Ο Παστίτσιος, η δημοκρατία και ο Αδωνις

Λοιπον εγινε η ιστορία με τον Παστίτσιο, τα είπαμε, τα είπαν και άλλοι πολύ νόστιμα και ωραία και η ζωή συνεχίζεται. Πιθανότατα ο Παστίτσιος δεν θα καταδικαστεί όταν και αν γίνει το δικαστήριο διοτι στις δυτικές κοινωνίες οι καταδίκες για τα ζητήματα αυτά ειναι (πλεον) πολύ σπανιες και κυρίως βγάζουν γέλιο και κάνουν ρόμπα το κράτος που τις υιοθετεί.

Αυτό ομως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ένα πρόβλημα - και χοντρό μάλιστα - κατανόησης βασικών όρων λειτουργίας της δημοκρατίας στη χώρα μας (δεν ξέρω επακριβώς τι γίνεται στις άλλες δυτικές γιατί όσο να ΄ναι εδω μενω, αν και μεταξύ μας, χλωμους μας βλέπω).

Ας τα κάνουμε λιανα αρχίζοντας απο τα αυτονόητα.

Το θέμα μας θα είναι να ορίσουμε με εύκολα παραδείγματα (η βρισιά μαλάκας ή/και γαμημένος μπάσταρδος είναι μια χαρά σαν παράδειγμα και ας δούμε τι γίνεται όταν τη λέμε σε πρόσωπα και κατόπιν σε ιδέες) την "ελευθερία του λόγου", καθως και το πότε ο νομοθέτης ασχολείται με αυτήν, όχι για να την καταπνίξει, διοτι δεν μπορεί, αλλά για να επιβάλλει κυρώσεις διοτι μερικά πράγματα δεν είναι ασπρο μαύρο.

ΝΑΙ λοιπον, στις δημοκρατίες υπάρχει ελευθερία λόγου. Συνταγματικά και υπερκρατικά (ΕΕ) κατοχυρωμένη. Απλό. Ελευθερία του λόγου σημαίνει πως μπορεί να λέει (προφανώς) ο καθένας ό,τι του ανέβει στα πόδια και ό,τι του κατέβει στο κεφαλι. Ορθον. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο καθείς μπορεί να λέει τις μαλακίες του χωρίς συνέπειες. Εαν στο μυαλό μερικών υπάρχει ως υπαρκτό σενάριο πως μπορώ εγώ να πάω στον περιπτερά της γειτονιάς μου και να του πω ατιμώρητα ότι ειναι ένας γαμημένος μπάσταρδος, τότε δεν πάτε καλά, διοτι το πιθανότερο ειναι να με δείρει (btw σε ενδεχόμενο δικαστήριο μετά θα την κέρδιζα την δίκη διοτι αλλη βαρύτητα έχουν τα λόγια και άλλη τα....χέρια) πράγμα που σημαίνει πως πρακτικά η ελευθερία του λόγου σταματά εκεί που αρχίζει παραβιάζει δικαιώματα ή την αξιοπρέπεια του (όποιου) άλλου προσωπικά. Αυτο ομως ειναι αρκετά αυστηρό. Αν έλεγα στον περιπτερά πάλι πως θεωρώ πως οι γαύροι ειναι γαμημένοι μπάσταρδοι και αυτός ως γαύρος παρεξηγιόταν οι πόντοι δίκιου του ψιλομειώνονται διοτι δεν θίγεται ο ίδιος προσωπικά και σίγουρα ο σκοπός μου δεν ήταν να τον θίξω προσωπικά, οποτε αν με δείρει μετά μάλλον την δίκη την κερδίζω σίγουρα εγώ.

Αν τώρα εγώ έγραφα ένα βιβλίο (ένα έργο τέχνης δηλαδής) που έλεγε:

α) πως ο περιπτεράς μου ειναι ενας γαμημένος μπάσταρδος 

ή

β) πως οι όλοι γαύροι ειναι γαμημένοι μπάσταρδοι

η ερώτηση ειναι: Θα μπορούσε ο περιπτεράς να ζητήσει να αποσυρθεί το βιβλίο στην περίπτωση α; Η απαντηση ειναι ΟΧΙ. Θα μπορούσε ο περιπτεράς να με μηνύσει και να αιτηθεί ηθική (εεεε  δηλαδή υλική) αποζημίωση επειδής τον έθιξα; Προφανώς ναι με πιθανότητες να έχει δίκιο να ειναι μοιρασμένες (ανάλογα με το πόσο κακότροπος μπορώ να γίνω ως συγγραφέας). 

Πχ:

1. αν έκανα ρητά δήλωση εντός του βιβλίου πως χιουμορίζω ποιητικήν αδεία και τα λοιπά τότε δεν θα είχα ζήτημα, διοτι κάνουμε και τέχνη

2. αν εγραφα όπως τώρα για "τον περιπτερά της γειτονιάς μου που ειναι μαλάκας" ε θα πρέπει κάποιος να είναι πολύ μαλάκας ρε αδερφάκι μου για να πει "γεια σας εγώ ειμαι-δεν είμαι ο μαλάκας για τον οποίο τόσος ντόρος γίνεται. Και αυτό το παράδειγμα τέχνη ειναι παρεμπιπτόντως.

3. αν τελικά είχα δημοσιογραφικού τύπου αποδείξεις πως ο Ταδε Ταδόπουλος ονομαστικά ειναι περιπτεράς, γαύρος και μαλάκας και γαμημένος και μπάσταρδος θα δικαιωνόμουνα. Αυτο ονομάζεται ρεπορτάζ.

4. αν όμως έγραφα πως ο κος Ταδε Ταδόπουλος ονομαστικά, επαγγελμα περιπτεράς και γαύρος ειναι ενας γαμημένος μπάσταρδος ενώ δεν ήταν, τότε και μόνο τότε η ελευθερία λόγου μου θα είχε πλέον συνέπειες διότι εβλαψα τον άλλο προσωπικά χωρίς καν να υπάρχει καποια άλλη έννοια (πχ δημοσίου συμφέροντος, όπως δυνητικά στην περίπτωση 3) εντός του πράγματος. Ειμαι λοιπον ένας κοινός υβριστής και συκοφάντης και στην παρούσα περίπτωση πρέπει να τιμωρηθώ, πιθανώς όχι με ...απόσυρση του βιβλίου μου, αλλά με υλικό τρόπο (πχ εξαναγκασμού γραπτής αναίρεσης από εμένα των υβριστικών μου σχολίων, πρόστιμα και άλλα τέτοια). Η ελευθερία λόγου λοιπόν μπορεί να κουντρήσει με την κοινη συκοφαντία ή την σπορά ψευδών ειδήσεων η οποία διώκεται γενικώς.

Προφανώς για την περίπτωση β ο γαυροπεριπτεράς μου μάλλον δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα, εκτος και αν μαζεύονταν όλοι οι γαύροι της περιοχής και με κυνηγούσαν δικαστικά, αλλά και αυτοί μάλλον θα λάμβαναν τον πούλον διοτι ετσι λειτουργούμε εμείς εν δυτικότροπω σκέψη. Γκεγκε; 

* Σημαντική εξαίρεση: αν στην συνέχεια το πήγαινα παραπέρα και έλεγα πως όλοι οι γαύροι πρέπει να πεθάνουν θα μπορούσα να κυνηγηθώ ως ρατσιστής και προτρέπων σε γενοκτονία. Νομίζω πως καταλαβαίνουμε τη διαφορά απο το "απλο" ρατσιστικό σχόλιο σε προτροπη δολοφονίας/γενοκτονίας, ναι;

Αν τώρα όμως ήμανε προεδρος ή/και εκπρόσωπος των περιπτεράδων ή/και γαύρων της περιοχής ειναι πιθανο να πέρναγα απο το "δικο τους" πειθαρχικο διοτι επεδειξα κακη συμπεριφορά ως αναδελφος περιπτερογαύρος κτλ κτλ; Πιθανον. Μπορει να με ξήλωναν διοτι δεν επειδειξα συνέπεια στα καθήκοντα που είχα αναλάβει κτλ κτλ; Πιθανότερον. Αυτο τώρα έχει να κάνει με την ελευθερία του λόγου ή με αθέτηση υποχρέωσης που είχα αναλάβει;

Οπως καταλαβαίνουμε υπάρχουν περιπτώσεις που κάποιος οικειοθελώς αυτοπεριορίζει την ελευθερία του λόγου, όχι διοτι ειμεθα φασίστες και τέτοια αλλά διότι αυτή είναι η δουλειά του. Πληρώνεται (και) γι αυτό δηλαδής ή έχει εκλεγει (και) γι' αυτό.

