Πασοκισμός

(ποστ εμβόλιμο και επεξηγηματικο)

Ορισμός

Πασοκισμός: Η "παντελής παραχάραξης της πραγματικότητας η οποία γίνεται είτε αυθόρμητα είτε βάσει σχεδίου, ταυτόχρονα με παντελή αδιαφορία συνέπειας λόγων και πράξεων, λόγων πριν και λόγων μετά, πράξεων πριν και πράξεων μετα από οποιοδήποτε γεγονός, αρκεί να είναι προς το συμφέρον μας".

Ανάλυση

Ο σωστός πασοκιστής ήτονε με τον Βενιζέλο, μετά με τον Μεταξά, μετά ειναι με τους Γερμανους που ειναι φιλοι μας, μετά με το ΕΑΜ επειδής αυτό κέρδιζε το 1943, μετά πολέμησε για την εθνική κυβέρνηση, μετά ήταν μέρος του σκληρού μετεμφυλιακού κράτους, φτιαγμένος επί χούντας αλλά παρ' όλα αυτα "ήταν στο Πολυτεχνείο" και πήρε και σύνταξη αντιστασιακού για τη δράση του επί εμφυλίου. 

Όλως παραδόξως πάντα είχε δίκιο σύμφωνα με αυτά που λέμε αργότερα, ακόμα και αν οι πράξεις του χάνονται στο βάθος του μύθου και οι απόψεις του έκαναν τέτοιες κυβιστίσεις που θα τρόμαζαν και επαγγελματίες. Ο σωστός πασόκος ήτανε περήφανο μέλος της νεολαίας Παπαδόπουλου, δοτός πρόεδρος φοιτητικής οργάνωσης, αγωνιστής στο Πολυτεχνείο, τροτσκιστής όταν έγινε μόδα, ΠΑΣΟΚος (προφανώς) αργότερα και τώρα ψηφίζει τις μονές ΣΥΡΙΖΑ, τις ζυγές ΧΑ και ενδιάμεσα ΝΔ ενώ αγαπάει ΠΟΤΑΜΙ και "εκτιμά την υπευθυνότητα της ΔΗΜΑΡ".  Ο καλός πασοκιστής αν ρωτηθεί σοβαρά θα σου πει πως οι ιδανικές λύσεις ειναι "Χούντα ή Παπανδρέου" (διότι έφαγε και από τους δύο) αλλα ... "τώρα ψηφίζω ΝΔ".

Ο Πασοκιστής είναι κάτι σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη, του οποίου οι εχθροί ειναι όσοι μιλάνε λογικά, βαφτίζονται συλλήβδην κομμουνιστές ενώ ο ίδιος βάζει συνέχεια γενναιόδωρα στοιχήματα τα οποία μονίμως ξεχνάει διότι μονίμως χάνει, αλλά στο πιο παράλογο, επικίνδυνο και ικανό. Εκεί όμως που ο Γεωργιάδης θα σε πει κομμουνιστή αν του πεις πως έχει λάθος και τελικά θα γελοιοποιηθεί ο ίδιος, ο πασοκιστής θα κάτσει και θα αποδείξει πως τελικά εισαι υπάλληλος των εχθρών του κράτους και της ομαλότητας, εισαι κομπλεξικός και μαλάκας και τελικά ενώ ο ιδιος θυσιάζεται για τη χώρα ενώ εσώ κολλέγα το παίζεις υπεράνω και δεν του λες ευχαριστώ όταν σε γαμάει. Μετά θα αποδείξει πως για όλα φταις εσύ.  Μπορεί να μην είχες καμία αρμοδιότητα ποτέ ενώ ο ίδιος να έχει περάσει απο 2576 δήμόσιες θέσεις τα τελευταία 872 χρόνια αλλά κατά βάθος δεν φταίει αυτός, όχι. Φταις εσύ, ο επόμενος, ο προηγούμενος, ο ηγούμενος, αλλά όχι αυτός. Ποτέ αυτός. Ο πασοκιστής ειναι θύμα, ανιδιοτελής, αγωνίζεται πάντα για το λαό και τη χώρα και απλά του τυχαίνουν δημόσιες αργομισθίες, αυγαταίνει η περιουσία του και όποτε μένει off πάντα κάποιο κυβερνητικό πόστο τον περιμένει. Κατι σαν τον Μουρούτη ας πούμε αλλά στο πιο διακριτικό. Ο σωστός πασοκιστής δεν φαίνεται, δεν καρφώνεται ποτέ και πρέπει να του πιάσεις κουβέντα με τις ώρες για να τον πρεφάρεις, εκτός και αν πλέον εισαι πολύ καλός σε αυτά.

Κύρια χαρακτηριστικά του ειναι η υιοθέτηση, σε ακραίο  βαθμό, του πολιτικού αμοραλισμου που χαρακτηρίζει διαχρονικά την ελληνική δεξιά, η παντελής κοινωνική αδιαφορία (η πιο αντιπροσωπευτική νοοτροπίας πασοκική/πασοκιστική ρήση θα μπορούσε να ειναι το "το Αιγάλεω και ο Ολυμπιακός να κερδίζουν και όλοι οι άλλοι να πα να ****), η αμετροέπεια, η εγωπάθεια όπως και η αδιαφορία για τις ευρύτερες συνέπειες των πράξεων σου για το σύνολο, κάτι που σε αφήνει αδιάφορο, αρκεί να ωφεληθείς εσύ. Σαν τρόπος σκέψης και δράσης δεν ειναι καινούργιος, ούτε πρωτότυπος, απλά οι πασοκιστές πήραν κάτι το υπαρκτό, το αφομοίωσαν το '80, το τελειοποίησαν το '00 και το έκαναν παντελώς mainstream το 2010 μιας και πλεον δεν υπάρχει πολιτικός σε κυβερνόν (ή μη) κόμμα, δημοσιογραφος σε κανάλι ή εφημερίδα, άνθρωπος σε καφενείο που να μην πασοκίζει λίγο ή πολύ. Τσακίσαμε τη λογική και ευαισθησία μιας ολόκληρης χώρας μόνο και μόνο για να μείνουμε λίγο παραπάνω στην εξουσία.

Η συμπεριφορά του Αδωνη, της Σπυράκη, του Ρογκάκου λίαν προσφάτως, του Πάγκαλου διαχρονικά κτλ κτλ έχουν σαν κοινό σημείο αναφοράς τα πασόκια όπως διαμορφώνονταν την δεκαετία του '80.