλία γλίτωσαν μια μεγάλη περιπέτεια. Γιατί; Γιατί αν ο Μελανσόν είχε πάρει μερικούς ψήφους παραπάνω στον Α' γύρο και είχε περάσει αυτός μαζί με την Λεπέν τότε πιθανότατα σήμερα Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας θα ήταν αυτή. Όλοι αυτοί που την βρίζουν σήμερα όλο και κάτι καλό θα έβρισκαν να πουν. Γιατί μην νομίζετε πως είναι κοινός τόπος η Δημοκρατική ευαισθησία που επέδειξαν οι αριστεροί και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι στην κόντρα ενός νεοφιλελεύθερου απολιτίκ ενάντια σε μια πατενταρισμένη φασίστρια. Μην νομίζετε λοιπόν πως θα έδειχναν αντίστοιχη και οι δεξιοι ή ακόμα και οι "κεντρώοι" ψηφοφόροι αν το ντουέτο ήταν Μελανσόν - Λεπέν. Εδώ ο ηγέτης (Φιγιόν) και το κόμμα τους τους έδωσαν "γραμμή" και πάλι το 20% αυτών πήγε και ψήφισε την καθίκω. Αλλά αυτό μην το πείτε του Αρούλη δεν θα μπορεί να το επεξεργαστεί (6). Αν και πιστεύω πως σε αυτό το υποθετικό σενάριο ξαφνικά ο Αρούλης όλο και κάποιες χάρες θα ανακάλυπτε στην Λεπέν.
Δεν με πιστεύετε; Ρωτήστε κάποιον δεξιό της παρέας σας, της γειτονιάς σας. Μεταφέρτε το ερώτημα στην Ελλάδα: αν το δίδυμο ήταν Τσίπρας ή (θου κύριε) Κουτσούμπας vs Μιχαλολιάκο τι θα ψηφιζαν. Μην εκπλαγείτε με την απάντηση, you 've been warned άλλωστε.
Το "μέτωπο κατά του Φασισμού", δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ από το τέλος του Β'ΠΠ και δώθε, και για άλλη μια φορά οι καπιταλιστές, οι αστοί ρε αδερφέ, επιλέγουν είτε να συνεταιριστούν με το τέρας ή να του μοιάσουν προκειμένου να κρατηθεί το σύστημα και να μην έρθει ο αριστερός μπαμπούλας στα κουμάντα. Τα έκαναν και την δεκαετία του '30, αλλά μοίρα της ιστορίας είναι τελικά να επαναλαμβάνεται.
Κοινώς το "μέτωπο ενάντια στον φασισμό" υπάρχει όσο ο ένας υποψήφιος είναι δικός μας. Αν ξαφνικά έχουμε να διαλέξουμε ενάντια σε δύο μή δικούς μας, το μέτωπο ενάντια στον φασισμό πεθαίνει, εμφανίζεται το μέτωπο ενάντια στον κομμουνισμό, στον λαϊκισμό, ανακαλύπτουμε πως υπάρχει και μια "σοβαρότητα" στην Χρυσή Αυγή, θυμόμαστε πως η Λεπέν δεν είναι τόσο χάλια όσο ο μπαμπάς της, και ότι άλλη μαλακία θέλετε.
(1) Η πολιτική αυτή αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα ρεαλιστικής πολιτικής από τους Άγγλους αν και εκεί την πάτησαν άσχημα, πράγμα σπάνιο. Η αρχική ιδέα ήταν να βάλουν τους Σοβιετικούς με τους Χιτλερικούς να φάνε τα συκώτια τους και οι αλώβητοι (στην θεωρία) Άγγλοι να κάνουν και πάλι κουμάντο στην Ευρώπη. Ο καπιταλισμός επιχείρησε (όχι για τελευταία φόρα) να προσεταιριστεί τον φασισμό υπό τον φόβο των κομμουνιών. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Άγγλοι φασιστοποιήθηκαν (το αντίθετο μάλιστα), αλλά πως επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το θηρίο προς ίδιον όφελος. Ελαφρυντικό έχουν και οι Άγγλοι και οι Σοβιετικοί (την κρατική ασφάλεια που λέγαμε) αλλά και οι δύο την πάτησαν διότι υποτίμησαν την ικανότητα της Γερμανίας και των φασιστών της, να τα κάνει όλα πουτάνα. Είναι αστείο πως το ίδιο λάθος τώρα δείχνουν να το κάνουν οι Ευρωπαίοι γενικώς.
(2) Διόλου τυχαία κανείς υποστηρικτής του Brimain δεν είπε κάτι σαν το εγχώριο "αν κάνετε το τάδε δεν θα έχουμε κωλόχαρτα στα μαγαζά" διότι απλούστατα θα έτρωγε το ξύλο της αρκούδας. Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, οι Άγγλοι δεν είναι Έλληνες.
(3) Πάντα, ή σχεδόν πάντα, το "ακραίο" κοινό προτιμάει τα "καθαρά" προϊόντα από τα light. Γιατί να ψηφίσεις ΧΑ light όταν υπάρχει η ΧΑ;
(4) Προφανώς τα στοιχήματα για μελλοντική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτά.
(5) Αμα δεν τον ξέρετε, τι να σας κάνω εγώ; Ακουλτουριαστοι!
(6) Αν και άλλοι θα μπορέσουν, μιας και εδώ και χρόνια αναζητούν μια "σοβαρή Χρυσή Αυγή"