(Φανταστικο σενάριο: με προσλαμβάνει κάποιος και κάθε μέρα που πάω στην δουλειά του λέω "καλημέρα μαλάκα". Με απολύει επειδή τον έβρισα και εγώ διαμαρτύρομαι επειδή....περιορίζει την ελευθερία του λόγου μου! Ναι, μπορεί το συμβόλαιο μας να μην έλεγε πως "δεν λέμε το αφεντικό μαλάκα" αλλά κάποια πράγματα ρε παιδί μου εννοούνται!)

Αν βγει πχ ένας δικηγόρος και "δωσει" τον πελάτη του κατά παραβίαση του απορρήτου της μεταξύ τους σχέσης ΔΕΝ μπορεί να επικαλεστεί την ελευθερία του λόγου του για να δικαιολογήσει την πράξη του. Μπορεί (που δεν το νομίζω) κάποιο δικαστήριο να κάνει δεκτά τα στοιχεία του δικηγόρου αλλά ο δικηγορικός σύλλογος θα κάνει ότι μπορεί για να τον ξηλώσει. Μόνο κάποιος ηλίθιος θα έβλεπε "φασιστική φίμωση του λόγου" σε αυτό. Το καταλάβαμε;

Το ίδιο ζήτημα υπάρχει και με τους δημοσιογράφους. Η σπορά ψευδών ειδήσεων, η μή διαστάυρωση πληροφοριών ή η συκοφαντία που λέγαμε προηγουμένως, θεωρητικά αντιμετωπίζονται αυστηρότερα όταν ο πράττων είναι δημοσιογραφος διότι πέρα από τις όποιες ποινικές και αστικές ευθύνες που μπορεί να τύχουν, οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι για να διατηρήσουν το κύρος τους μπορεί να τον αποπέμψουν. Αυτο δεν συνιστά κατ' ανάγκη φίμωση και πιθανώς ο ίδιος ο δημοσιογράφος μπορεί μετά να πάει στην δικαιοσύνη και να καταγγείλει την αποφαση του συλλόγου αν θεωρεί πως έχει δίκιο.

Το γενικότερο συμπέρασμα ειναι πως μπορεί η ελευθερία του λόγου/έκφρασης να περιοριστεί από κάποιον όταν αναλαμβάνει έναντι μιας όποιας ομάδας να την περιορίσει γιατί είναι εντός των καθηκόντων που έχει αναλάβει γενικώς. Ο δικηγόρος έχει το απόρρητο, ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να δημοσιεύει ανακρίβειες, τα στελέχη έχουν confidentiality agreements και δεν έχω δει κανέναν εισαγγελέα Αρείου Πάγου να κυκλοφορεί με τον μελεούτσο έξω το μεσημέρι στο Σύνταγμα.

Παμ' παρακάτω. Τι γίνεται όμως όταν στηλιτεύονται ιδέες;

1. Αν πω πως οι χριστιανοι είναι μαλάκες;

2. Αν πω πως ο Χριστός ήτονε μαλάκας;

3. Αν πω πως ο Θεός ειναι μαλάκας;

4. Αν πω πως ο Παϊσιος ήτανε μαλάκας;

5. Αν πω πως ο νόμος της....βαρύτητας είναι μαλάκας;

6. Αν κάψω μια σημαία;

7. Βάλτε το δικό σας 

Παμε να τα δούμε ένα ένα.

1. Δικαιούνται οι χριστιανοί να διαμαρτυρηθούν συλλογικά και ίσως και ατομικά όπως στην περίπτωση των γαύρων περιπτεράδων πιο πάνω. Το παρόν σχόλιο ειναι ρατσιστικό διοτι χαρακτηρίζει κακότροπα συλλήβδην μια ομάδα η οποία μπορεί να μην νιώθει πως αποτελείται αποκλειστικά απο μαλάκες βρε αδερφέ. Όταν μάλιστα αρχίζω να εξηγώ παρακεί γιατί πρέπει να σκοτωθούν ολοι οι χριστιανοί και τι καλά που θα είμασταν σε ένα κόσμο με νεκρους όλους τους χριστιανούς και τα λοιπα, εδώ λοιπόν έχουμε το αδίκημα της προτροπής σε γενοκτονία (το οποίο συνήθως πάει πακέτο με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων/παραχάραξη ιστορίας). Οποτε δεν μπαίνει στο ιδιο συρτάρι με τα υπόλοιπα. Προφανώς έχει κάποιος το πρωτογενές δικαίωμα να το γράψει σε βιβλίο αλλά επίσης προφανώς μπορεί κάποιοι από τους στοχους της ευαγγελιζόμενης γενοκτονίας (update: Να θυμόμαστε την διαφορά: 'Κάποιοι' σημαίνει πολίτες, οι οποίοι μας τρέχουν στα δικαστήρια επειδή θίγονται. Μήνυση προφανώς μπορεί να κάνει όποιος γουστάρει όπου γουστάρει. Υπάρχει τεράστια διαφορά όταν το κράτος δρα αυτεπαγγέλτως, το οποίο το κάνει συνήθως σε ποινικά αδικήματα και όχι σε αστικά τύπου "παρεξηγήθηκα". Αν γίνομαι κατανοητός) να θιγουν και να ζητήσουν αστικές και ποινικές ευθύνες. (περίπτωση Πλευρη. Εδω δεν έχουμε "φίμωση". Εχουμε καταγγελία για προτροπή σε γενοκτονία η οποία απαγορεύεται απο τους νόμοι αν και τα όρια ειναι όντως λεπτά και δεν θυμάμαι τι έγινε τελικα. Σαχλαμάρα πάντως όποιος το μπερδεύει αυτό με τον ....Πανούση ή τους funel πχ διοτι άλλο το "Καραπιπερίμ η απαντηση στο Τεριρεμ"  και άλλο το "Εβραιοι όλη η αλήθεια". Στο ένα έχουμε σάτυρα και στο άλλο παραχάραξη της ιστορίας και προτροπή σε γενοκτονία.)

2. Ας έρθει ο Χριστός να μου κάνει μήνυση. Κανεις άλλος δεν το δικαιούται. Αντε να γίνει κανα debate περί της "πραγματικής ιστορίας για το Χριστό και πόσες μαλακίες βάραγε αν βάραγε" και τέτοια. Οι ιδέες γενικώς δεν παθαίνουν τίποτε αμα τις πειράζεις. Αν τωρα η κερά Σουλα στεναχωρηθεί που της βρίζουν τον....Χριστό της, ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΕ γιατί όπως το πάει θα ακούσει και καμία Παναγία

3. Το ίδιο με πιο πάνω και χειρότερα. Αν ο Θεός υπάρχει και παρεξηγηθεί μπορεί να με πάρει στο κυνήγι ο ίδιος. Αν πάλι ενώ υπάρχει δεν παρεξηγηθεί γιατί σπεύδετε να τον υπερασπιστείτε εσείς, τόσο αδύναμος είναι; Αν πάλι δεν υπάρχει προφανώς δεν γεννάται ζήτημα (πχ: ο Πήτερ Παν είναι μαλάκας.)

4. Ωπ το θέμα μας ή κάτι τέτοιο. Απαντηση: οποιος θίγεται προσωπικά μπορεί να γκρινιάξει. Ποιοι θίγονται πραγματικά προσωπικά; Απαντηση:

α) ο μακαρίτης

β) (αισιοδοξα) οι συγγενείς του. 

