Επειδη μας έχουν φλομώσει στην παπαρολογια, καλο ειναι να πετάξουμε μερικά πράγματα για να βρίσκονται
* Δεν υπάρχει κανένας τρόπος στο γνωστό σύμπαν να βγει μια χώρα από την ευρωζώνη αν δεν θέλει και αυτή να μείνει κατά τα άλλα ως είχε. Δεν υπάρχει τρόπος στο σύμπαν να βγάλουν μερικες χώρες μια άλλη απο την ευρωζώνη και αυτή να μείνει κατά τα άλλα ως είχε. Ο μονος τροπoς για το πρώτος είναι να φύγει και από την ΕΕ αλλα αυτό σημαίνει σίγουρα πως το θέλει. Ο μόνος τρόπος για να γίνει το δεύτερο ειναι να διαλυθει η ευρωζώνη και να ξανασυσταθει. Αλλιώς: ούτε με σφαίρες
* Προφανώς οι "προτενστάντες" κτλ ειναι υπερ της τηρήσεως των συμφωνιων και όλα τα σχετικά, αλλά πρέπει κάποτε να καταλάβουμε πως οι διεθνείς σχέσεις δεν βασίζονται στις διακρατικές συμφωνίες αλλά στη συσχέτιση ισχύος και στα συμφέροντα.
* Η υπογραφη λοιπών μερικών διακρατικών συμφωνιών δεν ειναι το παν διότι αν ήταν έτσι γινόταν ποτέ η εθνική αντίσταση λχ. Θα τηρούσαμε τις συμφωνίες του Τσολάκογλου. Δεν θα έφευγε ο Καραμανλής απο το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, θα τηρούσε τα προηγούμενα. Δεν θα έκανε πραξικόπημα στην Κύπρο ο Ιωαννίδης. κτλ κτλ. Οι διακρατικές συμφωνίες ειναι ακριβώς αυτό που είναι: συμφωνίες για την πραγματικότητα που ίσχυε τότε. Η ρουφιάνα η πραγματικότητα αλλάζει και οι έξυπνες κυβερνήσεις κάνουν νέες συμφωνίες ανάλογα με τα συμφέροντα της στιγμής.
* Προφανώς καμία χώρα, πόσο μάλλον μια χώρα 10 εκατομμυρίων, δεν μπορεί να κάνει τον Γκιουλέκα σε μια Ευρώπη 200+ εκατομμυρίων. Ρε ούτε η Γερμανία
* Προφανώς καμία χώρα που χρωστάει τον κώλο της στις άλλες δεν μπορεί να κάνει τον Γκιουλέκα επίσης - ακόμα και αν είχε συγκυβέρνηση ΚΚΕ-Καζάκη. Μονο ένας μαλάκας απομονώνει παντελώς την χώρα του οικειοθελώς σε ένα διεθνές περιβάλλον που γίνεται της καριόλας.
* Προφανώς επίσης η Ελλαδα δεν έχει την ισχύ που θα μπορούσε να έχει (όσο μικρή και αν ήταν αυτή) καθώς έχει διαχρονικά απωλέσει πολλά συγκριτικά της πλεονεκτήματα. Η υπογραφή του Δουβλίνου 2 ήταν μια τέτοια απώλεια. Η υπογραφή των Μνημονίων και η κηδεμόνευση της οικονομικής της πολιτικής ήταν ένα ακόμα. Η ελάχιστη εσωτερική νομιμοποιηση που απαιτείται για οτιδήποτε είναι υποθηκευμένη σε μια κοινωνία με 30% ανεργία, to say the least.
* Προφανώς και χρωστάμε πιο πολλά λεφτά σε χώρες απ ότι σε ιδιώτες. Αυτο το ξέρει και η κουτσή Μαρία. Ειναι λάθος να λέμε πως δεν μπορουν οι χώρες και τα κοινοβούλια να περικόψουν το χρέος αυτό. Γι αυτό λεγονται χώρες και κοινοβούλια, διοτι με μια νομοθετική πράξη μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. Αυτο δεν σημαίνει βεβαίως πως θα το κάνουν, σημαίνει πως μπορούν να το κάνουν.
* Πρέπει να θυμόμαστε πως πρωτευοντως η ευρωζώνη και η ΕΕ ειναι αποτέλεσμα πολιτικής βούλησης και όχι οικονομικών όρων οι οποίοι έχουν ξεσκιστεί στην παραβίαση και απ΄όλους. Αν ήτανε να τηρούμε τους οικονομικούς όρους της ευρωζώνης, ρε ούτε η Γαλλία δεν θα ήταν μέσα. Αυτο δεν σημαίνει βεβαίως πως ειναι η γκόμενα σου που σου κάνει όλα τα κόλπα - και χωρίς ουρές.
* Πρεπει να θυμόμαστε πως οι υπόλοιπες χώρες μας θελουν εντος ΕΕ και ευρωζώνης. Και μάλιστα κολασμένα. Ακόμα και όσοι δεν μας θέλουν, στην πράξη αγνοούν το συμφέρον τους. Περα απο το κακο προηγούμενο που θα δημιουργήσει μια έξοδος, πόσο μάλλον ηρωική, υπάρχουν πρακτικά ζητήματα (με πολίτες ξένων χωρών που ζουν εδώ αλλα και Ελλήνων έξω, άλλες διακρατικές συμφωνίες άσχετες με το μνημονιο κ.α.) τα οποία αξίζουν για την κάθε Γερμανία πολύ περισσότερο από τα δις που της χρωστάμε. Αν δεν το πιάνετε, θα πω το πλεον εύκολο: Φανταστείτε μια χώρα εκτος Ευρωζώνης, εντος Ευρωπης, διπλα στην Τουρκία και εκτός Δουβλίνου 2.
* Το ζήτημα κάθε πολιτικής είναι πέρα απο συσχετισμούς ισχύος να αντιλαμβάνεται το αμοιβαίο συμφέρον των συναλλασσόμενων και να το φέρνει στο προσκήνιο. Οχι να φοβερίσει όταν δεν μπορεί, αλλά ούτε και να υποτασεται όταν υπάρχουν και άλλοι ανεξερεύνητοι δρόμοι
* Ένα κράτος έχει πρακτικά απεριόριστη ελευθερία κινήσεων ακόμα και σε ασφυκτικό πλαίσιο εξωτερικού ελέγχου όταν έχει πάρει τις αποφάσεις του και έχει εσωτερική νομιμοποιηση.
* Πρέπει να πάρουμε χαμπάρι πως αν θέλουμε να είμαστε εντός ΕΕ, τότε πρέπει να βλέπουμε τα πραγματα πιο κοσμοπολίτικα και όχι ως αρχοντοχωριάτες, βλαχοδήμαρχοι ή φτωχοί συγγενείς.
* Last but not least. Μια περιφερειακή της ΕΕ οικονομία θα είχε περισσότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα εκτός ευρωζώνης παρά εντός, δηλαδή μετά την πρώτη αναμπουμπούλα.
* Eπι του πιεστηρίου: Το ελληνικό χρεος ως εχει δεν είναι βιώσιμο ούτε με χειροβομβίδες και αυτό το ξέρουν όλοι
Εξαιρετικότατο κείμενο. Ιδίως το σημείο περί του μεταναστευτικού ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφτεί καν και είναι δυνατό και γενικά συμφωνώ σε όλα όσα γράφεις. Όμως αν δεις τα ίδια σημεία από την πλευρά της Ευρώπης θα δεις ότι υπάρχουν κάποια προβλήματα στο σκεπτικό διότι σε όλα βασίζεσαι ότι στην Ευρώπη επικρατεί λογική. Εγώ φίλε δεν έχω δει καμία λογική εδώ και χρόνια και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Η Ευρώπη ιδίως από τότε που έσκασε η κρίση εντός ευρωζώνης δρα σπασμωδικά και εκ των υστέρων δίχως καμία λογική. Ειδικότερα ως προς εμάς, επειδή είμαστε σχετικά μικρό μέγεθος στα ευρωπαϊκά δημοσιονομικά της ΟΝΕ, το πιθανότερο είναι μόλις ξεμπερδέψουν με'μάς να μας πετάξουν στα σκουπίδια. Πολύ σωστά λες ότι τρόπος δεν υπάρχει, αλλά το σωστό είναι ότι τρόπος δεν υπάρχει τώρα. Μέχρι τότε σίγουρα θα βρουν κάποιον, αλλά θα το κάνουν όταν υπάρχει λόγος. Επίσης, για τα περί κοινοβουλίων, αυτό προϋποθέτει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ενδιαφέρονται για τους λαούς τους. Έχεις δει κάτι τέτοιο στην πράξη; Όλη την ώρα τους λένε φόλες για εμάς ώστε να τους πλασάρουν και νέους φόρους. Άρα γιατί να κάνουν κούρεμα κλπ; Θα το φορτώσουν στον κοσμάκη, γεγονός που θα τους αναγκάσει ενώ δεν θέλουν να πάρουν και νέα μέτρα κλπ. Έχυμε εισέλθει για τα καλά σε μια νεομεσαιωνική φεουδαρχική κατάσταση που δεν ξέρω που θα βγάλει. Ή τουλάχιστον δεν θέλω να σκέφτομαι ότι όλες οι αντίστοιχες καταστάσεις στο παρελθόν τελειώνουν πάντα με πολύ αίμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή