Διάβασα αυτό το άρθρο του Κώστα Εφήμερου, ο οποίος εν ολίγοις πάει το μαγαζί για κλείσιμο λόγω έλλειψης χρημάτων.
Τι να πω, συμπάσχω, συμπαρίσταμαι και όλα τα συν-.
Τον Κώστα ούτε τον ξέρω προσωπικά, ούτε και βλέπω να τον γνωρίζω στο προσεχές μέλλον. Τον διαβάζω και τον διάβαζα και το site μου αρέσει, ακόμα και όταν διαφωνώ με αυτά που γράφονται εκεί μέσα, σου δίνει την αίσθηση πως οι άνθρωποι παιδεύτηκαν για να τα γράψουν, δεν κάνουν διάδοση hoaxes, δεν είναι ψεκασμένοι, δεν φαίνεται να τα παίρνουν - και αν τα έπαιρναν δεν θα τους κατηγορούσα εάν και εφόσον η ποιότητα δουλειάς τους παρέμενε σταθερή.
Καλώς ή κακώς εχουμε μπερδεψει ορισμένα πράγματα. Ενα από αυτά ειναι ο εθελοντισμός όπως έχω γράψει και εδώ. Υπάρχει, υπενθυμίζουμε, διάκριση μεταξύ του εθελοντή που κάνει το χόμπι του, και ενός που το κάνει επάγγελμα. Και ναι μεν και στο χώρο της δημοσιογραφίας πολλές φορές οι εθελοντές κάνουν καλύτερη δουλειά από τους επαγγελματίες ή "επαγγελματίες" αλλά δεν μπορούν να το κάνουν ούτε πάντα ούτε διαρκώς για ευνόητους λόγους. Δεν θα μπορούσα λχ να γράφω 52 ποστ την ημέρα στο blog χωρίς να παίρνω λεφτά διότι απλούστατα δεν θα μου έμενε χρόνος να κάνω κατι άλλο.
Δεν ξέρω αν αυτά που γράφει ο Κώστας ειναι αλήθεια, ξέρω ότι έχω βιώσει παρόμοιες καταστάσεις όταν προσπάθησα να οργανώσω συλλογικές, εθελοντικές λίγο ή πολύ δουλειές. Όταν κάτι όμως ξεφεύγει από τον εθελοντισμό και γίνεται δουλειά, πρέπει να αποφέρει και έσοδα, και σε κάθε περίπτωση πρέπει τουλάχιστον για να βγάζει τα έξοδα του. Διότι η μέρα έχει μόνο 24 ώρες και δεν γεννηθήκαμε εισοδηματίες. Το ότι το διαβάζεις on line και όχι σε χαρτί δεν σημαίνει πως δεν κοστίζει σε εργατοώρες, σε γραφεία, σε καφέδες. Στην θέση του Κώστα θα το έκλεινα το μαγαζί τον 1ο, άντε 2ο μήνα που θα είχε παθητικό, διότι ο ρόλος του "τρελού προέδρου" που τα χώνει όσο μπορεί
1. δεν μου πάει
2. ειναι κόντρα αντικαπιταλιστικός και πάει προς το φεουδαρχικο μοντέλο
3. σε τι διαφέρουμε από τους άλλους δηλαδή;
Ο Κώστας επέλεξε εν πολλοίς να τα χώνει κυρίως από πάρτη του και να περιμένει δωρεές. Κατόπιν ξεκίνησε το εγχείρημα 1101 με μέτρια επιτυχία καταπώς φαίνεται.
Και δω η ερώτηση μεταφέρεται σε μας. Πριν φτάσουμε εκεί όμως πρέπει να καταλάβουμε πως:
- Το ΤΡΡ δεν ειναι δικό σου, είναι του Κώστα και της ομάδας που το γράφει. Ναι μεν δημοσιογραφία πολιτών και τα τοιαύτα αλλά το ρεύμα κάθε 2 μήνες δεν το πληρώνουμε εμείς, ούτε τους σερβερς, ούτε τον εξοπλισμό.
- Είμαστε λοιπόν πελάτες επιχείρησης. Άντε ως μέλη των 1101 (όσοι είναι) να νιώθουμε συμ-μέτοχοι. Η επιχείρηση επιλέγει να δίνει το προϊον της δωρεάν. Το ότι ειναι δωρεάν όμως δεν σημαίνει πως δεν κοστίζει, όπως είπαμε και πιο πάνω.