Τέλος. Ο χψζ βουλευτής πχ ή η κερα Σούλα που λέγαμε προηγουμένως ΔΕΝ θίγονται προσωπικά αλλα....συναισθηματικα. Κοινώς χεστήκαμε. Αμα ήντονε έτσι δεν θα λέγαμε τίποτε και δεν θα γράφαμε τίποτε γιατί πάντα μπορεί κάποιος σχετικοάσχετος να παρεξηγηθεί (και έτσι και χειρότερα: θα βλέπαμε καμια ταινία και θα παίρναμε τηλέφωνο το 100 ίσως και το 200)

5. Τα ίδια. Δικαιούται ο νόμος της βαρύτητας να κάνει προσφυγή στον Άρειο Πάγο. Μέχρι τότε οι φυσικοί απλά θα χασκογελάμε με τον λέγοντα τη φράση αυτή.

6. Τα ίδια και χειρότερα. Μια σημαία πειράζει να την κάψεις αν δεν ειναι δικιά σου, πχ να κλέψεις τη σημαία του γείτονα και να της βάλεις φωτιά. Εκτος και αν εισαι τόσο μαλάκας ρε αδερφάκι μου που να νομίζεις πως αμα κάψουμε καμια σημαία παραπάνω θα χάσουμε τη Θράκη.

7. Ε βάλτε το να το δούμε!

Και κάπου εδώ θυμήθηκα και το ουγκ της ημέρας το οποίο με ώθησε στο να γράψω το παρόν σεντονάκι. Άδωνις. Μάλιστα. θαυμάστε λογική:

Η δική μου ένσταση τότε στην υπόθεση της κυρίας Παπαχρήστου δεν ήταν ως προς το εάν θα έπρεπε ή όχι να τιμωρηθεί, αντιθέτως από την πρώτη στιγμή είπα ότι πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά ότι η τιμωρία της ήταν δυσανάλογα μεγάλη με την πράξη της. Ήθελα δηλαδή μία τιμωρία αλλά όχι τόσο βαριά. 

Ας ειμαστε λοιπον αναλυτικοί. Άδωνις είναι αυτος, δεν είναι ότι κι ότι. Λοιπον:

α) Ο Παστιτσιος τσιμπήθηκε απο την ΕΛΑΣ και του αποδώθηκαν κατηγορίες απο εισαγγελέα. Κοινως το κράτος που εκπροσωπεί εμάς και τα οργανα του που εκπροσωπούν τους νόμους του τον κυνήγησαν. Η τιμωρία του αναμένεται να υπάρξει ή όχι σύμφωνα με την ποινική διαδικασία. Εμεις τωρα θεωρούμε πως ο ανθρωπος έκανε σάτυρα (βλ και τις περιπτώσεις 2-3-4 πιο πάνω) και δεν γεννάται ζήτημα. Κατανοητο;

β) Η Παπαχρήστου ΔΕΝ διώχθηκε απο την Ελληνική δικαιοσύνη και κανένας εισαγγελέας ή αστυνομικός δεν ασχολήθηκε με την πάρτη της διοτι ποινικο/αστικό αδίκημα ΔΕΝ υπήρξε. Ασχολήθηκαν οι αθλητικές αρχές και η αθλητική δικαιοσύνη με αυτήν και την κόψανε διοτι απλούστατα στον αθλητισμό υπάρχουν τέτοιοι κανόνες, πάμε δηλαδή στον αυτοπεριορισμό που λέγαμε προηγουμένως! Και μάλιστα είναι ακόμα χειρότερο διότι την Παπαχρήστου την πληρώνω ΕΓΩ ως πολίτης ενώ ο Παστίτσιος τα βγάζει πέρα μόνος του. Απαιτώ λοιπόν από αυτον που πληρώνω ΕΓΩ (εγώ σαν λαός/κράτος, όχι προφανώς σαν Zaphod) να έχει κάποιους ΠΑΡΑΠΑΝΩ κανόνες στην συμπεριφορά του. Οπως απαιτώ πχ ένας αστυνομικός να μην παρανομεί. Και μην ακούσω μαλακίες τύπου το κορίτσι δεν ήξερε και τα λοιπά. Όλοι οι αθλητές το ξέρουν πως υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι κανόνες, και μάλιστα ειδικά πριν τα μεγάλα events, επειδή όλοι ξέρουμε τι σπίρτα ειναι οι αθλητές, τους γίνεται και ειδικό φροντιστήριο επί του θέματος. Οπως μάλιστα ακούσαμε τις ημέρες των Ολυμπιακών αγώνων και άλλοι αθλητές από άλλες χώρες τιμωρήθηκαν αναλόγως για ανάλογες συμπεριφορές.

γ) Το αν η τιμωρία είναι υπερβολική ή όχι θα το κρίνουν τα αρμόδια όργανα (που εκπροσωπούν ΕΜΕΝΑ, δηλ όλους μας) και θα το δούμε. Δεν θα το κρίνει ο Άδωνις ούτε ο Zaphod. Σιγουρα όμως θα πρέπει να θυμόμαστε πως άλλο η κανονική και άλλο η αθλητική δικαιοσύνη. Οποιος δεν το καταλαβαίνει δεν φταίω εγώ. Εσεις δηλαδή αν σας κλωτσήσει κάποιος στο καλάμι ενώ περπατάτε θα του...δείξετε κίτρινη κάρτα;

Αντιθέτως η Αριστερά και οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που τώρα δηλώνουν την πλήρη και απόλυτη προσήλωσή τους στην Ελευθερία του Λόγου ακόμη και αν αυτός προσβάλει τον πυρήνα της προσωπικότητας άλλων ανθρώπων (πχ στην περίπτωση Παπαχρήστου το κοροιδευτικό στοιχείο ήταν το χρώμα του δέρματος, ενώ στον Παστίτσιο, η θρησκεία και τα πιστεύω κάποιων άλλων) τότε δεν αρκούντο σε μία απλή σύσταση ή συγγνώμη αλλά απαιτούσαν και τον πλήρη αποκλεισμό της από τους Αγώνες (κατ’ αναλογίαν θα έπρεπε οι μηνύοντες τον Παστίτσιο να ζητούν την ισόβια φυλάκισή του).

Αηδιες. Το σχόλιο της Παπαχρήστου άνηκε σαφώς στην περίπτωση 1 (ρατσιστικό σχόλιο και σπορά ψευδών ειδήσεων μιας και ο ιος του Νείλου-πως-λεγεται δεν κατάγεται από εκεί, απλά εκεί ταυτοποιήθηκε) ενώ η περίπτωση Παστίτσιου ειναι ξεκάθαρα σάτιρα, δηλαδή ΤΕΧΝΗ και δεν προσβαλε κανέναν προσωπικά ή ομαδικά, αν και μερικοι προσβλήθηκαν συναισθηματικά, δηλαδή φαντασιακά.

Θα περιφρονούσα αυτόν τον γελοίο που νομίζει ότι προσβάλλοντας την θρησκεία και τα Όσια και Ιερά των άλλων ανθρώπων, ότι κάνει και κάποιου είδους εξυπνάδα. Όμως δεν είναι καθόλου υποχρεωμένοι να έχουν και οι υπόλοιποι εκ των θιγομένων την ίδια με μένα υπομονή. 

Ξαναλέω λοιπον. Οι ιδέες δεν παθαίνουν κατιτις. Οι άνθρωποι παθαίνουν και κανείς δεν θίχτηκε άμεσα παρά μόνο στο φαντασιακό του. Το καταλαβαίνουμε; Δηλαδή αν κάποιος βρίσει το ....σουβλακι που ΕΓΩ θεωρώ ιερό νομίζετε πως θα έχω δίκιο αν προσβληθώ; Νομίζετε πως αν απαιτήσω απο την ΕΛΑΣ και την Ελλ. δικαιοσύνη να κυνηγήσουν τον...ανίερο αντισουβλακιστή θα δικαιωθώ; Και αν (λεμε τώρα) δικαιωθώ θα έχω δίκιο τελικα; Πλάκα με κάνετε; Αμα ειναι να αρχίσουμε να ανησυχούμε με το τι ΜΑΛΑΚΙΑ θεωρεί κανένας ιερή ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΑΜΕ για τίποτα. (* επι του πιεστηρίου: η ανωτέρω δήλωση Αδωνη όμως καταφέρεται προσωπικά ενάντια στον Παστίτσιο τον οποιο λέει γελοίο, είναι δηλαδή μια άμεση μειωση της προσωπικότητας κάποιου ο οποίος ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να απαιτήσει αστικές ευθύνες στα δικαστήρια επί εξυβρίσει. update: Παρατηρούμε λοιπόν πως ο κύριος Άδωνις που το παίζει κήνσορας κετς υποπέπτει στο αδίκημα της λόγω εξύβρισης καθώς καταφέρεται έναντι κάποιου προσωπικά και μάλιστα απο βουλευτική θέση ισχύος και όλα αυτά σε μια δήλωση του η οποία ταυτόχρονα δείχνει άγνοια του δικαίου που ακολουθείται (μπερδεύει το ποινικό με το αθλητικό δίκαιο) κατά περίπτωση και προσπαθεί να δείξει στους ψηφοφόρους του μιαν "αξιοπρεπή συμπεριφορά" που πρέπει να ακολουθηθεί. Κατα τον Αδωνη το να βρίζεις προσωπικά αυτόν με του οποιου τις απόψεις/λόγια/έργα διαφωνείς ειναι προτέρημα και δείγμα υπομονής. Μάλιστα. Αναρωτιέμαι για το τί iq θεωρεί ο ίδιος πως έχουν οι  ψηφοφόροι του )

Τέλος νομίζω ότι αυτή η υπόθεση φέρνει στην επιφάνεια κάτι για το οποίο δεν πολυμιλούμε αν και όλοι το βλέπουμε, την απίστευτη χυδαιότητα που επικρατεί στο διαδίκτυο. Ίσως η αίσθηση της ανωνυμίας και της ατιμωρησίας να βγάζει το πραγματικό μας πρόσωπο, όπως φαίνεται σε σχόλια, σε ύβρεις κλπ που δημοσιεύονται σχεδον κάτω από κάθε άρθρο. 

Ολο αυτό το τελευταίο έχει ένα και μόνο ένα στοχο. Την άρση της ανωνυμίας στο ίντερνετ με πρόσχημα την περίπτωση παστίτσιου μιας οπου προφανώς πάντως δεν υπήρξε ζήτημα μιας και ο ....παρανομών (ας γελάσουμε) τσιμπήθηκε με ταχύτητα πολυβόλου!

Ταυτα και μένω λοιπον και ελπίζω να ξεκαθαρίσαμε δυο τρία απλά κατά βάση πραγματάκια....


Υστερικόγραφον και επιμύθιον:




Υστερικόγραφον2: Διαβάστε και αυτό. Ενδεικτικά:

Βλασφημία: Συνέπεια; Χμμμ, στερήθηκε κάποιος κάτι; Υπέστη κάποιος κάτι; Διακωμωδήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος. Εεε και; Προσεβλήθη; Κλαίει; Στεναχωρήθηκε; Δεν θα έχει πρόσωπο να κυκλοφορήσει στην κοινωνία; Μα ο θεός απαγορεύει τη βλασφημία, θα αντιτείνουν οι πιστοί! Ναι, την απαγορεύει σ’ εσένα βραχυκυκλωμένε εγκέφαλε και δεν πρόκειται να σε χρεώσει για την βλασφημία που εκστομίζει κάποιος άλλος. Βλασφημία!!! Μια αμαρτία η οποία πέρα από την ενσωματωμένη έννοια του κακού, ενσωματώνει και την έξτρα προϋπόθεση των απροσδιόριστων συνεπειών που χαρακτηρίζουν ως κακή μια πράξη. Κάποιος κορόιδευε τον Παΐσιο. Κάποιος κορόιδεψε έναν τύπο που δεν υπάρχει πια και που συνήθιζε να αναγνωρίζει τους ψυχασθενείς ως εξής:

Άλλοτε πάλι τους δίνω νερό στο οποίο προηγουμένως έχω βουτήξει τεμάχιο άγιου Λειψάνου, αλλά, αν έχουν δαιμόνιο, δεν το πίνουν απομακρύνονται.

Και τι έγινε; Θα σας απαντήσω αμέσως! Τίποτα!!! Ας αποπειραθεί να περιγράψει της συνέπειες του εμπαιγμού του Γέροντος κάποιος θιγμένος. Ξέρετε τι θα καταφέρει; Τίποτα!!!