Looking at the crystal ball

Είχα επιφοίτηση!

Λοιπον, το θέμα έχει ως εξής:

(πλαισιο πραγματικότητας: εδώ και εδώ. "Λεξιλόγιο των ημερών" εδώ. Αν διαφωνείτε με τις παραδοχές αυτές, τοτε δαφωνείστε από τώρα με αυτά που ακολουθούν)

Data Dump:

* Η τρόικα έχει τελειώσει, με την μορφή που την ξέρουμε ή και γενικώς. Αυτό δεν αλλάζει και γεια σας. Ο Σόιμπλε της έβαλε ταφόπλακα χτες. Μπορει ο όρος να μείνει στο ψυγείο για κάποιες βδομάδες ακόμα, αλλά αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε. Πολλοί μάλιστα παίκτες στο εξωτερικό, του Γιουνκερ προεξάρχοντος, τραβάνε τα βυζιά τους από τη χαρά τους και αφήνουν τον Άδωνη να κλαίει μόνος.

* Το Μνημόνιο δεν έχει τελειώσει. Ακόμα. Το Μνημόνιο τελειώνει στις 28/2. Και εδώ ειναι ο καυγάς (βλ παρακάτω)

* Στην Ευρώπη και αλλαχού έχει τελικά  εμπεδωθεί η πεποίθηση πως η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν ανίκανη, καταστροφική και επικίνδυνη. Κανείς δεν θέλει να συνδέσει, πλεον, το όνομα του με αυτήν και αυτό μάλλον προερχεται από τις Βαρουφάκειες κινήσεις που απομυθοποιησαν το success story εν ριπή οφθαλμού, αν και απο επίπεδο γνώσης στους επαΐοντες, αυτο είχε ήδη γίνει κατανοητό, απλα έλειπε η κοινοποιησή του στις ευρωπαϊκές μάζες.

* Η Ελλάδα εξακολουθεί να χρωστάει του Χριστού τα μάτια και αυτό αναμένεται δύσκολα να αλλάξει μιας και θα είχε σαν συνέπεια πολλά ντραβαλα ενδοευρωπαϊκης φύσεως. Αλλά στην παρούσα φάση, δεν ειναι το χρέος το πρόβλημα. Οι τόκοι ειναι!

* Το πρόβλημα ειναι πως ενω στην Ελλάδα η κυβέρνηση πούλησε πως το μνημόνιο ήταν καταστροφή (που ήταν), η γερμανική και αλλες κυβερνήσεις πούλησαν πως το μνημόνιο ήταν σωτηρία (που ήταν, αλλα για τις τράπεζες). Οποτε εχουμε εδώ αντικρουόμενα συμφέροντα τα οποια δεν μπορούν να κοινωνηθούν εύκολα στο πόπολο, ή έστω οι διαφοροποιήσεις των ακολουθούμενων πολιτικών, διοτι τότε θα ειναι έμμεση παραδοχή ανικανότητας από την μια ή την άλλη μερια. Και το μόνο που δεν αντέχει ενας πολιτκός ειναι να παραδεχθεί πως έκανε λάθος πολιτική και μάλιστα για χρόνια.

* Το οτι το μνημόνιο τελειώνει οσονούπω δεν σημαίνει πως οι παπαρολογίες Σαμαρά ισχυαν ποτέ. Πιστός στο δόγμα της κατακρεούργησης της κοινωνίας για να βγουν οι αριθμοί, ο Σαμαράς θα συνέχιζε απτόητος την πολιτική του success story ξεσκίζοντας τα πάντα και ανγοώντας νομους, συμβάσεις και σύνταγμα. To mail Χαρδούβελη ήταν απλά ενδεικτικό του τι θα γινόταν. Ασε που αν βάλουμε στην εξίσωση και τους τόκους/χρεολύσια που έχει να πληρώσει το κράτος για φέτος, οι λογαριασμοι δεν έβγαιναν με καμία χριστοπαναγία και θα ήμασταν σε καθεστώς failed state μέχρι τον Σεπτέμβριο. Οποτε η αλλαγή τιμονιέρη και πολιτικής ήταν επιβεβλημένη, ασχέτως ακολουθούμενου προγράμματος μιας και η κυβερνητική αναλγησια και ανικανότητα είχαν ταβανιάσει. Ακόμα και οι ομοϊδεάτες του, οπως ο Σόιμπλες και ο Σουλτς πχ έδειχναν να έχουν απηυδήσει με τις κυβερνητικές πολιτικές οι οποιες το παράκαναν. 