- Μπορει να υπάρχουν αμφιβολίες και αντιρρήσεις για τον τρόπο λειτουργίας, το οργανόγραμμα και τα έξοδα. Και γω έχω. Ειδικά στην Ελλάδα που όλοι ξέρουμε τα πάντα για τα πάντα, το πλέον διαδεδομένο δείγμα ανθρώπου ειναι ο ξερόλας που ενώ πινει φραπέ και πέραν τούτου ουδέν, έχει άποψη για το πως πρεπει να κυβερνιεται το κράτος, πως να διοικείται η ποδοσφαιρική ομάδα, τι σκατά δεν κάνουν καλά οι μπάτσοι και βεβαίως πως λειτουργεί μια επιχείρηση στον χώρο των ΜΜΕ.
- Οι αντιρρήσεις καιτοι δόκιμες δεν έχουν να κάνουν με την καθαυτό ερώτηση: είσαι πελάτης του μαγαζιού ναι ή ου; Όταν αγοράζεις την εφημερίδα του Μπόμπολα λχ δεν κάθεσαι να αναρωτηθείς αν το οργανόγραμμα του θα μπορούσε να ήταν καλύτερο, αν μπορούσε να βρει πιο φτηνό κτίριο για το νοίκι και αν ο τάδε δημοσιογράφος (;) είναι ξεκωλιάρης. Ή ακόμα και αν τα αναρωτιέσαι αυτά, πάλι το δίνεις το δίφραγκο,του δίνεις δηλαδή λεφτά και την παίρνεις την εφημερίδα.
Φτάσαμε λοιπόν στην ερώτηση: Η ερώτηση κατ εμέ ειναι: το διαβάζεις το γαμημένο; Το χρησιμοποιείς; Σου αρέσει αυτό που διαβάζεις; Αν ναι, δώσε λεφτά, διότι δηλώνει πως πλέον τζάμπα δεν μπορεί να το κάνει - και μεταξύ μας και πολύ άντεξε. Αν όχι, μην δίνεις, αλλά σταμάτα και να το διαβάζεις, και άμα κλείσει - που θα κλείσει- να ξέρεις πως υπεύθυνος είσαι εσύ διότι στον υπολογισμό σου για την διάθεση των χρημάτων σου, δεν έβαλες και αυτό μέσα. Αντιρρήσεις, διαφωνιες κτλ δεκτές αλλά αφού δώσεις τον οβολό σου. Μπορεί και πάλι αμα τα σκάσεις ο Κώστας να τα κάνει μαντάρα και να το κλείσει τελικά το μαγαζί. Ούτε η πρώτη επιχειρηση ειναι που θα κλείσει, ούτε η τελευταία, αλλά τουλάχιστον όταν και αν κλείσει δεν θα ήθελα να φταίω εγώ γι αυτό.
Δεν σου ζητάνε να πουλήσεις το αμάξι σου, 5 ευρώ το μήνα σου ζητάνε, όσο κάνει περίπου μια "σπεσιαλ" Κυριακάτικη εφημερίδα.
Ηθικόν και Διδακτικόν Ιστόρημα: Μια φορά, σε ένα παραλιακό μαγαζί, είχε φέρει μαγαζάτορας ένα σούπερ όνομα, σε "δύσκολο" μουσικό είδος. Πληρώσαμε το ακριβούτσικο εισιτήριο (όχι υπερβολικό πάντως) και πήγαμε. Οι πιο πολύ μπούκαραν στο τζάμπα, από την "παραλιακή" και από πίσω οδό. Το μαγαζί μπήκε μέσα και χοντρά. Το μαγαζί έκτοτε φέρνει μόνο σκυλάδες.
Ο γράφων ακούει σχετικα "περιθωριακή" μουσική, όχι μπουζουκομπαρόκ και τέτοια. Και θεωρεί πως σιγά σιγά αυτό που έχει εμπεδωθεί αρκετά στο metal πρέπει να διαχυθεί και παραπέρα. Πως δηλαδή και ο μουσικος/καλλιτέχνης πρέπει να βιοπορίζεται από αυτό που κάνει. Και αυτό δεν το κάνει ούτε με ευχές, ούτε με υποστήριξη, ούτε με φαντασία, αλλά με λεφτά. Σου αρέσει κάτι; Δώσε λεφτά λοιπόν, διότι αν δεν δώσει κανείς, απλούστατα μετά από λίγο αυτό το κάτι δεν θα υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου