Τοπ της εβδομάδας

Καιρό είχαμε αλλά είναι κρίμα τέτοιες ειδησάρες να περάσουν ασχολίαστες. Το ποστ ειναι τίγκα στα τουιτς και στις φωτογραφίες επειδή τον τελευταίο καιρό (μιας και μου κλείσανε το account στο facebook αμέσως μετά από αυτό το ποστ για τα ποσοστά του πρώτου γύρου των εκλογών της ΝΔ, δεν ξέρω γιατί :) ) την βγάζω στο twitter για να μάθω τα νέα της ημέρας μεσω διάδρασης από άλλους χρήστες.

Τοπ δημοσιογραφίας: Βήμα το αδεκαστον, το αντικειμενικόν το διαχρονικώς έγκυρον και ανυστερόβουλον.

Βήμα 2009. Αστραπιαία μετάδοση της είδησης. Πριν αυτή γίνει. Και αν δεν γίνει, κακό του κεφαλιού της.

Μια μικρή, τόσο μικρή ειδησούλα η οποία μας έδειξε πως ακριβώς γίνεται το ρεπορτάζ στην Ελλάδα. Κάπου τότε έπρεπε να κλείσει η εφημερίδα να τελειώνουμε, διότι αβλαβές το άρθρο μεν, παραπληροφόρηση δε και τέλος πάντων ενδεικτικό νοοτροπιας. Εμείς θα σας λέμε την πραγματικότητα, και αν τελικά δεν έγινε, ε κακό του κεφαλιού της πραγματικότητας.

Βήμα 2015. Αποκάλυψη σκανδάλου νέου υπουργού. Μια τρανταχτή υπόθεση, η οποία εν πολλοις απονομιμοποίησε μεγάλο μέρος του πανθομολογούμενου συριζαίικου "ηθικού πλεονεκτήματος":

Το όλον project το είχε αναλάβει ο Βασίλης Χιώτης, ο οποίος τότε στο twitter καλημέρα του 'λεγες, για τον Κατρούγκαλο σου έλεγε.

Ολη η κυβερνηση στην παρελαση παρα την βροχη. Εκτος απο τον Κατρουγκαλο. Πεταχτηκε μεχρι το γραφειο να δει μην εχουν βραχει τα συμφωνητικα..

— Chiotis Vasilis (@ChiotisVasilis) March 25, 2015

Αν ζουσε ο Κατρουγκαλος το ´21. Απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ... pic.twitter.com/rYGFFdG0oT

— Chiotis Vasilis (@ChiotisVasilis) March 25, 2015

Τι υποστηρίζει και τι ξεχνάει ο Γ. Κατρούγκαλος http://t.co/lwFjjwq6ic via @tovimagr

— Chiotis Vasilis (@ChiotisVasilis) March 23, 2015

Εμείς οι μή σχετικοί με την υπόθεση, ομολογώ πως το ψιλοφάγαμε και αρχίσαμε να γκρινιάζουμε ελαφρώς. Αν και κατά πόσον τελος πάντων αυτο το πράγμα έβλαψε τον Σύριζα και κυρίως την κυβέρνηση και την "πρώτη φορά αριστερά" εν καιρώ εθνικής διαπραγμάτευσης και χοντρών ρίσκων, δεν το ξέρω, αλλά καλό στην "εθνική υπόθεση" σίγουρα δεν έκανε.

Τέλος πάντων, μερικοί ασχολήθηκαν δημοσιογραφικά για ολίγον τι, και σιγά σιγά ανακάλυπταν ορισμένα ... "ψήγματα" παραπληροφόρησης.

Ήξερες @ChiotisVasilis ότι ο Κατρουγκαλος εχει αποχωρήσει απο την δικ.εταιρία στις 23/6/2014 ? Μάλλον αυτοκτονησες δημοσιογραφικά !

— The boz (@kostasboz) March 27, 2015

Αλλά ο Χιώτης στ' αρχίδια του, το θέμα ήταν καυτό και έπρεπε η κυβέρνησει να θιγεί με οποιονδήποτε τρόπο, έτσι δεν είναι;

Τέλος πάντων φτάσαμε στο:

Βήμα 2016.

Πας στο Βηματοδότη. Ψάχνεις κάπου στην μέση της άρθρου. 

"Η εκδίκαση της αγωγής του υπουργού Εργασίας Γ. Κατρούγκαλου κατά της εφημερίδας μας, που είχε οριστεί την περασμένη Πέμπτη, αναβλήθηκε έπειτα από αίτημά μας, με σκοπό να αποκαταστήσουμε την αλήθεια σε σχέση με ανακρίβειες και αναλήθειες που είχαν περιληφθεί στο επίδικο ρεπορτάζ μας της 22/3/2015. "

Τοπ καινοτομίας: Νέα Δημοκρατία
Βγήκε ο Κούλης. Ο νέος, ο άφθαρτος, ο ισουίτης, ο ....αντινεποτιστής, ο ....κεντρώος. Αρχίσαν και οι αντικειμενικές καλύψεις του γεγονότος :)

Τέλος πάντων, το είχα πει πως οποιος και να έβγαινε από τους Κούλη-Βάγγο η νέα ΝΔ σίγουρα δεν θα ήταν χειρότερη από την προηγούμενη. Μάλλον όμως ο Κυριάκος βάλθηκε να με διαψεύσει με το καλημέρα σας :(

Αν ειδικά επαληθευθεί η είδηση ότι ο Αδ. Γεωργιάδης γίνεται αντιπρόεδρος της ΝΔ τότε στην κυριολεξία ο Κούλης θα βάλει σε πρώτο τραπέζι πίστα αυτούς που ο (δικός του) λαός πέταξε από το παράθυρο. 

Συμπέρασμα:

Τέλος πάντων, οι πανηγυρισμοί δεκτοί, ο πνιγμένος άλλωστε από τα μαλλιά του πιάνεται, και σας μην ξεχνάμε το κυριότερο επιχείρημα: ο Κυριάκος δεν είναι λαϊκιστής. Εεεε δηλαδή... περίπου... :)

Τοπ επιχειρηματικότητας: Ελληνικός χρυσός Α.Ε.

Για μη-καλά-εξηγήσιμους λόγους μια ζημιογόνα (από το 2007) εταιρεία είπε ότι κλείνει. Αιτία που προβάλλει η γραφειοκρατία. Δεν μπαίνω στην ουσία της υπόθεσης απλά θα θυμήσω αυτα που είχα γράψει από το 2013:

* Οι χειρότερες περιβαλλοντικά εταιρείες  παγκοσμίως ειναι οι μεταλλευτικές. Οι πετραιλαϊκές είναι οικολογικοί άγιοι μπροστά τους. Αμα αυτό δεν το νογάτε, δεν φταίω εγώ, ενας blogger ειμαι, να πάτε να διαβάσετε κανα βιβλίο.

* Το οικολογικό πρόβλημα δεν ειναι "τα δεντράκια", εκτός και αν είσαι τέρμα ηλίθιος ο Άδωνης Γεωργιάδης

* Κατά κανόνα ένα ορυχείο μετά το πέρας της εξόρυξης ειναι μολυσμένο και θέλει φροντίδα και έξοδα για πάντα. Όσο είχα διαβάσει δεν έβλεπα δικλείδες ασφάλειας σε αυτό (όπως πχ προκαταβληθέν ποσό γι αυτή τη δουλειά εκ μέρους της εταιρείας)
* Ο τρόπος ανάθεσης κτλ είχε προξενήσει βλάβη στο δημόσιο και μάλιστα με ευρωπαϊκή βούλα. (η εικών δεν ειναι απο το λινκ)

Η άποψη μου ήταν και παραμένει πως το τελευταίο που θέλουμε ειναι μια εξόρυξη χρυσού, ειδικά τέτοιου τύπου, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Ασχέτως κυβέρνησης, εταιρειας και τέτοιων πραγμάτων, πόσο μάλλον σε αυτή τη φάση που απ όπου και να το πιάσεις, το πράγμα βρωμάει.
- Ο αριθμός των εργατών κυμαίνεται από τους 600 έως τους 2000 και βάλε, ειδικά όταν η εταιρεία έχει "δυσκολίες". Κακές γλώσσες λένε πως η σύμβαση γράφει για ~1300 εργαζόμενους σε φουλ ανάπτυξη της επένδυσης, κοινώς ότι άλλο ακούτε είναι μάλλον μούφα και οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούνται τυπικά σαν συναισθηματικός εκβιασμός.

Όσο περνάνε οι ώρες τόσο αυξάνεται ο υποτιθέμενος αριθμός εργαζομένων της eldorado gold. Από τους 200 είμαστε ήδη στους 2100 και ανεβαίνει.

— freenet (@freenet2004) January 13, 2016

Προς Θεού μην συλλήψετε τον Αλ Καπόνε, θα μείνουν άνεργοι τόσοι μαφιόζοι #skouries

— zaphod b (@aeisixtir) January 12, 2016

Επίπεδο ψεύτων: Κυνηγός:Πέτυχα 12 μπεκάτσες Ψαροντουφεκάς:Έπιασα ένα σαργό 20 κιλά ΕλΝτοράντο:5.000 εργαζόμενοι #skouries

— Error 404 (@pR0MinD) January 12, 2016

- Η επένδυση δεν έχει αποδώσει ακόμα 1 ευρώ φόρο
- Οι παραβιάσεις της Σύμβασης απο την εταιρεία είναι πολλές και όχι ασήμαντες

Αν δεν με αφήσετε να χτίσω όπου θέλω χωρίς άδεια θα φύγω απ τη χώρα. Σας προειδοποιώ.

— adiasistos (@adiasistos) January 12, 2016

- Ο πιο φανατικός οπαδός της εν λόγω επένδυσης παραμένει ο διάσημος ήρωας Πάχτας. Κανονικά αυτό και μόνο θα έφτανε για να μας ψιλλιάσει αρνητικά.

Τελος πάντων έκανε το τουρλουμπούκι της η εταιρεία, για δικούς της λόγους, με κρυφή αιτία μάλλον την κατακόρυφη πτώση της τιμής του χρυσού, που κάνει ασύμφορο το όλο κολπο (υπενθυμίζω πως δεν υπάρχει κάποια φλέβα χρυσού ή κάτι τέτοιο. Μιλάμε για συγκεντρώσεις 30g/τόνο χώματος στην καλύτερη) και βεβαίως αρχίσανε τα όργανα:

Πάλι για τον Ασωπό λέει ο #skai_xeftiles. Βλέπεις εκεί δεν υπάρχει ελντοραντο γκολντ να εξαγοράσει την οικολογική ευαισθησία.#skouries

— Spiros Dapergolas (@SpDapergolas) October 18, 2015

Ακόμα και ο Κούλης, ο νέος και φιλελεύθερος και ευρωπαίος αρχηγός της ΝΔ έκανε ποδαρικό με τις Σκουριές:

"«Στις Σκουριές η ιδεοληπτική πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ διώχνει τη μεγαλύτερη επένδυση στη χώρα, οδηγεί σήμερα 600 εργαζόμενους στην ανεργία και σε δεύτερο χρόνο άλλους 500, στερεί 500 επιπλέον θέσεις εργασίας από την οικονομία το 2016 και δυσφημεί διεθνώς την Ελλάδα ως επενδυτικό προορισμό."

Τοπ καπιταλισμοκομμουνισμού: ΚΚΕ και Κουκουτσούμπας
Γιατί υπάρχει ένα κοινό σημείο που ο καπιταλισμος και ο κομμουνισμός συναντιούνται και αυτό είναι η αδιαφορία για μερικά πράγματα, όπως οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις λόγου χάριν. Ο σ. Κουτσούμπας εν ολίγοις δεν πολυνοιάζεται γι αυτά τα περίεργα που λέμε εμείς, αλλά για να λειτουργήσει "το εργοστάσιο" υπο λαϊκή κυριαρχία (λινκ). Και επειδής η λαϊκή κυριαρχία αργεί να έρθει, ας λειτουργήσει "το εργοστάσιο" και βλεπουμε.

Το όνειρο του Κουτσούμπα ειναι προφανώς να δουλεύουμε όλοι σε "εργοστάσια" ακόμα και αν  το μόνο που παράγουμε είναι εξαρτήματα για τα άλλα εργοστάσια που παράγουν εξαρτήματα για το δικό μας.

Αν δεν το ξέρετε η μόνιμη επωδός των ακραίων φιλελέ αμερικανων επιχειρηματιών ειναι ότι οι οικολογικές ανησυχίες ειναι αναπόδεικτες αριστερίστικες και αντιεπιχειρηματικές μαλακίες.
Περιέργως οι σοβιετικές δημοκρατίες θεωρούσαν την οικολογία ...καπιταλιστικό κόλπο για να πληγεί η σοβιετική βιομηχανία. Ακόμα πιο περιέργως η καπιταλιστοκομμουνιστική Κίνα ειναι από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς σκουπιδιών παγκοσμίως. Και δεν τα εισάγει για επεξεργασία και τέτοια χαριτωμένα. Όχι, τα εισάγει, εισπράττει χρήμα, και τα θάβει. Αυτή ειναι η οικολογική ανησυχία και η προστασία που θέλει ο Κουτσούμπας. Αν του πεις "θα προσέχω" σε πίστεψε, οικολογικά τον κάλυψες, αρκεί όμως "το εργοστάσιο" να ειναι λαϊκή περιουσία. Και να μην ειναι δεν πειράζει. Ας μείνει το "εργοστάσιο" και βλέπουμε....



Τοπ ξεφτίλας: Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης
Έχω διαβάσει μαλακίες και μαλακίες στην ζωή μου, αλλά αυτή η μαλακία ειναι από τις σπάνιες. Πέρα από τα ανεδαφικά και άσχετα που γράφει, ειναι προφανές ο άνθρωπος ότι δεν έχει ιδέα περι εκπαιδευτικής πολιτικής και απλά αναπαράγει εκθέσεις ιδεών-φωτοβολίδες κατά το αδωνίδειο στυλ, πετάει και στα κουτουρού ένα περί διδάκτρων εεεε "συνδρομής" και μετά παραπονιέται που τον ξεχέσαμε!

Τι να πω, αν το πιάσω γραμμή γραμμή θα φάω 15 σελίδες για να βρίζω. Ο άνθρωπος ειναι άσχετος. Πολλοι τον θεώρησαν λαγό και μάλλον τέτοιος είναι, όχι για να περάσει κάτι στην Εκπαίδευση, αλλά για να γίνει ντόρος κατά τη διάρκεια της κουβέντας για το Ασφαλιστικό. Απαράδεκτος.


Α, ο άνθρωπος προέβη σε διευκρινίσεις που μας περνούν για ηλίθιους.

Τι παραποιηση των αποψεων σου ρε μαλακα τριανταφυλλίδη; Το πρωτότυπο διαβασαμε #ουρτ

— zaphod b (@aeisixtir) January 13, 2016

Εγώ πάντως μένω σαν τον μαλάκα να ρωτάω μονότονα τα ίδια και τα ίδια:

Ρε κανας αριστερος να προτεινει να σταματησουμε να πληρωνουμε τους παπαδες για να τα ρίξουμε στην παιδεία; Εσυ Τριανταφυλλίδη παιδι μου ;

— zaphod b (@aeisixtir) January 13, 2016

Κούλης - Βάγγος σημειώσατε ανέλπιστο 1

Ομολογώ ότι δεν το περίμενα. Θες που τον λέγανε Μητσοτάκη, θές που προφανώς ή στα κουφωτά ο Καραμανλής ήτανε κόντρα, θες που στα γκάλοπ ήτανε αουτσάιντερ, η νίκη του Κούλη ήτανε μία έκπληξη. Τελοσπάντων ο Κούλης σημείωσε μια καθαρή και μάλλον ανέλπιστη νίκη και θύμισε την ιστορία εκλογής του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα στο ΣυΡιζΑ, ο οποίος τότε επίσης είχε νικήσει κόντρα στην κομματική νομενκλατούρα (μερίδα Κουβέλη), στην πλειοψηφία (ηταν υποψ. του αρ. ρεύματος) και στην επετηρίδα (ήταν νεότερος).

Έτσι και ο Κούλης έπαιξε κόντρα στις πιθανότητες και κέρδισε. Σε καθαρό ιδεολογικό επίπεδο ειναι μειοψηφία της μειοψηφίας στην ΝΔ ως καθαρόαιμος φιλελεύθερος, το τζάκι του θεωρείται σχετικά καινούργιο (στην ΝΔ ε; όχι γενικα) και κόντρα στην παραδοσιακή ΝΔ, είναι σχετικά μικρός (λίγο κάτω από 50), και σίγουρα δεν προηγούνταν στην κομματική επετηρίδα. Υπό αυτήν την έννοια μπραβο του και μαγκιά του και δεν του το 'χα.

Παρατηρήσαμε επίσης την εκ νέου χειραφέτηση του εκλογικού σώματος από τις επιταγές των σοφών δημογερόντων που ονομάζονται κύκλοι Καραμανλή καθώς υπερίσχυσαν άλλα πράγματα. Όταν πχ μια εφημερίδα σαν την Αυγή βγαίνει και εκθειάζει τον Βαγγέλα παραμονές εσωκομματικών εκλογών ενώ το σύστημα Καθημερινή λχ ειναι στην γραμμή Κούλη, ε ο ψηφοφόρος κάτι ψιλλιάζεται και αυτό που ψιλλιάζεται δεν του αρέσει.

Τωρα; Θα γίνει η ΝΔ κανονικό φιλελεύθερο κομμα;

Δεν το ξέρω μιας και οι φιλελέδες στην ΝΔ παραμένουν μικρή μειοψηφία. Ο Κούλης επιλέχθηκε σαν όχημα πολλών διαφορετικών συνιστωσών σε αυτό που βλέπουν ως πιο αποτελεσματική πορεία προς την επάνοδο στην εξουσία. Για το αν θα δικαιωθούν μέλλει δείξαι. Σε αντίθεση με τις εθνικές εκλογές ή και το δημοψήφισμα εδώ δεν υπήρχε τόσο ταξικότητα στους ψηφοφόρους όσο ηλικιακός διαχωρισμός. Είναι σχεδόν προφανές πως σε ένα τόσο γερασμένο κόμμα η γραμμή διαχωρισμού ανέβηκε ψηλά (στο δημοψήφισμα η γραμμή ήταν γύρω στα 30 με 35), υπολογίζω γύρω στα 50. 

(καλή ανάλυση εδώ)

Οπότε είχαμε:

Με τον Κούλη:

- Σχεδόν όλοι οι κάτω των 50 οι οποίοι έβλεπαν τους δημογέροντες βροντόσαυρους να μην ξεκολλάνε και τα είχαν πάρει στο κρανίο. Παρατηρήθηκαν και οικογενειακά "σχίσματα" όπως λχ συνέβη με την οικογένεια Βαρβιτσιώτη ο νέος εκπρόσωπος της οποίας πήγε με τον Κούλη, ενώ ο δημογέροντας πατήρ έμεινε στο πλευρό του Βαγγέλα.

- Οι φιλελεύθεροι μονοκούκι. Μπορεί να πήγαν να ψηφίσουν και άτομα από άλλα κόμματα (Ποτάμι, Πασοκ, Τζημεροι). Επιμένω πως από όλες τις πολιτικές μεριδες στην ΝΔ ειναι (προς το παρόν) οι λιγότεροι αριθμητικά.

- Οι βασιλοχουντικοί που πήγαν με τον Τζιτζι και δεν ήταν φιλοκαραμανλικοί. Λιγότεροι από το ποσοστό του προφανώς, δι αυτό και ο Τζιτζι δεν προέβει σε φανερή στήριξη Κούλη μιας και ήξερε πως το τελικό σκορ θα τον έβγαζε οφ.

- Οι αβερωφσαμαρικοί ακροδεξιοί, σε μια περίεργη συνύπαρξη με τους φιλελεύθερους του Μητσοτάκη. Ποιος να το έλεγε στον Σαμαρά πως θα στήριζε, έστω και στα κουφωτά, τον απόγονο του πολιτικού του δαίμονα (απο την άλλη και με τον γέρο Καραμανλή στο τέλος τα είχε σπάσει ο Αντωνάκης, οπότε....)

- Οι φασίστες και τα ταμένα του Άδωνη και μάλλον μονομπλόκ. Ο Άδωνης στον Α γύρο έπιασε χαμηλότερο σκορ  από αυτό που περίμενε, είδε όμως πρώτος το τι γίνεται, εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ και αυτή τη στιγμή είναι ο νο 1 της ακροδεξιάς στην ΝΔ πάνω και από Βορίδη και από Σαμαρά του οποίου η ηλικία δεν βοηθάει. Ο Άδωνης λοιπον, με μικρό ποσοστό μεν, καλές κινήσεις δε, έβγαλε λαγό από το καπέλο και δικαιούται να καμαρώνει σαν ένας από τους νικητές αυτών των εκλογών, τρώγοντας στην ουσία τον Τζίτζι και τον Βορίδη στην επετηρίδα και μένοντας κυριότερος παίχτης στα δεξιά εξτρέμ της ΝΔ. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα.

εικόνα από εδώ

Με τον Βαγγέλα:

- Οι πιστοί Καραμανλικοί άνω των 50. Το ότι αυτοί παραμένουν η πλέον συμπαγής ομάδα εντός της ΝΔ το δείχνει και το τελικό σκορ άλλωστε (από 51% έως 55% για τον Κούλη με το ρέστο 45%-49% να παίρνει ο Βαγγέλας), αλλά πλέον δεν ειναι πλειοψηφία και όλες οι άλλες μειοψηφίες ενώθηκαν εναντίον της με αποτέλεσμα να την φάνε. Κύκλοι του Κώστα Καραμανλή διαρρέουν ότι έπαθε δυσπεψία ο πρόεδρας, αλλά άλλοι κύκλοι του διαρρέουν πως ζήτησε μια σόδα και του περασε. Πως να το πω δηλαδή; Αυτή η εμμονή πως ο χοντρούλης Βούδας ειναι ο θεός ο ίδιος μιλάει δεν μιλάει, πράττει δεν πράττει, σούρνει δεν σούρνει κάποτε έπρεπε να μας τελειώσει και επιτέλους μας τελείωσε. Θα μου πεις για να γίνει αυτό έπρεπε να θυσιαστεί ο κατά τα άλλα συμπαθής Βαγγέλας, αλλά τι να του κάνω, καιρός ειναι η ΝΔ να γίνει από αρχηγικό κόμμα, κόμμα αρχών :)

Αν τώρα η νέα ΝΔ θα είναι όντως φιλελεύθερη ή κεντροδεξιά, αυτο θα το δούμε μιας και με τόσα ταμένα με τα οποία έχει αναγκαστεί να συμπορευτεί ο Κούλης (όλος ο εμετικός εσμός της σαμαρικής και αδωνίδειας ακροδεξιάς), το τελικό συμπέρασμα ειναι ομολογουμένως μή καθαρό και προβληματικό με τις ισορροπίες να ειναι περίεργες. Αν και η υποψία μου ειναι πως η νέα ΝΔ σύντομα θα δεχθεί νέο αίμα, ακραιοκεντρώο, στις φλέβες της με αποτέλεσμα να κάνει ο νέος αρχηγός τα δικά του κουμάντα.

Το Ποτάμι θα αυτοκαταστραφεί σε 5...4....3....

— zaphod b (@aeisixtir) January 10, 2016

Έτσι και αλλιώς, όπως έχει δείξει η εμπειρία, το μαντρί κερδίζει, κοινώς δεν νομίζω πως τα ταμένα του Αδωνη και του Σαμαρά μπορούν να κανουν πολλά στο ιδεολογικό τοπίο της ΝΔ αν δεν το θέλει ο ίδιος ο Κούλης.

Το στοίχημα πάντως που μπορεί να κερδίσει γρήγορα ο Κούλης, όπως το έκανε με το σύμφωνο συμβίωσης άλλωστε, είναι να δώσει 5-6 τέτοιες καθαρές ιδεολογικές σημαδούρες μή οικονομικού τύπου (που είναι και τζάμπα) στην ΝΔ και να την στρέψει, όχι τόσο προς καποια φιλοπρόοδη κατεύθυνση (αυτό αργεί και θέλει πολύ μερεμέτι ακόμα) αλλά τουλάχιστον προς τον ευρωπαϊκό μπούσουλα του ΕΛΚ και όχι στις δημογεροντίστικες ανοησίες της κάθε Βούλτεψη και του κάθε Γιακουμάτου.

Υ.Γ.1 Τελικά πόσοι ακριβώς ψήφισαν στον 1ο γύρο της ΝΔ, πόσα χρήματα εισπράχθησαν και πόσα ξοξδεύτηκαν δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Υ.Γ.2 Τί θα γίνει με τα λεφτά που χρωστάει η ΝΔ θα μας πεί ο νεος πρόεδρος;

Συριζολογώντας

Συριζαίικο το παρον ποστ - προειδοποιηθήκατε

Τι μας έφερε ένας χρόνος κυβέρνησης της αριστεράς; Στην παρουσα φάση δεν θα μπω στην διαδικασία να κάνω ημερολογιακή ανασκόπηση, να βάλω δηλαδή συμβάντα σε μια ακριβή σειρά διότι

α) βαριέμαι,

β) δεν έχει και ιδιαίτερο νόημα,

γ) άσε που σίγουρα θα ξεχάσω κάτι.

Ανασκόπηση 2015
Αν θέλαμε να περιγράψουμε στα γρήγορα την χρονιά που πέρασε, τα κυριότερα πολιτικά σημεία που θα έπρεπε να σταθούμε είναι τα εξής (προσωπική αξιολόγηση)

* Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (απο το '14) το οποίο έδωσε έναν ντεμέκ "αριστερό" μπούσουλα. Ενας νορμάλ ανθρωπος το έλεγε και συντηρητική σοσιαλδημοκρατία, αλλά ο Αλέξης το μπάλωσε με το "εφικτο" κτλ κτλ. Το πρόγραμμα αναφέρεται διότι ήταν η "σημαία" του Σύριζα στις πρώτες εκλογές του 2015.

* Η άρνηση του Σύριζα να δώσει έστω ανοχή και παράταση της ζωής της κυβέρνησης του ΝΔΣΟΚ μέσω της προεδρικής εκλογής, θέση που από την μία χαρακτηρίστηκε καιροσκοπική και ιδιοτελής και από την άλλη απαραίτητη (ανάλογα με τον ποιον διαβάζεις) γιατί το πράγμα δεν πήγαινε άλλο με την ΝΔ.

* Το cunning plan της αριστερής παρένθεσης, το οποίο οικοδομήθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή από το "σύστημα Σαμαρά" με πολύ κακές συνέπειες για την χώρα. Θα μου πεις δίνεις τόση αξία στο σύστημα Σαμαρά, το οποίο δεν κατάφερε ούτε να περάσει έναν υποψήφιο στον Β γύρο των εκλογών της ΝΔ; Και απαντώ ναι, διότι:

α) τότε το σύστημα δεν έφαγε την απονομιμοποίηση που έφαγε στο δημοψήφισμα

β) είπαμε και το ξαναλέμε πως την τελευταία διετία (;) το εκλογικό σώμα παραδείχνει μή-προβλεπόμενη συμπεριφορα, εντός ορίων βεβαίως. Κοινώς, οι μηχανισμοί κάνουν τα δικά τους, και οι ψηφοφόροι τα (εντελώς όμως) δικά τους.

* Την διμετωπη σύγκρουση του "συστήματος Σύριζα" αφενός με ολόκληρη την ΕΕ (!) και αφετέρου με ολόκληρο το ντόπιο σύστημα άσκησης εξουσίας (κόμματα, ΜΜΕ κτλ). Από την δεύτερη βγήκε μάλλον νικητής στα σημεία (κέρδισε όλες τις εκλογές, τα ΜΜΕ πλέον χαρακτηρίζονται από το σύνολο του κόσμου ως μη αντικειμενικά και κατευθυνόμενα, χοντρές εργολαβίες κόπηκαν) ενώ οι ήττες του Σύριζα για άλλους θεωρήθηκαν .... νίκες (πασοκοποίηση, προσπάθεια εγκατάστασης νέας νομενκλατούρας κατά το μάλλον ή ήττον, πιθανές νέες εργολαβίες). Από την πρώτη όμως διαμάχη βγήκε χαμένος απόλυτα. Εδώ είναι ο καυγάς. Ο γράφων (ακόμα) θεωρεί πως η στρατηγική Βαρουφάκη η οποία συνοψίζεται στο "δεν υπογράφω τίποτα μή βιώσιμο" ήταν απόλυτα σωστή. Τώρα τα άλλα για τα πουκάμισα, τις μηχανές, τις τρόικες και τους θεσμοί ειναι διακοσμητικά και αμα θέλετε τα λογαριάζετε αμα δεν θέλετε δεν τα λογαριάζετε. Η στρατηγική λοιπόν αυτή ήταν και σωστή και λογική, με την έννοια του συνολικού μακροπρόθεσμου συμφέροντος. Δυστυχώς όμως οι πολιτικές διακρατικές σχέσεις καίτοι ορθολογικές δεν βασίζονται κατ' ανάγκη στην κοινή λογική (βλ εδώ), με την έννοια ότι το μερικό συμφέρον υπερισχύει του συνολικού (και ειρήσθω εν παρόδω οι εκλογές στην Βεστφαλία πονοκεφαλιάζουν κάποιους περισσότερο από την οικονομία όλης της ΕΕ), το πρόσκαιρο του μακροπρόθεσμου και η ελάχιστη δυνατή σύγκλιση προτιμάται των ονείρων στα οποία τα αρνιά και τα λιοντάρια κοιμούνται μαζί αγκαλιασμένα. Θες λοιπόν το κακό timing (όλες οι κυβερνήσεις στην ΕΕ ήταν ....φιλομνημονιακές), θες τα πουκάμισα, θες ο συριζαίικος "ερασιτεχνισμός", θες η κακιά η μοίρα, θες περισσότερο απ' όλα η πραγματικότητα (το παιχνίδι ήταν δύσκολο. Προσπαθούσα και τότε να σκεφτώ τρόπο με τον οποίο μια πανίσχυρη Γερμανία που "έχει" την ΕΕ στο τσεπάκι της θα παραδεχόταν ανοιχτά και στα ίσια πως μαλακιζόταν τόσο καιρό με την συνολική ευρωπαϊκή πολιτική. Ε, δεν έβγαινε το γαμημένο. Σιγά μην μας έπαιρναν και πίπα.)

Τέλος πάντων, ο Σύριζα τέθηκε εναντίον όλης της ΕΕ και έχασε. Το αστείο ειναι ότι ψηφίστηκε για να κάνει ακριβώς αυτό, οπότε μπορούμε να πούμε πως προσπαθούσε να υλοποιήσει την λαϊκή εντολή. Αυτό θα το δούμε λίγο πιο αναλυτικά παρακάτω.

* Σε κάποια φάση η σύγκρουση έδωσε την εντύπωση ισοπαλίας ή έστω "έντιμης ήττας". Η τότε κυβερνητική πρόταση ήταν "βαριά" και ασήκωτη, αλλά θα περναγε (κατά τον γράφοντα) από την Βουλή και απο την κοινωνία. Για λόγους που άπτονται κυρίως του τσαμπουκά και του ουαί της ηττημένοις για να μην μας ξανακουνηθεί κανένας πούστης επιλέχθηκε από την ευρωπαϊκή ηγεσία η οδός της ολοκληρωτικής σύγκρουσης.

* Το δημοψήφισμα είχε ένα ερώτημα. Παράλληλα όμως έθεσε ένα άλλο ερώτημα, στο οποίο και τελικά απάντησαν οι ψηφοφόροι: Ποιος σκατά θέλετε να σας κυβερνάει; (λινκ: δημοψήφισμα και ορθολογικοί δρώντες):

"Το μοναδικό συμπέρασμα που μπόρεσα να βγάλω ήταν πως είχαμε φτάσει στο σημείο που δεν παιζόταν πλεον η συμφωνία αλλά το ποιος κάνει κουμάντο στην χώρα. Η ντόπια ολιγαρχία τα βρήκε με τους απέξω και έπαιξε τα ρέστα της να φάει την κυβέρνηση. Το ροκάνισμα Βαρουφάκη και Ζωής ήταν το ζέσταμα, τώρα πήγαιναν σε ολομέτωπη σύγκρουση με διακύβευμα την ίδια την διακυβέρνηση της χώρας. Όταν ο Τσίπρας ήταν στις Βρυξέλλες βρέθηκαν .....τυχαία και ο Σαμαράς και ο Θεοδωράκης βάζοντας από την μία θέμα δεδηλωμένης (!) και από την άλλη θέμα συγκυβέρνησης (!!) χωρίς να αποθαρρύνονται από κανέναν, αντίθετα μερικοί απέξω (Σουλτς) τους ενθάρρυναν ανοιχτά." (λινκ)

* Το ΌΧΙ στο δημοψήφισμα μετατράπηκε σε σχεδονΝΑΙ από έναν αδύναμο, φοβισμένο και εξαντλημένο Τσίπρα. Ο οποίος δεν είχε καταπώς λέει άλλη επιλογή (και γιατί έκανε το δημοψήφισμα; Μα για το ανομολόγητο ερώτημα βεβαίως. Ήταν αυτό τίμιο; Όχι, ήταν-πολιτικά- αναγκαίο). Το έγραψα και το ξαναγράφω: ο Σύριζα μπορεί να συνθηκολόγησε, ο λαός όμως όχι (αν και στις ακόλουθες εκλογές αυτό ακριβώς μπήκε υπό αίρεση). Τελικά όλοι χαμπάριασαν το ανομολόγητο ερώτημα γι αυτό και η ψήφος στο δημοψήφισμα πήρε ισχυρά ταξικά χαρακτηριστικά.
Χαρακτηριστικό τού "ανομολόγητου" ερωτήματος είναι η παραίτηση Σαμαρά που ούτε ο μοναδικός "σημαιοφόρος" του ΌΧΙ ήταν (τις τελευταίες μέρες αποσύρθηκε διακριτικά για να εμφανιστεί ο λιγότερο αντιπαθής Καμίνης), ούτε είχε σκεφτεί να παραιτηθεί στις εκλογές που υπέστει και προσωπική και πολιτική ήττα. Λογικά το ΌΧΙ στο δημοψήφισμα ήταν το τέλος του cunning plan της αριστερής παρένθεσης και οι κακιές γλωσσες λένε ότι οι ίδιοι οι νεοδημοκράτες ώθησαν τον Αντωνάκη στην έξοδο, δηλαδή πως αυτή δεν ήταν προσωπική επιλογή.

* Το μνημόνιο που υπογράφτηκε μπορεί να ήταν καλύτερο από το προταθέν από τους Ευρωπαίους, μπορεί να ήταν χειρότερο, ήταν όμως Μνημόνιο. Ήταν η σημαδιακή προσχώρηση του Σύριζα στην ΤΙΝΑ. Θες γιατί δεν είχε επεξεργασμένη εναλλακτική, θες γιατί ο λαός δεν ήθελε την εναλλακτική, θες γιατί φοβήθηκε, θές γιατί ΤΙΝΑ γενικώς, το βασικό είναι πως η κυριοτερη συγκροτημένη αντιμνημονιακή δύναμη προσχώρησε στην ....Ορθοδοξία με αποτέλεσμα μόνο κάτι "γραφικοί" ή φασίστες να μείνουν στην απέξω. Είχε δίκιο που το έκανε; Επιφυλάσσομαι αλλα δεν έχω και στοιχεία, δηλαδή βλέπω και το παλούκι και το χατζάρι αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο με αρέσει λιγότερο. Προ δύο δυσάρεστων επιλογών ότι και να επιλέξεις σκατά θα είναι. Θα μου πείς ο Συριζα μας έφερε σε αυτές τις επιλογές και θα διαφωνήσω. Ήταν κοινός τόπος ότι το γαμημένο το πρόγραμμα δεν έβγαινε δεν πα να ερχότανε ο Θεός ο ίδιος και η κοινή παραδοχή αυτού ήταν μάλλον η μόνη συριζαίικη νίκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο (μα θα μου πεις το υπογράψανε ως πετυχημένο όλοι. Εδώ ειναι ο ευρωπαικός τρόπος όμως, ο αντιβαρουφάκειος. Υπογράφουμε για να συμφωνάμε σε κάτι και μετά το ξαναματαβλέπουμε. Να βγει η σημερινή και έχει ο Θεός. Όσο συμφωνάμε όμως δηλώνουμε όλοι ευχαριστημένοι και ας είναι οι προοπτικές σκατά. Και η τωρινή κυβέρνηση ας πούμε κερδίζει τα εύσημα απ΄έξω και αρχίζει να χάνει λάδια μέσα)

Α, παρεμπιπτόντως: δικαιούμαστε να κοροϊδεύουμε τους συριζαίους (και μένα μαζί); βεβαίως και ναι. Η χλεύη είναι μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, δεν θέλω αηδίες. Αλλά όχι τόσο για κωλοτούμπα, αλλά γι αυτό που έγινε: για την ήττα. Γιατί φάνηκε πως υπάρχουν παιχνίδια που ο καλύτερος τρόπος να κερδίσεις είναι να μην χάσεις ή καλύτερα να μην παίξεις. Θα μου πεις θα το ξέραμε αν δεν το παίζαμε; Ξαναβλέπε παρακάτω.

* Λίγο πριν την φάση αυτή είχα περιγράψει τους δρόμους που ανοίγονται στην κυβέρνηση:
- Είτε ολική ρήξη και αποχώρηση και αμην και ανω σχώμεν τα καρδίας και βουρ και τους φάγαμε
- Είτε Μνημόνιο με φανατική τήρησή του και "όση αριστερά μπορεί να βάλει"
Έτεινα προς τον δρόμο Α με επιφυλάξεις
(λινκ)

Εγώ πρότεινα τον δρόμο Α. Ρήξη, που ξεκινά απο το εσωτερικό, με ένα κόμμα αρραγές και την κοινωνία μαζί. Το κόμμα όμως δεν ειναι αρραγές και η κοινωνία δεν ειναι καθόλου σίγουρο πως θα είναι μαζί. Τα "τσαβικά απαιτούμενα ποσοστά" δεν έχουν σε καμία περίπτωση επιβεβαιωθεί γιατί κανείς δεν τολμά (ακομα) να θέσει το ερώτημα της ρήξης σε όλη του την ολότητα. Οι δε καβάτζες μας δείχνουν να έχουν σωθεί ένεκα η καλοπαιδίστικη διαπραγμάτευση. Αλλά ακόμα και αν υπήρχαν αυτές οι συνθήκες το ερώτημα επιτυχίας παραμένει αβέβαιο μιας και δεν είμαι καθόλου σιγουρος πως η βασική μου επιφύλαξη έχει αρθεί.

Ο γραφων γέρνει (σήμερα) προς τα εδώ, με μοναδικό ερωτηματικό την ικανότητα, όχι μονο του Συριζα, αλλα του ελληνικού πολιτικού συστήματος συνολικά να μοιράσει δυο γαϊδουριών άχυρα.

Ο Τσίπρας, καθόλου απρόσμενα για ορισμένους, επέλεξε τον δρόμο Β' του συμβιβασμού και όχι αυτόν της ρήξης, έχοντας καταγράψει όμως την πολιτική νίκη στο δημοψήφισμα σαν προσωπική νίκη, κάτι που εν πολλοίς πρέπει να μας αφήσει τελικά αδιάφορους. Μπορεί στην τελική να είχε δίκιο, δεν είναι και εύκολο να βρεις "μη ρομαντικά" αντεπιχειρήματα, άλλο που δεν μας αρέσει.

* Και γίνανε εκλογές. Βασικά συμπεράσματα ήταν η πλήρης νομιμοποιηση του Σύριζα και της "στροφής" του (μέσω του καταποντισμού της ΛΑΕ), η επιβεβαίωση της φθοράς της ΝΔ και των λοιπών "παλιομνημονιακών" κομμάτων. Ο Σύριζα έγινε το πρώτο κόμμα από το 2010 και μετά  (ίσως από το 1974 και μετά, μάλλον και παλιότερα)  που εκλέχτηκε με ατζέντα την οποία θα τηρήσει. Απαρεγκλίτως. Έγινε το πρώτο κόμμα που εκλέχτηκε με Μνημονιακό πρόγραμμα (τα παραλληλα προγράμματα ήταν χαντρούλες για τους ιθαγενείς τις οποιες αν μας αφήσουν και αν βγει το πρόγραμμα θα βάλουμε). Και πλέον έχουμε το αστείο να γίνονται ξανά αντιμνημονιακοί οι της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να λησμονά το δικό του Μνημονιακό παρελθόν.

Και κάπου εδώ φτάνουμε στο σήμερα

Οι ερωτήσεις που έχω στο μυαλό μου και θα προσπαθήσω να απαντήσω ειναι:

1) Γιατί βγήκε ξανά ο Σύριζα;

2) Πόσο ανακόλουθος ήταν ο Σύριζα

3) Τι άλλο παίζει

4) Ποιες οι διαφορές ΝΔ (&ΠΑΣΟΚ) και Σύριζα πλέον

5) Γιατί ο Σύριζα έχει ακόμα απήχηση στην κοινωνία και μέχρι πότε


1) Για πολλούς λόγους:
α. Ακόμα και τώρα δεν έχουν εμπεδώσει στην ΝΔ (και στα προσκείμενα ΜΜΕ) το πόσο είχε ξενερώσει με αυτούς η κοινωνία, ακόμα και το μνημονιακό μέρος της, ειδικά μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό Σαμαρά. Όταν λεμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν από τις πιο μισητές στον πλανήτη δεν κάνουμε πλάκα, ούτε υπερβάλουμε.
β. Συνήθως ο ψηφοφόρος δίνει δεύτερη ευκαιρία, ειδικά αν η πρώτη ήταν τόσο σύντομη. Σου λέει ο άλλος, να τον δούμε πρώτα. Όσο και αν τα τελευταία χρόνια αλλάζουμε κυβερνήσεις σαν τα πουκάμισα, το συνήθειο αυτό παραμένει. Έτσι και αλλιώς το άλλοθι "δεν κυβερνήσαμε ποτέ" παραμένει ισχυρο.
γ. Από την στιγμή που όλοι παίζουν πλέον ξεκάθαρα μνημόνιο και δεν υπάρχει σοβαρό αντιμνημονιακο δέος, είμαστε ξανά (ρε γαμώτο) στις εποχές εναλλαγής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ οπού εφαρμοζόταν η ίδια πολιτική και απλά άλλαζαν οι φάτσες. Ε ο άλλος σου λεει θα εχω Μνημόνιο, δεν είναι ανάγκη να έχω τον Σαμαρά να μου τα πρήζει με τις εικόνες ή τον Άδωνη να μου λέει πως όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει. Μας νοιάζει και το επίχρισμα του πράγματος.

2) Ανάλογα. Σε σχέση με τον Σύριζα του 2014 ειναι τρομερά ανακόλουθος (αν και πλέον μπορούμε να υποστηρίξουμε κακεντρεχώς πως ο Σύριζα του 2014 ήταν ανακόλουθος με την πραγματικότητα). Σε σχέση με τον Σύριζα του Δημοψηφίσματος επίσης. Σε σχέση με τον Σύριζα που κατέβηκε σε αυτές τις εκλογές ειναι το πιο συνεπές κόμμα από την μεταπολίτευση και δώθε.

3) Όχι και πολλά πράγματα. Το ΠΑΣΟΚ ειναι να το κλαις, η ΧΑ απωθεί, το Ποτάμι κέρδισε πόντους μόνο στο Σύμφωνο Συμβίωσης, το ΚΚΕ τα γνωστά και η αριστερά (ΛΑΕ, Ανταρσύα κτλ) έχει θέματα. Μένει η ΝΔ η οποία αν βγει απο την εσωκομματική δίνη και φτιάξει πρόσωπο και πολιτική πρόταση μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις. Θα μου πεις για καλο μας το λες αυτό; Οχι, αλλά αυτό βλέπω, εκτός και αν σκάσει κάποιος νέος Συριζα Β' ο οποίος θα πάρει τα κινηματικά χαρακτηριστικά που δείχνει να χάνει πλέον ο Α'. Αλλά δεν ειμαι καθόλου βέβαιος πλέον πως η κοινωνία "θέλει" ένα κόμμα με κινηματικά χαρακτηριστικά και όχι έναν σωτήρα-πατερούλη.

Ένα απο τα κυριότερα σημεία της παρούσας συγκυρίας, όπως βιώνεται από το 2004 και δώθε ειναι η συνολική και διαχρονική πτώση της ποιότητας της παραγόμενης πολιτικής αλλά και του πολιτικου προσωπικού και το βλέπεις όχι μόνο στα μικρά αλλά και στα μεγάλα κόμματα. Ο σύριζα εδώ επιχείρησε να διαφοροποιηθεί με νέα και άφθαρτα στελέχη (οι περισσότεροι βουλευτές του είναι καινούργιοι) αλλά ο οδοστρωτήρας που λέγεται μνημόνιο δεν άφησε και πολλούς αλώβητους άσε που το άφθαρτος αν συνδυαστεί με το άπειρος δεν είναι κατ' ανάγκη καλό.

4) Κανείς δεν καταλαβαίνει, μας κοροϊδεύουνε όλοι στα μούτρα μας. Όταν βλέπεις ΝΔΣΟΚ&Ποτάμι να ψηφίζουν Μνημόνιο αλλά όχι τους εφαρμοστικούς νόμους (με την άκυρη Μεϊμαράκειο επωδο: εμεις ψηφίσαμε να μείνουμε στο ευρώ, αλλά η συμφωνία ειναι του Σύριζα να κυριαρχεί λες και η παραμονή στο ευρώ δεν συνδέθηκε με την συμφωνία του Σύριζα, όπως η ίδια η ΝΔ είχε συνδέσει την παραμονή στο ευρώ με το δικό της Μνημόνιο) και όταν (επίσης) βλέπεις τον Σύριζα να υπογράφει την δικιά του Συμφωνία-Μνημόνιο ενώ ταυτόχρονα την αντιπολιτεύεται και παράλληλα την ψηφίζει, ε μπερδεύεσαι.
(εδώ να πούμε πως ελάχιστοι συριζαίοι αλλά και γενικώς είχαν την τιμιότητα να πουν αυτό που λέει το παρον blog με παρρησία: Χάσαμε, ουαί τοις ηττημένοις, είμαστε αναγκασμένοι και όλα τα σχετικά)
Ασκηση λογικής: Αν για το ασφαλιστικό που έρχεται ξαφνικά μερικοί συριζαίοι δεν το ψηφίσουν (και τελείως πασοκικώς ξηλωθούν) εσείς νομίζετε πως η φανασκουσα αντιπολίτευση θα το καταψηφίσει εαν και εφόσον έχει πάρει το πράσινο φώς από τους θεσμοι; Αν το νομίζετε, τότε τα θερμά μου συγχαρητήρια, παραμένετε αθώοι.
 Στην ουσία έχουμε αυτό που είχαμε από την δεκαετία του '90 και κορυφώθηκε με την συγκυβέρνηση Σαμαρά: πολλά κόμματα, μία πολιτική. Με αποχρώσεις; με αποχρώσεις, δεν θα σας χαλάσω χατήρι. Στην ουσία ο Σύριζας επιβιώνει όχι μόνο για τους λόγους που βάλαμε στο 1) αλλά και γιατί:
1)δ. Δεν θέλουμε να ξανακάνουμε εκλογές

5)
α. Ο Σύριζα (δείχνει να) έχει ακόμα απήχηση όχι μόνο για τους λόγους πολιτισμικής αδράνειας που εξετάσαμε στο 1. Η απέχθεια προς τη ΝΔ γερού κομματιού της κοινωνίας παραμένει.
β. Αλλά και ένα καλό κομμάτι "μεσαίου χώρου" έχει πάει προς το Σύριζα διότι:
i. ειναι φύσει φιλοκυβερνητικό
ii. δεν το νοιάζει η κυβέρνηση, το νοιάζει η σταθερότητα
γ. Επίσης να μην ξεχνάμε πως παρά τα λάθη του ο Σύριζας ζήτησε (και πήρε) την λαϊκή νομιμοποίηση σε κάθε του βήμα, ακόμα και όταν τα έκανε σκατά.
- Ψηφίστηκε στις αρχές του 2015 για "σκληρή διαπραγμάτευση". Την έκανε. Το αποτέλεσμα δεν μας άρεσε, αλλά δεν είμαστε αμέτοχοι ως ψηφοφόροι, άσε που το αποτέλεσμα μιας διαμάχης δεν ψηφίζεται.
- Ζήτησε δημοψήφισμα για "να πάρει το ΟΚ για ακομα σκληρότερη διαπραγμάτευση". Το πήρε. Προφανώς το αποτέλεσμα πάλι δεν μας άρεσε, αλλά δεν ψηφίσαμε αποτέλεσμα, αλλά μια ριψοκίνδυνη (τουλάχιστον) επιλογή
- Στις τελευταίες εκλογές κατέβηκε με ξεκάθαρη ατζέντα. Αν με ψηφίσετε θα έχετε το τελευταίο (με την χρονική έννοια, όχι κατ΄ανάγκη το καταληκτικό) Μνημόνιο.

Το συμπέρασμα ειναι ότι ο μέσος ψηφοφόρος νιώθει (θετικά) συνυπεύθυνος και συμμέτοχος για την πορεία της χώρας με τον Σύριζα. Είχε ζητήσει σκληρή διαπραγμάτευση εντός ευρώ, την πήρε, ζήτησε να ρωτηθει για την συμφωνία και ρωτήθηκε. Άσχετα από τα αποτελέσματα, αυτό πρέπει ο Σύριζα να το πιστωθεί. Ακόμα και το Μνημόνιο 3 πέρασε (μόνο αυτό) από τις συμπληγάδες της λαϊκής ετυμηγορίας για να μείνει σαν επίγραμμα η φράση πως τελικά μόνο αριστεροί θα πέρναγαν με άνεση μνημόνιο όπως και μόνο δεξιοι (στην Ελλάδα) θα τα βάλουν (αν τα βάλουν) ποτέ με την εκκλησία.
Μια αιτία για το ότι δεν παραλύει η χώρα από τις απεργίες ειναι ακριβώς αυτή. Η συναίσθηση των πολιτών ότι επελεξαν αυτόν τον δρόμο. Ο Σύριζα είτε καλώς είτε κακώς μας έχει πείσει περί ΤΙΝΑΣ, ότι δηλαδή έκανε ότι μπορούσε και ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Αν και όταν αυτό αλλάξει θα καεί το σύμπαν.

δ. Η θητεία του ακόμα δεν έχει τα επαχθή καθεστωτικά χαρακτηριστικά που είχε η θητεία των εναλλασόμενων ΝΔΣΟΚικών κυβερνήσεων.

Όσον αφορά το δεύτερο μέρος του ερωτήματος (μέχρι πότε;) η απάντηση ειναι είτε μέχρι να βουλιάξει λόγω ανικανότητας ή αρνήσεως των βουλευτών να ψηφίσουν τους νόμους (πολύ δύσκολο, μας έχουν τύχει πολύ πιο ανίκανες κυβερνήσεις και οι κυβερνητικοί βουλευτές μάλλον πλέον ειναι μπετό) είτε μεχρι να απονομιμοποιηθεί στα μάτια του κόσμου, δηλαδή να επέλθει η άρνηση των τεσσάρων πιο πάνω συνθηκών:
α. να τον βαρεθούν, όπως βαρέθηκαν τους προηγούμενους
β. να γίνει ξαφνικά η ΝΔ ελκυστική ή αλλιώς να αποαπωθητικοποιηθεί. Εδώ ρόλο, πέρα από την ίδια την ΝΔ θα παίξουν και τα ΜΜΕ τα οποία όμως πλέον κάνουν περισσότερο θόρυβο από το κανονικό και η αποτελεσματικότητά τους στον επηρεασμό των μαζών δεν είναι η αναμενόμενη
γ. να αρχίσει να απαξιώνει την λαϊκή άποψη αντί να την ζητά, ακόμα και με τον λαϊκίστικο τρόπο που το κάνει τώρα. Ή, συνεχίζοντας τον συλλογισμό, να αισθανθεί ο πολίτης πως πλέον δεν είναι συμμέτοχος  και συνυπεύθυνος στα τεκταινόμενα, όπως έγινε επί ΓΑΠ λχ.
δ. να αρχίσει η θητεία του να έχει καθεστωτικά χαρακτηριστικά. Οποιος πει πως "τι μαλακιες λες ρε Ζαφοντ, ήδη έχει" θα πω πως έχετε ξεχάσει καποια πράγματα :)

και προφανώς
ε. να γίνει κάτι άλλο το οποίο δεν μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Είτε ένα νέο λαϊκό κίνημα, είτε....επανάσταση, κάτι τέτοιο. Σε άλλες περιπτώσεις θα το γελάγαμε ίσως, αλλά τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια έχουν δει τα μάτια μας πράγματα και θαύματα και ο πολιτικός χρόνος εξακολουθεί να είναι πολύ πυκνός.

Γυναίκες στο στρατό

O γραφων ειναι εδώ και χρόνια υπερ της υποχρεωτικής (ποιας προαιρετικής;) στρατευσης των γυναικών στον στρατό. Αιτίες:

Ρεαλιστικές:

* Δεν μπορεί η άλλη, κοτζαμαν νοικοκυρα, κυρία του οίκου, αρχόντισα της κουζίνας και δεν συμμαζεύεται να σε παίρνει τηλέφωνο, ενώ είσαι στου διαόλου την μάνα, πιθανόν ανάμεσα στο 3ο και στο 4ο ποτό (πραγματική ιστορία), πανικόβλητη για να "σκοτώσεις την κατσαρίδα" που εχει στήσει.... μπλόκο στο διάδρομο και την εμποδίζει να πάει τουαλέτα. Ο στρατός σου κάνει μια καλή εκπαίδευση στο θέμα βρωμα/σιχασιά και τέλος πάντων μετά τον πρώτο σωρό σκατών που θα σκαρφαλώσεις για να φτάσεις στην βουλωμένη τουαλέτα, ε το πως βλέπεις το ποταπό ζήτημα "κατσαρίδα" θα αλλάξει οπωσδήποτε όπως και η κατηγορία "μπλιαχ-ίου" γενικότερα.

* Οπως ο στρατός ειναι "σχολείο" και για τα αγοράκια (κυρίως παλιότερα) έτσι και οι γυναίκες μπορεί να μάθουν κάτι από αυτό. Οχι με την εννοια που έχει καθιερωθεί, πως ειναι η πεμπτουσία του δημοσίου, πως μαθαίνεις να γλύφεις, πως η γραφειοκρατία κυριαρχεί κτλ. Προφανώς στο στρατό η γραφειοκρατία, η χαζομάρα και η τυπολατρεία θα κυριαρχούν, γι αυτό λέγεται στρατός και όχι καλλιτεχνικός σύλλογος. Αμα ειναι οι φαντάροι να σκέφτονται και μάλιστα αυτόνομα την κάτσαμε την βάρκα. Οχι, ο στρατός ήταν σχολείο, ιδίως παλαιότερα γιατί ήταν η μοναδική ευκαιρία για μερικούς να πάνε λίγο παραπέρα από τον τόπο που γεννήθηκαν και να δουν και μερικούς ανθρωποτύπους παραπάνω. Στα πλαίσια που υπάρχουν ακόμα γυναίκες που μετά το σχολείο (αν το τελειώσουν) παντρεύονται και μετατρέπονται σε παιδομηχανές, ε μια μικρή περιοδεία ανα την Ελλάδα καλό θα τους κάνει στον εγκέφαλο. Ο γράφων που πηγε φαντάρος με 2 πτυχία, έχοντας κάνει τις βόλτες του και σε σχετικά μεγάλη ηλικία και πάλι σοκαρίστηκε από τους ανθρωποτύπους που πέτυχε εκεί, γιατί όσο να 'ναι οι φοιτητικές παρέες φιλτράρονται. Στο στρατό δεν έχει τέτοια, θα αναγκαστείς να συνεργαστείς είτε  με φρούτα την ύπαρξη των οποίων δεν υποπτευοσουν ποτέ είτε με ανθρώπους που απέφευγες συνειδητά. Όλα αυτά ομολογουμένως σου ανεβάζουν ένα level κοινωνικής δεξιότητας, ανοχής και συνεργατικότητας.

* Αμα θετε ισότητα να θυμάστε πως η ισότητα ειναι και στις υποχρεώσεις. Ως φανατικός υπερμαχος της γυναικείας χειραφέτησης και τα λοιπά δεν ειμαι αντίθετος στην πτώση των αντρικών κάστρων.

* Τα στρατόπεδα ειναι κατά κανόνα απαίσια, βαρετά και άσχημα μέρη. Ίσως μια αυξημένη γυναικεία παρουσία να τα βελτιώσει λιγουλάκι. Ασε που αν γίνουν μικτές μονάδες (χλωμό το βλέπω, οι στρατοί όλου του κόσμου πάσχουν απο γενικευμένη ντεκαβλίαση) το όλο θέμα αποκτά και ένα εξτρά ενδιαφέρον. Πάω στοίχημα πως οι κοπάνες θα μειωθούν κατά πολύ.

* Προφανώς αυξημένη προσέλευση κληρωτών θα έχει σαν επακόλουθο την πολυπόθητη μείωση της στρατιωτικής θητείας. Μπορεί οι τωρινοί 9 μήνες να είναι λίγοι σε σχέση με τους παλαιούς 12, 14, 18 και 20 (ο πατέρας μου είχε κάνει ~30 μήνες θητεία με τις επιστρατεύσεις, τους Αττίλες κτλ), αλλά 4 με 6 μήνες εμένα μου φαίνονται καλύτεροι.

* Μετά την νοσοκόμα με ζαρτιέρες, η καβλωμένη λογαχός παραμένει δημοφιλής αντρική φαντασίωση :)

Πολιτικές:

* Ο στρατός ειναι καλό να έχει ισχυρό λαϊκό στοιχείο μέσα, "κληρωτούς" δηλαδή και να μην είναι αμιγώς επαγγελματικός, οι εξηγήσεις γι αυτό, αν δεν είναι αυτονόητες, θα δοθούν στα σχόλια - αν με ρωτήσει κανένας δηλαδή. Ναι, ξέρω, ο στρατός ήταν και είναι μια βαρετή και ως επι το πλείστον επίπονη εμπειρία, ούτε και σε μένα άρεσε, άσε που μου έκοψε κάμποσες επαγγελματικές προοπτικές, αλλά αν δούμε πέρα από τις προσωπικές μας εμπειρίες και με τους γειτονες μας να ειναι αυτοί που ειναι αλλά και τους κυβερνώντες (διαχρονικά) να είναι αυτοί που είναι, ο πολλαπλασιασμός μαχίμων/στρατεύσιμων και μάλιστα "λαϊκών στοιχείων" και όχι επαγγελματιών, μου φαντάζει ως κάτι θετικό. Θα μου πεις το λαϊκό στοιχείο δεν απέτρεψε την χούντα, οκ, αλλά το τότε λαϊκό στοιχείο δεν ειναι σαν το σημερινό τουλάχιστον ιδεολογικά (δεν ειναι μυστικό πως ένα καλό ποσοστό του τότε πληθυσμού ήταν φιλοχουντικό to say the least)

* Οταν πήγα φαντάρος ειδα πως πολλές μονάδες ειναι υποστελεχωμένες με αποτέλεσμα να δυσλειτουργούν και οι (εξαντλητικές) 20 και βάλε υπηρεσίες τον μήνα να ειναι κανόνας με αποτέλεσμα μετά απο λίγο να έχεις ένα ολόκληρο στρατόπεδο να κοιμάται όρθιο. Ο σχεδιασμός μπορεί να πάσχει, σίγουρα, αλλά είπαμε, με τους γείτονες να ειναι αυτοί που είναι το πράγμα δεν σηκώνει και πολύ νερό. Όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά.

* Όπως γνωρίζουμε όλοι, οι προσλήψεις στο δημόσιο έχουν μειωθεί αισθητά και οι όποιες απουσίες/έλλειψη στελεχών δεν μπορούν πλεον να καλυφθούν τόσο εύκολα με την πρόσληψη ΕΠΟΠ - που ειναι και κατά κανόνα ζώα όρθια.

* Ο υπόγειος και πονηρός δάκτυλος ειναι πως όσο είσαι φαντάρος, θεωρητικά τουλάχιστον:

-σε ταϊζει το κράτος και δεν επιβαρύνεις την οικογένειά σου (αμα θες δηλαδή. Τώρα αμα θες να καπνιζεις/τρως απέξω/κάνεις μπαρότσαρκες την γάμησες οικονομικά)

- δεν είσαι στην αγορά εργασίας και έτσι οι δείκτες ανεργίας δεν ανεβαίνουν, για την ακρίβεια μπορεί να μειωθούν. Αυτό βεβαίως για να πετύχει απαιτεί την μή μείωση της θητείας, κάτι με το οποίο είμαστε σφόδρα αντίθετοι.

Βγήκε λοιπόν ο Καμμένος και κάτι πέταξε σχετικά. Η υποψία μου είναι ότι πρόκειται για μια από τις γνωστές φωτοβολίδες-λαγούς και όχι για σοβαρά επεξεργασμένη πολιτική θέση, Καμμένος ειναι αυτός, αλλά ας ασχοληθούμε επι τη ευκαιρία. Τι λέει λοιπόν ο Καμμένος;

- Προαιρετική 6μηνη θητεία για όσες γυναίκες το επιθυμούν.

- Υποχρεωτική θητεία για όσες γυναίκες θέλουν να υπηρετήσουν στα σώματα ασφαλείας

- Καθιέρωση "στρατιωτικών" λυκείων για όσους εφήβους έχουν σχετικές στρατοκαβλίες.

Κατανοούμε την δίψα του Καμμένου για πολιτική επιβίωση (ειναι γνωστό πως οι αδύναμοι κυβερνητικοί εταίροι κατά κανόνα εξαφανίζονται κάπου στην πορεία) και την προσπάθειά του να περάσει προσωπικό στίγμα. Από το να τρέχει όμως σε καρακίτς του κερατά εκδηλώσεις, να αγγαρεύει τους φαντάρους να παίζουν κλαρίνα και να δίνουν σημαιάκια στις εθνικές εορτές και να φοράει μπουφάν στα οποία δεν χωράει, ειναι μια ευχάριστη αλλαγή πως έκατσε και σκέφτηκε πολιτικά. Ειναι μάλλον η δευτερη σοβαρή πολιτική του σκέψη (πέρα από το αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με αυτή) μέσα σε έναν χρόνο (η πρώτη ήταν η επαναδραστηριοποίηση της ΜΟΜΑς) οπότε δικαιούται να έχει έναν πονοκέφαλο αποδοτικότητας.

Καμμένες Αιτιολογήσεις:

1. " Τόσο στις Ένοπλες Δυνάμεις όσο και στα Σώματα Ασφαλείας έχουμε ανάγκη προσωπικού για την κάλυψη μάχιμων θέσεων. Χρειαζόμασε μαχητές και όχι γραφειοκράτες" 

2. "Επί επτά μήνες που δουλεύαμε μαζί στο Άμυνας η επάνδρωση των μονάδων πρώτης γραμμής  και η μαχητικότητα του προσωπικού ήταν μια από τις βασικές τους έγνοιες"

3. "Υπάρχουν παιδιά που από πολύ νωρίς έχουν κλίση στα στρατιωτικά επαγγέλματα, όμως ποτέ δεν τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν καριέρα διότι είναι υποχρεωμένα να περάσουν από ΄τις συμπληγάδες των Πανελληνίων και να υποβληθούν σε εξετάσεις άσχετες με το γνωστικό αντικείμενο του ειδικού επαγγέλματος που με πάθος θα ήθελαν να ακολουθήσουν. Τον "ψυχωμένο" αεροπόρο ή καπετάνιο ή τεθωρακισμένο ή πυροβολητή δεν τον βρίσκεις μέσω Πανελληνίων αλλά τον αναγνωρίζεις νωρίς μέσα από ειδικά μαθήματα, τεστ και δεξιότητες στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και από εκεί τον επιλέγεις για τις παραγωγικές σχολές"

Ας τα δούμε ένα ένα:

1. Και μαχητές χρειαζόμαστε και γραφειοκράτες και απ΄όλα. Ειναι πάντως αστεία η εικόνα μάχιμες μονάδες να υποστελεχώνονται και λοχοι διοικήσεως, στρατηγεία κτλ να έχουν αυξημένη πληρότητα. 

2. Τα είπαμε και τα ξαναείπαμε και μεις. Σιγά σιγά η μείωση της θητείας και η περικοπή προσλήψεων έχουν οδηγήσει σε προβληματικές καταστάσεις σε μερικές μονάδες. Προφανώς και δεν ισχυρίζομαι πως ο στρατός κάνει βέλτιστη χρήση του ανθρώπινου δυναμικού του, αλλά επιφυλάσσομαι για το αν ο οποιοσδήποτε στρατός του κόσμου κάνει βέλτιστη χρήση οποιουδήποτε πράγματος. Η βέλτιστη και έξυπνη χρήση αντιτίθεται στας στρατιωτικάς παραδόσεις, ενώ η ασφαλής και for dummies προσέγγιση είναι ο κανόνας και η κυριότερη αιτία ειναι η μακροχρονη εμπειρία μιας και διαχρονικά στους στρατούς όλου του κόσμου πηγαίνουν και τα περιεργα φρούτα που λεγαμε παραπάνω, αυτοί που θέλουν οδηγίες χρήσεως για να ανοίξουν μια μπύρα.

3. Εχοντας δει ως πιτσιρικάς με τα μάτια μου τέτοιους στρατόκαβλους τύπους (ο άλλος έβγαλε όλο το λύκειο πχ φορώντας παραλλαγή και στρατιωτικά άρβυλα (!) ), μπορώ να δεχθώ ότι θα υπάρχει πελατεία για αυτό το πράγμα, ειδικά αν σου δίνει μια εξασφαλισμένη θεσούλα και το μιστουλάκο σου. Ειμαι κάθετα αντίθετος στο ότι οι αξιωματικοί πρέπει υποχρεωτικά να έχουν βγάλει το στρατιωτικό Λύκειο όμως μιας και πολλοί έφηβοι δεν είναι στρατόκαβλοι από τα 15 αλλά μπορεί να τους βγει αργότερα. Άσε που η στρατοκαβλίαση δεν ειναι αρκετό προσόν για να σε κάνει δυνητικό διοικητή μονάδας μιας και πλέον δεν είμαστε στις εποχές της οπλιτικής φάλαγγας. Σε μερικούς όμως που η στρατοκαβλία βγαίνει νωρίς, ε ας το εκμεταλλευτούμε, όχι όμως για να τους κάνουμε σώνει και καλά στελεχάρες. Υπάρχει βεβαίως ο αντίλογος πως αυτή η ιστορία για να λειτουργήσει και στα πλαίσια ίσων ευκαιριών και τα λοιπά πρέπει να γεμίσει στρατιωτικά λύκεια η χώρα, κοινώς νέες προσλήψεις στα κουτουρου, και όλα αυτά για να γεμίσουμε στρατόκαβλους γκασμάδες. Δεν το λες και ειδυλλιακή εικόνα. Οπότε η αντιπρότασή μου εδώ, όπως και σε κάθε τι που αφορά την εκπαίδευση, ειναι το σπεύδε βραδέως.

Τελος πάντων ειπε αυτά που είπε ο Καμμένος. Οι αναμενόμενες αντιδράσεις θα ήταν προφανώς αντίθετες κυρίως από:

* Τους δεξιοι, διότι ο ρόλος της γυναίκας ειναι να είναι στο σπίτι και τι μαλακίες ειναι αυτές

* Τους αριστεροί, διοτι γινομαστε έθνος στρατοκαβλων και τα λοιπά και τα λοιπά - λες και οι "αριστεροκρατούμενες" χώρες δεν έχουν ένοπλες δυνάμεις.

* Τους υπόλοιποι διοτι δεν μας ενδιαφέρουν οι στρατιωτικές ανάγκες αλλά να την πούμε στην κυβέρνηση. 

Με ξάφνιασαν όμως οι κραυγές των φιλελεύθεροι. Το να επιτρέπεις σε μερικούς να κάνουν κάτι που θέλουν (προαιρετική θητεία, στρατιωτικά λύκεια) είναι θεωρητικά μέσα στην φιλελεύθερη ιδεολογία, άσε που αυτοί μας έχουν πρήξει με την ειδίκευση σε νεαρή ηλικία. Ο "φίλος" μου Πασχουάλ Μανδραβέλης, το προχώρησε λίγο παραπάνω

@panos2222 υπάρχει δημοκρατική χώρα που έχει στρατιωτικά λύκεια;

— Paschos (@Mandravelis) December 26, 2015

oπότε αναγκάστηκα να ασχοληθώ 13 δευτερόλεπτα κάνοντας δημοσιογραφική δουλεια της πλάκας (ξερετε, απο αυτή που δεν έκανε αυτός), κοινώς ψάχνοντας για χώρες με στρατιωτικά σχολεία στην wikipedia. Δύσκολο ε; Και τι βρήκα; Πως οι ΗΠΑ έχουν μια μαούνα στρατιωτικά σχολεία!

@Mandravelis @panos2222 https://t.co/g0wBIdEK1E

— zaphod b (@aeisixtir) December 26, 2015

Αντε τώρα να εισαι φιλελές με τα σωστά σου και να κατηγορήσεις τις ΗΠΑ για αντιδημοκρατικότητα!

Τέλος πάντων, εγω που είμαι αντιμιλιτιαριστής, αντι-ειδίκευση-σε-νεαρή-ηλικία και αντι- γενικώς μπόρεσα να βρω τις ανάγκες που θα καλύψει αυτό το σχέδιο, άσε που αναγνώρισα και την πονηρια του χοντρού (ο Καμμένους την βγήκε φεμινιστικά στους διαφωνούντες) αλλά και το πολιτικό/πρακτικό ζήτημα του πράγματος. Οι φιλελέ και οι ποταμίτες για άλλη μια φορά απέτυχαν να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, ενίοτε ψευδόμενοι ασύστολα.


* Α, κάποιος να ενημερώσει τον Θεοδωράκη και τους λοιποί πως γυναίκες στο στρατό έχουμε ήδη, είτε υψηλόβαθμες - καρριερίστριες (θυμαμαι μια ταγχαταρχέσα στον Έβρο που ήταν κό-λα-ση), είτε χαμηλόβαθμες-καραβανούδες, είτε ΕΠΟΠ, κοινως ο Καμμένος δεν έκανε και καμια πολιτιστική επανάσταση. Nothing new to see here, move along.


Αντιρρήσεις.
Οι μοναδικές σοβαρές αντιρρήσεις ειναι οι εξης:
* Ο στρατός και οι ιστορίες για το στρατό ήταν το αντίδοτο της "αντρικής" παρέας κόντρα στο μπουρδοροδοκόκκινο, στο τι θα φάμε το μεσημερι, στο τι χρώμα ειναι το μελιτζανολαχανί, στις διαφορές λεπτών και χοντρών σερβιετών και στις αλλες αποκλειστικά γυναικείες κουβέντες που μας κάνουν και τρέχουμε. Λέγαμε εμεις τις καμένες ιστορίες από το στρατό και οι γυναίκες απομακρύνονταν πανικόβλητες και αηδιασμένες. Οι στρατιωτικές ιστορίες  ειναι ιδανικός ανθρωποδιώχτης αν θες να συζητήσεις αμιγώς "αντρικά" θέματα - και τρομακτικά βαρετές, επαναλαμβανόμενες και συνήθως ψευδείς btw. Η μαζική είσοδος των γυναικών σε αυτό το άβατο , μετά το κακό που έκανε ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρό που το έκανε γκομενοζήτημα, θα μας κόψει την αποκλειστική γνώση ενός ακόμα θέματος και την ικανότητα να λέμε στην δικιά μας "μην μιλάς μαρή, εσύ δεν ξέρεις".
* Ο ελληνικός στρατός αποκλείεται να γίνει έτσι

(εψαχνα να βρω την διαβόητη σκηνή των "κοινών ντους" του Starship Troopers 1 αλλα μας έφαγε η σεμνοτυφία του youtube και του vimeo)

ή έτσι