* Προς αποφυγη παρανόησης: Προφανώς οι "εταιροι" και δανειστες μας, θα βολεύονταν με μια ακόμα κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά δεν ήταν και κορόιδα να κάψουν τις γέφυρες με την διαφαινόμενη αλλαγή και νέα πραγματικότητα γι αυτό και απέσυραν σιγά σιγά την υποστηριξή τους (πλην του θλιβερού Ραχόι) από το πρόσωπο του και άρχισαν τις πιστολιές για την κακη εφαρμογή του προγράμματος και τα λοιπά και έτσι έμεινε ο Αντωνάκης να κινδυνολογεί μονος, παρέα με τον Άδωνη και τη Σοφία. Ακομα και η παρέμβαση Στουρνάρα ήταν μικρή, λίγη και αστεία σε σχέση με το τι θα μπορούσε να γίνει συνολικά.

Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Οπως πάντα, ειδικά στις κινησεις πολιτικών, μην δίνετε σημασία στο τι λέει κανεις, αλλά στο τι κάνει ο καθένας. Ειδικά για έναν τακτικιστη σαν τον Βαρουφάκη (αλλά και τους Σόιμπλε, Σουλτς, Γιουνκερ και σία) το τι λεει ή πως το παίζει ειναι αδιάφορο. Ειδικά ο Βαρουφάκης ειναι ικανος να εμφανιστεί μνημονιακότερος των μνημονιακών προκειμένου να ....βγάλει άκυρο το μνημόνιο. Άσε που μέχρι στιγμής όλοι το παίζουν καλα παιδιά και δεν θελουν να στεναχωρούν τους ...άλλοι ακομα και όταν διαφωνούν. Αμα ειχαν τσακωθεί ο Βαρουφάκης με τον Σόιμπλε δεν θα μιλάγανε κοντά δύο ώρες, θα είχαν τελειώσει σε ένα τέταρτο.

Ποιο ειναι το πρόβλημα;

Το βασικό σε μια διαπραγμάτευση, στην οποια τα αντιπαραβαλόμενα μέλη θέλουν a priori να συμφωνήσουν τελικά, ειναι να βρεις το κοινο συμφέρον και να το κάνεις κυρίαρχο θέμα της ατζέντας. Και εδώ το κοινό συμφέρον πρέπει να βρεθεί κυρίως στο τι θα πουλήσουμε στους ψηφοφόροι, μιας και όλα τα συμβαλλόμενα μέρη ειναι εγκλωβισμένα στην ρητορεία πέντε ετών. Και για το μέλλον ο κοινός τόπος επιλεχθηκε (οχι τυχαία) να ειναι το θεμα της φοροδιαφυγής και προνομιακης μεταχείρισης των πλουσίων στην Ελλάδα. Ο συριζα μπορει να το πουλήσει αυτό εσωτερικά, ενώ και οι Γερμανοι δεν έχουν πρόβλημα να το περάσουν στο προτεσταντικης ηθικής κοινό τους. Ο Συριζας θα δεχθεί να "μπει σε πρόγραμμα" αν του ...επιτραπει να κρεμάσει μερικούς megaλους στα κάγκελα, και οι ...προτεσταντες θα δεχθούν μια ...χαλάρωση προκειμένου να πουλήσουν την ηθικολογική τους παπαρολογια στο εσωτερικό, πως εξυγίαναν δηλαδή μια φίλη χώρα. Ετσι οι μεν πουλάνε αριστεροσύνη, τιμιότητα και νομιμότητα, οι δε δεξιοσύνη, χρηστικότητα  και αποτελεσματικότητα και κάπου ενδιάμεσα υπάρχει μια συμφωνία με όρους κάπως καλύτερους από τους προηγούμενους και για τα δύο μέλη.

Το πρόβλημα ειναι το πως θα βρούμε κοινα συμφέροντα για το παρον, διοτι στην παρούσα φάση τα θέλω των ηγεσιών ειναι ακρως αντίθετα.

Δηλαδή:

* Η Γερμανια, η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ κτλ κτλ θελουν να "πουλήσουν" μια επιτυχία, ένα πετυχημένο πρόγραμμα, το οποιο είναι το πακέτο Μνημονιου. Περα απο το δούλεμα, καλο ειναι να μην το γελάμε, μιας και ειχε αρκετές "καλές πατεντες": διακρατική συνεργασία, "αλληλεγγύη" μεταξύ εταίρων, έβγαλε νέους θεσμούς και συνήθεια και κυρίως έδειξε μια συνολική πολιτική βούληση. Το ότι ήταν για τον πούτσο καβάλα σε πολλούς τομείς ειναι λεπτομέρεια μπροστά στα υπόλοιπα, ειδικά για όσους δεν λούστηκαν τις συνέπειες. Ετσι και αλλιως, οπως εφαρμόστηκε στην Ελλάδα, επρόκειτο για ένα πειραμα σε μικρό πληθυσμό, εντος Ευρωζώνης, σε σχετικά απομονωμένο περιβάλλον. Πρέπει λοιπον το ...πείραμα να τελειώσει και να δώσει μερικά απτά, μετρήσιμα και τελικά αποτελέσματα έτσι ώστε, αν χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον (Ι-ΤΑ-ΛΙ-Α), αυτούσιο ή με παραλλαγές, να υπάρχει έτοιμο, διαθέσιμο και ολοκληρωμένο σε καποιο συρτάρι και να μην χρειάζεται να τρέχουν οι επίτροποι και πρωθυπουργοί πέρα δώθε ξανά και να χαλάνε τα νευράκια τους.

* Η συριζική Ελλάδα θέλει να πουλήσει πως το μνημόνιο τελειωσε, πέτυχε δεν πέτυχε, πως ήταν λάθος πολιτική και πως η χώρα αλλάζει σελίδα άμεσα. Εδω έρχεται η αντίθεση με τους εταίρους-δανειστες και το μικρό δίκιο που έχει ο Σαμαρας. Το μνημόνιο τελειώνει 28/2. Μετά θεωρητικά μηδενίζεις το σκορ, και συνεχίζεις. Το ότι η πολιτική του Σαμαρά θα ήταν μετά ακόμα χειρότερη δεν ακυρώνει την αρχική παραδοχή. Το ότι ο Σαμαρας είχε γαμήσει τα πάντα δυομισι χρόνια τώρα δεν ακυρώνει την αρχική παραδοχή, ούτε και το γεγονός πως η κυβέρνηση του πλεον έδειχνε ολοφάνερα σημάδια ανικανότητας και χαζομάρας (διπλωματικά αυτό ονομάζεται "κυβερνητική κόπωση"). 

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ειναι πως θέλει να τελειώσει το μνημόνιο από την ημέρα εκλογής του και μετά, γι αυτο και οι φωτοβολίδες των υπουργών αμα τη αναλήψει καθηκόντων. Αναμενόμενο ήταν λοιπον να συναντήσει αντιδράσεις στο εξωτερικό, όχι τόσο για τις διαφωνίες επι της πρακτέας πολιτικής (που υπάρχουν και είναι πολλές) αλλά και διότι έπρεπε να τελειώσει το γαμημένο το πρόγραμμα no matter what. O φόβος στο εσωτερικό, μην τα πάει καλά ο συριζα εκεί που οι προηγούμενοι τα σκάτωσαν, δεν αγγίζει τόσο το εξωτερικό μιας και την ουρίτσα τους την έβγαλαν απέξω και γρήγορα (βλ. δήλωση Σουλτς: "τα μέτρα τα έκανε η κυβέρνηση, όχι εμείς" ). Ο φόβος στο εξωτερικό ειναι μην χαλάσουν οι αγορες και οι μπιζνες, τα ρέστα θα τα βρούμε, ακόμα και με τα κομμούνια. Προφανώς προτιμάνε Σαμαρά και Ραχόι, από ΣΥΡΙΖΑ και PODEMOS, αλλά δεν θα σκασουν κιολας, ούτε και θα ρισκάρουν τα ωραια τους γραφεία γι αυτό. Φοβούνται προφανώς το πετυχημένο υπόδειγμα που θα(;) φέρει η αριστερά κάπου, οπουδηποτε, αλλά αυτα τα ζητήματα κουλαντρίζονται εύκολα αν και όταν η χώρα τους πάει καλά, άσε που στην Ελλάδα δεν υπάρχει στην παρούσα φάση αντίπαλο δεος και βλεπουν πωςοι μόνοι που έχουν να επωφεληθούν απο την ενδεχόμενη πτώση του Συριζα ειναι οι ΧΑτες και όχι ο θλιβερός Σαμαράς. Ο Βαρουφάκης δεν το είπε αυτό με τους ναζί, για να το ακουσει ο Σόιμπλε που λογικά τα ξέρει τα κόζα (τι ξέρει, ενδέχεται να έχει πιο αντικειμενική άποψη της ελληνικής κοινωνίας από τον Σαμαρά), αλλά για να το ακούσουν οι γερμανοί ψηφοφόροι του Σόιμπλε οι οποιοι ενδέχεται να μην έχουν καθαρή εικόνα.

Πως λοιπον θα γίνουν τα αντιθετα συμφέροντα κοινα; Με τυπικό ευρωπαϊκό τρόπο. Περιμένοντας μέχρι το παρόν να γίνει μέλλον. Και αυτή ηταν η επιφοίτηση που μου ήρθε. Θα κουβεντιάζουν ολοι "καλη τη πίστη", θα κανει βόλτες και θα τρολάρει ο Βαρουφάκης, θα αρνείται η Γερμανία ακόμα και τις παραχωρήσεις που έκανε στο Σαμαρά, θα ανεβοκατεβαίνουν σαν τρελά τα χρηματιστήρια, θα κάνει η ΕΚΤ λίγο τον Ταρζάν, αλλα οχι και πολύ μην παραπέσει το ευρώ, θα μιλάμε και θα αναλύουμε και τελικά.....θα τελειώσει το Μνημόνιο στις 28/2. Θα βγει μια έκθεση πεπραγμενων, αποτελεσματων, πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων, θα τελειώσει το πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑς θα λέει πως το τελείωσε νωρίτερα, απλά τώρα έσκασε η τυπική του λήξη, οι "άλλοι" θα λένε πως τελείωσε κανονικά με μια μικρή υστέρηση λόγω των εκλογών (έτσι γενικά, διοτι οι εκλογες εν Ελλάδι πάντα φέρνουν μια αναμπουμπουλα στην κρατική μηχανή) και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Αν παίξει αυτο το σενάριο θα ειναι ένας θρίαμβος της πολιτικής απέναντι στην "οικονομία", δηλαδή στις αγορές.

Οι Ευρωπαίοι θα πουλήσουν την ολοκλήρωση και την αλληλεγγύη, οι Έλληνες την αλλαγή πολιτικής και τον....ευρωπαϊσμό, άσε που θα έχουν μπροστά τους τέσσερα χρόνια μείον ένα μήνα για να υλοποιήσουν το όποιο πρόγραμμά τους (εκτος και αν μας τα παραπρήξει ο Καμμένος, οποτε μετά τον σουτάρουμε και είτε ο Συριζα ποταμίζει είτε πάει σε εκλογες). Το μνημόνιο θα έχει αναγνώσεις επιτυχίας (...ανάπτυξη μετά από 7 χρόνια ύφεσης, σιγά το δύσκολο), μερικές αποτυχίες (αυξηση ανεργίας, μείωση ΑΕΠ), κανα δυο τόνους παρατηρήσεις και θα πάμε για φρέσκα. Τότε τα φρέσκα θα είναι μια μίξη αυτών που έλεγα εδώ(στο τέλος), τα οποία οριοθετούν το status της κυβερνητικής επιτυχίας και θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι :

* Ανοδος του ελάχιστου μισθού, έστω και όχι άμεσα, αλλά όχι και ....στο τέλος της τετραετίας.
* Αφορολόγητο για όλους στα 10.000 - 12.000 και άμεσα.
* Αλλαγή του ΕΝΦΙΑ στο...σοσιαλιστικότερο
* Μετακύλιση του κρατικού χρέους στις καλένδες ή έστω απαλλαγή από τοκους/χρεολύσια για φέτος, για να τσουλήσει η χρονιά και να δουμε αν η κυβέρνηση μπορεί να κάνει πράξη τις απαραίτητες αλλαγές που χρειάζεται η οικονομία.
* Μείωση του απαιτούμενου πρωτογενους πλεονάσματος από τα ανεδαφικά συμφωνημένα του ΝΔΣΟΚ 

Προφανώς το χρέος θα μειωθεί αλλά....δεν θα μειωθεί, θα βρεθεί δηλ. καποια βαρουφάκεια διατύπωση με την οποία θα είναι όλοι ευχαριστημένοι, οι τόκοι θα μειωθούν, ίσως και να χαριστούν για 1-2 χρόνια μιας και αλλιώς ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Προφανώς ο κύριος όγκος του χρέους θα παραμείνει μιας και ειναι ο μοναδικός τρόπος που έχουν η ΕΕ και η ΕΚΤ για να ελέγξουν κάπως τις πολιτικές των κρατών μελών.

Θα πάρουν όμως και κάτι χοντρό και οι γερμανοί και οι ρέστοι βόρειοι για να πουλήσουν στο δικό τους εσωτερικό, ίσως ένα κόψιμο της ελληνικής χρηματοδότησης, δηλ. κάτι τύπου κάντε πολιτική αλλά όχι με δικά μας λεφτά και εδώ να σε δώ μάγκα μου. Επίσης θα υπάρχει καποια επιτήρηση, αλλά σε πιο "αιρετό" επίπεδο, ίσως μια μιξη eurogroup - ευρωκοινοβουλίου μαζι με τους γνωστους ΕΕ, ΕΚΤ κτλ. Επίσης αν δουν στο εξωτερικό, πως υπάρχει διαδοχη κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ (πχ καποια "νεα" και πιο ευρωπαϊκή στη συμπεριφορά ΝΔ) τότε θα το παίξουν πιο άγριοι και οι όροι θα ειναι πιο ζόρικοι. Αλλιώς θα ...καλωσορίσουν και επίσημα το ...αριστερό πείραμα στο απομονωμένο περιβάλλον που λέγαμε και προηγουμένως.